Texte de
Alain MEYER
Ar brezhoneg hag ar bugale
Le breton et l'enfant
Setu da heul istor ma faotr bihan Hag en deus bet c´hoant bezañ breizhad.
C'est l'histoire de mon adorable petit garçon, Qui, dans son immense amour de la Bretagne,
Dre forzh deskiñ ar parlant : Ur yezh vrav komzet war ar maezoù
En apprenant l´idiome, voulut devenir breton, Le parler celtique comme fidèle compagne.
Hiziv an deiz, ar vro a zo pemp departamant anezhañ, Mes kollet eo Naoned, ha chom ar ra re bell eus ar vro.
Aujourd´hui, s´étendant sur cinq départements Nantes s´est perdue entre le Finistère et le Morbihan,
Iliz-veur Roazhon a zo o sevel e gloc´hdi gotek, Met amzer c´hlav a zo, karget an oabl a goumoul trist.
Rennes, de sa cathédrale, lance sa flèche gothique, Sur un temps pluvieux, lourd de nuages mélancoliques.
Ha setu kouezhet ar grouadeg war pennoù an dud, Gwisket mod-kozh, binioù o c´houelañ ganto
La répression est tombée, telle une foudre, sur les bérets, Dans leurs costumes traditionnels, le biniou ronchonne,
Tud fier o tañsal, war un ton laouen Ur ganenn lann a velkoni, ha kontant ar grampouezh war un dro !
Des pas de danse, rythmant la fierté, sur un air de gaîté, Un chant de nostalgie, enchantant les galettes bretonnes.
Alain Meyer
Top Related