ISAIA1 - limbanoa.files.wordpress.com · 7Unu desertu est sa ter-ra vostra, sas chitates vostras...

77
1142 ISAIA Sa natzione est in sagrastu pro more de su disagradu suo 1 – Tocamentu deinu de Zuda e de Zerusalemme chi Isaia, fitzu de A- mos, s’aiat bistu a su tempus de Ozia, Joatam, Acaz e Ezechia, re de Zuda. 2 Ascurtate, o chelos, intenne, o terra, chi Babu Mannu at faeddatu: «A- po pesatu sos fitzos e los apo fatos mannos, 3 e issos m’ant disapretziatu. Su voe at connotu a chie lu possedit, e s’àinu, sa mannicatòglia de su mere suo; ma Israele no at connotu a mie, e abistesa su pòpulu meu non n’at àpitu. 4 Ohi, tzente dissacrata, pòpulu gàrriu de malafatia, malu sèmene, fitzos ma- lavados, ant disamparatu a Babu Mannu, frastinatu a su Santu de Israele, torratos sunt a coa. 5 E pruite bos dia dever corfare torra a manera chi non bos abarrat de annangher traitoria a traitoria? Totu sa conca est malàida, su coro est totu cuntribulatu! 6 Dae sa pranta de sos pedes fintzas a su cùcuru de sa conca, non b’at prus nudda de sanu; trincu e iscalavriatura e praga ufrata, chene fassa, nen meicata e nen curata chin otzu ghermanu! 7 Unu desertu est sa ter- ra vostra, sas chitates vostras brujatas a focu, sa terra vostra, petus a vois, orromigata dae sos furisteris at a abarrare bisastrata comente una rutàglia fa- ta dae s’inimicu. 8 E at a esser lassata sa fitza de Sion che a su meriacru in una intza, che a unu pinnetu in unu campu de sìndria, che a una chitate der- ruta». 9 Si su Babu Mannu de sos esèrtzitos non nos aiat lassatu su sèmene, fìamus istatos che a Sòdoma e parinales a Gomorra. 10 Ascurtate sas paràulas de Babu Mannu, prìntzipes de Sòdoma; parate uricras a s’imparu de su Deus nostru, pòpulu de Gomorra. 11 Ite mi ne faco de su muntone de sas bìtimas vostras, narat Babu Mannu? Ne so a irgulu. Sacrifìtzios a focu de mascros, grassu de gamas a contumàntzia, sàmbene de tentòglios e de antzones e de crapitos non ne chèglio. 12 E bonus chi fìatzes bènnitos a m’imbisitare, chie at petitu nudda dae sas manos vostras pro chi essèretzis bènnitos a ponner pedes a intro de sas cortes meas? 13 Agabàtela de sichire a vature ofertas de badas. Sa timantza m’at aburrèschitu, su prenu de sa luna, su sàpatu e sas à- teras festas diatas non las aguanto prus; sos adòbios vostros sunt a poderiu de sa malafatia. 14 Sos prenos de sa luna e sas afussiones vostras s’ànima mea las tenet in òstiu, m’agràviant, istracu so de las aguantare. 15 E bonus ch’atzes a isterrer sas parmas de sas manos vostras, jeo nch’apo a leare sa mirata mea dae vois; macari acreschetas sas precatorias, non bos ap’a acuntentare; sas manos vo- stras sunt prenas de sàmbene. 16 Lavàtebos, assendràtebos, bocàtenche dae sos ocros meos sa malissa de sos intentos vostros, agabàtela chin sas malas

Transcript of ISAIA1 - limbanoa.files.wordpress.com · 7Unu desertu est sa ter-ra vostra, sas chitates vostras...

Page 1: ISAIA1 - limbanoa.files.wordpress.com · 7Unu desertu est sa ter-ra vostra, sas chitates vostras brujatas a focu, sa terra vostra, petus a vois, orromigata dae sos furisteris at a

1142

ISAIA

Sa natzione est in sagrastu pro more de su disagradu suo

1 – Tocamentu deinu de Zuda e de Zerusalemme chi Isaia, fitzu de A-mos, s’aiat bistu a su tempus de Ozia, Joatam, Acaz e Ezechia, re de Zuda. 2Ascurtate, o chelos, intenne, o terra, chi Babu Mannu at faeddatu: «A-po pesatu sos fitzos e los apo fatos mannos, 3e issos m’ant disapretziatu. Su voe at connotu a chie lu possedit, e s’àinu, sa mannicatòglia de su mere suo; ma Israele no at connotu a mie, e abistesa su pòpulu meu non n’at àpitu. 4Ohi, tzente dissacrata, pòpulu gàrriu de malafatia, malu sèmene, fitzos ma-lavados, ant disamparatu a Babu Mannu, frastinatu a su Santu de Israele, torratos sunt a coa. 5E pruite bos dia dever corfare torra a manera chi non bos abarrat de annangher traitoria a traitoria? Totu sa conca est malàida, su coro est totu cuntribulatu! 6Dae sa pranta de sos pedes fintzas a su cùcuru de sa conca, non b’at prus nudda de sanu; trincu e iscalavriatura e praga ufrata, chene fassa, nen meicata e nen curata chin otzu ghermanu! 7Unu desertu est sa ter-ra vostra, sas chitates vostras brujatas a focu, sa terra vostra, petus a vois, orromigata dae sos furisteris at a abarrare bisastrata comente una rutàglia fa-ta dae s’inimicu. 8E at a esser lassata sa fitza de Sion che a su meriacru in una intza, che a unu pinnetu in unu campu de sìndria, che a una chitate der-ruta». 9Si su Babu Mannu de sos esèrtzitos non nos aiat lassatu su sèmene, fìamus istatos che a Sòdoma e parinales a Gomorra. 10Ascurtate sas paràulas de Babu Mannu, prìntzipes de Sòdoma; parate uricras a s’imparu de su Deus nostru, pòpulu de Gomorra. 11Ite mi ne faco de su muntone de sas bìtimas vostras, narat Babu Mannu? Ne so a irgulu. Sacrifìtzios a focu de mascros, grassu de gamas a contumàntzia, sàmbene de tentòglios e de antzones e de crapitos non ne chèglio. 12E bonus chi fìatzes bènnitos a m’imbisitare, chie at petitu nudda dae sas manos vostras pro chi essèretzis bènnitos a ponner pedes a intro de sas cortes meas? 13Agabàtela de sichire a vature ofertas de badas. Sa timantza m’at aburrèschitu, su prenu de sa luna, su sàpatu e sas à-teras festas diatas non las aguanto prus; sos adòbios vostros sunt a poderiu de sa malafatia. 14Sos prenos de sa luna e sas afussiones vostras s’ànima mea las tenet in òstiu, m’agràviant, istracu so de las aguantare. 15E bonus ch’atzes a isterrer sas parmas de sas manos vostras, jeo nch’apo a leare sa mirata mea dae vois; macari acreschetas sas precatorias, non bos ap’a acuntentare; sas manos vo-stras sunt prenas de sàmbene. 16Lavàtebos, assendràtebos, bocàtenche dae sos ocros meos sa malissa de sos intentos vostros, agabàtela chin sas malas

Page 2: ISAIA1 - limbanoa.files.wordpress.com · 7Unu desertu est sa ter-ra vostra, sas chitates vostras brujatas a focu, sa terra vostra, petus a vois, orromigata dae sos furisteris at a

1143

vainas; 17imparate a facher su bene, chircate su justu, pesàtenche a s’agraviatu, fachite justissa a s’òrfanu, defessate sa gatia. 18E a pustis benite, e ghetate sas neches a mie, narat Babu Mannu, si no ap’a facher a manera chi sos pecatos vostros, tambene siant in colore tanatu, torrent biancos che nive; e tambene siant rujos che a sa pòrpora, torrent che lana ìnnita. 19Si m’atzes a cherrer e m’atzes a ponner mente, bos atzes a tzatzare de sos be-nes de sa terra. 20E si no atzes a cherrer e m’atzes a sutziligare atzes a esser pàsculu de s’ispata; ca sa buca de Babu Mannu at faeddatu. 21Pacubene meu, comente s’est avilita sa chitate afidiata, prena de one-state! Sa justissa in issa aiat àpitu s’abitu suo, e como bi l’ant sos mortores. 22Sa prata tua s’est bortata a rudda, su vinu tuo est a misturu chin aba. 23Sos prìntzipes traitores tuos, cumpantzos de ladros: totu ant in istima dativas, pe-titores de galardias; a su pupiddu non fachent justissa, e sa càusa de sa gatia non nche dat a issos. 24Dae custu Babu Mannu Deus de sos esèrtzitos, su forte de Israle narat: «Ohi! chi jeo dep’aer su cuntentu de sos corriales meos e m’apo a leare sa innita chin sos inimicos! 25E ap’a bortare sa manu mea a supra tua, e apo a iscallare sa rudda tua e l’apo a iscolare, e nch’apo a bocare totu s’istàniu tuo. 26E t’apo a torrare sos jùiches tuos comente fiant in antis, e sos cussitzeris tuos comente in anticòrios; e a pustis de totu custu t’ant a narrer sa chitate de su justu, chitate afidiata». 27Sion s’at a riscatare pacanne cantu li tocat, e l’amus a torrare comente fiat in antis pro more de sa justissa; e Deus 28at a trisinare totu paris malavados e pecatores: e sos chi dent aer disamparatu a Babu Mannu ant a esser istrumatos. 29Ohi, emmo, ant a torrare a cumbata issoro sos istimatos chercos ch’aiant adoratu; e bos atzes a allugher de rujo-res pro sos jardinos ch’atzes ischirriatu, 30canno atzes a esser che a un’unnu de chercu chene chimisones, e comente a unu jardinu chene aba. 31E sa for-tza vostra at a esser che a una mitza de istupa, e sa vaina vostra che a un’ischintidda; s’ant a allugher ambas duas impare, e non bi det aer nessune chi nche las istutet.

Babu Mannu at refutatu a Israele

2 – Tocamentu deinu de Zuda e de Zerusalemme chi s’aiat bistu Isaia, fitzu de Amos. 2E at a esser in sas ùrtimas dies su monte de sa domo de Babu Mannu amaniatu in su cùcuru de sos montes, pesatu in supra de sos montricos, e si b’ant a assentare totu sos pòpulos. 3E tzente chene contu b’at a suprire nan-ne: «Benite chi artziamus a su monte de Babu Mannu e a sa domo de su Deus de Jacobo, chi nos at a inditare sos caminos suos e nois amus a leare peri sas àndalas suas; ca dae Sion sa letze at a bessire e sos berbos de Babu Mannu, dae Zerusalemme. 4E at a juicare sas natziones, e at a ponner sas paches in su tropèliu de sos pòpulos; e ant a tramutare sas ispatas issoro in

Page 3: ISAIA1 - limbanoa.files.wordpress.com · 7Unu desertu est sa ter-ra vostra, sas chitates vostras brujatas a focu, sa terra vostra, petus a vois, orromigata dae sos furisteris at a

1144

aratros e sas lantzas in arches, e no at a ghighinare prus s’ispata tzente contr’a tzente, e no ant a leare prus pratichesa in su chertare». 5O domo de Jacobo, venite chi caminamus in sa luche de Babu Mannu! 6Ca tue as refutatu a su pòpulu tuo sa domo de Jacobo, ca si sunt torra pre-natos che a una via; e in prus ant àpitu deinatores che a sos Filisteos, e chin sos fitzos de sos furisteris si sunt postos a cumonia. 7Sas cussorjas si sunt prenatas de prata e de oro, de siddatos chene contu; 8sas cussorjas si sunt prenatas de caddos, e de sas carrotzas suas non b’at nùmeru; e sas cussorjas si sunt prenatas de conas; e ant adoratu sa vaina de sas manos issoro, su ch’ant fatu sos pòddiches issoro». 9E s’òmine si b’est mucratu in dainnantis, s’òmine at minimatu sa uta sua: e tue non des aer pietu de issos. 10Intra in su calancone de una roca, cùati in sas intragnas de sa terra car’a s’assustu de Babu Mannu e petus a sa soberania sua. 11Sas cherviches intetericatas de s’òmine sunt istatas abismatas, e minimata sa barra sua, e petzi Babu Mannu at a esser onoratu sa die. 12Ca bi det aer una die de Babu Mannu de sos esèrtzitos a supra de onzi arrogante e barrosu e a supra de on-zi presumitu, e at a esser minimatu: 13e a supra de totu sos chidros de su Lì-banu, artos e soberanos; e a supra de totu sos chercos de Basan; 14e a supra de totu sos montes prus artos, e de sos cùcuros de sos montricos; 15e a supra de onzi turre arta e muralla refortzata; 16e a supra de sos navios de Tarsis, e a supra de cantu b’at de bellu a bider. 17E s’arrogantia de s’òmine at a esser minimata e sa barra de sos òmines at a esser abismata, e petzi Babu Mannu sa die at a esser onoratu; 18e sas conas ant a esser derrutas de su totu. 19E ant a intrare in sas arutas de sas rocas, e in sas percas de sa terra, petus a s’assustu de Babu Mannu, e car’a sa gròria de sa soberania sua, bonus ch’at a benner a corfare sa terra. 20Sa die s’òmine nch’at a imbolare sas conas de prata e sos adoros de oro chi s’aiat amaniatu pro los onorare, sòriches cam-pinos e alasdepedde; 21e si nch’at a intanare in sos calancones e in sas percas de sas rocas, car’a sa gròria de sa soberania sua, bonus chi s’at a pesare pro corfare sa terra. 22E duncas ponite a banna s’òmine ch’at s’alenu in pinnas de nare, ca mannu isse est retentu.

Babu Mannu brivat Zerusalemme de sos reghentes

3 – Mi’ pruite su Poderatore, Babu Mannu de sos esèrtzitos, at a leare a Zerusalemme e a Zuda onzi sustentu balente, onzi recatu de pane e de aba: 2a s’òmine de balia e a s’òmine de gherra, a su jùiche e a su deinatore e a su vetzu, 3a su dugone de chimbanta e a s’òmine de remiru e a su cussitzeri, a su mastru de sas artes e a su chi connoschet su faeddu in cobertàntzia. 4E lis ap’a dare pitzinnos pro prìntzipes, ant a esser a poderiu de sos afeminatos. 5E su pòpulu s’at a butzicare unu contr’a s’àteru, onzi òmine contr’a su pari-nale suo e su tzòvanu s’at a trumentare contr’a su vetzu e su de bassa uta contr’a s’òmine de remeju. 6Ca un’òmine at a aferrare unu frate suo de s’ereu de babu suo: «Una veste da bi l’as, fache su reghente nostru, e custu

Page 4: ISAIA1 - limbanoa.files.wordpress.com · 7Unu desertu est sa ter-ra vostra, sas chitates vostras brujatas a focu, sa terra vostra, petus a vois, orromigata dae sos furisteris at a

1145

sagrastu siat in suta de sa manu tua». 7E isse sa die at a responner: «Non so jeo s’òmine de sos mèdios, e in domo mea non b’at nen pane, nen veste; non mi destinetas a reghente de su pòpulu». 8Zerusalemme est a disania, e Zuda derruet, ca sa limba e sos intentos issoro sunt contr’a Babu Mannu, pro apurire sos ocros de sa soberania sua. 9Sa ghitza de sa cara issoro est testimonia contr’a issos: che a Sòdoma ant atrogatu su pecatu issoro e non l’ant cuatu. Marranu a sas ànimas issoro! ca pro sos males issoro si n’ant àpitu galardia. 10Natze a su justu ch’at a retzire su bene, ca at a gustare su frutu de sas vainas suas. 11Marranu a su dissacra-tu! Det aer su male, ca sa paca de sas manos suas l’at a esser torrata. 12O pò-pulu meu, sos chi ti narant ditzosu sunt cuddos chi ti coglionant e nche ra-jant s’andala sestata pro sos passos tuos!

Babu Mannu contr’a s’injustissa e su lussu

13Babu Mannu est in judissu, est prontu a juicare sos pòpulos. 14Babu Mannu at a benner a juicare sos probòmines de su pòpulu suo e sos prìntzi-pes: «Vois setzis ch’atzes cratzatu in sa intza mea, e chi sos ispìnnicos de sos poveritus galu juchites in domo vostra. 15Pruite assengrates su pòpulu meu e pistates sa cara de sos mischinos?» narat Babu Mannu de sos esèrtzi-tos. 16Aiat natu Babu Mannu: «Dachi sas fitzas de Sion si sunt inchichirid-datas e caminant a tzucru longu atzinnanne chin sos ocros, bantzicanne e tinninne sos pedes, e chin annàntile a ingannia caminaiant; 17Babu Mannu at a ispilire sas concas a sas fitzas de Sion, e las at a innudare de sos pilos de conca issoro». 18Sa die Babu Mannu nch’at a bocare sa pompa de sos cartza-res, e sas luneddas, 19e sas cannacas, e sas prennas, e sos bratzaletes, e sas mìtrias, 20e sos crintzeratores, e sas unneddas, e sos junchìglios, e sos pro-fumos, e sas oritzinas, 21e sos aneddos, e sas prennas a pennuleri dae cher-veddos, 22e sos càssios, e sas mantìglias, e sos issallos, e sas brossas, 23e sos isprecos, e sos velos, e sas iscarpas e sas tetelas. 24E at a cumbinare chi imbetze de profumu bi det aer fracu malu; e im-betze de una chintòglia, unu cànnau; e imbetze de ammànios de pilos, ispili-turas; e imbetze de una fasca petorale, unu silìssiu. 25E tambene sos òmines tuos prus galanos ant a morrer a ispata e sos balentes tuos ant a morrer in batalla. 26E ant a tzunchiare e ant a facher su currutu sos portales tuos, e s’ant a seder in terra disditzatos. 4 – E sete fèminas s’ant a acostiare a un’òmine ebia cudda die nanne: «Nois amus a mannicare su pane nostru e nos amus a bestire de su nostru; dàennos petzi su nùmene tuo pro nos facher cramare: càtzannos sa birgontza nostra!»

Imprumissas messiànicas

Page 5: ISAIA1 - limbanoa.files.wordpress.com · 7Unu desertu est sa ter-ra vostra, sas chitates vostras brujatas a focu, sa terra vostra, petus a vois, orromigata dae sos furisteris at a

1146

2A su tempus su tuddu de Babu Mannu at a esser in aprètziu e in gròria, e su frutu de sa terra, vantu soberanu e ispaju pro sos de Israele ch’ant a es-ser afranchitos. 3E at a cumbinare chi a sos ch’ant a esser abarratos in Sion o ant a esser abarratos in Zerusalemme lis ant a ponner sa numenata de santu; totu sos ch’ant a esser listatos pro sa vita ant a esser in Zerusalemme. 4A s’ora chi Babu Mannu det aer innetatu su putiore de sas fitzas de Sion, e as-sendrata Zerusalemme dae su sàmbene chi b’est, chin un’ispìritu de justissa e chin un’ispìritu de assendru. 5E Babu Mannu at a amaniare a supra de s’istèrrita de su monte Sion e inuve at a esser abocatu, una nughe a de die, e fumu de lucore dae aframatas de focu a de note; ca a supra de totu sa gròria sua b’at a esser s’amparu soberanu. 6E at a esser pavellone pro umbrache a de die contr’a su calore, e apotzu e agorru contr’a sa temporata e a s’aba pròina.

Sa intza de Babu Mannu

5 – Ap’a cantare a s’indeletatu meu sa cantzone de su mere meu a sa in-tza sua: «S’indeletatu meu b’aiat una intza in unu muntricu contumosu. 2L’aiat inghiriata a crujura e ispretichinata e pastinata a vites de issèperu. Aiat fraicatu in mesania sa turre e amaniatu sa supressa. E aiat arreatu ch’aeret datu àchina, e imbetze aiat fatu àchina agreste.» 3E como sìatzes jùiches vois, natios de Zerusalemme e òmines de Zuda, de mene e de sa intza mea. 4Ite aia dèvitu facher a sa intza mea chi galu no apo fatu? Ejò comente, apo arreatu chi m’aeret datu àchina e imbetze m’at fatu àchina agreste? 5Ma como bos l’assintzo jeo su ch’apo a facher a sa intza mea: nch’apo a ghetare sa crujura e at a esser pàschita; apo a derruer su muru suo e at a es-ser apedicata. 6E n’apo a facher unu desertu; no at a esser putata nen marrin-tzeddata, e b’ant a crescher sa prunischedda e sas ispinas; e a sas nughes apo a cumannare de non ghetare aba a supra sua. 7Ca sa intza de Babu Mannu est sa domo de Israele, e sos òmines de Zuda, su pastinontzu suo de agradu; ca s’isetu meu fiat ch’aerent sichitu vainas justas, e imbetze, mi’ sa malafa-tia; sa justissa, e mi’ su dissacru.

Marranu!

Page 6: ISAIA1 - limbanoa.files.wordpress.com · 7Unu desertu est sa ter-ra vostra, sas chitates vostras brujatas a focu, sa terra vostra, petus a vois, orromigata dae sos furisteris at a

1147

8Marranu a bois ch’annanghites domo a domo, campu a campu, fintzas a canno no at a esser agabatu su terrinu, che canno vois ebia dìatzes cherrer istare in supra de sa terra! 9Intenno galu in uricras custu: «Atzes a bider,» narat su Babu Mannu de sos esèrtzitos «si totu sas domos no ant a esser lìticas, e si sas mannas e bel-las non s’ant a ispopulare! 10Ca deche tzorronatas de intza ant a dare unu barrile ebia, e trinta mojos de sèmenes n’ant a renner tres». 11Marranu a bois chi su mantzanu, a s’arvorinu, currites a bos imbreaca-re, e tratenites tumanne fintzas a sero, fintzas chi non setzis cotos de vinu. 12Sa tzetra e s’arpa e su trìmpanu e su pipiriolu e su vinu atennent a sos adò-bios vostros; e a s’amàniu de Babu Mannu non datzes cara, e sa vaina de sa manos suas non tenites a incuru. 13Dae custu su pòpulu meu est a cautiveria, ca est cuntinu a conca a bentu; e sos òmines de bardochinu sunt mortos de gana, e sos de su tropèliu suo sicos dae su sitis. 14Pro custu sa terra de sos mortos s’est illarghiata pro facher locu a sos disitzos suos e at abertu s’irgutzu prus de su sestu; e sos matzores suos, e sa tzente de bassa uta, e sos chi de pompa e de gròria sunt abramitos, b’ant a achirrare. 15E sos òmines ant a esser imbassatos, e sas pessones abismatas, e sos chitzos de s’ocru pesatos ant a esser sucutatos dae totu sa barra. 16E Babu Mannu at a esser onoratu pro su judissu ch’at a facher, e su Deus Santu at a parrer prus santu fachenne justissa. 17E sos antzones ant a pascher a bonu is-soro, e sos locos sagrastatos, torratos a su nassale, ant a dare recatu a sos fu-risteris. 18Marranu a bois chi tratzates sa neche chin cànnaos de magnosia, e chin socas de carru su pecatu! 19Chi natzes: «Chi acòitet, cuntipitzet sa vaina sua, pro chi bidemas; si paret e benzat a su cussitzu de su Santu de Israele, pro chi l’ischemas!». 20Marranu a bois chi natzes male a su bene e bene a su male, chi fachi-tes iscura sa luche e luche s’iscuru; chi datzes rànchidu pro durche e durche pro rànchidu! 21Marranu a bois, chi setzis sàpitos a ocros vostros e atentzionatos a bi-su vostru! 22Marranu a bois, adalides de su vinu, balentes a prenare sa tassa e a bos imbreacare; 23chi iscundites su dissacratu pro una dativa, e negates a su justu sa justissa! 24Pro custu, comente a canno un’aframata de focu s’atacat a sa patza, chi in una paporata de framas si fachet a chisina, gai matessi sa raichina is-soro at a esser fata a ischintiddas e su gherme issoro che prùere at a volare peri sas àgheras. Ca ant disapretziatu sa letze de Babu Mannu, e ant frastina-tu sa paràula de su Santu de Israele. 25Dae custu Babu Mannu s’est allutu de airu contr’a su pòpulu suo e at istesu a supra de isse sa manu sua e l’at cor-fatu: sos montes si sunt abolotatos; in mesus de sas pratzas sos catàvaros is-soro ant fatu totu unu carràgliu. Nen pro totu custu s’abètiu suo est minima-tu, ma sa manu sua est galu istesa.

Page 7: ISAIA1 - limbanoa.files.wordpress.com · 7Unu desertu est sa ter-ra vostra, sas chitates vostras brujatas a focu, sa terra vostra, petus a vois, orromigata dae sos furisteris at a

1148

26E at a pesare unu sinnale a sas natziones dae allargu; chin su frùschiu suo at a cramare a unu dae sas làcanas de sa terra: e mi’ chi isse, luego, àvi-du at a benner. 27Non b’at debilesa nen fracura in isse, no at a dormire nen pintzulare; sa tzinta non si l’at a isorver dae chitzu, né corria de iscarpa si l’at a truncare. 28Juchet sas fritzas suas apuntitas pro totu sos arcos suos te-sos. Sas ungras de sos caddos suos s’assimitzant a sa preta, e sas rotas suas, a su tronitare de sa temporata: 29at unu mùilu de lione: at a muilare che a unu tazu de lioneddos, e si n’at a tremer, e at a abrancare s’ispìnnicu e l’at a astrigher, chene nessune chi bi lu leet. 30Sa die s’at a pesare a supra sua unu mùilu che a unu mùilu de su mare; e amus a apompaiare sa terra, e mi’ un’iscuricore de trumentu, e sa luche at a esser imbelata dae sa néula sua.

Cramata de Isaia

6 – S’annu chi fiat mortu su re Ozia, aia istu a Babu Mannu sèitu a su-pra de una trona soberana e arta, e su chi fiat prus in bassu de isse, prenaiat su tèmpiu. 2A supra sua bi fiant sos Serafinos a ses alas onzunu: chin duas si imbelaiant sa cara, chin duas si carragliaiant sos pedes, e chin duas volaiant. 3E cantaiant a boches a càmbiu a pare nanne: «Santu, Santu, Santu Babu Mannu Deus de sos esèrtzitos, prena est totu sa terra de sa gròria tua». 4E sos croamentos si tremiant a supra de sas tzembranas a cuddu cuncordu de boches, e sa domo si fiat prenata de fumu. 5E aia natu: «Pacubene meu, chi no apo fatu intenner sa boche mea! Ca so un’òmine chin sas lavras sòrinas, e isto in mesus de unu pòpulu chin sas lavras sòrinas; epuru est a su re, a Babu Mannu, ch’ant bistu sos ocros meos!». 6E fiat volatu acanta a mie unu de sos Serafinos, e juchiat unu cantu de carvone in manos, picatu chin su pìtziche dae supra de s’artare. 7Aiat tocatu sa buca mea e aiat natu: «Mi’, custu at to-catu sas lavras meas, e ti nch’at a leare sa malafatia tua e at a assendrare su pecatu». 8A s’ora aia intesu sa boche de Babu Mannu chi naraiat: «A chie ap’a dispedire jeo? E chie b’at a annare pro contu meu?». E jeo aia natu: «Imbia a mie». 9Aiat natu: «Vae e nara a custu pòpulu: –Sas uricras pro intenner da las juchites, ma non cherites cumprenner, juchites sos ocros pro bider, ma non cherites connoscher.– 10Intzeca su coro de custu pòpulu e issurda sas uricras suas e tàncali sos ocros, a tales chi non bidat chin sos ocros suos, né intennat chin sas uricras suas, e non cumprennat chin su coro suo e si cun-vertat e lu torres a sanare». 11E jeo aia natu: «E fintzas a canno, o Dòmine?». E isse: «Fintzas a tantu chi sas chitates abarrent bisastratas, e sas domos i-spopulatas, e sa terra siat in disamparu». 12E Babu Mannu nch’at a iscostiare sa tzente, e at a crescher su disam-paru de sos chi sunt abarratos. 13Bi ne det aer galu, de su pòpulu suo, petzi de deche unu, ma at a torrare a esser ispostu a sos agràvios; che un’iscorra-

Page 8: ISAIA1 - limbanoa.files.wordpress.com · 7Unu desertu est sa ter-ra vostra, sas chitates vostras brujatas a focu, sa terra vostra, petus a vois, orromigata dae sos furisteris at a

1149

becu e che unu chercu chi si pesat isparghenne sos ramos suos: su sèmene santu at a esser su chi s’at a ponner a sustentu de isse.

Irbelu de sa Bìrghine e de s’Emanuele

7 – E fiat cumbinatu a su tempus de Acaz, fitzu de Joatan, fitzu de Ozia re de Zuda, chi fiat gheretzatu Rasin, re de Sìria, e Fazea fitzu de Romelia, re de Israele, contr’a Zerusalemme pro l’assachitzare, ma non fiant resessi-tos a la derruer. 2E aiant datu tocamentu a sa domo de Dàvide nanne: «Sa Sìria at pesatu sas tennas in Efraim». E su coro de cudda e su coro de su pò-pulu suo fiant in abolotu, che a unnos de unu padente truminatos dae su ven-tu. 3E Babu Mannu aiat natu a Isaia: «Bessi a imbennere a Acaz, tue e su fi-tzu chi t’est abarratu, Jasub, in su capu de su canale de sa bartza ch’est a in artu de su caminu de su campu de sos sapuneris. 4E nàrali: –Dae cara de i-stare in pasu, de non timer e de non perder s’ànimu, pro custos duos chico-nes chi catzant su fumu de su rajolu de Rasin re de Sìria e de su fitzu de Romelia; 5ca sa Sìria at sestatu contr’a tie su male, Efraiam e su fitzu de Romelia, nanne: 6“Gheretzamus contr’a Zuda, nche l’ischitamus e nos n’apoderamus, e bi destinamus a re su fitzu de Tabeel”–». 7De goi narat Ba-bu Mannu: «Custa vaina no at a cumbinare e no at a esser; 8ma capitale de sa Sìria est Damascu e capu de Damascu Rasin, (galu sessantachimbe annos, e a pustis at a agabare Efraim de esser unu pòpulu), 9e capitale de Efraim est Samaria e capu de Samaria est su fitzu de Romelia. Si non tenites fide no a-tzes a esecutare». 10E Babu Mannu aiat sichitu a faeddare a Acaz nanne: 11«Peti unu sin-nale dae Babu Mannu Deus tuo o dae bassu de s’ispèntumu o dae supra in artu». 12E Acaz aiat natu: «No ap’a petire e no ap’a lusingare a Babu Man-nu». 13E aiat torratu a narrer: «E sinnuncas ascurtate, o sos de sa cumonia de Dàvide: –Pacu bos paret de esser vois dispetosos chin sos òmines, chi fachi-tes intziminire tambene a su Deus meu?–». 14Pro custu Babu Mannu bos l’at a dare isse unu sinnale. E sa Bìrghine at a inghendrare e s’at a illierare de unu fitzu, e l’ant a ponner su nùmene de Emanuele. 15At a mannicare butiru e mele, pro chi nch’iscat bomber su male e ischirriare su bene. 16Ma antes chi su pitzinnu imparet a lassare su male e ischirriare su bene, sa terra, chi tue aburresches pro sa presèntzia de sos duos res suos, det esser lassata gai a chie la cheret. 17A supra tua, e a supra de su pòpulu tuo, e a supra de sa domo de babu tuo, Babu Mannu at a facher benner dies chi parinales mai bi n’at bènnitu dae canno Efraim aiat iscropatu dae Zuda, chin sa bènnita de su re de Assì-ria. 18E at a cumbinare chi sa die Babu Mannu chin su frùschiu suo at a ju-liare sos muscones chi sunt in sas cussorjas a làcanas de sos rivos de Ezitu e sas apes chi sunt in sa terra de Assur: 19e ant a benner e s’ant a ponner in sos

Page 9: ISAIA1 - limbanoa.files.wordpress.com · 7Unu desertu est sa ter-ra vostra, sas chitates vostras brujatas a focu, sa terra vostra, petus a vois, orromigata dae sos furisteris at a

1150

tràinos e in sas baddes, e in sas percas de sas rocas, e a supra de totu sos un-neddos e in sas fossas. 20E sa die Babu Mannu at a facher a rasu chin sa resòglia de facher s’arva pacata de cuddos de s’àtera ala de su rivu, de sos res Assiros, sa con-ca e sos pilos de sa carena e tambene s’arva de su totu. 21E at a cumbinare chi sa die unu at a nutricare una vaca e duas erve-ches, 22e de totu su late ch’at a murgher, at a mannicare su butiru; ca butiru e mele ant a mannicare totu sos chi sunt abarratos in sa terra. 23E at a cumbi-nare chi sa die onzi chirru, inuve b’aiat milli puntos de vite chi baliant milli dinaris, at a esser bortatu in tupas de prunischedda e de brocos. 24Si b’at a poter intrare a catziare chin s’arcu e sas fritzas, ca totu sa terra at a esser re-duita a tupas de prunischedda e de brocos. 25E in totu sos montes chi si mar-rintzeddaiant a tzapu, su pore de sa prunischedda e de sas ispinas non det in-chietare prus a nessune, ma ant a esser pàsculos pro bestiàmene e chirros apedicatos dae erveches.

Tocamentu a su pòpulu 8 – E Babu Mannu m’aiat natu: «Pica un’otzolu mannu, e iscrìebi in su-pra a lìteras fitianas: “Luego assachitza, lestru fura”». 2E aia picatu testi-montzos afidiatos, su prìteru Uria, e Zacaria fitzu de Barachia; e mi fia aco-stiatu a sa deinatora e aiat inghendratu e si fiat illierata de unu fitzu. 3E Babu Mannu m’aiat natu: «A nùmene pòneli: Luego assachitza, lestru fura. 4Ca antes chi su pitzinnu imparet a juliare mama e babu, at a mancare sa potesta-te a Damascu e sos ispìnnicos de Samaria ant a esser postos petus a su re de sos Assiros». 5E Babu Mannu aiat sichitu a faeddare nànnemi: 6«Dachi custu pòpulu at disdinnatu sas abas de Siloe chi current selenas, e s’est apiligatu a Rasin e a su fitzu de Romelia: 7pro custu, mi’ chi Babu Mannu at a furriare a supra de issos sas abas de su rivu, infruscatas e mannas, a su re de sos Assiros chin totu sa soberania sua; e si nch’at a ghetare in totu sos tràinos suos, e at a currer peri totu sos oros suos, 8e at a colare in Zuda, afungànnela e rucràn-nela chin sa unna manna sua chi nch’at a tocare a tzucru. E at a esser tale sa largària de sas alas suas, de ne prenare s’ispàinu de sa terra tua, o Emanue-le». 9Assentàtebos, o pòpulos, e atzes a esser bìnchitos; ponìtebos totu impa-re dae sas làcanas de sa terra, refortzàtebos, e atzes a esser bìnchitos, ordin-tzàtebos e atzes a esser derrutos; 10audite un’acordu e at a esser impeditu; natze una paràula e non det aer resurtatu, ca Deus est chin nois. 11Ca Babu Mannu de goi m’at natu; chin manu firma m’at averguatu de non mi ponner in su caminu de custu pòpulu, nanne: 12«Non netzas: Traitoria! Traitoria!– ca custu pòpulu de àteru non faeddat si non de traitoria; e su chi a isse ghetat pore non bos apàntejet, nen bos assùconet». 13A su Dòmine de sos esèrtzitos vois devites sacrare; isse devet esser sa timoria vostra, isse siat su pore vo-

Page 10: ISAIA1 - limbanoa.files.wordpress.com · 7Unu desertu est sa ter-ra vostra, sas chitates vostras brujatas a focu, sa terra vostra, petus a vois, orromigata dae sos furisteris at a

1151

stru. 14E isse at a esser cuntinu s’assendru vostru, preta de trambucata e cra-stu de irvortu pro sas duas domos de Israele, cropu e trassa pro sos natios de Zerusalemme. 15E paritzos b’ant a trambucare e ant a rugher e s’ant a afrod-diare e ant a abarrare tentos in cropu. 16Liga sa testimonia e crusa sa letze pro sos dischentes meos. 17E jeo ap’a arreare a Babu Mannu chi cuat sa cara sua a sa domo de Ja-cobo, e l’apo a arreare. 18Le’ chi so chin sos fitzos chi Babu Mannu m’at da-tu, sinnu e irbelu a Israele dae parte de Babu Mannu ch’at abitu in Sion. 19E bonus chi bos ant a narrer: «Petìtenne a sos chi faeddant chin sos mortos e a sos maghiàglios chi gramutzant amajos: fortzis chi su pòpulu no at su Deus suo pro ne li petire? Pro sos vios imprèicant sos mortos? 20A sa letze e a sa testimonia prus a prestu!». Chi si no ant a narrer cuforma a custa paràula, non bi det aer pro issos isetu de luche peruna. 21E at a colare peri sa terra cuntribulatu e aganitu, e aenne gana s’at a sutziligare e at a frastinare a su re e a su Deus suos mirànnesi su chelu. 22E at a apompiare a bia de sa ter-ra, e mi’ trumentu e iscuricore, e mi’ trumbùlios e angustia, nughes nieddas chi si pissichint, e non s’at a imbergher a su sagrastu suo.

Tempus novu

9 – In su tempus anticu fiat istata illepiata sa terra de Zabulon e sa terra de Neftali; ma in su tempus benitore at a esser assortitu su caminu de su ma-re addae de su Tzordanu, sa Galilea de sos adoratores de conas. 2Su pòpulu chi caminaiat a s’iscuru, aiat bistu una luche manna; pro sos chi sediant in sa terra de s’umbra de sa morte sa luche est bessita. 3As acrèschitu sa tzente, no as acrèschitu s’allegria. Issos dent aer ispaju petus a tie, che a cuddos chi bi godint in su messontzu, che a sos binchitores chi sunt a brìllidas pro sa catza tenta, bonus chi si cumpartint sos ispìnnicos. 4Ca su juale chi juchiat in tzu-cru, su nérviu chi li trumentaiat sas costas e su bàculu de oro de su tirannu suo, tue as bìnchitu, che in sa die de Madian. 5Ca sos ispìnnicos irrobatos in s’abolotu de s’assachitzu, e sas vestes prenas de sàmbene ant a esser postas a su focu e datas a mannicare a sas framas. 6Ca nos est naschitu unu pipiu, nos est istatu datu unu fitzu: e su prin-tzipatu est istatu garriatu a supra de sas palas suas, e l’ant a juliare chin su nùmene de Ispantu, cussitzeri, Deus, forte, babu de su sèculu imbeniente, prìntzipe de sa pache. 7S’impèriu suo at a crescher, e sa pache det aer dura eternale. S’at a seder in sa trona de Dàvide e a supra de su rennu suo, pro l’ordimintzare e afortire in su judissu e in sa justissa, dae como e in eterna-les. Su cuntipitzu de Babu Mannu at a facher custa vaina.

Contr’a su pòpulu de Efraim

8Babu Mannu at imbiatu una paràula in Jacobo, e fiat ruta in Israele.

Page 11: ISAIA1 - limbanoa.files.wordpress.com · 7Unu desertu est sa ter-ra vostra, sas chitates vostras brujatas a focu, sa terra vostra, petus a vois, orromigata dae sos furisteris at a

1152

9E totu su pòpulu de Efraim at a benner a ischire, e sos natios de Samaria, chi chin crèita e coro arrogante sunt nanne: 10«Sos matones nche sunt rutos, ma amus a fraicare a pretas acuadratas: nch’ant secatu sos unnos de aicu ezitianos, ma b’amus a prantare chidros». 11Ma Babu Mannu at a tzinghitare sos inimicos de Rasin contr’a isse, e at a intzitare sos corriales suos a s’abolotu: 12sa Sìria dae s’impuddile, sos Filisteos dae s’intrìchinu, e s’ant a orromigare Israele a irgulu. Pro totu custu no at assetiatu dae s’airu suo, ma sa manu sua est galu istesa. 13E su pòpulu no est torratu a tzerachia de su chi lu corfat e a Babu Mannu no ant chircatu. 14E Babu Mannu nch’at a mutzinare dae Israele sa conca e sa coa, sa parma e su juncu in una die ebia. 15Su vetzu e su reghente sunt sa conca, e su deinatore ch’imparat su fartzu est sa coa. 16E sos chi narant ditzosu a custu pòpulu, ant a esser cuddos chi l’istràviant, e sos chi sunt natos ditzosos sunt in su caminu de su trèmene. 17Pro custu Babu Mannu non s’at a cumpiagher prus de sos tzòvanos suos, e non det aer pietu de sos pipieddos minores e de sas gatias suas; ca sunt totu imposturatores e malavados; e sa locura est in buca de totu. Pro custu no at assetiatu dae s’airu suo, ma sa manu sua est galu istesa. 18Su dissacru est apampatu, che focu chi si mànnicat tupas de prunischedda e de ruvu, chi s’allughet in mesus de litos, truminanne fumu. 19Pro s’arrennegu de Babu Mannu sa terra est in abolotu, e su pòpulu at a esser che afumentos de focu: su frate no at a perdonare a su frate. 20S’ant a bortare a manu justa e non s’ant a catzare sa gana, ant a mannicare dae s’ala manca e non s’ant a tzatzare; onzunu at a dillabiare sa carre de su bratzu suo: Manasse a Efraim e Efraim a Manasse; e s’ant a ponner impare contr’a Zuda. 21Pro totu custu no at assetiatu dae s’airu suo, ma sa manu sua est galu istesa. 10 – Marranu a sos chi ghetant judissos malavados, e fachent iscritos injustos,

Page 12: ISAIA1 - limbanoa.files.wordpress.com · 7Unu desertu est sa ter-ra vostra, sas chitates vostras brujatas a focu, sa terra vostra, petus a vois, orromigata dae sos furisteris at a

1153

2agravianne in judissu a sos irdebilitatos, afartzanne sos mandos de sos poveritos de su pòpulu meu, a tales chi siant sas gatias ispìnnicu issoro, e pro lassare in pedde de mama sos pipios. 3It’atzes a facher sa die de s’imbisita e de su bisestru ch’at a benner dae allargu? A chie bos atzes a bortare pro amparu, e inuve atzes a disamparare sa gròria vostra, 4pro non bos mucrare a suta de sa catena e rugher in mesus de sos mortos? Pro totu custu no at assetiatu dae s’airu suo, ma sa manu sua est galu istesa.

Assur aparitzu in manos de Babu Mannu

5Marranu a Assur! Isse est su nérviu de su rajolu meu, isse est su ma-tzucu; in manos issoro s’arrennegu meu. 6Jeo l’apo a imbiare a sa natzione malintragnata e contr’a su pòpulu de s’airu meu; e l’apo a cumannare de as-sachitzare e de irrobare e de l’apedicare che a su lutu de sas pratzas. 7Ma is-se no at a arrejonare goi e su coro suo non si l’at a pessare de custa manera; àntzias det aer in mente de dillabiare e de isperder a unas cantas natziones. 8Difatis isse at a narrer: 9«Ejò sos prìntzipes meos non sunt issos tambene cantu a sos res? No est istatu de Calanu comente de Carchemis, e comente de Arfad, gai matessi de Emat? Su ch’est tocatu a Damascu no est tocatu a Samaria? 10Comente sa manu mea at conchistatu sos rennos de sos adoros, gai matessi at a esser de sas conas de cuddos de Zerusalemme e de Samaria. 11Cantu apo fatu a Samaria e a sas conas suas, no ap’a facher a Zerusalem-me e a sos adoros suos?». 12Ma at a cumbinare chi bonus chi Babu Mannu det aer dempritu de su totu sa vaina sua in su monte Sion e in Zerusalemme, a s’ora, narat isse, apo a facher s’imbisita mea a su frutu de su coro presumitu de su re Assur, e a sa gròria arrogante de sos ocros suos. 13Ca at natu: «Jeo apo amaniatu pro more de sa fortza de su bratzu meu e chin sa sapitoria mea apo àpitu assentu, e apo tramutatu sas làcanas de sos pòpulos, apo ispotestatu sos prìntzipes isso-ro, e che a unu tirannu, nch’apo bocatu dae postu a sos chi sediant in artu. 14E sa manu mea, comente diat facher de unu nidu, at atzapatu torra sa pote-state de sos pòpulos, e comente si collint sos ovos disamparatos, jeo apo as-sortitu totu sa terra, e non b’aiat àpitu chie aeret pilisatu ala, o abertu buca, o piulatu. 15Comente s’at a poter vantare sa estrale contr’a su chi chin issa se-cat? O s’at a arrempellare su serracu contr’a su chi lu tirat? Che canno su bacheddu s’at a pesare contr’a su chi lu àrtziat; e tambene pesànnesi su ba-cheddu, semper linna diat esser». 16Pro custu su Poderatore, Babu Mannu, at a dispedire a intro de sas carres suas contumosas sa fracura, e in suta de sa gròria sua s’ant a pesare sas framas, che a sas framas de su focu. 17E sa lum-

Page 13: ISAIA1 - limbanoa.files.wordpress.com · 7Unu desertu est sa ter-ra vostra, sas chitates vostras brujatas a focu, sa terra vostra, petus a vois, orromigata dae sos furisteris at a

1154

brera de Israele at a esser su focu, e su Santu suo at a esser sa frama, e ant a brujare e s’ant a istrumare sas ispinas e sas tupas de prunischedda in una die ebia. 18E sos amiros de su padente e de su jardinu suo ant a esser istrumatos dae s’ispìritu fintzas a sa carre, e isse si nch’at a annare assustatu e maltanu. 19E su restu de sos unnos de su padente suo ant a esser goi pacos, chi los at a poter contare una criatura. 20E at a cumbinare sa die chi unu restu de Israele e una parte de sa domo de Jacobo chi si l’at àpita no ant a sichire prus a s’arrambare a chie los fùsti-cat, ma s’ant a arrambare a Babu Mannu, a su Santu de Israele chin sintzere-sa. 21Unu restu s’at a cunvertire; unu restu, so nanne, de Jacobo a su Deus poderosu. 22Ca si tambene su pòpulu tuo, o Israele, diat esser cantu sa rena de su mare, unos cantos restos de isse s’ant a cunvertire: una truncatura a determinu at a facher currer sa justissa. 23Eja, una truncatura ch’at a esser a determinu at a facher Babu Mannu, Dòmine de sos esèrtzitos in sa terra. 24Pro custu goi narat Babu Mannu Dòmine de sos esèrtzitos: «Non ti-mas a Assur, o pòpulu meu ch’as abitu in Sion; t’at a percossare chin su nérviu e at a artziare su fuste contr’a tie cuforma a s’Ezitu. 25Ca dae inoche a unu pacu s’at a demprire sa vaina de s’arrennegu e de s’abètiu meu pro sas malafatias issoro». 26E su Dòmine de sos esèrtzitos at a trinnigare a supra sua su nérviu comente in sa praga de Madian in sa preta de Horeb, e at a ar-tziare su nérviu suo a supra de su mare, e l’at a pesare cuforma a cantu at fa-tu s’Ezitu. 27E at a benner sa die chi nch’at a esser leatu su pesus de isse dae palas tuas, e su juale dae su tzucru tuo, e su juale s’at a amoddicare che can-no b’apat otzu.

Sa sobrata inimica

28At a benner in Aiat, nch’at a colare in Magron, acanta a Macmas, at a ponner s’arribu de sos labaretes suos. 29Nch’ant a colare currenne Gabaa po-sata nostra; Rama est aturdita, Gabaa de Saul s’est imberta. 30Tzìrria chin sa boche tua, o fitza de Gallim! Para uricras, o Laisa; pacu bene tuo, o Anatot! 31Mademena s’est imberta, cuàtebos, o natios de Gabim. 32Est galu die pro arregher in Nobe: at a trinnigare sa manu sua contr’a sa fitza de Sion, contr’a su montricu de Zerusalemme. 33Mi’ su poderatore, su Dòmine de sos esèrtzitos, at a truncare a tràchi-tas tremorosas su vasu; e sos fustes artos nch’ant a esser secatos, e sos artos ant a esser derrutos. 34E su padente at a esser ortulatu chin su ferru a brancas in susu, e su Lìbanu chin sos chidros suos artos at a esser derrutu.

Su fitzu de Jesse

11 – E at a naschire una froghedda dae sa cotzichina de Jesse, e unu tuddu at a sirire dae sa raichina sua. 2E s’at a ponner a supra sua s’ispiritu de Babu Mannu,

Page 14: ISAIA1 - limbanoa.files.wordpress.com · 7Unu desertu est sa ter-ra vostra, sas chitates vostras brujatas a focu, sa terra vostra, petus a vois, orromigata dae sos furisteris at a

1155

ispìritu de sapitoria e de saviesa, ispìritu de cussitzu e de fortilesa, ispìritu de sièntzia e de pietu, 3e s’ispìritu de sa timoria de Babu Mannu l’at a prenare. Isse no at a juicare a mirata de ocros, né a intesa de uricras at a ghetare penas: 4ma at a juicare chin justissa a sos mischinos, e at a ghetare penas chin deretura a proe de sos pòveritos de sa terra: at a corfare sa terra chin su nérviu de sa buca sua, e chin s’ispìritu de sa buca sua at a bochier su dissacratu. 5E sa justissa at a esser tzinta de sos lumbos suos, e sa fide chintòglia de sos costatzos suos. 6E su lupu det aer abitu chin s’antzone e su liopardu s’at a acotzulare chin su crapitu, e su icru e su lione e sa erveche ant a istare impare e unu pipiu los at a ghiare. 7Su icru chin s’ursu ant pascher; s’ant a imbrossinare impare sos fitzos issoro, e su lione at a mannicare patza che a su voe. 8E su pipiu de tita at a jocare acanta a su nidu de sa tzerpe, e a sa tana de su basiliscu b’at minter sa manu unu pipiu istitatu. 9No ant a nocher e no ant a bochier prus in totu su monte santu meu, ca sa terra est prena de sa sièntzia de Babu Mannu, comente su mare de sas a-bas chi lu carràgliant. 10Cudda die s’issera de Jesse, ch’est comente un’inditu a sos pòpulos, a issa sas natziones ant a chircare, e at a esser sa tumba sua de gròria. 11E at a cumbinare cudda die, chi Babu Mannu at a ordimintzare pro sa de duas vias de s’apoderare torra de su restu de su pòpulu suo chi si la det aer dae sos Assiros, e dae s’Ezitu e dae s’Elam, e dae Sennaar, e dae Emat e dae sas ìsu-las de su mare. 12E at a pesare una pannera a sas natziones, e at a assentare sos disterratos de Zuda dae sos bator corrales de sa terra. 13E sa tzelosia de Efraim at a esser posta a banna, e ant a esser truncatas sas disamistates de Zuda: Efraim no at a esser prus tzelosu de Zuda, e Zuda no at a chertare prus contr’a Efraim. 14E ant a tzocheare a coddos de sos Fi-listeos de su mare e impare ant a irrobare sos fitzos de s’impuddile, Edom e Moab ant a istare a tzerachia issoro, e sos fitzos de Ammon ant a ponner mente a sos incumannos issoro. 15E Babu Mannu at a facher iscumparrer su tretu de su mare de Ezitu, e in su sùlidu poderosu suo, at a pesare sa manu sua contr’a su rivu e l’at a corfare in sas sete cambas suas, a tales chi si b’at a poter colare cartatos. 16E bi det aer unu caminu pro su rusutzu de su pòpulu meu chi si la det aer dae sos Assiros, comente fiat cumbinatu a Israele sa die chi fiat bessitu dae s’Ezitu.

Page 15: ISAIA1 - limbanoa.files.wordpress.com · 7Unu desertu est sa ter-ra vostra, sas chitates vostras brujatas a focu, sa terra vostra, petus a vois, orromigata dae sos furisteris at a

1156

Cànticu de s’afranchìtzia

12 – E sa die as a narrer: «Jeo t’apo a afestare, o Dòmine, ca senne arrennegatu chin mecus as lassatu s’abètiu tuo, e m’as datu acunortu. 2Mira, Deus est s’afranchitore meu: ap’a operare chin ballassa e no ap’a timer, ca Babu Mannu est sa fortilesa mea e su cànticu, e isse est istatu s’afrànchìtzia mea». 3Chin gosu atzes a umprire aba dae sas funtanas de s’Afranchitore, 4e atzes a narrer sa die: «Afestate a Babu Mannu, abocate su nùmene suo, bannite in sos adoratores de conas sos intentos suos: ammentate sa soberania de su nùmene suo». 5Laudate a Babu Mannu, ca at sestatu vainas de ispantu, bannite custu peri totu sa terra. O abitu de Sion, gosa e làuda ca mannu est in mesus de tene su Santu de Israele.

Contr’a Babilònia

13 – Irbelu chi pertocat a Babilònia vistu dae Isaia, fitzu de Amos. 2In su pitzu anneulatu pesate sa pannera, artziate sa boche, e fachite de manu e nche brinchent su limenarju de sos portales sos dugones. 3Jeo l’apo cumannatu a sos sacratos meos; jeo apo cramatu, esecutores de s’idea mea, a sos balente meos, a brìllidas in sa gròria mea. 4Boche de unu tropèliu de tzente in sos montes, che a cudda de pòpulos atropatos, boches de res a de-gògliu, de tzente adobiata. Babu Mannu cumannat sas ischeras de batalla, 5chi benint dae allargu de su bicu de su funnale: Babu Mannu, chin sos tra-stes de s’arrennegu suo, pro facher dannu in totu sa terra. 6Urulate, ca sa die de Babu Mannu est acanta, at a benner che a su sa-grastu ch’imbiat Babu Mannu. 7Pro custu onzi manu s’at a intenner derruta, onzi òmine at a intenner su coro solovrànnesi, 8e at a abarrare arrematatu. Lis ant a suprire a s’ispessata crancos e dotzas, che a una partòglia s’ant a ispramare, s’ant a mirare a pare ababiocatos, chin sas caras che canno siant cotas dae su focu. 9Mi’ sa die de Babu Mannu, benit disapietata e prena de arrennegu, e de abètiu e de rajolu, pro lassare sa terra in tristura e isperder dae issa sos pecatores. 10Ca sos isteddos de su chelu e sos donosos sinnos de isteddos no ant a ispargher prus sa lumbrera issoro; su sole s’at a pesare i-scurosu dae su funnale, e sa luna no at a lucher prus. 11E ap’a casticare su munnu pro sa malafatia, e sos dissacratos pro s’injustissa issoro; e ap’a fa-cher agabare su fumore de sos traitores, e s’arrogantia de sos angariatores

Page 16: ISAIA1 - limbanoa.files.wordpress.com · 7Unu desertu est sa ter-ra vostra, sas chitates vostras brujatas a focu, sa terra vostra, petus a vois, orromigata dae sos furisteris at a

1157

ap’a abismare. 12Sas pessones ant a esser raras prus de s’oro, e sos òmines prus de s’oro iscallatu. 13Foras de custu, ap’a iscutinare su chelu, sa terra s’at a mover dae locu suo pro more de s’arrennegu de Babu Mannu, e pro sa die de s’airu suo imbruscatu. 14E at a cumbinare comente cùmbinat a una gazella maltana e a una erveche chi nessune tenet: onzunu s’at a bortare a su pòpulu suo, onzunu at a chircare amparu in terra sua. 15Onzunu chi det esser tentu, at a esser trapassatu, e sos ch’ant a sichire ant a morrer a ispata. 16Sos fitzos issoro ant a esser irfratzellatos in cara issoro, e sas domos irrobatas e fata violèntzia a sas fèminas. 17Jeo tambene ap’a tzinghitare contr’a issos sos Mèdios, chi non tenent a contu sa prata, e no aprètziant s’oro; 18ma chin sas lantzas ant a ferrer sos tzòvanos, e de su frutu de sas intragnas non dent aer pietu, e s’ocru issoro non det aer làstima de sos fitzos. 19E cudda Babilonia goi groriosa tra totu sos rennos, vantu presumitu de sos Cardeos, det aer che a Sòdoma e Gomor-ra tocamentu dae Babu Mannu. 20Nessune bi det aer prus abitu e no at a es-ser prus torrata a fraicare dae ereu in ereu. E s’Arabiu nemancu b’at a pesare prus sas tennas suas, nen pastores s’ant a isterrimentare in cuddos locos. 21Ma inie sas èstias s’ant a cotzulare, cuddas domos ant a esser prenas de tzerpes, inie dent aer abitu issoro sos istrutzos, inie sas feras atzuddatas b’ant a facher sos ballos a tres pitzas; 22in sos palatzos sas tzoncas s’ant a cramare a pare, e in sos tèmpios bellos b’ant a istare sas istrias. 14 – Su tempus suo s’est acurtzianne, e sas dies suas non dent aer dura longa, ca Babu Mannu det aer dolu de Jacobo, e galu at a ischirriare dae I-sraele; e los at a lassare in pasu in sa terra issoro; e su furisteri s’at a ajan-gher a issos, e s’at a acostiare a sa domo de Jacobo. 2Sos pòpulos los ant a picare, e nche los ant a leare a sas cussorjas issoro, e sa domo de Israele n’at a intrare in possessu in sa terra de Babu Mannu in tzeracos e tzeracas; e ant a acometare a sos chi los aiant acometatos, e s’ant a ponner a poderiu de sos acaditores issoro. 3E at a cumbinare, sa die chi Babu Mannu ti det aer datu pasu dae s’antua e dae sa sutziarra tua e dae sa cautiveria mala chi t’aiat acometatu, e tanno as a ponner una cantzone de goi a su re de Babilònia: 4Agabatu s’acaditore, agabatas sas dècumas! 5Babu Mannu at truncatu su bàculu de sos dissacratos, e su fuste de sos poderatores, 6chi matzucaiat arrejolatu sos pòpulos, magunìnnelos chene pasu, chi a tirannia juchiat sa tzente, pissichìnnela chin disapietate. 7At a torrare in pasu e a sa muta totu sa terra, additzata e in gosu. 8Tambene sos pinos rujos ant gosatu pro tene

Page 17: ISAIA1 - limbanoa.files.wordpress.com · 7Unu desertu est sa ter-ra vostra, sas chitates vostras brujatas a focu, sa terra vostra, petus a vois, orromigata dae sos furisteris at a

1158

a sos chidros de su Lìbanu nanne: «Dae pustis chi ti ses dormitu no at a artziare prus a nois chie nos nch’at a secare. 9S’Iferru in josso est istatu in abolotu, mòvenne a t’imbenner; pro tene nch’aiat ischitatu sos zigantes, totu sos prìntzipes de sa terra dae sas tronas issoro si fiant pesatos ritzos, totu sos res de sas natziones». 10Totu a una oche t’ant a narrer: «Tue tambene ses istatu corfatu che a nois, parinale a nois ti ses fatu! 11S’arrogantia tua nch’est istata tratzata fintzas a sa terra de sos mortos; su catàvaru tuo s’est solovratu, a suta tua bi det aer una pitza de putricùmene, e sos mermes t’ant a facher de cucutzu». 12Bete ischircata ch’as datu, o Lutzeddu, chi naschias a sa fatura de sa nea! Ses istatu ischervicatu in terra, tue chi trumentaias sa tzente; 13tue chi naraias intro de coro tuo: «Ap’a artziare a chelu, a supra de sos isteddos de Deus ap’a pesare sa trona mea, m’apo a seder in su monte de su cussitzu de sos deos in su funnu de sos ventos de susu; 14ap’a artziare a supra de sas nughes, apo a esser parinale a su Soberanu!». 15E imbetze ti nch’ant a tratzare a sa terra de sos mortos, a funnu de sa fossa. 16Sos chi ti dent aer vistu, s’ant a mucrare a supra tua pro t’agherare: «Ma custe no est s’òmine ch’aiat iscussimintzatu sa terra, ch’aiat assoropatu sos rennos, 17ch’aiat fatu de sa terra unu desertu, derrutu sas chitates suas e a sos prejoneris no at abertu sa prejone?». 18Totu sos res de sos pòpulos sunt mortos in gròria, onzunu in domo sua. 19A tie imbetze, ti nch’ant bocatu dae sa tumba tua, che gherme chi non balet a nudda e sòrinu, male imbolicatu e tripogliatu chin sos mortos a ispata e chi sunt falatos in sas trempas de unu fossu, comente catàvaru in putricùmene. 20Non des aer a cumonia chin cuddos mancu sa tumba, ca tue as dillabiatu sa terra e mortu a su pòpulu tuo: su sèmene de sos dissacratos no at a esser prus numenatu in eternales. 21Aprontate a sa destrossa sos fitzos pro sas neches de sos babos; non torrent a bita, e non s’apòderent de sas terras, nen mai prenent su munnu de chitates.

Page 18: ISAIA1 - limbanoa.files.wordpress.com · 7Unu desertu est sa ter-ra vostra, sas chitates vostras brujatas a focu, sa terra vostra, petus a vois, orromigata dae sos furisteris at a

1159

22E mi so arrempellatu contr’a issos, narat Babu Mannu, e ap’a isperder su nùmene e ontzi preta de Babilònia, sa tzenia e s’istripile, narat Babu Mannu. 23E l’apo a lassare in erèntzia a sos eritzos, n’apo a facher paules de abas mortas, e l’apo a munnare chin s’iscopa de su sagrastu, narat su Dòmi-ne de sos esertzitos.

Contr’a sos Assiros

24Babu Mannu l’at juratu nanne: «At a esser gai comente mi l’apo pes-sata e no a s’imbesse, comente apo ideatu in sa mente mea, 25gai matessi at a cumbinare, chi jeo trunche s’Assiru in sa terra mea, e l’apèdiche in sos mon-tes meos; e su juale suo nch’at a esser leatu dae palas issoro. 26Custa est s’idea ch’apo bocatu a campu pro totu sa terra, e custa est sa manu istesa a supra de totu sos pòpulos». 27Ca Babu Mannu Dòmine de sos esèrtzitos l’at determinatu, e chie lu potet irghelare?, e sa manu sua est istesa, e chie l’at a poter tratenner?

Indeintzos contr’a sos Filisteos 28S’annu chi fiat mortu Acaz fiat istatu fatu custu indeintzu contr’a sa Filistea. 29Non goses totu canta goi, o Filistea, a pustis chi su nérviu de chie ti pissichiat s’est truncatu, ca dae s’istripile de sa tzerpe at a naschire unu basiliscu, e dae su sèmene suo unu dragu chin sas alas, chi s’at orromigare sos putzones. 30Ant a pascher sos fitzos primàglios de sos mischinos, e sos poveritos s’ant a corcare in pasu; como ap’a facher morrer de gana a sa tzenia tua, e ant a esser mortos dae mene sos chi si la dent aer. 31Ùrula, o portale; abòchina, o chitate!

Sa Filistea est totu in abolotu, dachi dae su capu de susu at a benner unu fumu a trumutzone e nessune si la det aer dae sas alenatas suas. 32E ite cosa si lis at a responner a sos missos de cudda natzione? Chi Babu Mannu at fraicatu Sion, e chi in isse ant fide sos poveritos de su pòpulu suo.

Contr’a Moab

15 – Indeintzu pro Moab.

Page 19: ISAIA1 - limbanoa.files.wordpress.com · 7Unu desertu est sa ter-ra vostra, sas chitates vostras brujatas a focu, sa terra vostra, petus a vois, orromigata dae sos furisteris at a

1160

Dachi a de note est istata iscussimintzata Ar Moab, s’est assamutatu; dachi a de note est istatu iscussimintzatu su Muru de Moab, s’est assamuta-tu. 2Fiat artziatu a su tèmpiu e a Dibon, a sas arturas sacratas pranghenne; pro Nebu e pro Madaba, Moab ghetat tejos lastimosos; totu sas concas de sos prìntzipes suos ant a esser derramatas e totu sas arvas tusas. 3Peri sos caminos, tzente chinta de sacos, in sas terratzas e in sas pratzas, totu un’urulare de prantu a sichitura. 4Hesebon e Eleade si ghetant boches, fin-tzas in Jasa si nch’est intesa sa boche issoro; sos sordatos de Moab abochi-nant assustatos, onzunu abochinat timenne pro sene matessi. 5Su coro meu abòchinat a bia de Moab, sa defessa sua si nch’est afrungullata fintzas a Se-gor rude che itella de tres annos. Peri s’apicata de Luit in mesus de sos pran-tos si bi àrtziat, su caminu de Oronaim retumbat de ùrulos trumentosos. 6Sas abas de Nemrim ant a abarrare assolatas, ca s’est sicata s’erva, su matedu non b’est prus, totu su virde irvanéssitu. 7Cantu manna fiat sa richesa chi bi fiat, ateretantu at a esser s’irrobu ch’at a esser fatu de issos; nche los ant a leare a su tràinu de sos sàliches. 8Ca s’ùrulu de s’angustia at fatu s’inghìriu de sas làcanas de Moab, s’ùrulu suo fintzas a Gallim, fintzas a su putzu de Elim su degògliu suo. 9Sas abas de Dibos sunt bell’e prenas de sàmbene; ma contr’a Dibon ap’a dispedire àteru pro annanta: su lione contr’a sos disterra-tos de Moab e contr’a sos ch’ant a esser abarratos in sas cussorjas. 16 – Imbiate s’antzone de su poderatore de sas cussorjas, dae Petra de su desertu a su monte de sa fitza de Sion. 2Antes chi cùmbinet a sas fitzas de Moab de nche dare, che putzones maltanos e che puddichinos imbolatos a foras dae su nidu, in su jumpatògliu de s’Arnon. 3«Fache una disposta, dàennos unu suncurru, istenne s’umbra tua ampa-ratora, che note intro de die, cua sos maltanos, a sos pèrditos non los traicas, 4abarrent acanta a tie sos disterratos meos, sias pro Moab su cuatògliu issoro contr’a s’assachitzatore». Difatis su truminare de sa gherra est agabatu, cuddu remitanu est mortu, e su ch’agraviaiat sa terra at fatu sa de s’umu. 5E sa trona amaniata in sa mi-sericòrdia det aer dura, e si b’at a seder chene farta, in su nizu de Dàvide, chie jùicat, chie chircat s’impartzialitate e chie est prontu a facher su justu. 6Imbetze amus intesu s’arrogantia de Moab, isse est creitosu mannu; ma s’arrogantia sua arrennegata est prus manna de sa possa sua. 7Pro custu Mo-ab at a urulare contr’a Moab, bi det aer un’ùrulu in su munnu a cuddos chi si cumpiaghent de sas murallas de matones cotos nuntziàtelis sas malaventuras issoro. 8Dachi sos trichintzos de Hesebon sunt assolatos, sos poderatores de sas natziones nch’ant irraichinatu sa intza de Sabama, chi juchiat sos sar-mentos istesos fintzas a Jazer, e fiant colatos in su desertu, e postas a banna sas trempas issoro, nch’aiant jumpatu su mare. 9Pro custu apo a prangher a su prantu de Jazer, apo a lastimare sa intza de Sabama; t’apo a abare chin sas làcrimas meas, o Hesebon, o Eleale; ca a supra de sa vinnenna e de s’incuntza tua est gheretzata sa boche de sos i-scarchiatores. 10At a esser leatu a su carmelu gosu e ispaju, e in sas intzas

Page 20: ISAIA1 - limbanoa.files.wordpress.com · 7Unu desertu est sa ter-ra vostra, sas chitates vostras brujatas a focu, sa terra vostra, petus a vois, orromigata dae sos furisteris at a

1161

chie fiat avesu a iscarchiare s’àchina, non s’at a allegrare né at a afestare prus, nen vinu dae sa supressa at a ispremer: su chi fiat avesu a l’ispremer at fatu agabare su gosu de sos vinnennatores. 11Dae custu sas intragnas meas, che a un’arpa, singurtant pro Moab e su matzàmene meu pro sa muralla a matones cotos. 12E at a cumbinare chi Moab, bonus chi s’at a abitzare de s’esser ataviatu de badas in sas arturas de sas conas suas, at a intrare a su tèmpiu pro precare, ma no at a lograre nudda. 13Custa est sa paràula chi Babu Mannu at natu a Moab dae tempòrios, 14e como Babu Mannu at faeddatu nanne: «In tres annos, cantu a sos annos de unu tzorronateri, at a esser disamanata sa gròria de Moab chi vantat a totu su pòpulu mannu suo, e at a abarrare minimatu e lanzu e pacu bunnantiosu».

Contr’a Damascu e a Efraim

17 – Indeintzu pro Damascu. E mi’ chi Damascu at a agabare de esser una chitate, e at a esser unu muntone de rutàglias. 2Sas chitates de Aroer ant a esser lassatas a sas gamas de sas erveches, inie ant a pasare chene anneu perunu. 3E Efraim at a abarra-re chene defessa, e Damascu chene rennu; e at a esser de sos rusutzos de sa Sìria, comente de sa gròria de sos fitzos de Israele, narat Babu Mannu. 4E sa die Jacobo at a bider sa gròria sua illantzàresi e sa carre sua contumosa ir-romasinne. 5E at a esser che a unu chi collit a pustis de su messontzu su chi b’est avassatu e amuntonat un’abratzata de ispicas; e at a esser comente a chie colat ispicanne in sa badde de Rafaim. 6Pacu bi det aer de collire, co-mente a un’unnu de ulia matzatu: duas o tres boborichinas in sa grista de sos ramos; e in gristas, bator o chimbe, e ant a esser totu sos frutos suos, narat Babu Mannu Deus de Israele. 7Sa die s’òmine s’at a arrempellare a su mere e sos ocros suos s’ant a bortare a bia de su Santu de Israele; 8e non s’at a bortare prus a bia de sos artares fatos dae sas manos suas, e sos padentes e sos artares chi fiant istatos vainas de sas manos suas non los at a cherrer prus mancu a bider. 9Sa die sas chitates suas afortitas ant a esser disamparatas, comente sos aratros e sas a-venas fiant istatas disamparatas a su cumparrer de sos fitzos de Israele: e as a esser assolata. 10Ca ti ses irmenticata de Deus afranchitore tuo, e de su de-fessore tuo non ti ne ses amentata: pro custu as a pastinare unnos de bona calitate, as a semenare una tzenia rara e furistera. 11Sa die de sa prantatura ant a incarcare che a s’àchina ispinosa, in bon’ora su sèmene tuo at a frorire, ma sa die ch’as a cherrer gosare de s’erèntzia tua, su messontzu ti nche l’ant a furare a mal’agradu tuo.

Contr’a sos Assiros

12Marranu a su tropèliu de sos pòpulos mannos, che a sas caddaritzatas chi tinnint in su mare; e a sos tropèlios a degògliu, comente a degògliu ant a

Page 21: ISAIA1 - limbanoa.files.wordpress.com · 7Unu desertu est sa ter-ra vostra, sas chitates vostras brujatas a focu, sa terra vostra, petus a vois, orromigata dae sos furisteris at a

1162

esser tantas abas! 13Ant a degogliare tantos pòpulos chin su tzibidòmine de sa abas ufratas; ma Deus los at a briare, e si nch’ant a imbergher allargu, e ant a esser abutinatos che a su prùere de sos montes car’a bentu, e che a unu trumutzone de nughes petus a sa temporata. 14At a esser a sero, e mi’ s’aturdimentu: cròmpitu su mantzanu non b’ant a esser prus. Custa at a esser sa parte ch’at a tocare a sos chi nos ant fatu a disania, e sa sorte ch’at a esser costoita a sos assachitzatores nostros.

Contr’a s’Etiòpia 18 – Marranu a sa terra chi retumbat de alas, chi nch’est a s’àtera ala de sos rivos de Etiòpia, 2chi dispedit missos peri su mare e in fassones a supra de s’aba! Annate, missos àvidos, a sa natzione trisinata e dillabiata, a su pò-pulu porosu, chi foras de custu àteru non bi n’at, a sa natzione ch’arreat e est agraviata, e chi sos rivos li furant sas terras. 3Vois totu natios de su munnu, ch’atzes abitu in sa terra, bonus chi s’at a pesare su sinnu, atzes a bider: a sa drìnghita de sas trumbas, atzes a intenner. 4Ca Babu Mannu goi mi narat: «Jeo m’apo a istare chietu apompianne dae s’abitu meu, pasatu che boche de meriacru; selenu che nughe de ghiddi-ghia in die de messontzu». 5Ca antes de s’incuntza fiat totu froritu; chin sos sèmenes galu a maturare chi fiant ingraninne, at a bider secatos sos sarmen-tos dae s’arche, e sos rusutzos ant a esser truncatos e imbolatos. 6E ant a es-ser disamparatos impare a sas aes de sos montes e a sas èstias de sa terra, e totu s’istiu ant a volare a inghìriu a supra de issos sos putzones e de onzi tzenia de èstia de sa terra n’ant a facher su mànnicu issoro pro totu s’iverru. 7A su tempus dae su pòpulu trisinatu e dillabiatu, dae su pòpulu orroro-su, chi foras de custu àteru non bi n’at, dae sa tzente ch’arreat e est agravia-ta, chin sos rivos suos chi nch’ant a furare sas terras, ant a esser leatos donos a Babu Mannu, a su locu de su nùmene de Babu Mannu, in su monte Sìnai.

Contr’a s’Ezitu

19 – Indeintzu pro s’Ezitu. Mi’ chi Babu Mannu at a artziare a supra de una nughe lèpia, e at a in-trare a Ezitu; e a sa cumpàssita sua ant a lastimare sos adoros de Ezitu e sos Ezitianos s’ant a intenner su coro a pàsumos. 2E ap’a ponner a currer pro s’armare Ezitianos contr’a Ezitianos, e su frate at a gherrare contr’a su frate, e s’amicu contr’a s’amicu: chitate chin chitate e rennu chin rennu. 3E s’ispìritu de sos Ezitianos s’at a irdogare intro de sas intragnas issoro, e at a mannare innoramala sos cussitzos issoro; e ant a preguntare sos adoros e sos deinatores, sos fatutzeris e sos maghiàglios issoro. 4E apo a minter sos Ezitianos in manos de meres disapietatos, e unu re forte los at a jucher a po-deriu, narat Babu Mannu. 5E s’at a assutare s’aba de su mare, e su rivu at a esser assolatu e s’at a sicare. 6E sos rivos s’ant a apojare, e ant a minimare e

Page 22: ISAIA1 - limbanoa.files.wordpress.com · 7Unu desertu est sa ter-ra vostra, sas chitates vostras brujatas a focu, sa terra vostra, petus a vois, orromigata dae sos furisteris at a

1163

s’ant a sicare sos canales a dogas. 7Sos cannetos e sos juncàglios ant a alli-tzare; su letu de su rivu at a abarrare iscarragliatu fintzas a sa bena, e totu sos semenatos de sas terras abatas ant a sicare, ant allitzare e no ant a dare nudda. 8E sos piscatores ant a esser cuntribulatos, ant a prangher totu sos chi ghetant s’amu in su rivu; sos paratores de retzes in pitzu de s’aba, si nch’ant a irfinnicare. 9Sos chi amaniaiant su linu, petenànnelu e tessènnelu a telos fines, ant a abarrare tripogliatos, 10e ant a allintzare sos campos abatos de s’Ezitu, e totu sos chi fachiant sas coras pro tenner pische. 11Sos prìntzipes de Tanis sunt gaddinosos, sos sàpitos chi sunt cussitze-ris de su Faraone ant datu unu cussitzu issàpitu. Comente natzes a su Farao-ne: «Jeo so fitzu de sàpitos, so de s’ereu de res anticos?». 12E duncas, inuve sunt sos sàpitos tuos? Ti dent tocamentu e t’inditent issos s’idea chi Babu Mannu s’at pessatu contr’a s’Ezitu. 13Sos prìntzipes de Tanis sunt bènnitos a esser machinosos, sos prìntzipes de Memfi si sunt bortatos in sàvios, ant trampatu a s’Ezitu, sa preta de contonata de sa tzente sua. 14Babu Mannu at illaitzatu in mesus de issos un’ispìritu de aturditura, e issos ant fatu disestra-re s’Ezitu in totu su ch’at fatu, che a un’imbreacu chi annat a tambainatas, in mesus de su bòmbitu suo. 15E s’Ezitu non det aer vaina peruna ch’at a baler su capu e sa coa, sa parma e su juncu. 16E sa die sos Ezitianos ant a benner a esser che a sas fèminas, e ant a esser aturditos e in pàsumu car’a sa manu minetzosa de Babu Mannu, ch’ant a bider iscutinare a supra issoro. 17E sa terra de Zuda at a esser cajone de a-pànteju pro s’Ezitu: a s’amentu onzunu at a trinnigare car’a su determinu chi Babu Mannu at leatu a supra de issa. 18Sa die bi det aer in sa terra de Ezitu chimbe chitates, ch’ant a faeddare sa limba de Canaan e ant a jurare in Babu Mannu, una s’at a narrer sa Chita-te de su sole. 19Sa die in mesus de sa terra de Ezitu bi det aer un’artare de Babu Mannu, e acanta a sa làcana sua, unu molimentu a Babu Mannu 20at a esser unu sinnu e una testimonia de Babu Mannu in sa terra de Ezitu. Ca pro custu ant a abochinare a bia de Babu Mannu petus a s’acaditore, e lis at a di-spedire unu afranchitore e unu defessore chi los at a lassare a bonu issoro. 21E Babu Mannu at a esser connotu dae s’Ezitu, e at lucher die chi sos Ezi-tianos l’ant a connoscher e l’ant a facher sas divotziones chin sacrifìtzios e dativas e ant a facher imprumissas a Babu Mannu e las ant a demprire. 22E Babu Mannu at a corfare s’Ezitu chin pragas, e a pustis l’at a sanare e s’ant a cunvertire a Babu Mannu; e s’at a abonire chin issos e los at a sanare. 23Sa die bi det esser su caminu abertu dae s’Ezitu a s’Assìria; e s’Assiru at a intrare in Ezitu e s’Ezitianu in Assìria e Ezitianos e Assiros s’ant a pon-ner a tzerachia de Babu Mannu. 24Sa die Israele at a esser su de tres impare chin s’Ezitu e s’Assìria: beneissone in mesus de sa terra, 25chi Babu Mannu at a beneicher nanne: «Beneitu siat su pòpulu meu de Ezitu, e s’Assiru ch’est vaina de sas manos meas, e Israele erèntzia mea».

Assentu de Isaia

Page 23: ISAIA1 - limbanoa.files.wordpress.com · 7Unu desertu est sa ter-ra vostra, sas chitates vostras brujatas a focu, sa terra vostra, petus a vois, orromigata dae sos furisteris at a

1164

20 – S’annu chi su Tartan fiat gheretzatu contr’a Azotu, imbiatu dae Sargon, re de sos Assiros, e aiat assachitzatu sa chitate e l’aiat derruta, 2a su tempus Babu Mannu aiat faeddatu a mèdiu de Isaia, fitzu de Amos, nanne: «Vae, bòcati su sacu chi juches in chitzu, e bòcati sos cartzares dae pedes». E isse gai matessi aiat fatu, annanne nudu e iscurtu. 3E Babu Mannu aiat natu: «Comente a su tzeracu meu Isaia ch’est anna-tu nudu e iscurtu tres annos, sinnu de sorte e de ispantu a supra de s’Ezitu e de s’Etiòpia, 4gai matessi unu tropèliu de cautivos de Ezitu, e de disterratos de Etiòpia, de tzòvanos e de vetzos, nch’at a leare su re de sos Assiros, nu-dos e iscurtos e chin sas nàticas iscarragliatas, a disonore de s’Ezitu. 5E ant a abarrare aturditos e assolocatos sos chi dent aer tentu fide in s’Etiòpia e sa gròria issoro in s’Ezitu. 6E sos natios de cuddos chirros sa die ant a narrer: –Custu chi fiat s’isetu nostru e chi a isse nos fìamus bortatos pro sustentu, pro chi nos aeret afranchitu dae su re de sos Assiros, millu, e comente nos l’amus a iscampare?–».

Indeintzu contr’a pòpulos disvariatos

21 – Indeintzu de su Desertu de su mare. Che a sas truminatas chi s’infruscant dae su ventu de josso isse benit dae su desertu, dae una terra orrorosa. 2Unu tocamentu deinu disapietatu m’est istatu nuntziatu: chie est malintragnatu truncat sa fide, chie est furone dillàbiat. Àrtzia, o Elam, acometa, o Mèdiu! Jeo chèglio facher agabare onzi tzùnchiu suo. 3Dae custu sas intragnas meas sunt prenas de dolores; mi sunt pitzicatas sas dotzas che a una partòglia: so abarratu sagrastatu intennenne, pilisatu bidenne. 4Su coro meu est in cumbata, si m’aumbrat sa mente de i-spramu; Babilònia bella est una vista orrorosa. 5«Amània sa mesa, pone sa bàrdia pro tentare a sos chi mànnicant e bient: pesate, o prìntzipes, picàtebos s’iscutu!». 6Ca Babu Mannu m’at natu de goi: «Vae e pone una bàrdia chi det to-camentu pro onzi cosa chi bidet». 7E aiat bistu unu carru a duos caddos, e tzente sèita a caddu de àinos, e tzente a goropa de cameddos; e totu a ocros, fiat abarratu unu trabellu de tempus a mirare bene atentzionatu. 8E aiat abo-chinatu chin unu mùilu: «Jeo so sa bàrdia de Babu Mannu, firma cuntinu a de die; e in su postu meu de bàrdia jeo isto ritzu totu sas notes». 9E mi’ chi fiat bènnitu cudd’òmine, chi fiat a supra de su carru tiratu dae duos caddos, e m’aiat respostu nanne: «Ruta est, ruta est Babilònia e totu sas conas e sos adoros suos sunt in terra a cantos!». 10O vois, chi setzis in suta de sa tribulia, fitzos de s’agliola mea, su ch’apo intesu dae Babu Mannu, dae su Deus de Israele, jeo bos apo datu a ischire!». 11Indeintzu pro Duma.

Page 24: ISAIA1 - limbanoa.files.wordpress.com · 7Unu desertu est sa ter-ra vostra, sas chitates vostras brujatas a focu, sa terra vostra, petus a vois, orromigata dae sos furisteris at a

1165

M’abòchinant dae Seir: «O sa bàrdia, cantu b’amus de note, cantu de note, o sa bàrdia, b’amus galu?». 12Sa bàrdia aiat torratu: «Bènnitu est su mantzanu e torra sa note; si chircates de prus, chircate; ghirate, benite». 13Indeintzu pro s’Arabia. In su padente a sero atzes a dormire in su caminu de Dedanim. 14O na-tios de sa terra de su capu de josso, benite a imbenner a su sititu, vatùteli a-ba, benite a imbenner a su maltanu chin pane. 15Ca si sunt imbertos dae sas ispatas chi los binchent, dae s’arcu tesu, dae su truminare de sa batalla. 16Ca de goi at natu a mie Babu Mannu: «Galu un’annu, che a s’annu de su tzorronateri, e sa gròria de Zedar at a esser irvanéssita de su totu». 17E sos chi si la dent aer dae sos balentes artzeris de Zedar non s’ant a torrare a bi-der prus, ca Babu Mannu, Deus de Israele, l’at atrogatu. 22 – Indeintzu pro Zerusalemme. E sinnuncas, it’as tue, chi ti nche ses artziata a sas terratzas totu canta? 2Burdellera, atropeliata chitate, chitate issalera: sos mortos tuos non sunt mortos a ispata, nen derrutos in gherra. 3Si sunt imbertos totu paris sos prìn-tzipes tuos; sunt istatos tentos e presos a catena, a totu sos chi sunt istatos atzapatos los ant fatos prejoneris in sas cussorjas allargu inuve aiant chircatu amparu. 4Pro custu jeo apo natu: «Iscostiatebonche dae mene, lassàtemi prangher a singurtos; est de badas chi bos intzenietas a mi dare acunortu pro su sagrastu de sa fitza de su pòpulu meu!». 5Ca die est de carràgliu e de ape-dicatura e de prantu, imbiata dae Babu Mannu Deus de sos esèrtzitos a Ze-rusalemme; die ch’at a tastare sa possa de sa muralla; s’intennet degògliu in su monte! 6E Elam at collitu su garcassu e carros chin òmines a caddu, e nch’at falatu s’iscutu dae su muru. 7E sas baddes bellas tuas ant a esser pre-nas de carros de gherra, e sordatos a caddu s’ant a parare a sos portales tuos. 8E at a esser iscostiatu su velu de Zuda. Sa die tue as a apompiare a bia de su pòsitu de sas armas de sa Domo de su padente, 9e atzes a iscuntrobare sos dannos in sa chitate de Dàvide, chi sunt metas; vois atzes colloitu sas abas de sa bartza prus in bassu; 10e fata sa conta de sas domos de Zerusalemme, e ghetatas sas domos pro afortire sa muralla; 11e atzes fatu una bartza in mesus de duos muros, pro s’aba de sa pischina vetza; ma no atzes àpitu remiru de chie aiat fatu sa vaina, né atzes vistu a chie dae allargu aiat amaniatu sa cosa. 12Babu Mannu Deus de sos esèrtzitos sa die at a cramare a prantu e a currutu, a si nch’istritzire sos pilos de conca e a bestire chin sacos! 13E in su prestante, mi’ su gosu e s’ispaju de bochier icros, irgangare crapitos, mannicare petza e bier vinu: «Mannicate e viite, chi cras morimus!». 14Ma s’est irbelata a sas uricras meas sa boche de Babu Mannu. «Bos do a ischire chi non bos nch’at a esser ischitita custa malafatia fintzas chi no a-tzes a esser mortos, » narat Babu Mannu Deus de sos esèrtzitos.

Page 25: ISAIA1 - limbanoa.files.wordpress.com · 7Unu desertu est sa ter-ra vostra, sas chitates vostras brujatas a focu, sa terra vostra, petus a vois, orromigata dae sos furisteris at a

1166

Sobna bocatu dae postu e Eliazim deputatu 15Babu Mannu Deus de sos esèrtzitos narat custu: «Vae, anna dae custu reghente, Sobna, majorale de su palatzu de su re, e nàrali: 16–Ma tue ite nche ses fachenne inoche, e pro more de chie ses inoche, chi t’as iscavatu sa tum-ba inoche, e t’as fatu trapare chin arte mastrina, unu molimentu in artu, in sa preta via un’abitu? 17E mi’ chi Babu Mannu ti nch’at a facher leare dae ino-che, comente si nche leat unu puddu de masontzu, e t’at a artziare comente s’àrtziat un’imbòlicu. 18T’at a chingher chin una corona de trumentu, e che a una botza ti nch’at a ghetare in una terra larga e assolata: inie as a morrer, inie at a esser su carru de sa gròria tua, a crepu de sa domo de Babu Mannu tuo. 19E jeo ti nch’apo a catzare dae su postu tuo e no as a ministrare prus s’ufissu tuo. 20E at a cumbinare chi sa die jeo ap’a cramare a su tzeracu meu Eliazim, fitzu de Elzia, e l’apo a ponner sa tùnica tua, 21e l’apo a afortire chin sa chin-tòglia tua, e sa potestate tua ap’a ponner in manos de isse; e at a esser che a un’amparatore de sos natios de Zerusalemme e de sa domo de Zuda. 22E in su coddu l’apo a ponner sa crae de sa domo de Dàvide; isse at a aberrer, e nessune at a tancare; isse at a tancare, e nessune at a aberrer. 23E nche l’apo a tzacare che a unu piru prantatu in locu firmu, e at a esser trona de gròria pro sa domo de babu suo. 24E a cudde l’ant a leare totu sa gròria de sa domo de babu suo, trastes de cata tzenia, trastes minores disvariatos, dae sos istè-glios fintzas a sos aparitzos pro sa mùsica–». 25Sa die, narat su Dòmine de sos esèrtzitos, at a truncare su piru chi fiat istatu prantatu in locu firmu, e s’at a facher a cantos e at a rugher; e totu su chi a cuddu fiat impicatu nch’at a rugher ca Babu Mannu l’at natu.

Contr’a Tiru

23– Indeintzu pro Tiru. Urulate, o navios de su mare, ca sa domo inuve fiant avesos a ghirare est istata fata a disania; sa nova nch’est data fintzas a issos dae sa terra de Ze-tim. 2Assamutàtebos vois, chi istates in s’ìsula, inuve s’atropaiant sos ventu-leris de Sidone chi rucraiant su mare. 3Su frutu de sas unnas largas de su Ni-lu, sas incuntzas de su rivu fiant sas siendas suas; issa fiat bènnita a esser su marcatu de totu sos pòpulos. 4Sa birgontza, o Sidone, chi su mare, sa roca de su mare, apat a narrer: «No apo inghendratu prus, nen mi so illierata, né apo pesatu tzòvanos, e no apo pesatu prus pitzinnas». 5Bonus chi in Ezitu ant a benner a l’ischire, ant a esser pessos mannos pro sa sorte de Tiru. 6Colate a cudd’ala de su mare, tzirriate, o natios de s’ìsula! 7Ejò no est sa vostra, custa chitate, unu tempus famata pro s’anticoria sua? Sos pedes suos l’ant a ghiare a bannulerare atesu. 8Chie at artimintzatu custu contr’a Tiru, unu tempus incoronata, chin sos ventuleris suos chi fiant prìntzipes, chin sos butecheris suos chi fiant sos

Page 26: ISAIA1 - limbanoa.files.wordpress.com · 7Unu desertu est sa ter-ra vostra, sas chitates vostras brujatas a focu, sa terra vostra, petus a vois, orromigata dae sos furisteris at a

1167

prus famatos de sa terra? 9Babu Mannu Deus de sos esèrtzitos at artimintza-tu custu, pro derruer sa barra de totu sa gròria, e abutinare in su disdoru a to-tu sos famatos de sa terra. 10Colat, che a unu rivu ufratu addae de sa terra tua, o fitza de su mare, tue no as prus locu nen muralla. 11Isse at istesu sa manu a supra de su mare, at iscussimintzatu sos rennos: Babu Mannu at bannitu una delegàntzia contr’a Canaan pro derrocare sos fortinos de defes-sa, 12e at natu: «Tue no as a sichire a ti vantare prus, bonus ch’as a esser a-graviata, o bìrghine fitza de Sidone; pesa, còlanche in Zetim a s’atera ala de su mare: mancu inie des aer pasu». 13Mi’ sa terra de sos Cardeos; de custu pòpulu, chi non bi fiat e chi Assur aiat assentatu, nch’aiant leatu a cautiveria sos mentzus fitzos suos, ghetatu sas domos, e sagrastatu sas chitates. 14Urulate, o navios de su mare, ca su fortinu vostru est istatu fatu a disania! 15E sa die nessune s’at a amentare prus de tene, o Tiru, setanta annos, cantu sa vita de unu re; e a pustis de setanta annos at a cumbinare de Tiru su chi cantat sa cantzone de sa fèmina de malas artes: 16 «Pica sa tzetra gira peri sa chitate fèmina de malas artes disamparata, canta vene, torra a cantare sa cantzone, pro chi s’amentent de tene!» 17E a pustis de setanta annos Babu Mannu at a facher imbisita a Tiru, e l’at a lassare torrare a sos negossos suos, e issa s’at a iscrocare a sos ganiles de totu sos rennos chi sunt in sa terra. 18E sos balanzos suos, e sas ustrinas suas ant a esser sacratas a Babu Mannu e no ant a esser postos e ovitatos in atzivu; ca su balanzu suo at a esser datu a sos ch’ant a istare petus a Babu Mannu, a tales chi mànnichent a irgulu e bestant pannos de dura larga.

Su triunfu de sa justissa

24 – E mi’ chi Babu Mannu at a sagrastare sa terra e l’at a irrobare, at a assolare sas cussorjas e isperder sos natios suos. 2E cantu at a cumbinare a su pòpulu, ateretantu at a cumbinare a su prìteru; che a su tzeracu, at a esser su mere; che a s’anchilla, gai matessi sa sennora; chie còmporat, che a chie bennet; chie dat a imprestu, comente a chie picat a imprestu; s’acreditore, che a su devitore. 3Sa terra at a esser iscussimintzata de su totu e posta a as-sachitzu, ca Babu Mannu at natu custa paràula. 4Sa terra pranghet, s’istrumat de làcrimas e si fratzat; su munnu s’irfachet e sa pompa de su pòpulu de sa terra est irfinnicata. 5Sa terra est prena de s’aborrissimentu de sos natios suos, ca no ant postu mente a sas letzes, ant bistratatu su mandu, fatu a can-tos s’acordu eternale. 6Pro custu sa maleissone s’at a tzergher sa terra, e ant a patire sa pena sos natios suos; pro custu s’ant a bessire de su contu sos chi la pàstinant, e paca tzente b’at a abarrare. 7Trista sa vinnenna, mlàida sa vi-te, totu sos chi gosaiant sa vita tzùnchiant. 8Su sonu anfaneri de sos trìmpa-

Page 27: ISAIA1 - limbanoa.files.wordpress.com · 7Unu desertu est sa ter-ra vostra, sas chitates vostras brujatas a focu, sa terra vostra, petus a vois, orromigata dae sos furisteris at a

1168

nos est agabatu, est tzelatu su degògliu de sas festas, e sa boche branda de sa tzetra non s’intennet prus. 9No ant a bier vinu in cànticos e sonos, e sas bevi-tas ant a parrer ranchidas a sos chi las vient. 10Sa chitate de sa magnosia est solovrata, tancatas totu sas domos, chene nessune chi b’intret. 11In sas pra-tzas b’at a mancare su vinu, est irvanéssitu onzi ispaju, disterratu onzi gosu dae su munnu. 12In sa chitate est abarrata sa soletate, e su bisestru est a pro-pe de sos portales suos. 13Ca de goi at a esser in mesus de sa terra, inuve b’at tzente meta: che a pacas ulias avassatas chi s’iscùtinant dae s’unnu; o sas i-scalutzas, a vinnenna agabata. 14Cuddos ant a pesare sa boche e ant a audire, bonus ch’at a esser onoratu Babu Mannu; ant a tzocare sas manos dae su mare. 15Pro custu, torrate gràtzias a sos ispantos de Babu Mannu, Deus de Israele, in sas ìsulas de su mare. 16Dae sos bicos de sa terra amus intesu sas làudes, sos vantos de su justu. E jeo aia natu: «Pro mene siat su secretu meu, pro mene siat su secretu meu!». Pacubene meu! Sos traitores sichint a traicher, e chin traitorias de abètiu ant traitu. 17Su pàsumu, sa fossa, su cropu sunt prus fortes de tene chi ses natiu de sa terra. 18E at a cumbinare chi chie si la det aer dae su corrò-chinu de su pàsumu, nch’at a rugher a intro de sa fossa, e chie si nch’at a i-scartafogliare dae sa fossa at a esser tentu a cropu: ca sos turrarjos dae in ar-tu si sunt abertos, e ant a esser trinnigatas sas funnamentas de sa terra. 19Sa terra at a esser in disacatu; sa terra s’at a facher a cantos; sa terra at a esser un’iscruncassu; 20sa terra at a annare a un’ala e a s’àtera che a un’imbreacu, e nche l’ant a bocare che a unu pinnetu fatu pro una note ebia. Sas malafa-tias s’ant a agraviare a supra sua, e at a rugher chene chi si nche potat prus pesare. 21E at a cumbinare chi sa die Babu Mannu at a facher imbisita a s’esèrtzitu suo selestu in àmpitu, e a sos res chi sunt in sa terra. 22E totu ant a esser remonitos in un’asche a intro de sa fossa, e inie nch’ant a esser isserra-tos, e a pustis de paritzas dies ant a retzire imbisita. 23E sa luna s’at a irruja-re, e su sole s’at a isarbulire bonus chi Babu Mannu Deus de sos esèrtzitos at a rennare in su monte Sion e in Zerusalemme, e car’a sos matzores suos at a lucher in gròria.

Cànticu in làude de sa justissa

25 – Dòmine, su Deus meu ses tue, jeo apo a onorare e afestare su nùmene tuo, ca as amaniatu vainas de ispantu, sos pessos anticos afidiatos. Àmene. 2Ca as fatu sa chitate a unu muntone, sa chitate forte a unu sagrastu, abitu de furisteris, a tales de no esser prus chitate, né mai at a poter esser torrata a fraicare. 3Pro custu su pòpulu forte t’at a laudare,

Page 28: ISAIA1 - limbanoa.files.wordpress.com · 7Unu desertu est sa ter-ra vostra, sas chitates vostras brujatas a focu, sa terra vostra, petus a vois, orromigata dae sos furisteris at a

1169

sa chitate de sa tzente balente t’at a timer. 4Ca ti ses fatu sustentu de su poveritu, sustentu de su malassortatu in sa tribulia sua, isperu contr’a sa temporata, umbrache contr’a su calore; ca s’ispiritu de sos arrogantes est che a una temporata chi nche ghetat sas murallas. 5Comente catzat s’assutore de su sitis, as a derruer s’arrogantia de sos furisteris e comente fachet su calore in suta de nughes de focu, as a facher sicare s’istripile de sos arrogantes.

Adòbiu de totu sos pòpulos 6E su Dòmine de sos esèrtzitos at a indrillire in custu monte una rebota de recatu grassu, unu cùmbitu de vinos de agradu, de miuddu grassu, de vi-nu chene feche. 7E in custu monte at a aberrer sa fasca chi cucutzat totu sos pòpulos, e su velu orditu a supra de totu sas natziones. 8E at a facher a disa-nia sa morte pro semper; e su Dòmine Deus at a brobire sa làcrimas dae totu sas caras, e nch’at a bocare sa birgontza de su pòpulu suo dae totu sa terra, ca Babu Mannu at faeddatu. 9E sa die at a narrer: «Mi’, custe est su Deus nostru, l’amus arreatu e nos at a afranchire; custe est Babu Mannu, l’amus arreatu, amus a gosare e nos amus a agajare in su sarvamentu suo. 10Ca sa manu de Babu Mannu s’at a isterrer a supra de custu monte, e Moab at a esser trisinatu a suta de isse, comente est trisinata sa patza in suta de sa trèbia. 11E isse at a isterrer sas manos a suta sua, comente l’isterret unu pro aburgare; e Babu Mannu at a abismare sa gròria sua, truncànneli sos bratzos. 12E sas defessas de sas murallas artas tuas nch’ant a rugher; e ant a esser sagrastatas e ghetatas a terra in mesus de su prùere».

Su casticu at a facher torrare sa justissa 26 – Sa die s’at a cantare custu cànticu in sa terra de Zuda. «Chitate forte nostra, Sion, est Babu Mannu, s’at a ponner in dainnantis de issa a muru e trempale. 2Aberite sos portales,

Page 29: ISAIA1 - limbanoa.files.wordpress.com · 7Unu desertu est sa ter-ra vostra, sas chitates vostras brujatas a focu, sa terra vostra, petus a vois, orromigata dae sos furisteris at a

1170

intret sa tzente justa, bardianos de sa veritate. 3S’antica farta est isperditziata; tue as a mantenner sa pache, sa pache, ca amus àpitu fide in tecus. 4Atzes tentu fide in Babu Mannu in sos sèculos, in Babu Mannu Deus forte in eternales. 5Ca isse at a imbassare a sos chi sedent in artu, e sa chitate soberana at a abismare. 6L’at a abismare a terra, l’at a isterricare in su prùere. 7Sos pedes l’ant a apedicare, sos pedes de su poveritu, sas prantas de sos miserinos. Su caminu de su justu est deretu, dereta sa caminera chi su justu at imbucatu. 8Tambene in sos caminos de sos judissos tuos, Dòmine, t’amus arreatu; su nùmene e s’amentu tuo sunt su disitzu de s’ànima. 9S’ànima mea t’at disitzatu in sa note, ma tambene chin s’ispìritu e sas intragnas meas, chitzulanu ti chirco. Bonus chi tue des aer datu sos imparos tuos in terra, sos natios de su munnu dent aer imparatu sa justissa. 10Si perdonamus a su dissacratu, no at a imparare sa justissa, at a facher su male in sa terra de sos santos, e no at a bider sa gròria de Babu Mannu». 11O Babu Mannu, sa manu tua si peset e ancu non bidant! Eja, bidant a tripògliu issoro sos traitores de su pòpulu, e su focu s’orròmighet sos inimi-cos tuos! 12O Babu Mannu, tue nos as a dare sa pache, ca tambene totu sas vainas nostras las as fatas pro nois. 13Dòmine, Deus nostru, àteros meres fo-ras de tene nos juchent a poderiu; petzi a mèdiu tuo nos amus a amentare su nùmene tuo. 14Sos mortos non torrent a vita, sos zigantes non si nche pesent: pro custu lis aias fatu imbisita e los aias ispèrditos e nch’as rajatu de su totu s’amentu de issos. 15As perdonatu a su pòpulu, Dòmine, as perdonatu a sa natzione: gròria ti n’as àpitu? Tue as illarghiatu sas làcanas de su pòpulu. 16O Dòmine, in s’angustia ti chircant, su tzùnchiu de sa tribulia est istatu imparu pro issos. 17Comente a una gràida bonus ch’est a punta a s’illierare, patit e est a teju pro sas dozas; gai semus nois petus a tie, o Dòmine. 18Amus inghendra-tu, patitu sas dozas de sa partòglia, e nos semus illieratos de ventu: no amus datu pache a su pòpulu, ca non b’at àpitu natios in sa terra. 19Bivant sos mortos tuos, si pesent sos derrutos meos; ischitàtebos, pe-sate unu cànticu, vois ch’atzes abitu in su prùere; ca ghiddighia de luche est sa ghiddighia tua, e sa terra at a torrare a sos zigantes. 20Vae, pòpulu meu, intra in aposentos tuos e tanca in dae secu tuo sas jannas; cùati un’atzicheddu, fintzas chi nche colet s’arrennegu. 21E mi’ chi

Page 30: ISAIA1 - limbanoa.files.wordpress.com · 7Unu desertu est sa ter-ra vostra, sas chitates vostras brujatas a focu, sa terra vostra, petus a vois, orromigata dae sos furisteris at a

1171

Babu Mannu at a bessire dae su chirru suo, pro iscuntrobare sa malafatia fa-ta a isse dae sos natios de sa terra; e sa terra at a torrare su sàmbene suo e no at a carragliare prus sos mortos suos.

A pustis de su casticu sos acontzos 27 – Sa die, Babu Mannu, chin s’ispata tostorruta sua, manna e forte at a facher imbisita a Leviathan, sa tzerpe chi annat a torchietes, Leviathan sa tzerpe intorticata, e at a bochier s’irmostre ch’est in su mare. 2Sa die: A sa intza de su vinu forte, cantate: 3«Jeo so Babu Mannu bardianu suo, e a onz’ora l’apo a abare, pro chi non b’intrent a cratzare die e note la tento. 4Arrennegatu non so: chie m’at a dare armas inimicas a issa, ispinas e ruvos? Apo a gheretzare contr’a issa, l’apo a atacare focu totu canta? 5O prusaprestu non s’at a apiligare a sa potesatate mea, at a ponner sas paches chin mecus, at a ponner sas paches chin mecus?» 6Sas dies imbenientes, Jacobo at a ponner raichinas, e Israele at frorire e sirire, e ant a prenare de s’erèntzia issoro totu su munu. 7Fortzis chi l’at bistratatu chin sos bisestros apostos a chie lu bistrataiat? O est istatu fatu morrer comente aiat fatu morrer a cuddos chi l’aiant postu a morte? 8Cuforma a su dannu patitu l’as a casticare disterrànnela; aiat treme-satu de l’istraliare in su sùlidu suo infruscatu chin una die de ventu solopu. 9Ma chin custa at a esser perdonata sa malafatia a sa domo de Jacobo, e totu su frutu at a esser custu, chi su pecatu de Israele nche siat rajatu; bonus chi Deus det aer bortatu totu sas pretas de s’artare in prùere che pretas de car-china; no ant a crescher prus nen padentes, né artares. 10Ca sa chitate forte at a esser assolata, cudda bella det esser in disamparu e lassata che a unu de-sertu: inie at a pascher su icru, inie s’at a imbrossinare e pascher sas chimas de sos unneddos suos. 11Sos laores suos dae sa sicagna ant a esser dissanta-ratos, sas fèminas ant a benner a si los abratzare ca est unu pòpulu foras de contu, e dae custu chie l’at sestatu non ne det aer dolu, chie l’at ordimintzatu non l’at a perdonare. 12E sa die at a cumbinare chi Babu Mannu at a facher sa matzatòglia dae s’oru de su Rivu fintzas a su Tràinu de Ezitu; e a vois bos nch’ant a collire a unu a unu, o fitzos de Israele. 13Die at a lucher chi s’at a sonare chin una be-te trumba, e sos chi fiant ispèrditos in sa terra de sos Assiros e disterratos in

Page 31: ISAIA1 - limbanoa.files.wordpress.com · 7Unu desertu est sa ter-ra vostra, sas chitates vostras brujatas a focu, sa terra vostra, petus a vois, orromigata dae sos furisteris at a

1172

terra de Ezitu ant a ghirare, e ant a adorare a Babu Mannu in su monte santu de Zerusalemme.

Contr’a sos reghentes de Efraim

28 – Marranu a sa corona de arrogantia, a sos aberboratos de Efraim, e a su frore derrutu de sa gròria vantata, a cuddos in cuddai in artu a capu de sa badde saliosa, aturditos dae su vinu. 2Mi’ a Babu Mannu forte e poderosu ch’est beninne, che a una granninata, una truminata de iscurta, che a un’unna de abas mannas chi si ghetant e aunnant totu sa terra! 3E sa corona de arrogantia de sos aberboratos de Efraim at a esser posta a suta de sos pe-des e abatzicata. 4E su frore derrutu de sa gròria pomposa de su chi nch’est in artu in capu de sa badde saliosa, at a esser che frùtora primitia chi cochet antis de s’atuntzu: bonus chi unu la bidet, nche la goddit chin sa manu, e luego si la tzerghet. 5Sa die su Domine de sos esèrtzitos at a esser una corona de gròria e una grillanna additzata a sas relìchias de su pòpulu suo. 6E at a esser ispìritu de justissa pro su chi sedet in su tribunale de sa justissa e de balentia pro sos chi ghirant dae sa batalla acanta a sos portales.

Contr’a sos printzipales iscaminatos de Zuda 7Ma tambene custos, pro more de su tropu vinu, no ischint prus su chi sunt fachenne, e dae sas imbreacheras ant pèrditu su tinu. Su prìteru e su deinatore dae sas imbreacheras ant pèrditu su tinu, sunt afocatos in su vinu, sunt foras de contu pro sas imbreacheras, no ant connotu prus s’ispìritu de su deinatore, no ant ischitu prus facher justissa. 8Ca totu sas mesas sunt pre-nas de bòmbitos e de putricùmene, a tales chi non b’at prus unu postu netu. 9«A chie at a imparare isse sa sièntzia? Dae chie s’at a facher ascurtare? Dae pipios istitatos, ispitzicatos dae sas titas?». 10Gai est: «Ordimintza torra a ordimintzare, ordimintza torra a ordimintzare; arrea torra a arreare; un’azticu inoche, un’atzicu inoche». 11A paràulas achichiatas, in limba furi-stera at a faeddare a custu pòpulu. 12E los aiat averguatos: «Su caminu meu pro aer pasu est custu, lassate in pasu a su pòpulu istracu; custu est su cussi-tzu meu pro aer irfriortzu». Ma non n’ant chèrfitu intenner. 13E tanno su berbu de Babu Mannu at a esser: «Ordimintza torra a ordimintzare, ordimin-tza torra a ordimintzare; arrea torra a arreare; un’atzicu inoche, un’atzicu i-noche; a tales chi annent e si òrtulent, e si facant a cantos, e siant presos e tentos». 14Pro custu, ascurtate sa boche de Babu Mannu, o òmines beferis, chi bos setzis fatos meres de su pòpulu meu ch’est in Zerusalemme. 15Dachi a-tzes natu: «Amus fatu un’acordu chin sa morte e unu cuntratu chin sa tum-ba. Bonus chi sa rutàglia, che a unu rivu ufratu, at a colare, no at a benner a supra nostra; ca amus postu a sustentu nostru sa fartzia e suta de s’amparu

Page 32: ISAIA1 - limbanoa.files.wordpress.com · 7Unu desertu est sa ter-ra vostra, sas chitates vostras brujatas a focu, sa terra vostra, petus a vois, orromigata dae sos furisteris at a

1173

de sa fartzia nois semus securos». 16Pro custu, goi narat narat Babu Mannu: «Le’ chi jeo ponzo in sas funnamentas de Sion una preta, una preta ischirria-ta, de contonata, de aprètziu, de funnamentu firmu: chie tenet fide non s’arrebatet. 17Jeo ap’a ponner s’impartzialitate pro pesare e sa justissa pro metire; e sa grànnine nch’at a ghetare su sustentu fartzu de s’ispera vostra, e sas abas ant a istraliare s’apotzu chi bos amparaiat. 18E s’acordu vostru chin sa morte at a esser chischiatu e su cuntratu chin sa tumba no at a esser dem-pritu; e bonus chi sa rutàglia, che a un’unna manna at a colare, atzes a esser abatzicatos dae issa. 19Onzi via ch’at a colare, bos s’at a pinnicare, ca at a colare a s’arvorinu, a de die e a de note; àteru non b’at foras de sa tribulia, petzi sa tribulia at a dare sapitoria a s’uricra. 20Canno su letu est asrintu unu o s’àteru nch’at a rugher, canno sa manta est curtza no at a cucutzare ambos duos. 21Ca Babu Mannu s’at a pesare, comente aiat fatu in su Monte de sas Cumpartituras, erpilatu dae s’arrennegu; comente in sa Badde ch’est in Ga-baon, pro demprire sa vaina sua chin carchi cosa ispantosa, pro amaniare s’intentu suo chin carchi vaina disvariata. 22E duncas non befetas prus, pro chi non s’agràvient de prus sas catenas vostras; ca unu sagrastu e una trun-catura, apo intesu dae su Dòmine de sos esèrtzitos, at a benner a supra de to-tu sa terra. 23Parate uricras e ascurtate sa boche mea, datze cara e intennite s’arrèjonu meu. 24Ejò pro semenare, totu sa tzorronata s’aratore at a arare aberinne e ortulanne su terrinu suo? 25Ejò, aparisatu chi det aer su campu, no at a semenare sa tzichiria e ispargher su cuminu e at a ponner su laore a tzi-ras e s’ògliu e s’erva fèrrina e sa dente de vetza onzunu in su locu chi li to-cat? 26Ca est su Deus suo chi l’imparat sa manera dèchita de sa vaina e chi l’averguat. 27Sa tzichiria non cheret trebiata chin ordimintzos a dentes, nen s’at a dever colare chin su tratzu a rotas a supra de su cuminu; ma sa tzichi-ria tocat chi siet matzucata chin su bacheddu e su cuminu chin sa fruntza. 28Su tricu tocat de lu trebiare, ma su chi trèbiat no at a abarrare afitianatu a lu trebiare, e a lu trumentare chin sas rotas de su tratzu e a lu facher pistare dae sas ungras de sas èstias sua». 29Custu est benénnitu dae Babu Mannu Deus de sos esèrtzitos, pro dare a bider cantu ispantosu est s’imparu e apretziatu s’assentu suo.

Ariel non si sapit de s’arriscu

29 – Marranu a Ariel, Ariel chitate chi Dàvide aiat derrutu! Si sunt an-nantos annos a annos, sas afussiones sunt sichitas una ifatu a s’àtera; 2e jeo m’apo a inghiriare a Ariel, ch’at a esser pirmata e cuntribulata, e pro contu meu at a esser petzi un’ariel, unu fochi allutu dae Deus. 3E t’apo a astringher totu a inghìriu che a unu chìrchinu, e ap’a pesare contr’a tie atrempos, e apo a ponner fortinos pro t’acometare. 4As a esser abismata: dae terra as a faed-dare, dae su prùere s’ant a intenner sas paràulas tuas; sa boche tua dae terra at a parrer su pispisu de un’amajatora e su faeddu tuo s’at a pesare dae su

Page 33: ISAIA1 - limbanoa.files.wordpress.com · 7Unu desertu est sa ter-ra vostra, sas chitates vostras brujatas a focu, sa terra vostra, petus a vois, orromigata dae sos furisteris at a

1174

prùere pasatu e lenu. 5Su tropèliu de sos ch’ant a suprire pro t’agraviare che a prùere minutu, e sos assachitzatores tuos chene contu ant a esser che a sas ischintiddas in volu. 6E at a cumbinare totindunu e in lestresa: dae Babu Mannu Deus de sos esèrtzitos det aer un’imbisita, chin tronos e iscussimin-tzos de sa terra, chin degògliu mannu e truminatas de temporatas e de fra-mas de focu orromigatore. 7E su tropèliu de totu cudda tzente ch’at a gherra-re contr’a Ariel, e de totu sos chi sunt bènnitos pro l’acometare e pro la der-ruer e pro l’assachitzare ant a esser che pantàsimas irvanessitos de unu son-nu a de note. 8Comente a chie est famitu sònniat de mannicare, e ischitatu si bidet a bentre bùitu; e che a unu ch’at sitis e sònniat de bier, e ischitatu si nch’irfìnnicat dae su sitis, coglionatu in su disitzu suo, gai matessi at a esser de totu cuddos pòpulos ch’ant a gherrare contr’a su monte Sion. 9Ispantàtebos e isporàtebos, annate a parpu e duritate, imbreacàtebos ma non de vinu, annate a su bàmbula bàmbula ma non pro imbreachera! 10Babu Mannu bos at datu a bier unu licore de ingalenu chi bos at a tancare sos o-cros; a sos deinatores e a sos prìntzipes vostros chi bident tocamentos dei-nos, at a ponner unu velu in dainnantis. 11E onzi tocamentu deinu at a esser pro vois comente sas paràulas de unu libru selatu. Si l’ant a parare a unu ch’ischit legher, nànneli: «Leghe custu!», at a responner: «Non bi resesso, ca est selatu!». 12E si l’ant a parare a unu chi legher no ischit, nànneli: «Le-ghe inoche!», at a responner: «No isco legher». 13E Babu Mannu aiat natu: «Dachi custu pòpulu s’acostiat a mie chin sas paràulas e mi diosat chin sas lavras, ma chin su coro nch’est allargu dae mene, e mi prestant funtziones a incumannu e lutrina de òmines, 14pro custu, le’ chi jeo apo a sichire a ispantare a custu pòpulu chin unu meràculu mannu e de aprètziu, ca at a morrer sa sapitoria de sos sàpitos e s’abistesa de sos sàvios s’at a aumbrare». 15Marranu a vois chi cuates su corrale de su coro vostru, credenne de cuare s’intentu vostru a Babu Mannu, chi trassates in s’iscuricore e natzes: «Chie nos bidet e chie ne leat capu de nois?». 16Custos pessos vostros sunt cumprobosos; che canno sa terramàina diat facher pinturas contr’a su bro-cheri, e sa vaina neret a chie l’at fata: «Non ses tue chi m’as fatu!». E sa ter-ra màina neret a su sestatore: «Tue non ti n’avertes!». 17No est veru chi dae inoche a unu pacu su Lìbanu at a benner a esser unu jardinu e su jardinu s’at a bortare in padente? 18E sa die sos surdos ant a cumprenner sas paràulas de su libru, e sos ocros de sos tzecos bessitos dae s’iscuricore e dae sa néula, ant a bider. 19E sos vonos s’ant a cuntentare onzi die de prus in Babu Mannu, e sos poveritos ant a gosare in su Santu de I-sraele. 20Ca s’arrogante est mortu, su beferi est istatu derrutu, e totu sos chi bizant pro sa malafatia sunt istatos totu istraliatos. 21Issos chi ghetaiant sas neches de malafatia a s’òmine de narrer sa paràula sua, chi ordiant trassas contr’a chie los averguaiat in sos portales e aiant disamparatu su justu chene cajone peruna.

Page 34: ISAIA1 - limbanoa.files.wordpress.com · 7Unu desertu est sa ter-ra vostra, sas chitates vostras brujatas a focu, sa terra vostra, petus a vois, orromigata dae sos furisteris at a

1175

22Pro custu, gai narat Babu Mannu a sa domo de Jacobo, isse ch’aiat ri-scatatu su sèmene de Abramu: «No at a esser prus abirgontzatu Jacobo, nen si l’ant a allugher sos rujores in cara; 23ma bonus ch’at a bider sos fitzos suos, vaina de sas manos meas, ch’ant a vantare impare chin isse su nùmene meu, totu ant a dare gròrias a su santu de Jacobo, e ant a afestare su Deus de Israele. 24E sas ànimas de sos istraviatos ant a connoscher sa sièntzia e sos murruntzatores ant a imparare sa letze».

Contr’a s’abolotu pro s’acordu chin s’Ezitu 30 – «Marranu a vois, fitzos disamparatores, » narat Babu Mannu «chi sestates intentos, ma chi non benint dae mene, e ordites tramas e non pro meledu meu, pro annangher pecatu a pecatu. 2Chi bos abiates pro falare a Ezitu e no atzes preguntatu s’irbelu de sa buca mea, chin s’isetu de su su-stentu de su Faraone e ponenne sa fide vostra in s’amparu de s’Ezitu. 3Ma sa potestate de su Fraone at a esser a cumbata vostra, e sa fide in s’amparu de s’Ezitu a tìrria vostra. 4Ca sunt cròmpitos a Tanis sos prìntzipes tuos, fintzas a Hanes nche sunt datos sos missos tuos. 5Sunt abarratos totu tripogliatos dae unu pòpulu chi non potiat esser pro issos de profetu perunu, e dae isse né ajutu né àteru sustentu, ma tripògliu si n’aiant àpitu e birgontza». 6Irbelu de sas èstias de su Capu de josso. Pro una terra de disàsiu e de angustias, dae uve bessit sa lionessa e su lione, sa pìpera e su basiliscu chin sas alas; juchenne a goropa de sos tentò-glios sas siendas issoro, e in sa goba de sos cameddos sas prennas issoro, si nch’annant dae unu pòpulu chi non lis at a baler in nudda. 7Ca s’Ezitu at a dare sustentu isentu e de badas; duncas pro cantu pertocat custu apo natu: «B’at petzi barra: ista chietu!» 8E duncas intra, iscrìelu a supra de una tauledda, e fàchelu a iscritu chin incuru; e siat pro su tempus benitore, una testimonia eternale. 9Ca custu est unu pòpulu chi mi tzìnghitat s’arrennegu; fitzos traitores, fitzos chi non che-rent intenner s’imparu de Deus. 10Chi narant a sos deinatores: «Non fachetas indeintzos»; e tambene: «No irbeletas su ch’est justu; nàtzennos cosas de agradu, fachìtennos indeintzos fartzos». 11Iscostiatebonche dae su caminu imbucatu, iscassate un’atzicu dae su caminu fitianu, agabàtela de nos parare car’a su Santu de Israele!». 12Pro custu, goi narat su Santu de Israele: «Dachi vois atzes refutatu cu-sta paràula, e atzes àpitu isetu in sas ingannias e in sos abolotos fachènnenne su sustentu vostru; 13e duncas custa malafatia at a esser pro vois che a una carpitura chi potet istremenare e non si potet bider in unu muru artu, chi de unu botu, canno unu mancu si la pessat, nche rughet a sagrastu. 14E s’at a facher a cantos che a un’istègliu de terramàina chi imbolatu a s’infruscata s’irfratzellat, e de sos rucros suos non bi ne det aer unu cantu pro bi poter ponner un’atzicu de focu picatu dae su fochile, o umprire un’atzicu de aba

Page 35: ISAIA1 - limbanoa.files.wordpress.com · 7Unu desertu est sa ter-ra vostra, sas chitates vostras brujatas a focu, sa terra vostra, petus a vois, orromigata dae sos furisteris at a

1176

dae una fossa». 15Ca de goi aiat natu Babu Mannu, su Santu de Israele: «Si atzes a torrare a coa, atzes a esser afranchitos; in sa mùtria e in sa fide at a esser sa fortza vostra». Ma vois no atzes chèrfitu; 16e atzes natu: «Nosse, nos amus a imbergher chin sos caddos!». E tanno, imberghìtebos! «Nos nch’amus a caddicare a supra de caddos palatores!». Ma ant a esser prus à-vidos sos chi bos ant a pissichire. 17Milli òmines a sa minetza de unu ebia; a sa minetza de chimbe, totu bos atzes a imbergher; fintzas a canno atzes a abarrare che pinnone in su cùcuru de unu monte e che a una pannera in su-pra de unu montricu. 18Pro custu Babu Mannu arreat pro bos dare pietu: in custu si diat cher-rer vantare, perdonànnebos, ca Babu Mannu est unu Deus justu: ditzosos to-tu sos chi l’arreant! 19Ca su pòpulu de Sion det aer abitu in Zerusalemme, non l’ant a bessire làcrimas de prantu. Su Deus de pietu det aer làstima de tene: bonus chi isse at a intenner su corròchinu tuo, isse at a responner. 20E Babu Mannu bos at a dare sustentu in su bisontzu de pane e in s’iscassia de aba; e no at a lassare chi si nch’annet dae tene su mastru tuo, e sos ocros tuos ant a bider su mastru tuo. 21E sas uricras tuas ant a intenner sas paràulas de chie dae palas ti dat tocamentu e ti narat: «Custu est su caminu, sichìtelu e no iscassetas né a manu justa e né a manu manca!». 22E atzes a facher sò-rinas sas lamineras de sa prata vostra chi carràgliant sas conas vostras, e s’oro iscallatu chi las iforraiat, e imbolannenchelas, che a un’istratzu putin-ne, atzes a narrer: «A foras dae inoche!». 23E s’aba pròina at a falare in sos semenatos tuos, inuve siat chi des aer semenatu sa terra; e su pane, frutu de sa terra, at a esser bunantiosu e salio-su; e pàsculos camposos det aer sa die s’antzone in sos possessos tuos. 24E sos voes e sos tentòglios tuos chi travàgliant sa terra ant a mannicare sa pur-gatura a misturu, ch’est istata ventulata in s’agliola. 25E a supra de cuddos montes artos e a supra de totu sos montricos bi det aer tràinos de aba curren-te, sa die de sa destrossa mala, bonus chi dent esser sagrastatas sas turres. 26E sa luche de sa luna at a esser parinale a sa luche de su sole, e sa luche de su sole at a esser sete vias prus luchente, che a sa luche posta a pare de sete dies; sa die chi Babu Mannu det aer fascatu sa ferta de su pòpulu suo e det aer sanatu sas irbatilatas chi l’aiant pragastatu. 27Su nùmene de Babu Mannu benit dae allargu: brujat che focu su rajolu suo, chi non si potet parare; sas lavras suas sunt prenas de arrennegu, e sa limba sua che focu orromigatore. 28Su sùlidu suo est che a unu tràinu ufratu chi nche tocat fintzas a tzucru, pro istraliare fintzas a las irghelare sas na-tziones, pro sa martinica de sa farta chi fiat in sas barras de sos pòpulos. 29Vois atzes a pesare unu cànticu comente in sa note de s’afussione santa; chin s’ispaju in su coro, comente a chie caminat a sonu de pipiriolos pro an-nare a su monte de Babu Mannu, a su Fortinu de Israele. 30E Babu Mannu at a facher intenner sa soberania de sa boche sua, e at a dare a bider su bratzu suo porosu, in s’airu minetzosu, e in sa pampa de su focu orromigatore, chin sas irdogatas de sos trambùlios e chin su granninare de sas pretas. 31A Assur

Page 36: ISAIA1 - limbanoa.files.wordpress.com · 7Unu desertu est sa ter-ra vostra, sas chitates vostras brujatas a focu, sa terra vostra, petus a vois, orromigata dae sos furisteris at a

1177

l’at a benner sa tremuledda a sa boche de Babu Mannu, corfatu dae su ba-cheddu suo. 32E sos corfos chi Babu Mannu l’at a iscuter a costas, ant a es-ser a tempus diatu, retzitos a sonu de trìmpanos e tzetras; e in batallas ataca-tas a una a una l’at a derruer. 33Dachi in antis meta de eris Tofet est istatu amaniatu pro su re, burgutu e largu, a focu achicatu e linna meta: su sùlidu de Babu Mannu che unu tràinu de ùfaru lu mantenet allutu. 31 – Marranu a sos chi falant a Ezitu pro petire amparu; ch’ant isetu in sos caddos issoro; e tenent fide in sas carrotzas issoro, ca sunt paritzas, e in sos sordatos a caddu issoro, ca sunt balentes mannos; e no ant tentu fide in su santu de Israele e non si sunt impreicatos a Babu Mannu! 2Ma isse est sà-pitu, at dispeditu su male e sas paràulas suas non las at irghelatas: e at a ghe-retzare contr’a sa cumonia de sos malavados e contr’a s’amparu de sos ama-niatores de s’injustissa. 3S’Ezitu est òmine e non Deus; e sos caddos suos, petza e no ispìritu; e Babu Mannu at a isterrer sa manu sua; e chie suncurret at a rugher, e chie est istatu ajuatu at a rugher isterricatu e impare a sos àte-ros totu ant a morrer. 4Ca Babu Mannu m’at natu custu: «Che a unu lione o a unu lioneddu chi mùilat a supra de s’ispìnnicu suo, e tambene lu pissichit una tropa de pa-stores non timet sas boches issoro e non timet sa tropa; gai matessi Babu Mannu at a falare pro gherrare in su monte Sion, in su cùcuru suo. 5A sa ma-tessi manera de sos putzones chi isterrent sas alas, Babu Mannu at a ampara-re Zerusalemme carrargliànnela, afranchìnnela, e dànneli sarvamentu. 6Manchinate a isse tambene bos nche sìatzes istiritos meta, o fitzos de Israe-le. 7Ca sa die onzunu nch’at a imbolare sas conas de oro e sos adoros de prata chi bos atzes fatu chin sas manos vostras in su pecatu. 8E Asur at a es-ser derruta dae s’ispata non de òmine; un’ispata no umana l’at a orromigare, s’at a imbergher non dae s’ispata, e sos tzòvanos suos ant a esser assussega-tos a sas dècumas. 9E s’istàssia sua pro su pàsumu s’at a irghelare, e sos prìntzipes suos s’ant a imbergher assustatos», narat Babu Mannu, ch’at su focu suo in Sion e su furrache in Zerusalemme. 32 – E su re at a rennare pro sa justissa, e sos prìntzipes pro more de s’impartzialitate ant a mantenner su poderiu issoro. 2E chin s’amparu issoro s’òmine at a esser che a chie buscat un’apotzu contr’a su ventu, un’atrempu contr’a sa temporata, o tràinos de aba in terra sica, o umbra de un’ispuntone de roca in locu assolatu. 3Sos ocros de sos chi bident, no ant a esser prus imbelatos, e sas uricras de sos ch’ascurtant ant a intenner totu. 4E su coro de sos cumprobosos n’at a leare capu de sa sièntzia, e sa limba de sos limbi- còchinos at a faeddare franca e lestra. 5A su gaddinosu non l’ant a narrer prus prìntzipe, nen su tramperi at a esser destinatu probòmine. 6Ca su com-probosu at a faeddare de fartzias e su coro suo at a operare malafatias, ama-nianne s’impostura, illimbanne a Babu Mannu, lassanne a chie est famitu in sa gana neta e leanne a chie est sititu s’irfriortzu de s’aba. 7Malas artes sunt sas de s’òmine trasseri, ca isse sestat sos intentos suos pro mannare in ruina

Page 37: ISAIA1 - limbanoa.files.wordpress.com · 7Unu desertu est sa ter-ra vostra, sas chitates vostras brujatas a focu, sa terra vostra, petus a vois, orromigata dae sos furisteris at a

1178

sos òmines vonos chin paràulas fartzas, tambene chi s’òmine chi faeddat tenzat rejone. 8Ma chie est prìntzipe de bardochinu det aer ideas nòbiles de prìntzipe, e isse at a abarrare a supra de sa nobilesa.

Contr’a sas fèminas discodiatas

9Fèminas pomposas, pesate e ascurtate sa boche mea; fitzas afidiatas, parate uricra a su faeddu meu. 10Ca, a pustis de un’annu e unas cantas dies, vois goi afidiatas atzes a aturdire; ca sa vinnenna at a esser dillabiata, s’incuntza no at a benner prus. 11Ispantàtebos, o fèminas pomposas, aturdì-tebos, o vois goi barrosas, ispotzàtebos, e annate in trambùlios chin sas ve-stes de sacu in chitzu. 12Dae sas petorras fusticatas bocàtenne prantu, in sos campos saliosos, e in sas intzas grassas! 13In sa terra de su pòpulu meu ant a crescher sas ispinas e sas tupas de prunischedda: tantu de prus in sas domos de sos malos gosos de sa chitate a brìllidas! 14Ca su palatzu est istatu lassatu a disamparu, s’atropèliu de sa chitate est agabatu, s’Ofel e sa Roca s’ant a bortare in calancones eternales, abitu de agradu pro sos poleddos agrestes e pàsculu de sas gamas. 15Fintzas chi dae in artu s’at a ispargher s’ispìritu a supra de nois e su desertu non si bortet a jardinu e unu jardinu non l’ant a picare pro unu pa-dente. 16E in su desertu apat abitu s’impartzialitate e in su jardinu apat abitu sa justissa. 17E vaina de sa justissa at a esser sa pache, e rentas de sa pache ant a esser su pasu e sa securitate eternale. 18Su pòpulu meu at a istare in su gosu de sa pache, in sos pavellones de sa securitate e in un’assèliu de sa ri-chesa. 19E sa grànnine at a falare pro nche ghetare su padente e sa chitate at a esser abismata car’a terra. 20Ditzosos vois, chi semenates a prope de totu sas abas e chi lassates francos sos pedes de su voe e de su seddalitzu!

Zerusalemme s’at a afranchire dae sos Assiros

33 – Marranu a tie ch’irrobas, no as a esser tambene tue irrobatu? Mar-ranu a tie ch’agràvias, no as a esser tambene tue agraviatu? Bonus ch’as a-gabatu de irrobare, as a esser irrobatu; bonus chi, istracu l’as a tzelare de a-graviare, as a esser agraviatu. 2Dòmine tene pietu de nois, ca amus arreatu a tie! Sias tue su bratzu nostru fintzas dae mantzanu, sarvamentu nostru in su tempus de su trumentu! 3A sa boche de s’Àntzelu sos pòpulos si sunt imber-tos, bonus chi ti ses pesatu sas natziones si sunt ispèrditas. 4Sos ispìnnicos vostros ant a esser amuntonatos comente s’amuntonat sa ruca, comente a canno de issa ne sunt prenos sos fossos. 5Babu Mannu est in panteus, ca at abitu in artu, at prenatu Sion de impartzialitate e de justissa. 6E a tempus tuo bi det aer fide, salute bunnantiosa, sapitorie e sièntzia e timoria de Babu Mannu at a esser custu su siddatu suo. 7Mi’, sos deinatores abòchinant dae foras, e sos missos de pache pran-ghent a toroju. 8Sos caminos sunt assolatos, in sas àndalas non bi colat prus

Page 38: ISAIA1 - limbanoa.files.wordpress.com · 7Unu desertu est sa ter-ra vostra, sas chitates vostras brujatas a focu, sa terra vostra, petus a vois, orromigata dae sos furisteris at a

1179

nessune; a sos acordos non si tenet fide, at refutatu isse sa chitate, no aiat tentu a incuru a perunu de sos òmines. 9Sa terra pranghet e est irfinnicata, su Lìbanu est assolocatu e avilitu, Saron s’est bortatu a desertu, Basan e su Carmelu sunt sucutatos e abutinatos! 10Como m’apo a pesare jeo, como mi nch’apo a artziare, como apo a cumparrer jeo, narat Babu Mannu. 11Atzes inghendratu patza, e bos atzes a illierare de istupa; su sùlidu vostru at a bo-care una frama chi bos at a istrumare. 12E sos pòpulos ant a esser che a sa chisina a pustis de su focu, che ispinas amuntonatas ant a esser brujatas dae su focu. 13Ascurtate, vois chi nche setzis allargu, cantu jeo apo amaniatu; connoschite, vois ichinos, sa potestate mea! 14Sos pecatores in Sion sunt a-barratos istremutitos, sunt istatos tentos dae assustu sos imposturatores. Chie de vois at a poter aer abitu impare a su focu orromogatore? Chie de vois at a poter aer abitu in mesus de sos ardurios eternales? 15Chie òperat chin justissa e faeddat chin sa veritate, chie aburreschet sa roba de mala còmpora, e s’iscùtinat dae manos onzi dativa, chie si tupat sas uricras a sos intzitos de sàmbene, e tancat sos ocros pro non bider su male. 16Custe det aer abitu in locos àmpitos, rocas fortes a defessa sua soberana; est acuditu a pane, e sas abas suas sunt fiantzatas. 17Sos ocros suos ant a bi-der su re in sa lucura sua, ant a currer chin sa mirata a sa terra dae atesu. 18Su coro tuo s’at a pessare chin pàsumu: «Inuv’est s’iscrianu? Inuv’est su pesatore de sas paràulas de sa letze? Inuve su dotore de sas criaturas?». 19Nono, tue no as a bider prus su pòpulu de sa birgontza, sa tzente de su fa-eddu desconnotu chi non si ne bocat capu, de su faeddu limbicòchinu chi non si cumprennet. 20Mira Sion, chitate de sas afussiones nostras: sos ocros tuos ant a torrare a bider Zerusalemme, aposentu de richesa, pavellone de chie mai at a poter esser derrutu; sos rochitos suos non nche los ant a bocare in eternales, sos cànnaos suos no ant a esser mai truncatos. 21Ca petzi inie at abitu in sa soberania sua Babu Mannu: locu de rivos chin canales largos e camposos, non b’at a colare naviu a remos ne àteru naviu mannu l’at a jum-pare. 22Ca Babu Mannu est jùiche nostru, Babu Mannu at fatu sas letzes no-stras, Babu Mannu est su re nostru, isse nos at a afranchire. 23Si sunt allena-tos sos cànnaos tuos e no ant a regher; su pinnone tuo est goi male contzu chi non si bi potet istenner sa pannera. A s’ora ant a esser cumpartitos sos ispìnnicos e sas catzas bunnantiosas; fintzas sos tzopos ant a cromper a s’irrobu. 24E in su ichinatu non s’at a intenner nanne: «Jeo so martùriu!». Su pòpulu chi inie at abitu nche det aer ischititu sa malafatia sua.

Judissu de pena a sas natziones

34 – Acostiàtebos, o natziones, e ascurtate; o pòpulos atentzionàtebos, ascurtet sa terra chin totu su chi la prenat su munnu e totu su chi fachet naschire. 2Ca s’arrennegu de Babu Mannu est imbeniente a supra de totu sos

Page 39: ISAIA1 - limbanoa.files.wordpress.com · 7Unu desertu est sa ter-ra vostra, sas chitates vostras brujatas a focu, sa terra vostra, petus a vois, orromigata dae sos furisteris at a

1180

pòpulos, su rajolu suo est a supra de sas ischeras issoro: los at cundennatos a sa destrossa, los at destinatos a su sagrastu. 3Sos mortos issoro ant a esser disamparatos; dae sos catàvaros at a bessire putiore e sos montes s’ant a solovrare in su sàmbene issoro. 4S’ant a isperditziare totu sos esèrtzitos de su chelu, e su chelu s’at a arretundare che a unu libru, e totu sas ischeras de su chelu nch’ant a rugher, comente rughet sa fotza de sa vite e de s’aicu. 5Ca s’ispata mea in chelu est aturdita de arrennegu, e at a falare a supra de s’Idumea, e a supra de su pòpulu ch’apo deputatu a su sagrastu pro innita mea. 6S’ispata de Babu Mannu est prena de sàmbene, utzata de otzu, de sàmbene de antzones e de crapos, de sàmbene de mascros purputos; ca unu sacrifìtziu fachet Babu Mannu in Bosra, unu masellu mannu de bìtimas in sa terra de Edom. 7E ant a morrer chin issos sos liones a unu corru e sos traos impare chin sas èstias poderosas; at a esser aberborata de sàmbene sa terra issoro e su locu issoro de su grassu de su sùmene. 8Ca b’at una die de sa innita de Babu Mannu, e un’annu de pacamentos pro more de Sion. 9E sos tràinos suos s’ant a bortare in piche, e sa terra sua in ùfaru, e totu sas cussorjas in piche allutu. 10Non si nch’at a istutare né a die e né a note; e su fumu suo s’at a pesare in eternales, e dae ereu in ereu at a esser assolata e prus nessune b’at a colare, in sos sèculos de totu sos sèculos. 11E si n’ant a apoderare su pellicanu e su eritzu, s’ibis e su corvu bi dent aer abitu; e at a esser aparisata e a nudda at a torrare, e ispianata dae su bisestru. 12Sos nòbiles suos prus non b’ant a esser, de badas ant a abocare unu re; totu sos prìntzipes ant a esser annichilatos. 13In sos palatzos suos ant a naschire sas ispinas e in sos fortinos sas urticas e sos ruvos; at a esser su cuatògliu de sos dragones e su pàsculu de sos istrutzos. 14Irmostres indiaulatos de èstias si b’ant a assortire,

Page 40: ISAIA1 - limbanoa.files.wordpress.com · 7Unu desertu est sa ter-ra vostra, sas chitates vostras brujatas a focu, sa terra vostra, petus a vois, orromigata dae sos furisteris at a

1181

feras atzuddatas s’ant a responner a pare. A inie est bènnitu s’orcu pro si b’acotzulare e at buscatu su pasu suo; 15su eritzu b’at fatu sa tana e b’at pesatu sos fitzos, at iscavatu sos fossos e los at nutricatos a s’umbra sua; sos gurtùglios, unu ifatu a s’àteru, inie si sunt colloitos. 16Chircate chin cuntipitzu in su libru de Babu Mannu e leghite: unu de custos irbelos no at a mancare, unu no at a esser chene s’àteru; ca su chi bessit dae sa buca mea isse mi l’at natu, e s’ispìritu de isse est su chi los at assortitos. 17Isse l’at destinata in sorte a sas feras, a issas sa manu sua a misura l’at cumpartita, issas la dent aer a poderiu in eternales, dae ereu in ereu bi dent aer abitu.

Judissu de luissione e vantos

35 – S’at a agajare sa terra assolata e agrestata, sa soletate at a gosare e frorire che a unu litzu. 2At a sirire aborborata e a ispaju aditzata e anfanera: sa gròria de su Lìbanu a issa at a esser data, sos amiros de su Carmelu e de Saron; issos ant a bider sa gròria de Babu Mannu e sa soberania de su Deus nostru. 3Datze acunortu a sos bratzos afroddiatos e sos grenucos a tremuledda aforticate. 4Natze a sos time caca: «Ànimu, non timetas, mi’ a su Deus vostru chi si leat sa innita de su pacamentu! Isse matessi at a benner e bos at a afranchire!» 5A s’ora s’ant a ispampinare sos ocros de sos tzecos, e sas uricras de sos surdos s’ant a aberrer. 6A s’ora su tzopu at a brincare che chervu, e sa limba de sos mutos s’at a isorver; ca in su desertu aiant benatu abas, e tràinos in sa soletate. 7E sa terra sicata at a esser unu poju, e sa terra sitita at a esser mutata in funtanas de aba. In supra de sas tanas inuve istaiant sos dragones ant a crescher virdes sas cannas e sos juncos. 8E bi det aer unu caminu e un’àndala, e a s’àndala l’ant a narrer santa:

Page 41: ISAIA1 - limbanoa.files.wordpress.com · 7Unu desertu est sa ter-ra vostra, sas chitates vostras brujatas a focu, sa terra vostra, petus a vois, orromigata dae sos furisteris at a

1182

su sòrinu in issa non b’at a colare; e at a esser pro vois custu su caminu justu, a tales chi a mèdiu suo sos issàpitos no ant a fartare. 9Inoche non b’at a esser su lione, peruna èstia mala b’at a colare, nen bi det aer inie, e b’ant a caminare sos ch’ant a esser afranchitos. 10E sos luitos dae Babu Mannu ant a ghirare, laudanne ant a benner a Sion; e sa gròria eternale at a rennare a supra de sa conca sua, chin su gosu e s’ispaju chi dent aer logratu; e su dolu e su prantu ant a irvanesser.

Zerusalemme afranchita

36 – E fiat cumbinatu, s’annu batòrdichi de su rennu de Ezechia, chi Sennacherib, re de sos Assiros fiat gheretzatu contr’a totu sas chitates refor-tzatas de Zuda e si ne fiat apoderatu. 2E su re de sos Assiros aiat dispeditu dae Lachis a Zerusalemme, dae su re Ezechia, Rabsaze chin un’esèrtzitu for-te, e si fiat arressu acanta a su canale de sa bartza prus a in artu, in su cami-nu de su campu de su Fullone. 3E si fiat paratu petus a isse Eliazim, fitzu de Elzia, reghente, e Sobna s’iscrianu, e Joae, fitzu de Asaf, secretàriu. 4E lis aiat natu Rabsaze: «Natze a Ezechia: –Su re mannu, su re de sos Assiros, goi narat: “It’est custa fide chi tue bocas a braga? 5Pro cussitzu de chie e chin cales sordatos t’aprontas a m’arregonare? In chie tenes fide, chi ti ses irvortatu dae mene? 6Ah, tue tenes fide in s’Ezitu, in cuddu truncu de canna cannita, chi si unu si b’arrambat, l’intrat a sa manu e bi l’istampat: gai est su Faraone, re de Ezitu, chin sos chi in isse ant isetu!” 7E si tue as a re-sponner: “Nois tenimus fide in Babu Mannu Deus nostru, custe no est cudde chi, pro more suo, Ezechia aiat fatu a disania tèmpios e artares, nanne a Zu-da e a Zerusalemme: Car’a custu artare vois devites facher s’adoru?” 8Duncas fache s’acordu chin su donnu meu re de sos Assiros; si jeo ti dia dare duamitza caddos tue nemancu dias resessire a buscare ateretantos cad-deris: 9e comente dias coberare de arregonare petus a unu ebia de sos tzera-cos prus bassos de su donnu meu? Ca si tue tenes fide in s’Ezitu e in sos car-ros e in sos cadderis, 10ischitila chi non chene cumannu de Babu Mannu jeo so tzocheatu in custa terra pro la sagrastare. Babu Mannu mi l’at natu: “Ghe-retza contr’a cudda terra a fàchela a disania”–». 11E Eliazim e Sobna e Joae, aiant natu a Rabsaze: «Faedda a sos tzera-cos tuos in limba sirìaca, chi nois da la cumprennimus; non faeddes in e-bràicu chi b’est totu su pòpulu in supra de sa muralla chi lu cumprennet». 12E Rabsaze lis aiat respostu: «Ma ite ti credes chi su donnu meu m’at di-speditu a narrer custas paràulas a su donnu tuo e a tie, e non prusaprestu a

Page 42: ISAIA1 - limbanoa.files.wordpress.com · 7Unu desertu est sa ter-ra vostra, sas chitates vostras brujatas a focu, sa terra vostra, petus a vois, orromigata dae sos furisteris at a

1183

cussos òmines apretatos a abarrare in supra de sa muralla a mannicare sa merda issoro matessi e a bier su pissu issoro impare chin vois?». 13Natu custu Rabsaze si fiat pesatu ritzu, e abochinanne in limba ebrài-ca, aiat natu: «Ascurtate sas paràulas de su re mannu, de su re de sos Assi-ros. 14Su re de goi narat: –Non bos lassetas amajare dae Ezechia, ca non bos at a poter dare iscàmpiu. 15Nen bos facat su fiantzeri chin Babu Mannu nan-ne: “A sa secura Babu Mannu nos at a afranchire, custa chitate no at a esser missa in manos a su re de sos Assiros”. 16No ascurtetas a Ezechia, ma pru-saprestu ascurtate su chi narat su re de sos Assiros: “Fachite chin mecus a-cordos de profetu, arrennìtebos a mie e chi onzunu mànnichet de sa vite e de s’aicu suo, e biat onzunu s’aba de sa tzisterna; 17fintzas a s’ora chi jeo non torre e bos nche juca a una terra ch’est che a sa vostra, terra de laore e de vi-nu, terra de tricu e de intzas”. 18Non bos irvortet Ezechia chin su narrer: “Babu Mannu nos a lassare a bonu nostru”. Ejò chin totu sos deos de sas na-tziones carcunu at pòitu mai afranchire sa terra sua dae sa manu de su re de sos Assiros? 19Inuv’est su deus de Emat e de Arfad? Inuv’est su deus de Serfarvaim? E sos de Samaria resessitos bi sunt a l’afranchire dae sa manu mea? 20Cale est, de totu sos deos de custas cussorjas, su ch’at afranchitu sa terra sua dae sas manos meas, pro atrogare chi Babu Mannu at a sarvare Ze-rusalemme dae sa manu mea?–». 21Ma cuddos fiant istatos a sa muta e non l’aiant torratu resposta. Difatis su re lis aiat fatu incumannu, nanne: «Non li responnetas». 22A s’ora Eliazim, fitzu de Elzia reghente, e Sobna iscrianu, e Joae, fitzu de Asaf, secretàriu, fiant torratos dae Ezechia chin sas vestes istratzulatas e l’aiant relatatu sas paràulas de Rabsaze. 37 – Bonus chi su re Ezechia aiat intesu sa cosa, s’aiat istratzulatu sas vestes, aiat chintu su silìssiu, e fiat intratu a sa domo de Babu Mannu. 2E aiat imbiatu Eliazim reghente, e Sobna iscrianu, e sos antzianos de sos prìte-ros imbolicatos in su silìssiu dae su deinatore Isaia, fitzu de Amos, 3e l’aiant natu: «Ezechia narat custu: –Die de trumentu, die de casticu e de frastintzos est custa: sos fitzos sunt a punta a naschire, ma mancat sa fortza pro los bo-care a campu! 4Si nessi Babu Mannu Deus tuo aiat paratu sas uricras a sas paràulas de Rabsaze, dispeditu dae su re de sos Assiros donnu suo a frasti-nare a su Deus berdaderu, e a l’agraviare chin cuddas paràulas chi Babu Mannu deus tuo at intesu! Pesa duncas sa precatoria tua pro cuddos restos chi galu abarrant!–». 5E sos tzeracos de Ezechia fiant annatos dae Isaia. 6E Isaia lis aiat natu: «Natze custu a su mere vostru: –Babu Mannu na-rat de goi: “Non t’assustent sas paràulas ch’as intesu, sas chi m’ant frastina-tu sos tzeracos de su re de sos Assiros. 7Como jeo ap’a minter in isse un’ispìritu, e at a intenner una nova, e at a ghirare a sa terra sua e in locu suo l’apo a facher morrer a ispata”–». 8Rabsaze fiat torratu issecus e aiat sichitu su re de sos Assiros chi fiat gherranne contr’a Lobna, ca aiat intesu chi si nche fiat annatu dae Lachis.

Page 43: ISAIA1 - limbanoa.files.wordpress.com · 7Unu desertu est sa ter-ra vostra, sas chitates vostras brujatas a focu, sa terra vostra, petus a vois, orromigata dae sos furisteris at a

1184

9In su prestante fiant bènnitas novas de Taraca, re de s’Etiòpia, chi naraiant: «Est bessitu a campu pro gherrare contr’a tie». Intesu su contu de novu aiat torratu a dispedire missos a Ezechia nanne: 10«Arrejonate chin Ezechia re de Zuda e nàtzeli de goi: –Mia non ti trampet su Deus tuo chi ti li ses datu in afidu chin su narrer: no at a esser intregata Zerusalemme in manos de su re de sos Assiros. 11Tue da lu des aer intesu vene totu su chi sos res de sos As-siros ant fatu a totu sas cussorjas inuve ant semenatu sa disania: e tue ti la dias aer? 12Ejò sos deos de sas natziones resessitos bi sunt a dare iscàmpiu a sos chi sos matzores meos ant dillabiatu, Gozam e Haram, e a sos fitzos de Eden chi fiant in Talassar? 13Inuv’est su re de Emat e su re de Arfad e su re de sa chitate de Safervaim, de Ana, e de Ava?–». 14Ezechia aiat picatu sa punta de billete dae manos de sos missos e l’aiat lessa, e fiat artziatu a sa domo de Babu Mannu, e l’aiat irvolicata car’a Babu Mannu. 15E aiat fatu a Babu Mannu custa precatoria nanne: 16«Dòmine de sos esèrtzitos, Deus de Israele, chi sedes a supra de sos cherubinos, petzi tue ses su Deus de totu sos rennos de su munnu, tue as fatu su chelu e sa terra. 17Para o Dòmine, sas uricras tuas, e ascurta; aberi, o Dòmine, sos ocros tuos e apòmpia, e ascurta totu sas paràulas chi Sennacherib at natu pro frastinare a su Deus berdaderu! 18A beru est, o Dòmine, chi sos res de sos Assiros ant fatu a disania sas terras e sas cussorjas de custos; 19e ant atacatu focu a sos deos issoro, ca nachi deos non fiant, ma vaina de sas manos de sos òmines, linna e preta, e los ant fatos a cantos. 20Ma tue como, o Dòmine Deus nostru, afràncannos dae manos de custe, a tales chi benzant a ischire totu sos rennos de sa terra chi petzi tue ses su Babu Mannu». 21E Isaia, fitzu de Amos aiat imbiatu a narrer a Ezechia: «Babu Mannu Deus de Israele narat custu: –Pro more de sa precatoria chi m’as fatu, e chi pertocat a Sennacherib re de sos Assiros, 22mi’ su ch’at natu Babu Mannu contr’a isse: “T’at disapretziatu, si n’at fatu sas befes sa bìrghine fitza de Sion; at trinnigatu sa conca a palas tuas sa fitza de Zerusalemme. 23A chie as agraviatu, a chie as frastinatu, e contr’a chie as pesatu sa boche, e ingristatu sos ocros arrogantes? Contr’a su Santu de Israele! 24A mèdiu de sos tzeracos tuos as fatu afrenta a Babu Mannu e as natu: chin su tropèliu de sos carros meos jeo so artziatu a su cùcuru de sos montes, a supra de sas terras de su Lìbanu; jeo ap’a secare sos chidros artos suos, sos pinos rujos suos de amiru, nch’apo a artzire a su cùcuru prus artu,

Page 44: ISAIA1 - limbanoa.files.wordpress.com · 7Unu desertu est sa ter-ra vostra, sas chitates vostras brujatas a focu, sa terra vostra, petus a vois, orromigata dae sos furisteris at a

1185

e falare in su prus bassu padente de su Carmelu. 25Jeo apo iscavatu abas e apo vitu, chin sas prantas de sos pedes meos apo sicatu sas currentes de sos canales! 26E comente est chi tue no as datu cara chi dae tempòrios jeo aia custu intentu? Chi l’aia ideatu fintzas dae tempos anticos e como l’apo fatu demprire? E est cumbinata s’irraichinatura de sas turres de gherra e de sas chitates refortzatas. 27E sos natios issoro a bratzos a cantos aiant tìmitu e fiant istatos annichilatos: si fiant fatos che a su virde de sos campos, che a su fenu de sos pàsculos e a s’erva de sas coperturas, chi si fiat sicata antes de esser fata. 28S’istare tuo, s’annare e su benner jeo apo connotu e tambene su machine tuo contr’a mie. 29Bonus chi tue t’infruscaias contr’a mie, s’arrogantia tua nch’est data a sas uricras mea; e duncas jeo ap’a ponner sa lòrica in sas nàstulas tuas e una martinica a sas barras, e ti nch’apo a leare a su caminu dae inuve ses bènnitu”. 30E pro tene, o Ezechia, custu at a esser su sinnu: Oc’annu mànnica totu su chi naschit dae mente sua; su de duos annos, mànnica frùtora; e su de tres annu semenate e messate e pastinate intzas e mannicàtene su frutu. 31E su chi si la det aer de sos de sa domo de Zuda e ch’at a abarrare, at ponner rai-chinas in suta e dare frutu in supra. 32Ca dae Zerusalemme ant a bessire sos afranchitos, e dae su monte Sion sos chi si la dent aer àpita. Su cuntipitzu de Babu Mannu at a facher custu. 33Duncas, goi narat Babu Mannu pro cantu pertocat a su re de sos Assiros: “Isse no at a intrare a custa chitate, e non b’at a iscuter fritza a intro, no at a pesare iscutu pro si n’apoderare, ne a-trempu b’at a facher a inghìriu. 34Su caminu dae inuve est bènnitu a s’imbesse at a imbucare dae novu, e a custa chitate no at a intrare, narat Ba-bu Mannu. 35E jeo apo a bardiare custa chitate pro l’afranchire gràtzias a mie e a Dàvide tzeracu meu”–». 36E fiat bessitu s’Àntzelu de Babu Mannu, e aiat corfatu, in su campu de sos Assiros, chentotantamitza òmines. E pesatos chi si fiant su mantzanu, mi’ chi totu custos fiant catàvaros chene alenu de vita. 37E Sennacherib re de sos Assiros fiat bessitu dae s’acampamentu e si fiat abiatu peri su caminu de sa ghirata, e aiat arressu in Nìnive. 38E fiat cumbinatu chi a s’ora chi fiat a-doranne in su tèmpiu a Nesroc deus suo, Adramelec e Sarasar fitzos suos l’aiant mortu a corfos de ispata; e aiant buscatu amparu in sa cussorja de A-rarat; e Asaraddon fitzu suo aiat rennatu a postu de isse.

Page 45: ISAIA1 - limbanoa.files.wordpress.com · 7Unu desertu est sa ter-ra vostra, sas chitates vostras brujatas a focu, sa terra vostra, petus a vois, orromigata dae sos furisteris at a

1186

Malatia e cura meraculosa de Ezechia

38 – Cuddas dies, Ezechia si fiat irmalaidatu a tales de ne morrer; e fiat annatu a li facher imbisita su deinatore Isaia, fitzu de Amos, e l’aiat natu: «Goi narat Babu Mannu: –Cumanna dispostas pro sa domo tua, ca as a mor-rer e no as a sanare prus–». 2E Ezechia aiat bortatu sa car’a sa trempa de su muru e aiat impreicatu a Babu Mannu, nanne: 3«O Dòmine, amèntati comente jeo apo caminatu in dainnantis tuo chin fide e chin coro ìnnitu, e su ch’apo retentu justu a sos ocros tuo l’apo fatu». E aiat atacatu a prangher a singurtu. 4E Babu Mannu aiat relatatu su berbu suo a Isaia nànneli: 5«Vae e nara a Ezechia: –Babu Mannu Deus de Dàvide babu tuo narat de goi: “Ap’intesu sa precatoria tua, e apo bistu sas làcrimas tuas: e como jeo annango bìnnichi annos a sas dies de sa vita tua. 6E dae sas manos de su re de sos Assiros jeo ap’a iscampare a tie e a custa chitate e l’apo a dare amparu. 7E chi Babu Mannu siat a punta a facher cantu isse at natu, ne des aer custu sinnale: 8Mi’, s’umbra de su sole falata de deche grados in s’iscala de Acaz at a tor-rare a coa de deche grados–». E su sole fiat torratu in secus de sos deche grados ch’aiat falatu. 9Iscritu de Ezechia, re de Zuda, bonus chi si fiat irmalaidatu e fiat sana-tu de sa malatia sua: 10«Jeo aia natu: –A mesania de sas dies meas apo a cromper a sa janna de sa tumba! Su restu de sos annos meos apo chircatu de badas.– 11Apo natu: –No ap’a bider prus a Babu Mannu in sa terra de sos vios. No ap’a bider prus òmines né a sos chi bivent in pasu. 12Su etu meu nch’est istatu istritzitu dae mene, e pinnicatu che a sa tenna de unu pastore. Sa vita mea nch’est istata atzimata comente dae su tessitore su telu: a s’ora chi jeo ordia torra mi nch’atzimat; dae mantzanu a sero tue mi mìnimas de su totu. 13Fintzas a mantzanu aia isetu, che lione aiat trisinatu totu sos ossos meos; dae mantzanu a sero tue mi mìnimas a s’arrematu. 14Jeo tzìrrio che a una runchinedda, tzùnchio che a una culumba. Sos ocros meos apuntatos in artu si sunt illantzatos; Dòmine, contr’a s’angaria chi jeo pato responne tue pro mene. 15It’apo a narrer jeo e ite m’at a torrare, si isse at fatu custu?

Page 46: ISAIA1 - limbanoa.files.wordpress.com · 7Unu desertu est sa ter-ra vostra, sas chitates vostras brujatas a focu, sa terra vostra, petus a vois, orromigata dae sos furisteris at a

1187

Jeo ap’a torrare a pessare a totu sos annos meos in s’amargura de s’ànima mea. 16Dòmine, si goi si campat, si in custos amànios est sa vita de s’ispìritu meu, chi siant pro imparu meu e làssami campare. 17Milla in pasu totu s’amargura mea; e tue as lassatu a bonu suo s’ànima mea pro chi no esseret morta, ti nch’as ghetatu in palas tuas totu sos pecatos meos. 18Ca no at a cantare sa misericòrdia tua sa tumba, nen sa morte at a dare vantu a tie; sos chi nche falant in sa fossa no ant prus isetu de bider dempritas sas imprumissas tuas. 19Chie est viu, chie est viu, cudde t’at a afestare, comente a mie custa die; su babu a sos fitzos at a dare a ischire s’aberamentu de sas imprumissas tuas. 20Afràncami, o Dòmine, e nois amus a cantare sos sarmos nostros pro totu sas dies de sa vita nostra, in sa domo de Babu Mannu–». 21E Isaia aiat cumannatu de picare una panedda de aicu e de la ponner a sa praga e de sanare. 22E Ezechia aiat natu: «Cal’est su sinnale chi mi fian-tzat de artziare torra a sa domo de Babu Mannu?».

Imposta de Merodac-Baladan

39 – A su tempus Merodac-Baladan, fitzu de Baladan re de Babilònia, aiat imbiatu missos e dativas a Ezechia; ca aiat intesu chi si fiat irmalaidatu e fiat sanatu. 2E Ezechia si ne fiat cuntentatu meta chin sos missos e lis aiat amustratu sos aposentos de sos nuscos e de sa prata e de s’oro e de sos pro-fumos e de sas pumatas de aprètziu; e totu sos pòsitos suos de sa sienda e totu su chi bi fiat in sos siddatos suos. Nudda bi fiat istata in sa domo e in totu su dominàriu suo chi no aeret fatu bider a issos. 3E Isaia deinatore fiat annatu dae su re Ezechia e l’aiat natu: «It’ant natu custos òmines e dae inuve sunt bènnitos?». Ezechia aiat respostu: «Sunt bènnitos a domo mea dae unu locu innedda, dae Babilònia». 4E cudde: «Ite totu ant bistu in domo tua?». Aiat natu Ezechia: «Totu su chi b’est in domo mea ant bistu; non b’at nudda chi non lis apa amustratu». 5A s’ora Isaia aiat natu a Ezechia: «Ascurta sa paràula de Babu Mannu: 6–Tempus at a benner, e totu sas cosas chi bi sunt in domo tua, e ch’ant a-muntonatu sos matzores tuos fintzas a dies d’oje, nch’ant aesser leatas a Ba-bilònia, e nudda b’at a abarrare, narat Babu Mannu. 7E ant a picare a fitzos

Page 47: ISAIA1 - limbanoa.files.wordpress.com · 7Unu desertu est sa ter-ra vostra, sas chitates vostras brujatas a focu, sa terra vostra, petus a vois, orromigata dae sos furisteris at a

1188

tuos chi sunt bessitos dae tene, ereteris tuos, e ant a esser crastatos pro su palatzu de su re de Babilònia–». 8E aiat natu Ezechia a Isaia: «Bona est sa paràula nata dae Babu Man-nu». A pustis aiat annantu: «Bastu chi siat pasu e aberamentu de sas impru-missas suas intro de sas dies meas».

Babu Mannu acunortat sos cuntribulatos de Sion

40 – «Acunortàtebos, acunortàtebos, pòpulu meu, narat su Deus vostru. 2Faeddate a su coro de Zerusalemme e iscrontiàtela, ca sa malafatia chi la manteniat presa est agabata, s’injustissa sua est istata perdonata; at retzitu dae sa manu de Babu Mannu su dòpiu pro totu sos pecatos suos. 3Boche de unu ch’abòchinat in su desertu: –Amaniate su caminu de Ba-bu Mannu, injusticate in sa soletate sas àndalas de su Deus nostru. 4Onzi badde at a esser prenata, e onzi monte e montricu arrimatu, e sos caminos tortos ant a esser tirentinos e cussos chi sunt a pèntumas s’ant a bortare in pranos. 5E at a esser làtina sa gròria de Babu Mannu, e totu sos òmines a pa-rinale ant a bider su chi sa buca de Babu Mannu at bannitu.– 6Boche de unu chi narat: –Abòchina.– E jeo aia natu: –E it’apo a abo-chinare? Erva est totu sa carre e totu sa gròria sua est che a su frore de su campu. 7S’erva s’est sicata e su frore nch’est rutu, ca su sùlidu de Babu Mannu b’est colatu in supra. A beru un’erva est su pòpulu. 8S’erva s’est si-cata e rutu nch’est su frore, ma sa paràula de Babu Mannu abarrat in eterna-les.– 9A supra de unu monte artu àrtzia tue, chi juches su contu de bonu novu a Sion; pesa forte sa boche tua, tue chi nùntzias su tocamentu bonu a Zeru-salemme: pesa sa boche, non timas, nara a sas chitates de Zuda: –Mi’ a su Deus vostru; 10le’ chi Babu Mannu benit chin potestate e su bratzu suo at a esser poderatore; isse juchet sas ustrinas suas e car’a isse sas vainas suas. 11Che a unu pastore at a pascher sa roba sua, at a picare in bratzos sos an-tzoneddos e si los at a ponner a pala e at a dare sustentu a sas mamas–». 12Chie est ch’at metitu a juntas sas abas, e at metitu a parmos s’istèrrita de sos chelos? Chie est chi arrimat chin tres pòddiches sa mannària de sa terra; ch’at pesatu in sa billassa sos montes, e sos montricos in s’istateja? 13Chie at datu sustentu a s’ispìritu de Babu Mannu; e chi l’at datu cussitzos e chie l’at imparatu? 14A chie at preguntatu isse e chie est chi l’at datu impa-ros e l’at assintzatu su caminu de sa justissa, e imparatu sa sièntzia, e amu-stratu su caminu de s’assentu? 15Le’ chi sas natziones sunt che a sos gutios de unu puale e contant che a su prùere in sas billassas: sas ìsulas sunt che a sos granos de su prùere. 16Su Lìbanu non diat dare linna de abastu pro su fo-cu, e sos animales suos non diant esser bastantes pro li parare unu sacrifìtziu dechile. 17Totu sos pòpulos petus a isse est che canno non siant: una cosa chi non contat nudda, unu nudda de nudda.

Page 48: ISAIA1 - limbanoa.files.wordpress.com · 7Unu desertu est sa ter-ra vostra, sas chitates vostras brujatas a focu, sa terra vostra, petus a vois, orromigata dae sos furisteris at a

1189

18E duncas, a chie diat assimitzare Deus? E chin cale màtzine lu dìatzes mediare? 19E comente mai, su frailàgliu at iscallatu unu bultu, e s’indoratore n’at amaniatu unu de oro, e de lamineras de prata su prateri? 20Su mastru de vaina balente at isseperatu unu cantu de linna forte e non pupuinatu, e s’intzèniat de sestare un’adoru chi non si movat! 21E bois non cumprennites! e a vois non bos nche cheret incassare in conca! Ejò no est istatu làtinu a vois fintzas dae s’incumintzu? Non bos l’acrarat s’ordimintzu de sa terra? 22Cudde chi sedet a supra de su munnu, chin sos natios chi parent mamas gràidas, chi tennet sos chelos che velu sùtile e los ispìnnicat che a unu pa-vellone pro b’istare. 23Chi mìnimat a nudda sos obretatores de sos secretos e annìchilat sos jùiches de sa terra. 24Galu su truncu issoro est a prantare, a semenare, a s’arraichinare in terra, chi de repente colat chin su sùlidu suo e si sicant, e sa truminata si los afunat che patza. 25E a chie m’atzes assimitza-tu e agualatu, narat su Santu? 26Pesates sa mirata vostra e bidites chie at a-maniatu totu cuddas cosas in artu? Isse fachet bessire bene assentatas totu sas ischeras suas, las connoschet onzuna a nùmene; e pro more de s’importu de sa potestate sua, de sa fortza e de sa virtute, nemancu una si còdiat. 27Pruite naras, o Jacobo, e atrogas tue, o Israele: «No est làtina a Babu Mannu sa uta mea, su Deus meu non tenet a incuru sos pàrreres meos?». 28E non cumprennes? e non ne leas capu? Babu Mannu est su Deus eternale, ch’at sestatu sas làcans de sa terra; non s’istrumat e non s’istracat, e sa sapi-toria sua non si potet cumprenner. 29Isse dat arduriu a s’istracu, e a sos atur-ditos adopiat sa balia e sa possa. 30Sos òmines, tambene tzòvanos, s’istrumant e s’istracant, e sos tzòvanos rughent cuntribulatos. 31Ma sos chi tenent fide in Babu Mannu ant a rennoare sas fortzas issoro, ant a ponner torra sas pias che a sas àbilas, ant a currer chene istìmpita, ant a caminare chene s’istracare mai.

Babu Mannu inditat s’afranchitore de Israele

41 – «S’assamutent sas ìsulas pro m’ascurtare! Si frunent sos pòpulos de fortza noale, avassent e a pustis arrèjonent; impare parèmannos a chistio-nare! 2Chie at tzinghitatu su justu dae s’impuddile, intimànneli de li ponner ifatu? A balia sua at a ponner sos pòpulos e l’at a ponner a poderiu sos res; los at a facher trisinare che prùere dae s’ispata sua; los at a facher ischervi-care, che patza a su ventu, dae sa balestra sua. 3Los at a pissichire, at a cola-re in pache, urminas incarcatas a suta de sos pedes suos non s’ant a bider. 4Chie at fatu e chie at amaniatu custu, cramanne sos ereos fintzas dae s’incumintzu? Jeo, Babu Mannu, su primu e s’ùrtimu jeo so. 5Sas ìsulas ant bistu e ant trinnigatu, e sos bicos de sa terra ant aturditu, si sunt acostiatos e si sunt paratos, 6Onzunu at a acoitare a suncurrer su ichinu, e su frate suo at a narrer: –Ànimu!– 7Su frailàgliu, tra sos corfos de su marteddu, mintiat ànimu a su

Page 49: ISAIA1 - limbanoa.files.wordpress.com · 7Unu desertu est sa ter-ra vostra, sas chitates vostras brujatas a focu, sa terra vostra, petus a vois, orromigata dae sos furisteris at a

1190

chi a sa matessi ora travagliaiat a s’incùtine nanne: –Est bonu pro sa sarda-tura!– E bi poniat craos a refortzu pro chi non s’esseret mòvitu. 8Ma tue, o Israele, tzeracu meu, tue apretziatu meu, o istripile de Ada-mu amicu meu; 9a tie, chi ti nch’apo vatutu dae sas ùrtimas làcanas de sa ter-ra e dae sas cussorjas prus allargu apo juliatu, chi t’apo natu: –Tzeracu meu ses tue, jeo t’apo deputatu e non t’apo refutatu: 10non timas, chi jeo so chin tecus: no abasses sa mirata, ca jeo so su Deus tuo, t’apo afortitu, t’apo ajua-tu, sa manu justa mea t’at datu sustentu.– 11Ant a abarrare assolocatos e a-birgontzatos totu sos chi gherrant contr’a tie, ant a torrare a nudda sos òmi-nes chi ti contraichent. 12Los as a chircare e non los as a atzapare, a custos òmines reberdes a tie; ant a esser annichilatos e torratos a nudda sos òmines ch’ant a atacare gherra contr’a tie. 13Ca jeo so Babu Mannu Deus tuo, chi ti pico a manu tenta e ti naro: –Non timas, jeo bàrdio a sustentu tuo.– 14Non timas, o mermeddu de Jacobo, o sobros a punta a morrer de Israele, jeo bàr-dio a sustentu tuo, narat Babu Mannu, e su luitore tuo est su Santu de Israe-le. 15Jeo t’apo postu comente a unu tratzu novu pro trebiare, armatu de ùn-chinos atzutos; as a trebiare sos montes e los as a minimare e de sos montri-cos n’as a facher prùere. 16Los as a ventulare, e su ventu si los at a afunare, e sas truminatas los ant a isperder: e tue as a gosare in su Dàmine, e t’as a aga-jare in su Santu de Israele. 17Sos poveritos e sos petitores chircant aba e non bi n’at: sa limba issoro est sica dae su sitis. Jeo, Babu Mannu, los apo a acuntentare; jeo, Deus de Israele, non los apo a disamparare. 18Dae sas trempas de sos montricos ap’a facher benare rivos, e in mesus de sas campagnas, funtanas; e ap’a mutare su desertu in pojos de aba e sa terra abacantiata in tràinos de aba currente. 19Ap’a dare a sas soletates chidros e acàzias e murtas e unnos de ulia, ap’a dare a su desertu pinos rujos e ùmulos impare chin sos bussos. 20A tales chi totu cantos a parinale bidant, iscant, atuent e cumprennant chi sa manu de Babu Mannu at sestatu custu, e su Santu de Israele l’at amaniatu. 21Parate sa defessa vostra, narat Babu Mannu; s’atzes carchi cosa chi balet, fachìtela, narat su re de Jacobo. 22Bessant a campu, e dent a ischire a nois su ch’at a dever cumbinare: inditàtennos sos indeintzos chi sunt istatos fatos, e amus a istare atentzionatos vene pro ischire si sunt cumbinatos de a beru, opuru nuntziate sos chi devent cumbinare. 23Nuntziate sas cosas ch’ant a cumbinare in su tempus imbeniente, e gai nos at a esser làtinu chi vois se-tzis deos, fachìtelu bene o male si potites, e arrejonamus impare e bidimus. 24Ma vois setzis unu nudda, e sa vaina vostra non balet a nudda: aburrèschi-tu est su chi bos deputat. 25Jeo l’apo tzinghitatu dae su capu de susu pro ch’esseret bènnitu, dae sa bessita de su sole pro ch’aeret impreicatu su nùmene meu; isse at a apedi-care sos prìntzipes che a su lutu, e comente manitzat unu brocheri sa terra-maìna chi pistat. 26Chie n’at datu tocamentu dae s’incumintzu chi l’ischemas? E fintzas dae anticòrios chi namus a custe: –Rejone as?– No, non b’at chie nùntziet, nen deinet, non b’at nessune chi ascurtet sas paràulas

Page 50: ISAIA1 - limbanoa.files.wordpress.com · 7Unu desertu est sa ter-ra vostra, sas chitates vostras brujatas a focu, sa terra vostra, petus a vois, orromigata dae sos furisteris at a

1191

vostras. 27Jeo so istatu su primu a narrer a Sion: –Millos, millos: su missu de sas bonas novas jeo l’apo a dare a Zerusalemme.–» 28Mi so apompiatu a inghìriu, e non b’aiat nessune, nemancu de custos deos ch’aeret pòitu dare unu cussitzu, e chi preguntatu, aeret torratu una pa-ràula. 29Mi’, totu in farta sunt, e de badas sunt sas vainas issoro; ventu e ma-gnosia sas conas issoro.

Su tzeracu de Babu Mannu

42 – «Mi’ a su tzeracu meu, jeo l’apo a suncurrer a su tzeracu meu ca in isse s’allegrat s’ànima mea; apo illaitzatu a supra sua s’ispìritu meu, isse at a bannire sa justissa a sos pòpulos. 2No at a abochinare, no at a facher cumpa-ràntzia de pessones, e dae foras non s’at a intenner sa boche sua. 3No at a truncare sa canna cannita, e non nch’at a istutare su lumintzu chi bocat fu-mu; at a narrer su parrer suo chin veritate. 4Non s’at a isporare e no at a es-ser coitatu, fintzas a canno non det aer datu arduriu in terra a sa justissa; dae isse sas ìsulas ant a arreare sa letze». 5Custu narat Babu Mannu, su Deus chi amaniat sos chelos e los isterret; ch’at destinatu sa terra chin totu su chi sirit in issa; chi dat su sùlidu a su pò-pulu chi b’at abitu in supra, e s’alenu a sos chi la carcant: 6«Jeo Babu Man-nu t’apo juliatu in sa justissa, t’apo picatu a manu tenta e t’apo tentatu. E t’apo destinatu a tratatore de su pòpulu, a luche de sas natziones. 7A tales ch’aeres abertu sos ocros a sos tzecos, ch’aeres truncatu sas catenas de sos prejoneris, e nch’aeres bocatu dae sas prejones a sos chi sunt isterricatos in s’iscuricore. 8Jeo so Babu Mannu, custu est su nùmene meu; sa gròria mea non l’apo a dare a àtere, nen s’onore meu a sas conas. 9Sas cosas indeinatas, mi’ chi sunt beninne: ma jeo bos ne deino àteras novas; antes chi cùmbinent jeo bos las deino». 10Cantate a Babu Mannu unu cànticu novu, sa làude sua, dae sas ùrtimas làcans de sa terra, vois, chi rucrates su mare, e cuddos chi la pòpulant, sas ìsulas e sos natios chi b’ant abitu! 11Su desertu chin sas chitates suas pesent unu cànticu, retumbet in sas domos inuve istat Zedar; natios de Petra laudate, boches a ispaju nche ballent in su cùcuru de sos montes! 12Torrent gràtzias a Babu Mannu e nùntzient a sas ìsulas sa làude sua. 13Babu Mannu at a istupare che a unu gherreri, che a un’òmine de batalla ateneatu dae su chertu at a pesare sa boche sua e at a abochinare e at a derruer sos inimicos suos.

Page 51: ISAIA1 - limbanoa.files.wordpress.com · 7Unu desertu est sa ter-ra vostra, sas chitates vostras brujatas a focu, sa terra vostra, petus a vois, orromigata dae sos furisteris at a

1192

14So istatu semper a sa muta, non m’at bessitu ventu, so istatu passentziosu: ma como, che a una fèmina a s’ora de s’illierare, ap’a dare a intenner sa boche mea e ap’a illarghiare s’alenu, isperditzianne e abutinanne a s’ora matessi. 15Ap’a assolare sos montes e sos montricos, e ap’a facher sicare totu su matedu suo e ap’a mutare sos rivos in terra assuta, e ap’a facher sicare sos lacos. 16E ap’a abiare sos tzecos peri su caminu chi mai aiant connotu, e los ap’a incaminare peri sas camineras ch’aiant discuitatu; ap’a mutare s’iscuricore issoro in luche e sas àndalas tortas in caminos tirentinos: custas cosas ap’a facher chin issos e non los ap’a disamparare. 17Si fiant bortatos a bia de palas totu in trambùlios cuddos chi teniant fide in sas conas, chi narant a sos bultos: «Vois setzis sos deos nostros!». 18Surdos, ascurtate; tzecos, apompiate pro bider! 19Chie est su tzecu, si non su tzeracu meu? chie est su surdu si non cudde chi l’aia imbiatu sos missos meos? Chie est su tzecu si non cudde ch’est istatu bènnitu? chie est su tzecu si non su tzeracu de Babu Mannu? 20Tue chi bides totu custas co-sas, non las as a tenner a incuru? Tue ch’as sas uricras abertas, ascurtare nos des? 21E Babu Mannu l’aiat chèrfitu facher santu, e vantare sa letze; e acre-scher sa balentia. 22E in su prestante, mi’ a su pòpulu meu assachitzatu e sa-grastatu, a totu sos tzòvanos presos a catenas e isserratos in galera; sunt ista-tos tentos e non b’at chie los riscatet, sunt istatos irrobatos e non b’at chie négliat: «Tòrralos!». 23Chie b’at de vois chi paret uricra a custu e siet aten-tzionatu e ascurtet in sas dies benitoras? 24Chie at missu Jacobo in manos de s’assachitzu e Israele in manos de sos istraliatores? Fortzis chi no est su Dòmine chi contr’a isse amus fatu pecatu? No ant chèrfitu caminare in sas àndalas suas e no ant postu mente a sa letze sua. 25E nch’at ghetatu a supra de isse su rajolu suo arrennegatu e una gherra orrorosa; e totu a intunnu aiat apampatu e isse non l’aiat tentu a incuru: l’aiat atacatu focu e framas e non li fiat colatu mancu in mente. 43 – E como, goi narat Babu Mannu chi t’at criatu, o Jacobo, e su chi t’at sestatu, o Israele: «Non timas, chi jeo t’apo luitu! T’apo cramatu chin su nùmene tuo; tue ses meu. 2Bonus ch’as a colare in mesus de sas abas ap’a esser chin tecus, e sos rivos non t’ant a carragliare; bonus ch’as a colare in mesus de su focu, non t’as a brujare, e s’arduriu de sas framas non t’at a i-strumare. 3Ca jeo so Babu Mannu Deus tuo, su Santu de Israele afranchitore tuo; apo datu a preju de riscatu tuo s’Ezitu, s’Etiòpia e Saba a càmbiu chin tecus. 4De cantu ses pretziatu a sa mirata mea e istimatu, jeo t’apo postu i-stima, e ap’a dare àteros òmines pro tene e àteras natziones pro s’ànima tua. 5Non timas, chi jeo so chin tecus: dae s’impuddile ap’a facher benner

Page 52: ISAIA1 - limbanoa.files.wordpress.com · 7Unu desertu est sa ter-ra vostra, sas chitates vostras brujatas a focu, sa terra vostra, petus a vois, orromigata dae sos furisteris at a

1193

s’istripile tuo e dae s’intrìchinu bos ap’a colloire. 6Apo a narrer a su capu de susu: –Daemilos–; e a su capu de josso: –Non los tratentzas.– Vatuminche a fitzos meos dae allargu, e a sas fitzas meas dae sas làca-nas de sa terra 7e a totu sos ch’abocant su nùmene meu, chi pro sa gròria mea apo criatu, amaniatu e sestatu! 8Alè, fache bessire a pitzu a cuddu pòpu-lu ch’est tzecu e juchet sos ocros, ch’est surdu e juchet sas uricras!».

Israele, testimontzu de s’afranchitura dae s’Ezitu, n’at a bider una nova

9Totu sos pòpulos sunt assortitos a pare, e cumpartitos in tribùs: «Chie de vois at a nuntziare custu, e at a deinare sas cosas tempus prima? Bochent a campu issos testimonias chi iscundant sa potestate issoro: àteros intennant e narent: –Embo, veru est!– 10Vois setzis testimontzos meos, narat Babu Mannu, e su tzeracu meu ch’apo destinatu, pro chi ischetas e credetas e ne bochetas capu de su chi so jeo. Antes de mene no est istatu amaniatu deus perunu, e non bi ne det aer a pustis meu. 11Jeo so, jeo Babu Mannu e non b’at afranchitore foras de mene. 12Jeo apo deinatu, jeo apo afiantzatu, jeo mi so datu a intenner, e nessune de vois at a poter esser foràneu; vois mi setzis testimontzos, narat Babu Mannu, chi jeo so Deus. 13E jeo so semper esistitu, e non b’at nudda chi s’imbergat dae sa manu mea, e su chi faco jeo, chie l’at a poter iscontzare?». 14De goi narat Babu Mannu, su Luitore vostru, su santu de Israele: «Pro more vostru apo gherratu contr’a Babilònia, e nch’apo ghetatu totu sas traes-sas e disbaratatu sos Cardeos barrosos dae sos navios issoro. 15Jeo so Babu Mannu, su Santu vostru, su ch’at amaniatu a Israele, su re vostru». 16De goi narat Babu Mannu, ch’aiat abertu unu caminu in su mare, e un’àndala in sas abas ispentumatas, 17ch’at fatu bessire a campu carros e caddos, ischeras e balentes, totu impare si sunt dormitos e non si nche sunt ischitatos prus, nche sunt istatos istutatos che lumintzos e mortos. 18Non bos amentates prus su ch’est colatu, e non pessates prus su ch’est cumbinatu! 19Ma jeo ap’a artimintzare cosas novas; como, como ant a bessire e vois a sa secura l’atzes a benner a ischire: ap’a torrare a aberrer su caminu in su de-sertu e sas funtanas de aba in sa soletate. 20M’ant a dare gròria sas èstias de sa campagna, sos dragones e sos istrutzos; ca apo fatu benare abas in su de-sertu, funtanas in sa soletate, pro dare a bier a su pòpulu meu, a s’istimatu meu. 21Custu pòpulu l’apo sestatu pro mene, isse at a contare sos vantos meos. 22E tue, o Jacobo, a mie no m’as abocatu, tue non ti ses afainatu pro mene, o Israele. 23Tue non mi nch’as jutu su mascru de su sacrifìtziu tuo e non m’as diosatu chin sas bìtimas tuas; non t’apo petitu s’ufissu de sas ofer-tas tuas, nen t’apo discumbeniatu pro sa timantza. 24No as gastatu dinari pro mi comporare canna nuscosa, e non m’as amajatu chin su nuscu de su gras-

Page 53: ISAIA1 - limbanoa.files.wordpress.com · 7Unu desertu est sa ter-ra vostra, sas chitates vostras brujatas a focu, sa terra vostra, petus a vois, orromigata dae sos furisteris at a

1194

su de sas bìtimas tuas. Imbetze m’as datu impitzos chin sos pecatos tuos, m’as afainatu chin sas malafatias tuas. 25Jeo so, jeo matessi chi nch rajo sas malafatias tuas, e non mi chèglio prus amentare de sos pecatos tuos. 26Fàchemi torrare in mente sos amentos: arguimus impare, nara s’as carchi cosa pro t’iscundire. 27Su primu babu tuo at fatu pecatu, e sos dragumannos tuos contr’a mie ant fatu abusu; 28dae cu-stu apo intregatu su dissacru a sos prìntzipes santos tuos, e sa destrossa a Ja-cobo e a Israele sa tìrria. 44 – «E como ascurta, o Jacobo, tzeracu meu, o Israele, chi m’apo deputatu: 2– Goi narat Babu Mannu chi t’at fatu e t’at sestatu in sas intragnas, ch’est s’ajutu tuo: non timas, o Jacobo tzeracu meu, o justu Israele chi jeo apo deputatu. 3Ca apo a ghetare aba a supra de sa terra sitita, e tràinos a supra de sos campos sicos; ap’a ispartinare s’ispìritu meu a supra de su sèmene tuo e sa beneissone mea a supra de sos tuddos tuos. 4E ant a sirire in mesus de s’erva comente a sos sàliches in sos oros de s’aba currente. 5Custe at a narrer: “De Babu Mannu so jeo!” Cudde s’at a ponner su nùmene de Jacobo. Àtere at a iscrier in sa manu sua “A Babu Mannu” e chin su nùmene de Israele at cherrer de esser inditatu–».

Su Deus berdaderu e sas conas

6De goi narat Babu Mannu, re de Israele e luitore suo, su Dòmine de sos esèrtzitos: «Jeo so su primu e jeo so s’ùrtimu e non b’at Deus foras de mene. 7Chie b’at che a mie? L’atroghet e l’intimet, m’ispontzat sas cosas dae can-no apo destinatu sos pòpulos prus anticos; sas faians imbenientes nùntzient a sos àteros. 8Non timetas e non bos assolochetas; jeo fintzas dae tanno bos l’apo datu a ischire e l’apo nuntziatu, vois mi setzis testimontzos; àteru Deus b’at foras de mene, e unu chi sestet e chi jeo non connosca?». 9Sos amaniatores de adoros sunt totu cantos unu nudda, sas vainas isso-ro prus de aprètziu non lis sunt bàssitas a nudda; issos matessi l’atrogant chi cuddos non bident e no intennent, a tripògliu issoro matessi. 10Chie at sesta-tu unu deus e at iscallatu unu bultu chi non balet a nudda? 11Gai est, totu sos chi dant sustentu a isse ant a esser annichilatos, ca òmines sunt sos mastros de vainas suos. Si colloant totu cantos, parent sa cara e trìnnighent e siant annichilatos!

Page 54: ISAIA1 - limbanoa.files.wordpress.com · 7Unu desertu est sa ter-ra vostra, sas chitates vostras brujatas a focu, sa terra vostra, petus a vois, orromigata dae sos furisteris at a

1195

12Su frailàgliu s’est intzeniatu chin sa lima, chin sa furredda e a marted-du l’at sestatu; a fortza de bratzos at travagliatu. Sa gana lu tenet, e no a-guantat prus; lassat de bier aba e si ne dirmajat. 13Su mastru chi fachet conas de linna at istesu sa riga, chin s’iscarpeddu l’at datu sestu, l’at acuadratu e atunnatu a misura e at fatu una frigura de òmine, un’òmine bellu de ponner in sa domo. 14At secatu rucros de chidru, at picatu un’èliche e unu chercu grussos dae mesus de su padente, unu pinu ch’aiat prantatu e chi s’aba pròina aiat fatu crescher. 15Aiat frunitu linnàmene pro su focu de sos òmi-nes, isse matessi n’aiat picatu e si fiat caentatu, aiat fatu su focu e cotu su pane; e dae su restu aiat sestatu unu deus e l’aiat adoratu: aiat fatu una cona e si li fiat isterritu in dainnantis! 16Su mesus l’aiat postu a su focu e aiat mannicatu sa petza arrustita chin custu mesus, aiat cotu sa minestra e si fiat tzatzatu, si fiat caentatu e aiat natu: «Ah! mi so caentatu: ite bellu ch’est su focu!». 17De su chi bi fiat avassatu s’aiat fatu unu deus, aiat fatu un’adoru: si l’imbròssinat car’a terra e l’impreicat nanne: «Afràncami, chi tue ses su deus meu!». 18Non cumprennent e non ne bocant capu; juchent sos ocros impiastra-tos pro non bider, e su coro pro non sapire. 19No atuant chin sa mente issoro, no ant connoschèntzia e tinu pro narrer: «Su mesus l’apo postu a su focu e a supra de sos carvones suos apo cotu su pane; apo arrustitu sa petza ch’apo mannicatu; de su sobru mi n’apo a facher una cona? petus a unu cantu de linna m’apo a isterrer?». 20Su recatu de sa chisina, unu coro ischisitu aiat adoratu, e non fiat resessitu a afranchire dae sas fartzias s’ànimu suo pro narrer: «Fortzis su chi juco in sa manu manca mea est una fartzia!». 21Tene a mente custas cosas, o Jacobo, e tue, o Israele, chi ses tzeracu meu: jeo t’apo sestatu, tzeracu meu ses tue, o Israele, non t’irmèntiches de mene. 22Apo isperditziatu che una nughe sas malafatias tuas, che néula sos pecatos tuos; torra a mie, chi jeo t’apo luitu. 23Tinnite de làudes, o chelos, chi Babu Mannu at fatu misericòrdia; go-sate, o ispèntumos burgutos de sa terra, retumbate, o montes de sa làude sua, e vois, o litos, e vois, o unnos totu, chi Babu Mannu at luitu a Jacobo e Isra-ele at a retzire vantos!

Ciru afranchitore de Israele

24De goi narat Babu Mannu, su luitore tuo, cudde chi t’at amaniatu dae sas intragnas: «Jeo so Babu Mannu chi faco totu sas vainas, chi a sa sola i-stenno sos chelos, sesto sa terra e nessune est chin mecus. 25Jeo faco a tales chi sient de badas sos issolòrios de sos deinatores, e faco amachiare sos ma-ghiàglios e irvortare sos sàpitos, e lis cumproo chi sa sièntzia issoro est unu machine. 26Jeo so cudde chi averat sa paràula de su tzeracu suo, e demprit sos cussitzos de sos missos suos. Jeo chi naro a Zerusalemme: –As a torrare a esser bìvita–; e a sas chitates de Zuda: –Atzes a esser torra fraicatas –; e sos sagrastos issoro ap’a agheretzare. 27Chi naro a s’ispèntumu:–Assùtati,

Page 55: ISAIA1 - limbanoa.files.wordpress.com · 7Unu desertu est sa ter-ra vostra, sas chitates vostras brujatas a focu, sa terra vostra, petus a vois, orromigata dae sos furisteris at a

1196

jeo ap’a facher sicare s’aba currente tua!– 28Chi naro a Ciru: –Tue ses su pa-store meu, tue as a demprire sos bitizos meos!– Chi naro a Zerusalemme: –As a esser fraicata dae novu!– e a su tèmpiu: –As a torrare a novu!–». 45 – De goi narat Babu Mannu a Ciru Sacratu meu, chi l’apo tentu a manu justa pro acometare a isse sas natziones e facher bortare palas a sos res; aberrer in dainnantis suo sas jannas e aberrer tambene sos frìschios: 2«Jeo ap’a annare in dainnantis tuo e a sos mannos de sa terra ap’a abismare; apo a truncare sas jannas de brunzu e sas istancas de ferru ap’a facher a can-tos. 3E t’apo a dare sos siddatos cuatos e sas cassas secretas; pro chi iscas chi so jeo Babu Mannu chi ti cramo a nùmene, su Deus de Israele. 4Pro mo-re de su tzeracu meu Jacobo e de Israele apretziatu meu, t’apo cramatu chin su nùmene tuo, t’apo inditatu e tue non mi connoschias. 5Jeo so Babu Man-nu tuo e non b’at nessune àtere; non b’at Deus foras de mene. T’apo chintu, e tue non mi connoschias; 6pro chi totu iscant, dae inuve naschit su sole fin-tzas a inuve si nche cupat, chi àtere non b’at foras de mene. Jeo so Babu Mannu, e nessune àtere b’at; 7jeo chi amànio sa luche e artimintzo s’iscuricore, chi faco sa pache e artimintzo su male: jeo so Babu Mannu chi fachet totu custu. 8Istiddiate, o chelos, dae in artu e sas nughes proant su justu; s’abè- gliat sa terra e tuddet s’afranchitore, e nascat impare sa justissa; jeo so Babu Mannu chi l’apo criatu. 9Marranu a chie contraichet a su chi l’at sestatu, istègliu, terràglia de le-orminu! Ejò su leorminu narrer at a poter a su brocheri: –Ite ses fachenne, tue non b’as manu vona in custu travàgliu?– 10Marranu a chi narat a su ba-bu: –Pruite inghendras tue?– E a sa fèmina: –Pruite t’illìeras?–» 11De goi narat Babu Mannu, su Santu de Israele, s’amaniatore suo: «Vois, preguntates a mie pro cantu pertocat su tempus imbeniente, a sos fi-tzos meos, de sa vaina de sas manos meas dimannates contu a mie? 12A mie ch’apo fatu sa terra e a supra sua b’apo postu s’òmine, ch’apo istesu chin sa manu mea sos chelos e ordimintzatu totu sas ischeras de su chelu. 13Jeo apo tzinghitatu a Ciru pro sa justissa, e ap’a impraniare totu sos caminos suos; isse at a torrare a fraicare sa chitate mea, e at a dispedire su pòpulu meu francu dae sa cautiveria sua, no a pacamentu, o pro more de unu rica dati-va», narat Babu Mannu Deus de sos esèrtzitos. 14De goi narat Babu Mannu: «Sas gaddas de Ezitu, e sa roba de s’Etiòpia, e sos Sabeos, òmines de tamagnu, ant a tocare a tie e ant a esser tuos; ifatu tuo ant a caminare presos a cànnaos, e t’ant a adorare e t’ant a narrer impreicanne: –Petzi in tecus b’est Deus–». 15A beru unu Deus cuatu ses tue, o Deus de Israele, Afranchitore! 16Sunt abarratos assolocatos e abir-gontzatos, si nche sunt annatos a iscrònniu totu sos mastros de vaina de sos adoros fartosos. 17Israele est istatu afranchitu dae Babu Mannu chin salute eternale; no atzes a esser annichilatos nen bos atzes a allugher de rujores pro totu sos sèculos.

Page 56: ISAIA1 - limbanoa.files.wordpress.com · 7Unu desertu est sa ter-ra vostra, sas chitates vostras brujatas a focu, sa terra vostra, petus a vois, orromigata dae sos furisteris at a

1197

18Ca de goi narat Babu Mannu ch’at sestatu sos chelos, cuddu Deus ch’at amaniatu sa terra, chi l’at fata e l’at datu amàniu e non l’at lassata in su disbaratu, ordimintzànnela pro esser de abitu: «Jeo so su Dòmine e àteru non bi n’at. 19Jeo no apo faeddatu in suspu in carchi locu iscurosu de sa ter-ra: no apo natu a s’istripile de Jacobo: –At a esser de badas chi vois m’atzes a chircare, a mie, Babu Mannu chi imparo sa justissa e prèico s’onestate!– 20Assortìtebos e benite e acostiàtebos totu impare, o iscampatos dae me-sus de sos adoratores de conas: sos chi juchent sas conas issoro de linna e precant a unu deus chi non potet dare sarvamentu, non cumprennent unu nudda. 21E vois nuntziate a issos, acurtziatebollis e faeddate impare: chie mai at fatu intenner custu dae anticòrios e fintzas dae tanno l’at deinatu? Fortzis chi non so jeo, jeo, Babu Mannu e àteru Deus non b’at foras de me-ne? Deus justu e ch’afranchit non b’at foras de mene. 22Bortàtebos a mie dae totu sos limenarjos de sa terra e atzes a esser francos, ca jeo so Deus, e àteru non bi n’at. 23Apo fatu jura pro mene matessi, berbu de justissa ch’at a bessire dae sa buca mea e no at a torrare a coa, chi a mie s’at a mucrare onzi grenucu, e cata limba at a acrarare sa fide». 24Eja, in Babu Mannu, at a narrer, est sa ju-stissa e su poderiu meu. A bia sua ant a benner e ant a esser assolocatos totu sos chi si l’arrempellant. In Babu Mannu at a esser abonitu e vantatu totu s’istripile de Israele.

Contr’a sos adoros 46 – Bel est istatu fatu a cantos e Nebu truncatu: sunt istatas garriatas a goropa de sas èstias de soma e de sos tentòglios sas conas de cuddos adoros vostros grussos, chi chin su pesus grae issoro bos agraviaiant. 2Sunt istatos ghetatos a terra e fatos a cantos totu paris, no ant poitu dare sarvamentu a chie los carraiat, cundennatos a sa cautiveria issos matessi. 3Ascurtàtemi, o vois de sa domo de Jacobo, o relìchias de sa domo de Israele, vois dae mene sustentatos fintzas dae su sinu, jutos dae mene fintzas dae sas intragnas; 4fintzas a sa vetzesa, fintzas a su etu canu jeo matessi bos nch’apo a leare; bos nch’apo a leare e bos ap’a afiantzare! 5A chie m’atzes postu a pare e agualatu e cumparatu e assimitzatu? 6Vois, chi dae sa bussa bocates oro, e chin s’istateja pesates prata, e pacates a un’indoratore pro chi ne facat unu Deus, chi si l’ingrènuchent e l’adorent; 7e si lu ponent a pala, pro nche lu carrare, e l’assentant a postu suo: e cudde istat firmu chene si mover dae su postu suo; e tambene canno ant a abochinare a bia sua no at a intenner, nen dae sos trumentos los at a afranchire! 8Pessate a custu e assolocàtebos; torrate in tinu, o traitores! 9Torrate a sos amentos de sos sèculos colatos, e bos atzes a abitzare chi jeo so su Deus, e chi non b’at àteru Deus foras de mene, nen chi si potat cumparare a mie: 10jeo chi nùntzio dae s’incumintzu sas cosas de s’agabu, e antes de s’ora su chi galu no est averatu; jeo chi naro: firmu at a abarrare su cussitzu meu e

Page 57: ISAIA1 - limbanoa.files.wordpress.com · 7Unu desertu est sa ter-ra vostra, sas chitates vostras brujatas a focu, sa terra vostra, petus a vois, orromigata dae sos furisteris at a

1198

onzi bitizu meu s’at a demprire: 11jeo chi dae s’impuddile jùlio su putzone volatore, e dae cussorjas allargu a s’òmine, aina de su bitizu meu; jeo apo faeddatu e l’apo a bortare a sinnu: apo sestatu un’intentu e l’apo a facher. 12Ascurtàtemi, tzente de coro tostorrutu, chi nche setzis allargu dae sa justis-sa: 13apo fatu acurtziare sa justissa mea e non nch’at a istare allargu, e su sarvamentu meu at a esser luego. Ap’a ponner in Sion su sarvamentu, e sa gròria mea in Israele.

Sa derruta de Babilònia

47 – Achirra e sede in su prùere, bìrghine fitza de Babilònia, sede in ter-ra; non b’at prus trona pro sa fitza de sos Cardeos, non t’ant a narrer prus s’ampuosa, sa dìlica. 2Pica sa mola e mole s’arina; amustra sa nudesa tua, iscarràglia sas palas, iscoberi sas cossas, jmpa sos rivos. 3Su disdoru tuo at a esser disvelatu e s’at a annotare su cavanile tuo; m’apo a leare sa innita, e perunu òmine s’at a poter arrempellare a mie. 4Su luitore nostru si narat Ba-bu Mannu, Santu de Israele! 5Sede a sa muta, isperefùnnati in s’iscuricore, fitza de sos Cardeos, ca dae como in susu non t’ant a narrer dòmina de sos rennos. 6Jeo mi so arren-negatu contr’a su pòpulu meu, apo dissacratu s’erèntzia mea e los apo mis-sos in manos tuas; ma tue los as imperatos chene pietu, a sos vetzos as gar-riatu su juale tuo tropu pesosu. 7Tue as natu: «Ap’a esser dòmina in eterna-les»; ma no as atuatu su chi ti potiat cumbinare a sas secus. 8E como ascurta, o deleitosa, chi sedes in securitate, chi naras intro de coro tuo: «Jeo e nessune àtere foras de mene; jeo no ap’a abarrare gatia e no ap’a connoscher sa leziesa!». 9Custas duas cosas t’ant a cumbinare de unu botu, in una die ebia: sa leziesa e sa biudesa; t’ant a falare a supra chin totu sa possa issoro, a crepu de su viotu de sas maghias tuas e de sa revessura a-pitzicatitza de sos maghiàglios tuos. 10E as tentu fide in sa malissa tua nan-ne: «Non mi bidet nessune». Est sa sàpitoria e sa sièntzia tua chi t’ant ama-jatu. E ti ses fata intro de coro tuo: «Jeo so, e foras de mene àtera non b’at». 11T’at a irvortare una disaura chene chi iscas dae cal’ala ti benit: t’at a falare una malaventura chi tue no as a poter aberbare; de unu botu t’at a rugher a coddos su sagrastu canno mancu ti l’as a pessare. 12Abarra chin sos deinatores tuos, e chin su tropèliu de sos maghiàglios tuos chi t’ant afainatu pro totu sa tzoventute tua, non siat chi puru ti juvent o t’afòrtichent de prus! 13Chin totu su muntone de sos cussitzos tuos ti ses fata retenta; si pesent e ti lassent a bonu tuo sos deinatores fartzos chi si miraiant sos isteddos e contaiant sos meses, a tales de ti poter narrer sas cosas chi ti deviant cumbinare. 14E mi’ chi si sunt fatos de patza, su focu si los at orro-migatos; ma non s’ant a afranchire dae sas framas; eh, non sunt cuddas de unu brajeri, nen de unu ochile pro si bi seder a intunnu! 15Gai matessi at a esser de totu sas cosas chi t’ant afainatu; sos òmines chi in tecus trabicaiant

Page 58: ISAIA1 - limbanoa.files.wordpress.com · 7Unu desertu est sa ter-ra vostra, sas chitates vostras brujatas a focu, sa terra vostra, petus a vois, orromigata dae sos furisteris at a

1199

fintzas dae sa tzoventute tua si sunt ispèrditos onzunu in su caminu suo, non b’at nessune chi t’afranchit.

Imparos a Israele e irbelos novos

48 – Ascurtate custu, o vois de sa domo de Jacobo, chi a nùmene bos natzes Israele, chi setzis benatos dae sa funtana de Zuda, e jurates pro su nùmene de Babu Mannu, e tenites a mente su Deus de Israele non chin veri-tate nen chin justissa. 2Ca de sa chitate santa atzes su nùmene, e bos arram-bates a su Deus de Israele chi si narat Dòmine de sos esèrtzitos. 3Sas cosas de innantis las aia bell’e deinatas: fiant bessitas dae sa buca mea e bos las aia datas a ischire, e totindunu las aia averatas. 4Ca jeo ischia chi tue fias to-storrutu, chi juchias nérvios de ferru in sa cherviche e sa cherveddera de brunzu. 5Dae tanno t’aia deinatu sas cosas, antes ch’esserent cumbinatas ti las aia datas a intenner, a tales chi non m’aeres natu: «Sas conas ant fatu cu-stu, sas conas meas ant fatu custa disposta». 6Cuddas ch’aias intesu, abàita-las averatas; e vois non las dìatzes atrogare? Como ti do a ischire cosas de novu, cuatas e chi tue no ischis. 7Sunt i-statas fatas como e non tanno, e antes de oje tue non las as connotas, pro chi non neres: «Jeo las ischia». 8Non las as intesas né ischitas mai, non n’as àpi-tu mancu sentore, ca isco chi ses malintragnatu a tìrria, e fintzas dae sa nà-schita t’apo postu su nùmene de reberde. 9Pro more de su nùmene meu in su rajolu meu ap’a istare atentzionatu, e pro sa gròria mea, ap’a esser in bonas tratenenne s’arrenegu meu pro chi tue non mòglias. 10T’apo postu a su focu de iscallu ma chene n’aer àpitu prata, t’apo iscuntrobatu a su crisolu de sa calamitate. 11Pro mene, pro mene apo operatu de goi, pro chi no essèrepo frastinatu: sa gròria mea non l’apo a dare a àtere. 12Ascùrtami, Jacobo, o Israele chi t’aia postu! Jeo so, jeo chi so su pri-mu e s’ùrtimu. 13Sa manu mea est ch’at sestatu sa terra, est sa manu justa mea ch’at fatu s’istèrrita de sos chelos: jeo los jùlio e issos totu paris benint a mie. 14Colloìtebos totu cantos vois, e ascurtate: Chie de issos at mai deina-tu custu? Babu Mannu l’at istimatu e isse at a facher su bitizu suo in Babilò-nia, e at a esser su bratzu justu suo contr’a sos Cardeos. 15Jeo, jeo apo faed-datu e l’apo cramatu, l’apo ghiatu e sa vaina de importu at àpitu resessita vona. 16Acostiàtebos a mie e intennite custa: –Jeo fintzas dae s’incumintzu no apo faeddatu in cobertàntzia; dae tempus, antes ch’esseret cumbinatu, jeo fia inie pro operare.– E como Babu Mannu m’at imbiatu chin s’ispìritu de Isse. 17De goi narat Babu Mannu, su luitore tuo, su Santu de Israele: «Jeo so Ba-bu Mannu Deus tuo, chi t’imparo, pro su bene tuo, chi ti rego in su caminu chi deves sichire. 18Si tue aias postu mente a sos cussitzos meos, sa pache tua diat esser che a unu rivu e sa justissa che a sas caddaritzatas de su mare. 19S’ereu tuo fiat istatu cantu sa rena, e che a sos graneddos suos s’istripile de

Page 59: ISAIA1 - limbanoa.files.wordpress.com · 7Unu desertu est sa ter-ra vostra, sas chitates vostras brujatas a focu, sa terra vostra, petus a vois, orromigata dae sos furisteris at a

1200

sas intragnas tuas; non nche diat esser istatu rajatu dae cara mea, su nùmene tuo». 20Bessite da Babilònia, imberghìtebos dae sos Cardeos! Chin boche de ispaju datze a ischire su contu de novu: illaitzàtelu e bannìtelu fintzas a sas ùrtimas làcanas de sa terra! Natze: «Babu Mannu at luitu a Jacobo tzeracu suo!». 21No ant patitu su sitis in su desertu bonus chi nche los aiat ghiatos a foras; aba dae sos crastos at fatu benare pro issos, aiat cumpartitu sa roca e sas abas aiant borboliatu. 22«Non b’at pasu pro sos dissacratos, » narat Babu Mannu.

S’afranchitore berdaderu de Israele, tzeracu de Babu Mannu

49 – Ascurtate, o ìsulas, o natziones atesu ascurtae: Babu Mannu dae sa bentre m’at cramatu, dae sas intragnas de mama mea s’at amentatu su nù-mene meu. 2E at fatu sa buca mea parinale a un’ispata puntuta, m’at ampara-tu a suta de s’umbra de sa manu sua, m’at forjatu comente a una fritza de sas mentzus e m’at serbatu in su garcassu suo. 3E at natu a mie: «Tue ses su tze-racu meu Israele, e in tecus m’apo a vantare». 4E jeo aia natu: «De badas mi so afainatu, chene proe e pro nudda apo istrumatu totu sa fortza mea; ma su mandu meu est acanta a Babu Mannu, sa vaina mea est collita in su Deus meu». 5E como Babu Mannu narat, isse chi dae sas intragnas si m’at leatu a tzeracu, pro facher nanchinare a isse Jacobo, –e Israele non s’at a adobiare,– chi m’at fatu groriosu car’a isse, fatu chi isse si fiat fortilesa mea. 6E narat: «Est paca cosa chi tue sias tzeracu meu, petzi pro facher torrare a vita sas tribùs de Jacobo e cunvertire a su restu de Israele; jeo t’apo destinatu a luche de sos pòpulos, pro chi tue sias su sarvamentu meu fintzas a sas làcanas de sa terra». 7De goi narat Babu Mannu, su luitore de Israele, su Santu suo, a s’ànima cuntribulata, a sa tzente aburrèschita, a su cautivu de sos tirannos: «Sos res t’ant a bider, e sos prìntzipes s’ant a pesare pro t’adorare pro more de Babu Mannu ch’est afidiatu e de su Santu de Israele chi t’at deputatu». 8De goi narat Babu Mannu: «A tempus suo t’apo acuntentatu e in sa die de sa salute t’apo datu suncurru, e t’apo tentu a incuru e t’apo fatu tratatore de su pòpulu, pro chi facas pesare sa terra e torres in possessu de s’ereu i-sperditziatu; 9pro chi neres a cuddos chi sunt presos a catena: –Bessite!– e a cuddos chi sunt in s’iscuricore: –Bessite a sa luche!– Peri sos caminos ant a pascher e in totu sos campos at a esser sa pastura issoro. 10No ant a patire gana nen sitis, non los at a corfare sa fertza de su calore e de su sole; ca su chi n’at àpitu pietu de issos los at a ghiare, e nche los at a leare a s’abare in sas funtanas de sas abas. 11E ap’a reduire totu sos montes meos a caminos abertos, e ant a esser aparisatas sas camineras meas. 12Mìllos chi benint dae atesu; mi’, cuddos benint dae su capu de susu e dae s’intrìchinu, e custos dae sas terras de su capu de josso. 13Retumbate, o chelos! Gosa, o terra!

Page 60: ISAIA1 - limbanoa.files.wordpress.com · 7Unu desertu est sa ter-ra vostra, sas chitates vostras brujatas a focu, sa terra vostra, petus a vois, orromigata dae sos furisteris at a

1201

Tinnite, o montes, de làudes; ca Babu Mannu at acunortatu a su pòpulu suo e det aer pietu de sos poveritos suos!». 14Sion aiat natu: «Babu Mannu m’at disamparatu, Babu Mannu s’est irmenticatu de mene!». 15A s’at poter una fèmina irmenticare de su criu suo, tantu de no aer prus pietu de su fitzu de sas intragnas suas? E si tambene cu-sta diat poter irmenticare, jeo non m’apo a irmenticare mai de tene! 16Jeo ti juco imprentata in sas manos meas; sas murallas tuas sunt cuntinu car’a sos ocros meos. 17Sos fraicatores tuos sunt bell’e bènnitos; e sos dillabiatores e sagrastatores tuos si nch’ant a bessire a foras dae tene. 18Pesa a intunnu sa mirata tua, e apòmpia; totu custos si sunt adobiatos e sunt bènnitos a tie; senne viu jeo, narat Babu Mannu, ti n’as a frunire che prennas, t’as a in-chingher che isposa de totu custos! 19Ca sos chirros tuos assolatos e disam-paratos, e sa terra ch’est in suta de sos sagrastos tuos dae como in susu ant a esser astrintos pro sos chi b’ant a istare; e nch’ant a esser catzatos allargu dae tene sos chi ti s’ant orromigatu. 20As a intenner galu sos fitzos chi ne fias briva narrer a sas uricras tuas: «Su locu est astrintu pro mene, fàchemi largu, pro chi bi pota aer abitu». 21E as a narrer intro de coro tuo: «Ejò chie m’at fatu mama de custos? Jeo lezia chene poter facher fitzos, runnana e cautiva. E a custos chie los at pesatos? Jeo so abarrata a sa sola e custos inuve fiant?». 22De goi narat Babu Mannu: «Jeo apo a pesare sa manu a supra de sas natziones, e apo a ventulare sa pannera mea a sos pòpulos: e ant a benner picanne a coddu sos fitzos tuos, e a palas garriatas dae sas fitzas tuas. 23E sos res ant a esser tatajos tuos e sas reinas mamas de tita tuas: car’a terra t’ant a adorare e ant a basare su prùere de sos pedes tuos. E t’as a abitzare chi jeo so Babu Mannu, e chi chie at ise-tu in isse no at a esser annichilatu». 24A s’at a poter leare a un’òmine forte sa roba furata? O sos ispìnnicos tentos dae unu balente a s’ant a poter torrare a picare? 25Ca de goi narat Ba-bu Mannu: «Tambene a su forte s’ant a leare sos ispìnnicos, e a su balente torrata a leare sa roba furata: e a sos chi ti jùicant jeo los apo a juicare, e apo a afranchire a fitzos tuos. 26E apo a dare a mannicare a sos inimicos tuos sas carres issoro matessi, e de su sàmbene issoro che de mùstiu s’ant a recreare; e totu sos òmines s’ant a abitzare chi su chi t’afranchit so jeo, Babu Mannu, e chi su luitore tuo est su Poderosu de Jacobo».

Su tzeracu de Babu Mannu bìtima de sa benignitate

50 – De goi narat Babu Mannu: «Cal’est s’intima de sa bessita de pare ch’apo datu a mama vostra? O cal’est s’acreditore chi bos apo bènnitu? Le’ chi vois pro more de sas malafatias vostras setzis istatos bènnitos, e pro mo-re de sas malitates vostras m’atzes fatu bessire de pare dae mama vostra. 2Ca so bènnitu e non b’aiat nessune; apo cramatu, e non m’at intesu nessune; ejò sa manu mea incurtziata s’est e irminorita tantu de non poter luire; o no apo prus sa possa de afranchire? Mi’ chi jeo chin una minetza assuto su mare, e

Page 61: ISAIA1 - limbanoa.files.wordpress.com · 7Unu desertu est sa ter-ra vostra, sas chitates vostras brujatas a focu, sa terra vostra, petus a vois, orromigata dae sos furisteris at a

1202

sico sos rivos; e connint chene aba sos pisches e morint de sitis! 3Jeo vesto sos chelos a morisinu, e los carràglio chi unu velu nieddu». 4Babu Mannu m’at datu una limba sàpita pro chi jeo resessa a sustentare chin sa paràula a chie est istracu, isse trìnnigat su mantzanu, m’ispuntògliat sas uricras, pro chi jeo l’ascurte che a unu mastru. 5Babu Mannu m’at abertu s’uricra e jeo non contraico, mai apo bortatu palas. 6Apo datu sa carena mea a sos chi corfaiant, e sos càvanos a sos chi m’inchistritziant s’arva; no apo cuatu sa cara a cuddos chi mi befaiant e mi gruspiant. 7Babu Mannu est su sustentu meu, dae custu non so abarratu annichila-tu, dae custu apo fatu sa cara mea che a una preta tosta e isco chi no ap’a abarrare annichilatu. 8Cudde chi m’iscundit est acanta a mie, chie s’at a atri-vire a briare chin mecus? Parèmannos impare, chie est su corriale meu? Chi si paret petus a mie! 9Babu Mannu m’at fatu s’ala: chie s’at a atrivire a mi cundennare? E totu ant a abarrare istasitos, che a una veste sa lanasta si los at a orromigare. 10Chie b’at de vois chi timet a Babu Mannu, ch’ascurtat sa boche de su tzeracu suo? Su chi det aer caminatu in s’iscuricore e no at àpitu luche apat isetu in su monte de Babu Mannu e chirchet unu sustentu in su Deus suo. 11Totu cantos vois ch’allumintzates su focu, chi setzis chintos de fritzas allutas, annate a sa lumbrera de su focu vostru e a sas framas ch’atzes fatu apampare. Custu est istatu fatu a vois dae sa manu mea, in sos trumentos a-tzes a istare.

Sa nova de s’afranchitura

51 – Ascurtate a mie, vois chi setzis in cherta de justissa e chi chircates a Babu Mannu, amentàtebos de sa roca dae inuve setzis istatos sestatos, e de sa cava dae inuve nche setzis istatos bocatos. 2Amentàtebos de Abramu ma-tzore vostru e de Sara matriche vostra; ca a isse bonus chi fiat solu apo cra-matu, e l’apo beneitu e l’apo acrèschitu a tantas vias. 3E sinnuncas Babu Mannu at a acunortare tambene a Sion e at a acontzare totu sos sagrastos suos; e sa tristura sua l’at a bortare in gosu comente a unu Paradisu e sa so-letate sua in unu jardinu de Deus. Inie bi det aer gosu e ispaju, su cànticu de sa reconnoschèntzia e sa boche de sa làude. 4Atentzionàtebos vene, o pòpulu meu, o tzente mea, ascurtàtemi! Ca dae mene at a bessire sa letze, e s’incumannamentu meu che luche de sos pòpu-los a supra de issos s’at a ponner. 5Su justu meu est acoitanne a benner, s’afranchitore meu est bell’e bessitu, e sos bratzos meos ant a juicare a sos pòpulos e sas ìsulas ant a arreare a mie e a su bratzu meu. 6Pesate sos ocros vostros a chelu, achirràtelos a bia de terra e mirate; sos chelos che fumu s’ant a isperder e sa terra che a una veste s’at a istramare e tambene sos na-tios tuos ant a morrer. Ma sa salute mea at a esser eternale, e sa justissa mea no at a fartare mai. 7Ascurtàtemi, vois chi setzis ischitos de justissa, pòpulu meu chi juchites sa letze mea in su coro; non timetas su disonore de sos ò-

Page 62: ISAIA1 - limbanoa.files.wordpress.com · 7Unu desertu est sa ter-ra vostra, sas chitates vostras brujatas a focu, sa terra vostra, petus a vois, orromigata dae sos furisteris at a

1203

mines, non bos assustetas pro sos frastintzos issoro! 8Ca comente a una ve-ste ant a esser rosicatos dae sos tintzolos e che lana si los at a orromigare sa lanasta; ma sa salute mea at a esser eternale, e sa justissa mea pro totu sos ereos. 9Ischita, ischita, vèstiti de fortilesa, o bratzu de Babu Mannu! Ischita comente in sas dies anticas, comente in sos ereos de sos sèculos colatos! Non ses tue ch’as corfatu s’arrogante e latzatu su dragone? 10Non ses tue ch’as sicatu su mare e sas abas infruscatas de s’ispèntumu, ch’as fatu de su funnu de su mare unu caminu a tales chi b’esserent colatos sos afranchitos? 11Tambene como sos riscatatos de Babu Mannu ant a torrare e ant a benner a Sion cantanne: sa corona de s’ispaju eternale at a esser in sa conca issoro, dent aer logratu su gosu e su pasu e at a esser posta a banna sa dolèntzia e su prantu. 12Jeo, jeo apo a esser su chi bos at a dare acunortu. Chie ses tue pro ti-mer a un’òmine mortale, a unu fitzu de òmine chi s’at a sicare che erva? 13Ejò irmenticatu ti ses de Babu Mannu chi t’at fatu, ch’at istesu sos chelos e amaniatu sa terra; e ses istatu die die assustatu ch’aeret bocatu cara s’acaditore imbruscatu tuo chi si fiat aprontanne a ti facher a disania! I-nuv’est como s’arrennegu de s’acaditore? 14Luego at a cromper su ch’est sobranne pro aberrer, e non si n’at a istare de lu facher morrer dillabiatu, nen chi b’apat penùria de su pane suo. 15Jeo so Babu Mannu Deus tuo, ch’iscussimintzo su mare e ufro sas caddaritzatas suas: Dòmine de sos esèr-tzitos est su nùmene meu. 16Jeo apo postu sas paràulas meas in buca tua, e a suta de sas manos meas t’apo amparatu, pro chi tue arraichines sos chelos e amànies sa terra e néglias a Sion: «Su pòpulu meu ses tue!». 17Ischita, ischita, pesa, o Zerusalemme, chi dae sa manu de Babu Man-nu as vitu su càliche de s’arrennegu suo; ti nch’as tumatu fintzas a funnu su càliche de s’aturditura, ti nche l’as sutzatu fintzas sa feche. 18De totu sos fi-tzos ch’at inghendratu non bi n’at unu chi la sustentet: de totu sos fitzos ch’at pesatu non bi n’at unu chi la pichet a manu tenta. 19Duas disauras ti sunt falatas a coddos, e chie est chi n’at àpitu dolu de tene? Su sagrastu e s’istrallera, sa gana e s’ispata; e chie t’at a dare acunortu? 20Sos fitzos tuos disamparatos si fiant corcatos a sos cànticos de totu sos caminos, presos che un’antìlope tenta a cropu, gàrrios de s’abètiu de Babu Mannu e de sa innita de su Deus tuo. 21Pro custu, o misera, o aturdita ma no a vinu, ascurta! 22De goi narat su poderatore tuo Babu Mannu e Deus tuo ch’at a defessare su pòpulu suo: «Jeo t’apo leatu dae manos su càliche de s’airu meu, tue non l’as a bier prus». 23E l’apo a minter in manos de sos chi t’ant abismatu e ch’aiant natu a tie: «Mùcrati, chi ti nche colamus in supra!». E as dèvitu facher de su cor-pus tuo terra, e comente unu caminu a sos chi colaiant. 52 – Ischita, ischita, torra a chingher sa fortilesa tua, o Sion! Tòrrati a ponner sas vestes de sa gròria tua, o Zerusalemme chitate de su Santu! Ca no at a sichire prus a colare a rucratura a supra tua su mai iscurcuddatu e su

Page 63: ISAIA1 - limbanoa.files.wordpress.com · 7Unu desertu est sa ter-ra vostra, sas chitates vostras brujatas a focu, sa terra vostra, petus a vois, orromigata dae sos furisteris at a

1204

sòrinu. 2Iscùtinati su prùere, pesa e sede, o Zerusalemme, isorve sas catenas dae su tzucru tuo, o cautiva fitza de Sion! 3Ca goi narat Babu Mannu: «Pro nudda bos ant bènnitu; e chene dinari bos ant a torrare a comporare!». 4Ca de goi narat Babu Mannu: «In anticòrios su pòpulu meu fiat pènnitu a Ezitu pro esser imperatu inie che furisteri; Assur l’aiat bistratatu chene ca-jone. 5E como ite so fachenne inoche, narat Babu Mannu, dachi a su pòpulu meu l’ant disterratu chene neche peruna? Sos chi l’ant a poderiu lu bistratant chin malafatia, narat Babu Mannu, e cuntinu die die fràstinant su nùmene meu. 6Pro custu su pòpulu meu sa die at a benner a connoscher su nùmene meu; jeo matessi, cudde chi faeddaiat, le’ chi so inoche, presente!». 7Ite bellos chi sunt in sos montes sos pedes de su nuntziatore e su depu-tatore de sa pache, de cudde chi nùntziat su bene, chi prèicat sa salute e na-rat a Sion: «Babu Mannu Deus tuo at a rennare!». 8S’ùrulu de sas bàrdias tuas! Ant pesatu sa boche issoro, mannanne tambene ùrulos de ispaju, ca ant a bider chin sos ocros issoro matessi, canno Babu Mannu at a torrare Sion. 9Agajàtebos, e gosate, o sagrastos de Zerusalemme, ca Babu Mannu at acu-nortatu a su pòpulu suo, at luitu a Zerusalemme! 10Babu Mannu at aprontatu su bratzu suo santu petus a totu sos pòpulos, e totu sas làcanas de sa terra ant a bider su sarvamentu de su Deus nostru. 11Afrungullàtebos, afrungullàtebos, bessite dae inie, non tochetas su sò-rinu, bessite dae mesus de issa, assendràtebos, vois chi juchites sos istèglios de Babu Mannu! 12Ca vois no atzes a bessire in lestresa, né a fuita impressi-ta; àntzias Babu Mannu bos at a colare in dainnantis, e su Deus de Israele at a assortire sas ischeras vostras.

Su tzeracu de Babu Mannu si sacrìficat pro su riscatu 13E mi’ chi su tzeracu meu at a resessire in s’intentu, at a crescher, e s’at a pesare meta in artu. 14A sa manera ch’aiat ispantatu paritzos pro tene, gai matessi sa ghitza sua at a esser chene gròria in sos òmines e sa cumpàssita sua in mesus de sos fitzos de sos òmines. 15Custe at a facher a s’asperghes a metas pòpulos; petus a isse sos res s’ant a assamutare; ca sos chi no aiant novas de isse l’ant a bider, e sos chi no aiant intesu nudda si l’ant a mirare. 53 – Chie at crèitu a cantu at intesu dae nois? E su bratzu de Babu Mannu a chie est istatu irbelatu? 2E crescher det che froghedda car’a isse, che raichina de sa terra assuta; no at bellesa peruna nen lucore; nois l’amus vistu e no aiat peruna bisera ch’aeret ameddatu sa mirata nostra. 3Disapretziatu, ùrtimu de sos òmines, òmine de sas dolèntzias, chi conno-schet su patimentu, e est in chirca de si cuare sa cara: disapretziatu a tales chi non l’amus tentu a contu. 4A beru, de sos males nostros isse s’at fatu gàrriu e s’at postu a pala sas dolèntzias nostras: e nois l’amus tentu in contu de unu lebrosu e corfatu dae Deus e abismatu. 5Ma isse est istatu trapassatu pro more de sas malafatias nostras, est istatu bistratatu pro more de sas ne-ches nostras: su casticu pro s’apachiamentu nostru est istatu garriatu a palas

Page 64: ISAIA1 - limbanoa.files.wordpress.com · 7Unu desertu est sa ter-ra vostra, sas chitates vostras brujatas a focu, sa terra vostra, petus a vois, orromigata dae sos furisteris at a

1205

suas, e dae sas pragas suas semus istatos sanatos. 6Totu cantos nois, che er-veches ispèrditas, nos semus iscaminatos: onzunu aiat leatu a bia de s’àndala sua: e su Dòmine s’aiat garriatu a pala sas malafatias de totu cantos nois. 7Est istatu sacrificatu ca l’at chèrfitu, e no at abertu buca; che erveche nch’at a esser leata a su maselleu, e comente antzone in suta de su tunnitore, no at a murruntzare e no at a aberrer buca. 8Dae s’acadita e dae su judissu nche fiat istatu bocatu: chie at a poter contare s’ereu suo, isse chi nche fiat istatu atzimatu dae sa terra de sos natios, corfatu pro sas neches de su pòpu-lu meu? 9Chin sos malintragnatos l’est destinatu s’interru e chin unu ricu chi acudit a sa morte sua; ca isse no at fatu malafatias, nen mai ingannia b’aiat àpitu in buca sua. 10Fiat istatu in agradu de Babu Mannu de lu corfare chin sos patimen-tos; bonus chi det aer datu s’ànima sua pro su pecatu, at a bider un’ereu de dura longa e su bitizu de Babu Mannu at a aurrire i manos suas. 11Ca s’ànima sua aiat dèvitu patire, at a bider e s’at a tzatzare; chin sa sapitoria sua isse su justu, tzeracu meu, a paritzos los at a facher justos e s’at a garria-re a palas sas malafatias issoro. 12Dae custu l’apo a facher partzone de tan-tos, e de sos poderosos at a cumpartire sos ispìnnicos; ca at paratu sene ma-tessi a sa morte, e est istatu postu in mesus de sos malavados; e s’at postu a pala sos pecatos de paritza tzente e at mediatu pro sos pecatores.

Sa Zerusalemme nova e s’ereu novu

54 – Gosa, o lezia chi non t’illìeras, pesa unu cànticu e intona, tue chi no aias pesatu fitzos, ca meta de prus ant a esser sos fitzos de sa disampara-ta, de cudda ch’aiat maritu, narat Babu Mannu. 2Illàrghia su tretu de sa tenna tua, istenne sos telos de sos pavellones tuos chene arribu, illònghia sos càn-naos tuos e refortza sos rochitos! 3Ca as a intrare a fichitura a manu justa e a manu manca, e su sèmene tuo s’at a apoderare de sas terras de sos adorato-res de conas e at a populare dae novu sas chitates ispèrditas. 4Non timas, chi no as a esser assolocata, nen des aer cajone chi t’allugas de rujores, nen de ti ne facher sa birgontza; ca de sa cumbata de sa pitzinnia tua non des aer prus amentu e su disonore de sa viudesa tua non ti l’as a amentare prus. 5Ca ispo-su tuo at a esser su creatore tuo; su nùmene suo est, Dòmine de sos esèrtzi-tos; e a su luitore tuo, su Santu de Israele, l’ant a ponner Babu Mannu de to-tu sa terra. 6Babu Mannu t’at a cramare torra, comente fèmina disamparata, chin s’ànimu in dolu; comente isposa leata tzòvana e refutata, narat su Deus tuo. 7Pro unu vriu t’apo disamparatu, ma meta prus manna at a esser sa miseri-còrdia ch’apo a serbare pro tene. 8A s’ora de s’arrennegu apo cuatu a tie pro unu vriu sa cara mea, e in su pietu eternale apo àpitu dolu de tene, narat su luitore tuo, Babu Mannu. 9Dae su tempus de Moisè custu pro mene no at a esser disvariatu: comente apo fatu jura de non torrare a ghetare su dillùviu

Page 65: ISAIA1 - limbanoa.files.wordpress.com · 7Unu desertu est sa ter-ra vostra, sas chitates vostras brujatas a focu, sa terra vostra, petus a vois, orromigata dae sos furisteris at a

1206

de Noè a supra de sa terra, gai matessi apo fatu jura de non m’arrennegare prus chin tecus e de non ti briare prus. 10S’ant mover sos montes, nch’ant a rugher sos montricos, ma su pietu meu non s’at a mover dae tene e s’acordu meu de pache no at a mancare mai, narat su chi de tene at pietu, Babu Man-nu. 11Mischinedda, irbatulata dae sa temporata e chene perunu acunortu! Ma jeo ap’a ordimintzare dae novu sas pretas tuas, t’apo a fraicare a supra de funnamentas de zafiros 12e de jàspide ap’a facher sas defessas e sos por-tales tuos de pretas iscarpeddatas e totu s’inghìriu de sa muralla de màrma-ros pretziatos, 13totu sos fitzos tuos imparatos dae Babu Mannu ap’a dare a tie, e pache bunnantiosa a s’eru tuo. 14E in tecus sa justissa at a torrare che a prima, atesu dae s’acadita, chi no as a dever timer prus, e dae sa timoria, ca a tie non s’at a acostiare prus. 15E at a benner su furisteri chi non fiat chin mecus, e cudde chi unu tempus ti fiat furisteri, s’at a cropare chin tecus. 16Mi’, jeo apo criatu su frailàgliu chi apampat chin sa fodde su carvone e ne bocat s’arma de sa vaina sua; jeo apo criatu s’uchisore pro ispargher su sagrastu. 17Onzi aina sestata contr’a tie non det aer resessita vona, e onzi limba chi s’at a arrempellare pro ti si parare contra, tue l’as a cundennare. Custa est s’erèntzia de sos tzeracos de Babu Mannu e sa justissa issoro est in afidu a mie, narat Babu Mannu.

Intzìdiu a benner a sa funtana de sa salute 55 – O vois sititos, venite a sas abas, vois chi no atzes dinari acoitate, comporate e mannicate; benite e comporate chene dinari, e chene facher a càmbiu, vinu e late. 2Pruite bos gastates su dinari in su chi pane no est, e sa gadda vostra in su chi non tzatzat? Ascurtate a mie, e mannicate su ch’est vonu, e s’anima vostra at a gustare s’ispaborzu de su recatu grassu. 3Parate s’uricra vostra e benite a inoche: ascurtate, e s’ànima vostra at a biver; ap’a ordimintzare dae novu s’acordu eternale, su pietu fiantzatu a Dàvide. 4L’apo postu a testimontzu de su pòpulu, dugone e mastru de sas natziones. 5E tue as a cramare a sos adoratores de conas chi non connoschias, e cuddos chi non ti connoschiant ant a currer a bia tua, pro remiru a Babu Mannu Deus tuo, e de su Santu de Israele, ca t’at datu gròrias. 6Chircate a Babu Mannu a s’ora chi si potet atzapare, abocàtelu canno est acurtzu. 7Su dissacratu lasset su caminu e s’òmine malavadu sos intentos suos; e ghiret a Babu Mannu chi ne det aer dolu, e a su Deus nostru ch’est mani largu in su perdonare. 8Ca sos intentos meos non sunt sos vostros, e sas àndalas vostras non sunt sas àndalas meas, narat Babu Mannu. 9Ca cantu su chelu est prus artu de sa terra, ateretantu sos caminos meos sunt prus ar-tos de sos vostros, e sos intentos meos a supra de sos vostros. 10E che a s’aba pròina e a su nive chi falant dae su chelu e non bi fachent ghiratura, ma abant sa terra e la fachent nassale e tambene sirire, danne sèmenes pro semenare e pane a mannicare; 11gai matessi at a esser sa paràula mea; bessi-

Page 66: ISAIA1 - limbanoa.files.wordpress.com · 7Unu desertu est sa ter-ra vostra, sas chitates vostras brujatas a focu, sa terra vostra, petus a vois, orromigata dae sos furisteris at a

1207

ta ch’at a esser dae sa buca mea no at a torrare a mie chene frutu, ma at a fa-cher totu su chi chèglio jeo, e at a aurrire in cuddas cosas pro chi l’apo di-spedita. 12Ca chin gosu atzes a bessire, e in pache nch’atzes a esser ghiratos; sos montes e sos montricos ant a afestare sa cumpàssita vostra chin cànticos, e totu sos unnos de sa campagna ant a ghetare boches de ispaju. 13A postu de s’isprinatza at a crescher su pinu ruju, e imbetze de s’urtica, sa murta: e Ba-bu Mannu at a facher su nùmene suo famatu e sinnalatu in eternales, e mai at a iscumparrer.

Sa salute

56 – Custu narat Babu Mannu: «Costoite s’onestate e praticate sa justis-sa; ca luego at a benner sa salute mea e sa justissa mea s’at a averare. 2Ditzosu s’òmine ch’at a facher de goi e su fitzu de s’òmine chi s’at a apili-gare a custu, atentzionatu vene a tenner a remiru su sàpatu chene lu dissacra-re, danne cara vene a non facher comente si siat su male chin sas manos suas!». 3E su fitzu de su furisteri chi s’adòbiat a Babu Mannu non négliat: «Ba-bu Mannu m’at a mantenner chirriatu dae su pòpulu»; e su crastatu non né-gliat: «Le’, chi so unu cantu de linna sica!». 4Ca de goi narat Babu Mannu a sos crastatos: «Sos chi tenent a incuru sos sàpatos meos e ant a ponner men-te a sas cosas chi jeo chèglio e ant a tenner fide a s’acordu meu, 5dent aer dae mene in domo mea e intro de sa muralla unu locu e unu nùmene men-tzus chi non pro fitzos e fitzas; ap’a dare a issos unu nùmene eternale chi no at a morrer mai. 6E sos fitzos de su furisteri chi s’ant a adobiare a Babu Mannu pro li parare funtziones e pro istimare su nùmene suo e pro esser tze-racos suos, totu sos chi s’ant a intzeniare a tenner a incuru su sàpatu chene lu dissacrare e ant a tenner fide a s’acordu meu, 7a custos los apo a ghiare a su monte santu e los apo a cuntentare in sa domo mea de divotzione: sos sa-crifìtzios e sas bìtimas issoro m’ant a esser agradèschitas in supra de s’artare, ca a sa domo mea l’ant a ponner su nùmene de domo de precaria pro totu sos pòpulos». 8Narat Babu Mannu chi assortit sos de Israele chi si sunt ispèrditos: «Galu n’apo a adobiare de sos chi s’ant a ajangher a isse».

Contr’a sos reghentes e a sos traitores 9Feras de sa campagna, benite a orromigare, e vois tambene o feras de sos litos! 10Sas bàrdias suas sunt totu tzecas, totu chi no ischint nudda, canes assamutatos chi non sunt prus bonos a apeddare, trampatos, dormitos, aman-tiosos de su sonnu! 11Canes irmatzatos chi non si tzatzant mai; sos pastores matessi non resessint a ne bocare capu, onzunu torchet a sa caminera sua, onzunu a su torracontu suo, dae su primu a s’ùrtimu.

Page 67: ISAIA1 - limbanoa.files.wordpress.com · 7Unu desertu est sa ter-ra vostra, sas chitates vostras brujatas a focu, sa terra vostra, petus a vois, orromigata dae sos furisteris at a

1208

12Benite, annamus a picare vinu chi nos prenamus de su licore amajato-re; e comente a oje, goi at a esser tambene cras e mentzus puru! 57 – Su justu morit e non b’at nessune chi si l’amentet; e sos òmines ju-stos sunt adobiatos chene chi nessune ne bochet capu de comente, antes chi bessat su male, est assortitu su justu. 2Chi sa pache benzat, annet a su pasu eternale chie at caminatu in su caminu de s’onestate. 3Ma vois benite a inoche, fitzos de sa fèmina de malas artes, rese mala adurterina e burda! 4De chie bos setzis fata befe? Contr’a chie atzes abertu sa buca e bocatu sa limba? Non setzis vois fitzos malavados, malu istripile cumprobosu? 5Vois ch’atzes s’acunortu vostru in sas conas, in suta de onzi unnu fotzutu, sacrificanne in sos tràinos sas criaturas in suta de sa chea de rocas. 6Dae sas pretas de unu tràinu as ischirriatu sa parte tua: custa est sa sorte tua! A issas as isperditziatu tastos, as paratu sacrifìtzios! Non mi dia arrennegare pro custas vainas? 7A supra de unu monte artu as amaniatu s’isterrimenta tua e ses artziatu fintzas a cuddai in artu pro parare bìtimas. 8In palas de sa janna e de sas ventanas as assentatu sas conas tuas; eja, a co-statzu meu ti ses ispotzata e as retzitu un’adùrteru; impare, in su letu as con-notu a issos; as àpitu agradu de corcare chin issos inuve siat t’esseret cum-binatu! 9T’as colatu in cara imbràstios de fèmina de malas artes e as acrè-schitu sas pumatas; as imbiatu sos missos tuos fintzas allargu, fintzas a suta de terra ti ses incurvata! 10Istraca in su tropèliu de sos passos tuos no as na-tu: «Chèglio istare chieta!». T’as atzapatu galu un’atzicu de vita in sas ma-nos tuas, e no as petitu ajutu. 11Ejò dae chie l’as àpitu custu arrebatu de ti-moria, pro mi dennegare e pro non t’amentare prus de mene, nen de n’aer pessu perunu? Ca jeo istaia a sa muta che canno no aèrepo bistu, tue ti ses irmenticata de mene. 12Ma jeo apo a nuntziare sa cundenna tua, e sas vainas tuas non t’ant a juvare. 13Bonus ch’as a abochinare, chi t’afranchent sos ch’as adobiatu a intunnu de tene; ma a totu si los at afunare su ventu, unu sùlidu los at a istraliare. Imbetze chie det aer fide in mecus s’at a apoderare de sa terra, e de su santu monte meu. 14E jeo apo a narrer: «Colate a dainnantis, aberite s’àndala, irbarratzate su caminu; bocàtenche dae su caminu de su pòpulu meu onzi imbruncu. 15Ca goi narat su Soberanu ch’at abitu eternale, e Santu est su nùmene suo; ch’istat in chelos artos e in su santuàriu, e chin s’ispìritu atristatu e abisma-tu, pro torrare alenu de vita a s’ispìritu de sos umiles, pro torrare alenu de vita a sos coros imputatos. 16Jeo no apo a istare cuntinu perricanne: jeo no apo a esser cuntinu nechidatu, ca dae sa cara mea s’ispìritu at a bessire e sos sùlidos de sa vita los apo a facher jeo. 17Pro more de s’injustu limiore suo jeo mi so abetiatu e l’apo corfatu; apo cuatu a tie sa cara mea e mi so arren-negatu: e isse si nche fiat annatu bannuleranne peri su caminu de su coro su-o. 18Apo bistu sos caminos ch’at imbucatu e b’apo postu mèdiu, e l’apo tòr-chitu; e l’apo a dare sas ustrinas in acunortos, a isse e a sos cuntribulatos suos. 19Apo criatu su frutu de sas lavras, sa pache! Pache a chie nch’est al-largu e a chie est a prope, at natu Babu Mannu, e jeo l’apo torratu a sanu!».

Page 68: ISAIA1 - limbanoa.files.wordpress.com · 7Unu desertu est sa ter-ra vostra, sas chitates vostras brujatas a focu, sa terra vostra, petus a vois, orromigata dae sos furisteris at a

1209

20Ma sos dissacratos ant a esser che a unu mare in abolotu chi non potet aer pasu, sas caddaritzatas suas ghetant aba arressa e lutu. Non b’at pasu pro sos dissacratos, narat su Dòmine Deus.

Funtziones pro esser agradèschitu a Deus

58 – Abòchina, non ti des pasu, pesa sa boche che a una trumba e banni a su pòpulu meu sas malitates suas, e a sa domo de Jacobo sos pecatos suos! 2Dachi onzi die benint a mi chircare e cherent connoscher sos intentos meos; che a tzente ch’apat àpitu pratichesa de justissa e no apat disamparatu mai sa letze de su Deus suo; mi petint pàrreres de justissa, si cherent facher parina-les a Deus. 3«Amus jeunatu, e tue pruite non n’as tentu contu? Amus abismatu sas ànima nostras, e tue as fatu mustra de non l’ischire!». Mi’, chin sa die de sos jeunos cuncordates su profetu vostru, e setzis prenos de bisontzos chin totu sos devitores vostros. 4Mi’, vois jeunates pro bos dare a sas brias e a sos chertos e pro bos jocare a puntzos! Non devites jeunare de goi, comente atzes fatu fintzas a oje, pro facher intenner in artu sa drìnghita de sa boche vostra. 5Su jeunu chi jeo aprètzio peschi si sustàntziat in su cuntribulare s’ànima sua dae parte de s’òmine? Chi s’acòtzulet a conca bassa che a unu gròmeru, e a veste de sacu e inchisinatu si ghetet a terra? A custu tue li dias narrer jeunu e die agradèschita a Babu Mannu? 6O prusaprestu no est cust’àteru su jeunu ch’agradat a mie? –Isorve sas afocaturas de su dissacru, ischìtinche sos dèvitos graes, lassa a bonu issoro sos agraviatores, e trunca onzi frinca. 7Dae su pane tuo a chie est amitu, e lèanche sos poveritos e sos runnanos a domo tua; si bides a unu nudu, carrà-glialu; e non disaprètzies a chie est de carre e de ossos che a tie. 8A s’ora sa luche tua che a sa fatura de sa nea at a arvescher, e sa bona salute tua luego at a sirire, e sa justissa tua at a caminare in dainnantis de te-ne, e sa gròria de Babu Mannu t’at a assortire . 9A s’ora tue as a impreicare, e Babu Mannu t’at a acuntentare; as a cramare, isse at a narrer: «Le’, chi so inoche!». Bastante chi t’isorvat sas catenas, e l’agabet de minetzare a pòddi-che ritzu e de narrer su chi no annat bene. 10Bonus ch’as a dare a manu larga a su ch’est famitu, e as a tzatzare s’ànima ch’est irfinnicata; at a naschire in mesus de s’iscuricore sa luche tua, e s’iscuru tuo at a esser che a su mesudie. 11E Babu Mannu t’at a dare pasu semper, e at a tzatzare de lucura s’ànima tua e at a costoire sos ossos tuos: e as a esser che a unu jardinu abatu, che a una funtana chin sas abas chi mai ant a benner a mancare. 12E ant a esser amaniatos dae novu sos desertos pro tene seculares, as a pesare sos funna-mentos de ereos e ereos; e t’ant a ponner su nùmene de acontzatore de sa-grastos, dugone de caminos a s’assèliu. 13S’as a tratenner su pede tuo in die de sàpatu, chene sichire sos negos-sos sa die dicata a mie; s’as a ponner a su sàpatu su nùmene de die de sas di-tzosias tuas, e a sa die sacrata de Babu Mannu, istimata; si l’as a istimare

Page 69: ISAIA1 - limbanoa.files.wordpress.com · 7Unu desertu est sa ter-ra vostra, sas chitates vostras brujatas a focu, sa terra vostra, petus a vois, orromigata dae sos furisteris at a

1210

chene ponner ifatu a sos negossos tuos, e chene buscare su cuntentu a sas bizas tuas, nen ti l’as a gastare in arrèjonos issoloriatos; 14a s’ora des aer sa ditzosia tua in Babu Mannu, e jeo ti nch’apo a artziare fintzas a sos àmpitos prus artos de sa terra, e t’apo a dare su mànnicu de Jacobo babu tuo: ca sa buca de Babu Mannu at faeddatu.

Intzìdiu a sos òmines de lassare su male

59 – Mi’ chi sa manu de Babu Mannu non s’est incurtziata tantu de non poter prus afranchire; non s’est intosticata s’uricra sua a manera de non po-ter intenner. 2Ma sunt sas malafatias vostras ch’ant postu cumpartitura tra vois e su Deus vostru, e sos pecatos vostros l’ant fortzatu a cuare a vois sa cara sua e a non bos dare cuntentos. 3Ca sas manos vostras sunt imbrastiatas de sàmbene, e sos pòddiches vostros de malafatia: sas lavras vostras narant fartzias, e sa limba vostra faeddat contr’a sa justissa. 4Non b’at chie bochet a campu sa justissa, non b’at nessune chi jùichet chin veritate; tenent fide in sas cosas de pacu gabale e faeddant de cosas chene imprastu, inghendrant disacatos e ordint malafatias. 5Ant crochitu unu criatògliu de tzerpes e ant tèssitu tallaranos de arantzolu. Chie at a mannicare sos ovos issoro at a mor-rer, e s’ant a esser postas a crochire b’at a bessire basiliscos. 6Sos telos isso-ro no ant a esser pro facher pannos, nen chin sos ch’ant fatu s’ant a poter carragliare; sas faians issoro sunt isentas, su travàgliu e sas rentas de sa ma-lafatia est in manos issoro. 7Sos pedes current a su male, e acòitant a isparti-nare sàmbene nossente: sos pessos non sunt nudda de bonu, dillàbiu e sagra-stu in sos caminos issoro. 8Su caminu de sa pache non lu connoschent e ju-stissa non b’at in sos passos issoro; sas àndalas sunt pro issos cuddas de s’ingannia, totu sos chi las apèdicant no ischint ite est sa pache. 9Pro custu si nch’est istiritu dae nois su tinu, e sa justissa non nos s’acòstiat; amus arreatu sa luche, e mi’ s’iscuricore; sa lucura, e amus cami-natu a s’iscuru. 10Annamus a dainnantis che a sos tzecos chi tocant sas pra-tzatas de su muru, a parpu che a sos chi sunt chene ocros; trambucamus a sa luche de mesudie che canno siet iscuru, che a sos mortos in sa terra de s’iscuricore. 11Amus a ghetare ùrulos che a sos ursos, e alenos che a sos tzùnchios de sas culumbas; amus arreatu sa justissa, e justissa non b’at; sar-vamentu, e su sarvamentu si nch’est iscostiatu dae nois. 12Ca sas malafatias nostras contr’a tie si sunt acrèschitas, e sos pecatos nostros pòrrogant contr’a nois; ca nois amus su sentitu de esser infartatos, nos sunt làtinos sos irbàglios nostros, 13de aer fatu pecatu e de aer natu fartzias a Babu Mannu e de nos esser arrempellatos pro no aer chèrfitu ponner ifatu a su Deus nostru; de aer natu s’agràviu e s’afrenta; de aer inghendratu in coro e natu paràulas fartzas. 14E su judissu at datu orta, e sa justissa s’est arressa allargu, ca sa veritate est ruta isterricata in sa pratza, e s’impartzialitate no est resessita a intrare, 15e sa veritate est desconnota, e chie si nch’istat atesu dae su male est ispostu a esser catziatu. E Babu Mannu at bistu e l’at cuntribulatu sos o-

Page 70: ISAIA1 - limbanoa.files.wordpress.com · 7Unu desertu est sa ter-ra vostra, sas chitates vostras brujatas a focu, sa terra vostra, petus a vois, orromigata dae sos furisteris at a

1211

cros pro more de non b’aer prus justissa. 16E at bistu chi non b’aiat òmine perunu e si fiat ispantatu chi nessune esseret supritu: a s’ora su bratzu suo li fiat bènnitu a suncurru e sa justissa sua fiat istata cudda chi l’aiat datu su-stentu. 17S’est vestitu de sa justissa comente de una coratza e s’at postu in conca s’ermete de su sarvamentu; s’est amantatu de sas vestes de sa innita, e de su cuntipitzu comente de unu manteddu s’est chintu. 18Comente ch’esse-ret fachenne innita, comente ch’esseret danne pacamentos abocatos dae s’arrennegu de sos inimicos suos, e torrare a sos corriales sa galardia e a sas ìsulas su contracàmbiu. 19E sos de s’intrìchinu ant a timer su nùmene de Ba-bu Mannu; e sos de s’ala dae inuve si pesat su sole, sa gròria sua, bonus ch’at a benner che rivu ufratu, ispintu dae s’ispìritu de Babu Mannu, 20e at a esser bènnitu su Luitore pro Sion, e pro sos de Jacobo chi si cunvertint dae sa malafatia, at a narrer Babu Mannu. 21E custu est s’acordu meu chin issos, narat Babu Mannu: «S’ispìritu meu est in tecus, e sas paràulas meas ch’apo postu in sa buca tua no ant a bessire dae sa buca tua, nen dae sa buca de fitzos tuos e dae sa buca de sos fitzos de fitzos tuos, narat Babu Mannu, dae como fintzas in eternales».

Gròria de sa Zerusalemme benitora

60 – Pesa, luche, o Zerusalemme, chi sa luche tua est bènnita e sa gròria de Babu Mannu est bessita a supra tua. 2Ca mi’ chi s’iscuricore at a carra-gliare sa terra e s’iscuru sos pòpulos, ma a supra tua at a lucher Babu Man-nu, e sa gròria sua at a esser làtina in tecus. 3E sos pòpulos ant a caminare in sa luche tua, e sos res a sa lucura ch’at a naschire dae tene! 4Pesa sa mirata tua a intunnu e apòmpia: totu sos chi sunt colloitos a in-ghìriu de tene, sunt bènnitos a tie; fitzos tuos ant a benner dae allargu e fi-tzas tuas dae onzi ala s’ant a pesare. 5A s’ora as a mirare e pro sa suprita at a abarrare ispantatu e s’at a ufrare su coro tuo; bonus chi a tie s’at a bortare su tropèliu dae s’àtera ala de su mare e s’ischera de sos pòpulos at a esser bèn-nita a tie. 6Una caddaritzata de cameddos t’at a carragliare, sos dromedàrios de Madian e de Efa; ant a benner totu sos de Saba vatunne oro e timanzta e nuntzianne sas làudes de Babu Mannu. 7Totu sa gama de Zedar s’at a ado-biare pro tene, sos mascros de Nabaiot ant a facher bisontzu pro sas funtzio-nes tuas, ant a esser paratos in supra de s’artare ingratziatu meu, e ap’a dare gròrias a sa domo de sa soberania mea. 8Chie sunt cuddos chi volant che a sas nughes e che columbas a sas culumberis issoro? 9Sas ìsulas sunt arrean-ne a mie, e sos navios de su mare primos de totu, pro chi jeo nche ghire a fi-tzos tuos dae allargu, chi vatunt s’oro e sa prata issoro pro su nùmene de Babu Mannu Deus tuo e pro su Santu de Israele, chi t’at fatu groriosa. 10E sos fitzos de sos furisteris ant a fraicare sas murallas tuas, e sos res issoro t’ant a esser a tzerachia: ca in s’arrennegu meu t’apo corfatu, e a pu-stis postas sas paches t’apo datu sa misericòrdia mea. 11E sos portales tuos ant a abarrare abertos de cuntinu, non s’ant a tancare né a die e né a note,

Page 71: ISAIA1 - limbanoa.files.wordpress.com · 7Unu desertu est sa ter-ra vostra, sas chitates vostras brujatas a focu, sa terra vostra, petus a vois, orromigata dae sos furisteris at a

1212

pro chi nche siat juta a tie s’ischera de sos pòpulus impare a sos res issoro. 12Ca su pòpulu e su rennu chi no ant a esser a poderiu tuo ant a morrer: tzen-te ch’at a morrer in sa soletate de su sagrastu. 13Sa gròria de su Lìbanu at a esser tua, su pinu ruju, su bussu e su pinu paris ant a frunire su locu de su santuàriu tuo; e jeo apo a dare gròria a su locu inuve apo postu sos pedes meos. 14E sos fitzos de sos chi t’aiant abismatu a cara in terra ant a benner a tie e totu sos chi t’aiant fatu afrenta ant a adorare sas urminas de sos pedes tuos e a tie t’ant a numenare: Sa Chitate de Babu Mannu, sa Sion de Israele. 15Pro more ca ses istata disamparata e tenta a òstiu e chene prus nessune ch’esseret colatu in mesus de tene, jeo t’apo a assentare a corona de prima-tzia in sos sèculos e a gosu de ereos e ereos. 16As a sutzare su late de sos pò-pulos e as a esser allatata dae sas titas de sos res, e as a connoscher chi so jeo Babu Mannu, cudde chi t’afranchit, e su luitore tuo su poderosu de Israe-le. 17Imbetze de ràmene t’apo a dare oro; e imbetze de su ferru t’apo a vature prata; e a càmbiu de sa linna, ràmene; a postu de sas pretas, ferru; e pro bar-diare a tie ap’a ponner sa pache; e a sa reghèntzia tua sa justissa. 18Non s’at a intenner mentovare prus sa malafatia in sa terra tua, nen sagrastu e istrallera e disania intro de sas làcanas tuas: su sarvamentu s’at a apoderare de sas murallas tuas, e sa làude de sos portales tuos. 19Non des aer prus su sole chi ti facat luche intro de die, nen lumbrera de luna chi t’iscràrichet: ma Babu Mannu t’at a esser luche eternale e su deus tuo t’at a esser de gròria. 20Su sole tuo non si nch’at a cupare, e sa luna tua no at mi-nimare; ca Babu Mannu t’at a dare luche eternale e sas dies de su currutu tuo ant a esser agabatas. 21Su pòpulu tuo at a esser totu de justos: dent esser meres de sa terra pro semper, sèmenes de sa semenata mea, vaina de sa ma-nu mea, a vantu meu. 22Su pacu s’at a adopiare de duas vias milli; su minore in tzente de fortilesa: Jeo Babu Mannu, a tempus suo in unu vriu ap’a facher custu.

Su tzeracu de Babu Mannu bannit su tempus de sa luissione

61 – S’ispìritu de Babu Mannu a supra de mene, ca Babu Mannu m’at sacratu, m’at imbiatu a bannire a sos de bonu coro su contu de novu, a ten-ner a incuru sos de coro atristatu, a bannire s’afranchìtzia de sos cautivos e a lassare a bonu issoro sos prejoneris. 2A preicare s’annu vonu a sa gràtzia de Babu Mannu, e sa die de s’amèdiu chi tocat a su Deus nostru: pro dare acu-nortu a totu sos cuntribulatos; 3pro asseliare a sos chi pranghent in Sion chi jeo lis apo a dare corona a postu de chisina, nuscu de ispaju imbetze de cur-rutu, veste de arribu a càmbiu de grista de amargura; e chi a sos de sa tzente sua lis ant a ponner su nùmene de balentes de sa justissa, prantatura de Babu Mannu, a gròria sua. 4E ant a torrare a pesare sas domos rutas dae sèculos, e ant facher na-schire dae novu sas rutàglias anticas, e ant a rennoare sas chitates ispèrditas

Page 72: ISAIA1 - limbanoa.files.wordpress.com · 7Unu desertu est sa ter-ra vostra, sas chitates vostras brujatas a focu, sa terra vostra, petus a vois, orromigata dae sos furisteris at a

1213

e derrocatas in tempos colatos. 5E si b’ant a acussorjare sos furisteris e b’ant a pascher sas gamas vostras; e sos fitzos de sos furisteris ant a esser sos massajos e sos intzateris vostros. 6E a vois bos ant a narrer Prìteros de Babu Mannu; bos ant a ponner su nùmene de Ministros de su Deus nostru; vois detzis aer su recatu dae sa sienda de sos pòpulos, e de sa pompa issoro atzes a bragare. 7Pro sas vostras cumbatas adopiatas e birgontzas, ant a laudare sa sorte de sos chi lis sunt tocatas, pro more chi in sa terra issoro dent aer pos-sessos adopiatos; eternale at a esser su gosu issoro. 8Ca jeo, Babu Mannu, istimo su justu e so a òstiu ficatu contr’a sa fura cropata a su sacrifìtziu; e apo a dare galardia chin fide pro sa vaina issoro e ap’a facher chin issos un’acordu eternale. 9E su sèmene issoro at a esser connotu tra sos pòpulos e s’istripile issoro tra sas natziones; totu sos chi los ant a bider los ant a aghe-rare, pro esser issos cuddu sèmene beneitu dae Babu Mannu. 10Ap’a gosare a ispaju in Babu Mannu, e at a esser a brìllidas s’ànima mea in su Deus meu; ca m’at vestitu chin sos pintzos de sa salute e m’at im-bolicatu chin su manteddu de sa justissa, che a un’isposu frunitu de una co-rona e che a un’isposa chin arreos de gala. 11Ca, comente sa terra fachet o-crire sos tuddos suos, e comente unu jardinu fachet sirire sos sèmenes suos, gai matessi Babu Mannu at a facher tuddire sa justissa e sa làude petus a to-tu sos pòpulos.

Arreanne sa luissione 62 – Pro Sion non m’apo a assamutare, e pro Zerusalemme no ap’a ista-re chietu; fintzas a canno no at a bessire che luche su justu suo, e s’afranchitore suo non lucat che fraca. 2E sos pòpulos ant a bider su justu tuo e totu sos res su famatu tuo; e a tie t’at a esser postu unu nùmene novu chi sa buca de Babu Mannu at a inditare. 3E as a esser una corona de gròria in manos de Babu Mannu, e una grillanna reale in manos de su Deus tuo. 4Non t’ant a narrer prus: “Disamparata” e sa terra tua no at a esser prus: “Bi-sastrata” ma s’at a narrer: “Sa cumpiaghèntzia mea in issa” e a sa terra tua: “De abitu” ca Babu Mannu in tecus s’est cumpiàghitu e sa terra tua det aer natios a pore. 5Emmo, su tzòvanu at a istare chin sa tzòvana isposa sua, e ant a istare in tecus sos fitzos tuos: s’isposu det aer sas ditzosias suas in s’isposa, e su Deus tuo at a atzapare sas ditzosias suas in tecus. 6In sa muralla tua, o Zerusalemme, apo assentatu sos bardianos tuos, die e note non s’ant a assamutare mai. Vois, chi setzis inditatores de Babu Man-nu no istetas a sa muta! 7Non li detzas pasu, fintzas a canno non det aer fatu torrare Zerusalemme che a prima e non siat famata in totu sa terra. 8Babu Mannu at fatu jura pro sa manu justa sua e pro su bratzu poderosu suo. Jeo no ap’a dare prus su tricu tuo a mannicare a sos inimicos tuos, e sos furiste-ris no ant a bier prus su vinu chi t’at cuntipitzatu. 9Ma sos chi l’ant a incun-

Page 73: ISAIA1 - limbanoa.files.wordpress.com · 7Unu desertu est sa ter-ra vostra, sas chitates vostras brujatas a focu, sa terra vostra, petus a vois, orromigata dae sos furisteris at a

1214

tzare l’ant a mannicare e ant a beneicher a Babu Mannu e sos ch’ant a vin-nennare ant a bier in sas cortes santas meas. 10Jumpate, jumpate sos portales, aberite su caminu a su pòpulu, aparisa-te su caminu; ispretichinate e pesate sa pannera car’a sos pòpulos. 11Babu Mannu l’at datu a intenner fintzas a sos bicos de sa terra; natze a sa fitza de Sion: «Mi’ chi s’afranchitore tuo est beninne, mi’ chi juchet sa galardia sua, e su prèmiu de sa vaina sua est in dainnantis suo. 12E lis ant a ponner su nù-mene de “Pòpulu Santu, “Luitos dae Babu Mannu”. E a tie t’ant a ponner su numene de: “Chitate pretziata e non disamparata”».

Su binchitore 63 – Chie est cudde ch’est beninne dae Edom, a vestes tintas, dae Bo-sra, galanu in su manteddu suo, chi caminat a passu che soca? «Jeo so chi chistiono de justissa e do su sarvamentu.» 2«E duncas pruite su manteddu tuo est ruju e sa veste tua comente a cudda de sos chi travagliant in sa mola de s’otzu ghermanu?» 3«Jeo a sa sola apo isprèmitu in sa mola e de sos pòpulos nessune est chin mecus. Jeo los apo isprèmitos in su rajolu meu, los apo iscarchiatos in s’arrennegu meu, e su sàmbene issoro m’est fertu a sas vestes meas, e so a-barratu chin sas vestes totu crentiatas.» 4E mi’ chi sa die diata intro de coro meu pro sa innita, s’annu de sa luis-sione mea, est bènnitu. 5Apo bortatu sa mirata e nessune m’at datu suncurru, apo chircatu e non b’at àpitu chie m’aeret datu sustentu. A s’ora su bratzu meu m’at afranchitu e s’arrennegu meu est istatu chi m’at datu ajutu. 6E in su rajolu meu apo apedicatu sos pòpulos e los apo amajatos chin s’arrenne-gu meu e apo istraliatu in terra totu sa balentia issoro.

Israele avriat totu su disagradu suo 7Jeo chèglio tenner in amentu su pietu de Babu Mannu, sa làude de Ba-bu Mannu pro sas cosas de bonu datas a nois dae isse, e pro totu sas siendas ch’at datu a manu larga a sa domo de Israele in su pietu e in sa disvariata misericòrdia sua. 8Isse aiat natu: «Issos sunt su pòpulu meu, fitzos chi non m’ant dennegatu» e isse si fiat fatu afranchitore issoro. 9In totu sos bisontzos issoro, isse non b’at postu astrintesa, e s’àntzelu ch’est petus a isse los at a-franchitos: pro more de s’istima sua e de sa benaulèntzia sua los at riscata-tos, nche los at abocatos e postos a supra in totu sas dies de sos sèculos cola-tos. 10Issos imbetze ant tzinghitatu s’arrennegu suo e ant atristatu s’ispìritu sacratu suo: pro custu si fiat bortatu a inimicu issoro, e isse matessi los aiat sarteatos. 11E si fiat amentatu de sos tempos anticos de Moisè e de su pòpulu suo: Inuv’est su chi nche los aiat bocatos a foras dae su mare chin sos pasto-res de sa gama sua? inuv’est su ch’aiat postu in mesus a isse su santu ispìritu

Page 74: ISAIA1 - limbanoa.files.wordpress.com · 7Unu desertu est sa ter-ra vostra, sas chitates vostras brujatas a focu, sa terra vostra, petus a vois, orromigata dae sos furisteris at a

1215

suo? 12chi a manu justa de Moisè l’aiat ghiatu chin su bratzu suo soberanu; chi aiat cumpartitu sas abas in dainnantis de issos pro dare a sene unu nù-mene eternale? 13chi nche l’aiat leatu a rucratura de sos ispèntumos comente a unu caddu in su campu allargu dae sos imbruncos, 14comente a unu sedda-litzu chi falat a una badde larga? S’ispìritu de Babu Mannu est istatu su du-gone suo; de custa manera as ghiatu su pòpulu tuo; pro ti facher unu nùmene groriosu. 15Mira a josso dae su chelu, apòmpia dae s’abitu tuo santu e groriosu! Inuv’est su cuntipitzu tuo e sa fortilesa tua, sa mannària de s’istima tua e de su pietu tuo? Isse s’est arressu a supra mea! 16Ca tue ses babu nostru. Abra-mu non nos at connotu, e Israele no est bènnitu a ischire de nois; tue, o Dò-mine, babu nostru ses, luitore nostru, su nùmene tuos b’est dae sèculos e sè-culos. 17Pruite nos as lassatu iscaminare dae sas àndalas nostras, as intostica-tu su coro nostru a tales de non ti timer prus? Bòrtati a bia nostra pro more de sos tzeracos tuos, de sas tribùs chi sunt s’erèntzia tua! 18Bell’e chin nud-da si sunt apoderatos de su pòpulu tuo santu; sos inimicos nostros ant fatu afrenta a su santuàriu tuo. 19Semus torratos a esser su chi fìamus in s’incumintzu, canno tue galu non fias Babu Mannu nostru e galu non fiat abocatu su nùmene tuo pro nois. 64 – Oh, si tue dias aberrer sos chelos e dias achirrare! Car’a tie si diant irghelare sos montes; 2comente in un’aframata de focu si diant istrumare; diant uddire sas abas; a tales chi esseret làtinu a sos inimicos tuos su nùme-ne tuo e a sa presèntzia tua diant trinnigare sos pòpulos! 3Bonus chi tue dias amaniare ispantos chi non dìamus poter regher; chi fias falatu e sos montes si fiant istrumatos; 4non pro more de custu in su munnu si diat poter cum-prenner, né intenner chin sas uricras: ocru àteru no at bistu foras de tene, o Deus, su ch’as amaniatu pro sos chi ti sunt arreanne. 5Tue ses annatu a im-benner a sos chi ti fachiant cara vona, e a chie praticaiat sa justissa tua; in sos caminos tuos s’ant a amentare de tene. Mi’ chi ti ses arrennegatu: nois amus fatu pecatos, cuntinu semus in sos matessi pecatos; ma amus a esser afiantzatos. 6Totu cantos semus bènnitos a esser che pessones sòrinas, totu sa justissa nostra est che a unu pannu de su mese; semus totu rutos che a sa fotza e sas malafatias nostras che a su ventu nos ant istraliatu. 7Non b’at nessune chi abochet su nùmene tuo, chi si nch’ischitet e s’acùrtziet a tie; as cuatu a nois sa cara tua e nos as ischerfiatu a suta de sa malafatia nostra. 8E como, o Domine, tue ses su babu nostru e nois un’inturtu de terra-màina; tue ses chi nos as inturtatu, e nois semus totu vaina de sas manos tuas. 9Non t’inchietes, o Dòmine, de prus: non tenzas prus a mente sa mala-fatia nostra; le’, apòmpiannos, semus totu su pòpulu tuo. 10Sa chitate de su santuàriu tuo s’est assolata, assolata Sion, Zerusalemme ispèrdita. 11Sa do-mo chi fiat su santuàriu nostru e su vantu nostru, inuve sos matzores nostros t’aiant laudatu, est istata brujata dae su focu, e totu sas cosas nostras prus i-

Page 75: ISAIA1 - limbanoa.files.wordpress.com · 7Unu desertu est sa ter-ra vostra, sas chitates vostras brujatas a focu, sa terra vostra, petus a vois, orromigata dae sos furisteris at a

1216

stimatas sunt annatas innoromala. 12Car’a custa vista resessire as, o Dòmine, a ti tratenner? Istare as a sa muta e sichire as a nos cuntribulare in eternales?

Babu Mannu at a assortire su pòpulu suo

65 – M’ant chircatu cuddos chi non dimannaiant mai de mene; m’ant atzapatu cuddos chi non mi chircaiant. Apo natu: «Inoche so, inoche so», a tzente chi no abocaiat su nùmene meu. 2Apo istesu sas manos meas totu sa die a su pòpulu eretze, chi sichit unu caminu malu, ifatu a sos cuntipitzos suos. 3A unu pòpulu chi car’a mie mi tzìnghitat a sichitura a s’arrennegu, chi parant sas bìtimas issoro in sos jardinos e cochent sas ofertas issoro in supra de sos matones. 4Ch’ant abitu in sas tumbas e dormint in sos tèmpios de sas conas, chi mannicant petza porchina e juchent in sos istèglios issoro brodu dissacratu. 5Chi narant: «Iscostiatinche dae mene, non t’acùrtzies, chi tue ses sòrinu!». Custos sunt unu fumu chi apurit, unu focu chi tràchitat onzi die de prus s’arrennegu meu. 6Le’ ch’est iscritu a sa presèntzia mea: «Non m’apo a assamutare, ma ap’a torrare, ap’a dare galardia in sinu a issos sa paca isso-ro»; 7sa paca de sas malafatias vostras impare a sas malafatias de sos matzo-res vostros, narat Babu Mannu, ch’ant paratu sacrifìtzios in supra de sos montes, e a supra de sos montricos m’ant agraviatu, ap’a metire pro issos in-tro de coro meu sa paca de sa vaina issoro. 8De goi narat Babu Mannu: «Comente canno in unu brutone de àchina s’atzapat unu pupujone bonu, si narat: “Non lasses chi si perdat, ch’est sa gràtzia de Deus”; goi ap’a facher jeo pro more de sos tzeracos meos, no apo a lassare chi si perdat totu. 9E nch’apo a bocare dae Jacobo un’istripile, e dae Zuda chie det aer su possessu de sos montes meos; e lu dent aer in erèn-tzia sos indeletatos meos, e b’ant a istare sos tzeracos meos. 10E sas campa-gnas ant a esser cuiles de erveches, e sa badde de Acor mandras de masones pro su pòpulu meu, chi m’at chircatu. 11Ma vois, ch’atzes disamparatu a Ba-bu Mannu, ch’atzes irmenticatu su monte santu meu, e aparitzates sa mesa a sa Sorte e a supra bi fachites sos tastos, 12bos ap’a contare chin s’ispata e a-tzes a rugher totu in sa destrossa; ca bos apo cramatu e no atzes torratu perra de paràula, apo faeddatu e non m’atzes ascurtatu, e imbetze fachìatzes su male in cara mea, e bos allegraìatzes de su chi jeo non cheria». 13Pro custu Dòmine Deus narat de goi: «Mi’ chi sos tzeracos meos ant a mannicare, e vois atzes a patire sa gana; mi’ chi sos tzeracos meos ant a bier, e vois atzes a patire su sitis. 14Mi’ chi sos tzeracos meos ant a esser in gosu e vois in cumbata; mi’ chi sos tzeracos meos ant a cantare chin s’ispaju in su coro, e vois atzes a abochinare pro su coroju, e in su sagrastu de s’ispìritu vostru a-tzes a urulare. 15E atzes a lassare su nùmene vostru a sa maleissone de sos ditzosos meos, e Babu Mannu t’at a facher morrer, e a sos tzeracos suos los at a cramare chin un’àteru nùmene. 16E chie at a esser beneitu in sa terra, at a esser beneitu in su Deus afidiatu; e chie at a jurare pro sa terra, at a jurare

Page 76: ISAIA1 - limbanoa.files.wordpress.com · 7Unu desertu est sa ter-ra vostra, sas chitates vostras brujatas a focu, sa terra vostra, petus a vois, orromigata dae sos furisteris at a

1217

pro su Deus afidiatu; e sos trumentos patitos nch’ant a rugher in s’irmènticu, ca sunt iscumpàssitos dae sa mirata mea. 17Jeo amànio chelos novos e una terra nova; e sas cosas de innantis no ant a torrare prus a s’amentu, né ant a benner prus in mente. 18Ma atzes a gosare a ispaju in eternales de sas cosas chi jeo sesto; ca jeo ap’a facher una Zerusalemme in galavera, e su pòpulu de issa a brìllidas. 19E jeo ap’a gosare in su pòpulu meu, né in isse s’at a intenner prus boche de prantu e de teju. 20Non bi det aer pitzinnu minore, nen vetzu chi det aer cròmpitu sas dies suas; ca su tzòvanu at a morrer a chent’annos, e su pecatore a chent’annos at a esser maleitu. 21E ant a fraicare domos e bi dent aer abitu e ant a pastinare intzas e n’ant a mannicare su frutu. 22Non s’at a averare chi issos fràichent, e un’àteru b’apat abitu; chi issos prantent, e un’àteru mànnichet; ma su etu de su pòpulu meu at a esser che a cuddu de un’unnu e sas vainas de sas manos issoro ant a esser de dura longa. 23Sos apretziatos meos non s’ant a afainare de badas, e no ant a ghenerare chin atrùddulu, ca issos sunt sèmene beneitu dae Babu Mannu, e dent aer ereteris issoro. 24E antes chi si m’imprèichent, jeo los apo a acuntentare; non dent aer agabatu de faeddare, chi jeo dep’aer intesu. 25Su lupu e s’antzone ant a pascher impare; su lione e su voe ant a mannicare patza; e su mànnicu de sa tzerpe at a esser su prùere; no ant a fa-cher dannu e no ant a facher male in totu su monte santu meu», narat Babu Mannu.

Su pòpulu de Babu Mannu e su rennu suo in terra

66 – Custu narat Babu Mannu: «Su chelu est s’iscannu meu e sa terra su banchitu de sos pedes meos: e sinnuncas cale est cudda domo chi mi devites fraicare e cale su locu de su pasu meu? 2Totu custas cosas las at fatas sa ma-nu mea, e totu cantas issas sunt bènnitas a esser dae tempòrios, narat Babu Mannu, ma a chie ap’a bortare sa mirata mea, si no a su poveritu e a s’òmine chin s’anima atristata, e chi retzit chin tremore sas paràulas meas? 3B’at chie mi parat su sacrifìtziu de unu trau, che canno siat bochidenne a un’òmine; ispòjolat unu mascru, comente bochiet unu cane; parat un’oferta, comente parat sàmbene de porcu; parat sa timantza a mie, comente fachet recadu a una cona. Totu custas cosas issos ant isseperatu pro sa manera issoro de si regher, e s’ànima issoro si cumpiaghet de custas ghelèstias. 4Pro custu jeo apo a sichire sa manera befulana issoro, e lis ap’a ghetare a coddos su chi timiant; ca apo cramatu e non b’at àpitu chie m’aeret torratu paràula, apo fa-eddatu e non m’ant ascurtatu; e ant fatu su male in cara mea e ant ischirriatu su chi jeo non cheria». 5Ascurtate sa paràula de Babu Mannu, vois chi datzes recadu a sa paràu-la sua: «Frates vostros, chi bos ant ficatu òstiu e bos refutant pro more de su nùmene meu, ant natu: –Amustret sa gròria sua, Babu Mannu, e in su gosu vostru l’amus a bider!– Ma issos ant a esser assolocatos. 6Boche de su pòpu-lu dae sa chitate, boche dae su tèmpiu, boche de Babu Mannu, chi torrat su

Page 77: ISAIA1 - limbanoa.files.wordpress.com · 7Unu desertu est sa ter-ra vostra, sas chitates vostras brujatas a focu, sa terra vostra, petus a vois, orromigata dae sos furisteris at a

1218

pratu a sos inimicos suos! 7Antes de sas dozas s’est illierata; antes de s’ora s’est illierata de unu mascru. 8Chie at intesu mai unu contu goi? Chie mai at bistu cosa parinale a custa? A diat poter una terra criare unu pòpulu in una die ebia, o de unu botu naschire una natzione, chi Sion si fiat abitzata gràida, e si fiat illierata de sos fitzos suos? 9Jeo chi faco illierare a àtere, fortzis chi non m’apo a poter illierare?, narat Babu Mannu, e si a àtere jeo faco ghene-rare, jeo ap’a abarrare leziu», narat Babu Mannu. 10Cumpiaghìtebos chin Zerusamme e allegràtebos chin issa, vois ch’atzes istima pro issa; allegràtebos chin issa in s’ispaju fitianu, vois chi pranghites pro issa. 11E gai atzes a poter sutzare e tzatzàrebos dae sa tita de su cossolu suo, murgher a ispaju dae sa gròria sua bunnantiosa. 12Ca de goi narat Babu Mannu: «Mi’ chi jeo m’apo a bortare che a unu rivu de pache; e sa gròria de sos pòpulos, che a unu tràinu ufratu, a supra de issa: vois l’atzes a sutzare, e in su sinu suo atzes a esser jutos, e in sa coa carignatos. 13Comente a unu carignatu dae sa mama, gai matessi jeo apo a dare acunortu a vois e in Zerusalemme atzes a buscare su cossolu vostru». 14Vois atzes a bider, e n’at a gosare su coro vostru; e sos ossos vostros che erva ant a im-birdire, e det esser làtina sa manu de Babu Mannu a proe de sos tzeracos suos; ma a sos inimicos suos at a dare a intenner s’arrennegu suo. 15Ca mi’ chi Babu Mannu at a benner chin su focu, e ant a esser che a sas truminatas sos ocros suos, pro dare sa paca chin s’airu e chin sa innita de unu focu chi apampat. 16Ca Babu Mannu chin su focu e chin s’ispata at a casticare a onzi òmine, e cuddos ch’ant a abarrare corfatos dae Babu Mannu ant a esser pari-tzos. 17«Sos chi si sacraiant e crediant de s’assendrare in sos jardinos e in palas de sa janna de funnu; chi mannicaiant petza porchina, e àteras cosas aburrèschitas e sòriches, totu impare ant a esser istrumatos, narat Babu Man-nu. 18Sas vainas issoro e sos pessamentos benzo jeo a los colloire, chin totu sos pòpulos e sos faeddos, ant a benner e ant a bider sa gròria mea. 19E a issos ap’a ponner unu marcu e cuddos ch’ant a esser afranchitos los apo a imbiare a sos pòpulos chi nche sunt a s’àtera ala de su mare, in À-frica, in Lìdia a sos tiratores de arcu, in Itàlia, in Grèzia, in sas ìsulas allargu, a sos chi no ant intesu mentovu de mene e no ant bistu sa gròria mea; e ant a nuntziare a sa tzente sa gròria mea. 20E ant a ghiare a totu sos frates vostros de totu sas natziones in donu a Babu Mannu, a caddu, a carru, in sas leteras, a caddu a sos mulos e in carrotza a su monte santu meu de Zerusalemme, narat Babu Mannu, a sa manera chi sos fitzos de Israele vatunt s’oferta in istègliu ìnnitu a sa domo de Babu Mannu. 21E dae issos ap’a ischirriare prì-teros e levitas, narat Babu Mannu. 22Ca, comente sos chelos novos e sa terra nova ch’apo a facher ant a abarrare petus a mie, gai matessi at a abarrare su sèmene vostru e su nùmene vostru. 23Mese pro mese, sàpatu pro sàpatu on-zunu at a benner a s’isterrer a terra car’a mie, narat Babu Mannu. E ant a bessire, e ant a bider sos catàvaros de cuddos ch’ant fatu pecatu contr’a mie, e su merme issoro no at a morrer, e su focu issoro non si nch’at a istutare fintzas a aburrescher sa mirata de onzi òmine».