J.K.ROWLING
HarryPotteretlePrisonnierd'Azkaban
Traduitdel’anglais
parJean-FrançoisMénard
1999GALLIMARD
AJillPrewettetAineKiely,lesmarrainesdeSwing
1HIBOUEXPRESS
Abiendeségards,HarryPotterétaitungarçondesplussinguliers.Toutd'abord,ildétestaitlesvacancesd'été,c'étaitlapériodedel'annéelaplusdéplaisanteàsesyeux.Ensuite,iltenaitabsolumentàfairesesdevoirsdevacances,maisilétaitobligédelesfaireensecret,aubeaumilieudelanuit.Enfin,ilfautégalementsignalerqueHarryPotterétaitunsorcier.
Minuitapprochait.Lescouverturestiréespar-dessussatêtecommeunetente,Harryétaitallongéàplatventresursonlit,unelampetorchedansunemain,unlivrereliépleincuirouvertsursonoreiller.Ils'agissaitd'uneHistoiredelamagieparAdalbertLasornette.Lessourcilsfroncés,HarryPotterfitcourirlelongdelapagelapointedelaplumed'aiglequ'iltenaitdanssonautremain.Ilcherchaitdesidéespourunedissertationsurlesujetsuivant:«Lacrémationdessorcièresauxivesiècleétaittotalementinefficace:commentezetdiscutez.»
Saplumes'arrêtaaudébutd'unparagraphequisemblaitluiconvenir.Harryremontasursonnezseslunettesrondes,approchasalampetorchedulivreetlutcequiétaitécrit:
AuMoyenAge,lespersonnesdépourvuesdepouvoirsmagiques(appeléescommunément«Moldus»)ressentaientuneterreurparticulièreàl'égarddelasorcellerie,maisétaientsouventincapablesdereconnaîtreceuxquilapratiquaientvraiment.Lorsque,parextraordinaire,unsorcierouunesorcièredotéderéelspouvoirsmagiquesétaitcapturé,sacondamnationaubûchern'avaitaucuneffet.LecondamnésecontentaitdejeterunsimplesortilègedeGèle-Flamme,puisfaisaitsemblantdesetordrededouleurdansl'apparentefournaisealorsqu'enréalité,iln'éprouvaitqu'uneagréablesensationdechatouillis.GwendolinelaFantasque,parexemple,étaittoujoursraviedesefairebrûlervive,àtelpointqu'elles'arrangeapourêtrecapturéequarante-septfoissousdiversdéguisements.
Harrytintsaplumeentresesdentsetglissaunemainsousl'oreillerpourprendreunebouteilled'encreetunrouleaudeparchemin.Avecdesgesteslentsetprécautionneux,ildévissalebouchondelabouteille,trempasaplumedansl'encreetsemitàécrireens'arrêtantdetempsàautrepourtendrel'oreille.Carsil'undesmembresdelafamilleDursleyserendaitdanslasalledebainsàcetinstantetentendaitaupassagelegrattementdelaplumesurleparchemin,Harryavaittoutesleschancesdepasserlerestedel'étéenfermédansleplacardsousl'escalier.
C'étaitprécisémentàcausedelafamilleDursley,domiciliéeau4,PrivetDrive,queHarryn'avaitjamaiseuleloisird'apprécierlesvacancesd'été.L'oncleVernon,latantePétuniaetleurfilsDudleyétaientlesseulsparentsencorevivantsdeHarry.IlsappartenaientaumondedesMoldusetavaientàl'égarddelamagieuneattitudetrèsmédiévale.Sonpèreetsamère,eux-mêmessorciers,étaientmortsdepuislongtempsetjamaisonn'évoquaitleursouvenirsousletoitdesDursley.Pendantdesannées,latantePétuniaetl'oncleVernonavaientespéréqu'entyrannisantHarry,ilsparviendraientàdétruiretoutcequ'ilyavaitdemagiqueenlui.Aleurgrandefureur,leurseffortss'étaientrévélésvainsetilsvivaientàprésentdanslahantisequ'unjour,quelqu'unfinissepardécouvrirque,depuisdeuxans,HarrysuivaitsesétudesaucollègePoudlard,l'écoledesorcellerie.ToutcequepouvaientfairelesDursley,c'étaitluiinterdirecatégoriquementdeparlerauxvoisinsetmettresousclé,dèsledébutdesvacances,lesgrimoires,labaguettemagique,lechaudronetlebalaideHarrypourl'empêcherdes'enservir.
L'impossibilitédeconsulterseslivrescompliquaitlaviedeHarry,carlesprofesseursducollègePoudlardluiavaientdonnéàfairedenombreuxdevoirsdevacances.Leplusdifficiled'entreeuxétaitdestinéauprofesseurRogueetavaitpoursujetlapotiondeRatatinage.Harryn'avaitaucunesympathiepourleprofesseurRogue.Celui-cileluirendaitbienetilauraitétéravideluiinfligeruneretenued'unmoisentiers'ilneluiapportaitpassondevoiràladateprévue.AussiHarryavait-ilsaisil'occasionquiluiavaitétéoffertedèslapremièresemainedevacances.Pendantquel'oncleVernon,latantePétuniaetleurfilsDudleyétaientsortisdanslejardinadmirerlanouvellevoituredel'oncleVernonens'extasiantbruyammentpourquetoutlevoisinagesoitaucourant,Harrys'étaitglisséaurez-de-chaussée,avaitcrochetélaserrureduplacardsousl'escalieretprisquelques-unsdeseslivrespourlescacherdanssachambre.Dumomentqu'ilveillaitànepasfairedetachesd'encresurlesdraps,lesDursleynes'apercevraientjamaisqu'ilpassaitunepartiedelanuitàétudierlamagie.
Harrytenaitàévitertoutconflitavecsatanteetsononcle.Leurhumeuràsonégardétaitdéjàexécrableàcaused'uncoupdetéléphonequ'undesescamaradessorciersluiavaitdonnéaudébutdesvacances.
RonWeasley,undesmeilleursamisdeHarryaucollègePoudlardétaitnédansunefamillequinecomptaitquedessorciers.Ilsavaitdoncbeaucoupplusdechosesqueluienmatièredemagie,maisn'avaitenrevanchejamaiseul'occasiondeseservird'untéléphone.Parmalchance,c'étaitl'oncleVernonquiavaitdécroché.
—Allô,VernonDursley,j'écoute.
Harry,quisetrouvaitjusteàcôté,s'étaitfigésurplaceenentendantlavoixdeRons'éleverducombiné.
—ALLO?ALLO?VOUSM'ENTENDEZ?JE...VEUX...PARLER...À...HARRYPOTTER!
Roncriaitsifortquel'oncleVernonavaitsursautéenécartantvivementlecombinéqu'ilregardaitavecuneexpressiondefureurmêléed'inquiétude.
—QUIPARLE?avait-ilrugiendirectiondel'appareil.QUIÊTES-VOUS?
—RON...WEASLEY!avaitréponduRonenhurlantcommesil'oncleVernonetluis'étaienttrouvésauxdeuxextrémitésd'unterraindefootball.JE...SUIS...UN..CAMARADE...D'ÉCOLE...DE...HARRY...
Lespetitsyeuxdel'oncleVernons'étaientaussitôttournésversHarry,toujourspétrifié.
—ILN'YAPASDEHARRYPOTTER,ICI!avait-iltonnéentenantlecombinéàboutdebrascommes'ilavaiteupeurdelevoirexploser.JENESAISPASDEQUELLEÉCOLEVOUSPARLEZ!NETÉLÉPHONEZPLUSJAMAISICI!NEVOUSAPPROCHEZJAMAISDEMAFAMILLE!
Etilavaitjetélecombinésursonsoclecommes'ils'étaitagid'unearaignéevenimeuse.
Harryavaitalorssubiundespiresdébordementsdefureurqu'ileûtjamaisconnus.
—COMMENTOSES-TUDONNERNOTRENUMÉRODETÉLÉPHONEÀDESGENSCOMME...COMMETOI!avaittempêtél'oncleVernonenl'inondantdepostillons.
Detouteévidence,Rons'étaitrenducomptequ'ilavaitattirédesennuisàHarrycariln'avaitplusrappelé.HermioneGranger,sonautremeilleureamie,n'avaitpasessayédel'appeler.HarrysedoutaitqueRonluiavaitconseillédenepasluitéléphoneretc'étaitbiendommage.Hermione,lameilleureélèvedesaclasse,avaiteneffetdesparentsmoldus.Ellesavaittrèsbienseservird'untéléphoneetn'auraitjamaiscommisl'imprudencededirequ'elleétaitunecondiscipledePoudlard.
Ainsi,pendantcinqlonguessemaines,Harryn'avaiteuaucunenouvelledesesamissorciersetcesvacancesd'étéserévélaientpresqueaussidétestablesquecellesdel'annéedernière.Iln'yavaitqu'unetoutepetiteamélioration:aprèsavoirjuréqu'ilnel'utiliseraitpaspourenvoyerdeslettresàsesamis,HarryavaitétéautoriséàlaisserHedwige,sachouette,sepromenerlibrementlanuit.L'oncleVernonavaitfiniparcéderpourmettrefinauvacarmequefaisaitHedwigelorsqu'ellerestaitenferméetroplongtempsdanssacage.
HarryachevadeprendresesnotessurGwendolinelaFantasqueets'interrompitpourtendreànouveaul'oreille.SeulsleslointainsronflementsdeDudley,sonénormecousin,rompaientlesilencequirégnaitdanslamaison.Ildevaitêtretrèstard.Harrysentaitdanssesyeuxdespicotementsquitrahissaientsafatigueetilestimapréférabledefinirsondevoirlelendemain.
Ilrebouchalabouteilled'encre,enveloppasalampetorche,sonlivre,sonparchemin,saplumeetl'encredansunevieilletaied'oreiller,selevaetallacacherletoutsousunelamedeparquetbranlantedissimuléeparsonlit.Puisilsereleva,s'étiraetregardal'heuresurlecadranlumineuxdesonréveilposésurlatabledenuit.
Ilétaituneheuredumatin.Harrysentitalorsuneétrangecontractiondanssonestomac.Depuisuneheure,ilavaittreizeansetnes'enétaitmêmepasaperçu.
UnautretraitinhabitueldelapersonnalitédeHarry,c'étaitlepeud'enthousiasmequ'ilressentaitàl'approchedesonanniversaire.Desavie,iln'avaitjamaisreçuunecartepourleluisouhaiter.Lesdeuxdernièresannées,lesDursleyn'avaientpasprislapeinedelefêteretiln'yavaitaucuneraisonpourqu'ilss'ensouviennentdavantagecetteannée.
Harrytraversalapièceplongéedansl'obscurité.Ilpassadevantlacagevided'Hedwigeetallaouvrirlafenêtre.Ils'appuyasurlerebord,appréciantlafraîcheurdel'airnocturnesursonvisage,aprèstoutcetempspassésouslescouvertures.Ilyavaitmaintenantdeuxnuitsqu'Hedwigen'étaitpasrentrée.MaisHarryn'étaitpasinquiet–illuiétaitdéjàarrivédes'absenteraussilongtemps.Ilespéraitcependantqu'elleseraitbientôtderetour.Danscettemaison,c'étaitleseulêtrevivantquin'avaitpasunmouvementdereculenlevoyant.
Bienqu'ilfûtencorepetitetmaigrepoursonâge,Harryavaitgrandideplusieurscentimètresaucoursdel'annéeécoulée.Sescheveuxd'unnoirdejais,eux,n'avaientpaschangé:ilsétaienttoujoursenbatailleetrestaientobstinémentrétifsàtousseseffortspourlescoiffer.Derrièreseslunettes,sesyeuxbrillaientd'unvertétincelantetsursonfront,parfaitementvisiblederrièreunemèchedecheveux,sedessinaitunemincecicatriceenformed'éclair.
Davantageencorequetoutlereste,cettecicatricereprésentaitcequ'ilyavaitdeplusextraordinairechezHarry.ContrairementàcequelesDursleyavaientprétendupendantdixans,ellen'étaitpasunsouvenirdel'accidentdevoiturequiavaittuésesparents,pourlabonneraisonqueLilyetJames
Pottern'étaientpasmortsdansunaccidentdelaroute.Ilsavaientétéassassinés.Assassinésparlemagenoirleplusredoutablequ'onaitconnudepuisunsiècle,LordVoldemort.Harry,lui,avaitsurvécuàl'attaqueens'entirantaveccettesimplecicatricesurlefront.Aulieudeletuer,lesortqueluiavaitlancéLordVoldemorts'étaitretournécontresonauteuretlesorciermaléfiqueavaitdûprendrelafuitedansunétatprochedelamort...
MaisdepuisqueHarryétaitentréaucollègePoudlard,ils'étaitànouveauretrouvéfaceàfaceavecl'effroyablemagenoir.Accoudéaureborddelafenêtre,Harrycontemplaitlecielnocturneensedisantqu'ilavaiteudelachancedepouvoiratteindresontreizièmeanniversaire.
Ilscrutal'obscuritédansl'espoird'apercevoirHedwige.Peut-êtreallait-elleapparaîtreavecdanslebecuncadavredesourisqu'elleluiapporteraitens'attendantàrecevoirdesfélicitations.Leregardperduverslestoitsdesmaisonsenvironnantes,Harrymitquelquessecondesàserendrecomptedecequisepassaitdevantsesyeux.
Sasilhouettedécoupéedanslalueurdelalune,unegrandecréatureétrangementpenchéedecôtébattaitdesailesenvolantdansladirectiondeHarry.Immobile,illaregardadescendreverslui.Pendantunefractiondeseconde,ilhésita,lamainsurlapoignéedelafenêtre,ensedemandants'ilneferaitpasmieuxdelarefermermaisaumêmemoment,lacréaturepassaau-dessusd'unréverbèredePrivetDrive.Harryvitalorsdequoiils'agissaitetfitaussitôtunpasdecôté.
Troishibouxs'engouffrèrentparlafenêtreouverte.Deuxd'entreeuxportaientletroisièmequisemblaitévanoui.Ilsatterrirentsurlelitavecunbruitmouetlehibouévanouibasculasurledos,lesailesencroix.Unpaquetétaitattachéàsespattes.
Harryreconnutaussitôtlehibouinanimé.C'étaitungrosoiseaugrisquis'appelaitErroletappartenaitàlafamilleWeasley.Harryseprécipitasurlelit,détachalaficelleautourdesespattesetpritlepaquet.Puisilportalehiboudanslacaged'Hedwige.Errolentrouvritunœilvitreux,laissaéchapperunfaiblehululementenguisederemerciementetsemitàboiredel'eauàlonguesgorgées.
Harrysetournaverslesdeuxautresoiseaux.L'und'eux,unechouetteauplumaged'unblancdeneige,n'étaitautrequ'Hedwige.Elleaussiportaitunpaquetetsemblaittrèscontented'elle.ElledonnaunaffectueuxcoupdebecàHarrytandisqu'illuienlevaitsonfardeau,puiselletraversalapièced'uncoupd'ailepourrejoindreErrol.
Harryneconnaissaitpasletroisièmeoiseau,unmagnifiquehibouauplumagefauve,maisilsuttoutdesuited'oùilvenait,carenplusd'untroisièmepaquet,ilportaitunelettresurlaquelleilreconnutimmédiatementlesceauducollègePoudlard.LorsqueHarryl'eutdélivrédesoncourrier,l'oiseauébouriffasesplumesd'unairavantageux,déployasesailesets'envolaparlafenêtredanslesprofondeursdelanuit.
Harrys'assitsursonlit,pritlepaquetqu'avaitapportéErrol,arrachalepapierkraftquileprotégeaitetdécouvrituncadeauenveloppédansdupapierdoréainsiquelapremièrecarted'anniversairequ'ileûtjamaisreçue.Lesdoigtslégèrementtremblants,ilouvritl'envelopped'oùs'échappèrentdeuxmorceauxdepapier:unelettreetunecoupuredejournal.
Detouteévidence,lacoupureprovenaitdeLaGazettedusorcier,carlespersonnagesreprésentéssurlaphotoennoiretblancquiaccompagnaitl'articlenecessaientdebouger.Harrylissalemorceaude
papierjournaletlut:
UNEMPLOYÉDUMINISTÈREDELAMAGIEREMPORTELEGRANDPRIX
ArthurWeasley,directeurduservicedesdétournementsdel'Artisanatmoldu.aremportélegrandprixdelaloterieduGallionorganiséechaqueannéeparLaGazettedusorcier.
MrWeasley,ravi,nousadéclaré:«CetorvanousserviràfairecetétéunvoyageenEgypteoùsetrouveBill,notrefilsaîné.Iltravaillelà-bascommeconjureurdesortspourlecomptedelabanqueGringotts,labanquedessorciers.»
LafamilleWeasleyvadoncpasserunmoisenEgypteetseraderetourpourlarentréedesclassesaucollègePoudlardoùcinqdesenfantsWeasleypoursuiventleursétudes.
Harryexaminalaphotographieaniméeetunsourireéclairasonvisagelorsqu'ilvitlesneufmembresdelafamilleWeasleyluifairedegrandssignesdelamaindevantunepyramideégyptienne.IlreconnutMrsWeasley,petiteetdodue,lahautesilhouetteetlecrânechauvedeMrWeasley,ainsiqueleurssixgarçonsetleurfillequiavaienttousdescheveuxd'unrouxéclatant(bienqu'ilfûtimpossibledes'enrendrecomptesurlaphotoennoiretblanc).Grandetdégingandé,Ronsetenaitaucentreducliché.IlavaitsonratCroûtardsurl'épauleettenaitenlacéesapetitesœurGinny.
Harryneconnaissaitpersonnequi,plusquelesWeasley,aitméritédegagnerunjolitasd'or.Ilsétaienteneffetextrêmementpauvresetd'unegénérositésanségale.HarrydépliaensuitelalettredeRon.
CherHarry,
Joyeuxanniversaire!
Jesuisvraimentdésolépourlecoupdetéléphone.J'espèrequelesMoldusnet'enontpastropvoulu.J'enaiparléàPapaetilm'aditquejen'auraispasdûcriercommeça.
L'Egypte,c'estformidable.Billnousamontrélestombeauxdespharaonsettunepeuxpasimaginertouslesmauvaissortsquelessorcierségyptiensontjetéspourlesprotéger.MamanainterditàGinnydevisiterlederniertombeau.Ilétaitpleindesquelettesmutants.C'étaientdesrestesdeMoldusquiavaientvouluentreretquis'étaientretrouvésavecdeuxtêtesoud'autrestrucsdanscegenre-là.
J'aieudumalàlecroirequandPapaagagnélegroslotdeLaGazettedusorcier.SeptcentsGallionsd'or!Onenadépensélaplusgrandepartieaucoursdecevoyage,maisilvaenrestersuffisammentpourquemesparentspuissentm'acheterunenouvellebaguettemagiqueàlarentrée.
HarrynesesouvenaitquetropbiendescirconstancesdanslesquelleslavieillebaguettedeRons'étaitcassée.Cesoir-là,ilsétaientarrivésàPoudlarddansunevoiturevolanteets'étaientécraséscontreunarbreduparc.
NousseronsderetourenvironunesemaineavantlarentréedesclassesetoniraàLondrescherchernosmanuelsscolairesetmanouvellebaguettemagique.Peut-êtrequetupourrasnousretrouverlà-bas?
NetelaissepasfaireparlesMoldus!
EtessayedeveniràLondres.
Ron
P.-S.:Percyaéténommépréfet-en-chef.Ilareçulanouvellelasemainedernière.
Harryregardaànouveaulaphoto.Percy,quiallaitentrerenseptièmeetdernièreannéeàPoudlard,bombaitletorsed'unairavantageux.Soninsignedepréfet-en-chefétaitépinglesurlefezqu'ilavaitfièrementposésursescheveuxsoigneusementcoiffés.Seslunettesàlamontured'écailléétincelaientausoleild'Egypte.
Harrydéballasoncadeau.Ildécouvritdanslaboîtequelquechosequiressemblaitàunepetitetoupieenverre.IlyavaitunautremotdelamaindeRon.
Harry,
Ils'agitd'unScrutoscopedepoche.Lorsquequelqu'unenquionnepeutpasavoirconfiancesetrouvedanslesparages,ildoitnormalements'allumeretsemettreàtourner.Billprétendquec'estunattrape-nigaudqu'onvendauxsorciersquifontdutourisme.Ilditqu'onnepeutpass'yfier,sousprétextequ'ilestrestéallumépendanttoutledîner,hiersoir.Maisilnes'étaitpasrenducomptequeFredetGeorgeavaientmisdesscarabéesdanssasoupe.
Salut,
Ron
HarryposaleScrutoscopedepochesursatabledechevetoùilrestaimmobile,enéquilibresursapointe,reflétantlesaiguilleslumineusesdesonréveil.Illecontemplaavecsatisfactionpendantquelquessecondespuiss'intéressaaupaquetqu'Hedwigeluiavaitapporté.
Ilcontenaitégalementuncadeau,unecarted'anniversaireetunelettre,delamaind'Hermione,cettefois.
CherHarry,
Ronm'aécritetm'aracontésoncoupdetéléphoneàtononcleVernon.J'espèrequetun'aspaseutropd'ennuis.
JesuisenvacancesenFranceetjemedemandaiscommentj'allaistefaireparvenircepaquet.J'avaispeurqu'ilsl'ouvrentaladouane.Heureusement.Hedwigeestarrivée!Jecroîsbienqu'ellevoulaitêtresûrequ'ont'envoiequelquechosepourtonanniversaire,cettefois-ci.J'aitrouvétoncadeaugrâceàunesociétédeventeparhibouquiafaitpasserunepetiteannoncedansLaGazettedusorcier(jemelafaisenvoyerici,c'esttellementagréablederesterencontactaveclemondedelasorcellerie).TuasvulaphotodeRonetdesafamille,lasemainedernière?Jesuissûrequ'ildoitapprendredestasdechoseslà-bas.Tunepeuxpassavoiraquelpointjel'envie:lessorciersdel'Egypteancienneétaientdespersonnagesfascinants.
Iciaussi,ilyaquelqueshistoiresintéressantesdesorcellerierégionale.J'aientièrementrécritmondevoird'histoiredelamagiepouryinclurecertaineschosesquej'aidécouvertes.J'espèrequemacopien'estpastroplongue,j'aifaitdeuxrouleauxdeparchemindeplusquecequeleprofesseurBinnsavaitdemandé.
Ronditqu'ilseraàLondresaucoursdeladernièresemainedevacances.Tupourrasyêtreaussi?Est-cequetononcleettatantetelaisserontvenir?J'espèrequeoui.Sinon,jeteverraidanslePoudlardExpress,le1erseptembre.
Amitiés
Hermione
P.-S.:Ronm'aditquePercyavaitéténommepréfet-en-chef.Ildoitêtreenchante,maisRonn'apasl'airdetrouverçatrèsréjouissant.
Harryéclataderireenreposantlalettred'Hermionepuisilpritlepaquetqu'elleluiavaitenvoyé.Ilétaitlourd.ConnaissantHermione,ils'attendaitàtrouverungroslivrepleindeformulesmagiquesd'uneextrêmedifficulté,maiscen'étaitpasça.Soncœurfitunbonddanssapoitrinelorsqu'ildéchiralepapieretvitunétuidecuirnoirsurlequelétaitgraveenlettresd'argent:Nécessaireàbalai
—Hou,là,là,Hermione!murmura-t-ilenfaisantglisserlafermetureÉclairdel'étui.
IlcontenaitunegrandebouteilledeCrèmeàpolirspécialemancheàbalai,unepairedecisaillesabrindillesenargent,uneminusculeboussoleencuivreàattacheraumanchepourleslongsvoyagesetunManueld'entretiendesbalais.
Endehorsdesesamis,cequimanquaitleplusàHarrylorsqu'ilétaitloindePoudlard,c'étaitleQuidditch,unsportdangereuxetpassionnantqu'onpratiquaitsurdesbalaisetquiétaitparticulièrementappréciedanslemondedessorciers.HarryétaitunexcellentjoueurdeQuidditch.Depuisunsiècle,c'étaitleplusjeunejoueursélectionnédansuneéquipedePoudlardetsonbalaidecourse,unsuperbeNimbus2000,étaitsansnuldoutel'unedeschosesauxquellesiltenaitleplus.
Harrypritletroisièmepaquet.Ilreconnutimmédiatementl'écriturebrouillonnedesonexpéditeur:lecadeauvenaitdeHagrid,legarde-chassedePoudlard.Ildéchiralepapieretaperçutunobjetvertquisemblaitencuir,maisavantqu'ilaiteuletempsdeledéballerentièrement,lecontenudupaquetsemitàfrémiretlaissaéchapperunesériedebruitssecsetsonores,commedesclaquementsdemâchoires.
Harrysefigea.IlsavaitqueHagridneluiauraitjamaisenvoyévolontairementquelquechosededangereux,maisHagridn'avaitpaslamêmenotiondudangerquelamoyennedesgensnormaux.Nuln'ignoraitqu'iléprouvaitunegrandetendressepourlesaraignéesgéantes,qu'ils'étaitempresséd'acheterunredoutablechienàtroistêtesàunétrangerrencontrédansunpubetqu'ildissimulaitvolontiersdesœufsdedragondanssacabane.
Avecprécaution.Harryappuyaduboutdudoigtsurlepaquetquiémitànouveaudesclaquements.Saisissantsalampedechevet,illalevaau-dessusdesatête,prêtàfrapper,puisilattrapaentrelepouceetl'indexlepapierquienveloppaitlepaquetettirad'uncoup.
Ilvitalorstomberunlivre.Harryeuttoutjusteletempsderemarquersonélégantecouverturevertesurlaquelleétaitgravéuntitreenlettresd'or–LeMonstrueuxLivredesMonstres–,avantquel'objetsedressesurleborddesareliureetsemetteàcourirsurlelitcommeuncrabesaugrenu.
—Aïe,aïe,aïe,marmonnaHarry.
Lelivresautadulitavecunbruitsourd,traversarapidementlapièceetallaseréfugiersouslebureau.EnpriantlecielquelesDursleyneseréveillentpas,Harrysemitàquatrepattesetessayadel'attraper.
—Ouille!
Lelivreserefermaviolemmentsursamainetpritlafuiteencontinuantdesedéplacersurlesbordsdesareliurequ'ilouvraitetrefermaitcommedesmâchoires.Harrysereleva,seruasurlelivreetparvintàl'aplatircontrelesol.Danslachambrevoisine,l'oncleVernonémitdanssonsommeilungrognementsonore.
Trèsintéressés,HedwigeetErrolregardèrentHarryserrerdanssesbraslelivrequisedébattaitavecfureur,puisseprécipiterverslacommodeetensortiruneceinturequ'ilbouclaétroitementautourdelareliure.Lelivremonstrueuxfrémitdecolère,maisilnepouvaitplusremuersacouvertureetHarrylejetasurlelit.IllutalorslacartedeHagrid:
CherHarry,
Joyeuxanniversaire!
J'aipenséquecelivrepourraitt'êtreutilecetteannée.Jen'endispasplusmaintenant.Jet'enparleraiquandonseverra.
J'espèrequelesMoldustetraitentconvenablement.
Avectoutemonaffection.
Hagrid
HarrytrouvaitinquiétantqueHagridestimeutiledeposséderunlivremordeuraucoursdel'annéescolaire,maisl'essentielàsesyeux,c'étaienttoutescescartesd'anniversairequ'ilrassemblaavecunlargesourire.Ilneluirestaitplusqu'àlirelalettrequivenaitducollègePoudlard.
Ilouvritl'enveloppeenremarquantqu'elleétaitplusépaissequed'habitudeetenretiraunpremierparcheminsurlequelétaitécrit:
CherMrPotter,
Vousvoudrezbienprendrenotequelanouvelleannéescolairecommencerale1erseptembre.LePoudlardExpresspartiradelagaredeKing'sCross,quain°93/4àonzeheuresprécises.
Lorsdecertainsweek-ends,lesélèvesdetroisièmeannéeaurontlapossibilitédevisiterlevillagedePré-au-lard.Aceteffet,vousvoudrezbienfairesignerparunparentoutouteautrepersonne
responsablel'autorisationdesortieci-jointe.
Voustrouverezégalementsousceplilalistedeslivresquivousserontnécessairesaucoursdel'annéescolaire.
Avecmesmeilleurssentiments.
ProfesseurM.McGonagall.directrice-adjointe
Harryjetauncoupd'œilauformulaired'autorisationdesortieetsonsourires'effaça.IlauraitétéravidepouvoirsepromenerdanslevillagedePré-au-lardpendantleweek-end;c'étaitunvillageentièrementpeuplédesorciersetiln'yavaitjamaismislespieds.Maiscommentpouvait-ilespérerconvaincrel'oncleVernonoulatantePétuniadesignerl'autorisation?
Leréveilindiquaitdeuxheuresdumatin.
Harryestimapréférabled'oublierleformulairejusqu'aulendemain.Ilseremitaulitettraçaunecroixdeplussurlecalendrierqu'ils'étaitfaitpourcompterlesjoursquileséparaientdelarentréeàPoudlard.Ilenlevaensuiteseslunettesets'allongea,lesyeuxgrandsouverts,encontemplantsestroiscartesd'anniversaire.
Siétrangequecelapuisseparaître,HarryPotter,encetinstant,avaitl'impressiond'êtrecommetoutlemonde:pourlapremièrefoisdesavie,ilétaitcontentquecejoursoitceluidesonanniversaire.
2LAGROSSEERREURDELATANTEMARGE
Lelendemain,lorsqu'ildescenditprendresonpetitdéjeuner,HarrytrouvalestroisDursleydéjàassisautourdelatabledelacuisine.Ilsétaiententrainderegarderunetélévisiontouteneuve,uncadeauquel'oncleVernonetlatantePétuniaavaientfaitaudébutdesvacancesàleurfilsDudleyquis'étaitplaintbruyammentquelecheminséparantleréfrigérateurdelatélévisiondulivingétaitbeaucouptroplongpourlui.Dudleyavaitpassélaplusgrandepartiedel'étédanslacuisine,sespetitsyeuxporcinsrivéssurl'écran,sescinqmentonstremblotantd'aviditétandisqu'ils'empiffraitcontinuellement.
Harrys'assitentreDudleyetl'oncleVernon,unhommegrandetmassifquasimentdépourvudecoumaisdotéd'uneabondantemoustache.NonseulementpersonnenesedonnalapeinedesouhaiterunbonanniversaireàHarry,maisilsnesemblèrentmêmepasremarquersaprésence.Ilétaithabituéàcegenred'attitudeetnes'ensouciaitguère.Harryprituntoastetregardalejournalistequiannonçaitlesnouvelles.Ilétaitquestiondel'évasiond'unprisonnier.
«LesautoritésprécisentqueBlackestarméettrèsdangereux.Unnumérovertaétéspécialementmisenplacepourpermettreàtoutepersonnequiapercevraitlefugitifdelesignalerimmédiatement.»
—Paslapeinedepréciserqu'ilestdangereux,grommelal'oncleVernonenlevantlesyeuxdesonjournalpourregarderlaphotoduprisonnierquivenaitd'apparaîtreàl'écran.Tuasvucommeilestsale?Tuasvusescheveux?
IljetaunregardobliqueàHarrydontlescheveuxenbatailleprovoquaientchezl'oncleVernonunecontinuelleexaspération.Pourtant,comparéàlaphotodel'hommeauvisageémaciéetàlatignasseemmêléequiluitombaitsurlesépaules,Harryavaitl'impressiond'êtrecoifféavecleplusgrandsoin.
Lejournalisteréapparut.
«Leministèredel'AgricultureetdelaPêchedoitannonceraujourd'hui...»
—Eh,passivite!aboyal'oncleVernonenlançantunregardfurieuxauprésentateurdujournal.Ilnenousditpasd'oùcefoufurieuxs'estéchappé!Imaginezquececinglésoitaucoindelarue!
LatantePétunia,unefemmemaigreauvisagechevalin,selevad'unbondetallaregarderparlafenêtredelacuisine.Harrysavaitqu'elleauraitétéravied'êtrelapremièreàappelerlenumérovert.Ilétaitdifficiledetrouverplusfouineurqu'elleetriennel'intéressaitdavantagequed'espionnersesvoisinsdontlavien'étaitpourtantqu'unelongueetmorneroutine.
—Quanddoncvoudront-ilsbiencomprendre,tempêtal'oncleVernonenmartelantlatabledesongrospoingviolet,queseulelapendaisonpeutnousdébarrasserdecesgens-là?
—Ça,c'estvrai,approuvalatantePétuniaquicontinuaitd'observerattentivementlesplantsdeharicotsdujardind'àcôté.
L'oncleVernonvidasatassedethé,jetauncoupd'oeilàsamontre,puisajouta:
—Ilnefautpasquejetarde,Pétunia,letraindeMargearriveàdixheures.
Harry,dontlespenséesétaientessentiellementoccupéesparsonmagnifiqueNécessaireàbalai,futsoudainramenéàlaréalitéaussibrutalementques'ilétaittombédesachaise.
—LatanteMarge?balbutia-t-il.Elle...ellevientici?LatanteMargeétaitlasœurdel'oncleVernon.Bienqu'ellenefûtpasdirectementapparentéeàHarry(dontlamèreavaitétélasœurdelatantePétunia),onl'avaitforcéàl'appeler«tante»toutesavie.LatanteMargehabitaitàlacampagne,dansunemaisonavecungrandjardinoùellefaisaitl'élevagedebouledogues.EllenevenaitpassouventàPrivetDrive,car,mêmepourquelquesjours,ellenepouvaitsupporterl'idéed'abandonnersesprécieuxmolosses,maischacunedesesvisitesavaitlaissédanslamémoiredeHarryunsouvenircuisant.
LejourducinquièmeanniversairedeDudley,latanteMargeavaitdonnédescoupsdecannedanslestibiasdeHarrypourl'empêcherdegagneraujeudeschaisesmusicales.Quelquesannéesplustard,elleavaitapportéunrobotélectroniqueàDudleyetuneboîtedebiscuitspourchiensàHarry.Sadernièrevisiteavaiteulieuunanavantl'entréedeHarryaucollègePoudlard.Cejour-là,ilavaitmarchéparmégardesurlapattedeMolaire,sonchienpréféré.Lemolosses'étaitruéàlapoursuitedeHarryquiavaitfuidanslejardinetn'étaitparvenuàluiéchapperqu'enmontantausommetd'unarbre.Acalifourchonsurunebranche,ilavaitdûattendreminuitpourquelatanteMargeconsenteenfinàrappelersonchien.Aujourd'huiencore,ilarrivaitàDudleydepleurerderireausouvenirdecetincident.
—Margeresteraunesemaine,lançal'oncleVernon,etpuisqu'onenparle,ajouta-t-ilenpointantsurHarryunindexgrassouilletetmenaçant,c'estlemomentdemettrequelquespetiteschosesaupointavantquej'aillelachercher.
Dudleyricanaetdétachasonregarddelatélévision.Aucunspectaclenel'enchantaitdavantagequedevoirHarryrudoyéparl'oncleVernon.
—Pourcommencer,grognacelui-ci,jeteconseilledesurveillertalanguequandtut'adresserasàMarge.
—D'accord,réponditHarryd'untonamer,àconditionqu'elleenfasseautantquandelles'adresseraàmoi.
—Deuxièmement,poursuivitl'oncleVernoncommes'iln'avaitpasentendu,étantdonnéqueMargeignoretoutdetonanormalité,jeneveuxsurtoutpasqu'ilsepassequelquechosede...bizarrependantqu'elleseralà.Tuvasteconduireconvenablement,compris?
—Oui,maisilfaudraqu'elleaussiseconduisebien,répliquaHarryentresesdents.
—Ettroisièmement,repritl'oncleVernonenplissantsespetitsyeuxméchantsquin'étaientplusquedeuxfentesdanssagrossefaceviolacée,nousavonsditàMargequetuétaispensionnaireauCentred'éducationdesjeunesdélinquantsrécidivistesdeStBrutus.
—Quoi?s'exclamaHarry.
—Ettuasintérêtànepasdémentircetteversion,sinontuaurasdesérieuxennuis,lançal'oncleVernon.
Harryavaitdumalàlecroire.Leteintpâle,ilrestaimmobile,fixantl'oncleVernond'unregardfurieux.UnesemaineaveclatanteMarge,c'étaitlepirecadeaud'anniversairequelesDursleyluiavaientjamaisfait.
—Pétunia,ditl'oncleVernonenrelevantsagrandecarcasse,jeparsàlagare.Tuveuxveniravecmoi,Duddy?
—Non,réponditDudleyquiavaitreportésonattentionsurl'écrandelatélévision.
—DuddinouchetdoitsefairebeaupourrecevoirsatanteMarge,ditlatantePétuniaencaressantlesépaischeveuxblondsdesonfils.Mamanluiaachetéunravissantnœudpapillon.
L'oncleVernondonnaunetapeaffectueusesurl'épaulegrassedeDudley.
—Atoutàl'heure,dit-ilavantdesortirdelacuisine.Harry,quiétaitrestéassis,commefigéd'horreur,eutuneidéesoudaine.Laissantsontoastdanssonassiette,ilselevad'unbondetrejoignitdanslevestibulel'oncleVernonquiétaitentraindemettresaveste.
—Cen'estpasàtoiquej'aiproposédem'accompagner,grondal'oncleVernonenlevoyantarriver.
—Commesij'avaisenviedevenir,répliquafroidementHarry.Jevoudraissimplementposerunequestion.
L'oncleVernonleregardad'unairméfiant.
—LesélèvesdetroisièmeannéedePoud...demonécolepeuventallersepromenerdanslevillagevoisincertainsjours,ditHarry.
—Etalors?répliquasèchementl'oncleVernonenprenantsescléssuspenduesàuncrochet.
—Jedoisfairesignerunformulairepourpouvoirsortirducollège,ditprécipitammentHarry.
—Etpourquoidevrais-jesignercepapier?demandal'oncleVernond'untonméprisant.
—Parceque...commençaHarryenchoisissantbiensesmots,parcequeçanevapasêtretrèsfacilepourmoidefairecroireàlatanteMargequejesuispensionnairedanscecentreStMachin...
—Centred'éducationdesjeunesdélinquantsrécidivistesdeStBrutus!s'écrial'oncleVernon.
Harryfutenchantéd'entendresavoixtrahirunesoudainepanique.
—C'estça,oui,ditHarryencontemplantd'unairtranquillelegrosvisageviolacédesononcle.Difficileàapprendreparcœur.Ilfautquejeparaisseconvaincant.Qu'est-cequisepasserasijamaisjemetrompe?
—Tuprendraslaplusbellecorrectiondetavie!rugitl'oncleVernonens'avançantversluilepoing
levé.
MaisHarrynereculapasd'unpouce.
—LaplusbellecorrectiondemavienesuffirapasàfaireoublieràlatanteMargecequejeluiauraidit,répondit-ild'unairsombre.
L'oncleVernons'immobilisa,lepoingtoujoursbrandi,leteintcramoisi.
—Unesimplesignaturesurmonautorisationdesortiem'aideraitsûrementàmerappelerlenomdel'établissementoùjesuiscenséêtrepensionnaire,repritprécipitammentHarry.EtjeprometsdemeconduirecommeunparfaitMol...jeveuxdiredefairesemblantd'êtrenormal...
Detouteévidence,l'oncleVernonréfléchissaitintensément,malgrélerictusquidécouvraitsesdentsetlagrosseveinequibattaitàsatempe.
—Trèsbien,dit-ilenfind'untonsec.JevaissurveillerdeprèstoncomportementpendantleséjourdelatanteMarge.Si,àlafin,jejugequetut'esbientenu,jesigneraitafichueautorisation.
Ilfitvolte-face,ouvritlaporteetsortitenlaclaquantsifortquel'undespetitscarreauxquiornaientlehautdupanneausedétachaettombaparterre.
Harrymontadirectementdanssachambresansrepasserparlacuisine.S'ildevaitvraimentsecomportercommeunMoldu,autantcommencertoutdesuite.L'airtriste,lesgesteslents,ilcachasescadeauxsouslalamedeparquetbranlante.Puisils'approchadelacaged'Hedwige.Errolsemblaitavoirretrouvédesforces.Tousdeuxs'étaientendormis.Harrypoussaunsoupiretsedécidaàlesréveiller.
—Hedwige,dit-ild'untonlugubre,ilfautquetut'enaillespendantunesemaine.ParsavecErrol,Rons'occuperadevous.Jevaisluiécrireunmotpourluiexpliquer.Etnemeregardepascommeça,ajouta-t-ilenvoyantl'airdereprochedanslesgrandsyeuxcouleurd'ambredelachouette.Jen'ysuispourrien.C'estleseulmoyend'obtenirledroitd'alleràPré-au-lardavecRonetHermione.
Dixminutesplustard,ErroletHedwige,unmotattachéàunepatte,s'envolèrentparlafenêtreetdisparurentaulointandisqueHarry,plustristequejamais,rangeaitlacagevidedansl'armoire.
MaisHarryn'eutguèreleloisirdesemorfondre.Quelquesinstantsplustard,ilentenditlavoixperçantedelatantePétuniaquiluicriaitdedescendrepoursetenirprêtàaccueillirleurinvitée.
—Tuauraispuarrangertescheveux!lança-t-ellelorsqu'ilarrivaaubasdel'escalier.
Harrynevoyaitpaspourquoiilauraitessayédesecoiffer.LatanteMargeéprouvaituntelplaisiràlecritiquerqueplusilparaîtraitnégligé,pluselleseraitsatisfaite.
Bientôt,ilyeutuncrissementdegravierlorsquel'oncleVernonengagealavoituredansl'allée,puisdesclaquementsdeportièreetdesbruitsdepas.
—Ouvrelaporte!ordonnalatantePétuniad'unevoixsifflante.
Laminesinistre,l'estomaccontracté,Harrys'exécuta.
LatanteMargeétaitdéjàsurleseuil.Elleressemblaitàl'oncleVernon:grande,massive,leteintviolacé,elleavaitmêmeunemoustache,moinstouffuecependantquecelledesonfrère.Uneénormevaliseàlamain,elletenaitsousl'autrebrasunvieuxbouledogueàl'airféroce.
—OùestmonDuddychéri?rugitlatanteMarge.Oùest-il,monpetitneveuadoré?
Dudleys'avançadanslevestibuleensedandinant,sescheveuxblondssoigneusementplaquéssursatêtegrasse,unnœudpapillontoutjustevisiblesoussesmultiplesmentons.LatanteMargejetasavalisedansleventredeHarryquieneutlesoufflecoupé,saisitDudleydanssonbraslibreetleserracontreelleàl'enétoufferenluiplantantunbaisersonoresurlajoue.
HarrysavaitparfaitementqueDudleysupportaitsansbroncherlesembrassadesdelatanteMargesimplementparcequ'ilétaitbienpayépourça.Eneffet,lorsqu'ellelelâchaenfin,ilserraitungrosbilletdebanquedanssonpoingdodu.
—Pétunia!s'écrialatanteMargeenpassantdevantHarrycommes'ils'étaitagid'unportemanteau.
Lesdeuxtantess'embrassèrentou,plusexactement,latanteMargedonnaungrandcoupdesagrossemâchoirecarréecontrelapommetteosseusedelatantePétunia.
L'oncleVernonentraàsontouretrefermalaporteenarborantunsourirejovial.
—Unetassedethé,Marge?proposa-t-il.EtMolaire,qu'est-cequipourraitluifaireplaisir?
—Ilboiraunpeudethédansmasoucoupe,réponditlatanteMarge.
Ilsprirenttousladirectiondelacuisine,laissantHarryseuldanslevestibuleaveclavalise.MaisHarrynes'enplaignaitpas:tropcontentd'éviterlacompagniedelatanteMarge,ilprittoutsontempspourhisserlagrossevaliseaupremierétageetlaporterdanslachambred'ami.
Lorsqu'ilrevintdanslacuisine,latanteMargeétaitattabléedevantunetassedethéetunetranchedecaketandisqueMolairelapaitbruyammentsasoucoupedansuncoin.HarryremarquaquelatantePétuniafaisaitunelégèregrimaceenvoyantl'animaléclabousserdethéetdebavelecarrelageétincelant.LatantePétuniadétestaitlesanimaux.
—Quis'occupedetesautreschiens,Marge?demandal'oncleVernon.
—JelesaiconfiésaucolonelCourtepatt,réponditlatanteMargedesagrossevoix.Ilestàlaretraite,çaluifaitdubiend'avoirquelquechoseàfaire.Maisjen'aipaspumerésoudreàabandonnercepauvreMolaire.Ilesttropmalheureuxquandjesuisloindelui.
MolairesemitàgrognerlorsqueHarrys'assit.Pourlapremièrefoisdepuissonarrivée,latanteMarges'intéressaenfinàlui.
—Alors?aboya-t-elle.Toujourslà,toi?
—Oui,ditHarry.
—Nedispas«oui»surcetondésagréable,grognalatanteMarge.Tupeuxt'estimerheureuxqueVernonetPétuniategardentsousleurtoit.Moi,jenel'auraispasfait.Sic'étaitdevantmaportequ'onavaitabandonnétonberceau,tuauraisdirectementfilédansunorphelinat.
Harrybrûlaitd'enviederépliquerqu'ilauraitlargementpréférévivredansunorphelinatplutôtquechezlesDursley,maislapenséedel'autorisationdesortiel'incitaàsetaireetilforçaseslèvresàs'étirerenunsouriredouloureux.
—Qu'est-cequec'estquecesourireinsolent?Tutemoquesdemoi,ouquoi?tonnalatanteMarge.Jevoisquetun'asfaitaucunprogrèsdepuisladernièrefoisquejet'aivu.J'espéraisquel'écolet'apprendraitunpeulesbonnesmanières.
Elleavalaunelonguegorgéedethé,s'essuyalamoustacheetreprit:
—Dansquelcollègel'as-tuenvoyé,Vernon?
—AStBrutus,réponditaussitôtl'oncleVernon.C'estunexcellentétablissementpourlescasdésespérés.
—Jeconnais,ditlatanteMarge.Est-cequeleschâtimentscorporelssontencoreenusageàStBrutus,mongarçon?lança-t-elleàHarry.
—Heu...
L'oncleVernonfitunbrefsignedetêtedansledosdelatanteMarge.
—Oui,ditalorsHarry.
Puis,estimantqu'ilvalaitmieuxjouerlejeujusqu'aubout,ilajouta:
—Ilsnousdonnentsansarrêtdescoupsdecanne.
—C'esttrèsbien,approuvalatanteMarge.J'enaiassezdecesmollassonsquivoudraientqu'onabolisseleschâtimentscorporels.Dansquatre-vingt-dix-neufpourcentdescas,touts'arrangeraittrèsbienavecunebonnecorrection.Ettoi,tuenreçoisbeaucoup,descoupsdecanne?
—Ohoui,ditHarry,desquantités.LatanteMargeplissalesyeux.
—Jen'aimepasdutoutceton,mongarçon,dit-elle.Situpeuxparleravectellementdedésinvolturedescoupsquetureçois,celasignifiequ'ilsnetapentpasassezfort.Pétunia,sij'étaistoi,j'écriraisaudirecteureninsistantpourquecegarçonsoitfouettésanslamoindrefaiblesse.
L'oncleVernon,craignantpeut-êtrequeHarryoublieleurmarché,changeabrusquementdeconversation.
—Tuasentendulesnouvelles,cematin,Marge?Qu'est-cequetupensesdecettehistoiredeprisonnierévadé?
TandisquelatanteMargeprenaitsesaisesdanslamaison,Harrysesurpritàpenserquelavieau4,
PrivetDriven'étaitpassidésagréablelorsqu'ellen'étaitpaslà.LatantePétuniaetl'oncleVernoninsistaienttoujourspourqueHarryleslaissetranquilles,cequ'ilétaitravidefaire.LatanteMarge,enrevanche,tenaitàl'avoirdevantlesyeuxenpermanencepourpouvoirlancerdesavoixtonitruantetoutesortedesuggestionsdestinéesàaméliorersonéducation.ElleprenaitgrandplaisiràcomparerHarryàDudleyetriennel'enchantaitdavantagequed'acheterdescadeauxtrèschersàDudleyenjetantàHarryunregardféroce,commepourledissuaderdedemanderpourquoilui-mêmenerecevaitjamaisrien.Ellepassaitégalementunebonnepartiedesontempsàavancerd'obscuresexplicationssurlesraisonsquifaisaientdeHarryunpersonnageaussipeufréquentable.
—Cen'estpastoiquiesresponsabledecequ'estdevenucegarçon,Vernon,dit-elleletroisièmejour,alorsquelafamilleétaitentraindedéjeuner.Lorsqu'ilyaquelquechosedepourriàl'intérieur,personnenepeutrienyfaire.
Harrys'efforçadeconcentrersonattentionsursonassiette,maissesmainss'étaientmisesàtrembleretilsentaitlacolèreluiempourprerlesjoues.Souviens-toidel'autorisationdesortie,sedit-il.PenseauxpromenadesdanslesruesdePré-au-lard.Nedisrien,nelèvemêmepasla...
LatanteMargetenditlamainpourprendresonverredevin.
—C'estl'undesprincipesdebasedetouteéducation,poursuivit-elle.Onlevoittrèsbiendansl'élevagedeschiens.S'ilyaquelquechosedetorduchezlamère,onretrouveralamêmetarechezseschiots.
Acetinstant,leverredevinquetenaitlatanteMargeluiexplosadanslamain.DeséclatsdeverrevolèrententoussensetlatanteMarges'ébrouacommeunchienmouillé,sonvisagecongestionnéruisselantdevin.
—Marge!couinalatantePétunia.Marge,tut'esfaitmal?
—Non,non,cen'estrien,grommelalatanteMargeens'essuyantavecsaserviette.J'aidûserrerleverreunpeutropfort.IlestarrivélamêmechosechezlecolonelCourtepattl'autrejour.Net'inquiètepas,Pétunia.Ilfautdirequej'aidelapoigne...
MaislatantePétuniaetl'oncleVernonregardaientHarryd'unairtellementsoupçonneuxqu'ilestimapréférabledesepasserdedessertetdesortirdetable.
Lorsqu'ilfutdanslevestibule,ils'appuyacontrelemuretrespiraprofondément.C'étaitlapremièrefoisdepuislongtempsqu'ilperdaitsonsang-froidetselaissaitalleràfaireexploserquelquechose.Ilnepouvaitpassepermettrederecommencerunetelleerreur.L'autorisationdesortien'étaitpasleseulenjeu:s'ilcontinuaitcommeça,ilauraitdesennuisavecleministèredelaMagie.
Harryétaitencoreunsorcierdepremiercycleetlesloisenusagedanslemondedelasorcellerieluiinterdisaientdefaireusagedelamagieendehorsducollège.Ilavaitdéjàdesantécédents:l'étéprécédent,ilavaitreçuunelettreofficiellel'avertissantclairementquesileministèreentendaitànouveauparlerdephénomènesmagiquesseproduisantdansPrivetDrive,ils'exposaitàêtrerenvoyédePoudlard.
Bientôt,HarryentenditlesDursleyseleverdetableetilsehâtademonterdanssachambre.
HarrysupportasansbroncherlestroisjourssuivantsenseforçantàpenseràsonManueld'entretiendesbalaischaquefoisquelatanteMarges'enprenaitàlui.Laméthodes'étaitrévéléeefficace,bienqu'elleluidonnâtsansdouteunregardunpeuéteint,carlatanteMargefinitparémettrel'opiniondéfinitivequecegarçonétaitmentalementarriéré.
Enfin,auboutd'untempsquiluiavaitsembléinterminable,leséjourdelatanteMargearrivaàsafin.PoursonderniersoirchezlesDursley,latantePétuniaavaitpréparéundînerparticulièrementraffinéetl'oncleVernondébouchaplusieursbouteillesdevin.IlsdégustèrentlasoupeetlesaumonsansfairelamoindreallusionauxdéfautsdeHarry.Lorsqu'arrivalatartemeringuéeaucitron,l'oncleVernonassommatoutlemondeavecdelongsdiscourssurlaGrunnings,lafabriquedeperceusesqu'ildirigeait.Ensuite,latantePétuniafitducaféetl'oncleVernonsortitunebouteilledecognac.
—J'espèrequetutelaisserastenter,Marge,dit-il.
LatanteMargeavaitdéjàbubeaucoupdevinetsonvisagejouffluétaitplusrougequejamais.
—Justeunfond,minauda-t-elle.Encoreunpeuquandmême...Untoutpetitpeu...Voilà,commeça,c'estparfait.
Dudleyenétaitàsaquatrièmepartdetarte.LatantePétuniabuvaitsoncafé,lepetitdoigtenl'air.Harryauraitbienvouludisparaîtredanssachambre,maislorsqu'ilcroisaleregardfurieuxdel'oncleVernon,ilcompritaussitôtqu'illuifaudraitresterassislàjusqu'àlafin.
—Aahhh!soupiralatanteMargeenclaquantlalangueetenreposantsonverredecognac.Onpeutdirequeçafaitdubienparoùçapasse!Moi,avecmesdouzechiens,jen'aijamaisletempsdemefairelacuisine,jemangetoujourssurlepouce.
Ellerotasansretenueetcaressasongrosventrerevêtudetweed.
—Excusez-moi.Ah,çafaitvraimentplaisirdevoirungarçonbienbâti,reprit-elleenadressantunclind'œilàDudley.Tudeviendrasunbelhommecostaud,Duddy,commetonpère.Jereprendraisbienunepetitegouttedecognac,Vernon...Quantàl'autre,là...
D'unmouvementdetête,elledésignaHarryquisentitsonestomacsecontracter.LeManueld'entretiendesbalais,pensa-t-ilaussitôt.
—Ilal'aird'unpetitavortonméchant,poursuivitlatanteMarge.Çaarriveavecleschiens,parfois.L'annéedernière,j'aidemandéaucolonelCourtepattd'ennoyerun.Onauraitditunpetitrat,ilétaittoutfaible,complètementdégénéré.
Harrys'efforçaitdeserappelerlapage12desonlivre:Uneformulemagiquepouraméliorerlesbalaissousvireurs.
—Commejeledisaisl'autrejour,çavientdusang,insistalatanteMarge.Quandlesangestmauvais,çaressorttoujours.Jeneveuxriendirecontretafamille,Pétunia–duboutdesesgrosdoigtsenformedepelle,elletapotalamainosseusedelatantePétunia–,maistasœuravaitunetare.Cesontdeschosesquiarriventdanslesmeilleuresfamilles.Ensuite,elles'estacoquinéeavecunbonàrienetonalerésultatdevantnous.
Harrycontemplaitsonassiette.Unétrangetintementrésonnaitdanssesoreilles.Empoignezfermementl'extrémitédumanchedevotrebalai,serécita-t-il.Maisiln'arrivaitpasàsesouvenirdelasuitedutexte.LavoixdelatanteMargesemblaitluivrillerlestympanscommeunedesperceusesdel'oncleVernon.
—CePotter,repritlatanteMargequisaisitlabouteilledecognacetremplitànouveausonverreenlefaisantdébordersurlanappe,tunem'asjamaisditcequ'ilfaisaitdanslavie?
L'oncleVernonetlatantePétuniaparaissaientextrêmementtendus.Dudleyavaitmêmelevélesyeuxdesonassietteetregardaitsesparentsavecdesyeuxronds.
—Il...ilnetravaillaitpas,ditl'oncleVernonenjetantunvaguecoupd'oeilàHarry.Ilétaitauchômage.
—Jel'auraisparié!s'exclamalatanteMarge.Ellebutunelonguegorgéedecognacets'essuyalementonsursamanche.
—Unparesseux,unbonàrien,unfainéantqui...
—Cen'estpasvrai,ditsoudainHarry.
Unlourdsilencetomba.Harrytremblaitdespiedsàlatête.Desavie,iln'avaitjamaisressentiunetellefureur.
—ENCOREUNPETITVERREDECOGNAC!s'écrial'oncleVernonquiétaitdevenulivide.
IlvidalabouteilledansleverredelatanteMarge.
—Ettoi,mongarçon,siffla-t-ilàl'adressedeHarry,dépêche-toidefileraulit,allez,vite!
—Non,Vernon,hoquetalatanteMargeenlevantlamain,sespetitsyeuxinjectésdesangfixéssurHarry.Vas-y,mongarçon,vas-y,continue.Tuesfierdetesparents,n'est-cepas?J'imaginequ'ilsétaientivresquandilssesonttuésenvoiture...
—Ilsnesesontpastuésenvoiture,l'interrompitHarryquis'étaitlevéd'unbond.
—Ilssontmortsdansunaccidentdelaroute,espècedesalepetitmenteur,etc'estàcausedeçaquetuesdevenuunfardeaupourunefamillehonnêteettravailleuse!hurlalatanteMargeens'enflantdecolère.Tun'esqu'unpetitinsolent,ingratet...
Maissoudain,latanteMargesetut.Pendantuninstant,ilsemblaquelesmotsluimanquaient.Elleparaissaitgonfléed'unefureurimpossibleàexprimer,maisenfait,elleenflaitpourdebon.Songrosvisageécarlateseboursoufla,sesyeuxminusculessortirentdeleursorbitesetsabouchesetenditsifortqu'elleétaitincapabledeparler.Uninstantplustard,lesboutonsdesavestedetweedsautèrentetrebondirentsurlesmurs.Ellecontinuadegonflercommeunmonstrueuxballon,sonventredéchirasesvêtements,sesdoigtsdevinrentaussigrosquedessaucissons...
—MARGE!s'écrièrentensemblel'oncleVernonetlatantePétuniatandisquelecorpsdelatanteMarges'élevaitdesachaiseenmontantversleplafond.
Elleétaittouterondeàprésent.Telleuneénormebouéedotéedepetitsyeuxporcins,avecdesmainsetdespiedsquidépassaientétrangementcommedesnageoires,elleflottaitenl'airenémettantdesborborygmesapoplectiques.Molaireseprécipitadanslasalleàmangeretsemitàaboyercommeunfou.
—NOOOOOOOONNNNNN!
L'oncleVernonsaisitl'undespiedsdeMargeetessayadelarameneràterremaiscefutluiquifaillits'envoleràsontour.Molairesejetaalorssursesmolletsetyplantalescrocs.
Harryseprécipitahorsdelasalleàmangeravantquequiconqueaitpul'enempêcheretfonçaversleplacardsousl'escalier.Lorsqu'ilsetrouvadevantlaporte,celle-cis'ouvritcommeparenchantement.Quelquessecondesplustard,iltraînasagrossevalisedanslevestibule,puisilmontal'escalierquatreàquatre,soulevalalameduparquetetrepritlataied'oreillerdanslaquelleétaientenveloppésseslivresetsescadeauxd'anniversaire.Ilpritégalementlacaged'Hedwigeetdévalal'escalier.Ilétaitderetourprèsdesavaliselorsquel'oncleVernonsurgitdelasalleàmanger,sajambedepantalonenlambeaux.
—REVIENSICITOUTDESUITE!hurla-t-il.REVIENSIMMÉDIATEMENTETRENDS-LUISAFORMENORMALE!
MaisHarryétaitaveugléparlarage.Ilouvritsavalised'uncoupdepied,saisitsabaguettemagiqueetlapointasurl'oncleVernon.
—Elleaméritécequiluiarrive,dit-il,larespirationprécipitée.Etquepersonnenes'approchedemoi!
Atâtons,ilattrapalapoignéedelaporteetl'ouvrit.
—Jem'envais,dit-il.J'enaiassez!
Uninstantplustard,ilseretrouvadanslaruesombreetsilencieuse,traînantderrièreluisalourdevalise,lacaged'Hedwigesouslebras.
3LEMAGICOBUS
Harryparcourutplusieursautresruesentraînantpéniblementsavalisederrièrelui,avantdes'effondrerhorsd'haleinesurunmuretdeMagnoliaCrescent.Safureurtoujoursaussivive,ilrestaunlongmomentsansbouger,àécouterlesbattementsdesoncœur.
Maisauboutdedixminutesdesolitudedanscetterueobscure,unautresentiments'emparadelui:lapanique.Ilavaitbeauexaminerlasituationsoustouslesangles,jamaisilnes'étaittrouvédansuntelpétrin.Ilétaitdehors,seuldanslemondehostiledesMoldus,sanslemoindreendroitoùseréfugier.Lepire,c'étaitqu'ilavaiteurecoursàunpuissantsortilège,cequisignifiaitqu'ilseraitpresquecertainementexpulsédePoudlard.Ilavaitvioléavectantd'impudenceleDécretsurlaRestrictiondel'usagedelamagiechezlessorciersdepremiercyclequ'ils'étonnaitden'avoirpasencorevudereprésentantsduministèredelaMagiesurgirdevantlui.
HarryfrissonnaetscrutaMagnoliaCrescent.Qu'allait-illuiarriver?Allait-ilêtrearrêtéousimplementbannidumondedessorciers?IlpensaàRonetàHermioneetsesentitencoreplusdésemparé.Ilétaitsûrque,délinquantoupas,RonetHermioneauraienttoutfaitpourl'aider,maisilsétaienttousdeuxàl'étrangeretmaintenantqu'Hedwigeétaitpartie,iln'avaitplusaucunmoyendelescontacter.
Iln'avaitpasnonplusd'argentmoldu.Illuirestaitunpeud'ordesorcierdansunporte-monnaieaufonddesavalise,maislerestedelafortunequesesparentsluiavaientléguéesetrouvaitàLondresdansunechambrefortedechezGringotts,labanquedessorciers.Etiln'auraitsûrementpaslaforcedetraînersavalisejusqu'àLondres.Amoinsque...
Ilregardasabaguettemagiquequ'ilserraittoujoursdanssamain.S'ilétaitdéjàexcludePoudlard(lerythmedesoncœurs'accéléradouloureusementàcettepensée),cen'étaitpasunpeudemagiesupplémentairequiaggraveraitleschoses.Ildisposaitdelacaped'invisibilitéhéritéedesonpère,alorspourquoinepasuserd'unsortilègepourrendresavaliseaussilégèrequ'uneplume,puisl'attacheràsonbalai,etenfins'envelopperdanslacaped'invisibilitépourvolerjusqu'àLondressansêtrevu?Ilpourraitalorsprendresonargentdanslachambreforteet...commencersaviedebanni.C'étaitunehorribleperspective,maisilnepouvaitpasresterindéfinimentassissurcemuret,sinonlapolicedesMoldusfiniraitparvenirluidemandercequ'ilfaisaitdehorsenpleinenuitavecunevalisequicontenaitunecollectiondegrimoiresetunbalaimagique.
Harryouvritlavaliseetfouilladanssesaffairespourdénichersacaped'invisibilité,maisavantmêmedel'avoirtrouvée,ilseredressasoudainenregardantànouveauautourdelui.
Uncurieuxfrissonsurlanuqueluiavaitdonnél'impressionquequelqu'unl'observait,maislarueétaitdéserteetiln'yavaitpasdefenêtrealluméeauxenvirons.
Ilrecommençaàfouillerdanssavalise,maisilserelevapresqueaussitôt,lamaincrispéesursabaguettemagique.Ill'avaitsentiplusqu'entendu:quelquechoseouquelqu'unsetrouvaitdansl'espaceétroitentrelemuretetlegaragedelamaisondevantlaquelleils'étaitarrêté.Harryscrutalesténèbresdel'allée.Siseulementcequil'observaitavaitbougé,ilauraitsudequoiils'agissait,unchaterrant...ouautrechose.
—Lumos,marmonna-t-il.
Sabaguettemagiqueprojetaunelumièrevivequil'aveuglapresque.Illalevaau-dessusdesatêteetlasurfacecrépiedumuretsemitàbrillersouslerayonlumineuxquiéclairaitégalementlaportedugarage.Dansl'espacequilesséparait,Harrydistinguaalorsunesilhouettemassivedotéedegrandsyeuxscintillants.
Harryreculad'unpas,trébuchacontresavaliseetperditl'équilibre.Illâchasabaguettequifutprojetéedanslesairssouslechocettenditlebrasenarrièrepouressayerd'amortirsachutemaisilneputéviterdetomberbrutalementdanslecaniveau.
Aumêmeinstant,ilentenditunefortedétonationetunelumièreaveuglantejaillitsoudain,l'obligeantàleverlesmainspourseprotégerlesyeux.
Ilpoussauncrietroulasurletrottoirjusteàtemps.Deuxrouesgigantesquessurmontéesd'énormespharess'immobilisèrentdansuncrissementdepneusàl'endroitprécisoùilétaittombéuninstantauparavant.Enlevantlatête,Harrys'aperçutquelesrouesappartenaientàunbusvioletàdoubleimpérialequivenaitdesurgirdunéant.Surlepare-briseétaitécritenlettresd'or:Magicobus.
Pendantunefractiondeseconde,Harrysedemandasisachuteneluiavaitpasfaitperdrelatête.Uncontrôleurenuniformevioletsautaalorsdubusenlançantd'unevoixsonore:
—BienvenueàbordduMagicobus,transportd'urgencepoursorcièresetsorciersenperdition.Faitesunsigneavecvotrebaguettemagiqueetmontez,montez,nousvousemmèneronsoùvousvoudrez.Jem'appelleStanRocadeetjeseraivotrecontrôleurcette...
L'hommes'interrompit.Ilvenaitd'apercevoirHarry,toujoursassissurletrottoir.Harryramassasabaguettemagiqueetsereleva.Deprès,ils'aperçutqueStanRocaden'étaitguèreplusâgéquelui.Ildevaitavoirdix-huitoudix-neufanstoutauplus.Sesoreillesétaientlargementdécolléesetilavaitpasmaldeboutonssurlafigure.
—Qu'est-cequetufaisaisparterre?s'étonnaStan,d'untonquin'avaitplusriendeprofessionnel.
—Jesuistombé,ditHarry.
—Qu'est-cequit'apris?
—Jenel'aipasfaitexprès,répliquaHarry,agacé.
Ils'étaittorduungenouetlamainaveclaquelleilavaitessayédeserattraperétaitensang.Ilserappelabrusquementlaraisondesachuteettournaaussitôtlatêteendirectiondel'allée,entrelemuretetlegarage.LespharesduMagicobusl'inondaientdelumière,maiselleétaitvide.
—Qu'est-cequeturegardes?demandaStan.
—Ilyavaitunegrandechosenoire,là,expliquaHarryenmontrantvaguementl'espacevide.Onauraitditunchien,untrèsgroschien...
IlsetournaversStanquileregardaitlaboucheentrouverte.Avecunsentimentdemalaise,Harryvit
quelesyeuxdeStans'étaientposéssurlacicatriceenformed'éclairqu'ilavaitaufront.
—Qu'est-cequec'estquecetrucsurtatête?demandasoudainlecontrôleur.
—Cen'estrien,réponditprécipitammentHarryenselissantlescheveuxpourcacherlacicatrice.
SileministèredelaMagieétaitàsarecherche,iln'avaitpasenviedeluifaciliterlatâche.
—Tut'appellescomment?interrogeaStan.
—NevilleLondubat,réponditHarryendonnantlepremiernomquiluivenaitàl'esprit.Alors,commeça,cebusvaoùonveut...poursuivit-ilenespérantchangerdesujet.
—Ouais,ditfièrementStan,absolumentoùonveut,àconditionquecesoitsurlaterreferme.Ilneroulepassousl'eau.Maisdisdonc,continua-t-ild'unairànouveausoupçonneux,tunousasfaitsigne,pasvrai?Tuasagitétabaguettemagique,c'estbiença?
—Oui,oui,ditrapidementHarry.Combiençamecoûteraitd'alleràLondres?
—OnzeMornilles,réponditStan,maispourquatorze,tuasdroitàunetassedechocolatchaudenplus,etpourquinze,ontedonneunebouteilled'eauchaudeetunebrosseàdentsdelacouleurdetonchoix.
Harryfouillaànouveaudanssavalise,enretirasonporte-monnaieetfourraquelquespiècesd'argentdanslamaindeStan.Avecl'aideducontrôleur,ilhissalavalisedansl'autobus,posadessuslacaged'Hedwige,puismontadanslebus.
Al'intérieur,iln'yavaitpasdesièges.Ilsavaientétéremplacéspardeslitsencuivre,alignésderrièrelesfenêtresmasquéespardesrideaux.Desbougiesbrûlaientdansdeschandeliers,illuminantlesparoislambrisséesduvéhicule.Al'arrière,unminusculesorciercoifféd'unbonnetdenuitmurmura:
—Nonmerci,pasmaintenant,jefaisdesconservesdelimaces.
Puisilseretournadanssonsommeil.
—Installe-toilà,murmuraStanenpoussantlavalisedeHarrysouslelitsituéderrièreleconducteurdubus,assisdansunfauteuildesalondevantsonvolant.Voicinotrechauffeur,ils'appelleErnieDanlmur.Ern,jeteprésenteNevilleLondubat.
ErnieDanlmur,unvieuxsorcierauxépaisseslunettes,adressaunsignedetêteàHarryquilissasescheveuxd'ungestefébrilepourbiencachersacicatriceets'assitsursonlit.
—Onpeutyaller,Ern,ditStanenprenantplacedansunautrefauteuildesalon,àcôtéduchauffeur.
IlyeutunenouvelledétonationassourdissanteetHarrybasculaenarrière,déséquilibréparledémarrageentrombeduMagicobus.Ilseredressaetregardaàtraverslavitre.Aprésent,l'autobusfilaitlelongd'unetoutautrerue,trèsdifférentedecellequ'ilvenaitdequitter.Stanprenaitgrandplaisiràobserverl'expressionstupéfaitedeHarry.
—C'étaitlàqu'onétaitavantquetunousfassessigne,dit-il.Oùonest,Ern?QuelquepartaupaysdeGalles,non?
—Ouais,réponditErnie.
—CommentçasefaitquelesMoldusn'entendentpaslebus?s'étonnaHarry.
—Eux?ditStand'untonméprisant.Ilsnesaventpasécouter.Saventpasregardernonplus,d'ailleurs.Nefontjamaisattentionàrien.Jamais.
—IlfaudraitréveillerMadameDumarais,Stan,ditErnie.OnvaarriveràAbergavennydansuneminute.
StanpassadevantHarryetdisparutdansunétroitescalierauxmarchesdebois.Harry,deplusenplusnerveux,continuaitderegarderparlafenêtre.Ernienesemblaitpastrèsbienmaîtriserl'usaged'unvolant.LeMagicobusnecessaitdemontersurlestrottoirsetpourtant,ilneheurtaitaucunobstacle.Lesréverbères,lesboîtesàlettresetlespoubelless'écartaientd'unbondàsonapprocheetreprenaientleurplacequandilétaitpassé.
Stanredescendit,suivid'unesorcièreauteintlégèrementverdâtre,emmitoufléedansunecapedevoyage.
—Vousêtesarrivée,MadameDumarais,ditStand'untonjoyeux.
Ernieécrasalefreinettousleslitsglissèrentd'unetrentainedecentimètresversl'avantdubus.MadameDumaraisplaquaunmouchoircontresaboucheetdescenditlesmarchesd'unpasmalassuré.Lorsqu'ellefutsortiedubus,Stanjetasavalisederrièreellepuisrefermalesportièresd'ungestevigoureux.Ilyeutunenouvelledétonationetilsfoncèrentlelongd'unétroitchemindecampagnebordéd'arbresquis'écartaientpourleslaisserpasser.
Mêmes'ilnes'étaitpastrouvédansunautobusquin'arrêtaitpasd'exploserensautantdescentainesdekilomètresd'uncoup,Harryauraitétéincapablededormir.Ilnecessaitdesedemandercequiallaitluiarriveretsonestomacsecontractaitdouloureusementàcettepensée.IlsedemandaitégalementsilesDursleyavaientréussiàfaireredescendrelatanteMargeduplafond.
StanavaitouvertLaGazettedusorcieretlalisaitattentivement,lalangueentrelesdents.Alaune,laphotod'unhommeauvisageémaciéetauxlongscheveuxemmêlésclignaitlentementdel'œilendirectiondeHarry.Cevisageluidisaitvaguementquelquechose.
—Cethomme!s'exclamasoudainHarry.LesMoldusenontparléàlatélé!
Stanleyjetauncoupd'œilàlaphotoetpouffaderire.
—SiriusBlack,dit-ilenhochantlatête.BiensûrquelesMoldusenontparlé.D'oùtusors?
Devantl'expressioninterditedeHarry,ileutunpetitriresupérieuretluitenditlapremièrepagedujournal.
—Tudevraislirelesjournauxplussouvent,Neville,lança-t-il.
Harryapprochalejournaldelabougieetlut:
BLACKTOUJOURSINTROUVABLE
SiriusBlack,quipeutprétendreautitredeplusinfâmecrimineljamaisdétenuàlaforteressed'Azkaban,échappetoujoursauxrecherches,nousconfirmeaujourd'huileministèredelaMagie.
«NousfaisonsnotrepossiblepourcapturerBlack,nousadéclarécematinCornéliusFudge,leministredelaMagie,etnousdemandonsinstammentàlacommunautédessorcièresetsorciersderestercalme.»
FudgeaétécritiquéparcertainsmembresdelaFédérationinternationaledesMagesetSorcierspouravoirinformédelasituationlePremierministreMoldu.
«Ilestclairquec'étaitmondevoir,adéclaréCornéliusFudgenonsansunecertaineirritation.Blackestunfou,ilreprésenteundangerpourquiconquesetrouveensaprésence,sorcierouMoldu.J'aiobtenuduPremierministrel'assurancequ'ilnediraitpasunmotàquiquecesoitdelavéritableidentitédeBlack.D'ailleurs,nenousytromponspas:quilecroiraitsijamaisillefaisait?»
LesMoldusontétéavertisqueBlackétaitarméd'unpistolet(sortedebaguettemagiquedontlesMoldusseserventpours'entre-tuer),maiscequecraintlacommunautédessorcièresetsorciers,c'estunmassacretelqueceluiquis'estproduitilyadouzeans,lorsqueBlackatuétreizepersonnesd'uncoupenlançantunseulsort.
HarryregardalesyeuxsombresdeSiriusBlack,laseulepartiedesonvisagedécharnéquisemblaitvivante.Harryn'avaitjamaisrencontrédevampire,maisilenavaitvuenphotodanslescoursdeDéfensecontrelesforcesduMaletBlack,avecsesjouescireuses,avaitl'aird'enêtreun.
—Ilfaitpeur,pasvrai?ditStanquiobservaitHarry.
—Ilavraimenttuétreizepersonnes?demandaHarryenluirendantlejournal.Enjetantunseulsort?
—Oui,ditStan.Enpleinjouretdevanttémoins.Çaafaitunedeceshistoires,pasvrai,Ern?
—Ouais,ditErnied'unairsombre.
Stanpivotadanssonfauteuil,lesmainsderrièrelanuque,pourmieuxvoirHarry.
—BlackétaitundesgrandspartisansdeTu-Sais-Qui,dit-il.
—Quoi,Voldemort?réponditmachinalementHarry.
LesboutonsquiconstellaientlevisagedeStandevinrentlivides.Erniesursauta,donnantuncoupdevolantsibrutalqu'unefermetoutentièreduts'écarterd'unbondpouréviterlebus.
—Tudeviensfou,ouquoi?s'écriaStan.Qu'est-cequiteprenddeprononcersonnom?
—Désolé,réponditprécipitammentHarry,je...j'avaisoublié...
—Oublié!ditStand'unevoixéteinte.J'enailecœurquibatlachamade...
—Alors,donc...BlackétaitunpartisandeTu-Sais-Qui?repritHarrysuruntond'excuse.
—Ouais,ditStanensefrottantlapoitrine.Ilenétaitmêmetrèsproche...EtquandlepetitHarryPotteradémoliTu-Sais-Qui...
D'ungestevif,Harryramenasamèchesursacicatrice.
—...touslespartisansdeTu-Sais-Quiontététraqués,pasvrai,Ern?Laplupartsavaientbienquec'étaitfinipoureux,maintenantqu'iln'étaitpluslàetilssesonttenustranquilles.SaufSiriusBlack.D'aprèscequ'onm'adit,ilpensaitqu'ilallaitdevenirsonbrasdroitquandTu-Sais-Quiauraitprislepouvoir.Finalement,ilsontréussiàcoincerBlackaumilieud'uneruepleinedeMoldus.Alors,ilasortisabaguettemagiqueetilajetéunsortquiadévastétoutelarue.UnsorcieretdouzeMoldusontététuéssurlecoup.Horrible,pasvrai?EttusaiscequeBlackafaitaprèsça?ajoutaStand'untondramatique.
—Quoi?demandaHarry.
—Ilaéclatéderire,repritStan.Ilestrestélà,deboutàrigoler.EtquanddesrenfortsduministèredelaMagiesontarrivés,illesasuivissansrésisterencontinuantàrirecommeunbossu.Parcequ'ilestfou,pasvrai,Ern?Ilestfou.
—S'ilnel'étaitpasenarrivantàAzkaban,ill'estsûrementdevenu,ditErnd'unevoixtrèslente.Jepréféreraismefaireexploserplutôtquedemettrelespiedslà-bas.Entoutcas,c'estbienfaitpourlui,aprèscequ'ilafait...
—Ilsenonteudutravailpourmaquillertoutça,pasvrai,Ern?poursuivitStan.UnerueentièrementravagéeavecdescadavresdeMoldusunpeupartout.Qu'est-cequ'ilsontdonnécommeexplication,déjà,Ern?
—Explosiondegaz,grommelaErnie.
—C'estça,etmaintenant,ils'estévadé,repritStanencontemplantànouveaulevisageémaciédeSiriusBlack.C'estlapremièrefoisqu'unprisonnierarriveàs'échapperd'Azkaban,pasvrai,Ern?Comprendspascommentils'yestpris.Çafaitpeur,non?Entoutcas,çam'étonneraitqu'ilaitbeaucoupdechancesdes'entirerfaceauxgardiensd'Azkaban,pasvrai,Ern?
Erniefutsoudainsecouéd'unfrisson.
—Tunevoudraispasparlerd'autrechose,Stan,soisgentil.Rienquedepenserauxgardiensd'Azkaban,j'enaimalauventre.
StanreposalejournalàcontrecœuretHarrys'appuyacontrelavitredubus,plusinquietquejamais.Ilnepouvaits'empêcherd'imaginercequeStandiraitàsespassagersdansquelquetemps.
—VousavezentenducettehistoiresurHarryPotter?Ilagonflésatantecommeunemontgolfière.Onl'aramassédansleMagicobus,pasvrai,Ern?Ilessayaitdes'échapper...
Harryaussiavaitviolélaloidessorciers,toutcommeSiriusBlack.Transformersatanteenballonconstituait-ilundélitsuffisantpourl'envoyeràAzkaban?Harrynesavaitriendelaprisondessorciers.Maischaquefoisqu'onluienavaitparlé,c'étaitaveclamêmeterreurdanslavoix.Hagrid,legarde-chassedePoudlard,yavaitpassédeuxmoisl'annéeprécédenteetHarryn'étaitpasprèsd'oubliersonexpressionépouvantéequandonluiavaitannoncéqu'ilallaityêtreemmené.Hagridétaitpourtantl'undeshommeslespluscourageuxqueHarryaitjamaisrencontrés.
LeMagicobusroulaitdansl'obscurité,écartantsursonpassageborneslumineuses,cabinestéléphoniques,arbresetbuissons.Accablé,Harry,étendusursonlitdeplumes,setournaitetseretournaitdanstouslessens.Auboutd'unmoment,StanserappelaqueHarryavaitpayéd'avanceunetassedechocolatchaud.Illaluiapportamaisrenversatoutsurl'oreillerlorsquelebuspassabrutalementd'AngleseyaupaysdeGallesàAberdeenenEcosse.Unparun,dessorcièresetdessorciersvêtusdechemisesdenuitetchaussésdepantouflesdescendaientdesétagessupérieursetsemblaientenchantésdequitterenfinleMagicobus.
Bientôt,Harryrestaleseulpassager.
—Alors,Neville,ditStanenjoignantlesmains,oùest-cequ'ontelaisse,àLondres?
—SurleChemindeTraverse,réponditHarry.
—Onyva,ditStan.Attention,tiens-toibien.
BANG!Aprèsunenouvelledétonation,leMagicobusseretrouvadansCharingCrossRoad.Harryseredressasursonlitetregardalesimmeublesetlesbancspublicsseserrersursonpassagepourluilaisserlavoielibre.Lecielcommençaitàs'éclaircir.Harryavaitl'intentiondesecacherquelquepartpendantdeuxheurespuisd'alleràlabanqueGringottsdèsl'ouverture.Ensuite,ils'enfuiraitquelquepart,ilnesavaitoù.
ErnécrasalapédaledefreinetleMagicobuss'arrêtadansunlongdérapagedevantunpubd'aspectmiteux.C'étaitleChaudronbaveur,aufondduquelsetrouvaitlaportemagiquequipermettaitd'accéderauChemindeTraverse.
—Merci,ditHarryàErn.
IlsortitdubusetaidaStanàdescendresavaliseetlacaged'Hedwigesurletrottoir.
—Bon,ehbien,aurevoir,ditHarry.
MaisStanneluiprêtaaucuneattention.Lesyeuxexorbités,ilregardaitfixementl'entréeobscureduChaudronbaveur.
—Tevoiciarrivé,Harry,ditalorsunevoix.
Avantquecelui-ciaiteuletempsdeseretourner,unemainseposasursonépaule.
—Çaalors!s'exclamaStan.Ern,viensvoirça!Viensvoir!
Harrytournalatêtepourvoiràquiappartenaitlamainposéesursonépauleetileutsoudain
l'impressiond'avoiravaléunseaudeglaçons:ils'agissaitdeCornéliusFudge,leministredelaMagieenpersonne.
Stansautasurletrottoir.
—Commentavez-vousappeléNeville,MonsieurleMinistre?demanda-t-ild'untonsurexcité.
Fudge,unpetithommerepletvêtud'unelonguecapeàfinesrayures,semblaitépuiséetfrigorifié.
—Neville?répétaFudgeenfronçantlessourcils.C'estHarryPotter.
—Jelesavais!s'écriaStand'unairravi.Ern!Ern!DevinequiestNeville!C'estHarryPotter!J'aivusacicatrice!
—C'estça,c'estça,ditFudge,agacé,jesuisraviqueleMagicobusaitamenéHarryjusqu'ici,maisluietmoi,nousaurionsbesoind'êtreunpeutranquillesàprésent...
Fudgeserral'épauledeHarryetl'entraînaàl'intérieurdupub.Unesilhouettevoûtée,portantunelanterne,sedessinaderrièrelebar.C'étaitTom,lepatron,unvieilhommeédentéàlapeauridée.
—Ah,vousl'aveztrouvé,MonsieurleMinistre!s'exclama-t-il.Vousvoulezboirequelquechose?Unebière?Uncognac?
—Unetassedethé,plutôt,réponditFudgequitenaittoujoursHarryparl'épaule.
StanetErnieapparurentalors,traînantlavalisedeHarryainsiquelacaged'Hedwige.Tousdeuxjetaientalentourdesregardsbrillantsdecuriosité.
—Commentçasefaitquetunenousaiespasditquituétais?lançaStan,levisagerayonnant,tandisquelatêtedehiboud'Erniejetaitunregardintéressépar-dessusl'épauledesoncollègue.
—Ilnousfaudraitaussiunsalonprivé,Tom,ditsèchementCornéliusFudge.
D'unsignedelamain,lepatrondupubinvitaleministreàlesuivredanslecouloir,derrièrelebar.
—Aurevoir,ditHarryàStanetErnd'untonrésigné.
—Salut,Neville!ditStan.
FudgeentraînaHarrylelongdel'étroitpassageéclairéparlalanternedeTom.Puistoustroispénétrèrentdansunpetitsalon.Tomclaquadesdoigtsetunfeujaillitaussitôtdanslacheminée.Ilsortitalorsdelapièceens'inclinantrespectueusement.
—Assieds-toi,Harry,ditFudgeenmontrantunfauteuilauprèsdufeu.
Harrys'exécuta.Malgrélachaleurdesflammes,ilsentaitdesfrissonsluiparcourirlecorps.Fudgeenlevasacapeàrayuresetlajetasurunechaise,puisilremontasoigneusementlesplisdupantalondesoncostumevertbouteilleets'assitfaceàHarry.
—Harry,jemeprésente,jesuisCornéliusFudge,leministredelaMagie.
Bienentendu,Harrylesavaitdéjà.Ilavaiteul'occasiondevoirFudgeunjour,maiscommeilportaitalorslacaped'invisibilitéqueluiavaitléguéesonpère,leministren'enavaitjamaisriensu.
Tomréapparutavecunplateausurlequelétaientdisposésdestasses,unethéièreetdespetitspains.IlposaleplateausurlatableentreFudgeetHarryetquittalesalonenrefermantlaportederrièrelui.
—Ehbien,ditFudgeenversantlethédanslestasses,onpeutdirequetunousasfaitunebellepeur!T'enfuirainsidecheztononcleettatante!Jecommençaisàmedemander...maisenfintuessainetsauf,c'estl'essentiel.
Fudgesebeurraunpetitpainetpoussal'assietteversHarry.
—Mange,Harry,dit-il,tuasl'airexténué.Tuseraspeut-êtrecontentd'apprendrequenousavonsmisuntermeaugonflementintempestifdeMademoiselleMarjorieDursley.DeuxreprésentantsduDépartementdeRéparationdesAccidentsdeSorcellerieontétéenvoyésàPrivetDrive,ilyaquelquesheures.MissDursleyaétéperforéeetunsortilèged'Amnésieaétépratiqué.Ellenegarderaaucunsouvenirdel'incidentquiestdoncdéfinitivementclos.
Par-dessussatassedethé,FudgeadressaunsourireàHarry,dansl'attituded'unonclebienveillantfaceàsonneveupréféré.Harry,quin'encroyaitpassesoreilles,ouvritlabouchepourdirequelquechose,maisilnetrouvarienàrépondreetrenonçaàprononcerlemoindremot.
—Tut'inquiètessansdoutedelaréactiondetononcleetdetatante?repritFudge.Ilssonttrèsencolère,inutiledelenier,maisilsontquandmêmeacceptédetereprendrechezeuxl'étéprochain,àconditionqueturestesàPoudlardpourlesvacancesdeNoëletdePâques.
Harryretrouval'usagedelaparole.
—JerestetoujoursàPoudlardàNoëletàPâques,dit-il,etdetoutefaçon,jeneveuxplusjamaisretourneràPrivetDrive.
—Allons,allons,jesuissûrquetunediraspluslamêmechoselorsquetuteserascalmé,réponditFudged'untonpréoccupé.Aprèstout,ilssonttaseulefamilleetjesuisconvaincuquevousvousaimezbeaucouplesunslesautres...heu...aufonddevous-mêmes...
Harrynesongeamêmepasàledémentir.Cequil'intéressait,c'étaitdesavoircequiallaitluiarrivermaintenant.
—Resteàdécideroùtuvaspassertesdeuxdernièressemainesdevacances,poursuivitFudgeensebeurrantundeuxièmepetitpain.Jesuggèrequetuprennesunechambreici,auChaudronbaveuret...
—Attendez...l'interrompitHarry.Qu'est-cequejevaisavoircommepunition?
Fudgeclignadesyeux.
—Commepunition?
—J'aiviolélaloi!ditHarry.LeDécretsurlaRestrictiondel'usagedelamagiechezlessorciersdepremiercycle.
—Voyons,mongarçon,nousn'allonspastepunirpourunepetitechosecommeça!s'exclamaFudgeenagitantsonpetitpaindansungested'impatience.Cen'étaitqu'unaccident!Onnevaquandmêmepasenvoyerquelqu'unàAzkabansimplementparcequ'ilagonflésatantecommeunballon!
MaisHarryétaitbienplacépoursavoirqu'onnetenaitjamaisdetelsproposauministèredelaMagie.
—L'annéedernière,j'aireçuunavertissementsimplementparcequ'unelfedemaisonavaitjetéungâteauparterredanslacuisinedemononcle!rappela-t-ilenfronçantlessourcils.EtleministèredelaMagieaditquejeseraisrenvoyédePoudlardsiunphénomènemagiquesereproduisaitlà-bas!
HarryeutalorslatrèsnetteimpressionqueCornéliusFudgesesentaitsoudainmalàl'aise.
—Lescirconstancespeuventchanger,Harry...dit-il.Nousdevonsprendreenconsidération...dansleclimatactuel...Tun'aspascherchéàêtrerenvoyé,n'est-cepas?
—Biensûrquenon.
—Danscecas,pourquoifairetantd'histoires?ditFudgeenéclatantderire.Tiens,prendsdoncunpetitpainpendantquejevaisvoirsiTomaunechambrelibrepourtoi.
Lesyeuxronds,HarryregardaFudgesortirdelapièce.Ilsepassaitquelquechosed'extrêmementétrange.PourquoiFudgel'avait-ilattenduauChaudronbaveur,sinonpourlepunirdecequ'ilavaitfait?Etd'ailleurs,commentsefaisait-ilqueleministredelaMagiesedéplaceenpersonnepours'occuperd'unehistoirequiconcernaitunsorcierdepremiercycle?FudgerevintencompagniedeTom.
—Lachambre11estlibre,Harry,ditFudge.Jepensequetuyserastrèsbien.Ilyasimplementunerègleàobserver,jesuissûrquetucomprendrastrèsbien:jeneveuxpasquetuaillestepromeneràLondrescôtéMoldus,d'accord?RestesurleChemindeTraverse.Etrentretoujoursiciavantlatombéedujour.JeconfieàTomlesoindetesurveiller.
—C'estentendu,ditlentementHarry,maispourquoi?
—Onneveutpasteperdreunedeuxièmefois,tucomprends?réponditFudgeenriantdeboncœur.Ilvautbeaucoupmieuxsavoiroùtutetrouves...
Fudges'éclaircitbruyammentlagorgeetpritsacapeàrayures.
—Bon,jem'envais,dit-il,j'aibeaucoupdechosesàfaire.
—VousavezréussiàrepérerBlack?demandaHarry.LesdoigtsdeFudgeglissèrentsoudainsurlesboutonsd'argentdesacape.
—Quiça?Ah,oui,tuasentenduparlerdecettehistoire,non,pourl'instant,onnesaitpasoùilest,maisc'estunesimplequestiondetemps.Lesgardiensd'Azkabann'ontjamaisconnud'échec...etjenelesaijamaisvusaussifurieux.
Fudgeeutunlégerfrisson.
—Ehbien,aurevoir,dit-il.
IlserralamaindeHarryquieutuneidéesoudaine.
—Heu...MonsieurleMinistre,puis-jevousdemanderquelquechose?
—Maiscertainement,réponditFudgeavecunsourire.
—LesélèvesdetroisièmeannéesontautorisésàvisiterPré-au-lard,maismononcleetmatantenem'ontpassignémonautorisationdesortie.Est-cequevouspourriezlefaireàleurplace?Fudgesemblamalàl'aise.
—Ah,heu...non,non,désolé,Harry,maiscommejenesuisniunparentniuntuteur...
—MaisvousêtesleministredelaMagie,ditprécipitammentHarry.Sivousmedonniezlapermission...
—Non,jesuisnavré,Harry,maislerèglement,c'estlerèglement.Tupourraspeut-êtrevisiterPré-au-lardl'annéeprochaine.Enfait,jecroisqueceseraitmieuxpourtoisitune...enfin,bon,jem'envais.Amuse-toibien,Harry.
Fudgesouritetluiserraànouveaulamainavantdesortirdelapièce.Toms'avançaalorsversHarry,levisagerayonnant.
—Sivousvoulezbienmesuivre,MrPotter,dit-il.J'aidéjàmontévosbagages.
HarrysuivitTomdansunélégantescalierpuisjusqu'àuneportesurlaquelleuneplaquedecuivreportaitlenuméro11.L'aubergistetournauneclédanslaserrureetouvritlaporte.
Lelitavaitl'airconfortable,lesmeublesdechêneétaientsoigneusementcirés,unfeubrûlaitdanslacheminéeet,perchéesurunearmoire,ilyavait...
—Hedwige!s'exclamaHarry.
LachouetteauplumagedeneigefitclaquersonbecetvintseposersurlebrasdeHarrydansunbruissementd'ailes.
—Vousavezunechouettetrèsintelligente,gloussaTom.Elleestarrivéecinqminutesaprèsvous.Sivousavezbesoindequelquechose,MrPotter,n'hésitezpasàm'appeler.
Ils'inclinaetsortit.
HarryrestalongtempsassissurlelitàcaressermachinalementHedwige.Au-dehors,lecielchangeaitrapidementdecouleur,passantd'unbleusombreetveloutéàungrisd'acier,puisseteintantd'unenuanceroséparseméed'or.Harryavaitdumalàcroireque,quelquesheuresauparavant,ilétaitencoreàPrivetDrive.Mieux:ilneseraitpasrenvoyédePoudlardetilallaitpasserdeuxsemainestranquilles,loindesDursley.
—C'étaitunedrôledenuit,Hedwige,dit-ilenbâillant.
Sansmêmeenleverseslunettes,ilselaissaalorstombersurl'oreillerets'endormitaussitôt.
4LECHAUDRONBAVEUR
Harrymitplusieursjoursàs'habitueràcetteétrangeetnouvelleliberté.Jamaisauparavant,iln'avaiteulapossibilitédeseleverquandbonluisemblaitoudemangercequiluiplaisait.Ilpouvaitmêmealleroùilvoulait,àconditionquecefûtsurleChemindeTraverse.Maiscommecettelongueruepavéerassemblaitlesplusextraordinairesboutiquesdesorcelleriedumonde,Harryn'avaitaucuneenviededésobéiràFudgeens'aventurantdanslemondedesMoldus.
Chaquematin,ilprenaitsonpetitdéjeunerdanslasalleduChaudronbaveuroùilprenaitplaisiràobserverlesautresclients:dedrôlesdepetitessorcièresdébarquéesdelacampagnepourfairedushoppingsurleChemindeTraverse,devieuxmagesvénérablescommentantlesderniersarticlesduMensueldelaMétamorphose,dessorciershirsutes,desnainstapageursetmêmeunjourquelqu'unquiavaitl'aird'uneharpieetquicommandauneassiettedefoiecru,latêtedissimuléesousunpasse-montagne.
Aprèslepetitdéjeuner,Harrysortaitdanslacour,derrièrelepub,prenaitsabaguettemagique,tapotaitlatroisièmebriqueau-dessusdelapoubelleenpartantdelagaucheetattendaitques'ouvrelaporteenarcadequidonnaitaccèsauChemindeTraverse.
Ilpassaitdelonguesjournéesensoleilléesàexplorerlesboutiquesetàmangeràl'ombredesparasolsmulticoloresdisposésauxterrassesdescafés,oùlesautresclientssemontraientleursachats(«C'estunlunascope,monvieux,plusbesoindesefatigueràfairedescartesdelalune»)oucommentaientl'évasiondeSiriusBlack(«Personnellement,jenelaisseraipluslesenfantssortirseulstantqu'ilneserapasretournéàAzkaban»).Harryn'avaitplusàfairesesdevoirsdevacancesencachettesoussacouverture.Aprésent,ilpouvaittravaillerenpleinjouràlaterrassedeFlorianFortarôme,leglacier.Parfois,ilbénéficiaitdel'aidedeFlorianlui-mêmequisavaitbeaucoupdechosessurleschassesauxsorcièresduMoyenAgeetdonnaitàHarrydessundaesgratuitstouteslesdemi-heures.
Depuisqu'ilavaitremplisaboursedeGallionsd'or,deMornillesd'argentetdeNoisesdebronzequ'ilétaitalléchercherdanssachambrefortedeGringotts,Harrydevaitfairedeseffortsconsidérablespournepastoutdépenserd'unseulcoup.Ilavaitencorecinqannéesd'étudesàfaireàPoudlardetilnes'imaginaitpasdemandantunjourdel'argentauxDursleypours'acheterdesgrimoires.Aussiavait-ildûrenonceràs'acheterunmagnifiquejeudeBavboulesenor(lesBavboulesétaientdessortesdebillesdesorcierquiavaientlafacultédeprojeterunliquidepestilentielauvisagedujoueuradverselorsqu'ellesperdaientunpoint).Ilétaitégalementterriblementtentéparunereproductionparfaitedelagalaxiesousungrandglobedeverrequil'auraitdispensédeprendredésormaislemoindrecoursd'astronomie.Maisl'objetquiexerçasurluilaplusgrandetentationapparutunesemaineaprèssonarrivéeauChaudronbaveur.Sonsensdel'économiefuteneffetmisàrudeépreuvelorsqu'ilvitunefoules'engouffrersoudaindanssaboutiquepréférée,leMagasind'AccessoiresdeQuidditch.
Intrigué,Harryentraàsontouretsefrayauncheminparmidessorcierssurexcitésjusqu'àunpodiumquivenaitd'êtreinstallé.Ilaperçutalorsleplusextraordinairebalaiqu'ileûtjamaisvu.
—Çavientdesortir,c'estunprototype,ditquelqu'unàcôtédeHarry.
—C'estvraiquec'estlebalaileplusrapidedumonde,Papa?demandaunjeunegarçonaccrochéau
brasdesonpère.
—L'équipenationaled'Irlandevientdecommanderseptdecesmerveillespoursesjoueurs,annonçalepatrondumagasin.Etilspartentfavorispourlacoupedumonde!
UnegrossesorcièrequisetenaitdevantHarrysedécidaenfinàbougeretilputalorslirel'écriteauposéàcôtédubalai.
L'ÉCLAIRDEFEU
Avecsaligneaérodynamiqueetsonmancheenboisdefrênerecouvertd'unvernisgarantiinattaquable,cebalaidecoursereprésentelederniercrienmatièredetechnologie.Chaquemodèleportesurlemancheunnumérodefabricationgravéàlamainquigarantitsaqualité.Lesbranchesdebouleausoigneusementsélectionnéesontététailléesuneparunepourobtenirlemeilleurcoefficientdepénétrationdansl'air,donnantàl'ÉclairdeFeuunéquilibreetuneprécisioninsurpassables.Avecdesaccélérationsde0à240km/hendixsecondesetunsortilègedeFreinageàtouteépreuve,l'ÉclairdeFeuoffrelesmeilleuresperformancesetlesmeilleuresconditionsdesécuritéactuellementdisponiblessurlemarché.Prixsurdemande.
Prixsurdemande...Harryn'osaitmêmepassongeràlaquantitéd'orquepouvaitcoûterunetellemerveille.C'étaitlapremièrefoisdesaviequ'ildésiraitquelquechoseavecautantd'intensité.Maisaprèstout,iln'avaitjamaisperduunmatchdeQuidditchsursonNimbus2000,alors,àquoibonviderlecontenudesachambrefortedeGringottspouracheterunÉclairdeFeupuisqu'ilpossédaitdéjàunexcellentbalai?Harrynedemandapasleprix,maisilrevintpresquechaquejourdanslemagasinpourcontemplerl'objet.
Ilyavaitbeaucoupd'autreschosesqu'ilétaitobligéd'acheter.Ilpassachezl'apothicaireetrenouvelasonstockd'ingrédientspourpotions,puisilachetadenouvellesrobesdesorcier,cellesdel'annéedernièreétantdésormaistropcourtesdeplusieurscentimètres.Plusimportantencore,ilfitl'acquisitiondesesnouveauxmanuels,notammentceuxquitraitaientdesdeuxnouvellesmatièresqu'ilétudieraitcetteannée:SoinsauxcréaturesmagiquesetDivination.
Harryeutunesurpriseenregardantlavitrinedulibraire.Aulieudel'habituelleexhibitiondegrimoiresdelatailled'unpavé,àlacouvertureincrustéedelettresd'or,ilyavaitunegrandecagedeferdanslaquelleétaientenfermésunecentained'exemplairesduMonstrueuxLivredesMonstres.Despagesdéchiréesvolaiententoussenstandisqueleslivresselivraientàdesmatchsdelutte,s'agrippantdansdesprisesfurieusesponctuéesdeférocesclaquementsdecouvertures.
Harrysortitsalistedelivresdesapocheetlaregardapourlapremièrefoisendétail.LeMonstrueuxLivredesMonstresétaitlemanueldebasedescoursdeSoinsauxcréaturesmagiques.HarrycomprenaitàprésentpourquoiHagridluienavaitoffertunpoursonanniversaire.Ilsesentitsoulagé:ilavaitcraintqueHagridaitencoreadoptéunanimalterrifiantetqu'ilaitbesoind'aidepourlemaîtriser.
LorsqueHarryentradanslalibrairieFleuryetBott,ledirecteurseprécipitaverslui.
—ÉlèvedePoudlard?dit-ilàbrûle-pourpoint.Vousêtesvenucherchervosnouveauxlivres?
—Oui,ditHarry,j'aibesoinde...
—Écartez-vous,ditlelibraired'untonimpatientenrepoussantHarry.
Ilpassaunepairedegantsépais,saisitunegrossecannenoueuseets'avançaverslaportedelacageauxlivresmonstrueux.
—Paslapeine,ditHarry,j'enaidéjàun.
—Vraiment?
Levisagedulibraireexprimaunprofondsoulagement.
—Ça,c'estunebonnenouvelle,dit-il,jemesuisdéjàfaitmordrecinqfoiscematin.
Unbruitdedéchirureretentitalors.Deuxdeslivresmonstrueuxenavaientattrapéuntroisièmeets'acharnaientàlemettreenpièces.
—Arrêtez!Arrêtez!s'écrialelibraireenleurdonnantdegrandscoupsdecanneàtraverslesbarreauxdelacage.Jenelaisseraiplusjamaisceshorreursentrerdansmaboutique!Plusjamais!C'estdevenuunemaisondefous!Jecroyaisqu'iln'yauraitjamaisriendepirequelejouroùonaachetédeuxcentsexemplairesduLivreinvisibledel'invisibilité–ilsnousontcoûtéunefortuneetonnelesajamaisretrouvés...Qu'est-cequevousauriezvoulu?
—J'auraisbesoindulivredeCassandraVablatskyintituléLeverlevoiledufutur,ditHarry,unœilsursaliste.
—Ah,vousallezétudierlaDivination,ditlelibraireenconduisantHarryaufonddumagasin,dansuncoinconsacréàlavoyance.
UnepetitetablecroulaitsousdesouvragesdugenrePrédirel'imprévisible:protégez-vouscontreleschocsouCristalbrisé:lesmauvaiscoupsdusort.Lelibrairemontasurunescabeauetluitenditungrosvolumereliédenoir.
—Leverlevoiledufutur,excellentguided'initiationauxprincipalesméthodesdedivination:chiromancie,bouledecristal,marcdecafé...
MaisHarryn'écoutaitpas.Sonregardétaittombésurunautrelivreexposéaumilieud'unepetitetable:Présagesdemort:quefairelorsquel'onsentvenirlepire.
—Sij'étaisvous,jeneliraispasça,ditlelibraired'untonléger.Sinon,vousallezcommenceràvoirdesprésagesdemortpartoutetvousfinirezparmourirdepeur.
MaisHarrycontinuaitderegarderfixementlacouverturedulivre:ellereprésentaitungroschiennoirdelatailled'unoursavecdesyeuxflamboyants.Unchienquiavaitquelquechosed'étrangementfamilier...
LelibraireluimitentrelesmainsunexemplairedeLeverlevoiledufutur.
—Ilvousfautautrechose?demanda-t-il.
—Oui,réponditHarryenarrachantsonregarddel'imageduchienpourconsulterd'unairabsentsalistedelivres.Heu...IlmefaudraitleManuelducoursmoyendemétamorphoseetleLivredessortsetenchantements,niveau3.
Dixminutesplustard,HarrysortitdechezFleuryetBottavecsesnouveauxlivressouslebrasetretournaauChaudronbaveur.Ilmarchaitdroitdevantluisansfairetrèsattentionoùilmettaitlespiedsetbousculaplusieurspersonnessursonpassage.
Ilmontad'unpaslourdlesmarchesdel'escalier,entradanssachambreetjetaleslivressurlelit.Quelqu'unétaitvenufaireleménage.Lesfenêtresétaientouvertesetlesoleilinondaitlapièce.Derrièrelui,HarryentendaitlebruitdesautobusquiroulaientdanslemondeinvisibledesMoldus,mêléàlarumeurdelafouletoutaussiinvisiblequisepressaitsurleChemindeTraverse.Ilaperçutalorssonrefletdanslemiroir,au-dessusdulavabo.
—Cenepouvaitpasêtreunprésagedemort,dit-ilàsonimagesuruntondedéfi.J'étaisprisdepaniquequandj'aivucettechosedansMagnoliaCrescent.C'étaitsansdouteunsimplechienerrant...
Illevamachinalementlamainetessayad'aplatirsescheveux.
—Ça,c'estuncombatperdud'avance,ditalorssonmiroird'unevoixsifflante.
Amesurequelesjourspassaient,HarryessayaitderepérerRonouHermionedanslafoule.OnvoyaitàprésentdenombreuxélèvesdePoudlardsurleChemindeTraverse.DansleMagasind'AccessoiresdeQuidditch,HarryrencontraSeamusFinniganetDeanThomas,sescamaradesdeclassedelamaisondeGryffondor.Euxaussiregardaientl'ÉclairdeFeuavecdesyeuxronds.Devantlalibrairie,ilrencontraégalementlevéritableNevilleLondubat,ungarçondistraitauvisagelunaire.Harrynes'arrêtapaspourbavarderaveclui.Nevilleavaitperdusalistedelivresetsefaisaitréprimanderbruyammentparsaredoutablegrand-mère.Harryespéraitbienqu'ellen'apprendraitjamaisqu'ils'étaitfaitpasserpoursonpetit-filsdansleMagicobus.
Ledernierjourdesvacances,Harryseréveillaenpensantqu'aumoins,ilétaitsûrderevoirRonetHermionelelendemain,àbordduPoudlardExpress.Ilseleva,s'habilla,allajeterunderniercoupd'œilàl'ÉclairdeFeuets'apprêtaitàallerdéjeunerlorsquequelqu'uncriasonnomderrièrelui.
—Harry!HARRY!
Ilsétaientlàtouslesdeux,assisàlaterrassedechezFlorianFortarômeetluifaisaientdegrandssignesdelamain.HermionearboraitunbronzageimpressionnantetRonsemblaitavoirplusdetachesderousseurquejamais.
—Enfin!ditRonavecunlargesouriretandisqueHarrys'asseyaitàleurtable.OnestalléstechercherauChaudronbaveur,maisilsnousontditquetuétaisparti.
—J'aidéjàachetétoutesmesfournitures,expliquaHarry.Maiscommentavez-voussuquej'étaisauChaudronbaveur?
—Parmonpère,réponditsimplementRon.
MrWeasley,quitravaillaitauministèredelaMagie,devaitêtreaucourantdetoutel'histoireycomprisdecequiétaitarrivéàlatanteMarge.
—C'estvraiquetuasgonflétatantecommeunballon?demandaHermioned'untongrave.
—Jenel'aipasfaitexprès,assuraHarrypendantqueRonéclataitderire.J'aisimplement...perdumonsang-froid.
—Cen'estpasdrôle,Ron,ditsèchementHermione.Honnêtement,jesuisstupéfaitequeHarryn'aitpasétérenvoyédePoudlard.
—Moiaussi,admitHarry.Jem'attendaismêmeàmefairearrêter.TonpèrenesaitpaspourquoiFudgeafermélesyeux?ajouta-t-ilensetournantversRon.
—Sansdouteparcequec'esttoi,réponditRonquiriaittoujours.LecélèbreHarryPotter.Jepréfèrenepassavoircequeleministèremeferaitàmoisijem'amusaisàgonflerunedemestantes.Remarque,ilfaudraitd'abordqu'ilsmedéterrent,parcequemamèrem'auraittuésur-le-champ.Tun'asqu'àdemanderàmonpère,cesoir.Nousaussi,onvapasserlanuitauChaudronbaveur.Commeçatupourrasveniravecnousàlagaredemain.Hermioneresteaussi.Hermione,levisagerayonnant,approuvad'unsignedetête.
—Mesparentsm'ontlaisséeiciavectoutesmesaffaires.
—Formidable!s'exclamaHarryd'untonjoyeux.Alors,vousaveztoutacheté,ilnevousmanqueplusrien?
—Regardeça,ditRonensortantunelongueboîtequ'ilouvritdélicatement.Unebaguettemagiquetouteneuve.Trente-cinqcentimètresdelongenboisdesauleavecuncrindequeuedelicorneàl'intérieur.Etonaachetétousnoslivres,ajouta-t-ilenmontrantungrandsacsoussachaise.Tuasvuunpeu,ceLivredesMonstres?Lelibraireafaillifondreenlarmesquandonluiaditqu'ilnousenfallaitdeux.
—Ettoutça,qu'est-cequec'est?demandaHarryenmontranttroisénormessacsposéstoutautourd'Hermione.
—Cetteannée,j'aiprisdavantaged'optionsquevous,expliqua-t-elle.Ça,cesontmeslivresd'Arithmancie,deSoinsauxcréaturesmagiques,deDivination,d'étudedesRunes,d'étudedesMoldus...
—PourquoiétudierlesMoldus?s'étonnaRonenlançantunregardeffaréàHarry.TuesnéedansunefamilledeMoldus!TesparentssontdesMoldus!TusaisdéjàtoutsurlesMoldus!
—Cequimepassionne,c'estdelesétudierdupointdevuedessorciers,réponditHermioneavecleplusgrandsérieux.
—Est-cequetuasquandmêmel'intentiondedormiroudemangerunpeu,cetteannée?demandaHarrytandisqueRonéclataitd'unriregoguenard.MaisHermionefitsemblantdenepasavoirentendu.
—IlmerestedixGallionsd'or,dit-elle.Enseptembre,c'estmonanniversaireetmesparentsm'ontdonnéunpeud'argentpourm'acheteruncadeaud'avance.
—Tupourraist'offrirunlivre,parexemple?lançaRond'unairfaussementnaïf.
—Non,jenecroispas,réponditHermioned'untonposé.J'aitrèsenvied'unhibou.HarryaHedwige,toi,tuasErrol...
—Jen'airiendutout,coupaRon.Errol,c'estlehiboudelafamille.Moi,toutcequej'ai,c'estCroûtard.
Ilsortitsonratdesapoche.
—Etilfaudraitquejelefasseexaminer,ajouta-t-ilenposantl'animalsurlatable.Jecroisquel'Egypteneluiapasfaitdebien.
Croûtardavaitl'airplusmaigrequ'àl'ordinaireetsesmoustachestombaienttristement.
—Ilyauneboutiquedecréaturesmagiques,là-bas,ditHarryquiconnaissaitparcœurleChemindeTraverse,àprésent.Tun'asqu'àallervoirs'ilsontunremèdepourCroûtard,etHermionepourraachetersonhibou.
IlspayèrentleursglacesettraversèrentlaruepouralleràlaMénageriemagique.
Laboutiquen'étaitpastrèsgrandeetlesmursétaiententièrementrecouvertsdecages.Ilyrégnaitunvacarmepermanent,accompagnéd'uneforteodeur.Lescréaturesquioccupaientlescagespassaientleurtempsàpiailler,couiner,caqueter,siffler.Derrièrelecomptoir,unesorcièredonnaitdesconseilsàunclientsurlessoinsàprodiguerauxtritonsàdoublequeue.Pendantcetemps,Harry,RonetHermioneexaminèrentlescréaturesenferméesdanslescages.
Deuxénormescrapaudsvioletsgobaientdescadavresdemouchesàviandeenémettantdesbruitsdesuccion.Unetortuegéanteàlacarapaceincrustéedepierresprécieusesétincelaitprèsdelavitrine.Desescargotsvenimeuxdecouleurorangerampaientlentementsurlesparoisdeleurcagedeverreetungroslièvreblancsemétamorphosaitsanscesseenchapeauhautdeformedansunbruitdepétard.Ilyavaitaussideschatsdetouteslescouleurs,unecagepleinedecorbeauxjacasseurs,unpanierdepetitescréaturesàfourrurequichantonnaientbruyammentet,surlecomptoir,unegrandecagerempliederatsnoirsquisautaientàlacordeenseservantdeleursqueues.
LeclientautritonsortitdelaboutiqueetRons'approchaducomptoir.
—J'aidesennuisavecmonrat,dit-ilàlasorcière.Ilestunpeupatraquedepuisqu'onestallésenEgypte.
—Mettez-le-moisurlecomptoir,ditlasorcièreensortantunepairedegrosseslunettesnoires.
RonextirpaCroûtarddesapocheetledéposaàcôtédelacagerempliedesescongénèresquicessèrentaussitôtleursjeuxetseprécipitèrentsurlesbarreauxpourleregarderdeplusprès.
Commepresquetoutcequ'ilpossédait,Ronl'avaithéritéd'undesesfrères(ilavaitappartenuà
Percy)etCroûtardn'avaitjamaisététrèsreluisant.Acôtédesratsaupoilsoyeuxrassemblésdanslacage,ilsemblaitparticulièrementpitoyable.
—Mmhhh,grommelalasorcière.Ilaquelâge,cerat?
—Jenesaispas,ditRon.Ilestvieux,ça,c'estsûr.Avant,ilappartenaitàmonfrère.
—Qu'est-cequ'ila,commepouvoirs?demandalasorcièreenexaminantsoigneusementCroûtard.
—Hein?ditRon.
Lavérité,c'étaitqueCroûtardn'avaitjamaismanifestélemoindredonpourquoiquecesoit.Lesyeuxdelasorcièreregardèrentl'oreillegaucheenlambeauxdel'animal,puissapattededevantamputéed'undoigt.
—Ilestauboutdurouleau,dit-elleenhochantlatête.
—IlétaitdéjàcommeçaquandPercymel'adonné,réponditRon,commepoursedéfendre.
—Unratordinairecommecelui-làvitrarementplusdetroisans,ditlasorcière.Maissivouscherchezquelquechosed'unpeuplusrésistant,vouspourriezpeut-êtreessayerundeceux-ci...
Ellemontralesratsnoirsquirecommencèrentàsauteràlacorde.
—Descabotins,marmonnaRon.
—Sivousn'envoulezpasd'autre,essayezceRatconfortant,c'estuntoniquepourratbougris,ditlasorcièreenprenantunflaconrougesouslecomptoir.
—D'accord,ditRon,c'estcombien?OUILLE!
Ronsepliaendeux,lesmainslevéespourseprotéger.Unechoseénormedecouleuroranges'étaitélancéedelaplushautedescages,avaitatterrisursatête,puisrebondiaumilieuducomptoirenseprécipitantsurCroûtardavecdessifflementsfurieux.
—NON!ÇASUFFIT,PATTENROND!s'écrialasorcière.MaisCroûtardluiavaitglissédesmainscommeunsavon.Ilatterritsurlesol,lespattesécartées,ets'enfuitverslaportedelaboutique.
—Croûtard!s'exclamaRonenselançantàsapoursuitedanslarue.
Harrylesuivitetilleurfallutprèsd'unedizainedeminutespourretrouverCroûtardquiétaitalléseréfugiersousunepoubelle,àproximitéduMagasind'AccessoiresdeQuidditch.Ronremitlerattouttremblantdanssapocheetseredressaensemassantlatête.
—Qu'est-cequec'estquecetrucquim'esttombésurlecrâne?dit-il.
—C'étaitsoituntrèsgroschat,soitunpetittigre,suggéraHarry.
—OùestHermione?
—Sansdouteentraind'achetersonhibou.
Ilsrevinrentsurleurspas.parmilafoulequisepressaitsurleChemindeTraverse.Lorsqu'ilsfurentderetourdevantlaMénageriemagique,Hermionesortitdelaboutique,maiscen'étaitpasunhibouqu'elleserraitdanssesbras,c'étaitl'énormechatorange.
—Nemedispasquetuasachetécemonstre!s'exclamaRon,bouchebée.
—Ilestmagnifique,tunetrouvespas?ditHermione,rayonnante.
Questiondegoût,pensaHarry.Lafourrureorangéeduchatétaitépaisseetfoisonnante,maisl'animalavaitlespattesnettementarquées,etsonmuseauétrangementécrasé,commes'ilavaitheurtéunmurdepleinfouet,luidonnaitl'airgrincheux.AprésentqueCroûtardavaitdisparudesonchampdevision,lechatronronnaitpaisiblementdanslesbrasd'Hermione.
—Hermione,cettechosem'aquasimentscalpé!protestaRon.
—Ilnel'apasfaitexprès,n'est-cepas,Pattenrond?ditHermione.
—EtpourCroûtard,ilnel'apasfaitexprès?s'indignaRonenmontrantlabossequeformaitsapoche.Ceratabesoindereposetdetranquillité!Iln'aurajamaislapaixaveccemachin-làautourdelui.
—ÇamefaitpenserquetuavaisoubliétonRatconfortant,ditHermioneenluiglissantdanslamainlepetitflaconrouge.Etcessedetefairedusouci,PattenronddormiradansledortoirdesfillesetCroûtarddansceluidesgarçons.Alors,jenevoispasleproblème.PauvrePattenrond,cettesorcièrem'aditqu'ilestrestédanscetteboutiquependantuneéternité.Personnenevoulaitdelui.
—Jemedemandebienpourquoi,ditRond'untonsarcastiquetandisqu'ilsprenaientladirectionduChaudronbaveur.
MrWeasley,assisaubar,lisaitLaGazettedusorcier.
—Harry!lança-t-ilavecungrandsourire.Commentvas-tu?
—Trèsbien,merci,réponditHarry.
SuivideRonetd'Hermione,ilrejoignitMrWeasleyaubar.Alaunedujournals'étalaitànouveauunephotodeSiriusBlackquileregardait.
—Ilsnel'onttoujourspasattrapé?demanda-t-il.
—Non,réponditMrWeasleyavecunesoudainegravité.Nousavonstousétémobiliséspouressayerdeleretrouvermaisjusqu'àprésent,nousavonséchoué.
—Est-cequ'ontoucheraitunerécompensesionl'attrapait?demandaRon.Ceseraitunebonnechosederamasserunpeud'argent...
—Nesoispasridicule,Ron,répliquaMrWeasley,quiparaissaittrèstendu.Blacknevapasselaisser
prendreparunsorcierdetreizeans.Iln'yaquelesgardiensd'Azkabanquipuissentlecapturer,tupeuxmecroire.
Acetinstant,MrsWeasleyfitsonentréedanslebar,chargéedesesachatsetsuivieparsesfilsjumeaux,FredetGeorge,quiallaientcommencerleurcinquièmeannéeàPoudlard,Percy,lenouveaupréfet-en-chefetGinny,labenjaminedelafamille.
Ginny,quiavaittoujourseuunfaiblepourHarry,semblaencoreplusgênéequ'àl'ordinairelorsqu'ellel'aperçut,sansdouteparcequ'illuiavaitsauvélaviel'annéeprécédente,àPoudlard.Ellerougitjusqu'auxoreillesetmarmonnaunvague«Salut»sansleregarder.Percy,enrevanche,luitenditlamaind'unairsolennelcommes'ilsserencontraientpourlapremièrefois.
—Harry,trèsheureuxdetevoir,dit-il.
—Salut,Percy,réponditHarryens'efforçantdenepaséclaterderire.
—J'espèrequetuvasbien,ajoutapompeusementPercyenluiserrantlamain.
Harryavaitl'impressiondeparticiperàunecérémonieofficielle.
—Trèsbien,merci,assura-t-il.
—Harry!lançaFredenécartantPercyd'uncoupdecoudeetens'inclinantprofondément.C'estfabuleuxdetevoir,monvieux...
—C'estmêmemagnifique,ajoutaGeorgeenpoussantFredetenserrantàsontourlamaindeHarry.Absolumentépatant.
Percyfronçalessourcils.
—Çasuffit,maintenant,ditMrsWeasley.
—Maman!s'exclamaFred,commes'ilvenaitjustedes'apercevoirdesaprésence.C'estvraimentrenversantdetevoir...
—J'aidit:çasuffit!répétaMrsWeasleyenposantsessacssurunechaisevide.Bonjour,Harry,monchéri,j'imaginequetuconnaisdéjàlanouvelle?
Ellemontral'insigneenargentflambantneufsurlapoitrinedePercy.
—Ledeuxièmepréfet-en-chefdelafamille,dit-elleavecorgueil.
—Etledernier,marmonnaFreddansunsouffle.
—Ça,jen'endoutepas,repritMrsWeasleyenfronçantlessourcils.J'airemarquéqu'aucundevousn'aéténommépréfet.
—Etpourquoiest-cequ'ilfaudraitêtrepréfet?s'indignaGeorgequel'idéesemblaitrévolter.Lavieneseraitplusdrôledutout.
Ginnyeutunpetitrire.
—Tupourraisdonnerunmeilleurexempleàtasœur!répliquasèchementMrsWeasley.
—Ginnyad'autresfrèresquipeuventluiservird'exemple,Maman,ditPercyd'untonsupérieur.Jevaismechangerpourallerdîner.
Ils'éloignaetGeorgepoussaunprofondsoupir.
—Onaessayédel'enfermerdansunepyramide,dit-ilàHarry,maisMamannousavus.
Cesoir-là,ledînerfutparticulièrementagréable.TomavaitdisposétroistablescôteàcôtedanslepetitsalonetilservitcinqplatsdélicieuxàlafamilleWeasleyaccompagnéedeHarryetd'Hermione.
—Commentonvafairepouralleràlagare,demain?demandaFredàsonpèretandisqu'ilsentamaientunsomptueuxgâteauauchocolat.
—Leministèrevanousenvoyerdeuxvoitures,réponditMrWeasley.
Toutlemondesetournaverslui.
—Commentçasefait?s'étonnaPercy.
—C'estàcausedetoi,Perce,ditGeorgeleplussérieusementdumonde.IlsvontmêmemettredespetitsdrapeauxsurlecapotavecleslettresP-e-Cbrodéesdessus...
—ÇaveutdirePrétentieux-et-Crâneur,ajoutaFred.Toutlemondepouffaderire,saufPercyetMrsWeasley.
—Pourquoileministèrenousenvoie-t-ildesvoitures,Papa?demandaànouveauPercyd'unevoixcérémonieuse.
—Ehbien,étantdonnéqu'onn'enaplusetquejetravaillelà-bas,ilsontdécidédemefaireunefleur,réponditMrWeasley.
Ilavaitditcelad'untondétaché,maisHarryremarquaquesesoreillesétaientdevenuesécarlates,commecellesdeRonlorsqu'iln'étaitpastrèsàl'aise.
—Etheureusement,intervintMrsWeasley.Tuterendscomptedetouslesbagagesquevousavez,àvoustous?VousoffririezunbeauspectacledanslemétrodesMoldus...Vosvalisessontprêtes,j'espère?
—Ronn'apasencorerangétoutessesaffairesdanslasienne,ditPercyd'untondouloureux.Ilatoutentassésurmonlit.
—Tuferaisbiendet'enoccupermaintenant,Ron,ditMrsWeasley.Demain,nousn'auronspasbeaucoupdetemps.
RonjetaunregardnoiràPercy.
Alafindudîner,toutlemondeavaitl'estomacbienpleinetsesentaitunpeuendormi.Unparun,lesconvivesmontèrentl'escalierpourpréparerlesbagages.RonetPercyoccupaientlachambrevoisinedecelledeHarry.Celui-civenaitdebouclersavaliselorsqu'ilentenditdeséclatsdevoixdel'autrecôtédumur.Ilsortitdanslecouloirpourvoircequisepassait.Laportedelachambre12étaitentrouverteetPercysemblaitfurieux.
—Ilétaitlà,surlatabledechevet,hurlait-il,jel'avaisenlevépourl'astiquer.
—Jen'yaipastouché,c'esttout,répliquaRon.
—Qu'est-cequisepasse?demandaHarry.
—Moninsignedepréfet-en-chefadisparu,ditPercyensetournantversHarry.
—EtleRatconfortantdeCroûtardaussi,ajoutaRonenfouillantdanssavalise.Jemedemandesijenel'aipasoubliéaubar...
—Pasquestiondesortird'icitantqu'onn'aurapasretrouvémoninsigne!s'écriaPercy.
—J'aifinidefairemavalise,jepeuxallerchercherlemédicamentdeCroûtard,ditHarryàRonensortantdelapièce.
Ilétaitpresquearrivéaubarlorsqu'ilentenditleséchosd'uneautredisputeenprovenancedupetitsalon.IlreconnutlesvoixdeMretMrsWeasley.Harryhésita.Ilauraitvoulusefaireleplusdiscretpossible,maislorsqu'ilentenditprononcersonproprenom,lacuriositél'emportaetils'approchadelaporte.
—C'estabsurdedenerienluidire!s'exclamaitMrWeasley.Harryaledroitdesavoir.J'aiessayéd'enparleràFudge,maisiln'arienvouluentendre,ilpersisteàtraiterHarrycommeungamin.Pourtant,àtreizeans,ilestquandmême...
—Arthur!l'interrompitMrsWeasleyd'unevoixperçante.Harryseraitterrifiés'ilapprenaitlavérité!Tuveuxvraimentqu'ilretourneenclasseaveccettemenaceau-dessusdelatête?Laisse-ledonctranquille,ilestbeaucoupplusheureuxennesachantrien!
—Jeneveuxpasledémoraliser,jeveuxsimplementqu'ilsoitsursesgardes!répliquaMrWeasley.Tusaisbiencommentilssont,luietRon,ilsvonttoujourssepromenertouslesdeux,ilssesontretrouvésdeuxfoisdanslaforêtinterdite!Maiscetteannée,ilnefautsurtoutpasqueHarryrecommencecegenredefantaisie!Quandjepenseàcequiauraitpuluiarriverlesoiroùils'estenfuidechezlui!SileMagicobusnel'avaitpasramassé,jesuissûrqu'ilseraitmortavantqueleministèreleretrouve.
—Justement,iln'estpasmort,ilestmêmeenparfaitesanté,alorsàquoibon...
—Molly,onditqueSiriusBlackestfouetc'estsansdoutevrai,maisilaétésuffisammentintelligentpourarriveràs'évaderd'Azkabanalorsqu'enprincipe,c'estimpossible.Ilyamaintenanttroissemainesqu'ilestenfuiteetonn'apasretrouvélamoindretracedelui.Fudgepeutbiendiretoutcequ'ilveutàLaGazettedusorcier,onn'estpasplusprèsd'attraperBlackqued'inventerdesbaguettesmagiquesautomatiques.Laseulechosecertaine,cesontlesintentionsdeBlack...
—MaisHarryseraparfaitementensécuritéàPoudlard.
—Onpensaitaussiquelaprisond'Azkabanoffraittouteslesconditionsdesécurité.SiBlackaréussiàs'enéchapper,ilpeutaussis'introduireàPoudlard.
—Maisonn'estpasvraimentsûrqu'ilenveuilleàHarry...
Ilyeutuncoupsourd,commesiMrWeasleyvenaitdetaperdupoingsurlatable.
—Molly!Combiendefoisfaudra-t-ilquejetelerépète?Ilsn'enontpasparlédanslapresseparcequeFudgeneveutpasqueçasesache,maisils'estrenduàAzkabanlanuitoùBlacks'estévadé.Lesgardiensluiontditquedepuisuncertaintemps,Blackparlaitdanssonsommeiletqu'ilrépétaittoujourslamêmechose:«IlestàPoudlard...IlestàPoudlard...»Blackal'espritdérangé,Molly,etilveuttuerHarry.Amonavis,ildoitêtrepersuadéquetuerHarrypermettraitderamenerTu-Sais-Quiaupouvoir.BlackatoutperdulesoiroùHarryamisuntermeauxagissementsdeTu-Sais-Quietilaeutoutletempsderuminerçapendantlesdouzeansqu'ilapassésàAzkaban...
IlyeutunsilenceetHarrysepenchaunpeuplusverslaporte,avided'enentendredavantage.
—Tun'asqu'àfairecequetucroisutile,Arthur,ditMrsWeasley,maistuoubliesAlbusDumbledore.Jenepensepasqu'ilpuissearriverquoiquecesoitàHarryavecDumbledorecommedirecteurdePoudlard.J'imaginequ'ilestaucourant?
—Bienentendu.Ilafalluluidemanderl'autorisationdeposterdesgardiensd'Azkabanauxdifférentesentréesdel'école.Iln'étaitpastrèscontent,maisilaquandmêmeaccepté.
—Pastrèscontent?Pourquoiserait-ilmécontents'ilsparviennentàcapturerBlack?
—Dumbledoren'aimepasbeaucouplesgardiensd'Azkaban,ditMrWeasley.Moinonplus,d'ailleurs...MaisquandonaaffaireàunsorciertelqueBlack,ilfautparfoistravailleravecdesgensqu'onpréféreraitéviter.
—S'ilsarriventàsauverHarry...
—Danscecas,jenediraiplusjamaisriencontreeux,assuraMrWeasleyd'untonlas.Ilesttard,Molly,onferaitbiend'allersecoucher...
Harryentenditbougerdeschaises.Dansleplusgrandsilence,ilfilaalorsendirectiondubaroùonnepouvaitlevoir.Laportedupetitsalons'ouvritetdesbruitsdepasluiindiquèrentqueMretMrsWeasleymontaientl'escalier.
Labouteilledetoniquepourratsetrouvaitsouslatableàlaquelleilss'étaientassisdansl'après-midi.HarryattenditquelaportedelachambredeMretMrsWeasleysesoitreferméepuisilmontal'escalieràsontouravecleflacon.
FredetGeorge,accroupisdanslapénombreducouloir,seretenaientderireenécoutantPercyfouillerpartoutdanslachambrepouressayerderetrouversoninsigne.
—C'estnousquil'avons,chuchotaFredàHarry.Onl'aunpeuarrangé.
Aprésent,onpouvaitliresurl'insigne:Roquet-en-chef.
Harryseforçaàrire,alladonneràRonletoniquepourrat,puiss'enfermadanssachambreets'allongeasursonlit.
Ainsidonc,SiriusBlackcherchaitàletuer.Touts'expliquaitàprésent.Fudges'étaitmontréindulgentenversluisimplementparcequ'ilavaitétésoulagédeleretrouvervivant.EtilavaitfaitpromettreàHarryderestersurleChemindeTraverseoùilyavaitpleindesorcierspourveillersurlui.EtilallaitenvoyerdeuxvoituresofficiellesquilesemmèneraientàlagarepourquelesWeasleypuissentlesurveillerjusqu'àcequ'ilmontedansletrain.
Harryrestaimmobileàécouterlescrisétouffésquiprovenaientdelachambrevoisineensedemandantpourquoiilavaitbeaucoupmoinspeurqu'iln'auraitdû.SiriusBlackavaittuétreizepersonnesenlançantunseulsortetMretMrsWeasleyétaientpersuadésqu'ilseraitsaisidepaniques'ilvenaitàapprendrelavérité.MaisHarryétaitparfaitementd'accordavecMrsWeasleylorsqu'elleaffirmaitqu'iln'yavaitpasd'endroitplussûraumondequelàoùsetrouvaitAlbusDumbledore.Nedisait-onpasqueDumbledoreétaitlaseulepersonnequecraignaitLordVoldemortlui-même?Black,quiavaitétélebrasdroitdeVoldemort,n'aurait-ilpastoutaussipeurdelui?
Etpuisilyavaitaussicesgardiensd'Azkabandonttoutlemondenecessaitdeparler.Ilssemblaientinspirerunevéritableterreurets'ilsétaientpostéstoutautourdel'école,Blackauraitbeaucoupdemalàyentrer.
Finalement,cequipréoccupaitleplusHarry,c'étaitqu'iln'avaitpratiquementplusaucunechanced'obtenirl'autorisationdevisiterPré-au-lard.PersonnenelelaisseraitquitterlepérimètreprotégéduchâteautantqueBlackn'auraitpasétérattrapé.Harrys'attendaitàfairel'objetd'unesurveillancedetouslesinstantsjusqu'àcequetoutdangersoitécarté.
Ilfronçalessourcilsencontemplantleplafondplongédanslapénombre.Pensaient-ilsvraimentqu'ilétaitincapabledesedébrouillertoutseul?IlavaitéchappétroisfoisauxgriffesdeVoldemort,iln'étaitdoncpassiempoté...
L'imagedelabêtetapiedansl'obscuritédeMagnoliaCrescents'imposaalorsàsonesprit.Quefairelorsquel'onsentvenirlepire...?
—Jenemelaisseraipasassassiner,ditHarryàhautevoix.
—Excellentétatd'esprit,cherami,réponditlemiroird'unevoixendormie.
5LEDÉTRAQUEUR
Lelendemain,TomréveillaHarryavecsonhabituelsourireédentéetunetassedesonthépréféré.Unefoishabillé,Harrytentaitàgrand-peinedeconvaincreHedwiged'entrerdanssacagelorsqueRonfitirruptiondanslachambre.D'humeurmassacrante,ilétaitentraind'enfilerunpull.
—Vivementqu'onsoitdansletrain!lança-t-il.Aumoins,quandonseraarrivésàPoudlard,jepourraiéviterd'avoirPercysurledos.Maintenant,ilm'accused'avoirrenverséduthésurlaphotodePénélopeDeauclaire,sapetiteamie,ajouta-t-ilavecunegrimace.Ellesecachederrièrelecadreparcequ'elleaunboutonsurlenez...
—J'aiquelquechoseàtedire,commençaHarry,maisilfutinterrompuparFredetGeorgequiétaientvenusféliciterRond'avoirrenduPercyànouveaufurieux.
IlsdescendirentprendreleurpetitdéjeunerdanslasalleduChaudronbaveuroùMrWeasleylisaitLaGazettedusorcierenfronçantlessourcilstandisqueMrsWeasleyracontaitàHermioneetàGinnyqu'elleavaitfabriquéunphiltred'amourlorsqu'elleétaitjeune.Toutestroisavaientl'airdebiens'amuser.
—Qu'est-cequetuvoulaismedire?demandaRon.
—Plustard,murmuraHarryenvoyantarriverPercyd'unpasimpérial.
Dansl'agitationdudépart,Harryn'avaitaucunechancedepouvoirparleràRontranquillement:ilsétaienttropoccupésàdescendreleursvalisesetàlesentasserdevantlaporteduChaudronbaveuraveclescagesd'Hedwigeetd'Hermès,lehiboudePercy,poséesdessus.Acôtédelamontagnedebagages,ilyavaitunpetitpanierd'osierd'oùs'échappaientdescrachementsfurieux.
—Ducalme,Pattenrond,susurraHermionepenchéesurlepanier,jetelaisseraisortirquandonseradansletrain.
—Certainementpas,tranchaRon.TuoubliescepauvreCroûtard!
Ilmontrasapochedontlerenflementindiquaitlaprésencedurat.
MrWeasley,quiétaitrestédehorspourguetterl'arrivéedesvoitures,passalatêteàl'intérieur.
—Ellessontlà,dit-il.Viens,Harry.
MrWeasleyaccompagnaHarrysurletrottoirjusqu'àlapremièredesdeuxvoituresvertfoncéàlacarrosserieunpeudémodée,conduitespardessorciersàl'airfurtifetvêtusd'ununiformecouleurémeraude.
—Entre,Harry,ditMrWeasleyenjetantdesregardsdesdeuxcôtésdelaruebondée.
Harrys'assitàl'arrièredelavoitureoùilfutbientôtrejointparHermione,Ronet–augranddéplaisirdeRon–parPercy.
Letrajetjusqu'àlagaredeKing'sCrosssedéroulapaisiblement,comparéauvoyagedeHarrydans
leMagicobus.LesvoituresduministèredelaMagiesemblaientpresqueordinaires,bienqu'ellesfussentcapablesdeseglisserdansdesespacesoùlanouvellevoituredel'oncleVernonauraitétébienenpeinedes'aventurer.Ilsarrivèrentàlagareavecvingtminutesd'avance.Leschauffeursduministèreleurtrouvèrentdeschariotsàbagagessurlesquelsilsdisposèrentleursvalises,puisilssoulevèrentleurcasquettepoursaluerMrWeasleyets'enallèrentens'arrangeantpourseretrouverlespremiersaufeurouge,malgrél'intensitédelacirculation.
Al'intérieurdelagare,MrWeasleynelâchapasHarryd'unesemelle.
—Commenoussommestrèsnombreux,onvapasserdeuxpardeux,dit-ilensurveillantlesalentours.JevaisfranchirlabarrièrelepremieravecHarry.
MrWeasleys'avançaverslabarrièremagique,entrelesquais9et10,enpoussantdevantluilechariotàbagagesdeHarry.Avecunregardentendu,ils'appuyanégligemmentcontrelabarrière.Harryl'imita.
Uninstantplustard,ilsétaientpassésàtraversl'obstacledemétaletsetrouvaientàprésentsurlequai93/4.Lalocomotiveàvapeurd'unecouleurrougevifsoufflaitdespanachesdefuméequiflottaientau-dessusduquaiencombrédesorcièresetdesorciersvenusinstallerleursenfantsdanslePoudlardExpress.
PercyetGinny,toutessoufflés,surgirentsoudainderrièreHarry.Apparemment,ilsavaientcourupourfranchirlabarrière.
—Ah,voilàPénélope!ditPercyenlissantsescheveux,lesjoueslégèrementrosés.
GinnycroisaleregarddeHarryettousdeuxsedétournèrentpourcacherleurfourireenvoyantPercys'avancerd'unpasconquérantverslajeunefilleauxlongscheveuxbouclés.Ilbombaitlapoitrinepourqu'ellenepuisseignorersoninsigneétincelant.
LorsquelerestedelafamilleWeasleyainsiqu'Hermioneleseurentrejoints,HarryetMrWeasleyouvrirentlamarchejusqu'auboutduconvoioùilstrouvèrentenfinunwagonquiparaissaitvide.Ilschargèrentlesvalisesàl'intérieur,casèrentHedwigeetPattenronddanslefiletàbagages,puisredescendirentpourdireaurevoiràMretMrsWeasley.
MrsWeasleyembrassasesenfants,puisHermioneetenfinHarryqu'elleserracontreelle.
—Faisbienattentionàtoi.luidit-elle,lesyeuxétrangementbrillants.
Elleouvritalorssonénormesacàmainetajouta:
—Jevousaipréparédessandwiches.Tiens,pourtoi,Ron.Net'inquiètepas.jen'aipasmisdecornedbeef...Fred,oùes-tu?Ah,tevoilà...
—Harry.viensvoir,j'aiàteparler,ditMrWeasleyàmi-voix.
Ilfitunsignedetêteendirectiond'unpilieretHarrylerejoignitenlaissantlesautresautourdeMrsWeasley.
—Ilfautquejetedisequelquechoseavantquetupartes,repritMrWeasleyd'unevoixtendue.
—Nevousinquiétezpas,réponditHarry,jesuisdéjàaucourant.
—Aucourant?Commentl'as-tuappris?
—Je...jevousaientenduparleravecMrsWeasleyhiersoir.J'aientendusanslevouloir...ajoutaprécipitammentHarry.Jesuisdésolé...
—Cen'estpasdecettefaçonquej'auraisvoulutel'annoncer,ditMrWeasley,l'airanxieux.
—Çanefaitrien,c'esttrèsbienquandmême.Commeça,vousaureztenuvotreparolevis-à-visdeFudgeetmoi,jesaiscequisepasse.
—Harry.tudoisavoirtrèspeur...
—Non.réponditsincèrementHarry.Jevousassurequenon,ajouta-t-ildevantl'airincréduledeMrWeasley.Jen'essayepasdejouerleshéros,maisfinalement,SiriusBlacknepeutpasêtreplusdangereuxqueVoldemort...MrWeasleytressaillitenl'entendantprononcerlenommaisilfitcommesiderienn'était.
—Harry.jesavaisque...quetuétaisplussolidequenelepenseFudgeetjesuistrèscontentquetun'aiespaspeur,mais...
—Arthur!appelaMrsWeasleyquiavaitfaitmontertoussesenfantsdansletrain.Arthur,qu'est-cequetufais?Ilfautyaller!
—Ilarrive,Molly!réponditMrWeasley,puisilseretournaversHarryenluiparlantd'unevoixbasseetprécipitée:Écoute-moibien,tudoismedonnertaparoleque...
—...quejeneferaipasdebêtisesetquejeresteraiauchâteau?achevaHarryd'untonlugubre.
—Passeulementça,ditMrWeasleyquin'avaitjamaisparuaussigrave.Harry.jure-moiquetun'essaieraspasderetrouverBlack.
—Quoi?réponditHarryenouvrantdesyeuxronds.
Ilyeutuncoupdesiffletsonore.Desemployésenuniformeavançaientlelongduquaienfermantlesportières.
—Harry,promets-moi...insistaMrWeasleyenparlantdeplusenplusvite,jure-moique,quoiqu'ilarrive...
—Pourquoiest-cequej'essaieraisderetrouverquelqu'unquiveutmetuer?répliquaHarryd'unevoixneutre.
—Jure-moiquequoiqu'ontedise...
—Arthur,vite!s'exclamaMrsWeasley.
Lalocomotivelâchaunjetdevapeuretletrains'ébranla.Harrycourutjusqu'àlaportièreduwagonqueRonavaitouverteetsautaàl'intérieur.IlssepenchèrentalorsàlafenêtreenfaisantdegrandssignesdelamainàMretMrsWeasleyjusqu'àcequeletrainprenneunviragequilesdérobaàleurvue.
—Ilfautquejevousparleentêteàtête,murmuraHarryàRonetàHermione.
—Va-t'en,Ginny,ditRon.
—Merci,c'estgentil,réponditGinnyd'unairoffenséavantdes'éloignerd'unpasraideetdigne.
Harry,RonetHermioneavancèrentdanslecouloiràlarecherched'uncompartimentvide,maisilsétaienttouspleins,saufledernier,toutauboutduwagon.
Celui-cin'avaitqu'unseuloccupant,unhommeprofondémentendormi,assisprèsdelafenêtre.Harry,RonetHermiones'immobilisèrentàl'entréeducompartiment.D'habitude,lePoudlardExpressétaitréservéauxélèvesetilsn'avaientencorejamaisvud'adultesparmilespassagers.
L'hommeportaitunerobedesorciermiteuse,rapiécéeenplusieursendroits.Ilsemblaitmaladeetépuisé.Bienqu'ilfûtencorejeune,sescheveuxchâtainsétaientparsemésdemèchesblanches.
—C'estqui,àvotreavis?murmuraRon,tandisqu'ilss'asseyaientàl'autreboutducompartimentaprèsavoirrefermélaportecoulissante.
—LeprofesseurR.J.Lupin,chuchotaaussitôtHermione.
—Commenttulesais?
—C'estécritsursavalise...
Ellemontralefiletàbagagesdanslequelétaitrangéeunevieillevalisecabossée,entouréed'unelongueficellesoigneusementnouée.Surundescoinsdelavaliseétaitécrit«ProfesseurR.J.Lupin»avecdeslettresquicommençaientàs'écailler.
—Jemedemandecequ'ilenseigne,ditRon,lessourcilsfroncés,enobservantlevisagelivideduprofesseurLupin.
—Çameparaîtévident,murmuraHermione.Leseulpostevacant,c'estlaDéfensecontrelesforcesduMal.
Harry,RonetHermioneavaientdéjàeudeuxprofesseursdanscettematièreetchacund'euxn'étaitrestéqu'uneseuleannée.D'aprèslarumeur,c'étaitunpostemaudit.
—J'espèreaumoinsqu'ilseraàlahauteur,ditRonsansgrandeconviction.Onal'impressionqu'ilsuffiraitdeluijeterunsortpourqu'ilrendelederniersoupir.Alors,qu'est-cequetuvoulaisnousdire?ajouta-t-ilensetournantversHarry.
Harryleurrésumaladiscussionqu'ilavaitsurpriseentreMretMrsWeasleyetl'avertissementqueMrWeasleyvenaitdeluidonner.Lorsqu'ileutterminé,RonparaissaitabasourdietHermioneavaitles
mainsplaquéescontresaboucheensigned'effarement.
—SiriusBlacks'estévadépourtetuer?dit-elleenfin.Harry,cettefois,ilfautvraimentquetusoisprudent.Necherchepaslesennuis...
—Jenechercheaucunennui,répliquaHarry,agacé.Généralement,cesontlesennuisquimetrouvent.
—Ilfaudraitvraimentqu'ilsoitidiotpourallerchercheruncingléquiveutletuer,ditRond'unevoixtremblante.
Harryfutsurprisdeleurréaction:Blacksemblaitleurfairebeaucouppluspeurqu'àlui.
—Personnenesaitcommentils'yestprispours'évaderd'Azkaban,repritRon,malàl'aise.Personnen'avaitréussiàlefairejusqu'àmaintenant.Enplus,ilétaitdansunquartierdehautesécurité.
—Ilsvontbienfinirparl'attraper,non?ditHermioned'untongrave.LesMoldusaussilerecherchent.
—Qu'est-cequec'estquecebruit?ditsoudainRon.
Onentendaiteneffetunesortedesifflementmétallique.Ilsregardèrentautourd'eux.
—Çavientdetavalise,Harry,ditRonquiselevaetallajeteruncoupd'oeildanslesbagages.
Uninstantplustard,ilsortitdelavalisedeHarryleScrutoscopedepoche.L'objettournaitàtoutevitessedanssapaumeenémettantunelumièrebrillante.
—C'estvraimentunScrutoscope?demandaHermioned'unairintéresséens'approchantpourmieuxvoir.
—Celui-làestplutôtbonmarché,ditRon.Ils'estmisàtournersansraisonquandjel'aiattachéàlapatted'Errolpourl'envoyeràHarry.
—Est-cequetuavaisdemauvaisesintentionsaumomentoùças'estpassé?demandaHermione.
—Non!Enfin...normalement,jen'avaispasledroitd'utiliserErrol...Ilnesupporteplusleslongsvoyages...Maisqu'est-cequejepouvaisfaired'autrepourenvoyersoncadeauàHarry?
—Remets-ledanslavalise,conseillaHarry,alorsqueleScrutoscopesifflaitdeplusenplusfort.Sinon,çavafinirparleréveiller.
IlfitunsignedetêteendirectionduprofesseurLupinetRonremitl'objetdanslavalise,entredeuxchaussettesquiétouffèrentleson.
—OnleferaexaminerquandoniraàPré-au-lard,suggéraRonenserasseyant.FredetGeorgem'ontditqu'ilsvendentcegenredetrucschezDervicheetBang,lemagasind'objetsmagiques.
—Qu'est-cequetusaissurPré-au-lard?demandaHermioneavecavidité.J'ailuquec'estleseul
villaged'Angleterreoùiln'yapasunseulMoldu...
—Oui,jecroisquec'estvrai,réponditRond'untondégagé,maiscen'estpaspourçaquejeveuxyaller.Moi,cequim'intéresse,c'estd'allerfaireuntourchezHoneydukes!
—Qu'est-cequec'estqueça?demandaHermione.
—Uneconfiserie,réponditRonavecunregardrêveur.Ilparaîtqu'ilsontabsolumenttout...DesGnomesaupoivre,quitefontsoufflerdelafuméequandtulesmanges,etd'énormesChocoballespleinesdemousseàlafraiseetaussidesplumesensucrequ'onpeutsucerenclasseenfaisantsemblantderéfléchir...
—MaisPré-au-lardestunendroitpassionnant,non?insistaHermione.DansLesSiteshistoriquesdelasorcellerie,onditquel'aubergeduvillageaservidequartiergénéralàl'époquedelarévoltedesGobelinsen1612etla«Cabanehurlante»estunedesplusimpressionnantesmaisonshantéesdupays.
—Ilyaaussidegrossesboulesdesorbetquipermettentdes'éleveràquelquescentimètresau-dessusdusolquandonleslèche,poursuivitRonquin'avaitpasécoutéunmotdecequ'avaitditHermione.
Celle-cisetournaversHarry.
—Çavaêtrebiendesortirunpeudel'écolepourvisiterPré-au-lard.
—Sûrement,soupiraHarry.Vousmeraconterezquandvousenreviendrez.
—Qu'est-cequetuveuxdire?s'étonnaRon.
—Moi,jenepourraipasyaller.LesDursleyn'ontpassignémonautorisationetFudgeaégalementrefusédelefaire.
Ronsemblahorrifié.
—Tun'auraspasledroitdesortir?C'estimpossible...McGonagallouquelqu'untedonnerabienlapermission...
Harryeutunrireamer.LeprofesseurMcGonagall,ladirectricedelamaisondeGryffondor,étaitparticulièrementstricte.
—Oualors,ondemanderaàFredetGeorge,ilsconnaissenttouslespassagessecretsquipermettentdesortirduchâteau...
—Ron!s'indignaHermione.Jenecroispasqu'ilseraittrèsprudentpourHarrydesortirclandestinementduchâteauavecBlackàsestrousses.
—C'estsûrementcequemerépondraMcGonagallquandjeluidemanderailapermission,marmonnasombrementHarry.
—Maissionestaveclui,ditRonàHermioned'untonenjoué,Blackn'oserajamais...
—Neracontepasdebêtises,répliquasèchementHermione.Blackadéjàassassinétoutuntasdegensaumilieud'uneruepleinedemonde,alorsilnesegênerasûrementpaspourattaquerHarrysimplementparcequenousseronslà.
Toutenparlant,elletripotaitlafermeturedupanierdanslequelelleavaittransportéPattenrond.
—Nelaissepassortircetruc-là!protestaRon.
Maisilétaittroptard.Lechatseglissahorsdupanier,s'étira,bâillaetsautasurlesgenouxdeRon.LapochedeRonsemitàtrembleretilrepoussaPattenrondd'ungestefurieux.
—Fichelecamp!
—Ron!Arrête!s'exclamaHermioneaveccolère.Rons'apprêtaitàluirépondrelorsqu'ilsentendirentleprofesseurLupinbouger.Toustroisl'observèrentavecinquiétude,maisilsecontentadetournerlatête,labouchelégèremententrouverte,sansseréveiller.
LePoudlardExpresspoursuivaitsoncheminverslenordetlepaysage,au-dehors,devenaitplussauvage,plussombreaussiàcausedesnuagesquis'amoncelaient.D'autresélèvespassaientetrepassaientdevantleurcompartimentaugrédeleursdéambulationsdanslecouloir.Pattenronds'étaitinstallésurunsiègevide,sonmuseauécrasétournéversRon,sesyeuxjaunesfixéssurlapocheoùsetrouvaitCroûtard.
Auneheure,unepetitesorcièrereplèteapparut,poussantunchariotremplideboissonsetdenourriture.
—Vousnecroyezpasqu'ondevraitleréveiller?suggéraRonenmontrantleprofesseurLupind'unsignedetête.Çaluiferaitpeut-êtredubiendemangerquelquechose.
Hermiones'approchadeluiavecprécaution.
—Heu...Professeur?dit-elle.Excusez-moi,professeur?Ilnebougeapas.
—Net'enfaispas,machérie,ditlasorcièrequitendaitàHarryungrospaquetdegâteaux.S'ilafaimquandilseréveillera,jeseraientêtedutrain,aveclemachiniste.
—J'imaginequ'ilestsimplementendormi,ditRonàvoixbasselorsquelasorcièreeutrefermélaporteducompartiment.J'espèrequ'iln'estpasmort?
—Non,non,ilrespire,murmuraHermioneenprenantlegâteauqueHarryluidonnait.
Sacompagnien'étaitpeut-êtrepaspassionnante,maislaprésenceduprofesseurLupindansleurcompartimentavaitsesavantages.Verslemilieudel'après-midi,alorsquelapluiecommençaitàtomber,brouillantlepaysagedecollinesqueletraintraversait,ilsentendirentànouveaudesbruitsdepasdanslecouloiretlestroispersonnagesqu'ilsappréciaientlemoinsparmilesélèvesdePoudlardsemontrèrentàlaporte:DragoMalefoy,encadrédesesdeuxinséparables,VincentCrabbeetGregoryGoyle.
DragoMalefoyetHarryétaientdevenusennemisdepuislepremiervoyagequ'ilsavaientfait
ensembledanslePoudlardExpress.Malefoy,levisageenpointeetl'airméprisant,appartenaitàlamaisondeSerpentard.IljouaitcommeAttrapeurdansl'équipedeQuidditchdesSerpentard,lemêmepostequ'occupaitHarrydansl'équipedesGryffondor.CrabbeetGoylenesemblaientavoird'autreutilitédanslaviequed'obéiràMalefoy.Tousdeuxétaientmassifsetmusculeux.Crabbe,leplusgranddesdeux,avaitunecoupeauboletuncoutrèsépais.Goyleportaitlescheveuxraidesetcourtsetseslongsbrasluidonnaientunesilhouettedegorille.
—Tiens,regardezquivoilà,lançaMalefoydesonhabituellevoixtraînanteenouvrantlaporteducompartiment.Potteretsonpoteau.
CrabbeetGoyles'esclaffèrentavecunriredetroll.
—Alors,Weasley,j'aientendudirequetonpèreavaitenfinréussiàseprocurerunpeud'or,cetété,ditMalefoy.J'espèrequetamèren'estpasmortesouslechoc?
Ronselevasibrusquementqu'ilfittomberparterrelepanierdePattenrond.LeprofesseurLupinémitungrognement.
—Quic'est?demandaMalefoyenreculantmachinalementd'unpasàlavueduprofesseur.
—Unnouveauprof,ditHarryquis'étaitlevéàsontouraucasoùilauraitfalluretenirRon.Qu'est-cequetudisais,Malefoy?
DragoMalefoyplissasesyeuxpâles.Iln'étaitpassuffisammentidiotpourprovoquerunebagarresouslenezd'unprofesseur.
—Venez,marmonna-t-ilàCrabbeetàGoyled'untonhargneux.
Ettoustroiss'éloignèrentdanslecouloir.HarryetRonserassirent.
—Cetteannée,jesuisdécidéànepasmelaisserfaireparMalefoy,ditRonaveccolère.Etjeneplaisantepas.Sijamaisilfaitencoreuneremarquesurmafamille,jeluicasselatête...Ronfitminededonnerunviolentcoupdepoing.
—Ron!chuchotaHermioneenmontrantleprofesseurLupin.Faisattention...
Maisleprofesseurétaittoujoursprofondémentendormi.
Lapluies'étaitintensifiée,recouvrantlesfenêtresd'unesurfacegriseetluisantequis'obscurcissaitpeuàpeuàmesurequelanuittombaittandisquedeslanterness'allumaientdanslecouloiretau-dessusdesfiletsàbagages.Letraingrinçaitdansunbruitdeferraille,lapluiemartelaitlesfenêtres,leventsifflait,maisleprofesseurLupincontinuaitdedormir.
—Ondoitêtrepresquearrivés,ditRonensepenchantverslafenêtrepouressayerdevoirquelquechoseàtraverslavitredevenuecomplètementnoire.
Apeineavait-ilfinideparlerqueletraincommençaàralentir.
—Parfait,ditRonquiselevapourjeteruncoupd'oeilau-dehorsencontournantsoigneusementle
professeurLupin.Jemeursdefaim.Vivementlefestin!
—Çam'étonneraitqu'onysoitdéjà,ditHermioneenregardantsamontre.
—Alors,pourquoions'arrête?
Letraincontinuaitderalentir.Amesurequelebruitdespistonss'estompait,onentendaitplusdistinctementlapluieetleventsedéchaînercontrelesvitres.
Harry,quiétaitleplusprèsdelaporte,selevapourallerregarderdanslecouloir.Toutaulongduwagon,destêtessortaientdescompartimentspourregardercequisepassait.
Letrains'arrêtabrusquementetdeschocslointainsindiquèrentquedesbagagesétaienttombésdeleursfilets.Puistoutesleslampess'éteignirentd'uncoupetleconvoifutplongédansunetotaleobscurité.
—Qu'est-cequisepasse?demandalavoixdeRonderrièreHarry.
—Ouille!s'exclamaHermione.Ron,tum'asmarchésurlepied.
Harryretournas'asseoiràtâtons.
—Tucroisqueletrainestenpanne?
—Jen'ensaisrien...
IlyeutunesortedecouinementetHarrydistingualasilhouettesombredeRonquiessuyaitlafenêtreduplatdelamainpouressayerdevoirau-dehors.
—Ilyadumouvement,commentaRon.Ondiraitquedesgensmontentdansletrain.
Laporteducompartiments'ouvritsoudainetquelqu'untombalourdementsurlesgenouxdeHarry.
—Désolé.Voussavezcequisepasse?Ouille!Pardon...
—Salut,Neville,ditHarryenlesoulevantparunpandesacape.
—Harry?C'esttoi?Qu'est-cequisepasse?
—Aucuneidée!Assieds-toi...
Ilyeutalorsunsifflementenragéetungémissementdedouleur.Nevilleavaitessayédes'asseoirsurPattenrond.
—Jevaisallervoirlemachinistepourluidemandercequiarrive,ditlavoixd'Hermione.
Harrysentitqu'ellepassaitdevantlui,puisilentenditlebruitdelaportesuividedeuxcrisdedouleur.
—Quiestlà?
—Ginny?
—Hermione?
—Qu'est-cequetufais?
—JecherchaisRon.
—Entreetassieds-toi.
—Pasici!ditprécipitammentHarry.Jesuislà!
—Ouille!ditNeville.
—Silence!lançasoudainunevoixrauque.
LeprofesseurLupinsemblaitenfins'êtreréveillé.Harryl'entendaitbougerdanssoncoin.Toutlemondesetut.
Ilyeutunfaiblecraquementetunelueurtremblanteéclairalecompartiment.LeprofesseurLupintenaitaucreuxdesamainunepoignéedeflammesquiilluminaientsonvisagegrisetfatigué.Ilavaitlesyeuxvifs,cependant,etunregardenalerte.
—Restezoùvousêtes,dit-ildesavoixrauque.
Ilselevalentemententenantlesflammesdevantlui.Maislaporteducompartiments'ouvritavantqueleprofesseuraiteuletempsdel'atteindre.
Deboutdansl'encadrement,éclairéeparlesflammesvacillantes,sedressaitunehautesilhouetteenveloppéed'unecape,levisageentièrementdissimuléparunecagoule.Lenouveauvenuétaitsigrandqu'iltouchaitpresqueleplafond.Harrybaissalesyeuxetcequ'ilvitluiretournal'estomac.Unemaindépassaitdelacape,unemainluisante,grisâtre,visqueuseetcouvertedecroûtes,commesielles'étaitputréfiéedansl'eau...
Ilnelavitquependantunefractiondeseconde.CommesilacréatureavaitsentileregarddeHarry,lamaindisparutdanslesplisdel'étoffenoire.
Alors,l'êtredissimulésouslacagoulepritunelongueetlenteinspirationquiproduisitunesortederâle.Onauraitditqu'ilessayaitd'aspirerautrechosequedel'air.
Unfroidintenseenvahittecompartiment.Harrysentitsonpropresoufflesefigerdanssapoitrine.Lefroidluitraversaitlapeauetserépandaitdanstoutsoncorps.Uncrépitementsemblableàunechuted'eauretentitdanssesoreilles.Ilavaitl'impressionqu'onletiraitparlespiedsàmesurequelegrondementdel'eaus'intensifiait...
Alors,venusdetrèsloin,ilentenditdeterribleshurlements,descristerrifiés,implorants.Sonpremiermouvementfutdeseporterausecoursdelapersonnequihurlaitainsi,maislorsqu'ilessayadebouger,ils'aperçutqu'ilétaitparalysé...Unbrouillardblanc,épais,l'enveloppait,s'insinuaitenlui...
—Harry!Harry!Çava?
Quelqu'unluidonnaitdestapessurlevisage.
—Qu...Quoi?
Harryouvritlesyeux.Ilyavaitdeslanternesau-dessusdeluietleplanchervibrait:lePoudlardExpressétaitrepartietleslumièress'étaientrallumées.Apparemment,ilétaittombéparterreaprèsavoirglissédesonsiège.RonetHermioneétaientagenouillésàcôtédelui.IlvoyaitégalementNevilleetleprofesseurLupinquileregardaient.Harrysesentaitmal.Lorsqu'illevalamainpourrajusterseslunettes,unesueurfroideluicouvraitlefront.
RonetHermionelehissèrentsursonsiège.
—Commenttutesens?demandaRond'unevoixanxieuse.
—Çava,réponditHarryenjetantuncoupd'oeilverslaporte.
Lacréatureàlacagouleavaitdisparu.
—Qu'est-cequis'estpassé?Oùestcette...cettechose?Quiacrié?
—Personnen'acrié,ditRon,deplusenplusinquiet.Harryregardaautourdelui.Lecompartimentétaitbrillammentéclairé,àprésent.GinnyetNevillel'observaient.Tousdeuxétaienttrèspâles.
—Maisj'aientenducrier...
Uncraquementsoudainlesfitsursauter.LeprofesseurLupinétaitentraindecasserenplusieursmorceauxuneénormetablettedechocolat.
—Tenez,dit-ilàHarryenluitendantleplusgrosmorceau.Mangezça,vousvoussentirezmieux.
Harrypritlechocolatmaisnelemangeapas.
—Qu'est-cequec'étaitquecettechose?demanda-t-ilauprofesseur.
—UnDétraqueur,réponditLupinquidistribuaitsonchocolatauxautres.C'étaitl'undesDétraqueursd'Azkaban.
Toutlemondeleregarda.LeprofesseurLupinfroissalepapierquienveloppaitlechocolatetlemitdanssapoche.
—Mangez,répéta-t-il.Çavousferadubien.Excusez-moi,ilfautquej'ailledirequelquechoseaumachiniste...
IlpassadevantHarryetdisparutdanslecouloir.
—Tuessûrqueçava,Harry?demandaHermioneenleregardantd'unairangoissé.
—Jenecomprendstoujourspas...Qu'est-cequis'estpassé?réponditHarryenessuyantlasueursursonfront.
—Cette...cettechose...leDétraqueur...estrestélàetaregardépartout,enfinj'imaginequ'ilregardaitpuisqu'onnevoyaitpasdutoutsonvisage,ettoi...toi,tu...
—J'aicruquetuavaisuneattaque,oujenesaisquoi,ditRonquiavaitl'aireffrayé.Tuesdevenutoutraideetpuistuasglisséparterreettuascommencéàavoirdesspasmes...
—Acemoment-là,leprofesseurLupint'aenjambé,ils'estavancéversleDétraqueuretilasortisabaguettemagique,poursuivitHermione.Etpuis,illuiadit:«PersonnedanscecompartimentnecacheSiriusBlacksoussacape.Allez-vous-en.»MaisleDétraqueurn'apasbougé,alorsLupinamarmonnéquelquechose,untrucargentéestsortidesabaguetteetleDétraqueurafaitvolte-faceetilestparticommes'ilglissaitsurdespatins...
—C'étaithorrible,ditNevilled'unevoixplusaiguëqu'àl'ordinaire.Tuassenticefroidquandilestentré?
—J'aieuunesensationbizarre,ditRonenremuantlesépaules,visiblementmalàl'aise.Commesij'allaisperdreàtoutjamaisl'enviederire...
Recroquevilléedanssoncoin,Ginny,quisemblaitaussiaffectéequeHarry,laissaéchapperunsanglot.Hermiones'approchad'elleetlapritparl'épaulepourlaréconforter.
—Personned'autren'esttombédesonsiège?demandaHarry,unpeugêné.
—Non,ditRonenleregardantànouveaud'unairanxieux.MaisGinnys'estmiseàtremblercommeunefeuille...
Harrynecomprenaitpas.Ilsesentaitfaibleetfébrile,commes'ilsortaitd'unemauvaisegrippe.Iléprouvaitégalementunevaguehonte:pourquois'était-ilainsieffondréalorsquelesautresavaienttrèsbiensupportélaprésencedelacréature?
LeprofesseurLupinrevintdanslecompartiment.Ils'arrêtauninstantdevantlaporte,regardaautourdelui,puisditavecunfaiblesourire:
—Rassurez-vous,jen'aipasempoisonnélechocolat.Harrycroquadanssonmorceaudechocolat.Asagrandesurprise,iléprouvaalorsunesensationdechaleurquiserépanditdanstoutsoncorps.
—NousarriveronsàPoudlarddansdixminutes,annonçaleprofesseurLupin.Çava,Harry?
Harrynedemandapasauprofesseurcommentilconnaissaitsonnom.
—Çavatrèsbien,murmura-t-il,unpeugêné.
Ilsneparlèrentpasbeaucouppendantlafinduvoyage.Auboutd'unlongmoment,letrains'arrêtaenfinàlagaredePré-au-lardetlesélèvesseprécipitèrentsurlequaidansunegrandecohue.Leshibouxhululaient,leschatsmiaulaientetlecrapaudqueNevilleavaitcachésoussonchapeaulançaitdescoassementssonores.Surlequaiminuscule,ilfaisaitunfroidglacialetunrideaudepluiefineet
froidetombaitsansrelâche.
—Lespremièreannée,parici,lançaunevoixfamilière.
Harry,RonetHermionesetournèrentverslagigantesquesilhouettedeHagridquisetenaitàl'autreboutduquaietfaisaitsigneauxnouveauxélèvesapeurésdelesuivrepourlatraditionnelletraverséedulac.
—Çava,touslestrois?criaHagriddeloin.
Ilsluifirentdegrandssignesdelamain,maislafouleétaittropcompactepourqu'ilspuissents'approcherdelui.Harry,RonetHermionesuivirentlesautressuruncheminboueuxoùunecentainedediligencesattendaientlesélèves.Lesdiligencesdevaientêtretiréespardeschevauxinvisibles,pensaHarry,carlorsquelesélèvesymontaientetrefermaientlaportière,ellessemettaientaussitôtenmarche,cahotantlelongducheminenunelongueprocession.
Unevagueodeurdepailleetdemoisiflottaitàl'intérieurdesdiligences.Harrysesentaitmieuxdepuisqu'ilavaitmangélechocolat,maisilétaittoujoursfaible.RonetHermionenecessaientdeluilancerdesregardsdecôté,commes'ilsavaientpeurqu'ils'évanouisseànouveau.
Lorsqueladiligences'approchaenbringuebalantdumagnifiqueportailenferforgé,flanquédecolonnesdepierresurmontéesdesangliersailés,Harryvitleshautessilhouettes,masquéespardescagoules,dedeuxautresDétraqueursquimontaientlagardedechaquecôté.Unevagueglacéeetnauséeusefaillitl'engloutirànouveau.Ils'appuyacontreledossierdelabanquettedéfoncéeetfermalesyeuxenattendantqu'ilsaientfranchileportail.Ladiligencepritensuitedelavitesselelongdel'alléeenpentedoucequimenaitauchâteau.Hermione,penchéeàlaminusculefenêtredelaportière,contemplaitlesinnombrablestoursettourellesquiserapprochaient.Enfin,ladiligences'arrêtaenoscillantsursesrouesetHermionedescendit,suiviedeRon.
LorsqueHarrysortitàsontour,unevoixtraînanteetenjouéerésonnaàsesoreilles.
—Alors,ilparaîtquetuestombédanslespommes,Potter?C'estvraicequeditLondubat?Tut'esvraimentévanoui?
MalefoyécartaHermioned'uncoupdecoudepourbarrerlecheminàHarrysurlesmarchesdel'escalierdepierre.Ilavaitlevisageréjouietunelueurnarquoiseanimaitsesyeuxpâles.
—Dégage,Malefoy,ditRon,lesdentsserrées.
—Toiaussi,tut'esévanoui,Weasley?lançaMalefoyd'unevoixsonore.Ilt'afaitpeur,cevieuxDétraqueur?
—Qu'est-cequisepasse,ici?demandaalorsunevoixdouce.
LeprofesseurLupinvenaitdedescendred'uneautrediligence.
Malefoysetournaverslui,contemplantd'unairinsolentsaroberapiécéeetsavieillevalise.
—Oh,rien...heu...professeur,répondit-ild'untonlégèrementsarcastique.
PuisiladressaunsouriregoguenardàCrabbeetàGoyleetmontal'escalierenleurfaisantsignedelesuivre.
PoussésparHermione,RonetHarrysejoignirentàlafoulequimontalesmarches,franchitlagigantesqueportedechêneets'engouffradansl'immensehalld'entréeéclairépardestorchesenflammées.Là,unmagnifiqueescalierdemarbredonnaitaccèsauxétages,
Adroite,uneporteouvraitsurlaGrandeSalleoùHarrysuivitlesautresélèves.Apeineavait-ileuletempsdejeteruncoupd'oeilauplafondmagique,sombreetnuageuxcesoir-là,qu'unevoixappela:
—Potter!Granger!Jevoudraisvousvoir,touslesdeux!
Surpris,HarryetHermioneseretournèrent.LeprofesseurMcGonagall,quiassuraitlescoursdeMétamorphoseetoccupaitégalementlafonctiondedirectricedelamaisondesGryffondor,leurfaisaitsignedelarejoindre.C'étaitunesorcièred'apparencesévère,lescheveuxretenusenunchignonbienserré,lesyeuxperçantsderrièredeslunettescarrées.Avecunecertaineappréhension,Harrysefrayauncheminparmilafoule.LeprofesseurMcGonagallavaitundonpourfairenaîtreenluiunsentimentdeculpabilité.
—Inutiled'avoirl'airsiinquiet,jevoulaissimplementvousparlerdansmonbureau,leurdit-elle.Vouspouvezresterici,Weasley,jen'aipasbesoindevous.
RonregardaleprofesseurMcGonagalls'éloignerdelafoulebruyanteencompagniedeHarryetd'Hermione.Ceux-cilasuivirentdanslehalld'entrée,puisdansl'escalierdemarbreetlelongd'uncouloir.
Lorsqu'ilsfurentarrivésdanssonbureau,unepetitepièceavecungrandfeudecheminée,leprofesseurMcGonagallfitsigneàHarryetàHermionedes'asseoiravantdes'installerelle-mêmederrièresatable.
—LeprofesseurLupinm'aenvoyéuncourrierparhibouspécialpourm'informerquevousavezeuunmalaisedansletrain,Potter,dit-elled'emblée.
AvantqueHarryaiteuletempsderépondre,quelqu'unfrappadiscrètementàlaporteetMadamePomfresh,l'infirmière,surgitdanslapièce.
Harrysesentitrougir.C'étaitdéjàsuffisammentpénibledes'êtreévanoui,inutileparsurcroîtdefairetantd'histoires!
—Jevaistrèsbien,dit-il,jen'aibesoinderien...
—Ah,c'estvous,ditMadamePomfreshensepenchantsurluipourl'observerdeprès.Vousavezencorefaitquelquechosededangereux,j'imagine?
—C'estunDétraqueurquiaprovoquélemalaise,ditleprofesseurMcGonagall.
ElleséchangèrentunregardetMadamePomfreshhochalatêted'unairdésapprobateur.
—PosterdesDétraqueursautourd'uneécole,marmonna-t-elleenposantunemainsurlefrontde
Harry.Iln'estpaslepremieràs'évanouir.Ahoui,ilestunpeufiévreux,jelesens.Terribles,cescréatures.Ellesontuneffetdésastreuxsurlespersonnesunpeufragiles...
—Jenesuispasfragile!s'exclamaHarryaveccolère.
—Biensûr,biensûr,ditMadamePomfreshd'unairabsentenluiprenantlepouls.
—Dequoia-t-ilbesoin?demandaleprofesseurMcGonagalld'untoncassant.Derepos?Peut-êtredevrait-ilpasserlanuitàl'infirmerie?
—Maisjevaistrèsbien!protestaHarryenselevantd'unbond.
ImaginercequeDragoMalefoyallaitdiredeluisionl'envoyaitàl'infirmerielemettaitausupplice.
—Ilfaudraitaumoinsluidonnerduchocolat,ditMadamePomfreshquiexaminaitsespupilles.
—J'enaidéjàeu,ditHarry.LeprofesseurLupinm'enadonné,ilenamêmedonnéàtoutlemonde.
—Ah,trèsbien,approuvaMadamePomfresh.NousavonsenfinunprofesseurdeDéfensecontrelesforcesduMalquiconnaîtlesbonsremèdes.
—Vousêtessûrquevousvoussentezbien,Potter?demandasèchementleprofesseurMcGonagall.
—Oui,assuraHarry.
—Danscecas,attendez-moidehors,j'aiquelquechoseàdireàMissGrangeràproposdesonemploidutemps,ensuitenousdescendronsparticiperaufestin.
HarryressortitdanslecouloirencompagniedeMadamePomfreshquis'éloignaversl'infirmerieenmarmonnantdesparolesincompréhensibles.Iln'eutquequelquesminutesàattendre:Hermioneréapparutbientôt,apparemmentravie.LeprofesseurMcGonagalllesaccompagnaalorsdanslaGrandeSalleoùlesélèvesétaientrassembléspourlefestindedébutd'année.Unvéritableocéandechapeauxnoirsetpointuss'étendaitdevanteux.Lesélèves,répartisselonleurmaison,étaientassisàdelonguestables,levisageilluminéparlaclartédemilliersdechandellesquiflottaientdanslesairs.LeprofesseurFlitwick,unminusculesorcieràlatignasseblanche,emportaitunvieuxchapeauetuntabourethorsdelasalle.
—Oh,onaratélacérémoniedelaRépartition!murmuraHermione.
LesnouveauxélèvesdePoudlardétaientrépartisdanslesdifférentesmaisonsgrâceauChoixpeaumagiquequ'ilsdevaientmettresurleurtêteetquiannonçaitàhautevoixlenomdelamaisonlamieuxadaptéeàchacun(Gryffondor,Serdaigle,PoufsouffleouSerpentard).LeprofesseurMcGonagallallas'asseoiràlatabledesenseignantsetHarryetHermioneprirentdiscrètementladirectiondelatabledesGryffondor.Lesautresélèveslesregardèrentpasseraufonddelasalleetquelques-unsmontrèrentHarrydudoigt.L'histoiredesonévanouissementàlavueduDétraqueuravaitdéjàdûfairesonchemin.
Hermioneetluis'assirentdechaquecôtédeRonquileuravaitgardélaplace.
—Alors,qu'est-cequ'ellevoulait?demanda-t-ilàHarry.Celui-cicommençasonrécit,maisilfutinterrompuparledirecteurquiselevapourfaireundiscours.
Bienqu'ilfûttrèsvieux,leprofesseurDumbledoredonnaittoujoursl'impressiondedéborderd'énergie.Ilavaitdelongscheveuxd'argent,unegrandebarbe,deslunettesendemi-luneetunnezaquilin.Ilétaitsouventprésentécommeleplusgrandsorcierdel'époque,maiscen'étaitpaspourcetteseuleraisonqueHarryavaittantd'admirationpourlui.AlbusDumbledoreinspiraituneinfinieconfianceetlorsqu'illevitsourireauxétudiants,HarryretrouvasoncalmepourlapremièrefoisdepuisqueleDétraqueurétaitapparudanslecompartiment.
—Bienvenueàvoustous,ditDumbledore,labarbescintillanteàlalueurdeschandelles.BienvenuepourunenouvelleannéeàPoudlard!J'aiquelquespetiteschosesàvousdireetcommel'uned'ellesesttrèssérieuse,autants'endébarrassertoutdesuiteavantquelabonnechèrenevousplongedansuneeuphoriepeupropiceàlagravité...
Dumbledores'éclaircitlagorgeetpoursuivit:
—CommevousavezpuvousenapercevoirenlesvoyantfouillerlePoudlardExpress,l'écoleadûaccueillirquelquesDétraqueursd'AzkabanquinousontétéenvoyésparleministèredelaMagie.
IlmarquaunepauseetHarryserappelalesparolesdeMrWeasleylorsqu'illuiavaitditqueDumbledoren'étaitpastrèscontentdevoirlesDétraqueurssurveillerl'école.
—Ilssontpostésàchaqueentréedudomaine,continuaDumbledore,ettantqu'ilsresterontlà,toutlemondedoitêtrebienconscientqu'ilserarigoureusementinterditdequitterl'écolesanspermissionpréalable.LesDétraqueursneselaissentpasabuserpardesdéguisementsoudesrusesquelconques,pasmêmeparlescapesd'invisibilité,ajouta-t-ild'untonamusé.HarryetRonéchangèrentunregard.
—LanaturedesDétraqueursnelesportepasàprendreenconsidérationlesexcusesoulessollicitations.Jeconseilledoncàchacuneetàchacund'entrevousdenejamaisleurdonnerl'occasiondevousfairedumal.Jem'adressetoutparticulièrementauxpréfets,ainsiqu'ànotrenouveaupréfet-en-chefetàsonhomologueféminin,pourqu'ilsveillentàcequ'aucunélèveneprennel'initiativedecontrarierlesDétraqueurs.
Percy,quiétaitassisàquelquesmètresdeHarry,bombaletorseetregardaautourdeluid'unairqu'ilvoulaitimpressionnant.Dumbledores'interrompitànouveauenobservantavecuneextrêmegravitélesélèvesattablés.Ilrégnaitunsilencetotalqu'aucungeste,aucuneparolenevinttroubler.
—Pourcontinuersurunenoteplusjoyeuse,reprit-il,jesuisheureuxd'accueillirparminousdeuxnouveauxenseignants.Toutd'abord,leprofesseurLupinquiabienvoulusechargerdescoursdeDéfensecontrelesforcesduMal.
Ilyeutquelquesapplaudissementsplutôttièdes.Seulsceuxquis'étaienttrouvésdanslecompartimentavecleprofesseurLupinapplaudirentdeboncœur,Harrylepremier.Acôtédesescollèguesvêtusdeleursplusbellesrobesdesorcier,Lupinavaitl'airsingulièrementmiteux.
—RegardeRogue!soufflaRonàl'oreilledeHarry.
LeprofesseurRogue,quienseignaitl'artdespotions,regardaitfixementLupin.IlétaitdenotoriétépubliquequeRoguebriguaitlepostedeprofesseurdeDéfensecontrelesforcesduMal,maismêmeHarry–quidétestaitRogue–futsurprisdevoirl'expressiondesonvisage.Plusquelacolère,c'étaitledégoûtquidéformaitlestraitsdesonvisagemaigreetcireux.Harryconnaissaitbiencetteexpression:d'habitude,c'étaitàluiqueRoguelaréservait,chaquefoisqu'ilcroisaitsonregard.
—Quantàlasecondenomination,repritDumbledorelorsquelesapplaudissementssefurentévanouis,jedoistoutd'abordvousinformerqueleprofesseurBrûlopot,quienseignaitlesSoinsauxcréaturesmagiques,aprissaretraiteafindepouvoirs'occuperpluslonguementdesderniersmembresquiluirestaient.JesuiscependantravidevousannoncerquecettedisciplineseradésormaisenseignéeparRubeusHagridquiaacceptéd'ajoutercettenouvelleresponsabilitéàsesfonctionsdegarde-chasse.
Harry,RonetHermioneéchangèrentunregardstupéfaitpuisilssejoignirentavecenthousiasmeauxapplaudissementstumultueuxquiaccueillirentlanouvelle,enparticulieràlatabledesGryffondor.HarrysepenchapourmieuxvoirHagrid:leteintécarlate,lesyeuxbaisséssursesénormesmains,ilavaitunlargesourirequedissimulaitsabarbenoireethirsute.
—Onauraitdûs'endouter,s'exclamaRonenfrappantdupoingsurlatable.Quid'autreauraitpunousfaireacheterunlivrequimord?
LorsqueDumbledorerepritlaparole,Harry,RonetHermioneremarquèrentqueHagrids'essuyaitlesyeuxavecuncoindenappe.
—Jecroisvousavoirditl'essentiel,conclutDumbledore.Quelefestincommence!
Lesassiettesetlesgobeletsd'oralignéssurlestablesseremplirentalorsdemetsetdeboissons.Harry,soudainaffamé,seservitenabondancedetoutcequipassaitàsaportéeetsemitàmangergloutonnement.
Lefestinfutdélectable.LaGrandeSallerésonnaitdubruitdesconversationsetdesrires,auxquelssemêlaitlecliquetisdescouverts.Harry,RonetHermioneavaienthâtecependantquelafêteprennefinpourpouvoirparleràHagrid.Ilssavaientcequesignifiaitpourluisanominationàunpostedeprofesseur.Hagridn'avaitpastoussesdiplômesdesorcier:ilavaitétérenvoyédePoudlardaucoursdesatroisièmeannéed'études,pourunefautequ'iln'avaitpascommise.C'étaientHarry,RonetHermionequiavaientdéfinitivementétablisoninnocencel'annéeprécédente.
Enfin,lorsquelesderniersmorceauxdetarteàlacitrouilleeurentdisparudesplatsenor,AlbusDumbledoreannonçaqu'ilétaittempsd'allersecoucheretilsenprofitèrentpourseprécipiterversHagrid.
—Bravo,Hagrid!s'écriaHermioneenarrivantàlatabledesprofesseurs.
—C'estgrâceàvoustrois,ditHagridquiessuyaitsonvisageluisantàl'aidedesaserviette.Jen'arrivepasàycroire...Ungrandhomme,Dumbledore...IlestvenumevoirdansmacabanedèsqueBrûlopotadéclaréqu'ilenavaitassez...J'enavaistoujoursrêvé...
Submergéparl'émotion,ilenfouitsonvisagedanssaservietteetleprofesseurMcGonagallleurfit
signedepartir.
Harry,RonetHermionerejoignirentleflotdesélèvesdeGryffondoretgravirentlesmarchesdemarbre,puiss'engouffrèrentdansundédaledecouloirsetd'escaliersjusqu'àl'entréesecrètedeleurtour.
—Lemotdepasse?demandaleportraitd'unegrossefemmevêtued'uneroberosé.
—J'arrive,j'arrive!s'écriaPercyauboutducouloir.LenouveaumotdepasseestFortunaMajor!
—Oh,non...soupiraNevilleLondubatavectristesse.
Iln'arrivaitjamaisàsesouvenirdesmotsdepasse.
Lesélèvesfranchirentlesimpletrouquipermettaitd'accéderàlasallecommune,puislesfillesetlesgarçonsmontèrentlesescaliersdeleursdortoirsrespectifs.Harryescaladalesmarchessansriend'autreentêtequelajoied'êtrederetouràPoudlard.Lorsqu'ilspénétrèrentdansleurdortoirfamilier,unegrandepièceronderempliedelitsàbaldaquin,Harryregardaautourdeluid'unairsatisfait:ilsesentaitenfinchezlui.
6COUPSDEGRIFFESETFEUILLESDETHÉ
Lelendemainmatin,lorsqueHarry,RonetHermioneredescendirentdanslaGrandeSallepourlepetitdéjeuner,ilsvirentDragoMalefoyoccupéàraconterunehistoireapparemmentdésopilanteàtoutungrouped'élèvesdeSerpentard.Quandilspassèrentdevantlui,ilfitsemblantdes'évanouiravecdegrandsgestesridiculesettoutlemondeéclatad'unriretonitruant.
—Nefaispasattentionàlui,ditHermionequisetrouvaitjustederrièreHarry.Net'enoccupepas,çan'envautpaslapeine...
—Hé,Potter!criad'unepetitevoixaiguëPansyParkinson,uneélèvedeSerpentardavecunetêtedepékinois.Potter!LesDétraqueursarrivent!Potter!Ooooooooh,mondieu,jedéfaille!
AlatabledesGryffondor,HarryselaissatombersurunechaiseàcôtédeGeorgeWeasley.
—Lesemploisdutempsdestroisièmeannée,ditGeorgeenlesfaisantpasser.Qu'est-cequit'arrive,Harry?
—Malefoy,ditRon.
Ils'assitdel'autrecôtédeGeorgeetlançaunregardfurieuxàlatabledesSerpentard.
GeorgelevalesyeuxetvitMalefoyquifaisaitànouveausemblantdes'évanouirdeterreur.
—Cepetitcrétin,dit-ild'unevoixcalme.Ilétaitbeaucoupmoinsfier,hiersoir,quandlesDétraqueurssontvenusfouillernotrecompartiment,tutesouviens,Fred?
—Ilafaillifairepipidanssaculotte,ditFredenjetantàMalefoyunregarddemépris.
—Jen'étaispastrèsàl'aisenonplus,ditGeorge.Ilssontvraimenthorribles...
—Ondiraitqu'ilstegèlentlesentrailles,tunetrouvespas?ditFred.
—Maistoi,tunet'espasévanoui?demandaHarryàvoixbasse.
—Laissetomber,Harry,ditGeorgeenessayantdeleréconforter.Unjour,Papaaétéobligéd'alleràAzkaban,tutesouviens,Fred?Ilnousaracontéquec'étaitl'endroitlepluseffrayantqu'ilaitjamaisvu.Ilentremblaitencorequandilestrevenu...CesDétraqueursontlechicpourdésespérertoutlemonde.Laplupartdesprisonniersdeviennentfous,là-bas.
—OnverrabiensiMalefoyseratoujoursaussijoyeuxàlafindenotreprochainmatchdeQuidditch,ditFred.GryffondorcontreSerpentard,premièrerencontredelasaison.
LapremièrefoisqueHarryetMalefoys'étaienttrouvésfaceàfacelorsd'unmatchdeQuidditch,Malefoyavaitlargementperdu.Unpeuconsolé,Harryremplitsonassiette.
Hermioneexaminaitattentivementsonemploidutemps.
—Ah,trèsbien,onadesnouvellesmatières,aujourd'hui,dit-elle,ravie.
—Hermione,ditRonenregardantpar-dessussonépaule,ilssesontcomplètementtrompésdanstonemploidutemps.Regarde,ilst'ontcolléunedizainedecoursparjour.Tun'aurasjamaisletempsdetoutfaire.
—Jem'arrangerai.J'aimistoutçaaupointavecleprofesseurMcGonagall.
—Impossible,réponditRonavecungrandéclatderire.Tuasvu,cematin?Neufheures:Divination.Etendessous,neufheures:étudedesMoldus.Et...
Incrédule,Ronsepenchasurl'emploidutemps.
—Là,regarde!Encoreendessous...Neufheures:Arithmancie.Jesaisquetuesbrillante,maispersonnenepeutêtrebrillantaupointdesetrouverdanstroisclassesdifférentesàlafois.
—Nesoispasstupide,répliquasèchementHermione.Biensûrquejenevaispassuivretroiscoursàlafois.
—Alor?
—Passe-moilamarmelade,ditHermione.
—Mais...
—Ron,qu'est-cequeçapeuttefairesimonemploidutempsestunpeuchargé?lançaHermione,agacée.Jet'aiditquej'aitoutmisaupointavecleprofesseurMcGonagall.
Aumêmeinstant,HagridentradanslaGrandeSalle,Ilportaitsonlongmanteauenpeaudetaupeettenaitdanssonénormemainuncadavredeputoisqu'ilbalançaitmachinalement.
—Çava?demanda-t-ilens'arrêtantàleurtable.Vousallezassisteràmonpremiercours!Toutdesuiteaprèsdéjeuner!Jemesuislevéàcinqheuresdumatinpourtoutpréparer...J'espèrequeçasepasserabien...Moi,professeur!Sij'avaispumedouter...
Ileutunlargesourireetpoursuivitsoncheminverslatabledesenseignantsenbalançanttoujourssonputoismort.
—Jemedemandecequ'ilapréparé,ditRond'untonunpeuinquiet.
Peuàpeu,lesélèvescommencèrentàquitterlasallepourserendreàleurpremiercours.Ronvérifiasonemploidutemps.
—Onferaitmieuxd'yaller,dit-il,lecoursdeDivinationsepassetoutenhautdelatournord.Ilfautbiendixminutespourallerlà-bas.
Ilssedépêchèrentdeterminerleurpetitdéjeuner,puissortirentdelasalle.Lorsqu'ilspassèrentdevantlatabledesSerpentard,Malefoyfitànouveausemblantdes'évanouiretleséclatsderiresuivirentHarryjusqu'aupieddel'escalierdemarbre.
Illeurfallutlongtempspourparveniràlatournord.MalgrédeuxannéespasséesàPoudlard,ilsneconnaissaientpasencorecertainespartiesduchâteauetc'étaitlapremièrefoisqu'ilsserendaientdanscettetour.
—Il...doit...bien...yavoir...unraccourci...haletaRon,tandisqu'ilsgrimpaientleurseptièmeescalier.
Ilsarrivèrentdansuncouloirinconnuoùiln'yavaitriend'autrequ'ungrandtableaureprésentantunevasteétendued'herbe.
—Jecroisqueçadoitêtreparlà,ditHermioneenscrutantlecouloirvidequiseprolongeaitversladroite.
—Çam'étonnerait,c'estladirectiondusud.Regarde,onvoitunboutdulacparlafenêtre...
Harryregardaitletableauaccrochéaumurdepierre.Ungrosponeygrispommelévenaitd'apparaîtredanslepréets'étaitmisàbrouterl'herbed'unairnonchalant.APoudlard,Harryavaitl'habitudedevoirlessujetsdestableauxquitterleurcadreetserendrevisitelesunsauxautres,etc'étaittoujoursungrandplaisirpourluid'assisteràcesalléesetvenues.Uninstantplustard,unpetitchevaliertrapu,vêtud'unearmure,apparutàsontourdansunbruitdeferraille.Aenjugerparlestracesd'herbesursesgenouillèresdemétal,ilvenaitdetomberdesonponey.
—Ah,ah!s'écria-t-ilenvoyantHarry,RonetHermione.Quisontcesmanantsquis'aventurentsurmesterres?Serait-onvenus'esbaudirdemachute?Engarde,marauds!
Stupéfaits,ilsvirentlepetitchevaliertirersonépéeetlabrandirférocementensautillantd'unairrageur.Maisl'épéeétaittroplonguepourlui:unmoulinetunpeutropvigoureuxluifitperdrel'équilibreetiltombafacecontreterre.
—Vousnevousêtespasfaitmal?s'inquiétaHarryens'approchantdutableau.
—Arrière,maroufle!Arrière,pendard!
Lechevalierrepritsonépéeetvouluts'appuyerdessuspourserelever,maislalames'enfonçasiprofondémentdanslesolqu'endépitdetoussesefforts,ilneparvintpasàlarécupérer.Ilfinitparselaisserretomberàterreetsoulevasavisièrepours'épongerlefront.
—Écoutez,ditHarryenprofitantdecerépit,nouscherchonslatournord.Pourriez-vousnousindiquerlechemin?
—Unequeste,parmafoy?
Lafureurduchevaliersemblas'évanouiraussitôt.Ilserelevadansuncliquetisd'armureetcria:
—Suivez-moi,mesamis,nousobtiendronscequevoulonsoupérironsbravementàlabataille!
Ilrefitunevainetentativepourarrachersonépéedusol,essayasanssuccèsd'enfourchersongrosponeyets'exclama:
—Allonsàpiedpuisqu'ilenestainsi,vaillantsseigneursetnobledame!Sus!Susdonc!
Dansungrandvacarmedemétal,ilseprécipitaverslecôtégaucheducadreetdisparut.
Ilslesuivirentlelongducouloirenseguidantaubruitdesonarmure.Detempsentemps,ilslevoyaientréapparaîtredansl'undestableauxaccrochésaumur.
—Hautlescœurs,lepireestàvenir!s'écrialechevalier.
Ilslevirentalorssurgiraupiedd'unescalierencolimaçon.Ilavaitfaitirruptiondansuntableauquireprésentaitdesdamesvêtuesderobesàcrinoline,provoquantsursonpassagedesexclamationseffarouchées.
Larespirationhaletante,Harry,RonetHermioneescaladèrentjusqu'àenavoirlevertigelesmarchesétroitesquimontaientenspirale.Enfin,desvoixau-dessusdeleurtèteleurindiquèrentqu'ilsétaientarrivésàdestination.
—Adieu!lançalechevalierenmontrantsatêtedansuntableauquireprésentaitdesmoinesàl'airsinistre.Adieu,mescompagnonsd'armes!Sivousavezencorebesoind'unnoblecœuretd'unbrassansfaiblesse,appelezàlarescousselechevalierduCatogan!
—C'estça,onvousappellera,marmonnaRon.Sijamaisonabesoind'unmaboul,ajouta-t-illorsquelechevaliereutdisparu.
Ilsmontèrentlesdernièresmarchesetarrivèrentàunminusculepalieroùlesautresélèvesdeleurclasseétaientdéjàrassemblés.Iln'yavaitaucuneporteautourd'eux.RondonnaalorsuncoupdecoudeàHarryenluimontrantleplafond.Unetrappecirculaireyétaitaménagéeetuneplaquedecuivregravéeindiquait:
SIBYLLETRELAWNEYPROFESSEURDEDIVINATION
—Commentonfaitpourmonterlà-haut?demandaHarry.
Commepourrépondreàsaquestion,latrappes'ouvritbrusquementetuneéchelleargentéedescenditàsespieds.Toutlemondesetut.
—Aprèstoi,ditRonavecunsourire.
Harrymontal'échellelepremieretémergeadanslasalledeclasselaplusétrangequ'ileûtjamaisvue.Enfait,l'endroitn'avaitriend'unesalledeclasse.Onavaitplutôtl'impressiondesetrouverdansunvieuxgrenieraménagéensalondethéàl'ancienne.Unevingtainedepetitestablescirculaires,entouréesdefauteuilsrecouvertsdechintzetdepetitspoufsrebondis,occupaienttoutl'espace.Unefaiblelumièrerougeéclairaitlapièce.Touslesrideauxdesfenêtresétaienttirésetdesfoulardsrougesenveloppaientleslampes.Ilrégnaitunechaleurétouffanteetunebouilloiredecuivre,chaufféeparlesflammesd'unecheminéeaumanteauencombréd'objetsdivers,répandaitunétrangeetcapiteuxparfumquidonnaitpresquelanausée.Lesétagèresquirecouvraientlesmurscirculairesétaientencombréesdeplumespoussiéreuses,deboutsdechandelle,dejeuxdecartescomplètementusées,d'innombrablesboulesdecristaletd'unvastechoixdetassesàthé.
RonapparutàsontourderrièreHarryet,bientôt,lesautresélèvesserassemblèrentautourd'euxenchuchotant.
—Oùest-elle?demandaRon.
Unevoixdouce,unpeuvoilée,s'élevaalorsdelapénombre.
—Bienvenue,ditlavoix.Jesuisheureusedevousvoirenfindanslemondephysique.
Harryeutd'abordl'impressiondesetrouverdevantungrosinsecteluisant.LeprofesseurTrelawneyvenaitd'apparaîtreàlalueurdesflammesdelacheminée.Elleétaittrèsmince,lesyeuxagrandispardegrosseslunettes,etenveloppéed'unchâlevaporeuxornédepaillettes.Unequantitéimpressionnantedechaînesetdeperlesentouraientsoncoudécharné,etsesbrasetsesmainsdébordaientdebaguesetdebracelets.
—Asseyez-vous.mesentants,asseyez-vous,dit-elle.
Lesélèvess'installèrentmaladroitementdanslesfauteuilsous'enfoncèrentdanslespoufs.Harry,RonetHermiones'assirentàlamêmetable.
—BienvenueaucoursdeDivination,ditleprofesseurTrelawneyquiavaitelle-mêmeprisplacedansungrandfauteuilauprèsdufeu.JesuisleprofesseurTrelawney.Ilsepeutquevousnem'ayezencorejamaisvue,carjedescendsrarementdanslesautrespartiesduchâteau.L'agitationquiyrègnetroublemonTroisièmeŒil.
LeprofesseurTrelawneyajustadélicatementsonchâlesursesépaulesetpoursuivit:
—Vousavezdoncchoisid'étudierlaDivination,leplusdifficiledesartsmagiques.Jedoisvousavertirdèsledébutquesivousn'avezpasledondedoublevue,ilyapeudechancequejepuissevousenseignerquoiquecesoit.Leslivresnepermettentpasd'allerbienloindanscedomaine...
HarryetRonjetèrentuncoupd'oeilamuséàHermionequisemblaiteffaréed'apprendrequel'étuded'unematièrepouvaitsefairesansavoirrecoursàdeslivres.
—Denombreuxsorciersetsorcières,parailleurstrèsdouéspourprovoquerdesexplosions,répandredesodeursbizarresoudisparaîtresoudainement,serévèlentincapablesdepénétrerlesvoilesmystérieuxdel'avenir,poursuivitleprofesseurTrelawney,sesgrosyeuxbrillantsfixantl'unaprèsl'autrelesvisagesanxieuxdesesélèves.C'estundonquin'estaccordéqu'àunpetitnombre.Vous,mongarçon,dit-ellebrusquementàNevillequifaillittomberdesonpouf,est-cequevotregrand-mèrevabien?
—Oui,jecrois,réponditNevilled'unevoixtremblante.
—Sij'étaisvous,jen'enseraispassisûre,ditleprofesseurTrelawneydontlesbouclesd'oreillesenémeraudeétincelaientàlalueurdufeu.
Nevilleparutmalàl'aise.
—Cetteannée,nousverronslesméthodesdebasedelaDivination,poursuivitleprofesseurd'unevoixpaisible.Nousconsacreronslepremiertrimestreàlalecturedesfeuillesdethé.Letrimestresuivant,nousétudieronsleslignesdelamain.Ah,aufait,machérie,ajouta-t-elleensetournant
soudainversParvatiPatil,ilfaudravousméfierd'unhommeauxcheveuxroux.
ParvatilançaunregardétonnéàRonquiétaitassisjustederrièreelleetéloignasonfauteuildelui.
—Autroisièmetrimestre,repritleprofesseurTrelawney,nousenviendronsauxboulesdecristal,sinousenavonsfiniaveclessignesdufeu.Malheureusement,lesclassesserontinterrompuesenfévrieràcaused'uneépidémiedegrippe.Jedeviendraimoi-mêmeaphone.EtauxalentoursdePâques,quelqu'unparminousvanousquitteràtoutjamais.
Unsilencetendusuivitcetteaffirmation,maisleprofesseurTrelawneynesemblayprêteraucuneattention.
—Jevoudraisvousdemander,machérie,dit-ellealorsàLavandeBrownquiserecroquevilladanssonfauteuil,demepasserlaplusgrandedesthéièresenargent.
Lavandeparutsoulagée.Elleseleva,prituneénormethéièresuruneétagèreetlaposasurlatabledevantleprofesseurTrelawney.
—Merci,machérie.Jevoussignaleaupassagequecequevousredouteztantseproduiralevendredi16octobre.
Lavandesemitàtrembler.
—Maintenantjeveuxquevousfassiezéquipedeuxpardeux.Prenezunetasseàthésurl'étagère,venezmel'apporteretjelaremplirai.Ensuite,vousvousassiérezetvousboirezlethéjusqu'àcequ'ilneresteplusquelesfeuillesaufonddelatasse.Vousfereztournercesfeuillestroisfoisdanslatasseavecvotremaingauche,puisvousretournerezlatasseau-dessusdelasoucoupe.Vousattendrezqueladernièregouttedethésoittombée,etenfinvousdonnerezlatasseàvotrepartenairepourqu'illalise.Vousinterpréterezlesformesobtenuesenvousréférantauxpages5et6devotrelivreLeverlevoiledufutur.Jepasseraiparmivouspourvousaider.Ah,etvous,ajouta-t-elleenprenantNevilleparlebraspourlefairelever,quandvousaurezcassévotrepremièretasse,j'aimeraisbienquevousenpreniezunebleue.Jetiensbeaucoupauxrosés.
Eteneffet,àpeineNevilles'était-ilapprochédel'étagèreauxtassesqu'ilyeutunbruitdeporcelainebrisée.LeprofesseurTrelawneyseprécipitaavecunepelleetunebalayette.
—Alors,maintenant,unebleue,siçanevousennuiepas...Merci...
LorsquelestassesdeHarryetdeRoneurentétéremplies,ilsrevinrentàleurtableets'efforcèrentdeboirelethébrûlantleplusvitepossible.Puisilsfirenttournerlesfeuillesaufonddestassescommel'avaitindiquéleprofesseur,lesretournèrentpourquetombentlesdernièresgouttesdethéetenfinseleséchangèrent.
—Bon,alors,ditRon,tandisqu'ilsouvraientleurlivreauxpages5et6,qu'est-cequetuvoisdanslamienne?
—Untrucmarronettoutmou,réponditHarry.
Lafuméeodorantequis'élevaitdelabouilloireluibrouillaitl'espritetluidonnaitsommeil.
—Ouvrezvotreesprit,meschéris,laissezvosyeuxvoircequ'ilyaau-delàdesapparences!s'écrialeprofesseurTrelawneydanslapénombre.
Harryessayadeseréveiller.
—Ilyaunevagueformedecroix,dit-ilenconsultantsonlivre.Çaveutdirequetuvasconnaître«desépreuvesetdessouffrances»,désolé,maisilyaautrechosequipourraitbienêtreunsoleil.Alors,attends,jeregarde...Çaveutdire«ungrandbonheur»...Donctuvassouffrir,maistuserastrèsheureux...
—TuauraisintérêtàfairevérifiertonTroisièmeŒil,situveuxmonavis,ditRon.
TousdeuxréprimèrentunéclatderiresousleregardperçantduprofesseurTrelawney.
—Amoi,ditRon.
IlregardadanslatassedeHarry,lefrontplisséparl'effort.
—Ilyauneespècedeboulequiressembleunpeuàunchapeaumelon,annonça-t-il.Tuvaspeut-êtretravaillerpourleministèredelaMagie...
Iltournalatassedansl'autresens.
—Dececôté-là,ondiraitplutôtungland...Qu'est-cequeçaveutdire?
Ilparcourutlesdeuxpagesdulivre.
—Ah,«unesommed'argentinattendue,del'orquiarrivedelui-même...»Trèsbien,tuvaspouvoirm'enprêter.Jevoisaussiautrechose...
Iltournaànouveaulatasse.
—Çaressembleàunanimal...Oui,voilàlatête...Ondiraitunhippopotame...non,unmouton...
LeprofesseurTrelawneys'approchad'euxtandisqueHarrylaissaitéchapperunpetitrire.
—Montrez-moiça,dit-elled'untonréprobateurenarrachantlatassedeHarrydesmainsdeRon.
Toutlemondesetutetattendit.LeprofesseurTrelawneyobservaitattentivementlefonddelatasseenlafaisanttournerdanslesensinversedesaiguillesd'unemontre.
—Lefaucon...monpauvrechéri,vousavezunennemimortel.
—Toutlemondesaitça,ditHermionedansunmurmureparfaitementaudible.
Leprofesseursetournaverselle.
—Toutlemondeestaucourantdel'histoireentreHarryetVous-Savez-Qui,poursuivitHermione.
HarryetRonlaregardèrentavecunmélanged'étonnementetd'admiration.Ilsn'avaientencore
jamaisentenduHermioneparlerdecettemanièreàunprofesseur.LeprofesseurTrelawneys'abstintderépondre.EllereportasonattentionsurlatassedeHarryetcontinuaàlafairetournerentresesdoigts.
—Lamassue...Uneattaque.Mondieu,mondieu,cen'estpasunetrèsbonnetasse...
—J'avaiscruvoirunchapeaumelon,dittimidementRon.
—Latêtedemort...Ilyaungranddangersurvotrechemin,monpauvrechéri...
Commeparalysés,lesélèvesregardaientfixementleprofesseurTrelawneyquifittournerlatasseunedernièrefois,eutunhaut-le-corpsetpoussauncri.
Ilyeutunnouveaubruitdeporcelainebrisée:Nevillevenaitdecassersadeuxièmetasse.LeprofesseurTrelawneyselaissatomberdansunfauteuil,lesyeuxfermés,unemainétincelanteposéesursoncœur.
—Monpauvre..pauvregarçon...Non,ilvautmieuxneriendire...Nemedemandezrien...
—Qu'est-cequevousavezvu,professeur?demandaaussitôtDeanThomas.
Touslesélèvess'étaientlevés.Lentement,ilsserassemblèrentautourdelatabledeHarryetdeRonets'approchèrentduprofesseurpourjeteruncoupd'oeilàlatasse.
—Monpauvrechéri,ditleprofesseurTrelawneyenouvrantdegrandsyeuxauregardtragique.LeSinistrosestsurvous.
—Lequoi?ditHarry.
Iln'étaitpastoutàfaitleseulànepasavoircompris.DeanThomasleregardaenhaussantlesépaulesetLavandeBrownavaitl'airdéconcerté.Maispresquetouslesautressetenaientlamaindevantlabouche,dansungestehorrifié.
—LeSinistros,monpauvrechéri,leSinistros!s'écrialeprofesseurTrelawneyquisemblaitchoquéequeHarryn'aitpascompris.Legigantesquechienfantômequihantelescimetières!Monpauvrechéri,c'estlepiredesprésages,unprésagedemort!
Harrysentitsonestomacseretourner.Cechiensurlacouverturedulivre,danslalibrairieduChemindeTraverse...Cechiendansl'obscuritédeMagnoliaCrescent...LavandeBrown,àsontour,plaqualamaindevantsabouche.ToutlemondeavaitlesyeuxtournésversHarry,toutlemondesaufHermionequis'étaitapprochéepar-derrièreduprofesseurTrelawneypourvoirlefonddelatasse.
—Jenecroispasqu'ils'agissed'unSinistros,dit-elled'unevoixneutre.
LeprofesseurTrelawneycontemplaHermioneavecunehostilitégrandissante.
—Excusez-moidevousdireça,machérie,maisjeneperçoispasunetrèsgrandeauraautourdevous.Vousmesemblezfairepreuved'uneréceptivitétrèslimitéeauxrésonancesdel'avenir.
SeamusFinniganbalançalatêtedegaucheàdroite.
—OndiraitunSinistrossionleregardecommeça,dit-illesyeuxàdemifermés,maisvucommeça,onpenseplutôtàunâne,ajouta-t-ilenpenchantlatêteverslagauche.
—Quandvousaurezdécidésijedoismourirounon,vousmeledirez,déclaraHarryquisemblasurprisparsespropresparoles.
Aprésent,pluspersonnen'osaitleregarder.
—Jecroisquenousallonsenresterlàpouraujourd'hui,ditleprofesseurTrelawneydesavoixlaplusmystérieuse.Vouspouvezrangervosaffaires.
Silencieux,lesélèvesrapportèrentleurstassesauprofesseur,rangèrentleurslivresetrefermèrentleurssacs.MêmeRonàprésentévitaitderegarderHarry.
—Enattendantnotreprochaincours,quelafortunevoussoitfavorable,ditleprofesseurTrelawneyd'unevoixfaible.Ah,aufait,vous,ajouta-t-elleenmontrantNeville,vousallezarrivertrèsenretardlaprochainefois,alorsessayezdetravaillerunpeupluspourrattraper.
Harry,RonetHermionedescendirentl'échelleetl'escalierensilencepuisilsprirentladirectiondelasalleoùleprofesseurMcGonagalldevaitdonnersoncoursdeMétamorphose.IlsavaientquittélecoursdeDivinationdebonneheure,maisilsmirenttellementdetempsàtrouverlabonnesallequ'ilsfaillirentarriverenretard.
Harrys'assitaufonddelaclasse.Ilavaitl'impressionqu'unprojecteurétaitbraquésurlui:lesautresélèvesnecessaientdeluilancerdesregardsfurtifs,commes'ilss'attendaientàlevoirtombermortàtoutinstant.IlentenditàpeinecequeleprofesseurMcGonagallleurracontasurlesAnimagi(lessorcierscapablesdesetransformerenanimaux)etneregardamêmepaslorsqu'ellesemétamorphosaelle-mêmeenchattigré,enconservantlamarquedeseslunettesautourdesyeux.
—Enfin,qu'est-cequivousarrive,aujourd'hui?s'étonnaleprofesseurMcGonagallquirepritsaformehabituelleenémettantun«pop»semblableaubruitd'unebouteilledeChampagnequ'ondébouche.C'estlapremièrefoisquemesmétamorphosesnedéclenchentaucunapplaudissement.
TouslesregardssetournèrentànouveauversHarry,maispersonneneditrien.Hermionelevaalorslamain.
—Voilàcequis'estpassé,professeur,dit-elle,nousavonseunotrepremiercoursdeDivination,nousavonslul'avenirdanslesfeuillesdethéet...
—Ah,jecomprends,l'interrompitleprofesseurMcGonagallenfronçantlessourcils.Inutiled'allerplusloin,MissGranger.Dites-moiplutôtquidoitmourircetteanné?
Lesélèveslaregardèrentavecdesyeuxronds.
—Moi,ditHarry.
—Jevois,ditleprofesseurMcGonagallenfixantHarrydesesyeuxbrillants.Ilfautsavoir,Potter,
quechaqueannéedepuissonarrivéedanscetteécole,SibylleTrelawneyapréditlamortdequelqu'un.Or,jusqu'àprésent,toutlemondeestrestébienvivant.Ellecommencetoujoursl'annéescolaireendécelantdesprésagesdemort.Sijen'avaispaspourhabitudedenejamaisdiredemaldemescollègues...
LeprofesseurMcGonagalls'interrompitetchacunputvoirquelesailesdesonnezétaientdevenueslivides.
—LaDivinationestl'unedesbrancheslesplusnébuleusesdelamagie,reprit-ellepluscalmement.Jenevouscacheraipasquej'éprouveuncertainagacementdevantcegenredepratiques.LesvoyantsvéritablessontextrêmementraresetleprofesseurTrelawney...
Elles'interrompitànouveau,puiscontinuad'untontrèsnaturel:
—Vousmeparaissezenexcellentesanté,Potter,aussij'aileregretdevousannoncerquevousneserezpasdispensédefairevotreprochaindevoir.Maissivousmourez,jevousprometsquevousneserezpasobligédemelerendre.
HermioneéclataderireetHarrysesentitunpeumieux.LoindeslueursrougeâtresetdesparfumsanesthésiantsduprofesseurTrelawney,lesfeuillesdethén'inspiraientpluslesmêmesangoisses.Pourtant,toutlemonden'étaitpasencorerassuré.RonparaissaittoujoursinquietetLavandemurmura:«EtlatassedeNeville,alors?»
LorsquelecoursdeMétamorphosepritfin,ilssemêlèrentàlacohuedesélèvesquiseprécipitaientdanslaGrandeSallepourledéjeuner.
—Allez,Ron,sourisunpeu,conseillaHermioneenpoussantversluiunplatderagoût.Tuasbienentenducequ'aditleprofesseurMcGonagall.
Ronremplitsonassietteetpritsafourchette,maisilnemangeapas.
—Harry,dit-ilàvoixbasseetd'untongrave,tun'asjamaisvudegrandchiennoir,n'est-cepas?
—Si,réponditHarry.J'enaivuunlesoiroùjesuispartidechezlesDursley.
Ronlaissatombersafourchette.
—Sansdouteunchienerrant,ditHermione,trèscalme.RonregardaHermionecommesielleétaitdevenuefolle.
—Hermione,siHarryavuunSinistros,cest...c'esttrèsmauvaissigne,dit-il.Unjour,mon...mononcleBiliusenavuunetilestmortvingt-quatreheuresplustard!
—Simplecoïncidence,répliquaHermioned'untonlégerenseversantunpeudejusdecitrouille.
—Tudisn'importequoi!s'indignaRonquicommençaitàsemettreencolère.LaplupartdessorcierssontterrifiésparlesSinistros!
—Voilàl'explication,ditHermioned'unairdocte.QuandilsvoientleSinistros,ilsmeurentdepeur.
LeSinistrosn'estpasunprésage,c'estlacausedelamort!EtHarryesttoujoursavecnousparcequ'iln'estpasassezstupidepoursedire:«Puisquej'enaivuun,jen'aiplusqu'àrentrersixpiedssousterre!»
RonouvritlabouchesansriendireetHermionetiradesonsacsonlivred'Arithmanciequ'elleappuyacontrelacarafedejusdecitrouille.
—LaDivination,c'esttrèsvague,dit-elleencherchantsapage.Toutça,cesontdesdevinettes,riendeplus.
—LeSinistrosaufonddecettetassen'avaitriendevague!s'emportaRon.
—Tun'enavaispasl'airaussisûrquandtuasditàHarryqu'ils'agissaitd'unmouton,répliquafroidementHermione.
—LeprofesseurTrelawneyaditquetun'avaispasd'aura!Pourunefoisqu'ilyaunematièrepourlaquelletun'espasdouée,çat'énerve!
Ilavaittouchéunpointsensible.Hermionerefermasonlivred'Arithmancieavecunetelleviolencequedesmorceauxdecarotteetdeviandevolèrententoussens.
—SiêtredouépourlaDivinationsignifiefairesemblantdevoirdesprésagesdemortdansuntasdefeuillesdethé,alorsjecroisquejenevaispascontinuertrèslongtempsàl'étudier!Cecoursétaitd'unenullitétotaleparrapportàcequ'onapprendenclassed'Arithmancie!
Ellesaisitsonsacets'enallad'unpasdécidé.
Ronlaregardapartirenfronçantlessourcils.
—Qu'est-cequ'elleraconte?s'étonna-t-il.Ellen'aencorejamaismislespiedsdansuncoursd'Arithmancie.
Harryfutcontentdesortirduchâteauaprèsdéjeuner.Lapluiequiétaittombéelaveilleavaitcessé.Lecielavaitprisunecouleurgrisclairetl'herbeétaitsoupleethumidesousleurspastandisqu'ilsserendaientàleurpremiercoursdeSoinsauxcréaturesmagiques.
RonetHermioneneseparlaientplus.Harrymarchaitensilenceàcôtéd'euxsurlapelousequidescendaitenpentedoucejusqu'àlacabanedeHagrid,enlisièredelaforêtinterdite.Lorsqu'ilaperçuttroissilhouettesfamilièresquilesprécédaient,HarrycompritquelesélèvesdeSerpentardallaientégalementassisteraucours.MalefoyparlaitavecvivacitéàCrabbeetàGoylequipouffaientderireetiln'étaitpastrèsdifficilededevinerlesujetdeleurconversation.
Deboutdevantlaportedesacabane,Hagrid,vêtudesongrandmanteau,Crockdur,sonmolosse,àsespieds,attendaitlesélèves.Ilavaitl'airimpatientdecommencersoncours.
—Venez,venez,dépêchez-vous!lança-t-il.Vousallezavoirunebonnesurprise!Vousn'allezpasvousennuyer,croyez-moi!Toutlemondeestlà?Trèsbien,suivez-moi!
Pendantuninstant,HarrycraignitqueHagridlesemmènedanslaforêtinterdite.Harryyavaitfait
suffisammentd'expériencesdésagréablespournepasavoirenvied'yremettrelespieds.MaisHagridrestaenborduredesarbreset,cinqminutesplustard,ilsseretrouvèrentdevantuneespèced'enclosvide.
—Rassemblez-vouslelongdelabarrière!criaHagrid.Voilà,commeça...Ilfautquetoutlemondepuissebienvoir.Alors,premièrechose,vousallezouvrirvoslivres...
—Commentonfait?demandalavoixglacialeettraînantedeDragoMalefoy.
—Quoi?ditHagrid.
—Commentonfaitpourouvrirnoslivres,répétaMalefoy.
IlsortitsonexemplaireduMonstrueuxLivredesMonstresqu'ilavaitficeléavecunmorceaudecorde.D'autresélèvessortirentégalementlesleurs.Certains,commeHarry,lesavaientattachésavecuneceinture,d'autreslesavaientserrésdansdessacsétroitsoulesavaientfermésavecd'énormespinces.
—Personnen'a...n'aréussiàouvrirsonlivre?demandaHagrid,stupéfait.
Lesélèvesfirent«non»delatête.
—Ilfautsimplementlescaresser,ditHagrid,commesic'étaitlachoselaplusévidentedumonde.Regardez...
Ilpritl'exemplaired'Hermioneetarrachalepapiercollantquilemaintenaitfermé.Lelivreessayademordre,maisHagridpassasonénormedoigtsurledosdel'ouvragequifutsecouéd'unfrissonets'ouvritpaisiblementdanssamain.
—Oh,sommes-nousbêtes,ditMalefoyd'untongoguenard.Ilsuffisaitdelescaresser!Onauraitdûledevinertoutdesuite!
—Je...jelestrouvaisplutôtdrôles,ditHagridàHermioned'unevoixmalassurée.
—Oh,extraordinairementdrôles!répliquaMalefoy.Quellemerveilleuseidéedenousfaireacheterdeslivresquiessayentdenousdévorerlamain!
—Silence,Malefoy,ditHarryàvoixbasse.
HagridparaissaitsoudainabattuetHarrynevoulaitsurtoutpasquesonpremiercourssepassemal.
—Bien,alors...repritHagridquisemblaitavoirperdulefil.Donc,vous...vousavezvoslivreset...etmaintenant,ilnevousmanqueplusquedescréaturesmagiques.Jevaisallervousenchercher.Attendez-moi...
Ils'éloignaetdisparutdanslaforêt
—Vraiment,cetteécoleesttombéebienbas,ditMalefoyd'unevoixforte.Voilàquecebonàrienestdevenuprofesseur!Monpèrevaavoiruneattaquequandjeluiraconteraiça...
—Silence,Malefoy,répétaHarry.
—Attention,Potter,ilyaunDétraqueurderrièretoi...
—Ooooooooooooh!s'exclamasoudainLavandeBrownd'unevoixsuraiguëenpointantledoigtversl'extrémitédel'enclos.
UnedouzainedecréaturesparmilesplusbizarresqueHarryaitjamaisvuestrottinaientdansleurdirection.Ellesavaientlecorps,lespattesarrièreetlaqueued'unchevalmaisleurspattesavant,leursailesetleurtêtesemblaientprovenird'aiglesmonstrueuxdotésdelongsbecsd'unecouleurgrisacier,etdegrandsyeuxorange.Leurspattesavantétaientpourvuesdeserresredoutablesd'unequinzainedecentimètresdelong.Lescréaturesportaientautourducoud'épaiscolliersdecuirattachésàdelongueschaînesdontHagridtenaitlesextrémitésdanssamainimmense.
—Allez,enavant!rugitHagridenagitantleschaînespourfaireentrerlesmonstresdansl'enclos.
Lesélèvesreculèrentd'unpaslorsqueHagridattachalescréaturesàlabarrièredevantlaquelleilsétaientrassemblés.
—Cesontdeshippogriffes!annonçaHagridd'untonjoyeux.Magnifiques,n'est-cepas?
HarrycomprenaitcequeHagridvoulaitdire.Unefoispassélechocdelapremièrerencontreavecunecréaturemi-cheval,mi-oiseau,onpouvaitapprécierl'éclatchatoyantdeleurplumagequisetransformaitenpelage,chacund'unecouleurdifférente:gris-bleu,vertbronze,blancrosé,marron-rougeounoird'encre.
—Bien,ditHagridensefrottantlesmains,levisagerayonnant,sivousvoulezbienvousapprocherunpeu...
Maispersonnenesemblaitenavoirenvie.Harry,RonetHermiones'avancèrentcependantverslabarrièreavecbeaucoupdeprudence.
—Lapremièrechosequ'ilfautsavoir,c'estqueleshippogriffesfontpreuved'unetrèsgrandefierté,ditHagrid.Ilssonttrèssusceptibles.Surtout,nelesinsultezjamais,sinonceserapeut-êtreladernièrechosequevousaurezfaitedansvotrevie.
Malefoy,CrabbeetGoylen'écoutaientpas.IlsparlaientàvoixbasseetHarryavaitladésagréableimpressionqu'ilscherchaientlemeilleurmoyendeprovoquerunincident.
—Ondoittoujoursattendrequel'hippogriffefasselepremiergeste,poursuivitHagrid.C'estunecréaturetrèsattachéeàlapolitesse.Ilfauts'avancerverslui,lesaluerens'inclinantetattendre.S'ilvoussalueàsontour,vousavezledroitdeletoucher.Sinon,jevousconseilledefilertrèsviteparceque,croyez-moi,leursgriffesfontdudégât.Alors?Quiveutessayerlepremier?
Pourtouteréponse,laplupartdesélèvesreculèrentencoredavantage.MêmeHarry,RonetHermionen'étaientpastrèsàl'aise.Devanteux,leshippogriffessecouaientlatêted'unairféroceenremuantleursailespuissantes.Ilsnesemblaientpasbeaucoupapprécierd'êtreattachésàlabarrière.
—Vraimentpersonne?ditHagrid,leregardimplorant.
—Jeveuxbienessayer,ditalorsHarry.
Derrièrelui,ilentenditdesexclamationsétoufféespuisLavandeetParvatimurmurèrentd'unemêmevoix:
—Non,Harry,souviens-toidesfeuillesdethé!
Maisilneleurprêtaaucuneattentionetenjambalabarrièredel'enclos.
—Bravo,Harry,rugitHagrid.Bon,alors,voyons...c'estça,tun'asqu'àessayeravecBuck.
Ildétachal'unedeschaînes,tiral'hippogriffegrisclairàl'écartdesautresetluienlevasoncollierdecuir.Del'autrecôtédelabarrière,lesélèvesretenaientleursouffle.Malefoyobservaitlascèneenplissantsespetitsyeuxméchants.
—Attention,maintenant,Harry,ditHagridàvoixbasse.Tuascroisésonregard,essayedenepasciller...Leshippogriffesseméfientquandonclignedesyeuxtropsouvent...
Harrysentitdespicotementsdanssesyeux,maisils'efforçadenepaslesfermer.Buckavaittournéversluisagrossetêtepointueetsesyeuxorangelefixaientd'unregardféroce.
—C'estça,trèsbien,Harry,ditHagrid.Maintenant,incline-toi...
Harryn'avaitpastrèsenvied'exposersanuqueàlacréaturemaisilfitcequeHagridluidisait.Ilinclinabrièvementlatête,puisseredressa.
L'hippogriffecontinuadeleregarderd'unairhautainsansfairelemoindregeste.
—Ah,ditHagridquisemblaitcontrarié.Bon...recule,maintenant.Ilnefautrienbrusquer...
Maisàcetinstant,àlagrandesurprisedeHarry,l'hippogriffepliasoudainsespattesdedevantets'inclinaprofondément.
—Bravo,Harry!s'exclamaHagrid,enchanté.Vas-y,tupeuxletouchermaintenant!Caresse-luilebec!
Harryestimaitqu'ilauraitbienméritéderepasserdel'autrecôtédelabarrière,maisils'avançamalgrétoutversl'hippogriffeettenditlamain.Illuicaressalebecàplusieursreprisesetl'animalfermaparesseusementlesyeux,commes'ilyprenaitplaisir.
Lesélèvesapplaudirentàtoutrompre,saufMalefoy,CrabbeetGoylequiparaissaientterriblementdéçus.
—Parfait,Harry,ditHagrid,jecroisqu'ilvatelaissermontersursondos,maintenant!
L'idéen'avaitriendeséduisant.Harryétaithabituéàpiloterdesbalais,maisiln'étaitpassûrdepouvoiraussifacilementchevaucherunhippogriffe.
—Grimpesursondos,justederrièrelesailes,ditHagrid,etfaisbienattentiondenepasluiarracher
deplume,iln'aimeraitpasçadutout...
Harryposaunpiedsurl'ailedeBucketsehissasursondos.L'hippogriffesereleva,maisHarrynesavaitpasàquoisetenir:iln'avaitquedesplumesàportéedemainetcraignaitd'enarracherune.
—Allez,vas-y,rugitHagridendonnantunetapesurl'arrière-traindelacréature.
Etsoudain,desailesdequatremètresd'enverguresedéployèrentdechaquecôtédeHarryetsemirentàbattre.Harryeuttoutjusteletempsdes'accrocheraucoudel'hippogriffeavantquecelui-cis'élèvedanslesairs.Cen'étaitpasdutoutlamêmechosequ'unbalaietHarrysutimmédiatementcequ'ilpréférait:lesailesimmensesquibattaientàsescôtésluicognaientlesjambesenmenaçantdeledésarçonner.Lesplumesluisantesglissaientsoussesdoigts,maisiln'osaitpasserrerplusfort.HarryregrettaitlasouplessedesonNimbus2000.Ilétaitballottéentoussensparl'arrière-traindel'hippogriffequimontaitetdescendaitaurythmedesesbattementsd'aile.
Buckdécrivituncercleau-dessusdel'enclospuisilpiquaverslesol.C'étaitlemomentqueHarryredoutaitleplus.Lorsquelacréaturebaissalecou,ilsepenchaenavantavecl'impressionqu'ilallaitglisserpar-dessussatête.Ilparvintcependantàsecramponnerjusqu'àl'instantoùilsentitunchocsourd:lespattesdépareilléesdel'hippogriffevenaientdeseposerparterre.Harryputalorsseredresser,sainetsauf.
—Beautravail,Harry!s'exclamaHagrid,tandisquetoutlemonde,saufMalefoy,CrabbeetGoyle,applaudissaitbruyamment.Quelqu'und'autreveutessayer?
EnhardisparlesuccèsdeHarry,lesautresélèvespénétrèrentprudemmentdansl'enclos.Hagriddétachaunparunleshippogriffeset,bientôt,toutlemondes'inclinadevantlescréaturesavecunecertaineappréhension.
Malefoy,CrabbeetGoyleavaientchoisiBuck.Celui-cis'étaitinclinédevantMalefoyquiluicaressaitlebecd'unairdédaigneux.
—C'esttrèsfacile,ditMalefoydesavoixtraînante,suffisammentfortpourêtresûrqueHarryl'entende.C'estforcémentfacile,siPotteryestarrivé...Jepariequetun'esabsolumentpasdangereux,ajouta-t-ilens'adressantàl'hippogriffe.N'est-cepas,espècedegrossebruterepoussante?
Toutsepassaalorsenunéclair.Lagriffedel'animalfenditl'air,Malefoypoussaunhurlementperçantet,unefractiondesecondeplustard,Hagrids'efforçaitàgrand-peinederemettresoncollieràBuckquiessayaitdesejetersurMalefoy.Cedernierétaitrecroquevillédansl'herbeetunetachedesangs'élargissaitsursarobedesorcier,sousleregarddesautresélèvessaisisdepanique.
—Jemeurs!hurlaMalefoy.Regardez,jemeurs!Cettebestiolem'atué!
—Tunemeurspasdutout!répliquaHagridquiétaitdevenulivide.Aidez-moi,ilfautlesortird'ici.
HermionecourutouvrirlaportedelabarrièrependantqueHagridhissaitsanspeineMalefoysursonépaule.HarryvitunelongueetprofondeentailledanslebrasdeMalefoy.Dusangcoulaitsurl'herbeetHagridsemitàcourirendirectionduchâteau.
Bouleversé,lerestedelaclasselesuivitensecontentantdemarcher.LesélèvesdeSerpentardse
déchaînaientcontreHagrid.
—Ilsdevraientlerenvoyersur-le-champ!ditPansyParkinson,enlarmes.
—C'étaitlafautedeMalefoy!répliquaDeanThomas.CrabbeetGoylegonflèrentleursbicepsd'unairmenaçant.
Lorsquelesélèvesmontèrentlesmarchesdepierre,lehalld'entréeétaitdésert.
—Jevaisallervoircommentilva!ditPansyquidisparutdanslesétages.
SanscesserdevilipenderHagrid,lesSerpentards'éloignèrentendirectiondeleursallecommune,situéedanslessous-solsduchâteau.Harry,RonetHermionemontèrentl'escalierpourrejoindrelatourdeGryffondor.
—Tucroisquecen'estpastropgrave?demandaHermione,préoccupée.
—Biensûrquenon.MadamePomfreshpeutfairedisparaîtren'importequellecoupureenuneseconde,réponditHarryquiavaitfaitsoignerdesblessuresbienplussérieusesparl'infirmièreauxdonsmagiques.
—C'estterriblequecesoitarrivépendantlepremiercoursdeHagrid,ditRon,inquiet.OnpeutfaireconfianceàMalefoypourtoutgâcher...
Al'heuredudîner,ilsfurentlespremiersàdescendredanslaGrandeSalleenespérantvoirHagrid,maisiln'étaitpaslà.
—Ilsnel'ontquandmêmepasrenvoyé,j'espère?ditHermioned'unevoixanxieusesanstoucheraucontenudesonassiette.
—Ilsn'ontpasintérêt,ditRonquinemangeaitpasdavantage.
HarryregardaitlatabledesSerpentardoùplusieursélèves,parmilesquelsCrabbeetGoyle,étaientprofondémentabsorbésdansleurconversation.Harryauraitpariéqu'ilsétaiententraindemettreaupointleurpropreversiondel'incident.
—Entoutcas,onnepeutpasdirequ'ons'estennuyéspourcepremierjourdelarentrée,marmonnaRond'unairsombre.
Aprèsledîner,ilsremontèrentdanslasallecommunedeGryffondoretessayèrentdefaireledevoirqueleprofesseurMcGonagallleuravaitdonné,maisaucund'euxn'arrivaitàseconcentrer.Ilsnecessaientdejeterdescoupsd'oeilparlafenêtre.
—IlyadelalumièredanslacabanedeHagrid,ditsoudainHarry.
Ronconsultasamontre.
—Sionsedépêche,onpeutallerlevoir,ilestencoretôt,dit-il.
—Jenesaispassic'estprudent,réponditlentementHermione.
Harryvitqu'elleleregardait.
—J'ailedroitdemepromenerdansl'enceintedel'école,ycomprisleparc,dit-il.SiriusBlackn'apasencoreréussiàpasserlebarragedesDétraqueurs,quejesache.
Ilsrangèrentleursaffaires,sortirentdelasallecommuneetdescendirentjusqu'àlaported'entréesansrencontrerpersonne,cequileurévitad'avoiràjustifierleurprésencedanslescouloirsàcetteheure-là.
L'herbeétaittoujourshumideetsemblaitpresquenoireàlalueurducrépuscule.
—Entrez,grognaHagridlorsqu'ilsfrappèrentàlaporte.
Ilétaitassisenbrasdechemisedevantsatabledeboisbrut.Crockdur,sonmolosse,avaitposélatêtesursesgenoux.Aupremiercoupd'œil,Harry,RonetHermionecomprirentqu'ilavaitunpeutropbu.Unechoped'étaindelatailled'unseauétaitposéedevantluietilavaitleregardvitreux.
—C'estsûrementunrecord,dit-ild'unevoixpâteuse.Unprofesseurquisefaitrenvoyerdèslepremierjour,onn'avaitencorejamaisvuça.
—Vousn'avezpasétérenvoyé,Hagrid!s'exclamaHermione.
—Pasencore,ditHagridd'untonaccabléenbuvantunelonguegorgéedecequecontenaitlachope.Maisc'estunesimplequestiondetemps,aprèscequiestarrivéàMalefoy...
—Commentva-t-il?demandaRontandisqu'ilss'asseyaientautourdelatable.Cen'étaitpasgrave?
—MadamePomfreshafaitcequ'elleapupourlesoigner,réponditsombrementHagrid.Maisilditqu'ilsouffreterriblement...Ilgémitsanscesse,lebrascouvertdebandages...
—Iljouelacomédie,affirmaHarry.MadamePomfreshestcapabledesoignern'importequelleblessure.L'annéedernière,ellem'afaitrepousserlamoitiédesos.OnpeutcomptersurMalefoypourprofiteraumaximumdelasituation.
—Bienentendu,leconseild'administrationdel'écoleaétéinformé,ditHagrid.Ilsestimentquej'aivutropgrandpourmonpremiercours.J'auraisdûattendreunpeupourparlerdeshippogriffes...etcommencerparlesVeracrassesouquelquechosecommeça...C'estentièrementmafaute...
—C'estlafautedeMalefoy,Hagrid!ditHermioneavecgravité.
—Onesttémoins,ditHarry.Vousnousavezprévenusqueleshippogriffesattaquentquandonlesinsulte.Malefoyn'avaitqu'àvousécouter.NousallonsraconteràDumbledorecequis'estvraimentpassé.
—Nevousinquiétezpas,Hagrid,onvoussoutiendra,ditRon.
DeslarmesapparurentdanslesyeuxnoirsdeHagridetcoulèrentaucoindesespaupièrescraquelées
derides.IlsaisitHarryetRonparlesépaulesetlesserracontreluidansuneétreinteàleurromprelesos.
—Jecroisquevousavezsuffisammentbu,Hagrid,ditHermioned'untondécidé.
Ellepritlachopeetsortitdelacabanepourlavider.
—Elleapeut-êtreraison,approuvaHagridenlâchantHarryetRonquis'écartèrentd'unpaschancelantensefrottantlescôtes.
Hagrids'arrachadesachaiseetrejoignitHermioneau-dehors,ladémarcheincertaine.HarryetRonentendirentalorsunbruitd'éclaboussures.
—Qu'est-cequ'ilafait?s'inquiétaHarrytandisqu'Hermionerevenaitdanslacabaneaveclachopevide.
—Ilaplongélatêtedansletonneaud'eau,répondit-elleenrangeantlachope.
Hagridréapparut,lescheveuxetlabarberuisselantd'eau.
—Çavamieux,dit-ilensesecouantcommeunchienmouillé.C'étaittrèsgentilàvousdevenirmevoir,jesuisvraiment...
Hagrids'interrompitetregardaHarrycommes'ilvenaitdes'apercevoirdesaprésence.
—QU'EST-CEQUETUFAISLÀ,TOI!rugit-ilsibrusquementquetoutlemondefitunbond.TUN'ASPASATRAÎNERDEHORSQUANDILFAITNUIT,HARRY!ETVOUSDEUX,VOUSLELAISSEZFAIRE!
HagridseprécipitasurHarry,luisaisitlebrasetlepoussaverslaporte.
—Allez,ditHagridaveccolère,jevaisvousramenerauchâteau,touslestrois,etquejenevousyreprenneplusàvenirmevoiraprèslecoucherdusoleil!Jen'envauxpaslapeine!
7UNÉPOUVANTARDDANSLAPENDERIE
MalefoynerevintenclassequelejeudienfindematinéependantlecourscommundePotionsquirassemblaitlesélèvesdeGryffondoretdeSerpentard,D'unpasmalassuré,ilpénétradanslecachotoùsedéroulaitlecours.Lebrasenécharpeetcouvertdebandages,ilsedonnaitdesalluresdehérossurvivantd'uneterriblebataille.
—Commentçava,Drago?minaudaPansyParkinson.Çatefaittrèsmal?
—Oui,ditMalefoyenaffichantlagrimacedeceluiquisouffreaveccourage.
MaisdèsquePansyeutdétournélatête,Harrylevitlancerunclind'oeilàCrabbeetàGoyle.
—Asseyez-vous,asseyez-vous,Malefoy,ditleprofesseurRogued'unairdistrait.
HarryetRonéchangèrentunregard.Sieuxétaientarrivésenretard,jamaisRogueneleurauraitdittranquillementdes'asseoir,ilsauraienteudroitàuneretenue.MaisRoguenepunissaitjamaisMalefoy.RogueétaitledirecteurdelamaisondesSerpentardet,engénéral,ilavantageaitsespropresélèvesparrapportàceuxdesautresmaisons.
Cejour-là,ilsapprenaientpourlapremièrefoisàpréparerunepotiondeRatatinage.Malefoys'installaavecsonchaudronàcôtédeHarryetdeRon,etpartagealeurtablepourmélangersesingrédients.
—Monsieur,ditMalefoy,ilfaudraitquequelqu'unm'aideàcoupercesracinesdemarguerite.Jen'yarrivepastoutseulàcausedemonbras...
—Weasley,vouscouperezlesracinesdeMalefoy,ditRoguesansmêmeleverlesyeux.
LeteintdeRondevintrougebrique.
—Iln'ariendutout,tonbras,siffla-t-ilensetournantversMalefoy.
Celui-ciluiadressaunsourirenarquois.
—Weasley,tuasentenducequ'aditleprofesseurRogue.Coupe-moicesracines.
Ronpritsoncouteau,fitglisserversluilesracinesdeMalefoyetcommençaàlescoupergrossièrement.
—Professeur,ditMalefoydesavoixtraînante,Weasleyabîmemesracines.
Rogues'approchadeleurtable,jetauncoupd'œilauxracinescoupéesàlahâteetadressaàRonunsouriremauvais.
—Weasley,vouséchangerezvosracinesaveccellesdeMalefoy,dit-il.
—Mais,monsieur...
Ronavaitpasséunquartd'heureàhachersespropresracinesenprenantbiensoind'enfairedesmorceauxdetailleégale.
—Vousm'avezentendu?ditRoguedesavoixlaplusredoutable.
RonpoussasesracinesimpeccablementcoupéesversMalefoy,puisilrepritlecouteau.
—Monsieur,ilfaudraitaussiquequelqu'unm'aideàpelermafiguesèche,ditMalefoyd'untonamusé.
—Potter,vouséplucherezlafiguedeMalefoy,ditRogueenlançantàHarryleregarddégoûtéqu'illuiréservaithabituellement.
HarrypritlafiguetandisqueRonessayaitderecouperconvenablementlesracinesdontilavaithérité.Harrypelalafigueaussivitequ'ilputetlajetaàMalefoy,del'autrecôtédelatable,sansprononcerunmot.Malefoyavaitunsourireplusgoguenardquejamais.
—VousavezvuvotrecopainHagrid,cestemps-ci?demanda-t-ilàvoixbasse.
—Çaneteregardepas,répliquasèchementRonsansleverlesyeux.
—J'aibienpeurqu'iln'aitpasbeaucoupd'avenircommeprofesseur,ditMalefoyd'untonfaussementdésolé.Monpèren'estpastrèscontentdecequim'estarrivé...
—Continuecommeça,Malefoy,etilvavraimentt'arriverquelquechose,grondaRon.
—Ilaprotestéauprèsduconseild'administration.EtaussiauprèsduministèredelaMagie.Monpèreabeaucoupd'influence,commetusais.Etaveclablessurequej'aireçue...–ilpoussaunlongsoupirquisonnaitfaux–quisaitsijeretrouveraijamaisl'usagedemonbras?
—Alors,c'estpourçaquetufaistoutecettecomédie,ditHarry,dontlamaintremblaittellementdecolèrequ'ildécapitaparmégardeunechenillemorte.PouressayerdefairerenvoyerHagrid?
—Enpartie,Potter,réponditMalefoyenbaissantlavoix.Maisilyaaussid'autresavantages.Tiens,Weasley,coupedoncmachenillepourmoi.
Unpeuplusloin,Nevilleavaitdesennuis,commetoujourspendantlescoursdeRoguequ'ilredoutaitpar-dessustout.Sapotionquiauraitdûêtrevertclairétaitdevenue...
—Orange,Londubat,lançaRogueenplongeantunelouchedanslechaudronpourmontrerlacouleurduliquideàtoutelaclasse.Orange!Sera-t-iljamaispossibledefaireentrerquelquechosesousvotrecrâneépais,Londubat?Vousn'écoutiezpasquandj'aiditqu'ilsuffisaitd'unseulfoiederat?Commentfaut-ils'yprendrepourvousfairecomprendrequoiquecesoit,Londubat?
Neville,rougeettremblant,semblaitauborddeslarmes.
—Monsieur,s'ilvousplaît,ditalorsHermione,jepourraispeut-êtreaiderNeville?
—MissGranger,jenecroispasvousavoirdemandédefairevotreintéressante,répliquaRogued'un
tonglacial.
HermionedevintaussirougequeNeville.
—Londubat,poursuivitRogue,àlafinducours,nousferonsavalerquelquesgouttesdecettepotionàvotrecrapaudetnousverronscequisepassera.Voilàquivapeut-êtrevousencourageràlapréparerconvenablement?
Rogues'éloigna,laissantNevilletremblantd'inquiétude.
—Tuveuxbienm'aider?murmura-t-ilensetournantversHermione.
—Hé,Harry,ditSeamusFinnigan,tuasentendu?DansLaGazettedusorcierdecematin,ilsdisentqu'onarepéréSiriusBlack.
—Oùça?demandèrentHarryetRond'unemêmevoix.Del'autrecôtédelatable,Malefoyécoutaitattentivement.
—Pastrèsloind'ici,ditSeamus,l'airsurexcité.C'estuneMolduequil'avu.Biensûr,ellen'apastrèsbiencompriscequisepasse.LesMolduspensentqu'ils'agitd'uncriminelordinaire.Alors,elleatéléphonéaunumérovertetquandlesgensduministèresontarrivés,ilétaitdéjàparti.
—Pastrèsloind'ici,répétaRonenjetantàHarryunregardéloquent.
IlseretournaetvitMalefoyquilesobservait.
—Qu'est-cequ'ilya?Tuveuxquejet'éplucheautrechose?
UnelueurmalfaisantebrillaitdansleregarddeMalefoyquisepenchapar-dessuslatableenfixantHarry.
—Tuveuxessayerd'attraperBlackàtoitoutseul,Potter?
—Exactement,réponditHarryd'untondégagé.
LeslèvresmincesdeMalefoys'étirèrentenunsouriremauvais.
—Sij'étaisàtaplace,dit-ilàvoixbasse,j'auraisdéjàtentéquelquechose.Jeneresteraispasàl'écolecommeungentilgarçon,jesortiraisd'icipourallerlechercher.
—Qu'est-cequeturacontes,Malefoy?ditRond'untonbrusque.
—Tunesaisdoncpas,Potter?chuchotaMalefoyenclignantsespetitsyeuxpâles.
—Jenesaispasquoi?
Malefoylaissaéchapperunpetitricanement.
—TupréfèressansdoutenepasrisquertapeauetlaisserlesDétraqueursfaireletravail?dit-il.Mais
sij'étaistoi,jemevengerais.J'essaieraisdeleretrouvermoi-même.
—Dequoituparles?ditHarryaveccolère.Maisaumêmemoment,Roguelança:
—Vousdevriezavoirfinidemélangervosingrédients,maintenant.Ilfautlaisserlapotionchaufferlongtempsavantdelaboire.Laissez-lainfuser,ensuitenousessaieronscelledeLondubat...
CrabbeetGoyleéclatèrentderireenregardantNevillequiremuaitfébrilementsapotion.Ducoindeslèvres,Hermioneluisoufflaitcequ'ilfallaitfaireenprenantbiengardequeRoguenel'entendepas.HarryetRonrangèrentlesingrédientsqu'ilsn'avaientpasutilisés,puisilsallèrentlaverleursustensilesdansl'évier.
—Qu'est-cequ'ilvoulaitdire,Malefoy?murmuraHarry.Pourquoiest-cequejedevraismevengerdeBlack?Ilnem'arienfait.Pasencore.
—Ilatoutinventé,réponditRond'unairféroce.Ilessayedetefairefaireunebêtise.
LafinducoursapprochaitetRogues'avançaversNeville,recroquevilléprèsdesonchaudron.
—VeneztousvoircequivaarriveraucrapauddeLondubat,ditRogue,lesyeuxétincelants.S'ilaréussiàfabriquerunepotiondeRatatinage,lecrapaudvarapetisserjusqu'àredeveniruntêtard.Maissi,commejem'yattends,ilacommisuneerreur,l'animalseraempoisonné.
LesélèvesdeGryffondorregardaientavecappréhension,maisceuxdeSerpentardparaissaienttrèsexcités.RoguepritTrevorlecrapauddanssamaingauche,plongeaunepetitelouchedanslapotionquiétaitdevenueverteetenfitcoulerquelquesgouttesdanslagueuleducrapaud.
Ilyeutunmomentdesilence,puisunpetitbruitsec.Trevors'étaittransforméenuntêtardquifrétillaitdanslapaumedeRogue.
LesGryffondorapplaudirentàtoutrompre.Rogue,visiblementcontrarié,tiradesapocheunflaconetfitcoulerquelquesgouttesdesoncontenusurTrevorquirepritaussitôtsaformedecrapaudadulte.
—J'enlèvecinqpointsàGryffondor,ditRogue,effaçantd'uncouplessouriresdeHarryetdesescamarades.Jevousavaisinterditdel'aider,MissGranger.Lecoursestterminé.
Harry,RonetHermioneremontèrentlesmarchesquimenaientdanslehalld'entrée.HarrynecessaitdepenseràcequeluiavaitditMalefoy,tandisqueRonlaissaitdébordersafureurcontreRogue.
—CinqpointsdemoinsàGryffondorparcequelapotionétaitbienpréparée!Pourquoituneluiaspasmenti,Hermione?TuauraisdûluidirequeNevillel'avaitfaitetoutseul.
Hermioneneréponditpas.Ronregardaautourdelui.
—Oùest-ellepassée?s'étonna-t-il.
Asontour,Harrylacherchadesyeux.Ilsétaientarrivésenhautdel'escalier,àprésent.LesautresélèvespassèrentdevanteuxetsedirigèrentverslaGrandeSallepourallerdéjeuner.
—Elleétaitjustederrièrenous,ditRonenfronçantlessourcils.
Malefoy,entourédeCrabbeetdeGoyle,passaégalementdevanteux.IladressaunnouveausouriregoguenardàHarry,puisdisparut.
—Elleestlà-bas,ditalorsHarry.
Hermione,unpeuessoufflée,montaitlesmarchesquatreàquatre.D'unemain,elletenaitsonsac,del'autre,ellesemblaitcacherquelquechosesoussarobe.
—Commenttuasfaitça?demandaRon.
—Quoi?ditHermioneenlesrejoignant.
—Tuétaisjustederrièrenousetunesecondeplustardtuétaisrevenueaupieddel'escalier.
—Comment?ditHermione,unpeudéconcertée.Ah,oui,jesuisretournéechercherquelquechose.Oh,non...
Unecouturedesonsacavaitcraqué.Harryn'enfutpassurpris:lesacétaitremplid'unebonnedouzainedegroslivres.
—Pourquoituemportescestrucs-làpartout?demandaRon.
—Tusaisbienquej'aiprisbeaucoupplusd'optionsquevous,réponditHermione,lesoufflecourt.Tupeuxmelestenir,s'ilteplaît?
Ronregardalescouverturesdeslivresqu'elleluiavaitdonnés.
—Mais...tun'asaucuncourslà-dessus,aujourd'hui?Cetaprès-midi,onasimplementDéfensecontrelesforcesduMal.
—Ah,oui,c'estvrai,ditHermioned'unairdistrait.Elleremitleslivresdanssonsac.
—J'espèrequ'ilyaquelquechosedebonàmangeràmidi,jemeursdefaim,ajouta-t-elleenprenantladirectiondelaGrandeSalle.
—Tun'aspasl'impressionqu'ellenouscachequelquechose?demandaRonàHarry.
LeprofesseurLupinn'étaitpaslàlorsqu'ilsarrivèrentàsonpremiercoursdeDéfensecontrelesforcesduMal.Ilss'installèrentdanslaclasse,sortirentleursaffairesetcommençaientàbavarderdechosesetd'autreslorsqu'ilapparutenfin.Lupineutunvaguesourireetposasoncartablerâpésurlebureau.Ilparaissaitaussimiteuxqu'àl'ordinaire,maisilavaitl'airenmeilleuresanté,commes'ilavaitfaitquelquesbonsrepas.
—Bonjour,dit-il.Vousvoudrezbiens'ilvousplaîtremettrevoslivresdansvossacs.Aujourd'hui,nousallonsfairedestravauxpratiques.Vousn'aurezbesoinquedevosbaguettesmagiques.
Lesélèveséchangèrentdesregardsintriguésetrangèrentleurslivres.Ilsn'avaientencorejamaiseu
deséancedetravauxpratiquesencoursdeDéfensecontrelesforcesduMal,àpartunépisodemémorablel'annéeprécédente,quandleurancienprofesseuravaitlâchédeslutinsdanslaclasse.
—Bien,maintenant,suivez-moi,s'ilvousplaît,ditleprofesseurLupin.
Déconcertés,maisintéressés,lesélèvesluiemboîtèrentlepas.LupinlesfitsortirdelaclasseetlesmenalelongducouloirdésertoùilscroisèrentPeeves,l'espritfrappeur,occupéàboucherletroud'uneserrureavecduchewing-gum.LorsqueleprofesseurLupinnefutplusqu'àunmètredelui,Peevessemitàchantonner:
—Lupinleturlupinzinzin!ZinzinLupinleturlupin...Siinsolentetincontrôlablequ'ilfût,Peevesmanifestaithabituellementuncertainrespectpourlesprofesseurs.LesélèvessetournèrentversLupinpourvoircommentilallaitréagir.Aleurgrandesurprise,ilconservasonsourire.
—Sij'étaistoi,Peeves,j'enlèveraiscechewing-gumdelaserrure,dit-ild'untonjoyeux.Rusardserafurieuxs'iln'arriveplusàouvrirsonplacardàbalais.
RusardétaitleconciergedePoudlard.C'étaitunsorcierratéethargneuxquimenaituneguerresansmercicontrelesélèvesetégalementcontrePeeves.Cederniernetintcependantaucuncomptedelaremarqueduprofesseuràquiiladressapourtouteréponseunbruitsonoreetincongru.
LeprofesseurLupinpoussaunfaiblesoupiretsortitsabaguettemagique.
—Voiciunsortilègequipeutserévélerutile,dit-ilàsesélèves.Regardezbien.
Illevasabaguettequ'ilpointaversPeevesenlançant:
—Waddiwas!
Aveclaforced'uneballedefusil,labouledechewing-gumsautadutroudelaserrureetallas'enfoncerdanslanarinegauchedePeevesquifitvolte-faceetfiladanslesairsenpoussantdesjurons.
—Magnifique!s'exclamaDeanThomas,émerveillé.
—Merci,Dean,réponditleprofesseurLupin.Allons-y,maintenant.
Ilspoursuivirentleurchemin.Ilyavaitàprésentdurespectdansleregardqueposaientlesélèvessurleurprofesseurauxvêtementsmiteux.Lupinlesemmenadansunautrecouloirets'arrêtadevantlaportedelasalledesprofesseurs.
—Entrez,s'ilvousplaît,dit-ilenouvrantlaporte.Danslalonguesallelambrissée,rempliedechaisesetdefauteuilsdépareillés,iln'yavaitqu'unseulprofesseur.C'étaitRogue.Assisdansunfauteuilbas,ilregardalesélèvesentrer.Sesyeuxétincelaientetsabouches'étiraenunricanementmauvais.LeprofesseurLupinpénétraàsontourdanslasalleetrefermalaportederrièrelui.
—Nefermezpas,Lupin,ditRogue.Jepréfèrenepasvoirça.
Ilselevaetpassadevantlesélèves,lespansdesalonguerobenoiretourbillonnantderrièrelui.
Lorsqu'ilfutsurleseuildelaporte,ilfitvolte-faceetdit:
—Onnevousapeut-êtrepasaverti,Lupin,maisilyadanscetteclasseunnomméNevilleLondubatetjevousconseillevivementdeluiépargnertoutexercicedifficile.SaufsiMissGrangerestlàpourluisoufflercequ'ilfautfaire.
Nevilledevintécarlate.HarrylançaàRogueunregardnoir.Ilétaitsuffisammentpéniblequ'ils'acharnesurNevilledanssesproprescours,cen'étaitpaslapeinequ'illeridiculisedevantd'autresprofesseurs.
Lupinhaussalessourcils.
—J'espéraisqueNevillem'aideraitàréaliserlapremièrepartiedel'expérience,dit-il,etjesuissûrqu'ils'entireraàmerveille.
LevisagedeNevilledevintencoreplusrouge.Rogueeutunrictusméprisant,maisiln'ajoutarienetsortitenrefermantlaporteavecunclaquementsec.
Lupinfitsigneauxélèvesd'avancerdanslefonddelasalleoùiln'yavaitqu'unevieillependeriequiservaitàrangerlesrobesdesprofesseurs.Lorsqu'ilpassadevantlapenderie,ellesemitàtrembleravecungrandbruit.
—Nevousinquiétezpas,ditLupind'unevoixrassuranteenvoyantquelquesélèvesfaireunbondenarrière.Ilyaunépouvantard,là-dedans.
Lagrandemajoritédelaclassesemblaitconvaincuequec'étaitprécisémentuneraisondes'inquiéter.Nevilleregardaleprofesseurd'unairterrifiéetSeamusFinnigancontemplaavecappréhensionlapoignéedelaportequis'étaitmiseàs'agiter.
—Lesépouvantardsaimentlesendroitssombresetconfinés,ditleprofesseur.Lesarmoires,lespenderies,lesespacessousleslits,lesplacardssousleséviers...Unjour,j'enaivuunquis'étaitinstallédansunevieillehorlogedegrand-mère.Celui-ciestarrivéhieraprès-midietj'aidemandéaudirecteurl'autorisationd'enprofiterpourfaireuneséancedetravauxpratiques.Lapremièrequestionquenousdevonsnousposerc'est:«Qu'est-cequ'unépouvantard?»
Hermionelevaaussitôtlamain.
—C'estunecréaturequichanged'aspectàvolontéenprenanttoujourslaformelaplusterrifiantepossible.
—Jen'auraispaspudonnerunemeilleuredéfinition,approuvaleprofesseurLupin.
Hermionerayonnait.
—Ainsidonc,l'épouvantardquis'estinstallédanscettependerien'aencoreprisaucuneforme.Ilnesaitpasencorecequipourraitfairepeuràlapremièrepersonnequiseprésenteradel'autrecôtédelaporte.Nulnepeutdireàquoiressembleunépouvantardquandilesttoutseulmais,lorsquejelelaisseraisortir,ilprendraimmédiatementlaformequiferalepluspeuràchacund'entrenous.Cequisignifiequenousavonsunénormeavantagesurlui.Pouvez-vousmedirelequel,Harry?
EssayantdenepasprêterattentionàHermionequis'étaitdresséesurlapointedespiedsenlevantledoigtversleplafond,Harrytentauneréponse.
—Étantdonnéquenoussommesnombreux,ilnesaurapasquelleformeprendrepourfairepeuràtoutlemondeenmêmetemps,dit-il.
—Exactement,approuvaleprofesseurLupintandisqu'Hermione,déçue,baissaitlamain.Ilvauttoujoursmieuxsetrouverencompagniedequelqu'unquandonaaffaireàunépouvantard.Caralors,ilnesaitplusquoifaire.Sousquelleformeapparaître?Uncadavresanstêteouunelimaceanthropophage?Unjour,j'aivuunépouvantardcommettreuneerreur.Ilaessayédefairepeuràdeuxpersonnesàlafoisetils'esttransforméenunedemi-limace,cequin'avaitriendetrèseffrayant.Ilexisteunmoyentrèssimpledesedébarrasserd'unépouvantard,maisquiexigeunegrandeconcentrationmentale.Pourleneutraliser,ilsuffiteneffetd'éclaterderire.Cequ'ilfautfaire,c'estl'obligeràprendreuneformequevoustrouvezdésopilante.Pourcommencer,nousallonsnousexercersansbaguettemagique.Répétezaprèsmoi...Riddikulus!
—Riddikulus,répétalechœurdesélèves.
—Trèsbien,trèsbien,maisça,c'étaitleplusfacile.Carlemotseulnesuffitpas.Etc'estlàquevousallezintervenir,Neville.
Lapenderiesemitàtremblerànouveau,maismoinsqueNevillequis'avançacommes'ilallaitàl'échafaud.
—Trèsbien,Neville,ditleprofesseur.Pourcommencer,quelleestlachosequivousfaitlepluspeuraumonde?
LeslèvresdeNevilleremuèrentmaisaucunsonn'ensortit.
—Désolé,jen'aipascompriscequevousm'avezdit,lançaLupind'untonjoyeux.
Nevillejetauncoupd'oeilaffoléautourdelui,commes'ilimploraitdel'aide,puisilditdansunsouffle:
—LeprofesseurRogue.
Ilyeutungrandéclatderire.Nevillelui-mêmeeutunsourired'excuse.Lupin,lui,avaitl'airsongeur.
—LeprofesseurRogue...Mmmmmh...Neville,voushabitezchezvotregrand-mère,jecrois?
—Heu...oui,réponditNeville,malàl'aise.Etjenevoudraispasnonplusquel'épouvantardprennesonaspect...
—Non,non,vousnem'avezpascompris,ditleprofesseurLupinavecunsourire.Pouvez-vousnousdirecommentvotregrand-mères'habillegénéralement?
Nevilleparutsurpris.
—Heu...elleportetoujoursungrandchapeauavecunvautourempaillé.Etunelonguerobe...verte,le
plussouvent...avecparfoisuneétolederenard.
—Est-cequ'elleaunsacàmain?demandaLupin.
—Oui,ungrandsacrouge,ditNeville.
—Parfait.Maintenant,pourriez-vousvousreprésentercesvêtementstrèsprécisément,Neville?Pouvez-vouslesvoirdansvotretête?
—Oui,réponditNevilled'unevoixmalassurée,ensedemandantcequil'attendait.
—Lorsquel'épouvantardjailliradecettependerieetvousverradevantlui,Neville,ilprendrainstantanémentlaformeduprofesseurRogue,ditLupin.Acemoment-là,vouslèverezvotrebaguettemagique,commececi,etvouscrierez:«Riddikulus»enpensanttrèsfortauxvêtementsdevotregrand-mère.Sitoutsepassebien,l'épouvantard,quiauraprisl'apparenceduprofesseurRogue,seretrouveraaffubléd'unchapeauàvautour,d'unerobeverteetd'ungrandsacrouge.
Anouveau,lesélèveséclatèrentderireetlapenderietremblaplusviolemmentquejamais.
—SiNevilleréussit,ilestprobablequel'épouvantards'intéresseraàchacund'entrenousàtourderôle,poursuivitLupin.Jevoudraisdoncquechacundevousréfléchisseàcequiluifaitlepluspeurenimaginantlemoyendeletransformerenquelquechosedecomique...
Ungrandsilences'installa.Harryréfléchit...Qu'est-cequiluifaisaitlepluspeuraumonde?
Ilpensad'abordàLordVoldemort–unVoldemortquiauraitretrouvétoutesaforce.Maisavantqu'ilaitpusongeraumoyenderidiculiserunépouvantard-Voldemort,uneimageterrifianteluivintàl'esprit...
Unemainluisante,putréfiée,seglissantsousunecapenoire...Unelonguerespirationquiressemblaitàunrâle...Etpuisunfroidsipénétrantqu'ilavaitl'impressiondesenoyerdansuneeauglacée...
Harryfrissonnaetjetauncoupd'oeilautourdeluienespérantquepersonnen'avaitrienremarqué.Nombredesescamaradesavaientfermélesyeuxpourmieuxseconcentrer.Ronmarmonnait:«Ilfautluienleverlespattes.»Harryavaitdevinéàquoiilpensait:Ronavaitunepeurbleuedesaraignées.
—Toutlemondeestprêt?demandaleprofesseurLupin.Harryfutsecouéd'unfrissondeterreur.Ilnesesentaitpasprêt.CommentfairepourrendreunDétraqueurmoinseffrayant?Maisilnevoulaitpasdemanderdedélaisupplémentaire:lesautres,eux,étaienttousprêtsàtenterl'expérience.
—Neville,voscamaradesvontreculerpourvouslaisserlechamplibre,d'accord?ditLupin.Jevousappelleraiensuiteunparun...
Lesautresélèvesreculèrentverslemurdufond,laissantNevilleseuldevantlapenderie.Ilavaitleteintpâleetsemblaitterrorisé,maisilavaitremontélesmanchesdesarobedesorcierettenaitsabaguetteprête.
—Attention,Neville,jecomptejusqu'àtrois,ditleprofesseurLupinquipointaitsaproprebaguette
magiquesurlapoignéedelaportedelapenderie.Un...Deux...Trois...C'estparti!
Unbouquetd'étincelles,jaillidel'extrémitédelabaguettedeLupin,vintfrapperlapoignéedelaportequis'ouvritbrusquement.Lenezcrochu,l'airmenaçant,leprofesseurRoguesortitaussitôtdelapenderieenfixantNevilled'unregardflamboyant.
Nevillereculad'unpas,sabaguettebrandie,etremualeslèvressansparveniràprononcerlamoindreparole.Rogues'avançaversluiencherchantsabaguettemagiquedansunepochedesarobedesorcier.
—R...R...Riddikulus!ditNevilled'unepetitevoixaiguë.
Ilyeutalorsunbruitsemblableàunclaquementdefouet.Roguetrébuchaetseretrouvasoudainavecunelonguerobeornéededentelles,ungrandchapeausurmontéd'unvautourempaillémangéauxmitesetunénormesaccramoisiqu'iltenaitàlamain.
Ungrandéclatderireretentitdanslasalle.L'épouvantardhésita,visiblementdéconcerté,etleprofesseurLupinappelaalors:
—Parvati!Avous!
Parvatis'approcha,l'airdécidé.Roguesetournaverselle,ilyeutunnouveauclaquementetunemomieenveloppéedebandelettesensanglantéesapparutàsaplace.Lamomieauvisageaveugles'avançalentementversParvatientraînantlespieds,ellelevasesbrasraideset...
—Riddikulus!s'exclamaParvati.
Unedesbandelettestombaalorsparterreetlamomiesepritlespiedsdedans.Déséquilibrée,elletombaenavantetsatêtesedétachasouslechocenroulantparterre.
—Seamus,àvous!lançaleprofesseurLupin.Seamusseprécipita.
Clac!Lamomielaissaplaceàunêtreverdâtreetsquelettique:lespectredelamort.Lacréatureouvritcequiluitenaitlieudeboucheetpoussaunelongueplaintestridentequin'avaitriend'humain.
—Riddikulus!s'écriaSeamus.
Lespectreportaaussitôtlesmainsàsagorge:ilétaitdevenuaphone.
Clac!Lespectresetransformaenungrosratquisemitàcouriraprèssaqueue,puisenunserpentàsonnette,puisenunœilgigantesqueinjectédesang.
—Ilnesaitplusoùilenest!s'écriaLupin.Onyarrive!Dean!
Clac!L'œilsemétamorphosaenunemaincoupéequirampaitsurlesolcommeuncrabe.
—Riddikulus!lançaDean.
Etlamainseretrouvaprisedansunpiègeàsouris.
—Excellent!Avous,Ron!
Clac!Deshurlementsretentirent.Unearaignéegéanted'unmètrequatre-vingtsdehaut,couvertedepoilsrépugnants,s'avançaversRonenfaisantcliquetersesgrossespincesmenaçantes.Pendantuninstant,HarrycrutqueRonétaitparalysédeterreur,mais...
—Riddikulus!hurlaRon.
Lespattesdel'araignéedisparurentaussitôtetl'animalsemitàtournerplusieursfoissurlui-mêmecommeuntonneauavantdes'arrêterenfindevantHarry.Celui-cilevasabaguettemais...
—Ici!criasoudainleprofesseurLupinenseprécipitant.Clac!L'araignéesanspattessevolatilisa.Pendantuninstant,toutlemondelacherchadesyeux,puisunesphèreargentéeapparutdanslesairs,devantleprofesseurLupinquilança:«Riddikulus»!d'untonpresquenonchalant.Clac!
—Allez,Neville,finissez-enaveclui!ditLupintandisquel'épouvantardretombaitparterresouslaformed'uncafard.
Clac!Rogueréapparutetcettefois,Nevilles'avançaversluid'unairdécidé.
—Riddikulus!cria-t-il.
Pendantunefractiondeseconde,Rogueseretrouvaànouveauvêtud'unelonguerobeornéededentelles,maisNevilleéclataderireetl'épouvantardexplosaalorsenunemultitudedepetitesfuméesavantdedisparaîtredéfinitivement.
—Excellent!s'exclamaleprofesseurLupinsouslesapplaudissementsdetoutelaclasse.Bravo,Neville.Bravo,toutlemonde.Voyons,jevaisdonneràGryffondorcinqpointspourchaqueélèvequiaterrassél'épouvantardetdixpourNevillequiaréussiàlefairedeuxfois.CinqpointsaussipourHermioneetHarry.
—Maisjen'airienfait,ditHarry.
—AvecHermione,vousavezréponducorrectementauxquestionsquej'aiposéesaudébutducours,Harry,ditLupind'untonléger.Encorebravoàtoutlemonde.Commedevoir,vouslirezlechapitresurlesépouvantardsetvousm'enferezunrésumépourlundi.Ceseratout.
Surexcités,lesélèvesquittèrentlasalledesprofesseursdansungrandbrouhaha.SeulHarryn'étaitpastrèscontent.LeprofesseurLupinl'avaitdélibérémentempêchéd'affronterl'épouvantard.Pourquoi?Était-ceparcequ'ill'avaitvus'évanouirdansletrainetqu'ilnelecroyaitpascapablederéussirl'exercice?Avait-ileupeurqueHarrys'évanouisseànouveau?
Apparemment,personned'autren'avaitrienremarqué.
—Tum'asvuaveclespectre?s'écriaSeamus.
—Etmoiaveclamaincoupée?répliquaDean.
—JemedemandepourquoileprofesseurLupinapeurdesboulesargentées?ditLavandeBrown
d'unairsongeur.
—C'estlemeilleurcoursdeDéfensecontrelesforcesduMalqu'onaitjamaiseu!s'exclamaRon,ravi,tandisquelesélèvesretournaientdanslasalledeclassepourprendreleursaffaires.
—Apparemment,c'estuntrèsbonprof,approuvaHermione.Maisj'auraisbienaiméaffronterl'épouvantard,moiaussi.
—Qu'est-cequetucrainsleplus,toi?demandaRonavecunriremoqueur.Faireundevoirquin'auraitquedix-neufsurvingt?
8LAFUITEDELAGROSSEDAME
Entrèspeudetemps,laDéfensecontrelesforcesduMalétaitdevenuelecourspréférédelaplupartdesélèves.SeulsDragoMalefoyetsabandedeSerpentardtrouvaientmatièreàcritiquerleprofesseurLupin.
—Regardezdansquelétatsontsesvêtements,disaitMalefoyàvoixbassemaissuffisammentfortpoursefaireentendrelorsqueLupinpassaitdevantlui.Ils'habillecommenotrevieilelfedemaison.
Maispersonned'autrenes'intéressaitàl'étatd'usuredesrobesduprofesseurLupin.Lescourssuivantsserévélèrenttoutaussiintéressantsquelepremier.Aprèslesépouvantards,ilsétudièrentlesChaporouges,d'horriblespetitescréaturessemblablesàdesgobelinsquis'embusquaientdanstousleslieuxoùlesangavaitcoulé,lescachotsdeschâteauxouleschampsdebatailledésertés,attendantl'occasiond'assommerquiconques'yperdait.DesChaporouges,ilspassèrentauxKappas,demonstrueuxhabitantsdeseauxquiressemblaientàdessingescouvertsd'écaillésavecdesmainspalméesavidesd'étranglerlesimprudentsquis'aventuraientdansleursmares.
Harryauraitbienaiméprendreautantdeplaisiràsuivrel'enseignementdesautresprofesseurs.Cen'étaitpaslecasavecRoguequisemontraitparticulièrementhargneux,cestemps-ci,ettoutlemondesavaitpourquoi.L'histoiredel'épouvantardquiavaitprisl'aspectdeRogue,affublédesvêtementsdelagrand-mèredeNeville,s'étaitrépanduedanstoutel'écolecommeunetraînéedepoudre.MaisRoguen'avaitpasgoûtélaplaisanterie.Chaquefoisquequelqu'unprononçaitlenomduprofesseurLupin,sesyeuxlançaientdeséclairsmenaçantsetjamaisilnes'étaitautantacharnésurNeville.
Harryappréhendaitégalementlesheurespasséesdansl'atmosphèreétouffantedelatouroùofficiaitleprofesseurTrelawney.IlenavaitassezdedéchiffrerlasignificationdeformesbizarresetdesymbolesdiversenessayantderesterindifférentauxregardsembuésdelarmesqueluilançaitleprofesseurTrelawneydesesyeuxénormes.Bienqu'ellefûtconsidéréeparlesautresélèvesavecunrespectquiconfinaitàlavénération,iln'arrivaitpasàéprouverlamoindreaffectionpourelle.ParvatiPatiletLavandeBrownavaientprisl'habitudedepasserl'heuredudéjeunerencompagnieduprofesseurTrelawney,danssapetitepiècedusommetdelatournord,d'oùellesrevenaientenarborantl'airsupérieurdeceuxquisontconvaincusdesavoirdeschosesquelesautresignoreronttoujours.EllesavaientaussilamaniedeparleràHarryàvoixbassecommes'ilétaitsursonlitdemort.
Personnen'aimaitbeaucouplaclassedeSoinsauxcréaturesmagiquesquiétaitdevenuetrèsennuyeuseaprèsl'épisodemouvementédupremierjour.Hagridsemblaitavoirperduconfianceenlui.Lesélèvespassaientdésormaistouslescoursàs'occuperdeVeracrassesquicomptaientparmilescréatureslesplusassommantesqu'onpuisseimaginer.
—Quidoncpeutbiens'intéresseràdesanimauxpareils?ditRonaprèsavoirpasséencoreuneheureàenfoncerdelalaituehachéedanslegosiergluantdequelquesVeracrasses.
Audébutdumoisd'octobre,cependant,Harryeutenfinungrandsujetdesatisfaction:lasaisondeQuidditchapprochaitetOlivierDubois,lecapitainedel'équipedeGryffondor,convoqualesjoueursunjeudisoirpourpréparerleurnouvellestratégie.
IlyavaitseptjoueursdansuneéquipedeQuidditch:troisPoursuiveurs,chargésdemarquerdesbutsenfaisantpasserleSouafle(uneballerougedelatailled'unballondefootball)àtraversundesanneauxfixésausommetdepoteauxdequinzemètresdehauteurplantésàchaqueextrémitéduterrain;deuxBatteurs,équipésdegrossesbattes,avaientpourtâched'éloignerlesCognards(deuxlourdesballesnoiresquiattaquaientviolemmentlesjoueurs);unGardienquidéfendaitlesbutsetunAttrapeurquidevaitattraperleVifd'or,uneballeminusculeetpourvued'ailes,delatailled'unenoix.L'Attrapeurquiparvenaitàs'ensaisirmettaitfinaumatchetfaisaitgagneràsonéquipecentcinquantepointssupplémentaires.
OlivierDubois,ungarçondedix-septansàlasilhouettemassive,étaitenseptièmeetdernièreannéed'étudesàPoudlard.Ilyavaitquelquechosededésespérédanslesondesavoixlorsqu'ils'adressaauxsixautresjoueursdel'équipedanslesvestiairesglacésduterraindeQuidditch.
—Cettefois,c'estnotredernièrechance–madernièrechance–deremporterlacoupedeQuidditch,leurdit-ilenfaisantlescentpasdevanteux.Jequittedéfinitivementl'écoleàlafindel'année.Jen'auraidoncplusjamaisd'autreoccasion.IlyamaintenantseptansqueGryffondorn'aplusgagnélacoupe.Nousavonseutoutelamalchancedumonde–desblessures,l'annulationdutournoil'annéedernière...
Duboiss'interrompit,commesicessouvenirsluiserraientencorelagorge.
—Maisnoussavonsaussiquenoussommesindiscutablementlameilleureéquipedel'école,reprit-ilentapantdupoingdanslapaumedesamain,unelueurunpeufolledansleregard.
—NousavonstroissuperbesPoursuiveurs.
DuboismontraAliciaSpinnet,AngelinaJohnsonetKatieBell.
—NousavonsdeuxBatteursimbattables.
—Arrête,Olivier,tuvasnousfairerougir,répondirentenchœurFredetGeorgeWeasley.
—EtnousavonsunAttrapeurquinousfaittoujoursgagner!continuaDuboisenregardantHarryavecorgueil.Etpuis,ilyamoi,ajouta-t-ilaprèsuninstantderéflexion.
—Toiaussi,tuestrèsbon,ditGeorge.
—RemarquableGardien,approuvaFred.
—LacoupedeQuidditchauraitdûporternotrenomcesdeuxdernièresannées,poursuivitDuboisenrecommençantàfairelescentpas.DèsqueHarryarejointnotreéquipe,j'aipenséqueceseraitdanslapoche.Maislefaitestquenousn'avonspasgagnéetquec'estnotredernièrechancecetteannéed'ygraverenfinlenomdenotreéquipe...
Duboisavaitl'airsiaccabléquemêmeFredetGeorgesemblaientcompatir.
—Olivier,cetteannéeseralabonne,ditFred.
—Onyarrivera,Olivier!assuraAngelina.
—C'estsûretcertain,ajoutaHarry.
Décidéeàvaincre,l'équipecommençalesséancesd'entraînementtroissoirsparsemaine.Lesjoursraccourcissaient,letempsdevenaitplusfroidetplushumide,maisnilaboue,nilapluie,nileventnepouvaientdécouragerHarry:ilvoyaitdéjàl'énormecouped'argentcouronnerleursefforts.
Unsoir,aprèsl'entraînement,HarryretournadanslatourdeGryffondor,glacéetcourbatumaiscontentdutravaildel'équipe.Lorsqu'ilentradanslasallecommune,iltrouvasescamaradesenproieàuneagitationfébrile.
—Qu'est-cequisepasse?demanda-t-ilàRonetàHermionequiétaientassisauprèsdufeu,dansdeuxdesmeilleursfauteuils,ets'appliquaientàdessinerunecarteduciel.
—Premierweek-endàPré-au-lard,réponditRonenmontrantunenoted'informationépingléeautableaud'affichage.Finoctobre,pourHalloween.
—Parfait,ditFredquiétaitentrédanslasallederrièreHarry.Ilfautquej'aillefaireuntourchezZonko,jen'aipresqueplusdeboulespuantes.
HarryselaissatomberdansunfauteuilàcôtédeRon,sonallégressequelquepeurefroidie.Hermionesemblaitliredanssespensées.
—Harry,jesuissûrequetoiaussi,tupourrasyallerlafoisd'après,dit-elle.IlsvontsûrementattraperBlackbientôt,iladéjàétérepéré.
—Blackn'estpasassezidiotpourtenterquelquechoseàPré-au-lard,ditRon.DemandeàMcGonagallsitupeuxyallertoutdesuite,sinon,turisquesd'attendreencorelongtemps.
—Ron!s'indignaHermione.Harrydoitresteràl'intérieurdel'école.
—Ilnevaquandmêmepasêtreleseulànepasvenir,ditRon.DemandeàMcGonagall,Harry.
—Oui,jecroisquec'estcequejevaisfaire,ditHarryd'untondécidé.
Hermioneouvritlabouchepourluirépondremais,aumêmemoment,Pattenrondluisautasurlesgenoux.Iltenaitdanssagueuleunegrossearaignéemorte.
—Est-cequ'ilfautvraimentqu'ilviennemangerçasousnotrenez?ditRonavecunegrimace.
—Bravo,Pattenrond,ditHermione,tul'asattrapéetoutseul?
Pattenrondmastiqualentementl'araignée,sesyeuxjaunesfixéssurRond'unairinsolent.
—Arrange-toisimplementpourqu'ilrestesurtesgenoux,ditRond'untongrincheuxensepenchantànouveausursacarteduciel.Croûtarddortdansmonsac.
Harrybâilla.Ilavaittrèsenviedesecouchermaisilavaitsaproprecarteducielàdessiner.Ilpritsonsac,ensortitunparchemin,del'encreetuneplume,puissemitautravail.
—Tupeuxcopierlamienne,situveux,proposaRon.
Ilinscrivitlenomdesadernièreétoileenl'agrémentantd'unefioritureetpoussalacarteversHarry.Hermione,quin'aimaitpasquel'oncopie,pinçaleslèvresmaiss'abstintdetoutcommentaire.
PattenrondcontinuaitdefixerRon.Leboutdesagrossequeuetouffueremuaitrégulièrement.Soudain,sanslemoindreavertissement,ilfitunbondenavant.
—ATTENTION!s'écriaRonensaisissantsonsacaumomentoùPattenronds'yagrippaitdetoutessesgriffesetcommençaitàledéchirer.VA-T'EN,STUPIDEANIMAL!
Ronessayad'arracherlesacdespattesduchat,maisPattenronds'ycramponnaitdetoutessesforcesencrachantetendéchirantletissu.
—Ron,arrête,tuvasluifairemal!s'exclamaHermione.Touslesregardsétaientbraquéssureux,àprésent.RonsecouafrénétiquementlesacsansréussiràfairelâcherpriseauchatetCroûtards'échappad'unbond.
—ATTRAPECECHAT!hurlaRontandisquePattenrondselançaitàlapoursuiteduratterrifié.
GeorgeWeasleyplongeasurPattenrond,maislemanqua.Croûtardsefaufilaentrelespiedsdesélèvesetcourutseréfugiersousunecommode,suiviparlechatquis'arrêtadansuneglissadeetessayadel'attraperendonnantdegrandscoupsdepattesouslemeuble.
RonetHermioneseprécipitèrent.HermioneattrapaPattenrondetlepritdanssesbrastandisqueRonsejetaitàplatventreetparvenaitàgrand-peineàtirersonratparlaqueue.
—Regardeça!dit-ilavecfureurenagitantCroûtardsouslenezd'Hermione.Iln'aplusquelapeausurlesos!Empêchetonchatdelemartyriser!
—CepauvrePattenrondnecomprendpasquecen'estpasbien,réponditHermioned'unevoixtremblante.Tousleschatscourentaprèslesrats!
—Ilestbizarre,tonanimal!ditRonens'efforçantdefairerentrerdanssapochesonratquinecessaitdegigoter.Ilacomprisquandj'aiditqueCroûtardétaitdansmonsac!
—Turacontesdesbêtises,répliquaHermione,agacée.Pattenrondasentisonodeur,voilàtout...
—CechatenveutàCroûtard!ditRonsansprêterattentionauxautresélèvesquipouffaientderireautourdelui.MaisCroûtardétaitlàavantluietenplus,ilestmalade!
Furieux,Rontraversaàgrandspaslasallecommuneetdisparutdansl'escalierquimenaitaudortoirdesgarçons.
Lelendemain,Ronn'avaittoujourspaspardonnéàHermione.IlluiadressaàpeinelaparolependantlecoursdeBotaniquealorsqu'iltravaillaitàlamêmetablequ'elle,encompagniedeHarry.
—CommentvaCroûtard?demandatimidementHermionequividaitdansunseaudeboisdegrossescossesroséspleinesdeharicotsétincelants.
—Ilsecacheaufonddemonlitetn'arrêtepasdetrembler,réponditRonaveccolère,manquantleseauetrépandantsesharicotssurlesol.
—Attention,Weasley,attention!s'écrialeprofesseurChouravetandisquelesharicotsgermaientbrusquementsousleursyeux.
IlsavaientensuiteuncoursdeMétamorphoseetHarryrejoignitlafiledesélèvesquiattendaientdevantlasalle.BiendécidéàdemanderauprofesseurMcGonagalll'autorisationd'alleràPré-au-lardaveclesautres,ilsongeaitauxmeilleursargumentspourlaconvaincrelorsquesesréflexionsfurentinterrompuespardeséclatsdevoix.
LavandeBrownpleurait.ParvatiavaitpasséunbrasautourdesesépaulesetexpliquaitquelquechoseàSeamusFinniganetàDeanThomasquiavaientlaminegrave.
—Qu'est-cequisepasse,Lavande?demandaHermioned'unevoixinquièteens'approchantavecRonetHarry.
—Elleareçuunelettredesesparentscematin,murmuraParvati.Sonlapinestmort,ilaététuéparunrenard.
—Oh,pauvreLavande,ditHermione.
—J'auraisdûm'endouter,sanglotaLavanded'unairtragique.Tusaisqueljouronest,aujourd'hui?
—Heu...
—Le16octobre!Tutesouviensdecequ'aditleprofesseurTrelawney?«Cequevousredouteztantseproduiralevendredi16octobre.»Elleavaitraison!
Toutelaclasses'étaitrassembléeautourdeLavande.Seamushochaitlatêted'unairsérieux.Hermionehésitapuisdit:
—Tuavaispeurquetonlapinsefassetuerparunrenard?
—Pasnécessairementparunrenard,maisj'avaispeurqu'ilmeure,c'estévident!
—Ahbon...Ilétaitvieux,tonlapin?demandaHermione.
—Non...sanglotaLavande,c'étaitencoreunbébé!
—Maisalors,pourquoicraignais-tuqu'ilmeure?Parvati,quitenaitLavandeparl'épaulepouressayerdelaréconforter,lançaunregardféroceàHermione.
—Ilfautêtrelogique,repritHermioneens'adressantauxautresélèves.D'abord,lelapinn'estpasmortaujourd'hui,elleasimplementreçulalettre,aujourd'hui.Etellenes'attendaitpasdutoutàsamortpuisquelanouvelleaétéunchocpourelle.
—Nefaispasattentionàcequ'elledit,Lavande,lançaRon.Ellesefichecomplètementdesanimauxdesautres.
Acetinstant,leprofesseurMcGonagallapparutetouvritlaporte.HermioneetRonentrèrentdanslaclasseenselançantdesregardsassassinsets'assirentdepartetd'autredeHarrysanss'adresserlaparole.
Lorsquelaclochesonnalafinducours,Harrynesavaittoujourspascequ'ilallaitdireauprofesseurMcGonagall,maiscefutellequiparlalapremièredePré-au-lard.
—Uninstant,dit-ellealorsquelesélèvess'apprêtaientàpartir.SivousvoulezalleràPré-au-lard,vousdevrezmedonnervosautorisationsdesortieavantHalloween.Sansautorisation,pasquestiondevisiterlevillage,alorsn'oubliezsurtoutpas!
Nevillelevalamain.
—Professeur,jecroisquej'ai...j'aioublié...dit-il.
—Votregrand-mèremel'aenvoyéedirectement,Londubat,l'interrompitleprofesseurMcGonagall.Elleaestiméquec'étaitplussûr.Voilà,vouspouvezpartir,maintenant.
—Vas-y,c'estlemomentdeluidemander,chuchotaRonàHarry.
—Non,ilnefautpas...commençaHermione.
—Vas-y,Harry,insistaRon.
Harryattenditquelesautresélèvessoientsortis,puis,unpeunerveux,s'approchaduprofesseurMcGonagall.
—Qu'est-cequ'ilya,Potter?Harryprituneprofondeinspiration.
—Professeur,mononcleetmatanteont...heu...oubliédesignermonautorisation,dit-il.
LeprofesseurMcGonagallleregardapar-dessusseslunettescarréessansrienrépondre.
—Alors...heu...jemedemandaiss'ilseraitpossible...Jeveuxdire,est-cequejepourraiquandmêmealleràPré-au-lard?
LeprofesseurMcGonagallramassalespapiersposéssursonbureau.
—J'aibienpeurquenon,Potter,déclara-t-elle.Vousavezentenducequej'aidit?Pasd'autorisation,pasdesortie,c'estlerèglement.
—Mais,professeur,mononcleetmatantesont...sontdesMoldus,ilsnecomprennentpastrèsbien...cequisepasseàPoudlard,lesformulairesettoutça,ditHarry,encouragéparRonquihochaitvigoureusementlatête.Sivousvouliezbienmedonnervotrepermission...
—Ehbien,jenevousladonnepas,tranchaleprofesseurMcGonagallenrangeantsespapiersdansuntiroir.Leformulaireditclairementquelasignaturedesparentsouduresponsableestabsolumentnécessaire.
Sonvisageeutalorsuneétrangeexpressionquiressemblaitàdelapitié.
—Jesuisdésolée,Potter,reprit-elle,maisc'estmonderniermot.Vousferiezbiendepartir,maintenant,sivousnevoulezpasarriverenretardaucourssuivant.
Iln'yavaitplusrienàfaire.RontraitaleprofesseurMcGonagalldetoutessortesdenomsquiindignèrentHermione.Hermione,elle,semblaitpenserquetoutétaitpourlemieux,cequiaugmentalafureurdeRon.QuantàHarry,ildutsubirensilencelesconversationsenthousiastesdesescamaradesquifaisaienttoutessortesdeprojetspourleurpremièrevisitedePré-au-lard.
—IlyauraquandmêmelebanquetdeHalloween,ditRonpouressayerdeluiremonterlemoral.
—Oui,ditsombrementHarry,quellejoie...
LegranddînerquicélébraitHalloweenétaittoujoursdélicieux,maisilluiauraitparuencoremeilleurs'ilavaitpupasserlajournéeauvillageaveclesautres.Riendecequepurentdiresescamaradesneparvintàleconsolerd'êtreprivédesortie.DeanThomas,quiétaithabileàseservird'uneplume,avaitproposéd'imiterlasignaturedel'oncleVernonaubasduformulairemaiscommeHarryavaitdéjàditauprofesseurMcGonagallqu'iln'avaitpasobtenusonautorisation,c'étaitimpossible.Ronsuggérasansgrandeconvictiond'utiliserlacaped'invisibilité,maisHermioneobjectaqueDumbledorelesavaitmisengardecontrelafacultédesDétraqueursdeladéceler.EtlorsquePercyessayadeconsolerHarry,ilneparvintqu'àrendresadéceptionpluscruelleencore.
—OnfaittouteunehistoireavecPré-au-lard,dit-ild'untongrave,maisjetegarantisquec'estbeaucoupmoinsbienqu'onneleraconte.D'accord,laconfiserieestplutôtsympathique,maislemagasindefarcesetattrapesdeZonkoesttrèsdangereux.IlyaaussilaCabanehurlantequivautlapeined'êtrevue,maisàpartça,tunemanquespasgrand-chose,Harry,crois-moi.
LejourdeHalloween,Harrysesentaitcomplètementdémoralisélorsqu'ildescenditprendresonpetitdéjeuner,bienqu'ilfîtdesonmieuxpournerienlaisserparaître.
—OnvateramenerpleindebonneschosesdechezHoneydukes,ditHermionequiparaissaitdésoléepourlui.
—Ouais,plein,ditRon.
Hermioneetluiavaientfiniparoublierleurquerelle,effacéeparleurcompassionpourHarry.
—Nevousinquiétezpaspourmoi.ditHarryd'untonqu'ilessayaitderendredésinvolte.Jevousretrouveraiaubanquet.Amusez-vousbien.
Illesaccompagnadanslehalld'entréeoùRusard,postéàlaporte,vérifiaitquelesélèvesquisortaientcorrespondaientbienàceuxfigurantsursaliste.
—Turestesici,Potter?criaMalefoyquisetrouvaitdanslafileavecCrabbeetGoyle.TuaspeurdepasserdevantlesDétraqueurs?
Harryneluiprêtaaucuneattention.Ilmontal'escalierdemarbre,etretournaàlatourdeGryffondorenparcourantseullescouloirsdéserts.
—Lemotdepasse?demandalagrossedamequisomnolait.
—FortunaMajor,réponditHarryd'unevoixmorne.
LeportraitpivotaetHarryfranchitl'ouverturequipermettaitd'accéderàlasallecommune,remplied'élèvesdepremièreetdeuxièmeannéesmaisaussid'élèvesplusanciensquiavaientsisouventvisitéPré-au-lardquelevillageavaitperdutoutattraitàleursyeux.
—Hé,Harry!Salut,Harry!
C'étaitColinCrivey,unélèvededeuxièmeannéequiavaitunevéritablevénérationpourHarryetneperdaitjamaisuneoccasiondeluiparler.
—TunevaspasàPré-au-lard,Harry?Commentçasefait?Vienst'asseoiravecnous,situveux.
—Non,merci,Colin,ditHarryquinesesentaitpasd'humeuràs'installeraumilieud'ungrouped'admirateursdonttouslesregardsseraientbraquéssursacicatrice.Jedoisalleràlabibliothèque.J'aidutravailàfaire.
Désormais,iln'avaitplusd'autrechoixquederessortirdelasalle.
—C'étaitbienlapeinedemeréveiller,ditlagrossedamed'untongrincheuxenleregardants'éloignerdanslecouloir.
Harryprittristementladirectiondelabibliothèquemais,parvenuàmi-chemin,ilchangead'avis.Iln'avaitpasenviedetravailleretfitvolte-face.IlseretrouvaalorsnezànezavecRusardquiavaitfinidevérifierlesautorisationsdesortie.
—Qu'est-cequevousfaiteslà?demandaRusardd'unairsoupçonneux.
—Rien,réponditHarry,cequiétaitparfaitementvrai.
—Rien!aboyaRusard,lesbajouesfrémissantes.Etvousvousimaginezquejevaiscroireça!Vousrôdeztoutseuldanslescouloirs,maintenant?Pourquoin'êtes-vouspasalléàPré-au-lardacheterdesfarcesetattrapesencompagniedevotrebandedepetitsvoyous?
Harryhaussalesépaules.
—Retournezdoncdansvotresallecommune!lançaRusardensuivantHarrydesonregardhargneuxjusqu'àcequ'ilaitdisparuauboutducouloir.
MaisHarryneretournapasdanslasallecommune.Ilmontaunescalieraveclavagueidéed'allervoirHedwigeàlavolière.Ilavançaitlelongd'unautrecouloirlorsqu'unevoixl'appela.
—Harry?
IlseretournaetvitleprofesseurLupinàlaportedesonbureau.
—Qu'est-cequevousfaiteslà?demandaleprofesseurd'untontrèsdifférentdeceluideRusard.Où
sontRonetHermione?
—APré-au-lard,réponditHarryd'untonqu'ilvoulaitdétaché.
—Ah...
LupinregardaHarrypendantuninstant.
—Entrezdonc,jeviensderecevoirunstrangulotpourleprochaincours.
—Unquoi?ditHarry.
IlsuivitLupindanssonbureau.Aufonddelapièce,ilyavaitungrandaquariumdanslequelunerépugnantecréatureverdâtre,hérisséedepetitescornespointues,faisaitdesgrimacescontrelaparoideverreendéployantsesdoigtslongsetfins.
—C'estundémondeseaux,ditLupinencontemplantlestrangulotd'unairsongeur.Nousn'auronspastropdemalaveclui.Ilsuffitdesavoirbrisersonétreinte.Vousavezvusesdoigtsextrêmementlongs?Ilssontpuissants,maisfragiles.
Lestrangulotmontrasesdents,puisallaseréfugiersousunenchevêtrementd'herbesaquatiques.
—Unetassedethé?proposaLupinencherchantsabouilloiredesyeux.J'étaissurlepointdem'enfaire.
—Jeveuxbien,réponditHarry,unpeugêné.
Lupintapotasabouilloireavecsabaguettemagiqueetunjetdevapeurjaillitaussitôtdubecverseur.
—Asseyez-vous,ditLupinquisoulevalecouvercled'uneboîteenferpoussiéreuse.Jen'aimalheureusementquedessachets,maisjecroisquevouscommencezàenavoirassezdesfeuillesdethé.
Harryleregarda.Lupinavaitlesyeuxrieurs.
—Commentlesavez-vous?demandaHarry.
—C'estleprofesseurMcGonagallquimel'adit.Lupinluidonnaunetasseébréchée.
—J'espèrequevousn'êtespasinquiet?
—Non,ditHarry.
Pendantuninstant,ilsongeaàparlerduchienqu'ilavaitvudansMagnoliaCrescent,maisilpréférayrenoncer.IlnevoulaitpaslaissercroireàLupinqu'ilétaitunfroussard,surtoutqu'ilsemblaitdéjàconvaincuqueHarryétaitincapabled'affronterunépouvantard.
Sonvisageavaitdûtrahirsespensées,carLupinluidemanda:
—Quelquechosevoustracasse?
—Non,mentitHarry.
Ilbutunegorgéedethéetregardalestrangulotquibrandissaitlepoingverslui.
—Ouplutôtsi,dit-ilbrusquementenreposantsatassesurlebureaudeLupin.Lejouroùnousavonsfaitcetteséanceavecl'épouvantard...
—Oui?
—Pourquoiest-cequevousn'avezpasvouluquejel'affronte,moiaussi?demandasèchementHarry.
Lupinlevalessourcils.
—Jepensaisquec'étaitévident,Harry,dit-il,surpris.Harry,quis'attendaitàdesdénégations,futprisaudépourvu.
—Pourquoi?répéta-t-il.
—Ehbien,ditLupinenfronçantlégèrementlessourcils,j'imaginequesil'épouvantards'étaittrouvéfaceàvous,ilauraitprisl'aspectdeLordVoldemort.
Harryleregardaavecdesyeuxronds.Nonseulementilnes'attendaitpasàunetelleréponse,maisenplus,LupinavaitprononcélenomdeVoldemort.LaseulepersonnequeHarryavaitjamaisentendueprononcercenom(àpartlui-même),c'étaitleprofesseurDumbledore.
—Apparemment,jemesuistrompé,ditLupin,lessourcilstoujoursfroncés.Maisjepensaisquecen'étaitpasdutoutunebonneidéedevoirLordVoldemortsematérialiserdanslasalledesprofesseurs.J'étaissûrquetoutlemondeseraitprisdepanique.
—C'estvraiqu'audébut,j'aipenséàVoldemort,réponditHarry,maisensuite...JemesuissouvenuduDétraqueur.
—Jecomprends,ditLupin,l'airpensif.Jesuistrèsimpressionné...
Ilesquissaunsourireenvoyantl'expressiondesurprisesurlevisagedeHarry.
—Voilàquivoudraitdirequecedontvousavezlepluspeur,c'est...lapeurelle-même.C'estlapreuved'unegrandesagesse,Harry.
Harrynesavaitquoirépondre.Ilsecontentadeboireuneautregorgéedethé.
—Ainsidonc,vousavezpenséquejenevouscroyaispascapabled'affronterl'épouvantard?ditLupin.
—Oui...
Harrysesentaitsoudainbeaucoupplusjoyeux.
—Professeur,vousconnaissezlesDétraqueurs...Ilfutinterrompupardescoupsfrappésàlaporte.
—Entrez,ditLupin.
Laportes'ouvritetRogueentra.Ilavaitàlamainungobeletd'oùs'élevaitunelégèrefuméeets'immobilisaenvoyantHarry.
—Ah,Severus,ditLupinavecunsourire.Mercibeaucoup.Vousvoulezbienlemettresurmonbureau?
RogueposalegobeletsurlebureauenregardantalternativementHarryetLupin.
—JemontraisàHarrymonstrangulot,ditLupind'untonbadin.
—Fascinant,réponditRoguesansjeterlemoindreregardàlacréature.Vousdevriezboireçatoutdesuite,Lupin.
—C'estcequejevaisfaire.
—J'enaifaittoutunchaudron,poursuivitRogue.Sivousenavezencorebesoin...
—J'enreprendraisansdoutedemain.Mercibeaucoup,Severus.
—Jevousenprie,réponditRogue.
Harryremarquaunelueurdésagréabledanssonregard.
Roguesortitdelapiècesansunsourire,l'airplutôtméfiant.
Intrigué,Harryregardalegobelet.Lupineutunsourire.
—LeprofesseurRoguem'atrèsgentimentpréparéunepotion,dit-il.Jen'aijamaistrèsbiensufabriquerlespotionsetcelle-ciestparticulièrementcompliquée.
Ilpritlegobelet,enreniflalecontenuetfitunegrimace.
—Dommagequelesucreenneutraliseleseffets,ajouta-t-ilenbuvantunegorgéequilefitfrissonner.
—Pourquoiest-ceque...?commençaHarry.
Lupinleregardaetréponditàsaquestioninachevée.
—Jenemesentaispastrèsbien,cestemps-ci.Cettepotionestleseulremèdeefficace.J'aibeaucoupdechanced'avoirleprofesseurRoguepourcollègue.Ilestundesraressorciersquisachentlapréparer.
LupinbutuneautregorgéeetHarrydutseretenirpournepasluiarracherlegobeletdesmains.
—LeprofesseurRogues'intéressebeaucoupàlamagienoire,lança-t-il.
—Vraiment?ditLupind'unairdistrait.
—Ilyadesgensquidisentque...
Harryhésitauninstant,puisilsejetaàl'eau.
—...qu'ilferaitn'importequoipourdevenirprofesseurdeDéfensecontrelesforcesduMal.
Lupinvidalegobeletetfitunenouvellegrimace.
—Répugnant,dit-il.Harry,ilesttempsquejemeremetteautravail.Nousnousreverronsaubanquet.
—Trèsbien,réponditHarryenreposantsatasse.
Legobeletvidelaissaittoujourséchapperunfiletdefumée.
—Etvoilà,ditRon.Onenarapportélepluspossible.
UnepluiedebonbonsauxcouleursétincelantestombasurlesgenouxdeHarry.LesoleilsecouchaitetRonetHermioneétaientderetourdanslasallecommune.Lesjouesrosiesparlevent,ilsavaientl'aird'avoirpassélemeilleurmomentdeleurvie.
—Merci,ditHarryenprenantunpaquetdeminusculesGnomesaupoivre.Alors,c'estcomment,Pré-au-lard?Oùest-cequevousêtesallés?
Apparemment,ilsavaienttoutvisité:DervicheetBang,lemagasind'objetsmagiques,Zonko,laboutiquedefarcesetattrapes,LesTroisBalais,lebaroùonservaitdeschopesmousseusesdeBièraubeurreetbeaucoupd'autresendroits.
—Situvoyaislaposte,Harry!Ilyaàpeuprèsdeuxcentshibouxperchéssurdesétagèresavecdescouleursdifférentespourlecourrierurgentetlecourrierlent!
—ChezHoneydukes,ilyaunenouvellesortedecaramel,ilsdistribuaientdeséchantillonsgratuits,tiens,envoilàun.
—Jecroisbienqu'onavuunogre.IlyatoutessortesdeclientsauxTroisBalais.
—C'estdommagequ'onn'aitpasputerapporterunpeudeBièraubeurre.Riendetelpourseréchauffer...
—Ettoi,qu'est-cequetuasfait?demandaHermione,l'airinquiet.Tuastravaillé?
—Non,réponditHarry,Lupinm'aoffertunetassedethédanssonbureau.EtpuisRogueestarrivé...
Illeurracontal'histoiredugobelet.Ronrestabouchebée.
—EtLupinl'abu?dit-il,effaré.Ilestfou?
Hermionejetauncoupd'oeilàsamontre.
—Onferaitbiend'yaller,maintenant,lebanquetvacommencerdanscinqminutes...
IlsrejoignirentlafouledesélèvesencontinuantàparlerdeRogue.
—Réfléchis,ditHermioneàvoixbasse,s'ilessayed'empoisonnerLupin,ilnel'auraitpasfaitdevantHarry.
—Tuaspeut-êtreraison,réponditRontandisqu'ilspénétraientdanslaGrandeSalle.
Elleétaitéclairéepardescentainesdecitrouillesévidéesdanslesquellesbrûlaientdeschandelles.Desnuéesdechauves-sourisvoletaiententoussensetdesserpentinsorangeondulaientparesseusementcommedesserpentsd'eausouslecielmagique.
Lesmetsétaientdélicieux.MêmeRonetHermionequis'étaientgavésdebonbonschezHoneydukesreprirentdechaqueplat.Harryjetaitsanscessedesregardsendirectiondelatabledesprofesseurs.Lupinavaitl'airjoyeuxetaussibienquepossible.IlparlaitavecanimationauminusculeprofesseurFlitwickquienseignaitlessortilèges.HarrytournalesyeuxversRogue.Était-ceuneffetdesonimaginationoubienRogueregardait-ilLupinavecunpeutropd'insistance?
Alafindubanquet,lesfantômesdePoudlardoffrirentunbeauspectacle.Surgisdesmursetdestables,ilssemirentàvolerenformation,décrivantdesfiguresdevoltige.NickQuasi-Sans-Tête,lefantômedeGryffondor,remportaunbeausuccèsenmimantsadécapitationbâclée.
IlsavaientpasséunesibonnesoiréequeMalefoyneparvintmêmepasàassombrirl'excellentehumeurdeHarrylorsqu'ilcriaaumilieudelafouledesélèves:
—LesDétraqueurst'envoientleursamitiés,Potter!
Harry,RonetHermionesuivirentleurscamaradesjusqu'àlatourdeGryffondor,maisquandilsarrivèrentdanslecouloirauboutduquelétaitaccrochéleportraitdelagrossedame,lafouleétaitsidensequ'ilsnepouvaientplusavancer.
—Qu'est-cequisepasse?s'étonnaRon.Pourquoiilsn'entrentpasdanslasalle?
Harryessayadejeteruncoupd'œilpar-dessuslestêtes.Leportraitsemblaitfermé.
—Laissez-moipasser,ditlavoixdePercyquisefrayauncheminparmilafouleenprenantdesairsimportants.Pourquoic'estbloqué,ici?Vousn'avezquandmêmepastousoubliélemotdepasse?Allons,écartez-vous,jesuispréfet-en-chef.
Peuàpeu,lesélèvesseturent,commesiunfrissonglacéserépandaitlelongducouloir.
—Quequelqu'unaillechercherleprofesseurDumbledore!Vite!ditalorsPercyd'unevoixsoudainaiguë.
—Qu'est-cequisepasse?demandaGinnyquivenaitd'arriver.
Uninstantplustard,leprofesseurDumbledorefenditlafouleendirectionduportrait.LesélèvesseserraientlesunscontrelesautrespourluifairedelaplaceetHarry,RonetHermioneenprofitèrent
pourallervoird'unpeuplusprèscequisepassait.
—Oh,là,là!s'exclamaHermioneensaisissantlebrasdeHarry.
Lagrossedameavaitdisparudutableauquequelqu'unavaitlacéréavecunetelleviolencequedeslambeauxdetoilejonchaientlesol.Desmorceauxentiersdutableauavaientétéarrachés.
Dumbledorejetaunrapidecoupd'œilàlatoiledétruiteetsetourna,leregardsombre,verslesprofesseursMcGonagall,LupinetRoguequiaccouraient.
—Ilfautabsolumentlaretrouver,ditDumbledore.ProfesseurMcGonagall,s'ilvousplaît,alleztoutdesuiteprévenirRusardetdites-luidechercherlagrossedamedanstouteslespeinturesduchâteau.
—Vousaurezdelachancesivouslatrouvez!lançaunepetitevoixcriarde.
C'étaitPeeves,l'espritfrappeur,quiflottaitdanslesairsau-dessusdelafouleetsemblaitenchanté,commechaquefoisqu'ilétaittémoind'unquelconquemalheur.
—Qu'est-cequetuveuxdire,Peeve?interrogeaDumbledored'unevoixcalme.
LesouriredePeevess'effaça.Iln'osaitpassemoquerdeDumbledoreets'adressaàluid'untonmielleuxtoutaussiinsupportablequesoncaquètementhabituel.
—Elleahonte,MonsieurleGrandDirecteur.Elleneveutpasqu'onlavoie.Elleestdansunétatépouvantable.Jel'aivuecourirdanslepaysagedutroisièmeétageensecachantderrièrelesarbres.Ellepleuraittoutesleslarmesdesongroscorps,dit-ild'untonjoyeux.Lapauvre...ajouta-t-ilsansconviction.
—Elleaditquiavaitfaitça?demandaDumbledore.
—Oh,oui,MonsieurleChefdesprofesseurs,réponditPeevesavecl'expressiondequelqu'unquis'apprêteàjeterunegrossebombe.Ilestdevenufoufurieuxquandellearefusédelelaisserentrer.
PeevesfitunecabrioleetsouritàDumbledoreenleregardantentresespropresjambes.Puis,aprèsuninstantdesilence,ilajouta:
—Quelsalecaractèreila,ceSiriusBlack!
9SINISTREDÉFAITE
LeprofesseurDumbledorerenvoyalesélèvesdeGryffondordanslaGrandeSalleoùilsfurentrejointsdixminutesplustardparceuxdePoufsouffle,SerdaigleetSerpentard,quisemblaientcomplètementdésorientés.
—Lesprofesseursetmoi-mêmedevonsfouillersystématiquementlechâteau,annonçaDumbledoretandisquelesprofesseursMcGonagalletFlitwickfermaienttouteslesportesquidonnaientaccèsàlaGrandeSalle.Jecrainsque,pourvotrepropresécurité,ilsoitnécessairequevouspassiezlanuitici.JedemandeauxpréfetsdemonterlagardeauxportesdelaGrandeSalleetjeconfieaupréfetetàlapréfète-en-cheflesoind'organiserleschoses.Toutincidentdevram'êtreimmédiatementsignalé,ajouta-t-ilens'adressantàPercyquiparaissaitgonfléd'orgueiletd'importance.Vousdemanderezàl'undesfantômesdemetransmettreunmessageencasdebesoin.
LeprofesseurDumbledores'apprêtaitàquitterlaGrandeSalle,maisilseravisasoudain.
—J'oubliais,dit-il,vousallezavoirbesoinde...
Ilfitungestenégligentavecsabaguettemagiqueetaussitôt,leslonguestabless'envolèrentpours'alignercontrelesmurs.Unautrecoupdebaguetteetlesolsecouvritdecentainesdegrossacsdecouchagemoelleux,d'unecouleurviolette.
—Dormezbien,ditleprofesseurDumbledoreenrefermantlaportederrièrelui.
Ungrandbrouhahas'élevaimmédiatementdanslaGrandeSalle.LesGryffondorétaiententrainderacontercequis'étaitpasséauxélèvesdesautresmaisons.
—Toutlemondedanslessacsdecouchage!criaPercy.Finilesbavardages!Extinctiondesfeuxdansdixminutes!
—Venez,ditRonàHarryetàHermione.
Ilsprirentdessacsdecouchageetallèrents'installerdansuncoin.
—VouscroyezqueBlackesttoujoursdanslechâteau?murmuraHermioned'unairanxieux.
—Apparemment,Dumbledoreenestpersuadé,ditRon.
—C'estunechancequ'ilaitchoisicesoirpoursemanifester,ditHermionetandisqu'ilsseglissaienttouthabillésdansleurssacsdecouchage.C'étaitlaseulesoiréeoùonn'étaitpasdanslatour...
—Iladûperdrelanotiondutempsàforced'êtretoujoursenfuite,ditRon.Ilnes'estpasaperçuquec'étaitHalloween.Sinon,c'estici,danslaGrandeSalle,qu'ilauraitdébarqué.
Hermionefutsecouéed'unfrisson.
Toutautourd'eux,lesélèvesseposaientlamêmequestionlesunsauxautres:«Commenta-t-ilfaitpourentrer?»
—Ilapeut-êtrelafacultédetransplaner?ditunélèvedeSerdaigle.Tusais,apparaîtredanslesairscommesionvenaitdenullepart...
—Ils'estsansdoutedéguisé,ditunélèvedePoufsouffle.
—Oupeut-êtrequ'ilavoléjusqu'ici?suggéraDeanThomas.
—Est-cequejesuisvraimentlaseulepersonneàavoirjamaisprislapeinedelirel'HistoiredePoudlard?ditalorsHermioneaveccolère.
—Probablement,réponditRon.Pourquoi?
—Parcequelechâteauestprotégéparautrechosequedesimplesmurailles,poursuivitHermione.Ilexistedenombreuxsortilègesquiempêchentd'yentrerclandestinement.Onnepeutpassecontenterdetransplanerdansunendroitpareil.Etj'aimeraisbiensavoirsousqueldéguisementonpourraitbernerlesDétraqueurs.Ilsgardenttouslesaccèsàl'écoleetilsl'auraientaussivuvoler.Etpuis,Rusardconnaîttouslespassagessecrets,alors,tupensesbienqu'ilssontsurveillés...
—Onéteintleslumières,maintenant!criaPercy.Toutlemondedanslessacsdecouchageetplusunmot!
Toutesleschandelless'éteignirentd'unseulcoup.Lesseulessourcesdelumièrevenaientàprésentdelaformeargentéedesfantômes,quiflottaientdanslesairsens'entretenantgravementaveclespréfets,etduplafondmagiqueparseméd'étoiles,àl'imageduciel.Larumeurdeschuchotements,semblableaumurmureduvent,s'ajoutaitaucielmagique,donnantl'impressionàHarryqu'ildormaitàlabelleétoile,ausond'unebriselégère.
Achaqueheure,unprofesseurrevenaitdanslaGrandeSallepourvérifierquetoutétaitcalme.Verstroisheuresdumatin,alorsquelaplupartdesélèvess'étaientenfinendormis,leprofesseurDumbledoreentraàsontour.Harrylevits'avancerversPercyquicirculaitentrelessacsdecouchageenréprimandantlesélèvesquiparlaient.Percyn'étaitpastrèsloindeHarry,RonetHermionequifirentsemblantdedormirlorsqu'ilsentendirentlespasdeDumbledores'approcher.
—Vousl'avezrepéré?demandaPercydansunmurmure.
—Non,pasencore.Etici,toutvabien?
—Nousavonslasituationenmain,MonsieurleDirecteur.
—Trèsbien.Ilseraitinutiledelesfairesortirmaintenant.J'aitrouvéungardientemporairepourremplacerlagrossedame.VouspourrezramenerlesélèvesdanslatourdeGryffondordèsdemain.
—Etlagrossedame,MonsieurleDirecteur?
—Ellesecachedansunecartedegéographieaupremierétage.Apparemment,ellearefusédelaisserentrerBlacksanslemotdepasse,alors,ill'aattaquée.Elleestencoretrèschoquée,maisdèsqu'elleseseracalmée,jedemanderaiàMrRusarddelarestaurer.
Harryentenditlegrincementdelaportequis'ouvraitànouveau,puisd'autresbruitsdepasqui
s'approchaient.
—MonsieurleDirecteur?
C'étaitRogue.Harryrestaparfaitementimmobile,l'oreilletendue.
—Ledeuxièmeétageaétéentièrementfouillé.Iln'yestpas.EtRusardainspectélessous-sols,rienlà-basnonplus.
—Etlatourd'astronomie?LapièceduprofesseurTrelawney?Lavolière?
—Toutaétéfouillé.
—Trèsbien,Severus.Jenem'attendaispasàcequeBlacktraînedanslesparages.
—Avez-vousuneidéedelafaçondontilestentré?demandaRogue.
Harrysoulevalégèrementsatêteposéesursonbraspourdégagersonautreoreille.
—J'enaibeaucoupetellessonttoutesaussiinvraisemblableslesunesquelesautres.
HarryouvritlégèrementlesyeuxpourvoiroùsetrouvaientDumbledoreetlesdeuxautres.Dumbledoreluitournaitledos,maisilvoyaitlevisagedePercy,quiécoutaitavecattention,etleprofildeRogue,apparemmentfurieux.
—Vousvoussouvenezdelaconversationquenousavonseue,MonsieurleDirecteur,justeavantle...ledébutdutrimestre?ditRogueenremuantàpeineleslèvres,commes'ilvoulaitéviterquePercyl'entende.
—Jem'ensouviens,Severus,réponditDumbledoreavecquelquechosedanslavoixquiressemblaitàunavertissement.
—Ilparaît...presqueimpossiblequeBlackaitpupénétrerdansl'écolesansunecomplicitéinterne.Jevousaifaitpartdemesinquiétudeslorsquevousaveznommé...
—JenecroispasquequiquecesoitdanscechâteauaitaidéBlackàyentrer,ditDumbledored'untondéfinitifquifittaireRogue.Ilfautquej'aillevoirlesDétraqueurs,àprésent.Jeleuraiditquejelespréviendraisquandnosrecherchesseraientterminées.
—Ilsn'ontpasproposédenousaider,MonsieurleDirecteur?demandaPercy.
—Oh,si,réponditfroidementDumbledore.Maisjepuisvousaffirmerqu'aucunDétraqueurnefranchirajamaisl'enceintedecechâteautantquej'enserailedirecteur.
Percyparaissaitquelquepeudésarçonné.DumbledorequittalaGrandeSalled'unpasrapideetsilencieux.Roguerestauninstantimmobileenregardantpartirledirecteuravecuneexpressiondeprofonderancœurpuisils'enallaàsontour.
HarryjetaunregardobliqueversRonetHermione.Euxaussiavaientlesyeuxouverts.
—Qu'est-cequeçaveutdire,toutça?murmuraRon.
Danslesjoursquisuivirent,toutel'écoleneparlaplusquedeSiriusBlack,chacunayantsathéoriesurlafaçondontilétaitentré.HannahAbbot,dePoufsouffle,prétenditmêmequeBlacks'étaitchangéenarbustepourpénétrerdansleparcsansêtrevu.
LatoiledéchiréedelagrossedameavaitétédécrochéedumuretremplacéeparleportraitduchevalierduCatoganetdesongrosponeygris,cequin'enchantaitpersonne.Lechevalierpassaitlamoitiédutempsàprovoquertoutlemondeendueletl'autremoitiéàinventerdesmotsdepasseridiculementcompliquésqu'ilmodifiaitaumoinsdeuxfoisparjour.
—Ilestcomplètementfou,ditSeamusFinniganàPercy.Onnepourraitpasavoirquelqu'und'autre?
—Aucunautreportraitn'aacceptédereprendreceposte,réponditPercy.Ilsavaienttouspeurdesubirlemêmesortquelagrossedame.LechevalierduCatoganaétéleseulsuffisammentcourageuxpourseportervolontaire.
LechevalierétaitcependantledernierdessoucisdeHarry.Ilsepréoccupaitbiendavantagedelasurveillanceconstantedontilétaitl'objet.Lesprofesseurstrouvaienttoujoursunprétextepourl'accompagnerdanslescouloirsetPercyWeasley(queHarrysoupçonnaitd'agirsurordredesamère)lesuivaitpartoutàlamanièred'unchiendegardeauxalluressolennelles.Pourcouronnerletout,leprofesseurMcGonagallconvoquaHarrydanssonbureaud'unairsigravequ'ils'attendaitàl'entendreluiannoncerlamortdequelqu'un.
—Ilneserviraitàriendevouslecacherpluslongtemps,Potter,luidit-elled'unevoixlugubre.Vousallezcertainementavoirunchoc,maisilfautquevouslesachiez:SiriusBlack...
—Chercheàmetuer,jesuisaucourant,achevaHarryd'untonlas.J'aientendulepèredeRonledireàsamère.MrWeasleytravailleauministèredelaMagie.
LeprofesseurMcGonagallparutstupéfaite.EllefixaHarrypendantunbonmomentavantdereprendrelaparole.
—Trèsbien.Danscecas,Potter,vouscomprendrezpourquoijecroisqu'iln'estpassouhaitablequevousparticipiezauxséancesd'entraînementdeQuidditchlesoir.Surunterrainàdécouvert,encompagniedevosseulscoéquipiers,vousêtestrèsexposé,Potter...
—Maisondoitjouernotrepremiermatchsamediprochain!s'insurgeaHarry.Ilfautabsolumentquejem'entraîne!
LeprofesseurMcGonagalll'observad'unregardintense.Harrysavaitqu'elleattachaitunegrandeimportanceàl'avenirdel'équipedeGryffondor.Aprèstout,c'étaitellequiavaitsuggéréqu'onl'engagecommeAttrapeur.Harryattenditenretenantsonsouffle.
LeprofesseurMcGonagallselevaetregardaparlafenêtreleterraindeQuidditchqu'onapercevaitàtraverslapluie.
—Voussavez,Potter,j'aimeraisbienquenotreéquiperemporteenfinlacoupe...Maisquandmême...Jeseraisplustranquillesiunprofesseurétaitlàpourveillersurvous.JevaisdemanderàMadame
Bibined'assisteràvosséancesd'entraînement.
LetempsempiraitdejourenjouràmesurequeserapprochaitladatedupremiermatchdeQuidditch.Maisl'équipedeGryffondorn'encontinuaitpasmoinsdes'entraîneravecardeursousl'œilvigilantdeMadameBibine.Enfin,lorsdeladernièreséanced'entraînementavantlematchdusamedi,OlivierDuboisannonçaàsonéquipeunetrèsmauvaisenouvelle.
—Nousn'allonspasjouercontrel'équipedeSerpentard!dit-ild'untonfurieux.Flintestvenumevoir,onvarencontrerlesPoufsouffleàlaplace.
—Etpourquoi?demandatoutlemonded'unemêmevoix.
—Flintm'adonnécommeexcusequeleurAttrapeuratoujourssablessureaubras,réponditDuboisengrinçantdesdents.Maisilestévidentquec'estpouruneautreraison:ilsneveulentpasjouerparcetemps.Ilspensentqu'ilsauraientmoinsdechancesdegagner...
Toutelajournée,leventavaitsouffléavecviolence,ilpleuvaitsanscesseetuncoupdetonnerrevenaitderetentirauloin.
—Malefoyn'arienaubras!s'exclamaHarryaveccolère.Iljouelacomédie!
—Jelesaisbien,maisonnepeutpasleprouver,ditDuboisd'untonamer.NousnoussommesentraînésencroyantquenousallionsaffronterlesSerpentard,alorsquenousdevronsjouercontrelesPoufsoufflequiontunstylecomplètementdifférent.IlsontunnouveaucapitainequijouecommeAttrapeur...Ils'appelleCedricDiggory...
Angelina,AliciaetKatiesemirentàglousser.
—Qu'est-cequ'ilya?ditDubois,visiblementchoquépartantdefrivolité.
—C'estcetypegrandetséduisant,c'estça?ditAngelina.
—Celuiquiadesépaulesd'athlèteetquineditpresquejamaisrien?ajoutaKatieendéclenchantdenouveauxgloussements.
—Ilneditrienparcequ'ilesttropbêtepouralignerdeuxmots,lançaFred,irrité.Jenevoispaspourquoitut'inquiètes,Olivier.LesPoufsoufflesonttrèsfacilesàbattre.Ladernièrefoisqu'onajouécontreeux,HarryaattrapéleVifd'orauboutdecinqminutes,souviens-toi.
—Onjouaitdansdesconditionscomplètementdifférentes,s'écriaDubois,lesyeuxexorbités.Diggoryaréussiàconstituerunetrèsbonneéquipe!C'estunexcellentAttrapeur!J'avaisjustementpeurquevouspreniezleschosesàlalégère!Nousnedevonssurtoutpasnousdéconcentrer!Ilfautrassemblernosforces!LesSerpentardessaientdenousdéstabiliser!Nousnepouvonspasnouspermettredeperdre!
—Calme-toi,Olivier!ditFred,unpeuinquiet.Crois-moi,nousprenonsl'équipedesPoufsouffletrèsausérieux.Trèsausérieux.
Laveilledumatch,leventsemitàhurleretlapluietombaplusdruquejamais.Ilfaisaitsisombreà
l'intérieurduchâteauqu'ilfallutallumerdestorchesetdeslanternessupplémentaires.LesjoueursdeSerpentardaffichaientdesairssupérieurs,surtoutMalefoy.
—Ah,siseulementmonbrasmefaisaitunpeumoinsmal,soupirait-il,tandisquelesfenêtrestremblaientsouslaviolenceduvent.
Harry,lui,n'avaitplusd'autresoucientêtequelematchdulendemain.
OlivierDuboisseprécipitaitsurluientrelesclassespourluidonnerdesconseils.Latroisièmefoisqu'ill'interceptaainsi,illeretintsilonguementqueHarrys'aperçutsoudainqu'ilavaitmanquéledébutdesoncoursdeDéfensecontrelesforcesduMal.IlsemitàcourirtandisqueDuboiscontinuaitdecrierderrièrelui.
—Diggoryviretrèsrapidement,Harry,alorsilfaudraitpeut-êtrequetuessayesdelecontourner...
Harrys'arrêtadansuneglissadedevantlaclasse,ouvritlaporteetseruaàl'intérieur.
—Jesuisdésolé,professeurLupin,j'ai...commença-t-il.
Maiscen'étaitpasLupinquiétaitassisderrièrelebureau.C'étaitRogue.
—Cecoursacommencéilyadixminutes,Potter,jevaisdoncenleverdixpointsàGryffondorenraisondevotreretard.Asseyez-vous.
MaisHarrynebougeapas.
—OùestleprofesseurLupin?demanda-t-il.
—Ilm'aditqu'ilnesesentaitpasassezbienpourdonnersescoursaujourd'hui,réponditRogueavecunrictus.Ilmesemblevousavoirditdevousasseoir.
Harryrestaimmobile.
—Qu'est-cequ'ila?
LesyeuxnoirsdeRogueétincelèrent.
—Rienquimettesavieendanger,répondit-il,commes'illeregrettait.J'enlèveencorecinqpointsàGryffondoretsijedoisvousdemanderunetroisièmefoisdevousasseoir,ceseracinquantepoints.
Harrys'avançalentementetallas'asseoiràsaplace.
—CommejevousledisaisavantquePotternousinterrompe,repritRogue,leprofesseurLupinn'alaisséaucuneindicationsurlessujetsqu'ilvousafaitétudierjusqu'àprésent...
—Nousavonsétudiélesépouvantards,lesstrangulots,les...commençaHermione,
—Taisez-vous,l'interrompitRogued'untonsec.Jenevousairiendemandé.Jevoulaissimplementmettreenlumièrelemanqued'organisationduprofesseurLupin.
—C'estlemeilleurprofesseurdeDéfensecontrelesforcesduMalquenousayonseu,lançabravementDeanThomas.
Unmurmureapprobateurserépanditdanslasalle.Rogueparutplusmenaçantquejamais.
—Vousvouscontentezdepeu.Lupinnevoussurchargepasdetravail.Apprendreàsedéfendrecontredesstrangulotsestduniveaud'unélèvedepremièreannée.Aujourd'hui,nousallonsplutôtétudier...
Harryleregardafeuilleterlemanueljusqu'autoutdernierchapitre.
—...lesloups-garous,achevaRogue.
—Maismonsieur,intervintHermionequiparaissaitincapabledeseretenir,nousnedevionspasfairelesloups-garousaussivite,leprochaincoursdevaitêtreconsacréaux...
—MissGranger,coupaRogueavecuncalmeglacial,ilmesemblequec'estmoiquidonnececours,pasvous.Etjevousdemanded'ouvrirvoslivresàlapage394.
Ilbalayalaclasseduregard.
—Toutlemonde!Etimmédiatement!
Lesélèvesobéirentenéchangeantdesregardsmaussadesetquelquesréflexionsteintéesd'amertume.
—Quipeutmedirecequidistingueleloup-garouduvrailoup?demandaRogue.
Toutlemonderestaimmobileetsilencieux,saufHermionequilevaaussitôtlamain,commeàsonhabitude.
—Alors,qui?ditRogueenignorantdélibérémentHermione.
Ileutànouveauunrictus.
—Celasignifie-t-ilqueleprofesseurLupinnevousamêmepasenseignélesdifférencesélémentairesentre...
—Onvousaditquenousn'avionspasencoreétudiélesloups-garous,intervintParvati,onenestencoreaux...
—Silence!grognaRogue.Ehbien,jen'auraisjamaispensévoirunjouruneclassedetroisièmeannéeincapabledereconnaîtreunloup-garou.Jenemanqueraipasd'informerleprofesseurDumbledoreduretardquevousavezpris...
—S'ilvousplaît,monsieur,ditHermionequiavaitgardélamainlevée.Ilexistedepetitesdifférencesentreleloup-garouetlevrailoup.Lemuseauduloup-garou...
—C'estladeuxièmefoisquevousparlezsansyavoirétéinvitée,ditRogued'unevoixglaciale.VotreattitudecoûteracinqpointsàGryffondor,mademoiselleje-sais-tout.
Hermionedevintécarlate.Ellebaissalamainetregardaleplancher,leslarmesauxyeux.Toutlemondeunjouroul'autrel'avaitappelée«mademoiselleje-sais-tout»,maisRogueinspiraitunetelleaversionquetoutelaclasseluilançaunregardnoir.Ron,quitraitaitHermionede«mademoiselleje-sais-tout»aumoinsdeuxfoisparsemaine,pritlaparole:
—Vousnousavezposéunequestionetelleconnaîtlaréponse!Pourquoinousdemanderquelquechosesivousnevoulezpasqu'onvousledise?
Sescamaradessurentaussitôtqu'ilétaitallétroploin.Rogues'avançalentementversluietchacunretintsonsouffle.
—Vousaurezuneretenue,Weasley,ditRogued'unevoixdoucereuse,enapprochantsonvisagetoutprèsdeceluideRon.Etsijamaisjevousentendsencoreunefoiscritiquerlafaçondontjedonnemoncours,vousleregretterezamèrement.
Jusqu'àlafindelaclasse,pluspersonneneprononçalemoindremot.Lesélèvessecontentèrentdeprendredesnotessurlesloups-garousàpartirdumanuelpendantqueRoguearpentaitlestravéesenexaminantletravailqu'ilsavaientfaitavecleprofesseurLupin.
—Trèsmalexpliqué,toutça...Cen'estpasexact,leKappasetrouveplusgénéralementenMongolie...LeprofesseurLupinvousamisseizesurvingt?Pourmoi,çanevautpasplusdesix...
Lorsquelaclochesonnaenfin,Rogueretintlesélèvesquelquesinstants.
—Vousmeferezundevoirsurlafaçondereconnaîtreetdetuerlesloups-garous,dit-il.Jeveuxdeuxrouleauxdeparcheminsurlesujetpourlundimatin.Ilesttempsquequelqu'unreprennececoursenmain.Weasley,restezici,nousallonsvoircequevousaurezàfairependantvotreretenue.
HarryetHermionesortirentdelasalleenmêmetempsquelesautres.Dèsquelesélèvesfurentsuffisammentloinpourêtresûrsden'êtrepasentendus,lestiradescontreRoguesemultiplièrent.
—Iln'ajamaisrienditdepareilsuraucundesautresprofesseursdeDéfensecontrelesforcesduMal,mêmesiçafaitlongtempsqu'ilconvoiteceposte,ditHarryàHermione.Pourquoiest-cequ'ilenveuttellementàLupin?Tucroisquec'estàcausedel'épouvantard?
—Jenesaispas,réponditHermioned'unairsongeur.Maisj'espèrequeleprofesseurLupinseraviteremis...
Cinqminutesplustard,Ronlesrattrapa,écumantderage.
—Voussavezcequ'ilm'adonnéàfaire?Ilfautquejenettoietouslesbassinsdel'infirmerie.Etinterdictiond'avoirrecoursàlamagie,rugit-il,lespoingsserrés,larespirationsaccadée.BlackauraitdûsecacherdanslebureaudeRogue,commeça,ilnousenauraitdébarrassés!
Harryseréveillatrèstôtlelendemain.Sitôtqu'ilfaisaitencorenoir.Pendantuninstant,ilcrutquec'étaitlemugissementduventquil'avaitréveillé.Ilsentitalorsuncourantd'airfroidsurlanuqueetseredressabrusquement.Peeves,l'espritfrappeur,flottaitdanslesairs,àcôtédelui,etluisoufflaitviolemmentdansl'oreille.
—Qu'est-cequeçaveutdire?protestaHarry,furieux.
Peevesgonflalesjoues,souffladetoutessesforcesetfilaenarrièrecommeunefuséeencaquetantdesapetitevoixaiguë.
Harryattrapasonréveilàtâtonsetregardalecadran.Ilétaitquatreheuresetdemie.MaudissantPeeves,ilserecouchasurlecôtéetessayadeserendormir,maismaintenantqu'ilétaitréveillé,ilentendaitlefracasdescoupsdetonnerre,l'assautduventcontrelesfenêtresetlecraquementlointaindesarbres,danslaforêtinterdite.Dansquelquesheures,ilseraitsurleterraindeQuidditch,àluttercontrelabourrasque.Ilfinitparrenoncerausommeil,seleva,s'habilla,pritsonNimbus2000etsortitensilencedudortoir.
LorsqueHarryouvritlaporte,quelquechoseluifrôlalajambe.IlsepenchajusteàtempspourattraperPattenrondparleboutdesaqueuetouffueetletirerdehors.
—JecroisqueRonavaitraisonàtonsujet,dit-ilauchat.Ilyapleindesouris,danscechâteau,valeurcouriraprèsetlaisseCroûtardtranquille.
HarrypoussadupiedPattenrondjusqu'aubasdel'escalierencolimaçon.
Danslasallecommune,letonnerreretentissaitavecencoreplusdeforce.Harrysavaitbienquelematchneseraitpasannulé.Onn'annulaitjamaisunmatchdeQuidditchpourunsimpleorage.Ilressentaitcependantuneterribleappréhension.DuboisluiavaitmontréCedricDiggorydansuncouloir.Diggoryétaitunélèvedecinquièmeannée,beaucoupplusgrandqueHarry.LesAttrapeursétaientgénéralementlégersetrapidesmaisavecuntempspareil,lepoidsdeDiggoryluidonneraitunavantage,carilrisquaitmoinsdedévierdesatrajectoire.Harryattenditl'aubeencontemplantlefeuquibrûlaitdanslacheminée.Detempsàautre,ilselevaitpourempêcherPattenronddeseglisserànouveaudansl'escalierquimenaitaudortoir.Enfin,aprèsuneattenteinterminable,Harryestimaqu'ildevaitêtrel'heurededescendreprendresonpetitdéjeuneretilsortitàtraversl'ouverturemasquéeparleportrait.
—Allons,engarde,bâtardgaleux!luicrialechevalierduCatogan.
—Oh,vous,taisez-vous,çasuffit!répliquaHarryenbâillant.
Ilretrouvaunpeudeforceenavalantsonboldecéréalesetlorsqu'iltartinasonpremiertoast,lesautresjoueursdel'équipelerejoignirentdanslaGrandeSalle.
—Onvaavoirdumal,ditDuboisquinemangeaitrien.
—Arrêtedet'inquiéter,Olivier,ditAliciad'untonapaisant,cen'estpasunepetitepluiequivanousarrêter.
Maisc'étaitbeaucoupplusqu'unepetitepluie.LeQuidditchétaitsipopulaire,cependant,quetoutel'écolevintvoirlematchcommed'habitude,colsrelevés,têtesbaissées,parapluiesdéployés.Justeavantd'entrerdanslesvestiaires,HarryvitMalefoy,CrabbeetGoylequilemontraientdudoigtens'esclaffant,àl'abrid'unimmenseparapluie.
LesjoueursdeGryffondorrevêtirentleursrobesécarlatesetattendirentl'habitueldiscours
d'encouragementqu'Olivierleurréservaitaudébutdechaquematch.Cettefois-ci,pourtant,ilsdurents'endispenser.Duboisessayabiendeparleràplusieursreprises,maisilneparvintqu'àémettrequelquesborborygmesetfinitparhocherlatêted'unairrésignéenleurfaisantsignedelesuivre.
Leventétaitsiviolentqu'ilsentrèrentsurleterrainenchancelant.LevacarmedutonnerrecouvraitlesacclamationsdupublicetlapluieruisselaitsurleslunettesdeHarry.Commentpourrait-iljamaisapercevoirleVifd'ordanscesconditions?
LesjoueursdePoufsouffleapparurentàleurtouràl'autreboutduterrain,dansleursrobesjaunecanari.Lescapitainesdesdeuxéquipess'avancèrentl'unversl'autreetseserrèrentlamain.DiggoryadressaunsourireàDubois,maiscelui-cisemblaitavoirunecrampedanslamâchoireetilfuttoutjustecapabledeluifaireunsignedetête.HarrylutsurleslèvresdeMadameBibine:«Enfourchezvosbalais.»Ilarrachasonpieddroitdelagadoueetpassalajambepar-dessuslemanchedesonNimbus2000.MadameBibinedonnauncoupdesiffletquiparutlointaindanslevacarmedelatempêteetlesjoueursdécollèrent.
Harrys'élevarapidement,maisleventfaisaitlégèrementdéviersonbalai.Ilessayademaintenirsoncaplemieuxpossibleetdécrivitunecourbeenplissantlesyeuxsouslapluiequitombaitàverse.
Enquelquesminutes,ilsesentitglacéettrempéjusqu'auxos.IlarrivaitàpeineàvoirsescoéquipiersetencoremoinsleminusculeVifd'or.Sillonnantl'espaceau-dessusduterrain,ilapercevaitdesformesrougesoujaunesauxcontoursindécis,sansavoirlamoindreidéedelafaçondontsedéroulaitlematch.
Lehurlementduventl'empêchaitd'entendrelecommentaireetlafouledesspectateursétaitcachéesousunocéandecapesetdeparapluies.Adeuxreprises,HarryfaillitêtredésarçonnéparunCognard.Avecseslunettesruisselantesdepluie,ilnelesavaitpasvusvenir.
Ilperdittoutenotiondutemps.Maintenirsonbalaidroitdevenaitdeplusenplusdifficile.Leciels'assombrissaitsanscesse,commesilanuitavaitdécidédetomberavecplusieursheuresd'avance.Ilavaitmanquéd'entrerencollisionavecdeuxautresjoueurssanssavoirs'ils'agissaitdecoéquipiersoud'adversaires.Ilsétaienttoustellementtrempésetlapluieétaitsidensequ'iln'arrivaitplusàlesdistinguerlesunsdesautres.
Enfin,lesiffletdeMadameBibineretentitenmêmetempsqu'unéclairilluminaitleciel.HarryaperçutlasilhouettedeDuboisquiluifaisaitsignededescendre.L'équipeaucompletatterritsurlesoldansdeséclaboussuresdeboue.
—J'aidemandéuntempsmort!rugitDuboisàsescoéquipiers.Venezlà-bas...
Ilsserassemblèrentaubordduterrainsousungrandparapluie.Harryenprofitapourôterseslunettesetlesessuyeravecunpandesarobedesorcier.
—Oùenestlescore?
—Onacinquantepointsd'avance,ditDubois,maissionn'attrapepasbientôtleVifd'or,onyseraencorecesoir.
—Commentveux-tuquejelevoieavecça?ditHarryd'untonexaspéréenagitantseslunettes.
Aumêmeinstant,Hermioneapparutderrièrelui.Sacapepar-dessuslatêtepourseprotégerdelapluie,ellesemblaitravie.
—J'aieuuneidée,Harry!dit-elle.Donne-moiviteteslunettes!
Illesluitenditettoutel'équipestupéfaitelaregardatapoterlesverresavecsabaguettemagiqueenmarmonnant:Impervius!
—Etvoilà!dit-elleenrendantseslunettesàHarry.Désormais,ellesvontrepousserl'eau.
OnauraitditqueDuboisallaitseprécipitersurellepourl'embrasser.
—Formidable!lança-t-ild'unevoixrauquetandisqu'Hermionedisparaissaitdanslafoule.Bon,onyva!
Lesortilèged'Hermioneavaitréussi.Harryétaittoujoursengourdiparlefroid,toujourstrempédepartenpart,maisaumoinsilarrivaitàvoirnormalement.Animéd'unenouvelleénergie,ilfenditlesremousdel'orage,jetantdescoupsd'œildetoutcôtéenquêteduVifd'or,évitantunCognard,plongeantsouslebalaideDiggoryquifilaitensensinverse...
Ilyeutunnouveaucoupdetonnerreaccompagnéd'unéclairfourchu.Volerdanscesconditionsdevenaitdeplusenplusdangereux,ilfallaitsedépêcherd'attraperleVifd'or.
Ilpritunvirageserréavecl'intentionderevenirverslemilieuduterrain,maisaumêmemoment,unautreéclairilluminalestribunesetHarryvitquelquechosequidétournaaussitôtsonattention:surleplushautgradin,videdespectateurs,lasilhouetted'unénormechiennoirethirsutesedétachaitnettementcontreleciel.
HarrysentitsesmainsengourdiesglissersurlemanchedubalaietsonNimbusfitunbrefplongeon.D'unmouvementdetête,ilrejetaenarrièrelamèchetrempéequiluibarraitlefrontetplissalesyeuxenregardantànouveaudanslestribunes:lechienavaitdisparu.
—Harry!hurlalavoixangoisséedeDuboisquigardaitlesbutsdeGryffondor,Harry,derrièretoi!
Harrytournalatête.CedricDiggoryfilaitàtoutevitessedanssadirection.Entreeuxdeux,unminusculepointdoréscintillaitsouslapluie.
Dansunbrusquemouvementdepanique,HarrysecouchasursonmancheetfonçaversleVifd'or.
—Allez,vas-y,murmura-t-ilàsonNimbus,levisagefouettéparlapluie.Vite,plusvite!
Maisquelquechosed'étrangeseproduisait.Unsilenceinquiétants'étaitsoudainabattusurlestade.Bienqu'ilfûttoujoursaussiviolent,leventavaitcessédemugir.C'étaitcommesiquelqu'unavaitcoupéleson,commesi,toutàcoup,Harryétaitdevenusourd.
Ilsentitalorsunevaguedefroidl'envahir.Unfroidquilepénétrajusqu'aufonddelui-même.Unfroidterriblementfamilier.Puisileutconsciencequequelquechosebougeaitsurleterrain...
HarrydétachalesyeuxduVifd'oretregardaenbas.
UnecentainedeDétraqueursaumoins,leursfacesencagouléeslevéesverslui,setenaientsurleterrain.Ileutl'impressionqu'uneeauglacéesedéversaitdanssapoitrineetluidéchiraitlesentrailles.Alors,ilentenditànouveau...lavoixdequelqu'unquicriait,criaitàl'intérieurdesatête...unevoixdefemme...
—PasHarry,pasHarry,jevousensupplie,paslui!
—Pousse-toi,espèced'idiote...Allez,pousse-toi...
—Non,pasHarry,jevousensupplie,tuez-moisivousvoulez,tuez-moiàsaplace...
Harrysentaitsoncerveauengourdiparuneespècedebrouillardblanchâtrequitourbillonnaitdanssatête...Quefaisait-illà?Pourquoivolait-ilsurcebalai?Ilfallaitimmédiatementportersecoursàcettefemme...elleallaitmourir...Quelqu'unétaitsurlepointdel'assassiner...
Harrytombait,tombaitàtraverslebrouillardglacé.
—Non,pasHarry,jevousensupplie!Ayezpitié...Ayezpitié...
Unevoixsuraiguësemitàrire,lafemmehurla,etHarryn'entenditplusriendutout.
—Heureusementquelesolétaittrempé.Laboueaamortisachute.
—Moi,j'aicruqu'ils'étaittué.
—Maisseslunettesnesontmêmepascassées.
Harryentendaitlesvoixquimurmuraientautourdelui,maisilnecomprenaitpascequ'ellesdisaient.Iln'avaitaucuneidéedel'endroitoùilsetrouvait,nidelafaçondontilyétaitarrivé,nidecequ'ilavaitfaitauparavant.Toutcequ'ilsavait,c'étaitquechaquecentimètrecarrédesoncorpsluifaisaitmalcommesionl'avaitsystématiquementrouédecoups.
—C'estlachoselapluseffrayantequej'aiejamaisvuedemavie,ditunevoix.
Lapluseffrayante...Lessilhouettesencagoulées...Lefroid...Leshurlements...
LesyeuxdeHarrys'ouvrirentbrusquement.Ilétaitallongédansunlitdel'infirmerie.Lesjoueursdel'équipedeGryffondor,maculésdebouedelatêteauxpieds,étaientrassemblésautourdelui.RonetHermioneétaientégalementprésents.Ilsavaientl'airdesortird'unepiscine.
—Harry!s'exclamaFred,leteintlividesouslestachesdebouequiluicouvraientlevisage.Commenttutesens?
C'étaitcommesilamémoiredeHarrys'étaitsoudainmiseàfonctionnerenaccéléré.L'éclair...LeSinistros...LeVifd'or...EtlesDétraqueurs...
—Qu'est-cequis'estpassé?dit-ilenseredressantsibrusquementquetoutlemondesursauta.
—Tuestombé,réponditFred.Unechuted'unebonnequinzainedemètres.
—Oncroyaitquetuétaismort,ditAliciaentremblant.Hermione,lesyeuxrouges,émitunpetitgémissementsuraigu.
—Etlematch?ditHarry.Qu'est-cequis'estpassé?Onvalerejouer?
Personnenerépondit.Harryeutalorsl'impressionderecevoirunepierreenpleinepoitrine.
—Onn'aquandmêmepas...perdu?murmura-t-il.
—DiggoryaattrapéleVifd'or,ditGeorge.Justeaprèstachute.Ilnes'estpasrenducomptedecequisepassait.Quandilavuquetuétaisétendusurlesol,ilaessayéd'annulerlematch.Ilvoulaitqu'onlerejoue.Maisiln'yarienàfaire,lavictoiredesPoufsouffleestindiscutable...MêmeDuboisl'areconnu.
—Oùilest,Dubois?demandaHarryquivenaitdes'apercevoirdesonabsence.
—Toujoursàladouche,réponditFred.Jecroisbienqu'ilessayedesenoyer.
Harrycollasonvisagecontresesgenouxenseprenantlescheveux.Fredluisaisitl'épauleetlesecouaunboncoup.
—Allons,Harry,c'estlapremièrefoisquetun'arrivespasàattraperleVifd'or,dit-il.
—Ilfallaitbienqueçaarriveunjour,ditGeorge.
—Etpuiscen'estpasfini,repritFred.Onacentpointsderetard.Donc,siPoufsouffleperdcontreSerdaigleetqu'ongagnecontreSerdaigleetSerpentard...
—IlfaudraitquePoufsouffleperded'aumoinsdeuxcentspoints,fitremarquerGeorge.
—Maiss'ilsbattentSerdaigle...
—Impossible,Serdaigleaunetrèsbonneéquipe.MaissiSerpentardperdcontrePoufsouffle...
—Çadépenddecombienilsperdent...Ilfaudraitunemargedecentpointsdanslesdeuxcas...
Harryrestasilencieux.Ilsavaientperdu...Pourlapremièrefoisdepuissesdébutsdansl'équipe,ilavaitperduunmatchdeQuidditch.
Unedizainedeminutesplustard,MadamePomfreshvintannonceràl'équipequelavisiteétaitterminée.
—Onreviendratevoirplustard,ditFred.Etnetefaispasdebile,Harry,tuestoujourslemeilleurAttrapeurqu'onaitjamaiseu.
LesjoueursdeGryffondors'enallèrentenlaissantdestracesdebouederrièreeux.MadamePomfreshrefermalaportesureuxd'unairréprobateuretRonetHermioneserapprochèrentdulitde
Harry.
—Dumbledoreétaitfurieux,ditHermioned'unevoixtremblante.Jenel'avaisencorejamaisvudanscetétat.Ils'estprécipitésurleterrainpendantquetutombais,ilabrandisabaguetteetilaréussiàralentirunpeutachuteavantquetutoucheslesol.Ensuite,ilatournésabaguetteverslesDétraqueurs,ilenafaitsortirdestrucsargentésetilsontaussitôtquittélestade...Ilétaitfouderagequ'ilssoiententrésdansl'enceintedel'école,onl'aentendu...
—Ensuite,ilt'aallongésurunbrancardenprononçantuneformulemagique,ditRon,etill'afaitflotterenl'airjusqu'àl'infirmerie.Toutlemondepensaitquetuétais...
Savoixs'étouffa,maisHarryleremarquaàpeine.Ilpensaitàl'effetquelesDétraqueursavaienteusurlui...ilpensaitàlavoixqu'ilavaitentenduehurler.IllevalesyeuxetvitRonetHermionel'observeravecunetelleinquiétudequ'ilpréférachangerdesujet.
—Est-cequequelqu'unarécupérémonNimbus?RonetHermioneéchangèrentunbrefregard.
—Heu...
—Quoi?ditHarry.
—Quand...quandtuestombé,ilaétéemportéparlevent,réponditHermioned'untonhésitant.
—Et?
—Etilesttombésurle...le...Oh,Harry,jesuisdésolée...IlesttombésurleSaulecogneur.
Harrysentitsesentraillessecontracter.LeSaulecogneurétaitunarbreextrêmementviolent,plantéaumilieuduparc.
—Et?répétaHarryenredoutantlaréponse.
—TuconnaisleSaulecogneur,ditRon.Il...iln'aimepasdutoutqu'onluitombedessus.
—LeprofesseurFlitwickarapportétonbalaijusteavantquetureprennesconnaissance,ditHermioned'unetoutepetitevoix.
Lentement,ellepritunsacposéàsespieds,leretournaetfittombersurlelitunedouzainedemorceauxdeboisetdebrindillesbrisés.C'étaittoutcequ'ilrestaitdufidèleNimbus2000,désormaisvaincu.
10LACARTEDUMARAUDEUR
MadamePomfreshinsistapourgarderHarryàl'infirmeriejusqu'àlafinduweek-end.Ilnecherchapasàdiscuter,niàseplaindre,maisilrefusaqu'ellejettelesdébrisdesonNimbus2000.Ilsavaitquec'étaitidiot,qu'ilétaitimpossiblederéparerlebalai,maisc'étaitainsi:ilavaitl'impressiond'avoirperdul'undesesmeilleursamis.
Harryreçutunflotdevisiteurs,chacuncherchantàluiremonterlemoral.Hagridluienvoyaunbouquetdefleursquiressemblaientàdeschouxjaunesetquiétaientinfestéesdeperce-oreilles.GinnyWeasley,lesjouesécarlates,arrivaavecunecartedevœuxqu'elleavaitfabriquéeelle-mêmeetquinecessaitdechanterd'unevoixcriarde.Leseulmoyendelafairetaire,c'étaitdelacoincersouslacoupedefruits.L'équipedesGryffondorrevintlevoirledimanchematin.Cettefois,DuboisétaitlàetditàHarryd'unevoixd'outre-tombequ'ilneluienvoulaitpaslemoinsdumonde.RonetHermionenequittèrentsonchevetquelesoir.Pourtant,aucuneparolederéconfortneparvintàconsolerHarry,carilétaitleseulàsavoircequiletroublaitvéritablement.
Iln'avaitparléàpersonneduSinistros,pasmêmeàRonetàHermione:ilsavaitqueRonseraitprisdepaniqueetqu'Hermionesemoqueraitdelui.Iln'enrestaitpasmoinsqueleSinistrosluiétaitapparudeuxfoisetquecesdeuxapparitionsavaientétésuiviesd'accidentsquiavaientfailliletuer.Lapremièrefois,ilavaitmanquédepassersouslesrouesduMagicobusetladeuxièmefois,ilavaitfaitunechutedequinzemètres.LeSinistrosallait-ilcontinuerdelenarguerjusqu'àcequ'ilmeurevraiment?Allait-ilpasserlerestedesavieàregarderpar-dessussonépauleaveclahantisedevoirsurgirlabête?
Etpuis,ilyavaitlesDétraqueurs.Achaquefoisqu'ilypensait,Harrysesentaitmalade,humilié.Toutlemondes'accordaitàdirequelesDétraqueursétaientépouvantables,maispersonned'autrenes'évanouissaitquandl'und'euxs'approchait...Etpersonned'autren'entendaitdanssatêtelescrisdesesparentsàl'agonie.
CarHarrysavaitbienàprésentàquiappartenaitcettevoixsuppliante.Iln'avaitcessédeserépétersesparolesdanssatêtependantleslonguesheuresqu'ilavaitpasséessansdormir,allongéaucœurdelanuit,lesyeuxfixéssurlestraitsdelumièrequeleclairdeluneprojetaitauplafond.LorsquelesDétraqueurss'étaientapprochésdelui,ilavaitentendulesderniersmotsquesamèreavaitprononcésavantdemourir,sadernièretentativedeleprotéger,lui,Harry,deLordVoldemort.EtilavaitaussientenduleriredeVoldemortavantqu'ilnelatue...Pendantceslonguesheures,Harrysomnolaitparfois,plongeantdansdesrêvespeuplésdemainsputréfiéesetdesilhouettesimplorantes,immobilescommedesstatues,puisilseréveillaitensursautausondescrisdesamère.
Lelundimatin,cefutunsoulagementpourluideretrouverl'agitationetlebruitdel'écolequil'obligeaientàpenseràautrechose,mêmes'ildevaitsubirlesrailleriesdeDragoMalefoy.LadéfaitedeGryffondoravaitrenduMalefoyfoudebonheur.Ilavaitfiniparenleversesbandagesetprofitaitdel'usageretrouvédesesdeuxbraspourimiterHarrytombantdesonbalai.MalefoyconsacraunebonnepartieducoursdePotionsàmimerlesDétraqueurs.Auboutd'unmoment,Ronn'ytintplusetluijetaàlafigureungroscœurdecrocodilebiengluant,cequiamenaRogueàenlevercinquantepointsàGryffondor.
—Sijamaisc'estencoreRoguequinousfaitlescoursdeDéfensecontrelesforcesduMal,jemefaisportermalade,ditRontandisqu'ilsserendaientdanslaclassedeLupinaprèsledéjeuner.Regardequiestàl'intérieur,Hermione.
Hermionejetauncoupd'œilderrièrelaporte.
—Çava!dit-elle.
LeprofesseurLupinétaitderetour.Ilnepouvaitfaireaucundoutequ'ilavaitétémalade.Savieillerobedesorcierpendaitsursesépaulesetilavaitdegrandscernesnoirssouslesyeux.Iladressacependantunsourireauxélèvesquis'installèrentetexplosèrentaussitôtenrécriminationscontreRogueenseplaignantdesaconduitependantl'absencedeLupin.
—Cen'estpasjuste,ilfaisaitunsimpleremplacement,pourquoinousa-t-ildonnéundevoir?
—Onnesaitriensurlesloups-garous.
—Deuxrouleauxdeparchemin!
—Avez-vousditauprofesseurRoguequenousn'avionspasencoreétudiécechapitre?demandaLupin,lessourcilslégèrementfroncés.
Lebrouhaharepritdeplusbelle.
—Oui,maisilnousaditqu'onétaittrèsenretard.
—Etilnenousécoutaitpas...
—Deuxrouleauxdeparchemin!
LeprofesseurLupinsouritenvoyantlesvisagesindignés.
—Nevousinquiétezpas,jeparleraiauprofesseurRogue.Etvousn'aurezpasbesoindefairecedevoir.
—Oh,non,ditHermione,déçue.Jel'avaisdéjàterminé.
Lecoursfutpassionnant.LeprofesseurLupinavaitapportéunecagedeverrequicontenaitunPitiponk,unepetitecréature,apparemmentfrêleetinoffensive,dotéed'uneseulepatteetdontlecorpsetlesbrassemblaientconstituésdefiletsdefuméeentrelacés.
—Cettecréatureattirelesvoyageursverslessolsmarécageux,expliqualeprofesseurLupin.Avez-vousremarquélalanternequ'iltientàlamain?Ilsautillesursapatte,lesgenssuiventlalumièreet...
LePitiponkémitunhorriblebruitdesuccioncontrelaparoideverredesacage.
Lorsquelaclocheretentit,toutlemonderamassasesaffairesetsedirigeaverslasortie.
—Uninstant,Harry,ditalorsleprofesseurLupin.J'aiquelquechoseàvousdire.
Harryfitvolte-faceets'approchadeLupinquirecouvraitlacagedeverreduPitiponkd'unmorceaud'étoffe.
—J'aientenduparlerdumatch,poursuivitleprofesseurenrangeantseslivresdanssoncartable,etj'aiéténavréd'apprendreladestructiondevotrebalai.Ya-t-ilmoyendeleréparer?
—Non,réponditHarry.LeSaulel'acasséenmillemorceaux.
Lupinsoupira.
—IlsontplantéceSaulecogneurl'annéedemonarrivéeàPoudlard.Al'époque,legrandjeuconsistaitàessayerdes'enapprochersuffisammentpourtoucherletronc.Alafin,ungarçondunomdeDaveGoujonafailliperdreunœiletnousn'avonspluseuledroitdenousenapprocher.Unbalain'avaitaucunechancedes'entirerindemne.
—Onvousaaussiracontécequis'estpasséaveclesDétraqueurs?demandaHarry.
Ilavaiteudumalàsedécideràposerlaquestion.
—Oui,réponditLupin.Jecroisbienqu'onn'avaitjamaisvuleprofesseurDumbledoreaussiencolère.Ilsontdumalàtenirenplace...Ilssontfurieuxqu'onleurrefusel'entréedansl'enceintedel'école...J'imaginequec'estàcaused'euxquevousêtestombé?
—Oui,ditHarry.
Ilhésita,puislaquestionqu'ilavaitentêtefranchitseslèvrespresquemalgrélui:
—Pourquoi?Pourquoiest-cequ'ilsmefontceteffet-là?Est-cequejesuis...
—Çan'arienàvoiravecunequelconquefaiblesse,ditaussitôtleprofesseurLupincommes'ilavaitludanslespenséesdeHarry.LesDétraqueursvousaffectentplusquen'importequid'autreparcequ'ilyadansvotrepassédeshorreursquin'existentpaschezlesautres.
Unrayondesoleilhivernaltraversalasalle,éclairantlescheveuxgrisdeLupinetlesridesquicreusaientsonvisageencorejeune.
—LesDétraqueurscomptentparmilesplusrépugnantescréaturesqu'onpuissetrouveràlasurfacedelaterre.Ilsinfestentleslieuxlesplussombres,lesplusimmondes,ilsjouissentdelapourritureetdudésespoir,ilsvidentdetoutepaix,detoutespoir,detoutbonheur,l'airquilesentoure.MêmelesMoldussententleurprésence,bienqu'ilsnepuissentpaslesvoir.Quandons'approchetropprèsd'unDétraqueur,toutesensationdeplaisir,toutsouvenirheureuxdisparaissent.Sionluiendonneletemps,leDétraqueursenourritdesautresjusqu'àlesréduireàquelquechosequiluiressemble–desêtresmaléfiques,dépourvusd'âme.Celuiquisubitsonpouvoirnegardeplusenmémoirequelespiresmomentsdesavie.Etlespiresmomentsdevotrevie,Harry,suffiraientàfairetombern'importequidesonbalai.Iln'yaaucunehonteàça.
—Quandilssontprèsdemoi...
Harrys'interrompit,leregardfixésurlebureaudeLupin.
—...j'entendsVoldemortquituemamère,acheva-t-il,lagorgeserrée.
LupinamorçaunmouvementcommepourprendreHarryparl'épaule,maisilseravisa.Ilyeutunmomentdesilence.
—Pourquoisont-ilsentréspendantlematch?demandaenfinHarryd'untonamer.
—Ilscommencentàavoirfaim,ditLupinenfermantsoncartable.Dumbledorerefusedeleslaisserpénétrerdansl'enceintedel'école,ilsn'ontplusdeproiehumainesouslamain...Jepensequ'ilsn'ontpaspurésisterenvoyantlafoulerassembléedanslestade.Toutecetteexcitation...cesémotionsexacerbées...c'estl'idéequ'ilssefontd'unfestin.
—Azkabandoitêtreunendroithorrible,murmuraHarry.
Laminesombre,Lupinapprouvad'unsignedetête.
—Laforteresseestsituéesurunminusculeîlotaulargedescôtes,maisiln'yamêmepasbesoindemuroud'eaupourgarderlesprisonniers.Ilssontenfermésdansleurpropretête,incapablesd'avoirlamoindrepenséeagréable.Laplupartd'entreeuxdeviennentfousenquelquessemaines.
—Pourtant,SiriusBlackabienréussiàleuréchapper,ditlentementHarry.
LecartabledeLupinglissadubureauettombaparterre.Ilsebaissaaussitôtpourleramasser.
—Oui,dit-ilenserelevant.Blackadûtrouverlemoyendelescombattre.Jenecroyaispasquec'étaitpossible...Normalement,lesDétraqueursvidentlessorciersdeleurspouvoirslorsqu'onleslaissetroplongtempsenleurprésence...
—Maisvous,dansletrain,vousavezréussiàfairepartirceDétraqueur,ditsoudainHarry.
—Ilexiste...certainsmoyensdedéfensedontonpeutseservir,réponditLupin.Maisiln'yavaitqu'unseulDétraqueurdanscecompartiment.Plusilssontnombreux,plusilestdifficiledeleurrésister.
—Quelssontcesmoyensdedéfense?demandaHarry.Vouspourriezmelesapprendre?
—CombattrelesDétraqueursn'estpasmaspécialité,Harry...Bienaucontraire...
—Maiss'ilsreviennentpendantleprochainmatch,ilfautbienquejemedéfende...
Lupinleregardadanslesyeux.LevisagedeHarryexprimaitunedéterminationfarouche.Lupinsemblahésiter.
—Bon...trèsbien,dit-ilenfin.Jevaisessayerdevousaider.Maisilfaudraattendreleprochaintrimestre.Ilmerestebeaucoupdechosesàfaireavantlesvacances.J'aichoisiuntrèsmauvaismomentpourtombermalade.
Harryretrouvatrèsviteunexcellentmoral:toutd'abord,lapromesseduprofesseurLupindeluidonnerdesleçonsdedéfensecontrelesDétraqueursluifaisaitespérerquejamaisplusiln'entendraitleshurlementsdéchirantsdesamèreaumomentdesamort,ensuitelavictoireécrasantedel'équipe
deSerdaiglesurcelledePoufsouffle,àlafindumoisdenovembre,laissaitauxGryffondorunechancederemporterlacoupe.Duboisretrouvatoutesonénergieetfittravaillersonéquipeavecplusd'acharnementquejamaisdanslapluieglacéequicontinuadetomberaudébutdumoisdedécembre.Harrynevitplusl'ombred'unDétraqueur.LafureurdeDumbledorelesavaitmaintenusàleurposte,auxentréesdel'école.
Deuxsemainesavantlafindutrimestre,uneclartéd'unblancd'opaledissipal'obscuritéducieletunbeaumatin,lesolboueuxsecouvritd'ungivreétincelant.L'atmosphèrequirégnaitàl'intérieurduchâteauannonçaitNoël.LeprofesseurFlitwick,quienseignaitlessortilèges,avaitdéjàdécorésaclassedepetitesféesscintillantescommedeschandellesetlesélèvesparlaientd'unairravideleursprojetspourlesvacances.RonetHermioneavaientdécidéderesteràPoudlard.Ronprétendaitquec'étaitparcequ'ilnesupporteraitpasdepasserdeuxsemainesencompagniedePercy,etHermioneaffirmaitqu'elledevaitabsolumentalleràlabibliothèquependantcettepériode,maisHarrysavaitqu'enréalité,c'étaitparcequ'ilsnevoulaientpaslelaisserseuletilleurenétaitextrêmementreconnaissant.
Alagrandejoiedetoutlemonde,saufdeHarry,unedeuxièmevisiteàPré-au-lardétaitprévuepourledernierweek-enddutrimestre.
—OnvapouvoirachetertousnoscadeauxdeNoëllà-bas!ditHermione.MesparentsserontenchantésquejeleurenvoiedesfilsdentairesàlamenthedechezHoneydukes!
Lesparentsd'Hermioneétaientdentistes.
Résignéàêtreleseulélèvedetroisièmeannéequineparticiperaitpasàcettesortie,HarryempruntaàDuboisunexemplairedeQuelbalaichoisir?etdécidadepasserlajournéeàserenseignersurlesdifférentsmodèlesdisponibles.Lorsdesséancesd'entraînement,ils'étaitservid'undesbalaisdel'école,unevieilleÉtoilefilante,quimanquaitdepuissanceetdestabilité.Illuifallaitàtoutprixunnouveaubalaiàlamesuredesestalents.
Lesamedimatin,jourdelasortieàPré-au-lard,HarryditaurevoiràRonetàHermione,emmitouflésdansleurscapesetleursécharpes,etretournadanslatourdeGryffondor.Au-dehors,laneigeavaitcommencéàtomberetlechâteauétaitplongédanslesilence.
—Hé!Harry!
IlsetrouvaitdansuncouloirdudeuxièmeétageetFredetGeorgevenaientd'apparaîtrederrièrelastatued'unesorcièreborgneetbossue.
—Qu'est-cequevousfaiteslà?s'étonnaHarry.Commentçasefaitquevousn'êtespaspartisaveclesautres?
—Onvoulaittedonnerquelquechosed'amusantavantd'yaller,réponditFredavecunclind'oeilmystérieux.Viensvoir...
Ilmontrad'unsignedetêteunesalledeclassevideàgauchedelasorcièreborgne.HarrysuivitFredetGeorgeàl'intérieur.GeorgerefermalaportesansbruitpuissetournaversHarryavecunsourirerayonnant.
—OnauncadeaudeNoëlpourtoiavecunpeud'avance,dit-il.
D'ungestemajestueux,Fredtiraquelquechosedesacapeetleposasurunetable.C'étaitungrandmorceaudeparchemincarré,trèsabîmé,quineportaitaucuneinscription.Harry,quisoupçonnaitFredetGeorgedeluifaireunedecesfarcesdontilsavaientlesecret,regardal'objetd'unairperplexe.
—Etc'estquoi,ça?demanda-t-il.
—Ceci,réponditGeorgeentapotantleparchemin,c'estlesecretdenotresuccès.
—Onadumalàs'enséparer,ajoutaFred,maisons'estditquetuenavaisplusbesoinquenous.
—Detoutefaçon,onleconnaîtparcœur,ditGeorge.Etonadécidédeteleléguer.Ilnenoussertplusàgrand-chose,maintenant.
—Etàquoiçapeutm'êtreutile,cevieuxboutdeparchemin?demandaHarry.
—Cevieuxboutdeparchemin?s'exclamaFredavecunegrimace,commesiHarryvenaitdel'offensergravement.Explique-lui,George.
—Ehbien,voilà...Quandnousétionsenpremièreannée,jeunes,insouciants,innocents...
Harryeutunpetitrire.Iln'imaginaitpasqueFredetGeorgeaientjamaispuêtreinnocents.
—Disons,plusinnocentsqu'aujourd'hui,repritGeorge,nousavonseuunpetitennuiavecRusard.
—OnavaitfaitexploseruneBombabousedanslecouloiret,pouruneraisonmystérieuse,çaneluiapaspludutout.
—Alors,ilnousatraînésdanssonbureauetilnousamenacésdel'habituelle...
—...retenue...
—...éventration...
—etautres...Etnous,onaremarquéquesuruntiroirdesonarmoirederangement,ilétaitécrit:Objetsdangereuxconfisqués.
—Nemedispasque...lançaHarryavecungrandsourire.
—Qu'est-cequetuauraisfaitànotreplace?ditFred.GeorgeadétournésonattentionenlaissanttomberuneautreBombabouse,moi,j'aiouvertletiroiretj'airéussiàattraper...ceci.
—JenepensepasqueRusardaitjamaissucomments'enservir,ditGeorge.Maisils'estprobablementdoutédecequec'était,sinon,ilnel'auraitpasconfisqué.
—Etvous,voussavezcommentçamarche?
—Oh,oui.réponditFredavecunsouriregoguenard.Cettepetitemerveillenousenaapprisplusquetouslesprofesseursdel'écoleréunis.
—Vousessayezdemefairemarcher,ditHarryenregardantlevieuxboutdeparcheminrâpé.
—Tucroisça?répliquaGeorge.
Ilsortitsabaguettemagiqueeteffleuraleparcheminenrécitant:
—Jejuresolennellementquemesintentionssontmauvaises.
Aussitôt,depetitstraitsd'encreserépandirentsurleparcheminendessinantcommeunetoiled'araignée.Lestraitssejoignirent,secroisèrent,s'étendirentauxquatrecoinsduparchemin.Puisdesmotstracésd'unegrandeécriturerondeàl'encreverteapparurentenhautdudocument:
MessieursLunard,Queudver,PatmoletCornedruespécialistesenassistanceauxManiganceursdeMauvaisCoupssontfiersdevousprésenterLACARTEDUMARAUDEUR
Leparcheminreprésentaitàprésentunplandétailléduchâteauetduparcenvironnant.Maisleplusremarquable,c'étaientlespointsminusculesqu'onvoyaitbougericioulà,chacunaccompagnéd'unnomécritenlettresminuscules.Ébahi,Harrysepenchasurleparchemin.UnpetitpointsituédanslecoinsupérieurgaucheindiquaitqueleprofesseurDumbledorefaisaitlescentpasdanssonbureau.UnautrepointreprésentaitMissTeigne,lachatteduconcierge,quirôdaitaupremierétage.Peeves,l'espritfrappeur,cabriolaitdanslasalledestrophées.Harryremarquaalorsautrechose.
Cettecartemontraitplusieurspassagessecretsqu'ilneconnaissaitpas.Etplusieursd'entreeuxmenaient...
—APré-au-lard,ditFredensuivantl'und'euxduboutdel'index.Ilyenaseptentout.Rusardconnaîtcesquatre-là–illesmontraàHarry–maisonestsûrsd'êtrelesseulsàconnaîtreceux-ci.Net'occupepasdeceluiquisetrouvederrièrelemiroir,auquatrièmeétage.Onl'aempruntéjusqu'àl'hiverdernier,maisilyaeuunéboulementetilestdevenuimpraticable.Celui-là,personnen'adûl'utiliservuqueleSaulecogneurestplantéjusteau-dessusdel'entrée.Maiscelui-cimènedanslacavedeHoneydukes.Onl'apristrèssouvent.Etturemarquerasquel'entréeestsituéeàl'endroitprécisoùsetrouvelastatuedelasorcièreborgne.
—Lunard,Queudver,PatmoletCornedrue,nousvousdevonsbeaucoup,soupiraGeorgeentapotantlacarte.
—C'étaientdeshommespleinsdenoblessequionttravaillésanscompterpouraiderunenouvellegénérationàviolerlesrèglements,ditFredd'untonsolennel.
—Exact,approuvaGeorge.N'oubliepasd'effacerlacarteaprèschaqueusage...
—Sinon,toutlemondepourralalire,avertitFred.
—Ilsuffitdeluidonneruncoupdebaguettemagiqueenprononçantlaformule:«Méfaitaccompli!»etleparcheminredeviendravierge.
—Atoutàl'heurechezHoneydukes...
FredetGeorgequittèrentalorslasalleavecunsouriresatisfait.
Harryrestaseulàcontemplerlacartemiraculeuse.IlregardauneminusculeMissTeignetourneràgaucheetreniflerquelquechosesurlesol.SivéritablementRusardneconnaissaitpascepassage,Harrypourraitsortirdel'enceintedel'écolesanspasserdevantlesDétraqueurs...
MaisunephraseprononcéeunjourparMrWeasleyluirevintsoudainenmémoire:«Netefiejamaisàquelquechosecapabled'agiretpensertoutseulsitunevoispasoùsetrouvesoncerveau.»
Lacartequ'ilavaitsouslesyeuxétaitprécisémentl'undecesobjetsmagiquesdangereuxcontrelesquelsMrWeasleyavaitprononcécettemiseengarde...AssistanceauxManiganceursdeMauvaisCoups...MaisHarryseditqu'aprèstout,ilvoulaitutilisercettecartesimplementpouralleràPré-au-lard,paspourvolerquelquechoseoutuerquelqu'un...D'ailleurs,FredetGeorges'enétaientservispendantdesannéessansqu'illeurarriveriendefâcheux...
HarrysuivitdudoigtlepassagequimenaitchezHoneydukes.
Puis,brusquement,commes'ilobéissaitàunordreimpérieux,ilroulaleparchemin,lefourradansunepocheetsedirigeaverslaportequ'ilentrouvritdequelquescentimètres.Lecouloirétaitdésert.Avecprécaution,ilquittalasalledeclasseetseglissaderrièrelastatuedelasorcièreborgne.
Quefallait-ilfaire?Ilressortitlacarteets'aperçutavecsurprisequ'unnouveaupetitpointyfigurait.Ilportaitlenomde«HarryPotter»etsetrouvaitexactementàl'endroitoùlevéritableHarrys'étaitarrêté,aumilieuducouloirdudeuxièmeétage.Enobservantattentivementleparchemin,Harryvitsaminusculeimagequitapotaitlastatuedelasorcièreavecsabaguettemagique.Harrysaisitsavraiebaguetteettapotalastatue.Rienneseproduisit.Ilconsultaànouveaulacarte.Unetoutepetitebulle,commedansunebandedessinée,apparutalorsàcôtédesonimage.Ilyétaitécritlemot«Dissendium».
—Dissendium!murmuraHarryendonnantuncoupdebaguettesurlastatue.
Aussitôt,labossedelasorcièreglissalatéralementendégageantunespacesuffisantpourpermettrelepassaged'unepersonneplutôtmince.Harryrangeasacarteetplongeatêtelapremièredansl'ouverture.
Ilglissalonguementdansunesortedetoboggandepierrepuisatterritsurunsoldeterrefroidethumide.Ilserelevadansuneobscuritétotale,sortitsabaguetteetmarmonna:«Lumos!»Unraidelumièreéclairaalorsunpassageétroitetbasdeplafondcreusédanslaterre.Iltapotalacarteavecl'extrémitédesabaguettemagiqueenmurmurant:«Méfaitaccompli!»Instantanément,leparcheminredevintvierge.Illepliasoigneusement,lerangeadanssapocheetavançadanslepassage,lecœurbattant,dansunmélanged'excitationetd'appréhension.
Lepassagedécrivaitdescourbesincessantes.Harryavaitl'impressiondesetrouverdansleterrierd'unlapingéant.Labaguetteenavantpouréclairerlavoie,ilavançad'unbonpas,trébuchantdetempsàautresurlesolinégal.
Ileutl'impressiondemarcherainsipendantuneheure.Enfin,lepassageremontaenpentedouce.Lesoufflecourt,Harryhâtalepas,lesjouesbrûlantes,lespiedsglacés.
Dixminutesplustard,ilarrivaaupiedd'unvieilescalierdepierreauxmarchesuséesquis'élevaitdansl'obscurité.Sansfairedebruit,ilmontalesmarches,encomptacent,deuxcents,puiscessadecompter,lesyeuxfixéssursespieds.Soudain,satêteheurtaquelquechosededur.
Apparemment,ils'agissaitd'unetrappe.Harryrestauninstantimmobileàsemasserlecrâne,l'oreilleauxaguets.Toutétaitsilencieuxau-dessusdelui.Ilpoussaalorslatrappeetjetauncoupd'oeil.
Ilsetrouvaitdansunecaverempliedecaissesetdecageots.Harrysehissaàtraversl'ouvertureetrefermalatrappe.Ellesefondaitsiparfaitementdanslapoussièredusolqu'ilétaitimpossibledelaremarquer.Ils'avançasansbruitversl'escalierdeboisquimenaitaurez-de-chaussée.Aprésent,ilentendaitdesvoix.Uneclochetteretentitetuneportes'ouvrit,puissereferma.Uninstantplustard,uneautreporte,beaucoupplusproche,s'ouvritàsontour.Quelqu'uns'apprêtaitàdescendreàlacave.
—Etrapporte-moiaussiuneautreboîtedeGommesdeLimaces,chéri,ditunevoixdefemme.Iln'yenapresqueplus.
Despasdescendirentlesmarches.Harryseprécipitaderrièreuneénormecaisseetattendit.Quelqu'undéplaçaitdesboîtesencartoncontrelemurd'enface.C'étaitlemomentoujamais...
Rapideetsilencieux,Harrysortitdesacachetteetmontal'escalier.Enjetantunregardderrièrelui,ilvitledosd'unhommemassifquiavaitplongésatêtechauveetluisanteaufondd'unegrandecaisse.Enhautdesmarches,Harryentrouvrituneporteetseglissaparl'entrebâillement.IlseretrouvaalorsderrièrelecomptoirdeHoneydukes.Courbéendeux,ilparvintàpasserdel'autrecôtésansêtrevuetseredressacommesiderienn'était.
Ilyavaittantd'élèvesdePoudlarddanslaboutiquequepersonnenefitattentionàlui.IlsefaufilaparmilafouleetétouffaunrireenimaginantlatêtequeferaitDudleys'ilpouvaitvoiroùHarrysetrouvaitencetinstant.
D'innombrablesétagèresdébordaientdesplussucculentesfriandisesqu'onpuisseimaginer.Desnougatsmoelleux,descubesdeglaceàlanoixdecoco,descaramelsdorés,descentainesdechocolatsdifférentsdisposésenrangéesbiennettes.IlyavaitaussiungrandtonneauremplidedragéessurprisesdeBertieCrochueetunautrequicontenaitdesFizwizbiz,lesfameuxsorbetsquipermettentdes'éleverau-dessusdusol,etdontRonluiavaitdéjàparlé.Surunautremur,ontrouvaitlesbonbonsà«Effetsspéciaux»:desBullesbaveuses(unchewing-gumproduisantdesbullesmauvesqu'ilétaitimpossibledefaireéclateravantplusieursjours),d'étrangesfilsdentairesquidéposaientdusucreàlamentheentrelesdents,deminusculesGnomesaupoivre(«Crachezlefeudevantvosamis!»),desSourisglacées(«Vousentendrezvosdentscouiner!»),despâtesdementheenformedecrapauds(«Vouslessentirezsauterdansvotreestomac!»),dedélicatesplumesensucreetdesbonbonsexplosifs.
Harrysemêlaàungrouped'élèvesdesixièmeannéeets'approchad'unepancartequiindiquait:«Goûtsbizarres».Justeau-dessous,RonetHermiones'intéressaientàunpanierremplidesucettesparfuméesausang.Harryseglissaderrièreeux.
—Oh,non,beurk,Harryn'aimerapasçadutout,cesontdessucettespourvampires,disaitHermione.
—Etça?demandaRonenmettantunbocaldeNidsdeCafardssouslenezd'Hermione.
—Oh,non,sûrementpas,ditHarry.Ronfaillitlâcherlebocal.
—Harry!s'exclamaHermioned'unepetitevoixaiguë.Qu'est-cequetufaislà?Comment...commentas-tu...?
—Ehben,disdonc!s'écriaRond'untonadmiratif.Tuasapprisàtransplaner?
—Biensûrquenon,réponditHarry.
Ilbaissalavoixpourquelesautresnepuissentpasl'entendreetleurracontatoutel'histoiredelacarteduMaraudeur.
—CommentçasefaitqueFredetGeorgenemel'aientjamaisdonnéeàmoi?ditRon,scandalisé.Jesuisleurfrère!
—MaisHarrynevasûrementpaslagarder!assuraHermione,commesil'idéeluiparaissaitridicule.IlvaladonnerauprofesseurMcGonagall,n'est-cepas,Harry?
—Certainementpas,répliquaHarry.
—Tuesfolle?ditRonenlançantàHermioneunregardeffaré.Sepriverdequelquechosed'aussiformidable?
—Sijeladonnais,ilfaudraitquejedisecommentj'aifaitpourmelaprocurer,fitremarquerHarry.EtRusardcomprendraittoutdesuitequec'estFredetGeorgequil'ontvoléedanssontiroir.
—EtSiriusBlack?chuchotaHermione.Ilpourraitutiliserundespassagesindiquéssurlacartepourpénétrerdanslechâteau.Ilfautquelesprofesseurssoientaucourant.
—Ilestimpossiblequ'ilentreparl'undecespassages,réponditprécipitammentHarry.Ilyasepttunnelssecrets,d'accord?D'aprèsFredetGeorge,Rusardenconnaîtdéjàquatre.UnautreaboutitsousleSaulecogneur,donconnepeutpasensortir.Etceluiquej'aipris,impossibled'endécouvrirl'entréedanslacave.Ilfautvraimentsavoirqu'ilestlà.
Harryeutsoudainundoute:etsiBlackleconnaissait,cepassage?MaisRonmontraunavisapposésurlaportedumagasin:
PARORDREDUMINISTÈREDELAMAGIE
Ilestrappeléànotreaimableclientèlequejusqu'ànouvelavis,desDétraqueurspatrouillerontdanslesruesdePré-au-lardtouteslesnuitsàpartirducoucherdusoleil.Cettemesure,prisedansl'intérêtdelapopulation,resteraenvigueurjusqu'àlacapturedeSiriusBlack.Enconséquence,nousvousrecommandonsdeterminervosachatsavantlatombéedelanuit.
JoyeuxNoëlàtous!
—Tuvois?ditRonàvoixbasse.J'aimeraisbienvoirSiriusBlackessayerd'entrerchezHoneydukesaveclesruespleinesdeDétraqueurs.D'ailleurs,lespatronsdumagasinl'entendraientsiquelqu'unessayaitdes'introduirechezeuxenpleinenuit.Ilshabitentjusteau-dessus.
—Oui,mais...mais...
Visiblement,Hermionefaisaittousleseffortspossiblespourtrouveruneautreobjection.
—Detoutefaçon,dit-elleenfin,HarrynedevraitpasveniràPré-au-lard.Iln'apasd'autorisationsignée!Siquelqu'uns'enaperçoit,ilseradanslesennuisjusqu'aucou!Etlanuitn'estpasencoretombée.Qu'est-cequisepasseraitsiSiriusBlackapparaissaitmaintenant?
—IlauraitdumalàretrouverHarrylà-dedans,réponditRonenmontrantd'unsignedetêtelestourbillonsdeneigeépaissequitombaientau-dehors.Çasuffit,Hermione,c'estNoël,Harryabienledroitdes'amuserunpeu.
Hermione,contrariée,semorditlalèvre.
—Tuvasmedénoncer?demandaHarryavecunsourire.
—Oh,biensûrquenon,maisenfin,quandmême,Harry...
—TuasvulesFizwizbiz,Harry?ditRonenl'emmenantprèsdutonneau.EtlesGommesdeLimaces?EtlesSuçacides?Fredm'enadonnéunquandj'avaisseptans–çam'afaituntrouaumilieudelalangue.JemesouviensqueMamanluiadonnédescoupsdebalai.
Roncontemplad'unairsongeurlaboîtedeSuçacides.
—TucroisqueFredmangeraitquelquesNidsdeCafards,sijeluidisaisquecesontdescacahuètes?
LorsqueRonetHermioneeurentfaitleurchoixetpayéleursachats,toustroissortirentdechezHoneydukesetretrouvèrentleblizzardquicontinuaitdesouffler.
Pré-au-lardavaitl'aird'unecartepostale.Lescottagesetlesboutiquesétaientrecouvertsd'unecouchedeneigefraîche.Descouronnesdehouxétaientaccrochéesau-dessusdesportesetdesguirlandesdechandellesmagiquespendaientauxbranchesdesarbres.
Harryfrissonna.ContrairementàRonetàHermione,iln'avaitpasdecape.Ilsremontèrentlarue,penchéscontrelevent.
—Ça,c'estlaposte,ditHermioneàHarryencriantàtraverssonécharpe.
—Etlà-bas,c'estZonko,indiquaRon.
—OnpourraitalleràlaCabanehurlante...
—Etqu'est-cequetudiraisd'allerboireuneBièraubeurreauxTroisBalais?proposaRonen
claquantdesdents.
Harry,quiavaitlesmainsgelées,trouval'idéeexcellente.Ilstraversèrentdonclarueetpénétrèrentdanslaminusculeauberge.
L'endroitétaitbondé,bruyant,chaleureuxetenfumé.Unejoliefemmeauxcourbesgénéreusesservaitunebandedesorciersbraillardsaccoudésaubar.
—C'estMadameRosmerta,ditRon.Jevaischercherleschopes,d'accord?ajouta-t-ilenrougissantunpeu.
HarryetHermiones'avancèrentverslefonddelasalleoùilstrouvèrentunepetitetablelibreentreunefenêtreetlesplendidesapindeNoëldresséprèsdelacheminée.RonrevintcinqminutesplustardavectroischopesdeBièraubeurrechaude.
—JoyeuxNoël,dit-ilenlevantsachope.
Harrybutunelonguegorgée.C'étaitlachoselaplusdélicieusequ'ileûtjamaisgoûtéeetilsentaittoutsoncorpsseréchaufferdel'intérieur.
Unbrefcoupdeventluiébouriffalescheveux.LaportedesTroisBalaisvenaitdes'ouvrir.Par-dessusleborddesachope,Harryjetauncoupd'œilauxnouveauxarrivantsetfaillits'étrangler.
Dansuntourbillondeneige,lesprofesseursMcGonagalletFlitwickfirentleurentréedansl'auberge,suivisdeprèsparHagrid,engrandeconversationavecunhommetrapucoifféd'unchapeaumelonvertetvêtud'unecapeàrayures.C'étaitCornéliusFudge,leministredelaMagie.
Enunéclair,RonetHermioneposèrentlesmainssurlatêtedeHarryetappuyèrentvigoureusementpourleforceràs'accroupirsouslatable.DégoulinantdeBièraubeurre,sachopeserréecontrelui,Harry,àprésenthorsdevue,regardalespiedsdesnouveauxvenuss'avancerverslebar,s'arrêter,puisrepartirdanssadirection.
Au-dessusdelui,ilentenditHermionemurmurer:«Mobiliarbus!»
Aussitôt,lesapindeNoël,prèsdelacheminée,s'élevadequelquescentimètres,sedéplaçalatéralementetretombasansbruitjustedevantleurtableenlesdissimulantauxregards.Atraverslesbranchesbassesdusapin,Harryvitlespiedsdequatrechaisess'écarterdelatablevoisine,puisilentenditleministreetlestroisprofesseurss'asseoiravecdesgrognementsdesatisfaction.
Harrydistinguaensuitedeschaussuresàhautstalonsquis'avançaientversleurtable.
—Lejusd'oeilletdansunpetitverre?ditunevoixdefemme.
—Pourmoi,réponditlavoixduprofesseurMcGonagall.
—Quatrepintesd'hydromelauxépices?
—Ça,c'estpourmoi,Rosmerta,ditHagrid.
—Siropdecerisesodaavecbouledeglaceetombrelle?
—Miam!ditleprofesseurFlitwickavecunclaquementdelangue.
—Etlerhumgroseille,c'estpourvous,MonsieurleMinistre.
—Merci,machèreRosmerta,ditlavoixdeFudge.Jesuisravidevousrevoir.Vousprendrezbienquelquechoseavecnous?Asseyez-vousdonc.
—Mercibeaucoup,MonsieurleMinistre.
Harryregardalestalonshautss'éloignerpuisrevenir.Ilsentaitsoncœurbattredouloureusementdanssapoitrine.Commentavait-ilpuoublierquepourlesprofesseursaussi,c'étaitledernierweek-enddutrimestre?Combiendetempsallaient-ilsresterassislà?Ilavaitbesoind'unpeudetempspourseglisserdanslacavedeHoneydukess'ilvoulaitêtrederetouràPoudlardavantlanuit...
—Alors,qu'est-cequivousamènedanscetrouperdu,MonsieurleMinistre?demandalavoixdeMadameRosmerta.
HarryvitlecorpsdeFudgepivotersursachaisecommes'ilregardaitautourdeluipourvérifierquepersonned'autrequesesinterlocuteursnepouvaitl'entendre.Puis,àvoixbasse,ilrépondit:
—SiriusBlack,bienentendu,quid'autre?J'imaginequevousavezappriscequis'estpasséàl'écolelejourdeHalloween?
—J'enaivaguemententenduparler,reconnutMadameRosmerta.
—Vousavezracontéçadanstoutel'auberge,Hagrid?ditleprofesseurMcGonagalld'untonexaspéré.
—VouspensezqueBlackesttoujoursdanslecoin,MonsieurleMinistre?chuchotaMadameRosmerta.
—J'ensuiscertain,réponditbrièvementFudge.
—VoussavezquelesDétraqueursontfouillémonaubergedeuxfois?repritMadameRosmerta,unpeuagacée.Tousmesclientssontpartisterrifiés...C'esttrèsmauvaispourlecommerce,MonsieurleMinistre.
—MachèreRosmerta,jen'aimepaspluslesDétraqueursquevous,réponditFudge,gêné,maisc'estuneprécautionnécessaire...C'estmalheureux,maisc'estcommeça...Jeviensd'envoirun,ilssontfurieuxcontreDumbledoreparcequ'ilrefusedeleslaisserentrerdansl'enceinteduchâteau.
—Ilabienraison,ditsèchementleprofesseurMcGonagall,commentvoulez-vousqu'ondonnedescoursavecdeshorreurspareillesautourdenous?
—Trèsjuste,trèsjuste,couinaleminusculeprofesseurFlitwick,dontlespiedsnetouchaientpaslesol.
—N'oublionstoutdemêmepasqu'ilssontlàpourvousprotégerd'undangerencoreplusgrand,objectaFudge.NoussavonstousdequoiBlackestcapable...
—Jen'arrivetoujourspasàlecroire,ditMadameRosmertad'unairsongeur.Jamaisjen'auraisimaginéqueSiriusBlackprendraitlepartidesforcesduMal...Jemesouviensquandilétaitpetit,àPoudlard...Sivousm'aviezditàcemoment-làqu'ildeviendraitcequ'ilestaujourd'hui,j'auraispenséquevousaviezbutropd'hydromel.
—Vousneconnaissezpaslamoitiédel'histoire,Rosmerta,ditFudged'untonabrupt.Lesgensnesaventpaslepire.
—Lepire?ditMadameRosmertad'untonexcitéparlacuriosité.Pirequed'assassinertouscesmalheureux?
—Eneffet.
—Jen'arrivepasàlecroire.Qu'est-cequipourraitêtrepire?
—VousavezditquevousvoussouveniezdeluiquandilétaitàPoudlard,Rosmerta?murmuraleprofesseurMcGonagall.Etvousvousrappelezquiétaitsonmeilleurami?
—Bienentendu,réponditMadameRosmertaavecunpetitrire.Onnevoyaitjamaisl'unsansl'autre.Jenecomptepluslesfoisoùilssontvenusici...Ilsmefaisaientrire!Ahça,onpeutdirequ'ilsfaisaientunebelleéquipe,SiriusBlacketJamesPotter!
Harrylâchasachopequitombaparterreavecunbruitsonore.Ronluidonnauncoupdepied.
—Justement,repritleprofesseurMcGonagall.BlacketPotter,leschefsdeleurpetitebande.Touslesdeuxtrèsbrillants,biensûr–exceptionnellementbrillants,envérité–maisjecroisquejamaisaucunélèvenenousacauséautantd'ennuisquecesdeux-là.
—Jen'ensuispassûr,ditHagridavecunpetitrire.FredetGeorgeWeasleypeuventégalementprétendreautitre.
—OnauraitditqueBlacketPotterétaientdeuxfrères!intervintleprofesseurFlitwick.Absolumentinséparables!
—Sansaucundoute,ditFudge.PotteravaituneconfianceabsolueenBlack.Etc'étaittoujoursvraiquandilsontquittél'école.BlackétaittémoinaumariagedeJamesetdeLily.Etc'estluiquiaétéleparraindeHarry.Harrynesaitriendetoutcela,biensûr.Vousimaginezl'effetqueçaluiferait?
—ParcequeBlacks'estassociéàVous-Savez-Qui?chuchotaMadameRosmerta.
—Encorepire,machèreRosmerta...
Fudgebaissalavoixetpoursuivitdansunesortedemarmonnementàpeineaudible:
—RaressontceuxquisaventquelesPotterétaientparfaitementconscientsd'êtrelacibledeVous-Savez-Qui.Dumbledore,quiluttaitsansrelâchecontreleMagenoir,disposaitd'unbonnombre
d'espionsfortutiles.L'und'euxl'amisaucourantetDumbledoreaimmédiatementavertiJamesetLily.Illeuraconseillédesecacher.Maiscommevousvousendoutez,ilétaitdifficiledesecacherdeVous-Savez-Qui.Alors,Dumbledoreleuraditquelemeilleurmoyen,c'étaitd'avoirrecoursàunsortilègedeFidelitas.
—Commentçamarche?demandaMadameRosmertaquisemblaitpassionnée.
LeprofesseurFlitwicks'éclaircitlagorge.
—C'estunsortilèged'unegrandecomplexité,dit-ild'unepetitevoixaiguë.Ils'agitd'unprocédémagiquedestinéàcacherunsecretaucœurd'unêtreunique.L'informationestdissimuléeàl'intérieurmêmedelapersonnechoisie,qu'onappelleleGardienduSecret.Lesecretdevientalorsimpossibleàdécouvrir,saufbiensûrsileGardiendécidedeledivulguer.Ainsi,tantqueleGardienduSecretrefusaitdeparler,Vous-Savez-QuipouvaittoujoursfouillerlevillageoùJamesetLilyPottervivaientdepuisdesannées,illuiétaitimpossibledelesretrouver,mêmes'ilavaitcollélenezcontrelafenêtredeleursalon!
—Alors,BlackestdevenuleGardienduSecretdesPotter?murmuraRosmerta.
—Bienentendu,réponditleprofesseurMcGonagall.JamesPotteraaffirméàDumbledorequeBlackauraitpréférémourirplutôtquederévéleroùilssetrouvaientetqueBlackavaitlui-mêmel'intentiondesecacher.Pourtant,Dumbledorerestaitinquiet.Jemesouviensdel'avoirentenduproposeràPotterdedevenirlui-mêmeleGardienduSecret.
—IlsoupçonnaitBlack?s'étonnaMadameRosmerta.
—Ilétaitpersuadéqu'unprochedesPotterinformaitrégulièrementVous-Savez-Quideleursdéplacements,réponditsombrementleprofesseurMcGonagall.Enfait,ilpensaitdepuislongtempsquequelqu'unnoustrahissaitenfournissantdesrenseignementsàVous-Savez-Qui.
—MaisJamesPotterainsistépourchoisirBlackcommeGardienduSecret?
—Eneffet,soupiraFudge.EtàpeineunesemaineaprèsquelesortilègedeFidelitaseutétépratiqué...
—Blacklesatrahis?ditMadameRosmertadansunsouffle.
—Exactement.Blacks'estlassédesonrôled'agentdouble,ilétaitprêtàsedéclarerouvertementpartisandeVous-Savez-Quietilsemblequ'ilavaitprévudelefaireaumomentdelamortdesPotter.Mais,commenulnel'ignore,lepouvoirdeVous-Savez-QuiaétédétruitparlepetitHarryPotter.Privédesapuissancemaléfique,terriblementaffaibli,ilétaitcondamnéàdisparaître.Blacks'estalorstrouvédansunesituationtrèsdésagréable.Sonmaîtretombaitaumomentmêmeoùlui,Black,montraitsonvraivisage.Iln'avaitdoncplusd'autrechoixqued'essayerdefuiràtoutprix...
—Misérabletraîtreabjectetrépugnant!s'exclamaHagridd'unevoixsifortequelamoitiédesclientsinterrompirentleursconversations.
—Chut!ditleprofesseurMcGonagall.
—Jel'aivu!grognaHagrid.Jedoisêtreladernièrepersonneàl'avoirrencontréavantqu'iltuetous
cesgens!C'estmoiquisuisalléchercherHarrydanslamaisondeJamesetLilyaprèsleurassassinat!Jel'aitirédesruines,lepauvremalheureux.Ilavaitunegrosseplaiesurlefrontetsesparentsétaientmorts...EtvoilàqueSiriusBlackapparaîtsurlamotovolantequ'ilutilisaitpoursedéplacer.Jenemesuisjamaisdemandépourquoiilétaitlà.J'ignoraisqu'ilavaitétéleGardienduSecretdeJamesetdeLily.J'aipenséqu'ilvenaitsimplementd'apprendrecequis'étaitpasséetqu'ilétaitaussitôtaccourupourvoirs'ilpouvaitserendreutile.Ilétaitpâleettremblant.Etvoussavezcequej'aifait?J'AICONSOLÉCETRAÎTREASSASSIN!rugitHagrid.
—Hagrid,jevousenprie!protestaleprofesseurMcGonagall.Parlezmoinsfort!
—Commentpouvais-jesavoirquecen'étaitpaslamortdeLilyetdeJamesquilebouleversait?Toutcequiluiimportait,c'étaitlesortdeVous-Savez-Qui!Alors,ilm'adit:«Donne-moiHarry,Hagrid,jesuissonparrain,jem'occuperaidelui.»Seulementmoi,j'avaisreçudesinstructionsdeDumbledoreetj'airéponduàBlack:«Non,DumbledoreaditqueHarrydevaitêtreconfiéàsatanteetàsononcle.»Blackaessayédediscutermaisilafiniparabandonner.Ilm'aproposésamotopouremmenerHarry.«Jen'enauraiplusbesoin,maintenant»,m'a-t-ildit.J'auraisdûmedouterqu'ilyavaitquelquechosedelouche.Pourquoimedonnercettemotoqu'ilaimaittellement?Pourquoin'enaurait-ilplusbesoin?Enfait,elleétaittropfacileàrepérer.Dumbledoresavaitqu'ilavaitétéleGardienduSecretdesPotter.Black,lui,s'apprêtaitàprendrelafuitecettenuit-là.Ilsavaitquedansquelquesheures,ilauraitleministèredelaMagieauxtrousses.Maisqu'est-cequiseseraitpassésijeluiavaisconfiéHarry?Jepariequ'ill'auraitjetéàlamerdepuissamotovolante.Lefilsdesonmeilleurami!Maisquandunsorcierpasseducôtédumal,plusriennecomptepourlui...
UnlongsilencesuivitlerécitdeHagrid.PuisMadameRosmertarepritlaparole:
—Maisiln'apasréussiàs'enfuir,n'est-cepas?demanda-t-elleavecunecertainesatisfaction.LeministèredelaMagiel'aattrapélelendemain!
—Siseulementnousavionspu!soupiraFudgeavecamertume.Cen'estpasnousquil'avonsretrouvé.C'estPeterPettigrow,unautreamidesPotter.FoudechagrinetsachantqueBlackavaitétéleGardienduSecretdesPotter,ils'estlancétoutseulàsapoursuite.
—Pettigrow...C'étaitcepetitgarçongrassouilletquitraînaittoujoursderrièreeux?ditMadameRosmerta.
—IlavaitunvéritablecultepourBlacketPotter,ditleprofesseurMcGonagall.Maisiln'étaitpasdutoutàleurniveau.Ilm'estarrivéd'êtreassezsévèreaveclui.Vousimaginezàquelpointje...jeleregretteaujourd'hui.
Toutàcoup,onauraitditqu'elleétaitenrhumée.
—Allons,Minerva,n'ayezpasderemords,ditFudgeavecsympathie.Pettigrowestmortenhéros.LesMoldusquiontassistéàlascèneontsubiunsortilèged'Amnésie,biensûr,maisd'autrestémoinsnousontditquePettigrowacoincéBlacketqu'ilsanglotaitendisant:«LilyetJames!Commentas-tupufaireça,Sirius?»Ilasortisabaguettemagique,maisBlackaétéplusrapide.IlaréduitPettigrowenmiettes...
LeprofesseurMcGonagallsemoucha,puisditd'unevoixdouloureuse:
—Quelidiot...Ilavaittoujoursététrèsmauvaisdanslescombatsenduel...Ilauraitdûlaisserfaireleministère.
—Moi,jevousgarantisquesij'avaisretrouvéBlackavantPettigrow,jenemeseraispasembarrassédebaguettemagique...Jel'auraismisenpiècesàmainsnues...grognaHagrid.
—Vousditesdesbêtises,Hagrid,répliquasèchementFudge.Seulelabrigaded'élitedestireursdebaguettemagiqueauraiteuunechancefaceàBlack.Al'époque,j'étaisdirecteurduDépartementdesCatastrophesmagiquesetj'aiétéundespremiersàmerendresurplaceaprèslatuerie.Jenel'oublieraijamais.Ilm'arriveencored'enrêver.Ilyavaitaumilieudelarueuncratèresiprofondquelescanalisationsdeségoutsavaientéclaté.Descadavresjonchaientlesol,lesMoldushurlaient.EtBlackriaitauxéclatsdevantcequ'ilrestaitdePettigrow:unerobedesorcierensanglantéeetquelquesfragmentsdesoncorps...
LavoixdeFudges'interrompit.Onentenditcinqpersonnessemoucher.
—Etvoilàtoutel'histoire,ditFudged'untongrave.BlackaétéemmenéparvingtsorciersdelabrigademagiqueetPettigrowaétédécorédel'OrdredeMerlin,premièreclasse,àtitreposthume,cequiareprésenté,jecrois,uncertainréconfortpoursapauvremère.Depuiscetemps-là,BlackaétéenferméàAzkaban.
MadameRosmertalaissaéchapperunprofondsoupir.
—Est-ilvraiqu'ilestfou,MonsieurleMinistre?
—J'aimeraisbienpouvoirvousrépondrequ'ill'est,eneffet,ditlentementFudge.Jecroisqueladéfaitedesonmaîtreluiafaitperdrelesenscommunpendantuncertaintemps.LemeurtredePettigrowetdetouscesMoldusnepouvaitêtrequelegested'undésespéré.Ungestecruel...inutile...J'aicependantrencontréBlacklorsdemadernièreinspectionàAzkaban.Laplupartdesprisonnierspassentleurtempsenfermésdanslenoiràmarmonnerdesparolesdénuéesdesens...Maisj'aiétéfrappédeconstateràquelpointBlackparaissaitnormal.Ilm'aparléd'unemanièreparfaitementraisonnable.C'enétaitmêmedéconcertant.Onavaitl'impressionqu'ils'ennuyait,c'esttout.Ilm'ademandétrèscalmementsij'avaisfinideliremonjournaletsijevoulaisbienleluidonner...Ilregrettaitdenepluspouvoirfairedemotscroisés!J'aiétéstupéfaitdevoirquelesDétraqueursavaienteusipeud'effetsurlui.Ilétaitpourtantundesprisonnierslesmieuxgardés.DesDétraqueursétaientpostésdevantlaportedesacellulejouretnuit.
—Etqu'est-cequ'ilal'intentiondefaire,àvotreavis,maintenantqu'ilestlibre?demandaMadameRosmerta.Mondieu,MonsieurleMinistre,nemeditespasqu'ilessayederejoindreVous-Savez-Qu?
—Malheureusement,jecroisbienquec'estson...heu...sonobjectiffinal,réponditFudged'untonévasif.Maisnousespéronsbienlerattraperavantqu'iln'yparvienne.CarjedoisvousdirequeVous-Savez-Qui,seuletsansamis,c'estunechose,maisrendez-luisonserviteurleplusdévouéetj'aibienpeurqu'ilneressurgissetrèsvitedesténèbres...
Ilyeutunpetitbruitsurlatable.Quelqu'unavaitreposésonverre.
—Cornélius,sivousdevezdîneravecledirecteur,nousferionsbiendereprendreladirectiondu
château,ditleprofesseurMcGonagall.
Harryvitalorslespiedsseremettreenmouvement.DelonguescapesondulèrentdevantluietlestalonshautsdeMadameRosmertadisparurentderrièrelebar.LaportedesTroisBalaisserouvrit,ilyeutunnouveautourbillondeneigeetlesprofesseurssortirentencompagnieduministre.
—Harry?
LesvisagesdeRonetd'Hermioneapparurentsouslatable.TousdeuxregardèrentHarryensilence,incapablesdeprononcerunmot.
11L'ECLAIRDEFEU
HarrynesavaitplustrèsbiencommentilavaitréussiàretournerdanslacavedeHoneydukes,àreprendrelesouterrainensensinverseetàrevenirdanslechâteau.Laseulechosecertaine,c'étaitqueletrajetduretouravaitététrèsrapideetqu'iln'avaitpasprêtégrandeattentionàcequ'ilfaisait,carseulelaconversationqu'ilvenaitd'entendreoccupaitsonesprit.
Pourquoipersonneneluiavait-iljamaisriendit?Dumbledore,Hagrid,MrWeasley,CornéliusFudge...Pourquoipersonnen'avait-iljamaismentionnélefaitquesesparentsétaientmortsàcausedelatrahisondeleurmeilleurami?
Pendanttoutledîner,RonetHermionelancèrentàHarrydesregardsinquiets,sansoserparlerdesproposqu'ilsavaientsurpris,depeurquePercy,assisàcôtéd'eux,nelesentende.Lorsqu'ilsremontèrentdanslasallecommunesurpeuplée,FredetGeorgeavaientfaitexploserunedemi-douzainedeBombabousespoursaluerlafindutrimestre.Harry,quin'avaitpasenviequelesjumeauxluidemandents'ilavaitréussiàatteindrePré-au-lard,montadiscrètementl'escalierjusqu'audortoirvideetseprécipitasursonarmoire,auchevetdesonlit.Ilrepoussaseslivresettrouvarapidementcequ'ilcherchait:l'albumàlacouverturedecuirqueHagridluiavaitdonnédeuxansplustôtetquiétaitremplidephotosdesesparents.Ils'assitsursonlit,tiralesrideauxdubaldaquinettournalespages,àlarecherchede...
Ils'arrêtasurunephotopriselejourdumariagedesesparents.Sonpère,levisageradieux,lescheveuxenbataille–telsqu'illesavaitléguésàHarry–,luiadressaitdessignesdelamain.Samère,aubrasdesonmari,semblaitrayonnerdebonheur.Etlà...Cedevaitêtrelui...Leurtémoin...Harryn'yavaitjamaisfaitattentionauparavant.
S'iln'avaitpassuquec'étaitlamêmepersonne,jamaisiln'auraitdevinéqu'ils'agissaitdeBlack.Sonvisage,aujourd'huiémaciéetcireux,étaitalorsrieuretséduisant.S'était-ildéjàmisauservicedeVoldemortlorsquecettephotoavaitétéprise?Avait-ildéjàprojetélemeurtredesjeunesmariés?Avait-ilconsciencequ'ilrisquaitdepasserdouzeansàAzkaban,douzeansquilerendraientméconnaissable?
Maislui,lesDétraqueurslelaissentindifférent,pensaHarryencontemplantlevisagecharmeuretsouriantdeBlack,cen'estpasluiquientendmamèrehurlerquandilsapprochent.
Harryrefermal'albumd'uncoupsecetlerangeadansl'armoire.Puisilsedéshabillaetsecouchaenvérifiantquelesrideauxdubaldaquinétaientbientirésautourdelui.
Laportedudortoirs'ouvrit.
—Harry?ditRon,d'unevoixmalassurée.
MaisHarryfitsemblantdedormir.IlentenditRonsortiretsetournasurledos,lesyeuxgrandsouverts.
Unehainetellequ'iln'enavaitjamaisconnueserépanditenluicommeunpoisondanssesveines.IlvoyaitBlackriredanslesténèbres,commesiquelqu'unluiavaitcollélaphotodel'albumsurles
yeux.Aveclamêmeprécisionques'ilavaitregardéuneséquencedefilm,ilvitSiriusBlackfoudroyerPeterPettigrow(quiressemblaitàNevilleLondubat),enleréduisantenmiettes.Ill'entenditmurmurerd'untonempressé:«Çayest,Maître,c'estfait.LesPotterm'ontchoisicommeGardiendeleurSecret...»Unrireperçants'élevaitalors,lemêmerirequeHarryentendaitdanssatêtechaquefoisquelesDétraqueursapprochaient.
—Harry,tu...tuasunemineépouvantable.
LesoleilétaitdéjàlevélorsqueHarryavaitenfinréussiàs'endormir.Asonréveil,ledortoirétaitdésert.Ils'étaithabillépuisétaitdescendudanslasallecommuneoùiln'yavaitplusqueRon,quimangeaituncrapaudàlamenthe,etHermione,entouréedelivresetdecahiersétaléssurplusieurstables.
—Oùsontpasséslesautres?demandaHarry.
—Partis!C'estlepremierjourdesvacances,tul'asoublié?réponditRonenobservantHarryavecattention.C'estpresquel'heuredudéjeuner,jem'apprêtaisàmonterteréveiller.
Harryselaissatombersurunechaiseauprèsdufeu.Au-dehors,laneigecontinuaitdetomber.Pattenrond,étendudetoutsonlongdevantlacheminée,avaitl'aird'unedescentedelitauxteintesorangées.
—Tusaisquetun'asvraimentpasbonnemine,ditHermioneenleregardant.
—Jevaistrèsbien,assuraHarry.
—Harry,écoute-moi,repritHermione,quiéchangeaunregardavecRon.Tudoisêtrebouleverséparcequenousavonsentenduhier.Maisilnefautsurtoutpasfairedebêtises.
—Commequoi,parexemple?demandaHarry.
—Commed'essayerderetrouverBlack,réponditRon.
Harryétaitsûrqu'ilsavaientrépétécetteconversationàl'avancependantqu'ildormait.Ilpréféraneriendire.
—Tuneferaspasça,n'est-cepas,Harry?insistaHermione.
—Blacknevautpaslapeinequ'onmeureàcausedelui,ditRon.
Harrylesregarda.Ilsnesemblaientriencomprendre.
—Voussavezcequej'entends,chaquefoisqu'unDétraqueurs'approchedemoi?demanda-t-il.
RonetHermionehochèrentlatête,l'airinquiet.
—J'entendsmamèrequihurleetquisupplieVoldemort.Etsivousaviezentenduvotremèrecriercommeça,quelquesinstantsavantsamort,vousnel'oublieriezpasfacilement.Etsivousdécouvriezquequelqu'unquiétaitcenséêtresonamil'avaittrahieetlivréeàVoldemort...
—Tun'ypeuxriendutout!s'exclamaHermione,ébranlée.LesDétraqueursvontcapturerBlacketilretourneraàAzkaban.Bienfaitpourlui!
—TuasentenducequeFudgeadit.Blackn'apasétéaffectécommelesautresprisonniersparsonséjouràAzkaban.Pourluicen'estpasunchâtimentaussiterriblequepourlesgensnormaux.
—Etalors?Qu'est-cequetuesentraindenousdire?demandaRon,l'airtendu.Tuveuxquoi?TuerBlack?
—Nesoispasstupide,ditHermioned'unevoixquitrahissaitlapanique.Harryneveuttuerpersonne,n'est-cepas,Harry?
Cettefoisencore,Harryrestasilencieux.Ilnesavaitpascequ'ilvoulaitfaire.Toutcedontilétaitsûr,c'étaitqueresterlàlesbrascroisésalorsqueBlackétaitenlibertéluiparaissaitinsupportable.
—Malefoyestaucourant,dit-ilsoudain.Vousvoussouvenezdecequ'ilm'aditpendantlecoursdepotions?«Sij'étaistoi,j'essaieraisdeleretrouvermoi-même...jemevengerais.»
—TuvassuivrelesconseilsdeMalefoyaulieudesnôtres?s'indignaRon.Écoute-moi...Tusaiscequ'areçulamèredePettigrowquandBlackenaeufiniaveclui?Papamel'araconté:l'OrdredeMerlin,premièreclasse,etundoigtdesonfilsdansuneboîte.C'étaitleplusgrosmorceauqu'ilsaientretrouvédelui.Blackestfouetdangereux...
—LepèredeMalefoyadûluidirecequis'estpassé,poursuivitHarrysansfaireattentionàRon.IlfaisaitpartiedesintimesdeVoldemort...
—Tunevoudraispasplutôtdire«Tu-Sais-Qui»?s'exclamaRonaveccolère.
—...etdonc,lesMalefoysavaientqueBlacktravaillaitpourVoldemort...
—EtMalefoyseraitraviquetusoisréduitenpetitsmorceaux,toutcommePettigrow!Essayedecomprendre:MalefoyespèrequetuserastuéavantlematchdeQuidditchentreGryffondoretSerpentard.
—Harry,s'ilteplaît,ditHermione,lesyeuxbrillantsdelarmes,jet'enprie,soisraisonnable.Blackafaitquelquechosed'horrible,absolumenthorrible,maisnetemetspasendanger,c'estcequeBlackveut...Harry,tutomberaisdirectemententresesmainssituessayaisdeleretrouver.Nitonpère,nitamèren'auraientvouluqu'iltefassedumal,n'est-cepas?Jamaisilsn'auraientvouluquetupartesàsarecherche!
—Jenesauraijamaiscequ'ilsauraientvouluoupas,puisque,parlafautedeBlack,jen'aijamaiseul'occasiondeleurparler,répliquasèchementHarry.
IlyeutunlongsilencependantlequelPattenronds'étiravoluptueusementensortantsesgriffes.LapochedeRonsemitàtrembler.
—Entoutcas,ditRonquiessayaitdechangerdesujet,c'estlesvacances!OnestpresqueàNoël!SionallaitfaireuntourchezHagrid?Ilyauneéternitéqu'onnel'apasvu!
—Non,ditaussitôtHermione.Harrynedoitpasquitterlechâteau...
—Bonneidée,allons-y,ditHarryenselevant.J'enprofiteraipourluidemanderpourquoiilnem'ajamaisparlédeBlackquandilm'aracontél'histoiredemesparents!
Ronavaitespéréqu'ilsnereparleraientplusdeBlack.
—Oualorsonpourraitplutôtfaireunepartied'échecs,proposa-t-ilprécipitamment.
—Non,allonsvoirHagrid,ditHarryd'untondécidé.
Ilss'emmitouflèrentdansleurscapesettraversèrentlechâteaudésert.Au-dehors,laforêtinterditeparaissaitenchantée,avecsesarbresparsemésdeneigeauxrefletsd'argent,etlacabanedeHagridressemblaitàungâteaurecouvertdesucreglacé.Ronfrappaàlaporte,maispersonnenerépondit.
—Iln'estpassorti,pourtant?ditHermioneenfrissonnantsoussacape.
Roncollasonoreillecontrelepanneaudelaporte.
—Ilyaundrôledebruit,dit-il.Écoute...Tucroisquec'estCrockdur?
HarryetHermionecollèrentàleurtourl'oreillecontrelaporte.Al'intérieurdelacabane,onentendaitdefaiblesgémissementssaccadés.
—Tucroisqu'ondevraitprévenirquelqu'un?ditRon,malàl'aise.
—Hagrid!appelaHarryencognantàlaporte.Hagrid,vousêteslà?
Ilyeutdesbruitsdepaspesants,puislaportes'ouvritengrinçant.Hagridsetenaitdansl'encadrement,lesyeuxrougesetgonflés.Deslarmesavaientcoulésursongiletdecuir.
—Vousêtesaucourant?cria-t-ilensejetantdanslesbrasdeHarry.
Hagridayantàpeuprèsledoubledelatailled'unhommenormal,lasituationn'étaitpassimple.Harry,surlepointdes'effondrersoussonpoids,futsecouruparRonetHermionequiprirentchacunHagridparunbrasetleramenèrentàl'intérieurdelacabaneavecl'aidedeHarry.Hagridselaissaconduirejusqu'àunechaisesurlaquelleils'assitens'effondrantsurlatable,secouédesanglots,sabarbehirsuteruisselantedelarmes.
—Hagrid,quesepasse-t-il?demandaHermione,effarée.
Harryremarquaalorsunelettred'aspectofficielquiétaitposéesurlatable.
—Qu'est-cequec'estqueça?
HagridsanglotadeplusbelleenpoussantlalettreversHarryquilapritetlutàhautevoix:
CherMrHagrid,
Alasuitedenotreenquêteconcernantl'attaqued'unélèvedevotreclasseparunhippogriffe,nousnoussommesrangésàl'avisduprofesseurDumbledorequinousaassurésquevousneportiezaucuneresponsabilitédansceregrettableincident.
—Ehbien,c'estparfait,Hagrid!ditRonenluidonnantunetapeamicalesurl'épaule.
HagridcontinuacependantdesangloterenfaisantsigneàHarry,d'ungestedesamaingigantesque,depoursuivrelalecture.
Nousdevonscependantvousfairepartdenospréoccupationsrelativesàl'hippogriffeenquestion.NousavonseneffetdécidéderetenirlaplaintedeMrLuciusMalefoyetdeporterl'affairedevantlaCommissiond'ExamendesCréaturesdangereuses.L'audiencesetiendrale20avriletnousvousdemandonsdevousprésenteràcettedate,accompagnédevotrehippogriffe,aubureaulondoniendelaCommission.Dansl'intervalle,l'hippogriffedevraêtreisolédansunenclosetsoigneusementattaché.
Avecnossalutationsconfraternelles.
Lalettreétaitsignéeparlesmembresduconseild'administrationdel'école.
—VousnousavezexpliquéqueBuckestuntrèsbravehippogriffe,ditRon.Jesuissûrqu'ils'entirera...
—OnvoitquetuneconnaispascesgargouillesdelaCommission!sanglotaHagridens'essuyantlesyeuxd'unreversdemanche.Ilss'enprennenttoujoursauxcréaturesintéressantes!
Unbruitsoudainretentitdansuncoindelacabane.Harry,RonetHermionetournèrentlatête:Buck,l'hippogriffe,étaitétenduàl'autreboutdelapièceetmâchaitquelquechosequirépandaitdusangsurleplancher.
—Jenepouvaisquandmêmepasl'attacherdehorsavectoutecetteneige!ditHagridenétouffantunsanglot.Lelaissertoutseul!ANoël!
Harry,RonetHermioneéchangèrentunregard.Ilsn'avaientpaslemêmegoûtqueHagridpourcequ'ilappelaitles«créaturesintéressantes»etqui,auxyeuxdesautres,n'étaientquedes«monstresterrifiants».Buck,cependant,neparaissaitpasparticulièrementdangereux.DupointdevuedeHagrid,ilétaitmêmeadorable.
—Ilvafalloirpréparerdesolidesargumentspourvotredéfense,Hagrid,ditHermioneenposantsursonénormebrasunemaincompatissante.VousarriverezàdémontrerqueBuckestinoffensif,j'ensuispersuadée.
—Çaneserviraàrien!sanglotaHagrid.TouscesaffreuxdelaCommissionsontàlabottedeLuciusMalefoy!Ilsontpeurdelui!Etsijen'arrivepasàlesconvaincre,Bucksera...
Hagridsepassal'indexsurlagorge,puisilpoussaunelongueplainteets'enfouitlevisagedanslesbras.
—EtDumbledore?ditHarry.
—Iladéjàfaittoutcequ'ilpouvaitpourmoi,grognaHagrid.IlestsuffisammentoccupéàempêcherlesDétraqueursd'entrer,sanscompterSiriusBlackquirôdedanslesenvirons...
RonetHermionejetèrentunbrefcoupd'oeilàHarry,ensedemandants'ilallaitluiparlerdeBlack.MaisHarrynepouvaitserésoudreàluifairedesreproches,maintenantqueHagridparaissaitsimalheureux.
—Hermionearaison,Hagrid,dit-il,vousnedevezpasvousavouervaincu.Cequ'ilvousfaut,cesontdebonsargumentspourvousdéfendre.Vouspouveznouscitercommetémoins...
—Jemesouviensd'avoirluquelquechoseàproposd'uneaffairesemblable,ditHermioned'unairsongeur.C'étaitl'histoired'unhippogriffequiavaitétéinsultéetquiafiniparêtreinnocenté.Jevaisfairedesrecherchesetvoirexactementcequis'étaitpassé.
Hagridpoussaunelamentationencoreplusdéchirante.HarryetHermionelancèrentunregardàRonenespérantqu'ilauraituneautreidée.
—Vous...vousvoulezquejevousprépareunetassedethé?proposaRon.
Hagridsetournaverslui.
—C'esttoujourscequefaitmamèrequandquelqu'unnesesentpasbien,marmonnaRonenhaussantlesépaules.
Finalement,aprèsqueHarryetHermioneluieurentànouveauassuréqu'ilsferaienttoutpourl'aideretqueRoneutposédevantluiunegrandetassedethéfumant,Hagridsemouchaavecunmouchoirdelatailled'unenappeetdit:
—Vousavezraison.Ilnefautpasquejemelaissealler.Jedoismeressaisir...
Crockdur,lemolosse,sortittimidementdesouslatableetposalatêtesurlesgenouxdesonmaître.
—Jenemesenspasdansmonassiette,cestemps-ci,ditHagridencaressantCrockdurd'unemainetenessuyantseslarmesdel'autre.JemefaisdusoucipourBucketenplus,personnenes'intéresseàmescours...
—Nous,ons'yintéresse!mentitHermione.
—Ilssontpassionnants!assuraRon.Aufait,commentvontles...lesVeracrasses?
—Morts,réponditHagrid.Ilsontmangétropdelaitue.
—Oh,non!s'exclamaRon.
—EtpuistouscesDétraqueursmerendentmalade,repritHagrid,secouéd'unfrisson.JesuisobligédepasserdevantchaquefoisquejevaisboireunverreauxTroisBalais.J'ail'impressionderetourneràAzkaban...
Ils'interrompitetbutsonthé.Harry,RonetHermioneleregardèrentenretenantleursouffle.Jamais
ilsnel'avaiententenduparlerdesonbrefséjouràAzkaban.
—C'estvraimentterrible,là-bas?demandatimidementHermioneauboutd'unmoment.
—Vousnepouvezpasavoiridée,réponditHagridàvoixbasse.Jen'aijamaisvuquelquechosecommeça.J'aicruquej'allaisdevenirfou.Mesplusmauvaissouvenirsmerevenaiententête...Lejouroùj'aiétérenvoyédePoudlard...Lejouroùmonpèreestmort...Lejouroùj'aidûmeséparerdeNorbert...
Sesyeuxseremplirentdelarmes.NorbertétaitunbébédragonqueHagridavaitunjourgagnéenjouantauxcartes.
—Auboutd'unmoment,onnesaitplusquionest.Etonn'amêmeplusenviedevivre.J'espéraismourirdansmonsommeil...Quandilsm'ontrelâché,j'aieul'impressionderenaître,toutrevenaitenmoi,jen'avaisjamaisrienressentidepareil.MaislesDétraqueursn'avaientpastrèsenviedemelaisserpartir.
—Vousétiezinnocent!ditHermione.Hagrideutunpetitrire.
—Vouscroyezqueçalesintéresse?Ilss'enfichent.Toutcequicomptepoureux,c'estd'avoiràleurdispositiondeuxcentsêtreshumainsqu'ilspuissentvampiriserenleurôtanttouteidéedebonheur.Qu'onsoitcoupableouinnocent,çaleurestbienégal.
Hagridrestasilencieuxunmoment,lesyeuxfixéssursatassedethé.
—Aunmoment,j'aipenséquejepourraisfairefuirBuck,dit-ilenfin.Maiscommentexpliqueràunhippogriffequ'ilaintérêtàsecacher?Etpuis...j'aipeurdeviolerlaloi...
Illevalesyeuxverseux.Deslarmescoulaientànouveausursesjoues.
—JeneveuxplusjamaisretourneràAzkaban.
LavisiteàHagrid,bienquellen'eûtriend'amusant,avaitquandmêmeeul'effetqueRonetHermioneespéraient.Certes,Harryn'avaitpasoubliéBlacklemoinsdumonde,maisilnepouvaitpluspassersontempsàruminersavengeances'ilvoulaitaiderHagridàdéfendresacausedevantlaCommissiond'ExamendesCréaturesdangereuses.Lelendemain,Ron,HermioneetluiserendirentàlabibliothèqueetretournèrentdanslasallecommunelesbraschargésdelivresquipouvaientlesaideràpréparerladéfensedeBuck.Toustroiss'assirentdevantlacheminéeetcommencèrentàfeuilleterdesvolumespoussiéreuxquirelataientdesexemplescélèbresdecréaturesaccuséesdedélitsdivers.Lorsqu'ilstrouvaientquelquechosequiparaissaitappropriéàleurcas,ilslesignalaientimmédiatement.
—Tiens,là,en1722,ilyaeuunehistoiresemblable...Oui,maisl'hippogriffeaétécondamné.Quellehorreur!Regardezcequ'ilsluiontfait...C'estdégoûtant.
Pendantqu'ilspoursuivaientleursrecherches,lessomptueusesdécorationsdeNoëlavaientétéinstalléesdanslechâteau,bienqu'iln'yeûtpresqueplusd'élèvespourenprofiter.D'épaissesguirlandesdehouxetdeguiétaientaccrochéeslelongdescouloirs,demystérieuseslumièresbrillaientàl'intérieurdechaquearmureetlaGrandeSalleétaitrempliedesesdouzesapinshabituels
quiscintillaientd'étoilesd'or.Unpuissantetdélicieuxfumet,annonciateurdemetsdélectables,serépandaitdanslescouloirsetlaveilledeNoël,ilétaitdevenusialléchantquemêmeCroûtardsortitsonmuseaudelapochedeRonpourrenifleravidementavecl'espoirdeprofiterdufestin.
LematindeNoël,HarryfutréveilléparRonquiluijetasonoreiller.
—Hého!Cadeaux!
Harryattrapaseslunettesetregardalepieddesonlitoùunpetittasdepaquetsapparaissaitdanslapénombre.Ronétaitdéjàentraind'ouvrirsesproprescadeaux.
—Ah,mamèrem'aencoretricotéunpull,dit-il...etencoreviolet...Regardesituenasun,toiaussi...
Harryenavaitun,eneffet.MrsWeasleyluiavaitenvoyéunpullrougevifavecleliondeGryffondorbrodédessus,ainsiqu'unedouzainedepetitspâtésqu'elleavaitpréparéselle-même,unmorceaudebûchedeNoëletuneboîtedebonbonsàlanoisette.Ildécouvritensuiteunlongpaquetétroit.
—Qu'est-cequec'est?demandaRon.
—Saispas...
Harrydéchiralepapieretpoussauneexclamationdestupeurenvoyantapparaîtreunsplendidebalaiétincelant.Ronlâchasonpulletseprécipitapourregarderdeplusprès.
—Ça,c'estincroyable,ditHarryd'unevoixrauque.
C'étaitunÉclairdeFeu,exactementsemblableaubalaiderêvequeHarryétaitallécontemplertouslesjoursdanslaboutiqueduChemindeTraverse.Lorsqu'ilensaisitlemanchechatoyant,illesentitvibrersoussesdoigtsetlebalairestasuspenduenl'airàlahauteuridéalepourluipermettredel'enfourcher.Harryregardalenumérodefabricationgravéenchiffresd'oràl'extrémitédumanchepuisilpromenasonregardtoutaulongdubalaijusqu'auxbranchesdebouleauaérodynamiquesquiconstituaientlaqueuedel'engin.
—Quiest-cequit'aenvoyéça?demandaRonàvoixbasse.
—Regardes'ilyaunecarte,ditHarry.
Ronfouilladanslepapierquiavaitserviàenvelopperl'ÉclairdeFeu.
—Rien!Jemedemandequiabienputefaireuncadeauaussisomptueux!
—Entoutcas,ditHarry,abasourdi,onpeutêtresûrsqueçanevientpasdesDursley.
—Jepariequec'estDumbledore,lançaRonenexaminantd'unairémerveilléchaquecentimètrecarrédel'ÉclairdeFeu.C'estluiaussiquit'avaitenvoyéanonymementlacaped'invisibilité.
—Elleavaitappartenuàmonpère,fitremarquerHarry.Dumbledoren'afaitquemelaremettre.IlnedépenseraitpasdescentainesdeGallionsd'orpourmoi.Ilnepeutpassepermettredefairedescadeauxpareilsàsesélèves.
—C'estpourçaqu'iln'apasditqueçavenaitdelui!Ilnevoulaitpasqu'unimbéciledugenredeMalefoycrieaufavoritisme.Malefoy!s'exclamaRonenéclatantd'ungrandrire.Attendsunpeuqu'iltevoielà-dessus!Çavalerendremalade!Cebalai-là,c'estlaclasseinternationale!
—Jen'arrivepasàycroire,murmuraHarryencaressantlemanchedel'ÉclairdeFeu.Quiabienpu...
—Jesais!ditRon.ÇapourraitêtreLupin!
—Quoi?ditHarryenéclatantderireàsontour.Lupin?S'ilavaitsuffisammentd'orpouracheterça,ilpourraitsepayerdesvêtementsneufs.
—Oui,maisilt'aimebien.Etiln'étaitpasàPoudlardquandtonbalaiaétédétruit.Peut-êtrequ'ilenaprofitépourallerfaireuntoursurleChemindeTraverseett'enacheterun.
—Commentça,iln'étaitpasàPoudlard?s'étonnaHarry.Ilétaitmaladequandlematchaeulieu.
—Entoutcas,iln'étaitpasàl'infirmerie,ditRon.Jelesais,c'étaitaumomentoùRoguemefaisaitnettoyerlesbassinspendantmaretenue,tutesouviens?
Harryfronçalessourcils.
—Lupinn'apaslesmoyensd'acheterunbalaicommeça.
—Qu'est-cequevousmijotez,touslesdeux?Jevousaientendusrirecommedesfous.
Hermionevenaitd'entrer,vêtued'unerobedechambre,Pattenronddanslesbras.Lechatavaitunmorceaudeguirlandenouéautourducouetparaissaitdetrèsmauvaisehumeur.
—Nel'amènepasici!protestaRonensaisissantCroûtardblottiaufonddesonlitpourlemettreensûretédanslapochedesonpyjama.
MaisHermionenel'écoutaitpas.EllelaissatomberPattenrondsurlelitvidedeSeamusetcontemplabouchebéel'ÉclairdeFeu.
—Harry!Quit'aenvoyéça?
—Aucuneidée.Iln'yavaitpasdecarte.
Asagrandesurprise,Hermionenesemblaniexcitée,niintriguée.Aucontraire,ellesemorditlalèvred'unaireffaré.
—Qu'est-cequit'arrive?s'étonnaRon.
—Jenesaispas,ditlentementHermione,maisc'estunpeubizarre,non?Ils'agitd'untrèsbonbalai,n'est-cepas?
—C'estlemeilleurbalaiquiexisteaumonde,Hermione,réponditRonavecunsoupirexaspéré.
—Donc,iladûcoûtertrèscher?
—Ilvautprobablementpluscherquetouslesbalaisdel'équipeSerpentardréunis,assuraRond'untonjoyeux.
—Alors,quienverraitàHarryquelquechosed'aussiprécieuxsansmêmeleprévenir?demandaHermione.
—Ons'enfiche!répliquaRond'untonimpatient.Est-cequejepeuxl'essayer,Harry?Tuveuxbien?
—Ilnefautsurtoutpasmontercebalai!protestaHermioned'unevoixperçante.Pasmaintenant!
—Qu'est-cequ'ondoitenfaire,d'aprèstoi?S'enservirpourbalayerleplancher?
Maisavantqu'Hermioneaitpurépondre,PattenrondsautasurRon.
—SORS-LED'ICI!hurlacelui-citandisquelesgriffesduchatdéchiraientsonpyjamaetqueCroûtardtentaitdes'enfuirpar-dessusl'épauledesonmaître.
RonattrapaCroûtardparlaqueueetvoulutdonneruncoupdepiedàPattenrond,maisilratasacibleets'écrasal'orteilcontrelavalisedeHarry,poséeaupieddulit.Lavalisetombaens'ouvrantetRonsemitàsautillersurplaceenpoussantdescrisdedouleur.
LespoilsdePattenrondsedressèrentsoudainsursonéchine.Unsifflementperçantvenaitderetentirdansledortoir.Tombédelavalise,leScrutoscopetournaitàtoutevitessesurleplancher.
—Jel'avaisoublié!ditHarryensepenchantpourleramasser.
LeScrutoscopecontinuadetourneretdesifflerdanssamain.Pattenrondcrachaitenregardantl'objetd'unairrageur.
—Tuferaismieuxd'emmenercechatailleurs,Hermione!ditRon,furieux.
AssissurlelitdeHarry,ilessayaitdecalmersonorteilendolori.
—Ettoi,tunepeuxpasfairetairecetengin?ajouta-t-ilàl'adressedeHarrypendantqu'Hermionequittaitledortoiràgrandspas,enemportantsonchatquifixaitRond'unairmauvais.
HarryremitleScrutoscopeaufonddesavaliseenlefourrantdansunevieillechaussette.Onn'entendaitplusàprésentquelesgémissementsétouffésdeRon,partagéentreladouleuretlarage.Croûtard,encoretremblant,étaitpelotonnéentresesmains.Harry,quinel'avaitpasvudepuislongtemps,trouvaquelerat,autrefoissidodu,étaitdevenusquelettique.Ilavaitaussiperdubeaucoupdepoilsetsapeauétaitànuparendroits.
—Iln'apasl'airentrèsbonneforme,fit-ilremarquer.
—C'estlestress,ditRon.Iliraittrèsbiensiseulementcettegrossebouledepoilslelaissaittranquille!
MaisHarrysesouvenaitque,selonlasorcièredelaMénageriemagique,lesratsnevivaientpasplusdetroisansetàmoinsqueCroûtardaitdisposédepouvoirsexceptionnels,ilétaitprobablequesafinétaitproche.Ronavaitbeauseplaindrequ'ilétaitennuyeuxetinutile,ilnefaisaitaucundoutequ'ilseraittrèstristesileratvenaitàmourir.
L'espritdeNoëln'étaitpastrèsprésentdanslasallecommunedeGryffondor.HermioneavaitenferméPattenronddansledortoirdesfilles,maiselleétaitfurieusequeRonaitessayédeluidonneruncoupdepied.Ron,lui,nedécoléraitpascontrelechat.Harryrenonçabientôtàlesréconcilieretseconsacraàl'examendel'ÉclairdeFeuqu'ilavaitdescendududortoir.Pouruneraisonqu'ilignorait,Hermionesemblaitenêtreagacée.Ellenedisaitrien,maisobservaitlebalaid'unregardnoircommesiluiaussiétaithostileàsonchat.
Al'heuredudéjeuner,ilsdescendirentdanslaGrandeSalleetdécouvrirentquelestablesavaientétérepousséescontrelesmurspourn'enlaisserqu'uneseule,dresséeensoncentre.Ellecomportaitdouzecouverts.LesprofesseursDumbledore,McGonagall,Rogue,ChouraveetFlitwickétaientdéjàlà,ainsiqueRusard,leconcierge,quiavaitabandonnésonhabituellevestemarronauprofitd'unevieillejaquettedecérémoniequisemblaitpassablementmoisie.Iln'yavaitquetroisautresélèves:deuxd'entreeuxétaientdesnouveauxdepremièreannéequiparaissaienttrèsmalàl'aise,letroisièmeétaituncinquièmeannéedeSerpentardauvisagesinistre.
—JoyeuxNoël!ditDumbledoreenvoyantapprocherHarry,RonetHermione.Puisquenoussommessipeunombreuxàresterauchâteau,ilseraitstupided'utiliserplusieurstables...Asseyez-vous,asseyez-vous!
Harry,RonetHermiones'installèrentcôteàcôteauboutdelatable.
—Pétardssurprises!annonçaDumbledoreavecenthousiasme.
Iltenditl'extrémitéd'ungrospétardargentéàRoguequitiradessusàcontrecœur.Lepétardexplosacommeuncoupdefeuetlaissaapparaîtreunchapeaupointusurmontéd'unvautourempaillé.
Harryserappelal'épouvantardcoifféd'unchapeausemblable.IléchangeaunsourireavecRontandisqueRogue,leslèvresplusmincesquejamais,poussaitlechapeauversDumbledorequis'encoiffaaussitôt.
—Bonappétit!ditDumbledore,levisageréjoui.PendantqueHarryremplissaitsonassiette,laportedelaGrandeSalles'ouvritetleprofesseurTrelawneys'avançaenglissantverseuxcommesielleétaitmontéesurroulettes.Elleavaitrevêtupourl'occasionunerobeverteàpaillettesquilafaisaitressembleràunelibellulegéante.
—Sibylle!Quellebonnesurprise!s'exclamaDumbledoreenselevant.
—J'airegardémabouledecristal,MonsieurleDirecteur,dit-elledesavoixlaplusmystérieuse,et,àmongrandétonnement,jemesuisvueabandonnermonrepassolitairepourmejoindreàvous.Quiserais-jepourm'opposerauxdécisionsdudestin?Jemesuisdoncdépêchéededescendredematouretjevousdemandedepardonnermonretard.
—Maisjevousenprie,ditDumbledore,leregardpétillant.Jevaisfairevenirunechaise.
Iltirasabaguettemagiqueetunechaises'envolalentementàtraverslasallepourvenirseposerentrelesprofesseursRogueetMcGonagall.MaisleprofesseurTrelawneynebougeapas.Sesyeuximmensesparcoururenttoutelalongueurdelatableetellelaissasoudainéchapperunpetitcriétouffé.
—Jenepourraijamais,MonsieurleDirecteur,dit-elle.Sijem'assiedsparmivous,nousseronstreizeàtable!Ceseraitlesigned'ungrandmalheur!N'oublionsjamaisquelorsqu'ilyatreizeconvivesautourd'unetable,lepremierquiselèveseralepremieràmourir!
—Ehbien,prenonslerisque,Sibylle,ditleprofesseurMcGonagalld'untonagacé.Asseyez-vousdonc,ladindeestentrainderefroidir.
LeprofesseurTrelawneyhésita,puiss'assitlentementsurlachaisevide,lesyeuxfermés,lesdentsserrées,commesielles'attendaitàcequelafoudres'abattesurlatable.LeprofesseurMcGonagallplongeaunelouchedanslasoupièrelaplusproche.
—Unpeudetripes,Sibylle?proposa-t-elle.
LeprofesseurTrelawneyneluiprêtaaucuneattention.Rouvrantlesyeux,elleregardaautourd'elleetdit:
—MaisoùestdonccecherprofesseurLupin?
—J'aibienpeurquelemalheureuxsoitànouveaumalade,réponditDumbledoreenfaisantsigneauxconvivesdeseservir.C'estd'autantplusdommagequecelatombelejourdeNoël.
—J'imaginequevousdeviezdéjàlesavoir,Sibylle?ditleprofesseurMcGonagall,lessourcilslevés.LeprofesseurTrelawneyluilançaunregardglacial.
—Biensûrquejelesavais,Minerva,répliqua-t-elled'unevoixfeutrée.Maiscen'estpasparcequ'onsaitleschosesqu'ilfauts'envantersanscesse.Jemecomportesouventcommesijen'avaispasleTroisièmeŒilpournepasmettrelesautresmalàl'aise.
—Voilàquiexpliquebiendeschoses,ditleprofesseurMcGonagalld'untonincisif.
LavoixduprofesseurTrelawneydevintsoudainbeaucoupmoinsmystérieuse.
—Sivousvouleztoutsavoir,Minerva,dit-elle,j'aivuquecemalheureuxprofesseurLupinneresterapasparminousbienlongtemps.Ilsemblelui-mêmeconscientqueletempsluiestcompté.Ilatoutsimplementprislafuitelorsquejeluiaiproposédeliresonavenirdanslabouledecristal.
—Voyez-vousça,ditsèchementleprofesseurMcGonagall.
—Amonavis,intervintDumbledored'untonenjoué,maisd'unevoixsuffisammentfortepourmettreuntermeàlaconversationdesdeuxprofesseurs,ilesttrèspeuprobablequelavieduprofesseurLupinsoitendangerimmédiat.Severus,vousluiavezpréparésapotion?
—Oui,MonsieurleDirecteur,réponditRogue.
—Trèsbien,ditDumbledore.Ildevraitdoncêtresurpieddanstrèspeudetemps...Derek,vousavezprisdeschipolatas?Ellessontexcellentes.
L'élèvedepremièreannéerougitjusqu'auxoreillesenentendantDumbledores'adresserdirectementàluietsaisitleplatdesaucissesd'unemaintremblante.
LeprofesseurTrelawneysecomportapresquenormalementjusqu'àlafindurepasquiseterminadeuxheuresplustard.L'estomacrempliàcraquer,leurschapeauxtrouvésdanslespétardssurprisessurlatête,HarryetRonfurentlespremiersàselever.LeprofesseurTrelawneypoussaalorsuncriperçant.
—Mesenfants!s'exclama-t-elle.Lequeldevousdeuxs'estlevélepremier?Lequel?
—Jenesaispas,réponditRonenregardantHarryd'unairgêné.
—Jecroisquecelan'aaucuneimportance,déclaraleprofesseurMcGonagalld'untonglacial.Amoinsqu'untueurfouattendededécouperàcoupsdehachelepremierquisortiradecettesalle.
MêmeRonéclataderire.LeprofesseurTrelawneyparutgravementoffensée.
—Tuviens?ditHarryàHermione.
—Non,réponditcelle-ci,j'aiquelquechoseàdireauprofesseurMcGonagall.
—Elleveutsansdoutequelquescourssupplémentaires,ditRondansunbâillementtandisqu'ilssortaientdelaGrandeSallesansrencontrerdetueurfou.
Lorsqu'ilsarrivèrentdevantletableauquimasquaitl'entréedelasallecommune,ilsvirentlechevalierduCatoganquifêtaitNoëlencompagniededeuxmoines,quelquesanciensdirecteursdePoudlardetsongrosponey.Lechevalierrelevasavisièreetlevaunecouped'hydromelàleursanté.
—Joyeux–hic!–Noël!lança-t-il.Lemotdepasse?
—Vilmaraud,ditRon.
—Vous-mêmes!rugitlechevalierduCatogan.
Letableaupivotapourleslaisserentrer.
Harrymontadroitaudortoir,pritsonÉclairdeFeuetleNécessaireàbalaiqu'Hermioneluiavaitoffertpoursonanniversaire,puisredescenditdanslasallecommune.Ilessayadetrouverquelquechoseàfairepourl'entretiendubalai,maisiln'yavaitaucunebranchetordueàcouperetlemancheétaitdéjàsiétincelantqu'ilétaitinutiledelepolirdavantage.Ronetluisecontentèrentdoncd'admirerl'objetsoustouslesanglesjusqu'àcequ'Hermionelesrejoigne,accompagnéeparleprofesseurMcGonagall.
Bienqu'ellefûtladirectricedeGryffondor,Harrynel'avaitvuequ'uneseulefoisdanslasallecommune,unjouroùelleétaitvenueleurcommuniqueruneinformationparticulièrementdramatique.HarryetRonlaregardèrentavecdesyeuxronds,tenantchacunl'ÉclairdeFeuparun
bout.Hermioneallas'asseoirderrièreeux,pritunlivreetsecachaderrière.
—Alors,levoilà,ditprécipitammentleprofesseurMcGonagall.MissGrangervientdemeprévenirqu'onvousavaitenvoyéunbalai,Potter.
HarryetRonsetournèrentversHermioneetvirentrougirsonfrontquidépassaitdulivrequ'elletenaitàl'envers.
—Jepeux?demandaleprofesseurMcGonagall.
Sansattendrelaréponse,elleleurpritlebalaidesmainsetl'examinaminutieusementd'unboutàl'autredumanche.
—Etvousditesqu'iln'étaitaccompagnéd'aucunecarte,Potter?Aucunmessaged'aucunesorte?
—Non,ditsimplementHarry.
—Bien...Danscecas,jecroisquejevaisl'emporteravecmoi,ditleprofesseurMcGonagall.
—Qu...Quoi?s'exclamaHarryenselevantd'unbond.Pourquoi?
—Ilvafalloirvérifiers'iln'apassubidemauvaissorts.Bienentendu,jenesuispasuneexperte,maisMadameBibineetleprofesseurFlitwickvontdevoirledémonterentièrement.
—Ledémonter?répétaRon,commesileprofesseurMcGonagallétaitdevenuefolle.
—Çanedevraitpasdurerplusdequelquessemaines,ditleprofesseur.Sinoussommescertainsqu'iln'yapaseudemauvaissort,nousvouslerendrons.
—Ilmarchetrèsbien,cebalai!protestaHarry,lavoixunpeutremblante.Jevousassure,professeur...
—Vousn'ensavezrien,Potter,répliqualeprofesseurMcGonagalld'untonaimable.Tantquevousn'aurezpasvoléavec,entoutcas.Etjevousannoncetoutdesuitequec'esthorsdequestionjusqu'àcequenousayonslacertitudequ'iln'apasététrafiqué.Jevoustiendraiaucourant.
LeprofesseurMcGonagalltournalestalonsetemportalebalai.Harrylaregardasortirdelasallecommune,tandisqueRonsetournaitversHermione.
—Pourquoiest-cequetuasététoutraconteràMcGonagall?
Hermioneposasonlivre.Elleavaittoujoursleteintrosé,maiselleregardaRonavecuneexpressiondedéfi.
—Parcequej'aipensé–etleprofesseurMcGonagallétaitd'accordavecmoi–quecebalaiasansdouteétéenvoyéàHarryparSiriusBlack!
12LEPATRONUS
Harrysavaitqu'Hermionen'avaiteuquedebonnesintentionsenagissantainsi,maisilnepouvaits'empêcherdeluienvouloir.Pendantquelquesheures,ilavaitétél'heureuxpropriétairedumeilleurbalaidumondeetàprésent,àcaused'elle,ilnesavaitpluss'illereverraitunjour.Ilétaitabsolumentsûrquel'ÉclairdeFeufonctionnaitàmerveille,maisdansquelétatserait-ilaprèsavoirsubitouteunesériedecontre-sorts?
RonaussiétaitfurieuxcontreHermione.Pourlui,démonterunÉclairdeFeuflambantneufconstituaitunvéritablesacrilège.Hermione,convaincued'avoiragipourlemieux,évitadésormaislasallecommune.HarryetRonpensèrentqu'elleavaitdûseréfugierdanslabibliothèqueetn'essayèrentpasd'allerlachercher.Finalement,ilsnefurentpasmécontentsdevoirrevenirlesautresélèvesdel'école,quelquesjoursaprèslenouvelan.Trèsvite,latourdeGryffondorretrouvasafouleetsonagitationhabituelles.
DuboisvintvoirHarrylaveilledelarentrée.
—TuaspasséunbonNoël?demanda-t-il.
Puis,sansattendrelaréponse,ils'assitetajoutaàvoixbasse:
—J'airéfléchipendantlesvacances.Aprèscequis'estpassélejourduderniermatch,tucomprends...SilesDétraqueursreviennentpendantleprochain...Onnepeutpassepermettrede...enfin...
Duboiss'interrompit,malàl'aise.
—Jesuisentraindefairequelquechosepourqueças'arrange,réponditprécipitammentHarry.LeprofesseurLupinaditqu'ilallaitm'entraîneràrepousserlesDétraqueurs.Ondevraitcommencercettesemaine.Ilm'aditqu'ilauraitdutempsaprèsNoël.
—Ah!s'exclamaDubois,leregardsoudainplusclair.Danscecas...Tusais,jenevoudraispasteperdrecommeAttrapeur,Harry...Tuascommandéunnouveaubalai?
—Non,ditHarry.
—Quoi?Ilfaudraittedépêcher.TunepeuxquandmêmepasmontercettevieilleÉtoilefilantedanslematchcontreSerdaigle!
—IlareçuunÉclairdeFeupourNoël,ditRon.
—UnÉclairdeFeu?Non!Tuplaisantes?Un...unvraiÉclairdeFeu?
—Net'énervepas,Olivier,ditsombrementHarry.Jenel'aiplus.Ilaétéconfisqué.
Illuiracontaalorstoutel'histoire.
—Lebalaiauraitétéensorcelé?s'étonnaDubois.Quiauraitfaitça?
—SiriusBlack,réponditHarryd'unevoixlasse.Ilparaîtqu'ilveutmapeau.EtMcGonagallpense
quec'estpeut-êtreluiquimel'aenvoyé.
—MaisBlackn'auraitjamaispuacheterunÉclairdeFeu!Ilestenfuiteettoutlepaysestàsestrousses!Commentveux-tuqu'ilentredansunmagasinpouracheterunbalai?
—Jesais,réponditHarry,maisMcGonagallinsistepourqu'ilsoitentièrementdémonté.
Duboispâlit.
—Jevaisallerluiparler,Harry,promit-il.Jevaislaraisonner...UnÉclairdeFeu...UnvéritableÉclairdeFeudansnotreéquipe...EllesouhaitelavictoiredeGryffondorautantquenous...Jevaislaconvaincre...UnÉclairdeFeu...
Lescoursreprirentlelendemain.Passerdeuxheuresdansleparcparunematinéeglacialedejanviern'avaitriendetrèsséduisant,maisHagridavaiteul'idéededivertirsesélèvesenallumantunfeudejoiepleindesalamandres.Laclasse,plusamusantequ'àl'ordinaire,consistaàramasserduboissecetdesfeuillespourentretenirlesflammes,àlaplusgrandejoiedesreptilesquisedélectaientàcouriretsautersurletasdebûchesbrûlantes.Enrevanche,lepremiercoursdeDivinationdunouveautrimestreserévélabeaucoupmoinsréjouissant;leprofesseurTrelawneyleurapprenaitàprésentàlireleslignesdelamainetellenetardaguèreàinformerHarryqu'ilpossédaitlalignedevielapluscourtequ'elleeûtjamaisvue.
HarryavaithâtederetournerenclassedeDéfensecontrelesforcesduMal.AprèssaconversationavecDubois,ilvoulaitapprendreleplusvitepossibleàsedéfendrecontrelesDétraqueurs.
—Ahoui,ditLupin,lorsqueHarryvintlevoiràlafinducourspourluirappelersapromesse.Voyons...huitheuresdusoir,jeudi,çavousconvient?Lasalled'Histoiredelamagiedevraitêtresuffisammentgrande...Ilfautquejeréfléchisseàlafaçondontnousallonsnousyprendre...NousnepouvonspasfairevenirunvraiDétraqueurauchâteaupournousentraîner...
—Ilatoujoursmauvaisemine,tunetrouvespas?ditRonsurlechemindelaGrandeSalleoùilsserendaientpourallerdîner.Qu'est-cequ'ila,àtonavis?
—Non,maisvraiment!lançaquelqu'underrièreeux.C'étaitHermione.Elleétaitassiseaupiedd'unearmureetrangeaitdeslivresdanssonsacpleinàcraquerqu'ellen'arrivaitpasàrefermer.
—Non,maisvraimentquoi?ditRonavecmauvaisehumeur.
—Rien,ditHermioned'untonhautainenhissantsonsacsursonépaule.
—Pourquoitudis:«Non,maisvraiment!»aumomentoùjemedemandecequ'aLupin...
—C'estévident,non?répliquaHermioneavecuneexpressionexaspérantedesupériorité.
—Situneveuxriennousdire,nedisrien!grognaRon.
—Trèsbien,ditHermioned'unairdédaigneuxens'éloignantdanslecouloir.
—Ellen'ensaitpasplusquenous,ditRon.Ellevoudraitsimplementqu'onrecommenceàluiparler.
Ahuitheureslejeudisoir,HarryquittalatourdeGryffondorpourserendredanslasalled'Histoiredelamagie.Lorsqu'ilarriva,lasalleétaitvideetplongéedansl'obscurité.Ilallumaleslampesd'uncoupdebaguettemagiqueetattendit.Cinqminutesplustard,leprofesseurLupinentradanslaclasseavecunegrandecaisseenboisqu'ilposasurlebureau.
—Qu'est-cequec'estqueça?demandaHarry.
—Unautreépouvantard,réponditLupinenenlevantsacape.J'enaicherchédanstoutlechâteaudepuismardidernieretheureusement,j'aifiniparentrouverundansl'armoiredeRusard.C'estcequipeutserapprocherleplusd'unvraiDétraqueur.Quandilvousverra,l'épouvantardvaprendrel'aspectd'unDétraqueuretnouspourronsdoncnousentraînersurlui.Quandonnes'enservirapas,jelegarderaidansmonbureau.
—D'accord,ditHarryenessayantdecachersonappréhension.
LeprofesseurLupinsortitsabaguettemagiqueetfitsigneàHarryd'enfaireautant.
—Lesortilègequejevaisvousenseigner,Harry,estunactedemagietrèsavancéequidépassedetrèsloinleniveaudelaSorcelleriedepremiercycle.Onl'appellelesortilègeduPatronus.
—Commentçamarche?demandaHarryavecinquiétude.
—Silesortilègesedéroulenormalement,vousverrezapparaîtreunPatronus,c'est-à-direunesorted'anti-Détraqueur,unprotecteurquijoueralerôledebouclierentrevousetleDétraqueur.
Harrys'imaginablottiderrièreunêtredelatailledeHagridbrandissantuneénormemassue.
—LePatronus,poursuivitleprofesseurLupin,représenteuneforcepositive,uneprojectiondetoutcequisertdenourritureauxDétraqueurs–l'espoir,lebonheur,ledésirdevivre–mais,àl'inversedeshumains,lePatronusnepeutpasressentirdedésespoiretleDétraqueurnepeutdoncpasluifairedemal.Jedoiscependantvousavertir,Harry,quecesortilègeestpeut-êtretropcomplexepourvous.Denombreuxsorciershautementqualifiésontdesdifficultésàlemettreenpratique.
—AquoiressembleunPatronus?demandaHarry.
—Chacunestunique.Ilchangedeformeselonlesorcierquilefaitapparaître.
—Etcommentlefait-onapparaître?
—Enprononçantuneincantationquineproduirasoneffetquesivousvousconcentrezdetoutesvosforcessurunsouvenirparticulièrementheureux.
Harrycherchalessouvenirslesplusheureuxdesavie.Detouteévidence,riendecequiluiétaitarrivéchezlesDursleynepouvaitenfairepartie.Aprèsunmomentderéflexion,ilchoisitlepremierjouroùils'étaitenvolésurunbalai.
—Jesuisprêt,dit-ilens'efforçantdeserappelerleplusprécisémentpossiblelamerveilleusesensationqu'ilavaitéprouvéequandils'étaitélevépourlapremièrefoisdanslesairs.
—Voicil'incantationqu'ilfautprononcer.Lupins'éclaircitlagorgeetdit:Speropatronum!
—Speropatronum,répétaHarryàmi-voix.Speropatronum.
—Vousêtesbienconcentrésurvotresouvenir?
—Oh,oui,réponditHarryenramenantsespenséessurcepremiervolenbalai.Speropatrono...non,patronum,excusez-moi...speropatronum,speropatronum...
Quelquechosejaillitalorsdel'extrémitédesabaguettemagique,commeunefuméeargentée.
—Vousavezvu?s'exclamaHarry,enthousiaste.Çaamarché!
—Trèsbien,ditLupinensouriant,vousêtesprêtàessayersurunDétraqueur?
—Oui,ditHarry,lamaincrispéesursabaguette.
Ilessayadeseconcentrersurlevoldubalai,maisquelquechosed'autreessayaitdedétournersonattention..Atoutinstant,lavoixdesamèrepouvaitànouveauretentirdanssatête...Maisilnedevaitsurtoutpasypenser,sinon,ill'entendraitvraimentetilnelevoulaitsurtoutpas...Oupeut-êtrequ'illesouhaitaitmalgrélui?
Lupinsaisitlecouvercledelacaisseetlesouleva.
Aussitôt,unDétraqueurs'élevalentement,latêtedissimuléesousunecagoule,unemainluisante,putréfiée,serrantsacape.Leslampesquiéclairaientlaclassevacillèrentpuiss'éteignirent.LeDétraqueursortitdelacaisseenboisets'avançalentementversHarry.Celui-cientenditlebruitcaractéristiquedesarespiration,semblableàunrâle,tandisqu'unevagueglacéeserépandaitdanstoutsoncorps.
—Speropatronum!hurlaHarry.Speropatronum!Spero...
MaisleDétraqueurettoutelasalleautourdeluisemblaientsedissoudre...Harrysesentitunenouvellefoishappéparunbrouillardblancetépais.Lavoixdesamère,pluspuissantequejamais,résonnadanssatête...
—Non,pasHarry!Jevousensupplie...Jeferaicequevousvoudrez...
—Pousse-toi,idiote,allez,pousse-toi...
—Harry!
Harryrepritbrusquementconscience.Ilétaitétendusurleplancheretleslampess'étaientralluméesdanslaclasse.Ilétaitinutilededemandercequis'étaitpassé.
—Désolé,murmura-t-ilenseredressant,levisageruisselantd'unesueurfroide.
—Vousvoussentezbien?demandaLupin.
—Oui...
Harryserelevaens'accrochantàl'unedestablesets'appuyadessuspoursemaintenirdebout
—Tenez...LupinluidonnaunChocogrenouille.
—Mangezça,ensuite,onrecommencera,dit-il.Jenem'attendaispasàcequevousréussissiezdupremiercoup.J'auraismêmeétéstupéfaitsiçaavaitétélecas.
—C'estdepireenpire,marmonnaHarryencroquantlatêtedelagrenouille.Cettefois,j'entendaismamèreencoreplusfort...etluiaussi...Voldemort...Lupinsemblaencorepluspâlequed'habitude.
—Harry,sivouspréférezarrêterlà,jelecomprendraitrèsbien...
—Jeveuxcontinuer!protestaHarryd'untonféroceenengloutissantleresteduChocogrenouille.Illefaut!Qu'est-cequisepasserasilesDétraqueursarriventpendantlematchcontreSerdaigle?Jenepeuxpasmepermettredefaireunenouvellechute.Sinousperdonscematch,nousauronsperdulacoupe!
—Trèsbien...danscecas,ditLupin,peut-êtrefaudrait-ilvousconcentrersurunautredevossouvenirsheureux?Celui-cinesemblepasêtresuffisammentintense...
HarryréfléchitunmomentetdécidaquelemomentoùGryffondoravaitremportélacoupedesQuatreMaisons,l'annéedernière,étaitvéritablementuntrèsheureuxsouvenir.Ilserraànouveaulesdoigtssursabaguettemagiqueets'avançaaumilieudelasalle.
—Prêt?ditLupinenposantlesmainssurlecouvercledelaboîte.
—Prêt,réponditHarry.
IlseconcentrasurlavictoiredeGryffondorens'efforçantdechasserdesonesprittoutessesappréhensionssurcequisepasseraitlorsquelacaisses'ouvrirait.
—Allons-y,ditLupin.
Ilsoulevalecouvercle.Unefoisdeplus,leslumièress'éteignirentetunfroidglacéserépanditdanslasalle.LeDétraqueurglissahorsdelacaisse.OnentenditlerâledesarespirationetunemainputréfiéesetenditversHarry...
—Speropatronum!hurlaHarry.Speropatronum!Speropat...
Lebrouillardblancengourditsonesprit...Degigantesquesformesauxcontoursincertainsbougeaientautourdelui...Ilentenditalorsuneautrevoix,celled'unhommequicriait,prisdepanique...
—Lily!PrendsHarryetva-t'en!C'estlui!Va-t'en!Cours!Jevaisleretenir...
Quelqu'unquitrébuchait...Uneportequis'ouvraitàlavolée...Legloussementd'unriresuraigu..
—Harry!Harry...Réveillez-vous...
LupintapotaitvigoureusementlesjouesdeHarry.Cettefois-ci,Harrymitpluslongtempsàcomprendrepourquoiilétaitétendusurleparquetpoussiéreuxd'unesalledeclasse.
—J'aientendumonpère,bredouilla-t-il.C'estlapremièrefoisquej'entendssavoix...Ilaessayéd'affronterVoldemorttoutseulpourdonnerletempsàmamèredes'enfuir...
Harryserenditsoudaincomptequedeslarmessemêlaientàlasueurquiruisselaitsursonvisage.Ilsepenchapours'essuyeravecunpandesarobedesorcierenfaisantsemblantderelacersachaussurepourqueLupinnelevoiepaspleurer.
—VousavezentenduJames?ditLupind'unevoixétrange.
—Oui...ditHarryenrelevantlatête.Pourquoi?Vous...Vousconnaissiezmonpère?
—Oui...Oui,eneffet...ditLupin.NousétionsamisquandnousétionsélèvesàPoudlard.Harry,jecroisquenousferionsbiend'enresterlàpourcesoir.Cesortilègeestbeaucouptropcomplexe...Jen'auraisjamaisdûessayerdevousl'apprendre...
—Si!s'exclamaHarryenserelevant.Jeveuxessayerencoreunefois!Jenemeconcentrepassurdessouvenirssuffisammentheureux,voilàtout...Attendez...
Ilfouillasamémoire,àlarecherched'unsouvenirheureux,vraimenttrèsheureux...UnsouvenirquipourraitsetransformerenunpuissantPatronus...
Lemomentoùilavaitdécouvertqu'ilétaitunsorcieretqu'ilallaitquitterlesDursleypourallerfairesesétudesàPoudlard!Sicesouvenir-làn'étaitpasheureux,aucunautrenepourraitl'être...Harryseconcentradetoutessesforcespouressayerdefairerenaîtreenluilebonheurqu'ilavaitéprouvéenapprenantqu'ilallaitéchapperàPrivetDrive.
—Prêt?ditLupinquinesemblaitpastrèsenthousiasteàl'idéederenouvelerl'expérience.Vousêtesbienconcentré?Allons-y!
IlsoulevalecouverclepourlatroisièmefoisetleDétraqueursedressa.Leslumièress'éteignirent,lefroidserépandit...
—SPEROPATRONUM!hurlaHarry.SPEROPATRONUM!SPEROPATRONUM!
Lescrisavaientrecommencéàrésonnerdanssatête,mais,cettefois,c'étaitcommes'ilsprovenaientd'uneradiomalréglée.Leurintensitédiminuait,augmentait,diminuaitànouveau...HarryvoyaittoujoursleDétraqueurquis'immobilisatoutàcoup...Alors,uneimmenseombreargentéejaillitdelabaguettemagiquedeHarryetflottadansl'air,entreleDétraqueuretlui.Harryavaitl'impressionquesesjambess'étaientliquéfiées,maisiltenaittoujoursdebout...Pourcombiendetempsencore,ilnelesavaitpas...
—Riddikulus!rugitLupinenseprécipitant.
IlyeutuncraquementsonoreetlePatronusdeHarrysevolatilisaenmêmetempsqueleDétraqueur.Harryselaissatombersurunechaise,lesjambestremblantes,commes'ilvenaitdecourirplusieurskilomètres.Ducoindel'œil,ilvitleprofesseurLupinobligeràrentrerdanssacaissel'épouvantard
quiavaitreprislaformed'unesphèreargentée.
—Excellent!s'exclamaLupin.Bravo,Harry!C'étaituntrèsbondébut!
—Onpeutfaireunnouvelessai?Justeun?
—Non,pasmaintenant,réponditfermementLupin.Çasuffitpourcesoir.Tenez...
IldonnaàHarryunegrandebarredumeilleurchocolatdechezHoneydukes.
—Mangeztout,sinon,MadamePomfreshserafurieusecontremoi.Onrecommenceàlamêmeheurelasemaineprochaine?
—D'accord,ditHarry.
IlcroquaunmorceaudechocolatpendantqueLupinéteignaitleslampesquis'étaientralluméeslorsqueleDétraqueuravaitdisparu.Unepenséetraversaalorsl'espritdeHarry.
—ProfesseurLupin?dit-il.Sivousavezconnumonpère,vousavezdûconnaîtreaussiSiriusBlack?
Lupinsetournavivementverslui.
—Qu'est-cequivousfaitcroireça?dit-ilsèchement.
—Rien...JesaissimplementqueeuxaussiétaientamisquandilsétaientàPoudlard...
Lupinsedétendit.
—Oui,dit-il,jeleconnaissais.Ouplutôt,jecroyaisleconnaître.Vousferiezbiend'yaller,Harry,ilesttard.
Harrysortitdelasalle,avançadanslecouloirets'assitsurlesocled'unearmurepourfinirsabarredechocolat.Ilregrettaitd'avoirparlédeBlackàLupinqui,detouteévidence,n'avaitpaslamoindreenvied'aborderlesujet.Harryrepensaalorsàsamèreetàsonpère...Ilsesentaitépuisé,étrangementvide,bienqu'ileûtl'estomacpleindechocolat.Entendrerépéterdanssatêtelesdernièresparolesprononcéesparsesparentsavantleurmortétaituneterribleépreuve,maisc'étaitaussilapremièrefoisqu'ilentendaitleursvoixdepuissatoutepetiteenfance.S'ilvoulaitproduireunPatronusefficace,cependant,ildevaitrenonceràtoutetentationdelesentendreànouveau.
Ilseleva,croqualederniermorceaudechocolatetsedirigeaverslatourdeGryffondor.
Unesemaineaprèslareprisedescours,l'équipedesSerdaiglejouasonmatchcontrelesSerpentard.Cesderniersl'emportèrent,maisdepeu.Sil'onencroyaitDubois,c'étaitunebonnenouvellepourlesGryffondorquiprendraientladeuxièmeplacesieuxaussiparvenaientàbattrelesSerdaigle.Ilportadonclenombredesséancesd'entraînementàcinqparsemaine.Celasignifiaitqu'aveclescoursanti-DétraqueursdeLupin,quiétaienteneux-mêmesaussiépuisantsquesixséancesd'entraînementdeQuidditch,Harrynedisposaitplusqued'unseulsoirparsemainepourfairesesdevoirs.Ilsupportaitpourtantlescontraintesdesonemploidutempsbeaucoupmieuxqu'Hermionequiparaissaitécrasée
parsasurchargedetravail.Chaquesoir,dansuncoindelasallecommune,elleétalaitsurplusieurstablesseslivres,sescalculsd'Arithmancie,sesdictionnairesderunes,sesschémasreprésentantdesMoldusentraindesouleverdesobjetslourdsetdesliassesdeparcheminscontenantsesnotesdétaillées;elleparlaitrarementauxautresetrépliquaitd'untonsecàquiconquel'interrompait.
—Jemedemandecommentelleyarrive,ditunjourRonàHarry.
Cesoir-là,Hermioneavaitentassétantdelivresdevantellequ'onlavoyaitàpeine.
—Commentellearriveàquoi?demandaHarry.
—Aassisteràtoussescours.Cematin,jel'aivueaveclaprofd'Arithmancie.Ellesparlaientducoursd'hier,maisHermionen'apaspuyassisterpuisqu'elleétaitavecnousenclassedeSoinsauxcréaturesmagiques!EtErnieMacMillanm'aditqu'ellenerataitjamaislescourssurlesMoldusalorsqu'ilsontpresquetouslieuenmêmetempsqueceuxdeDivination.Etceuxlànonplus,ellenelesmanquejamais!
Maispourl'instant,Harryn'avaitpasletempsdesonderlesmystèresdecetemploidutempsimpossible,carlui-mêmeavaitundevoiràfairepourRogue.Deuxsecondesplustard,cependant,ilfutinterrompuparDubois.
—Mauvaisenouvelle,Harry.Jeviensd'allervoirMcGonagallpourluiparlerdel'EclairdeFeu.Ellen'apasététrèsaimableavecmoi.Ellem'aditquejemetrompaisdepriorités.Elleavaitl'airdepenserquejem'occupaisplusdegagnerlacoupequedetegarderenvie.Simplementparcequejeluiaiditqueçam'étaitégalquetutombesdubalaipourvuquetuattrapesleVifd'oravanttachute.
Duboishochalatêted'unairincrédule.
—Situl'avaisentenduehurler...poursuivit-il.Onauraitditquej'avaisproféréuneénormité.Alors,jeluiaidemandécombiendetempsellecomptaitgarderlebalai...
DuboisfitunegrimaceetimitalavoixsècheduprofesseurMcGonagall:
—«Aussilongtempsquecelaseranécessaire,Dubois...»Jecroisqu'ilesttempsquetucommandesunnouveaubalai,Harry.IlyaunbondecommandeàladernièrepagedeBalai-Magazine...Tupourraispeut-êtreprendreunNimbus2001,commeceluideMalefoy?
—Jen'achèteraijamaisquelquechosequeMalefoypossèdedéjà,déclaraHarryd'untonsansréplique.
Févrierarrivaimperceptiblement,accompagnéd'untempstoujoursaussiglacial.LadatedumatchcontrelesSerdaigleserapprochait,maisHarryn'avaittoujourspascommandédenouveaubalai.AlafindechaquecoursdeMétamorphose,ildemandaitauprofesseurMcGonagalldesnouvellesdesonÉclairdeFeu.Ron,pleind'espoir,restaitàcôtédeluipourécouterlaréponse,tandisqu'Hermioneseprécipitaithorsdelaclasseendétournantlatête.
—Non,Potter,jenepeuxtoujourspasvouslerendre,ditleprofesseurMcGonagallpourladouzièmefois,avantmêmequeHarryaiteuletempsd'ouvrirlabouche.Nousavonsvérifiés'iln'avaitpassubilessortilègeslespluscourants,maisleprofesseurFlitwickpensequ'ilapeut-êtreété
soumisàunmaléficedeCatapultage.N'ayezcrainte,jevousledirailorsquetouteslesvérificationsserontterminées.Enattendant,cessezdemeharceler.
Pourcombledemalheur,lescoursdedéfensecontrelesDétraqueursnesedéroulaientpasaussibienqu'ill'auraitsouhaité.Aprèsplusieursséances,ilréussitàproduireuneformeargentéeauxcontoursincertainschaquefoisquel'épouvantard-Détraqueurs'approchaitdelui,maissonPatronusétaittropfaiblepourfairefuirleDétraqueur.Laformeargentéesecontentaitdeflotterenl'aircommeunnuageàdemitransparentquividaitHarrydetoutesonénergieenparvenanttoutjusteàmaintenirleDétraqueuràdistance.Harrys'envoulait,ilsesentaitcoupabled'éprouverledésirconfusd'entendreànouveaulavoixdesesparents.
—Vousêtestropexigeantavecvous-même,luiditgravementleprofesseurLupin,alorsqu'ilsenétaientàleurquatrièmeséance.Pourunsorcierdetreizeans,créerunPatronus,mêmeinforme,constitueunbeaurésultat.Vousnevousévanouissezplus,n'est-cepas?
—Jepensaisqu'unPatronus...attaquaitlesDétraqueurs...réponditHarry,découragé.Qu'illesfaisaitdisparaître...
—C'estcequeferaitunvraiPatronus,approuvaLupin,maisvousavezquandmêmeobtenuunebelleréussiteentrèspeudetemps.SilesDétraqueurssemontrentànouveaulorsduprochainmatch,voussaurezlesmainteniràdistancesuffisammentlongtempspourpouvoiratterrirentoutesécurité.
—Vousm'avezditqueceseraitplusdifficiles'ilyenavaitbeaucoup,fitremarquerHarry.
—Jevousfaisentièrementconfiance,réponditLupinavecunsourire.Tenez...Vousavezbienméritédeboirequelquechose.QuelquechosequejevousairapportédesTroisBalaisetquevousn'avezjamaisgoûté...
Ilsortitdeuxbouteillesdesoncartable.
—DelaBièraubeurre!s'exclamaHarrysansypenser.J'aimebeaucoupça!
Lupinhaussalessourcils.
—RonetHermionem'enontrapportédePré-au-lard,mentitHarry,quivenaitdes'apercevoirdesagaffe.
—Ah,bon,ditLupin,l'airtoujourssoupçonneux.Ehbien,buvonsàlavictoiredeGryffondorcontreSerdaigle!Bienquejenesoispascenséprendreparti,entantqueprofesseur...ajouta-t-ilprécipitamment.
Ilsburentensilence.PuisHarryluiposaunequestionquiletracassaitdepuislongtemps:
—Qu'est-cequ'ilyasouslacagouled'unDétraqueur?
LeprofesseurLupinposasabouteille,l'airsongeur.
—Lesseulespersonnesquil'aientjamaissunesontpluslàpourledire.LorsquelesDétraqueurssoulèventleurcagoule,c'estpourfaireusagedeleurarmeultime.
—Etqu'est-cequec'est?
—Ças'appelleleBaiserduDétraqueur,ditLupinenesquissantunsourire.Ilslefontsubiràceuxqu'ilsveulentdétruiredéfinitivement.Ilsdoiventavoiruneespècedebouchelà-dessous,carilparaîtqueleursmâchoiresserefermentsurleslèvresdeleurvictimeetqu'ilsaspirentsonâme.
—Quoi?Ilstuent...?s'exclamaHarryenrenversantunpeudeBièraubeurre.
—Oh,non,réponditLupin.C'estbienpirequeça.Onpeutcontinueràexistersanssonâme,tantquelecœuretlecerveaufonctionnent.Maisonn'aplusaucuneconsciencedesoi,plusdemémoire,plus...rien.Etplusaucunechancedeguérison.Onexiste,c'esttout.Commeunecoquillevide.L'âme,elle,s'estdéfinitivementenvolée,elleestperdueàjamais.C'estlesortquiattendSiriusBlack.C'étaitécritdansLaGazettedusorcier,cematin.Leministèreadonnél'autorisationauxDétraqueursdeluiinfligercetultimechâtimentsionleretrouve.
Harryrestaabasourdiàl'idéequ'onpuissearracherl'âmedequelqu'unenl'aspirantparsabouche.PuisilpensaàBlack.
—Illemérite,dit-ilbrusquement.
—Vouscroyez?ditLupind'unevoixlégère.Vouscroyezvraimentquequiconquepeutmériterça?
—Oui,réponditHarryd'untondedéfi.Quandonacommis...certaineschoses...
IlauraitvouluparleràLupindelaconversationqu'ilavaitsurpriseauxTroisBalais,ausujetdelatrahisondeBlack,maisilauraitfallupourcelaluiavouerqu'ils'étaitrenduàPré-au-lardsansautorisationetilsavaitqueleprofesseurn'apprécieraitguèrecetexploit.IlfinitdoncsaBièraubeurresansrienajouter,remerciaLupinets'enalla.Harryregrettapresqued'avoirdemandécequ'ilyavaitsouslacagouledesDétraqueurs,tantlaréponsel'horrifiait:l'idéedesefaireaspirerl'âmefaisaitnaîtreenluidespenséessiabominablesqu'ilnevitpasleprofesseurMcGonagalletlaheurtadepleinfouetaumilieudel'escalier.
—Regardezoùvousallez,Potter!
—Désolé,professeur.
—JevousaicherchédanslasallecommunedeGryffondor.Jevoulaisvousdirequenousavonsfaittouteslesvérificationspossiblesetquevotrebalaisembleparfaitementnormal.Vousavezunamitrèsgénéreux,Potter...
Harryrestabouchebée.ElleluitenditsonÉclairdeFeuquiparaissaitaussiresplendissantqu'aupremierjour.
—Jepeuxvraimentlereprendre?demanda-t-ild'unevoixtimide.Pourdebon?
—Pourdebon,assuraleprofesseurMcGonagallensouriant,cequiétaitrarechezelle.Jecroisquevousdevriezl'essayeravantlematchdesamedi.Dites-moi,Potter...vousfereztoutcequevouspourrezpourgagner,n'est-cepas?Sinon,nousauronsperdupourlahuitièmeannéeconsécutive,ainsiquemel'aaimablementfaitremarquerleprofesseurRogue...
Sansajouterunmot,HarryrepritlechemindelatourdeGryffondor,sonÉclairdeFeudanslesmains.Audétourd'uncouloir,ilaperçutRonquifonçaitversluiensouriantd'uneoreilleàl'autre.
—Elletel'arendu?Parfait!Est-cequejepourrail'essayer?Demain?
—Oui,quandtuvoudras,réponditHarry,quisesentaitlecœurlégerpourlapremièrefoisdepuisunmois.Tusais,ondevraitpeut-êtreseréconcilieravecHermione.Ellecroyaitbienfaire...
—D'accord,approuvaRon.Elleestdanslasallecommune,entraindetravaillerpourchangerunpeu.
EnarrivantdevantlatourdeGryffondor,ilsvirentNevilleLondubatquiparlementaitaveclechevalierduCatogan.
—J'aiperdulepapiersurlequelj'avaisécritlesmotsdepasse,gémitNeville.J'aidûlelaissertomberquelquepart...
—Fablesquetoutcela!rugitlechevalier.Jevoussouhaitelebonsoir,mesjeunesécuyers,ajouta-t-ilenvoyantarriverHarryetRon.Jetezdoncaucachotcemarouflequiprétends'introduirecéansparlaforce.
—Çasuffit,taisez-vous,lançaRon.
—J'aiperdulesmotsdepasse!selamentaNeville.Commeilenchangetoutletemps,j'aiécrittousceuxqu'ilvoulaitutilisercettesemainepourêtresûrdelesretrouver,maisjenesaispluscequej'aifaitdelaliste!
—Palsambleu!ditHarryauchevalierquiparutprofondémentdéçuetlibéraàcontrecœurl'ouverturedonnantaccèsàlasallecommune.
UnmurmureenthousiastelesaccueillitetHarryseretrouvaentouréparlesélèvesdeGryffondorquipoussaientdesexclamationsémerveilléesencontemplantl'ÉclairdeFeu.
—Oùest-cequetul'aseu,Harry?
—Tumelaissesl'essayer?—Tul'asdéjàmonté?
—Avecça,lesSerdaiglen'ontplusaucunechance!
—Est-cequejepeuxletoucher,Harry?
Dixminutesplustard,aprèsquelebalaifutpassédemainenmain,lafouledesadmirateurssedispersaetHarryetRonvirentenfinHermione.Penchéesursontravail,elleétaitlaseuleànepass'êtreprécipitéesureuxetelleévitaitsoigneusementleurregard.LorsqueHarryetRons'approchèrentdesatable,elleconsentitenfinàleverlesyeux.
—Jel'airécupéré,ditHarryavecungrandsourireenluimontrantl'ÉclairdeFeu.
—Tuvois,Hermione?Ilétaitparfaitementnormal!ditRon.
—Ilauraitpunepasl'être,répliquaHermione.Aumoins,maintenant,onestsûrsqu'iln'estpasdangereux!
—Oui,sansdoute,ditHarry.Jeferaisbiend'allerleranger.
—Jem'enoccupe!ditvivementRon.IlfautquejedonnesonmédicamentàCroûtard.
Ilpritl'ÉclairdeFeuetmontal'escalierentenantlebalaiavecautantdeprécautionques'ilavaitétéencristal.
—Jepeuxm'asseoiràcôtédetoi?demandaHarry.
—Pourquoipas?réponditHermioneenôtantd'unechaiseunegrossepiledeparchemins.
Harryjetauncoupd'œilàlatablesurchargéesurlaquelles'étalaientunlongdevoird'Arithmanciedontl'encrescintillaitencore,unedissertationencorepluslongueconsacréeauxMoldus(«ExpliquezpourquoilesMoldusontbesoind'électricité»)etunetraductiond'untexteenrunes,danslaquelleHermioneétaitàprésentplongée.
—Commenttut'yprendspourréussiràfairetoutça?s'étonnaHarryenregardantl'impressionnantequantitédelivresquis'étalaitsurlatable.
—Ilsuffitde...travaillerdur,réponditHermione.
Vuedeprès,Harrys'aperçutqu'elleavaitl'airaussifatiguéequeLupin.
—Pourquoiest-cequetunelaissespastomberuneoudeuxmatières?
—Jenepourraisjamaisfaireunechosepareille!s'indignaHermione.
—L'Arithmancie,çam'al'airhorriblementennuyeux,ditHarryenregardantunetabledecalculstrèscompliqués.
—Oh,non,c'estpassionnant!C'estmêmemamatièrepréféré!C'est...
MaisHarrynesutjamaisenquoil'Arithmancieétaitsipassionnante.Caràcemomentprécis,uncriétrangléretentitdansledortoirdesgarçons.Lasallecommuneplongeadansungrandsilence,tandisquedespasprécipitésdescendaientl'escalier.Ronsurgitalorsaubasdesmarches,traînantundrapderrièrelui.
—REGARDE!hurla-t-ilenseruantversHermione.REGARDE!répéta-t-ilenluiagitantledrapsouslenez.
—Ron,qu'est-ceque...
—CROÛTARD!REGARDE!CROÛTARD!
Hermione,penchéeenarrière,essayaitdes'éloignerdeRon,fouderage.Harryregardaledrap.Ilyavaitunetacherougeaumilieu.Quelquechosequiressemblaità...
—DUSANG!s'écriaRon.CROÛTARDADISPARU!ETTUSAISCEQU'ILYAVAITPARTERRE?
—N...non,balbutiaHermioned'unevoixtremblante.Ronjetaquelquechosesurlelivreouvertdevantelle.
HarryetHermionesepenchèrentsurlatableetvirentdelongspoilsdechatd'unecouleurorangée.
13GRYFFONDORCONTRESERDAIGLE
Ilsemblaitquec'enétaitfinidel'amitiéentreRonetHermione.Chacunétaitsifurieuxcontrel'autrequeHarrynevoyaitpascommentilspourraientjamaisseréconcilier.
Ronétaitfurieuxqu'Hermionen'aitjamaisprisausérieuxlestentativesdePattenronddedévorerCroûtard.Jamaisellen'avaitfaitl'effortdelesurveillerdeprèsetmaintenantencore,elleprétendaitquePattenrondétaitinnocentetqueRonferaitbiend'allervoirsiCroûtardnesecachaitpassousunlit.ElleaffirmaitsansendémordrequeRonétaitincapabledeprouverquePattenrondavaitmangéCroûtard.D'aprèselle,lespoilsduchatsetrouvaientpeut-êtrelàdepuisNoëletd'ailleurs,affirmait-elle,RonavaittoujourseuunpréjugécontrePattenronddepuislejouroùilluiavaitsautédessusdanslaMénageriemagique.
Harry,lui,étaitconvaincuquePattenrondavaitbeletbiendévoréCroûtardetlorsqu'ilfitvaloiràHermionequetouslesindicestendaientàleprouver,ellesefâchaégalementcontrelui.
—TuprendspartipourRon,trèsbien,detoutefaçon,j'enétaissûre!s'écria-t-elled'unevoixperçante.D'abordl'ÉclairdeFeu,ensuiteCroûtard,toutestdemafaute,bienentendu!Etmaintenant,situmelaissaistranquille,Harry?J'aibeaucoupdetravailàfaire!Ronavaitététrèsaffectéparlapertedesonrat.
—Allons,Ron,souviens-toi,tun'arrêtaispasderépéterqueCroûtardétaitterriblementennuyeux,ditFred.Etçafaituneéternitéqu'ilétaitpatraque,ilétaitauboutdurouleau.C'estsansdouteunebonnechosepourluid'enavoirfinirapidement.Lechatn'adûenfairequ'unebouchée.Iln'asûrementriensenti.
—Fred!s'indignaGinny.
—Toutcequ'ilsavaitfaire,c'étaitmangeretdormir,tul'asdittoi-même,Ron,ajoutaGeorge.
—Unjour,ilnousadébarrassésdeGoyleenlemordant!répliquaRond'unairaccablé.Tutesouviens,Harry?
—C'estvrai,ditHarry.
—Sonheuredegloire,ditFred,incapabledegardersonsérieux.QuelacicatricesurledoigtdeGoyletémoignedecetactedebravoure!Allez,Ron,vadoncfaireuntouràPré-au-lardetachète-toiunnouveaurat.Aquoiçasertdeselamenter?
Dansuneultimetentativepourluiremonterlemoral,HarryproposaàRond'assisteràladernièreséanced'entraînementavantlematchcontreSerdaigle,commeça,ilpourraitessayerl'ÉclairdeFeulorsqu'ilsauraientfini.Enthousiasméparcetteidée,RonoubliaCroûtardpendantunmomentetHarryl'emmenaaussitôtsurleterraindeQuidditch.
MadameBibine,quicontinuaitd'assisterauxentraînementsdeGryffondorpourveillersurHarry,futaussiimpressionnéequelesautresparl'ÉclairdeFeu.Ellelepritenmainavantquelesjoueursnedécollentetlesfitbénéficierdesescommentairesdeprofessionnelle.
—Regardezcemerveilleuxéquilibre!LesNimbusontundéfaut,ilsonttendanceàpencherunpeuversl'arrière,auboutdequelquesannées,ilsperdentdelavitesse.Voyezcommeilsontredessinélapoignée,elleestunpeuplusfinequesurlesBrossdur,ellemefaitunpeupenserauxanciennesFlèchesd'Argent–c'esttellementdommagequ'ilsenaientarrêtélafabrication,jemesouviens,j'aiapprisàvolersurl'und'euxetc'étaitvraimentunbalairemarquable...
Ellecontinuaainsipendantuncertaintempsjusqu'àcequeDuboisfinissepars'impatienter.
—MadameBibine?dit-ilauboutd'unmoment.Est-cequeHarrypourraitrécupérersonbalai?Ilfaudraitqu'oncommencel'entraînement...
—Oh,maisbiensûr,allez-y,Potter,ditMadameBibineenrendantsonbalaiàHarry.
Elleallas'asseoirdanslesgradinsencompagniedeRonpendantquel'équipedeGryffondorserassemblaitautourdesoncapitainepourécoutersesdernièresinstructions.
—Harry,dit-il,jeviensd'apprendrequec'estChoChangquivajouercommeAttrapeurchezlesSerdaigle....Elleestenquatrièmeannéeetc'estunetrèsbonnejoueuse...Elles'estblesséerécemmentetj'espéraisqu'elleneseraitpasdisponible,malheureusement...
Duboisfronçalessourcils,visiblementcontrariéqueChoChangeûtguérisivite.
—L'avantage,reprit-il,c'estqu'elleaunComète260,c'est-à-direuneplaisanterieparrapportàl'ÉclairdeFeu.Bon,allons-y,maintenant...
Pourlapremièrefois,HarryputenfinenfourchersonÉclairdeFeuetdécoller.
C'étaitencoremieuxquetoutcequ'ilavaitpuimaginer.Alamoindrecaresse,l'EclairdeFeuviraitavecuneprécisionincomparable.C'étaitcommes'ilavaitobéiàsespenséesplutôtqu'àsesgestes.Harrytraversatoutleterrainàunetellevitessequelestadeautourdeluisetransformaenunmélangeconfusteintédevertetdegris.Ilpritensuiteunviragesiserréqu'AliciaSpinnetpoussauncrideterreur,puisildescenditenpiquéjusqu'àfrôlerl'herbeduboutdespiedsavantderemonterenchandellejusqu'àunehauteurdequinzemètres.
—Harry!JelâcheleVifd'or!criaDubois.
HarryviraetfitlacourseavecunCognardqu'iln'eutaucunmalàdépasser.IlvitalorsleVifd'orfilerdanslesairsetnemitpasplusdedixsecondesàl'attraperaucreuxdesamain.
Lesacclamationsenthousiastesdesescoéquipiersretentirentdanslestade.HarryrelâchaleVifd'or,luilaissaprendreuneminuted'avance,puisselançaàsapoursuiteensefaufilantentrelesautresjoueurs.IllerepéraprèsdugenoudeKatieBell,fonditsurelle,lacontournaaisémentetattrapaànouveauleVifd'or.
Cefutleurmeilleureséanced'entraînement.L'équipe,galvaniséeparlaprésencedel'ÉclairdeFeu,sesurpassaetlorsquetoutlemondefutredescendusurlapelouse,Duboisn'adressapaslamoindrecritiqueàsesjoueurs,cequiétaitbienlapremièrefois,commelefitremarquerGeorgeWeasley.
—Jenevoispascequipourraitnousarrêterdemain!s'exclamaDubois.Amoinsque...Harry,tuas
réglétonproblèmeaveclesDétraqueurs?
—Oui,réponditHarry,enpensantàsonmaigrePatronusqu'ilauraitsouhaitéplusconsistant.
—LesDétraqueursnereviendrontpas,Olivier.Dumbledoreseraitfoufurieux,assuraFred.
—Espéronsquetuasraison,ditDubois.Entoutcas,vousavezfaitdubontravail,tous...Onretourneauchâteau.Couchez-vousdebonneheure...
—Jeresteencoreunpeu,ditHarry.Ronvoudraitessayerl'ÉclairdeFeu.
Ettandisquelesjoueursrentraientauvestiaire,HarryallarejoindreRonquiétaitredescendusurleterrain.MadameBibine,elle,s'étaitendormiesursongradin.
—Vas-y,ditHarryentendantl'ÉclairdeFeuàRon.
Avecuneexpressionextatiquesurlevisage,Ronenfourchalebalaiets'élevadanslecrépusculesousleregarddeHarry.LorsqueMadameBibines'éveillaensursaut,lanuitétaittombée.Elleétaitfurieusequ'ilsnel'aientpasréveilléeavantetinsistapourqu'ilsrentrentimmédiatementauchâteau.
Harry,sonbalaisurl'épaule,quittalestadeencompagniedeRon,tousdeuxrivalisantd'élogessurlesperformancesdel'ÉclairdeFeu.
Ilsétaientàmi-cheminduchâteaulorsqueHarryaperçutsoudainsursagauchequelquechosequiluifitl'effetd'uncoupdepoingàl'estomac:unepaired'yeuxquibrillaientdansl'obscurité.
Ilsefigeasurplace,lecœurbattantàtoutrompre.
—Qu'est-cequ'ilya?s'étonnaRon.
Harrytenditledoigt.Ronsortitsabaguettemagiqueetmurmura:«Lumos!»
Unrayondelumièretraçaunsillondansl'herbeetilluminaunarbre.Accrochéàunebranche,Pattenrondsetenaitàl'affût.
—Fichelecampdelà,toi!rugitRon.
Ilsepenchapourramasserunepierremais,avantqu'ilaitpufairequoiquecesoit,lechatavaitdisparudansunéclairorangé.
—Tuasvu?ditRonenlaissanttomberlapierre.Ellelelaissealleroùilveut.IlvasansdoutecroquerunoudeuxoiseauxenguisededessertaprèsavoirdévoréCroûtard.
Harryrestasilencieux.Ilsecontentadepousserunlongsoupirdesoulagement.Pendantuninstant,ilavaitcruquecesyeuxbrillantsétaientceuxduSinistros.Ronetluireprirentlecheminduchâteau.Unpeuhonteuxdes'êtrelaisséalleràcemomentdepanique,HarryneditrienàRonetgardalesyeuxfixésdroitdevantluijusqu'àcequ'ilsaientatteintlalumièrerassuranteduhalld'entrée.
Lelendemain,Harrydescenditprendresonpetitdéjeunerencompagniedesescamaradesdedortoir
quiestimaientquel'ÉclairdeFeuméritaitunesortedegarded'honneur.Lorsqu'ilentradanslaGrandeSalle,touslesregardssetournèrentversl'ÉclairdeFeuetdesmurmuresenthousiastess'élevèrentdetoutesparts.HarryconstataavecsatisfactionquelesSerpentardparaissaientcommefoudroyés.
—Tuasvusatête?ditRond'untonravienseretournantversMalefoy.Ilal'airdenepasycroire!C'estparfait!
Dubois,luiaussi,prenaitsapartdelagloirequis'attachaitàl'ÉclairdeFeu.
—Mets-leici,Harry,dit-ilenposantlebalaiaumilieudelatabledetellesortequelenomdelamarquesoitbienvisible.
LesélèvesdeSerdaigleetdePoufsouffles'approchèrentpourcontemplerl'objet.CedricDiggoryvintféliciterHarryd'avoirsiavantageusementremplacésonNimbus2000etPénélopeDeauclaire,lapetiteamiedePercy,demandalapermissiondeprendrelebalaientresesmains.
—Attention,Pénélope,pasdesabotage!ditPercyd'untonamusétandisqu'elleexaminaitl'ÉclairdeFeu.Pénélopeetmoi,onafaitunpari,expliqua-t-ilàl'équipedesGryffondor.DixGallionsd'orsurlerésultatdumatch!Pénélopereposal'ÉclairdeFeu,remerciaHarryetretournaàlatabledesSerdaigle.
—Harry,débrouille-toipourgagner,chuchotaprécipitammentPercy.Jen'aipasdixGallionsd'or.J'arrive,j'arrive,Penny!
Etilcourutlarejoindreàsatablepourpartageruntoastavecelle.
—Tuessûrquetusauraspilotercebalai,Potter?ditunevoixtraînanteetglaciale.
DragoMalefoys'étaitapprochépourjeteruncoupd'oeilaubalai,suivideCrabbeetdeGoyle.
—Jepensequeoui,réponditHarryd'untondégagé.
—Ilabeaucoupd'accessoires,n'est-cepas?ditMalefoy,lesyeuxpétillantsdemalveillance.Dommagequ'iln'aitpasdeparachute...AucasoùunDétraqueurpasseraitparlà...
CrabbeetGoylericanèrent.
—Dommagequetunepuissespastegrefferuntroisièmebras,répliquaHarry.Ilpourraitpeut-êtreattraperleVifd'oràtaplace.
LesjoueursdeGryffondoréclatèrentd'unriresonore.Malefoyplissasespetitsyeuxdélavésettournalestalons.Ilrejoignitl'équipedesSerpentardquiserassemblaaussitôtautourdelui,sansdoutepourluidemandersilenouveaubalaideHarryétaitbienunvéritableÉclairdeFeu.
Aonzeheuresmoinslequart,lesjoueursdeGryffondorprirentladirectiondesvestiaires.LetempsavaitcomplètementchangédepuisleurmatchcontrePoufsouffle.Lecielétaitàprésentclairetfraisetunepetitebrisesoufflaitparinstants.Cettefois,iln'yauraitplusaucunproblèmedevisibilitéetHarry,malgrésontrac,ressentaitl'excitationqueseulelaperspectived'unmatchdeQuidditch
pouvaitprovoquerenlui.PendantquelesélèvesdePoudlardenvahissaientlesgradinsdustade,HarryôtasarobenoireetglissasabaguettemagiquesoussonT-shirtenespérantdetoutessesforcesqu'iln'auraitpasàs'enservir.IlsedemandasoudainsileprofesseurLupinavaitprisplacedanslestribunes.
—Voussavezcequ'onaàfaire,ditDuboislorsqu'ilsfurentprêtsàquitterlesvestiaires.Sinousperdonscematch,nousneseronsplusdanslacourse.Soyezaussibrillantsqu'àl'entraînementd'hierettoutirabien!
Ilsentrèrentalorssurleterrainsouslesacclamationsdupublic.LesjoueursdeSerdaigle,vêtusdebleu,étaientdéjàlà.ChoChang,quijouaitauposted'Attrapeur,étaitlaseulefilledeleuréquipe.ElleavaitunetêtedemoinsqueHarryetcelui-ci,malgrésanervosité,nemanquapasdeconstaterqu'elleétaitparticulièrementjolie.Lorsquelesdeuxéquipessefirentface,alignéesderrièreleurscapitaines,elleadressaàHarryunsourirequiluidonnauneétrangesensationaucreuxdel'estomac.Etcettefois,letracn'yétaitpourrien.
—DuboisetDavies,serrez-vouslamain,ditMadameBibine.
DuboisserralamainducapitainedesSerdaigle.
—Enfourchezvosbalais...Attention,àmoncoupdesifflet...Trois,deux,un...
Harrydécollaetl'ÉclairdeFeufilaplushautetplusvitequetouslesautresbalais.IlamorçauntourdustadeetcommençaàchercherleVifd'ordesyeuxenécoutantlecommentairedumatch,assuréparLeeJordan,unamideFredetGeorgeWeasley.
—Çayest,c'estparti!s'exclamaJordan.Lecloudecematch,c'estbiensûrl'ÉclairdeFeu,montéparHarryPotterdel'équipedeGryffondor.Sil'onencroitBalai-Magazine,l'ÉclairdeFeuaétéchoisicetteannéeparleséquipesnationalesquiparticiperontauchampionnatdumonde...
—Jordan,vousvoudriezbiencommentercequisepassesurleterrain?l'interrompitleprofesseurMcGonagall.
—Vousavezraison,professeur...Jedonnaissimplementlesdernièresnouvelles.Signalonsaupassagequel'ÉclairdeFeuestéquipéd'unfreinautomatiqueintégré...
—Jordan!
—Trèsbien,trèsbien.L'équipedeGryffondorestàl'attaque.KatieBellserapprochedesbutsadverses...
L'œilauxaguets,prêtàagiraumoindrescintillementdoré,HarrycroisaKatieàpleinevitesseetremarquaqueChoChanglesuivaitdeprès.Ellevolaitavecbeaucoupd'habileté,coupantsanscessesatrajectoirepourl'obligeràchangerdedirection.
—Montre-luitesaccélérations,Harry,luicriaFredenfonçantversunCognardquiavaitprisAliciapourcible.
HarrydonnatoutelapuissancedesonbalaietChofutincapabledelesuivre.AumomentoùKatie
marquaitlepremierbut,déchaînantlesacclamationsdesGryffondor,ill'aperçutenfin:leVifd'orétaitprèsdusol,voletantàproximitéd'unebarrière.
Harryplongeaenpiqué.Choremarquaaussitôtsonchangementdetrajectoireetfonçaverslui.Harry,surexcité,accéléraàfond.Lesdescentesenpiquéétaientunedesesspécialités.Iln'étaitplusqu'àtroismètres...
UnCognard,renvoyéparunBatteurdesSerdaigle,surgitalorsdevantlui.Harryviraencatastropheetréussitàl'éviterd'extrêmejustesse,maisleVifd'oravaitmiscesquelquessecondesàprofitpourdisparaître.
Ilyeutungrand«Oooooooh»dedéceptionparmilessupportersdeGryffondor,maisaussidetrèsnombreuxapplaudissementsparmiceuxdeSerdaiglepoursaluerlejolicoupdeleurBatteur.GeorgeWeasleydonnalibrecoursàsamauvaisehumeurenrenvoyantdetoutessesforcesledeuxièmeCognardversleBatteuradversequidutfaireuntonneaupourl'éviter.
—Gryffondormèneparquatre-vingtspointsàzéroetregardezunpeulesperformancesdel'ÉclairdeFeu!Potterarriveàluifairefairecequ'ilveut,maintenant.Vousavezvucommentilprendsesvirages?LeComètedeChangnefaitpaslepoids...
—JORDAN!VOUSAVEZREÇUDEL'ARGENTPOURFAIRELAPUBLICITÉDEL'ÉCLAIRDEFEUOUQUOI?CONCENTREZ-VOUSSURLECOMMENTAIREDUMATCH!
L'équipedeSerdaiglerattrapaitsonretard.Elleavaitmaintenantmarquétroisbuts,cequiréduisaitl'avancedeGryffondoràcinquantepoints.SiChoattrapaitleVifd'oravantHarry,Serdaiglegagneraitlematch.Harryjetaitautourdeluidesregardsfrénétiques:soudain,ilyeutunrefletd'or,unbattementd'ailesminuscules...LeVifd'orcontournaitlesbutsdeSerdaigle...
Harryaccéléra,lesyeuxfixéssurlepointdorémais,uninstantplustard,Chosurgitdevantlui,entraversdesatrajectoire...
—HARRY,CEN'ESTPASLEMOMENTD'ÊTREGALANT!rugitDuboistandisqueHarryfaisaituneembardéepouréviterlacollision.FAIS-LATOMBERDESONBALAIS'ILLEFAUT!
Harryjetauncoupd'oeilàCho.Ellesouriait.LeVifd'or,lui,avaitànouveaudisparu.Harrypritdel'altitudeets'élevadeplusieursmètres.Ducoindel'œil,ilvitqueCholesuivait...Elleavaitdécidédecalquersatrajectoiresurlasienneplutôtquedechercherelle-mêmeleVifd'or.Trèsbien...Sielletenaittantqueçaàlesuivre,elledevraitensubirlesconséquences...
Ilplongeaànouveauenpiqué.Cho,croyantqu'ilavaitrepéréleVifd'or,essayadelesuivre.Harryremontabrusquementenchandelletandisque,poursuivantsursalancée,ellecontinuaitdefoncerverslesol.Ils'élevaalorsàlavitessed'unbouletetaperçutànouveauleVifd'orquibrillaitloinau-dessusduterrain,ducôtédesbutsadverses.
Ilaccéléra.Choaussi,maisellesetrouvaitàunealtitudetrèsinférieureàlasienne.HarrygagnaitduterrainsurleVifd'or.Soudain...
—Oh!s'écriaChoenmontrantquelquechosedudoigt.Harryjetauncoupd'oeilenbas.
TroisDétraqueursencagoulés,vêtusdeleurscapesnoires,leregardaient.
Harryn'hésitapas.PlongeantlamainsoussonT-shirt,ilsortitsabaguettemagiqueetsemitàhurler:Speropatronum!
Uneformeargentée,gigantesque,jaillitalorsdel'extrémitédesabaguette.Ilsavaitqu'ilavaitvisédirectementlesDétraqueurs,maisilnepritpasletempsderegardercequisepassait.Parmiracle,ilétaitrestélucideetavaitpresquerattrapéleVifd'or.Iltenditlamain,sanslâchersabaguette,etparvintàrefermerlesdoigtssurlapetiteballeailéequiessayaitenvaindeluiéchapper.
LesiffletdeMadameBibineretentit.Harryviraensensinverseetvitunedemi-douzainedesilhouettesécarlatesquifonçaientverslui.Uninstantplustard,sessixcoéquipiersl'étreignirentavectantdeforcequ'ilfaillittomberdesonbalai.Montantdesgradins,ilentenditlesacclamationsenthousiastesdessupportersdeGryffondor.
—Cetypeestformidable!répétaitDuboisàpleinspoumons.
Alicia,AngelinaetKatieavaienttouteslestroisembrasséHarry,etFredleserrasifortcontreluiqueHarrysedemandas'iln'allaitpasluiarracherlatête.Dansunetotaleconfusion,l'équipedeGryffondorparvintàatterrirsurlapelouse.Harrydescenditdesonbalaietvitunenuéedesupportersquienvahissaientleterrain,Ronàleurtête.Enuninstant,ilfutengloutiparunefouledéchaînée.
—Bravo!hurlaRonenlevantlebrasdeHarry.Bravo!Bravo!
—Magnifique,Harry!lançaPercy,l'airravi.JevaisgagnerdixGallionsd'or!Excuse-moi,ilfautquej'aillevoirPénélope...
—Tuasétéextraordinaire,Harry!s'écriaSeamusFinnigan.
—Ça,c'étaitquelquechose!rugitHagriddontlatêtedépassaitdelafouledessupporters.
—RemarquablePatronus,ditunevoixàl'oreilledeHarry.
HarryseretournaetvitleprofesseurLupinquiparaissaitàlafoisébranléetcontent.
—LesDétraqueursnem'ontrienfait!s'exclamaHarry,surexcité.Jen'airienressenti!
—C'estparceque...cen'étaientpasdesDétraqueurs,réponditleprofesseurLupin.Venezvoir...
IlemmenaHarryjusqu'aubordduterrain.
—VousavezfaittrèspeuràMrMalefoy!dit-il.
HarryvitalorsMalefoy,Crabbe,GoyleetMarcusFlintallongésparterrelesunssurlesautres,empêtrésdansdelonguescapesnoires,avecdescagoulesassorties,dontilsessayaientdesedébarrasser.D'aprèslafaçondontilsétaienttombés,ilsemblaitqueMalefoyétaitmontésurlesépaulesdeGoyle.LeprofesseurMcGonagall,uneexpressiond'intensefureursurlevisage,setenaitdevanteux.
—Unstratagèmelamentable!hurla-t-elle.Unetentativelâcheetabjectepourdéstabiliserl'AttrapeurdeGryffondor!Vousaureztousuneretenue!Etj'enlèvecinquantepointsàSerpentard!SoyezcertainsquejeparleraidecettehistoireauprofesseurDumbledore!Ah,justement,levoilà!
RiennepouvaitmieuxcouronnerlavictoiredeGryffondor.Ron,quiavaitrejointHarry,setenaitlescôtesenregardantMalefoyempêtrédanssacape,tandisqueGoylen'arrivaitmêmepasàsortirsatêteàl'airlibre.
—Viens,Harry!ditGeorge.IlyaunefêtedanslasallecommunedeGryffondor!
—J'arrive!ditHarry.
Ilyavaitlongtempsqu'ilnes'étaitsentiaussiheureux.Accompagnédesescoéquipiersencorevêtusdeleursrobesécarlates,ilsortitdustadeetpritladirectionduchâteau.
C'étaitcommes'ilsavaientdéjàgagnélacoupedeQuidditch.Lafêteduratoutelajournéeetseprolongeajusqu'àuneheureavancéedelanuit.FredetGeorgedisparurentpendantdeuxheuresetrevinrentlesbraschargésdebouteillesdeBièraubeurre,desodaàlacitrouilleetdeplusieurssacsdefriandisesdechezHoneydukes.
—Commentvousavezfaitça?s'étonnaAngelinaJohnsond'unepetitevoixaiguë,tandisqueGeorgedistribuaitdescrapaudsàlamenthe.
—NousavonsétéunpeuaidésparLunard,Queudver,PatmoletCornedrue,murmuraFredàl'oreilledeHarry.
Uneseulepersonneavaitrefusédesejoindreauxfestivités.Inexplicablement,Hermionerestaitassisedansuncoin,àessayerdelireunénormevolumeintitulé:VieetmœursdesMoldusdeGrande-Bretagne.Harrys'approchad'elle.
—Tuesvenuevoirlematch?luidemanda-t-il.
—Biensûrqueoui,réponditHermioned'unevoixétrangementaiguëetsansleverlesyeuxdesonlivre.Jesuistrèsheureusequenousayonsgagnéetjetrouvequetuastrèsbienjoué,maisjedoislireçapourlundi.
—Allez,Hermione,viensmangeretboirequelquechose,ditHarryenjetantuncoupd'œilàRonpourvoirs'ilsemblaitd'humeuràenterrerlahachedeguerre.
—C'estimpossible,Harry,j'aiencorequatrecentvingt-deuxpagesàlire,répliquaHermionequiparaissaitauborddelacrisedenerfs.Detoutefaçon,ajouta-t-elleenregardantRonàsontour,ilneveutpasquejefasselafêteavecvous.
Commepourmettrefinàtoutetentativedeconciliation,Ronchoisitcemomentprécispourlanceràhautevoix:
—SiCroûtardn'avaitpasétédévoré,luiaussiauraitbienaimémangerquelquesbonbons...
HermionefonditenlarmesetavantqueHarryaiteuletempsdedirequoiquecesoit,ellereferma
l'énormelivre,lemitsoussonbrasetmontal'escalierquimenaitaudortoirdesfilles.
—Tunepeuxpaslalaisserunpeutranquille?ditHarryàRonàvoixbasse.
—Non,répliquaRon.Siaumoinselleavaitl'airderegrettercequis'estpassé...Maisellenevoudrajamaisavouerquec'estellequiatort.EllecontinueàsecomportercommesiCroûtardétaitsimplementpartienvacances.
LafêtedesGryffondornepritfinqu'àuneheuredumatin,lorsqueleprofesseurMcGonagallapparutdanssarobedechambreécossaise,lescheveuxrecouvertsd'unfilet,pourexigerquetoutlemondeaillesecoucher.Épuisé,Harrysemitaulit,aprèsavoirsoigneusementfermélesrideauxdesonbaldaquin,ets'endormitpresqueimmédiatement.
Ilfitalorsunrêveétrange.Ilmarchaitàtraversuneforêt,sonÉclairdeFeusurl'épaule,ensuivantquelquechosed'unblancargentéquisefaufilaitparmilesarbresetqu'iln'apercevaitqueparinstants,àtraverslefeuillage.Ilhâtaitlepaspouressayerderattrapercetteformeinsolite,maiscelle-ciaccéléraitégalementl'allure.Harrysemettaitàcouriretilentendaitdevantluidessabotsquimartelaientlesolàunrythmedeplusenplusrapide.Bientôt,ilcouraitàtoutesjambestandisqueretentissaitunpeuplusloinungalopeffréné.Puisilarrivaitsoudaindansuneclairièreet...
—AAAAAAAAAAAAAAAAAAAAARRRRRRR-RRRRRRRRRRGGGGGGGGGGGGGGGGHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHH!NOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOONNNNNNNNNNN!
Harryseréveillaensursaut,commesionvenaitdeluidonnerunegifle.Dansuneobscuritétotale,ilcherchaàtâtonslesrideauxdesonbaldaquin.IlentendaitdesmouvementsautourdeluietlavoixdeSeamusFinnigans'élevaàl'autreboutdelapièce.
—Qu'est-cequisepasse?
Harrycrutentendreclaquerlaportedudortoir.Ilréussitenfinàécarterlesrideauxet,aumêmemoment,DeanThomasallumasalampe.
Ronétaitassisdanssonlit,uneexpressiond'intenseterreursurlevisage.Lesrideauxdesonbaldaquinétaientdéchirés.
—Black!SiriusBlack!Ilétaitlàavecuncouteau!
—Quoi?
—Là!Al'instant!Iladéchirélesrideaux!Ilm'aréveillé!
—Tuessûrquetun'aspasfaituncauchemar,Ron?demandaDeanThomas.
—Regardelesrideaux!Jetedisqu'ilétaitlà!
Ilssortirenttousdeleurslits.Harryfutlepremieràatteindrelaportedudortoiretilsdévalèrentl'escalier.Desportess'ouvraientderrièreeuxetdesvoixensommeilléess'élevaientdetoutesparts.
—Quiacrié?
—Qu'est-cequevousfabriquez?
Lasallecommuneétaitéclairéeparlesbraisesquirougeoyaientencoredanslacheminée,maiselleétaitdéserte.
—Tuesvraimentsûrquetun'aspasrêvé,Ron?
—Jetedisquejel'aivu!
—Qu'est-cequec'estquecevacarme?
—McGonagallnousaditd'allernouscoucher!
Quelquesfillesétaientdescenduesdeleurdortoir,enfilantleursrobesdechambre,levisageensommeillé.Lesgarçons,eux,arrivaientennombre.
—Formidable!Oncontinuelafête?ditFredWeasleyd'untonréjoui.
—Toutlemondedanslesdortoirs!s'écriaPercyquisurgitdanslasallecommuneenépinglantsoninsignedepréfet-en-chefsurlereversdesonpyjama.
—Percy!SiriusBlack!ditRond'unevoixfaible.Dansledortoir!Avecuncouteau!Ilm'aréveillé!
Ungrandsilences'installa.
—Absurde!répliquaPercy,déconcerté.Tuastropmangé,Ron...C'étaituncauchemar,toutsimplement...
—Jetedisquenon!
—Bon,allez,maintenant,çasuffit!
LeprofesseurMcGonagallarrivaàsontour.Elles'avançadanslapièceenlançantdesregardsfurieux.
—JesuisenchantéequeGryffondoraitgagnélematch,dit-elle,maistoutceladevientridicule!Percy,j'attendaismieuxdevotrepart!
—Jen'aiabsolumentpasautorisécequivientdesepasser,professeur!répliquaPercyenbombantletorsed'unairindigné.J'étaisentraindeleurdirederemontersecoucher!MonfrèreRonafaituncauchemar...
—CEN'ÉTAITPASUNCAUCHEMAR!s'écriaRon.PROFESSEUR,JEMESUISREVEILLÉ,ETSIRIUSBLACKSETENAITDEVANTMOI,UNCOUTEAUÀLAMAIN!
LeprofesseurMcGonagallleregardafixement.
—Nesoyezpasridicule,Weasley,commentaurait-ilpufranchirleportrait?
—C'estàluiqu'ilfautledemander!répliquaRonenpointantunindextremblantversleportraitduchevalierduCatogan.Demandez-luis'ilavu...
AprèsavoirlancéunregardsoupçonneuxàRon,leprofesseurMcGonagallrepoussaletableauquimasquaitl'entréedelasallecommuneetsortitdanslecouloir.Toutlemonderetintsonsouffle.
—ChevalierduCatogan,dit-elle,avez-vouslaisséentrerunhommedanslatourdeGryffondorilyaquelquesinstant?
—Sansaucundoute,gentedame,s'écrialechevalier.
Ilyeutunsilencestupéfait.
—Vous...vousavezfaitça?s'indignaleprofesseurMcGonagall.Mais...lemotdepasse!
—Illesavaittous!assurafièrementlechevalier.Tousceuxdelasemaine!Écritssurunmorceaudepapier.Ilmelesalusl'unaprèsl'autre!
LeprofesseurMcGonagallrentradanslasallecommune,devantlesélèvesabasourdis.Elleétaitlivide.
—Qui,dit-elled'unevoixfrémissante,quiaétéassezstupidepournotertouslesmotsdepassedelasemaineetleslaissertraînern'importeoù?
Ilyeutunsilencetotal,bientôtrompuparunpetitcriapeuré.Puis,NevilleLondubat,tremblantdelatêteauxpieds,levalentementlamain.
14LARANCUNEDEROGUE
Cettenuit-là,personnenedormit,danslatourdeGryffondor.Lesélèvessavaientquelechâteauétaitànouveaufouilléettoutlemonderestaéveillédanslasallecommune,enattendantdesavoirsiBlackavaitétécapturé.LeprofesseurMcGonagallrevintàl'aubepourleurdirequ'ilavaitréussi,unefoisencore,às'échapper.
Lelendemain,lesmesuresdesécuritéavaientétérenforcéesdanstoutel'école.LeprofesseurFlitwickétaitentraind'ensorcelerlaported'entréeàl'aided'unegrandephotodeSiriusBlackpourqu'ellepuisselereconnaîtreetrestersolidementferméeàsonapproche.Rusardarpentaitlescouloirsenbouchantsystématiquementlesfissures,lézardesetautrestrousdesouris.LechevalierduCatoganavaitétérenvoyé.Sonportraitavaitétéaccrochédansuncouloirisolédusixièmeétageetlagrossedameétaitderetour.Elleavaitétérestauréed'unemainexpertemaisellerestaittrèsinquièteetn'avaitacceptédereprendresonpostequ'àlaconditiondebénéficierd'uneprotectionspéciale.Uneescouadedetrollsàlaminerevêcheavaitétéengagéepourlaprotéger.Ilsfaisaientlescentpasdanslecouloir,l'airmenaçant,enéchangeantquelquesgrognementstandisqu'ilscomparaientlatailledeleursmassues.
Harryavaitremarquéquelastatuedelasorcièreborgne,audeuxièmeétage,n'étaitpasgardée.FredetGeorgedevaientavoirraisondepenserqu'ilsétaientlesseuls–avecdésormaisHarry,RonetHermione–àconnaîtrel'existencedupassagesecretqu'elledissimulait.
—Tucroisqu'ondevraitenparleràquelqu'un?demandaHarryàRon.
—Iln'estcertainementpasvenuenpassantparHoneydukes,réponditRon.Onenauraitentenduparlersilaportedumagasinavaitétéforcée.
Harryétaitcontentqu'illuiaitfaitcetteréponse.Carsilepassagedelasorcièreborgnedevaitêtrebouché,ilnepourraitplusjamaisretourneràPré-au-lard.
Enunenuit,Ronétaitdevenuunecélébrité.Pourlapremièrefoisdesavie,onluiaccordaitplusd'attentionqu'àHarryet,detouteévidence,ilenétaitenchanté.Bienqu'ilfûtencoresecouéparcequivenaitdesepasser,ilprenaitgrandplaisiràraconterl'histoireàquiconqueleluidemandait,avecungrandluxededétails.
—...J'étaisendormi,expliqua-t-ilencoreunefoisàungroupedefillesdedeuxièmeannéequibuvaientsesparoles,etj'aientenduunbruitdetissuqu'ondéchirait.Audébut,j'aicruquej'avaisrêvé.Etpuisilyaeuuncourantd'air...Alors,j'aitournélatêteetj'aivuqu'undesrideauxdemonbaldaquinavaitétéarraché...Etlà-dessus,jel'aivudeboutàcôtédemonlit...Ilavaitl'aird'unsqueletteavecdeslongscheveuxdégoûtants...Iltenaitunimmensecouteauquidevaitfairedanslestrentecentimètres...Ilm'aregardé,jel'airegardéetpuisj'aicriéetlà,ils'estenfui.
—Jemedemandebienpourquoi,ajoutaRonàl'adressedeHarrylorsquesonauditoiresefutdispersé.Pourquoidoncs'est-ilenfui?
Harrys'étaitposélamêmequestion.PourquoiBlack,voyantqu'ils'étaittrompédelit,n'avait-ilpastuéRonavantdes'occuperdeHarry?Blackavaitprouvédesannéesauparavantqu'iln'hésitaitpasà
assassinerdesinnocents.Or,cettefois,ils'étaitretrouvédansundortoiroccupéparcinqélèvessansarmes,dontquatreétaientprofondémentendormis.
—Iladûsedirequ'ilauraitdumalàs'enfuirduchâteauunefoisquetuavaisréveillétoutlemondeencriant,ditHarryd'unairsongeur.Ilauraitfalluqu'ilnoustuetousavantdepouvoirs'échapperdelatour...Etlà,ilseseraitretrouvédevantlesprofesseurs...
Nevilleétaitenpleinedisgrâce.LeprofesseurMcGonagallétaittellementencolèrecontreluiqu'ellel'avaitprivédetoutefuturesortieàPré-au-lard.Elleluiavaitégalementinfligéuneretenueetinterdisaitàquiconquedeluidonnerlemotdepassequipermettaitd'accéderàlatour.Chaquesoir,lemalheureuxNevilledevaitattendredanslecouloirquequelqu'unlefasseentrer,aumilieudestrollsquipassaientetrepassaientdevantluienleregardantd'unairméprisant.Pourtant,toutescessanctionsn'étaientrienàsesyeux,comparéesàcellequesagrand-mèreluiavaitréservée.Deuxjoursaprèsl'intrusiondeBlack,elleluienvoyalapirechosequ'unélèvedePoudlardpuisserecevoiraupetitdéjeuner:uneBeuglante.
Cejour-là,lorsqueleshibouxdel'écoleentrèrentdanslaGrandeSallepourapporterlecourrier,Nevillefaillits'étranglerenvoyanttomberdevantluiuneenvelopperougevif.HarryetRon,assisenfacedelui,surentaussitôtqu'ils'agissaitd'uneBeuglante–Ronenavaitreçuunedesamère,l'annéeprécédente.
—Dépêche-toidesortir,Neville,conseillaRon.
Nevilleneselefitpasrépéterdeuxfois:ilpritl'enveloppeenlatenantàboutdebrascommes'ils'étaitagid'unebombeetcourutàtoutesjambeshorsdelasalle,souslesriresdesélèvesdeSerpentard.LaBeuglanteexplosadanslehalld'entrée:lavoixdelagrand-mèredeNeville,amplifiéeparmagieàunniveausonorecentfoissupérieuràcequ'elleétaitd'habitude,semitàhurlerqu'ilavaitjetélahontesurtoutelafamille.
HarryétaittellementdésolépourNevillequ'ilnevitpastoutdesuitequeluiaussiavaitreçuunelettre.Ilfallutqu'Hedwigeluimordillelepoignetpourqu'illaremarqueenfin.
—Aïe!Oh,merci,Hedwige.
Harryouvritl'enveloppependantqu'Hedwigemangeaitquelquescornflakesdansl'assiettedeNeville.Dansl'enveloppe,ilyavaitunpetitmot:
ChersHarryetRon,
Quediriez-vousdevenirboireunetassedethéchezmoiverssixheures?Jeviendraivouschercherauchâteau.ATTENDEZ-MOIDANSLEHALLD'ENTRÉE,VOUSN'ÊTESPASAUTORISÉSÀSORTIRTOUTSEULS.
Amitiés,
Hagrid
—Ilveutsansdoutequejeluiracontemonhistoire!ditRon.
Asixheures,cetaprès-midi-là,HarryetRonquittèrentlatourdeGryffondor,passèrentrapidementdevantlestrollsetdescendirentdanslehalld'entrée.
Hagridlesattendaitdéjà.
—Alors,Hagrid,ditRon,j'imaginequevousvoulezsavoircequis'estpassél'autrenuit?
—Jesuisdéjàaucourantdetout,réponditHagridenlesemmenantdehors.
—Ah,bon,ditRon,unpeudéçu.
Lapremièrechosequ'ilsvirentenentrantdanslacabanedeHagrid,cefutBuckquiétaitétendusurlecouvre-litenpatchwork.Sesailesimmensesrepliéescontresoncorps,ilsedélectaitd'unplatdemusaraignesmortes.Détournantlesyeuxdecespectaclepeuragoûtant,Harryvitungigantesquecostumemarronetunehorriblecravatejauneetorangeaccrochésàlaportedel'armoire.
—Qu'est-cequec'estqueça?demandaHarry.
—C'estpourmonauditiondevantlaCommissiond'ExamendesCréaturesdangereuses,réponditHagrid.Noussommesconvoquésvendredi.OniraàLondresensemble,touslesdeux.J'airéservédeuxlitsdansleMagicobus...
Harryéprouvaunbrusquesentimentdeculpabilité.IlavaitcomplètementoubliéqueleprocèsdeBuckétaitsiprocheetRonaussi,àenjugerparsonexpressiongênée.Ilsavaientaussioubliéleurpromessedel'aideràpréparerladéfensedel'hippogriffe.L'arrivéedel'ÉclairdeFeuavaitéclipsétoutlereste.
—Ilfautquejevousparledequelquechose,leurditHagridenleurversantduthé.
Sontonétaitd'unegravitéinhabituelle.
—Dequoi?demandaHarry.
—D'Hermione,ditHagrid.
—Qu'est-cequ'ellea?
—Ellevamal,voilàcequ'ellea.ElleestvenuemevoirsouventdepuisNoël.Ellesesentaitseule.D'abord,vousneluiavezplusparléàcausedel'ÉclairdeFeu,ensuitevousneluiavezplusparléparcequesonchat...
—...amangéCroûtard!achevaRond'untonfurieux.
—...parcequesonchataagicommetousleschats,poursuivitHagridsanstenircomptedel'interruption.Elleasouventpleuré,sivousvoulezsavoir.Elletraverseunemauvaisepasseencemoment.Amonavis,elleavutropgrand.Elletravailletrop.Maiselleaquandmêmetrouvéletempsdem'aideràpréparerladéfensedeBuck...Ellem'atrouvédeschosestrèsutiles...Jecroisqu'ilaunebonnechancedes'entirer,maintenant...
—Nousaussi,nousaurionsbienaimévousaider,Hagrid...Jesuisdésolé...ditHarryavecmaladresse.
—Jenevousenveuxpas,réponditHagrid.Dieusaitquevousavezeusuffisammentàfaire.J'aivulesséancesd'entraînementdeQuidditch,jouretnuit...Maiscequejevoulaisvousdire,c'estquejecroyaisl'amitiéplusimportantepourvousqu'unbalaiouunrat,voilàtout.
HarryetRonéchangèrentdesregardsgênés.
—ElleétaitvraimentbouleverséequandBlackafaillitepoignarder,Ron.Elleaducœur,Hermione,croyez-moi...Etvousdeuxquirefusezdeluiparler...
—Siellesedébarrassaitdesonchat,jerecommenceraisàluiparler,ditRonaveccolère.Maiselleytient,àcetanimal!Ellenesupportepasqu'ondiseunmotcontrelui,etpourtant,ilestcomplètementfou!
—Parfois,lesgenssontunpeustupidesavecleursanimaux,ditHagridavecsagesse.
Derrièrelui,Buckrecrachaquelquesosdemusaraignesurl'oreiller.
Laconversations'orientaensuitesurleschancesdeGryffondorderemporterlacoupe.Puis,àneufheures,Hagridlesraccompagnaauchâteau.
LorsqueRonetHarryretournèrentdanslasallecommune,lesélèvessebousculaientdevantlepanneaud'affichage.
—Pré-au-lard,leweek-endprochain,annonçaRonensehissantsurlapointedespiedspourlirelanotenouvellementplacardée.Qu'est-cequetucomptesfaire?ajouta-t-ilàvoixbasseàl'adressedeHarry.
—Rusardn'apascondamnélepassagequimènechezHoneydukes...chuchotaHarry.
—Harry!s'écriaunevoixàsonoreille.
HarrysursautaetvitHermioneassiseàunetablederrièreeux.
—Harry,sijamaisturetournesàPré-au-lard...Jeracontel'histoiredelacarteauprofesseurMcGonagall!dit-elle.
—Tuentendsquelquechose,Harry?grognaRonsansaccorderunregardàHermione.
—Ron,commentpeux-tul'encourageràveniravectoi?AprèscequeSiriusBlackafaillitefaire?Jeparlesérieusement,jevaisvraimentledire...
—Alors,maintenant,tuessayesdefairerenvoyerHarry!s'exclamaRonavecfureur.Tutrouvesquetun'aspasencorefaitassezdedégâts,cetteannée?
Hermioneouvritlabouchepourrépondre,maisaumêmemoment,Pattenrondbonditsursesgenoux.Ellesemblaterroriséeparl'expressionduvisagedeRonetemmenaaussitôtsonchatdansledortoir
desfilles.
—Alors,qu'est-cequetucomptesfaire?répétaRon,commesiriennelesavaitinterrompus.Tudevraisvenir,ladernièrefois,tun'asrienvu.Tun'esmêmepasalléchezZonko!
Harryregardaautourdeluipourvérifierqu'Hermionenepouvaitpasl'entendre.
—D'accord,dit-il,jeviens.Maiscettefois,jeprendsmacaped'invisibilité.
Lesamedimatin,Harryglissasacaped'invisibilitédanssonsacetlacarteduMaraudeurdanssapoche,puisildescenditprendresonpetitdéjeuneraveclesautres.Al'autreboutdelatable,Hermionenecessaitdeluijeterdescoupsd'oeilsoupçonneux,maisilévitaitsonregardets'arrangeapourqu'ellelevoieremonterl'escalierdemarbretandisquelesautressortaientduchâteau.
—Aurevoir!criaHarryàRon.Amuse-toibien.Onseverraàtonretour!
Ronsouritetluiadressaunclind'œil.
HarryseprécipitaaudeuxièmeétageetsortitdesapochelacarteduMaraudeur.Ils'accroupitderrièrelasorcièreborgne,prononçalaformulemagiquequifaisaitapparaîtreleplanduchâteauetvitunpetitpointnoirquiavançaitdanssadirection.Harryleregardadeplusprès:uneminusculeétiquetteindiquait:«NevilleLondubat».
Iltapotaaussitôtlastatuedesabaguettemagiqueenmurmurant:«Dissendium»etlançasonsacparl'ouverture.Maisavantqu'ilaitpus'yglisserlui-même,Nevilleapparutaucoinducouloir.
—Harry!dit-il.J'avaisoubliéquetoinonplus,tun'allaispasàPré-au-lard!
—Salut,Neville,ditHarryenremettantlacartedanssapoche.Qu'est-cequetufais?
—Rien,réponditNevilleavecunhaussementd'épaules.Tuveuxjouerauxcartes?UnepetiteBatailleexplosive?
—Heu...non,pasmaintenant,jevoulaisalleràlabibliothèquefairemondevoirpourLupin.
—Jeviensavectoi,ditNeville,ravi.Moinonplus,jenel'aipasencorefait!
—Ah,maisattends,jemesuistrompé,jel'aifinihiersoir!ditsoudainHarry.
—Parfait,commeça,tupourrasm'aider,suggéraNevilleavecuneexpressionanxieusesursonvisagerond.Jen'airiencomprisàcettehistoired'ailquiéloignelesvampires...Est-cequ'ilfautleurenfairemangerou...
Nevilles'interrompitetouvritdegrandsyeuxenregardantpar-dessusl'épauledeHarry.Rogues'avançaitverseux.NevilleseréfugiaderrièreHarry.
—Qu'est-cequevousfaiteslà,touslesdeux?demandaRogueenlesregardantalternativement.Drôled'endroitpoursedonnerrendez-vous...
HarryvitavecinquiétudelesyeuxdeRogueregarderautourdeluipuisseposersurlastatuedelasorcièreborgne.
—Nousn'avionspasrendez-vous,ditHarry.Nousnoussommessimplementcroisés...
—Vraiment?ditRogue.Vousavezlamanied'apparaîtredanslesendroitslesplusinattendus,Potter,etilestrarequevousysoyezsansraison...JevoussuggèrederetournertouslesdeuxdanslatourdeGryffondoroùvousauriezdavantagevotreplace.
HarryetNevilles'éloignèrentsansajouterunmot.Entournantl'angleducouloir,Harryjetauncoupd'œilenarrière.Rogueétaitentraindepasserlamainsurlatêtedelasorcièreborgne,enl'examinantattentivement.
Lorsqu'ilsfurentarrivésdevantleportraitdelagrossedame,HarryréussitenfinàsedébarrasserdeNeville.Illuidonnalemotdepassepuisfitsemblantd'avoiroubliésondevoirsurlesvampiresdanslabibliothèqueettournaaussitôtlestalonspourallerlechercher.Dèsqu'ilfutàbonnedistancedestrolls,ilsortitànouveaulacarte.
Lecouloirdudeuxièmeétagesemblaitdésert.Harryregardadeprèsleplanduchâteauetvitavecsoulagementqueleminusculepointquiportaitl'étiquette«SeverusRogue»étaitretournédanssonbureau.
Ilcourutendirectiondelasorcièreborgne,fitpivotersabosse,s'engouffradansl'ouvertureetselaissaglisserjusqu'aubasdutoboggandepierreoùilretrouvasonsac.IleffaçaànouveaulacarteduMaraudeur,puissemitencheminlelongdupassagesecret.
Harry,dissimuléparsacaped'invisibilité,sortitdechezHoneydukesetdonnaunepetitetapedansledosdeRon.
—C'estmoi,murmura-t-il.
—Tuenasmis,dutemps,soufflaRon.
—Rogueétaitdanslecoin...
Ilsavancèrentlelongdelagrand-rue.
—Oùes-tu?necessaitdemarmonnerRonducoindeslèvres.Tuestoujourslà?Çafaitundrôled'effetdenepastevoir...
Ilsserendirentàlaposte.Rondemandaleprixd'unhiboupourl'Egypte,oùsetrouvaitsonfrèreBill,pendantqueHarryregardaitautourdelui.Ilyavaitaumoinstroiscentsoiseauxalignés,depuislesgroshibouxchargésdesenvoisàlonguedistancejusqu'auxminusculeschouetteslimitéesaucourrierlocal.
IlsallèrentensuitechezZonko,lemagasindefarcesetattrapes.LesélèvesdePoudlardyétaientsinombreuxqueHarrydutfairedesexercicesdecontorsionnistepournepastrahirsaprésenceenmarchantsurlespiedsdequelqu'un.IlpassadiscrètementcommandeàRondesquelquesarticlesquil'intéressaientetluidonnaunpeud'orsoussacapepourlespayer.Lorsqu'ilssortirentdumagasin,
leursboursesétaientbeaucoupmoinsrebondiesquelorsqu'ilsyétaiententrés,maisleurspochesdébordaientdeBombabouses,deBonbonsàHoquetetdeSavonssauteurs.ChacunavaitégalementachetéuneTasseàThémordeuse.
C'étaitunebellejournéeensoleilléeetnil'unnil'autren'avaitenviederesterenfermé.IlsrenoncèrentdoncàfaireunehalteauxTroisBalaisetpréférèrentmonterlacôtequimenaitàlaCabanehurlante,lamaisonlaplushantéedetoutelaGrande-Bretagne.Elledominaitlevillage,unpeuàl'écart,etmêmeenpleinjour,ellen'étaitpastrèsrassurante,avecsesfenêtresobstruéespardesplanchesetsonsinistrejardinenvahid'herbessauvages.
—MêmelesfantômesdePoudlardévitentdevenirjusqu'ici,ditRon,tandisqu'ilscontemplaientlamaison,appuyéscontrelaclôture.J'enaiparléàNickQuasi-Sans-Tête...D'aprèscequ'ilaentendudire,ilyaunesacréebandequis'estinstalléelà-dedans.Personnenepeutyentrer.Bienentendu,FredetGeorgeontessayémaistouslesaccèssontcondamnésetpasmoyendeforcerlepassage...
Harry,àquilamontéeavaitdonnéchaud,songeaàenleversacapequelquesinstantsmais,aumêmemoment,ilentenditdesvoixunpeuplusloin.Quelqu'uns'approchaitdel'autrecôtédelacollineet,uninstantplustard,Malefoyapparut,accompagnédeCrabbeetdeGoyle.
—Jedevraistrèsviterecevoirunhiboudemonpère,disaitMalefoy.Ilestalléàl'audiencepourparlerdemablessureaubras...ettémoignerquejen'aipaspum'enservirpendanttroismois...
CrabbeetGoylericanèrent.
—J'aimeraisbienêtrelàpourentendrececrétinbarbuessayerdesedéfendre...Vouspouvezêtresûrsquecethippogriffen'enapluspourlongtemps...
MalefoyaperçutsoudainRonetunsouriremalveillantsedessinasursonvisageblafard.
—Qu'est-cequetufaislà,Weasley?
Malefoyregardalacabaneenruine.
—J'imaginequetuseraisravid'habiterlà-dedans?Aumoins,tuauraisunechambreàtoi.J'aientendudirequetafamilledormaitdansuneseulepièce...C'estvrai?
HarryattrapalepandelarobedeRonpourl'empêcherdesautersurMalefoy.
—Laisse-moifaire,murmura-t-ilàl'oreilledeRon.
L'occasionétaittropbelle.HarryseglissasilencieusementderrièreMalefoy,CrabbeetGoyle,puisilsepenchapourramasserunepoignéedeboue.
—OnparlaitjustementdetonamiHagrid,ditMalefoyàRon.Onessayaitd'imaginercequ'ilestentrainderaconteràlaCommissiond'ExamendesCréaturesdangereuses.Tucroisqu'ilvapleurerquandilscouperontlatêtedesonhippo...
SPLATCH!
Lapoignéedeboues'écrasasurlatêtedeMalefoy.Aprésent,sescheveuxblondsdégoulinaientdegadoue.
—Qu'est-ceque...
Ronriaittellementqu'ildutseteniràlaclôturepournepastomber.Malefoy,CrabbeetGoylefirentvolte-faceenregardantautourd'euxd'unairahuri.Malefoyessayades'essuyerlescheveux,maisilneparvintqu'àétalerdavantagelabouesurlesommetdesoncrâne.
—Qu'est-cequec'était?Quiafaitça?
—Beaucoupdefantômesdanslecoin,n'est-cepas?ditRoncommes'ilparlaitdelamétéo.
CrabbeetGoylenesemblaientpastrèsrassurés.Leurtourdebicepsneleurétaitd'aucunsecourscontredesfantômes.Malefoy,lui,lançaitdesregardsfébrilesautourdelui,sansvoirpersonne.
Harryavançaensilencedequelquesmètres,jusqu'àunemaredeboueverdâtre,particulièrementmalodorante.
SPLAAOOOOSHHHH!
Cettefois,CrabbeetGoylereçurentégalementleurpart.Goylesautillafrénétiquementsurplaceenessuyantsespetitsyeuxvitreuxaveuglésparlaboue.
—Çavenaitdelà-bas!ditMalefoyquis'essuyaitlevisageenfixantunpointsituéàdeuxmètresdeHarry.
Crabbes'avançad'unpasmalhabile,seslongsbrastendusdevantluicommeunzombie.Harrylecontourna,ramassaunbâtonetlelançadansledosdeCrabbe.Celui-ciseretournaensautantenl'air,scrutantlesenvironspouressayerdedécouvrirlecoupable.CommeRonétaitlaseulepersonneprésente,Crabbesedirigeaverslui,maisHarryluifituncroc-en-jambe.Crabbetrébuchaetsonénormepiedseposasurunpandelacaped'invisibilité.Harrysentitunefortesecoussequifitglisserlacapedesonvisage.
Pendantunefractiondeseconde,Malefoylecontemplaavecdesyeuxronds.
—AAAARGHR!hurla-t-ilenmontrantdudoigtlatêtedeHarry.
Puisilfitvolte-faceetdévalalacollineàtoutesjambes,CrabbeetGoylesursestalons.Harryramenalacapesursatête,maislemalétaitfait.
—Harry!ditRon.Ilvaudraitmieuxquetutedépêchesderentrerauchâteau!SijamaisMalefoyditquelquechose...
—Atoutàl'heure,lançaHarryquiredescenditaussitôtversPré-au-lard.
Malefoyenavait-ilcrusesyeux?EtquicroiraitMalefoy?Personneneconnaissaitl'existencedelacaped'invisibilité–àpartDumbledore.Harrysentitsonestomacseretourner:Dumbledoredevineraitcequis'étaitpassésiMalefoydisaitquoiquecesoit.
DeretourchezHoneydukes,Harryseglissadanslacave,ouvritlatrappeetredescenditdanslepassagesecret.Puisilenlevasacape,lamitsoussonbrasetcourutlelongdusouterrain...
Malefoyseraitrentréavantlui...Combiendetempsluifaudrait-ilpourtrouverunprofesseuràquiracontersonhistoire?Horsd'haleine,sansprêterattentionàsonpointdecôté,Harrycontinuadecourirjusqu'autoboggandepierre.Ilvalaitmieuxabandonnerlàsacaped'invisibilité.Elleseraittropcompromettantes'illagardait.Illacachadansuncoindupassage,puisremontaletoboggan,sesmainsmoitesglissantcontrelapierre.Ilatteignitlabossedelasorcière,donnaquelquescoupsdesabaguettemagiquepourlafairepivoter,passalatêteparl'ouvertureetsehissaau-dehors.LabosseserefermaetHarryeuttoutjusteletempsdes'écarterdelastatueavantqueneretentissentdanslecouloirdesbruitsdepasquis'approchaientàviveallure.
C'étaitRoguequiseprécipitait,salonguerobenoirevirevoltantautourdelui.IlvintseplanterdevantHarry.
—Alors?dit-il.
Ilavaitsurlevisageuneexpressiontriomphantequ'ilessayaitvainementdecacher.Harrypritunairinnocent,malgrélasueurquiruisselaitsursonvisage,etcachadanssespochessesmainspleinesdeboue.
—Venezavecmoi,Potter,ditRogue.
Harrylesuivitdanslessous-solsenessayantdes'essuyerdiscrètementlesmainsdanslespochesdesarobesansqueRogueleremarque.IlsdescendirentlesescaliersquimenaientdanslescachotspuispénétrèrentdanslebureaudeRogue.
Harryn'yétaitentréqu'uneseulefoisjusqu'àprésentetcejour-làaussi,ilavaiteudesérieuxennuis.Depuis,Rogueavaitajoutéd'autreshorreursgluantesdanslesbocauxquis'alignaientsurlesétagèresetscintillaientàlalueurdufeudecheminéeenrenforçantl'atmosphèremenaçantedelapièce.
—Asseyez-vous,ordonnaRogue.Harrys'assit.
—MrMalefoyvientdemeraconterunetrèsétrangehistoire,Potter,ditRoguequiétaitrestédebout.
Harrydemeurasilencieux.
—Ilm'aditqu'ilsetrouvaitprèsdelaCabanehurlantelorsqu'ilarencontréWeasley,apparemmentseul
Harrynedittoujoursrien.
—MrMalefoym'aaffirméqu'ilétaitentraindeparleravecWeasleyetqu'ilasoudainreçudelabouesurlatête.Commentpensez-vousquecelaaitpuseproduire?
Harryfitsemblantd'êtresurpris.
—Jen'ensaisrien,professeur,dit-il.
RoguefixaitHarryd'unregardperçant.C'étaitcommes'ils'étaittrouvéfaceàfaceavecunhippogriffe.Harrys'efforçadenepasciller.
—MrMalefoyaalorsététémoind'uneétrangeapparition,poursuivitRogue.Pouvez-vousimaginerdequoiils'agissait,Potter?
—Non,réponditHarryenessayantdemanifesterunecuriositétoutinnocente.
—C'étaitvotretête,Potter.Votretêtequiflottaitenl'air.Ilyeutunlongsilence.
—Ilferaitpeut-êtrebiendeconsulterMadamePomfresh,suggéraHarry.S'ilvoitdeschosescomme...
—Qu'est-cequevotretêtepouvaitbienfaireàPré-au-lard,Potter?l'interrompitRogue.Votretêten'apasledroitdeserendrelà-bas.Aucunepartiedevotrecorpsn'areçul'autorisationd'alleràPré-au-lard.
—Jelesais,réponditHarryenfaisantdesonmieuxpoureffacerdesonvisagetoutetracedeculpabilitéoudecrainte.IlsembleraitqueMalefoyaiteuunehallucin...
—Malefoyn'estpassujetauxhallucinations,coupaRogue.
Ilsepenchaens'appuyantdesdeuxmainssurlesaccoudoirsdufauteuildanslequelHarryétaitassis,sibienqueleursvisagesn'étaientplusqu'àquelquescentimètresl'undel'autre.
—SivotretêtesetrouvaitàPré-au-lard,lerestedevotrepersonnedevaitégalementyêtre,repritRogue.
—J'étaisdanslatourdeGryffondor,protestaHarry,c'estvous-mêmequim'aviezdit...
—Quelqu'unpeut-illeconfirmer?
HarryrestasilencieuxetleslèvresmincesdeRogues'étirèrentenunhorriblesourire.
—Trèsbien,dit-ilenseredressant.Ainsidonc,toutlemonde,depuisleministèredelaMagiejusqu'aupersonneldePoudlard,s'estefforcédeprotégerHarryPotterdeSiriusBlack.MaislecélèbreHarryPotterneconnaîtquesapropreloi.Qu'onlaissedonclepetitpersonnels'inquiéterdesasécurité.LecélèbreHarryPotter,lui,vaoùilveut,quandilveut,sanssesoucierlemoinsdumondedesconséquences.
Harrys'abstintderépondre.Rogueessayaitdeleprovoquerpourluifaireavouerlavérité.Maisiln'avaitpasl'intentiondeselaisserimpressionner.Roguen'avaitaucunepreuve...pourlemomenttoutaumoins.
—C'estfoucequevousressemblezàvotrepère,Potter,ditsoudainRogue,lesyeuxétincelants.Luiaussiétaitexcessivementarrogant.SonpetittalentauQuidditchluidonnaitl'impression,àluiaussi,d'êtreau-dessusdesautres.Ilpassaitsontempsàsepavaner,accompagnédesesamisetdesesadmirateurs...Laressemblanceentrevousestsaisissante,inquiétante,même...
—Monpèrenesepavanaitpas,ditHarry,malgrélui.Etmoinonplus.
—Votrepèren'aimaitpasplusquevousseconformerauxrèglements,poursuivitRogue,uneexpressionmauvaisesursonvisagemince.Asesyeux,lesrèglementsétaientdestinésaucommundesmortels,pasauxvainqueursdelacoupedeQuidditch.Ilavaitlatêtetellementenflée...
—TAISEZ-VOUS!
Harrys'étaitlevéd'unbond.Uneragetellequ'iln'enavaitpaséprouvéedepuislejourdesondépartdePrivetDrivel'avaitsaisiaveclaviolenced'uncoupdetonnerre.LevisagesoudainfigédeRogue,sesyeuxnoirsflamboyantd'unelueurféroce,lelaissaientindifférent.
—Qu'est-cequevousvenezdemedire,Potter?
—Jevousaiditdevoustaire!s'exclamaHarry.Nemeparlezplusdemonpère.Jeconnaistoutelavérité.Jesaisqu'ilvousasauvélavie!Dumbledoremel'adit!Sansmonpère,vousneseriezmêmepaslà!
LeteintjaunâtredeRogueavaitprisunecouleurdelaitcaillé.
—Est-cequeledirecteurvousaexpliquédansquellescirconstancesvotrepèrem'asauvélavie?murmura-t-il.Oubiena-t-ilestiméquelesdétailsdel'histoirepouvaientchoquerlesoreillesdélicatesduprécieuxpetitPotter?
Harrysemorditlalèvre.Ilignoraitcequis'étaitpassé,maisnevoulaitpasl'admettre.Etvisiblement,Rogueavaitdevinéqu'ilnesavaitrien.
—Jeseraisnavréquevouspartiezd'iciavecunefausseidéedevotrepère,Potter,dit-ilavecunépouvantablerictus.Vousavezsansdouteimaginéunacted'héroïsmeauréolédegloire?Maisjevaisvousdétromper.Votrevénérépèreetsesamism'ontfaitunefarcedésopilantequiauraitpuavoirmamortpourconséquencesivotrepèrenes'étaitpasraviséauderniermoment.Iln'yavaitriend'héroïquedanscequ'ilafait.Ilasauvésapeauenmêmetempsquelamienne.Sileurfarceavaitmarché,ilauraitétérenvoyédePoudlard.
LesouriredeRoguelaissaitvoirsesdentsjaunâtres,plantéesdetravers.
—Videzvospoches,Potter!lança-t-ilbrusquement.Harrynebougeapas.Lesangbattaitàsesoreilles.
—Jevousaiditdevidervospoches,sinon,jevousemmènechezledirecteur.Allez-y,Potter,retournez-les!
Glacédeterreur,HarrysortitlentementdesespocheslesacdefarcesetattrapesdechezZonkoetlacarteduMaraudeur.
RoguepritlesacdechezZonko.
—C'estRonquimel'adonné,ditHarryenpriantlecielpourqu'ilaitletempsdeprévenirRonavantqueRoguenel'interroge.Ilmel'arapportédePré-au-lardladernièrefoisqu'ilyestallé.
—Vraiment?Etvousavezlaissécesacdansvotrepochependanttoutcetemp?Trèstouchant...Etça,qu'est-cequec'est?
Rogueavaitprislacarte.Harryessayadetoutessesforcesderesterimpassible.
—C'estunmorceaudeparchemin,dit-ilenhaussantlesépaules.
RogueretournalacartesansquitterHarrydesyeux.
—Vousn'avezsûrementpasbesoind'unvieuxboutdeparchemincommeça,dit-il.Jeferaismieuxdelejeter.
Ilfitungesteverslefeuquibrûlaitdanslacheminée.
—Non!ditaussitôtHarry.
—Alors...ditRogue,lesailesdunezfrémissantes.S'agit-ild'unautreprécieuxcadeaudeMrWeasley?Oubienserait-cequelquechosed'autre?Unelettreécriteàl'encreinvisible,peut-être?Ouencore...unmoyend'alleràPré-au-lardsanspasserdevantlesDétraqueurs?
Harrycilla.LesyeuxdeRogueétincelèrent.
—Voyons,voyons...marmonna-t-ilenprenantsabaguettemagique,lacarteposéedevantlui.Révèletonsecret,dit-ilaprèsavoirdonnéuncoupdebaguettesurleparchemin.
Rienneseproduisit.Harrycrispalesmainssurlesaccoudoirsdesonfauteuilpourlesempêcherdetrembler.
—Allons,révèle-toi,ditRogueendonnantuncoupsecsurlacarte.
Leparcheminrestavierge.Harrys'efforçaitderespirerprofondément,régulièrement,poursecalmer.
—SeverusRogue,professeurdanscetteécole,t'ordonnedelivrerlessecretsquetudétiens!ditRogueenfrappantànouveaulacarteavecsabaguettemagique.
Commesiunemaininvisibleécrivaitsurleparchemin,desmotsapparurentalorsàsasurface:
MrLunardprésentesesrespectsauprofesseurRogueetluidemandedebienvouloircesserdemettresonénormenezdanslesaffairesd'autrui.
Roguesefigea.Harry,stupéfait,lutlemessage.Maisleparcheminnes'arrêtapaslà.D'autresmotsapparurent:
MrCornedrueapprouveMrLunardetvoudraitajouterqueleprofesseurRogueestunhorriblecrétin.
Lasituationauraitétécomiquesiellen'avaitpasétéaussigrave.D'autresmotss'inscrivirentsurleparchemin:
MrPatmolvoudraitfairepartdesonébahissementàlapenséequ'untelimbécileaitpudevenirprofesseur.
Horrifié,Harryfermalesyeux.Lorsqu'illesrouvrit,leparcheminavaitlivrésesderniersmots:
MrQueudversouhaitelebonjourauprofesseurRogueetluiconseilledeselaverlescheveux,s'ilveutcesserderessemblerauntasd'ordures.
Harryattenditqueleverdicttombe.
—Trèsbien,ditRogued'unevoixpaisible,nousallonsvoirtoutcela...
Ils'approchadufeu,pritunepoignéedepoudrebrillantedansunbocalposésurlemanteaudelacheminéeetlajetadanslesflammes.
—Lupin!ditRogue,jevoudraisvousdemanderquelquechose.
Abasourdi,Harryregardalefeu.Uneformequitournaitrapidementsurelle-mêmesedessinadanslesflammeset,quelquesinstantsplustard,leprofesseurLupinsortitdel'âtreenépoussetantlescendresaccrochéesàsarobemiteuse.
—Vousm'avezappelé,Severus?dittimidementLupin.
—Eneffet,ditRogue,lestraitsdéformésparlafureur.JeviensdedemanderàPotterdevidersespochesetvoilàcequ'ilycachait.
RoguemontraleparcheminsurlequellesnomsdeLunard,Queudver,PatmoletCornedrueétaienttoujoursétalés.UneexpressionétrangepassaalorssurlevisagedeLupin.
—Alors?ditRogue.
Lupingardaitlesyeuxfixéssurleparchemin.Harryeutl'impressionqu'ilréfléchissaitàtoutevitesse.
—Alors?répétaRogue.Detouteévidence,cemorceaudeparchemindébordedemagienoire.Vousêtescenséêtreunexpertenlamatière,Lupin.Oùpensez-vousquePotteraitpuseleprocurer?
LupinlevalesyeuxetadressaàHarryunregardàpeineperceptiblepourluifairecomprendrequ'ilnedevaitsurtoutpasl'interrompre.
—Demagienoire,répéta-t-ildesavoixtimide.Vouscroyezvraiment,Severus?Amonavis,c'esttoutsimplementunmorceaudeparcheminquiinsultequiconqueessayedelelire.Puéril,maiscertainementpasdangereux.J'imaginequeHarryadûtrouverçadansunmagasindefarcesetattrapes.
—Vraiment?ditRogue,lesmâchoirescrispéesparlacolère.Vouscroyezqu'unmagasindefarcesetattrapespourraitfourniruntelobjet?Vousnecroyezpasplutôtqu'ill'aobtenudirectementdeceuxquil'ontfabriqué?
HarrynecomprenaitpascequeRoguevoulaitdire.Lupinnonplus,apparemment.
—VousvoulezdiredeMrQueudveroudel'undesautres?s'étonna-t-il.Harry,connaissez-vousl'undecesmessieurs?
—Non,réponditHarry.
—Vousvoyezbien,Severus?ditLupinensetournantversRogue.J'aibienl'impressionqueçavientdechezZonko...
Aumêmeinstant,Ronfitirruptiondanslebureau.Ilétaithorsd'haleineetfaillitrenverserdanssonélanlatabledeRogue.
—C'est...moi...qui...ai...donné...ce...truc...àHarry,parvint-ilàdired'untonhaletant.Je...l'ai...acheté...chez...Zonko...Ilya...très...longtemps.
—Vousvoyez?ditLupin,l'airsoudainravi.Voilàtoutel'explication.Jevaism'occuperdecetobjet,Severus,d'accord?
Ilplialacarteetlamitdanssapoche.
—HarryetRon,venezavecmoi,ajouta-t-il.J'aiquelquechoseàvousdireencequiconcernevotredevoirsurlesvampires.Excusez-nous,Severus.
Harryn'osapasregarderRogueenquittantlebureau.Ron,Lupinetluirestèrentsilencieuxjusqu'àcequ'ilsaientatteintlehalld'entrée.HarrysetournaalorsversLupin.
—Professeur,je...
—Jeneveuxpasentendred'explications,ditsèchementLupin.
Ilregardaautourdeluipourvérifierquelehallétaitvide,puisilpoursuivitàvoixbasse:
—Ilsetrouvequejeconnaisl'existencedecettecarte.Oui,jesaisqu'ils'agitd'unecarteetjesaisaussiqueRusardl'aconfisquéeilyadenombreusesannées.Jeneveuxpassavoircommentelleestentréeenvotrepossession.Jesuisenrevanchestupéfaitquevousnel'ayezpasremiseàl'undevosprofesseurs.Surtoutaprèscequis'estpasséladernièrefoisqu'unélèvealaissétraînerdesinformationsconfidentielles.Etjenepeuxpasvouslarendre,Harry.
Harrys'yattendaitetilétaittropavided'ensavoirpluspourpenseràprotester.
—PourquoiRoguea-t-ilcruquejel'avaisobtenuedirectementdeceuxquil'ontfabriquée?demanda-t-il.
—Parceque...ditLupin,hésitant.Parcequeceuxquiontétablicettecarteauraientpuavoirpourbutdevousattirerhorsdel'école.Sansdouteauraient-ilstrouvécelatrèsamusant.
—Vouslesconnaissez!?demandaHarry,impressionné.
—Nousnoussommesdéjàrencontrés,réponditbrièvementLupin.
Jamaisiln'avaitregardéHarryavecautantdegravité.
—Nevousimaginezpasquevouspourrezànouveaucomptersurmoipourvoustirerd'affaire,Harry.Jen'arriveraisansdoutepasàvousfaireprendreBlackausérieux,maisj'auraispenséquecequevousavezentenduchaquefoisquevousvousêtestrouvéàproximitéd'unDétraqueurauraiteudavantaged'effetsurvous.Vosparentsontdonnéleurviepoursauverlavôtre,Harry.Vousavezunedrôledefaçondeleurexprimervotregratitude...Prendrelerisquederéduireànéantleursacrificepourlesimpleplaisird'alleracheterunsacdefarcesetattrapes...
Lupins'éloignaetHarrysesentitbeaucoupplusmalàl'aisequelorsqu'ils'étaittrouvédanslebureaudeRogue.AccompagnédeRon,ilmontalentementl'escalierdemarbre.Enpassantdevantlasorcièreborgne,ilsesouvintdelacaped'invisibilité.Elleétaittoujourslà,danslepassagesecret,maisiln'osapasallerlachercher.
—C'estmafaute,ditbrusquementRon.C'estmoiquit'aiencouragéàvenir.Lupinaraison,c'étaitstupide.Onn'auraitpasdûfaireça...
Ils'interrompit.IlsavaientatteintlecouloiroùpatrouillaientlestrollsetHermiones'avançaitverseux.Unsimplecoupd'oeilindiquaàHarryqu'elleétaitaucourantdecequivenaitdesepasser.Ileutsoudainl'impressionquesoncœurs'arrêtaitdebattre:etsielleavaittoutracontéauprofesseurMcGonagall?
—Tuvasnousexpliquerquec'estbienfaitpournous?demandaRond'untonféroce.Oualorstuviensnousdirequetunousasdénoncés?
—Non,répliquaHermione.
Elleavaitunelettreàlamainetseslèvrestremblaient.
—Jepensaissimplementquevousvoudriezêtreaucourant...Hagridaperdusonprocès.Buckvaêtremisàmort.
15LAFINALEDEQUIDDITCH
—Il...ilm'aenvoyéça,ditHermioneenleurtendantlalettre.
Harrylaprit.Leparcheminsurlequelelleétaitécriteétaithumideetuneénormelarmeavaittellementdiluél'encreparendroitsqu'elleétaitdevenuetrèsdifficileàlire.
ChèreHermione,
Nousavonsperdu.J'aieul'autorisationdeleramèneràPoudlard.Ladatedel'exécutionserabientôtfixée.
BuckabeaucoupaiméLondres.
Jen'oublieraipastoutel'aidequetum'asapportée.
Hagrid
—Ilsnepeuventquandmêmepasfaireça,ditHarry.C'estimpossible.Buckn'estpasdangereux.
—LepèredeMalefoyaintimidélesmembresdelaCommission,ditHermioneens'essuyantlesyeux.Tusaiscommentilest.Ilyatouteunebandedevieuxgâteuxlà-dedansetilsonteupeur.Ilvayavoirunappel,biensûr,ilyenatoujoursun.Maisjenevoisaucunespoir.Rienn'aurachangéd'icilà.
—Si,çavachanger,ditRond'unairféroce.Cettefois,tun'auraspasàfaireletravailtouteseule,Hermione.Jevaist'aider.
—Oh,Ron!
Hermioneluisautaaucouetfonditenlarmes.Ron,l'airterrifié,luitapotamaladroitementlatêteetHermionefinitpardesserrersonétreinte.
—Ron,jesuisvraiment,vraimentdésoléepourCroûtard,sanglota-t-elle.
—Oh,detoutefaçon,ilétaitvieux,réponditRonvisiblementsoulagéqu'ellel'aitenfinlâché.Ilneservaitpasàgrand-chose.Maintenant,onnesaitjamais,peut-êtrequemesparentsvontm'acheterunhibou.
LesmesuresdesécuritéimposéesauxélèvesdepuislasecondeintrusiondeBlackinterdisaientàHarry,RonetHermionederendrevisiteàHagridenfindejournée.Laseulepossibilitéqu'ilsavaientdeluiparler,c'étaitpendantlescoursdeSoinsauxcréaturesmagiques.
Leverdictsemblaitl'avoirassommé.
—C'estmafaute.Jen'osaispasparler.Ilsétaienttousassislàdansleursrobesnoiresetjen'arrêtaispasdemeperdredansmesnotesetd'oublierlesdatesquetum'avaisdonnées,Hermione.Ensuite,LuciusMalefoys'estlevé,ilaprononcésondiscoursetlaCommissionluiaobéiaudoigtetàl'œil...
—Ilrestelerecoursenappel,ditRon,combatif.Ilnefautpasabandonner,onvatouss'ymettre!
Lorsqu'ilsrentrèrentauchâteauaveclesautresélèves,ilsvirentMalefoyquimarchaitdevanteux,accompagnédeCrabbeetdeGoyle,enseretournantdetempsàautreavecunsourirenarquois.
—C'estvraimentterrible,dittristementHagridaupieddesmarchesquimenaientàl'entréeduchâteau.LuciusMalefoytientcettecommissiondanslecreuxdesamain.Toutcequejepeuxfaire,c'estessayerderendreBuckleplusheureuxpossiblependantletempsqu'illuiresteàvivre.Jeluidoisaumoinsça...
Hagridtournalestalonsetsehâtaderegagnersacabane,levisageenfouidanssonmouchoir.
—Regarde-lepleurnicher!
Malefoy,CrabbeetGoyleétaientrestésàlaporteduchâteaupourécouterleurconversation.
—Jamaisvuuntypeaussilamentable,ditMalefoy.Etilestcenséêtreprofesseurdanscetteécole!
HarryetRons'avancèrentversluid'unairmenaçant,maisHermionefutlaplusrapide.
CLAC!
Detoutessesforces,ellegiflaMalefoyquivacillasouslechoc.Stupéfaits,Harry,Ron,CrabbeetGoyleregardèrentHermioneleverànouveaulamain.
—Net'aviseplusjamaisdetraiterHagriddelamentable,espècedesalepetitbonhomme!
—Hermione!ditRonàvoixbasseenessayantdeluiattraperlamainavantqu'ellenegifleànouveauMalefoy.
—Laisse-moi,Ron!
Hermionesortitsabaguettemagique.Malefoyreculad'unpastandisqueCrabbeetGoyleleregardaient,décontenancés,attendantsesinstructions.
—Venez,marmonnaMalefoy.
Uninstantplustard,toustroisavaientdisparudanslessous-solsduchâteau.
—Hermione!répétaRond'untonquimêlaitétonnementetadmiration.
—Harry,tuasintérêtàlebattrelejourdelafinale!lançaHermioned'unevoixperçante.TuasvraimentintérêtparcequesiSerpentardgagne,jenelesupporteraipas!
—OnauncoursdeSortilèges,maintenant,ditRonquicontinuaitderegarderHermioneavecdesyeuxronds.Onferaitbiend'yaller.
Ilsmontèrentalorsl'escalierdemarbreendirectiondelaclasseduprofesseurFlitwick.
—Vousêtesenretard,ditleprofesseurd'untonréprobateurlorsqueHarryouvritlaportedelasalle.Dépêchez-vousd'entrer,sortezvosbaguettesmagiques,aujourd'hui,nousétudionslessortilègesd'Allégresse.Nousnoussommesdéjàregroupésparéquipesdedeux.
HarryetRonseprécipitèrentversunetabledufondetouvrirentleurssacs.Ronregardaderrièrelui.
—OùestpasséeHermione?s'étonna-t-il.Hermionen'étaitpasentréedanslaclasseet,pourtant,Harryétaitsûrqu'ellesetrouvaitàcôtédeluilorsqu'ilavaitouvertlaporte.
—C'estbizarre,dit-ilenregardantRond'unairinterrogateur.Peut-êtrequ'elleestalléeauxtoilettes?
MaisHermionenesemontrapas.
—Çaluiauraitfaitdubienàelleaussi,unpetitsortilèged'Allégresse,ditRonlorsqu'ilsquittèrentlaclassepourallerdéjeuner.
Lessortilègesleuravaientprocuréunedurablesensationdecontentement.
Hermionenesemontrapasnonplusaudéjeuner.Lorsqu'ilseurentterminéleurdessert,leseffetsdessortilègesd'AllégressesedissipèrentetHarryetRoncommencèrentàs'inquiéter.
—TunecroispasqueMalefoyauraitpuluifairequelquechose?demandaRond'unairanxieux.
IlssedépêchèrentderetourneràlatourdeGryffondor,passèrentdevantlestrolls,donnèrentlemotdepasseàlagrossedameetseprécipitèrentdanslasallecommune.
Hermioneétaitassiseàunetable.Latêteposéesurunlivreouvertd'Arithmancie,elleétaitprofondémentendormie.Ilsvinrents'asseoiràsescôtésetHarryluisecoualégèrementl'épaulepourlaréveiller.
—Qu...Quoi?balbutiaHermioneenseredressantbrusquement,l'airaffolé.C'estdéjàl'heure?Qu'est-cequ'onacommecours,maintenant?
—Divination,ditHarry,maisc'estdansvingtminutes.Hermione,commentçasefaitqu'onnet'aitpasvueaucoursdeSortilèges?
—Quoi?Oh,non!s'exclama-t-elle.J'aioubliéd'yaller!
—Oublié?s'étonnaHarry.Maistuétaisavecnousjusqu'àcequ'onarrivedevantlaporte!
—Jen'arrivepasàycroire,gémitHermione.LeprofesseurFlitwickdevaitêtrefurieuxcontremoi!C'estàcausedeMalefoy.Ilm'atellementmiseencolèrequejenesavaisplusoùj'enétais.
—Tusaisquoi,Hermione?ditRonenregardantl'énormelivred'Arithmanciequiluiavaitservid'oreiller.Jecroisquetuessurmenée.Tuenfaistrop.
—Non,certainementpas!protestaHermioneenécartantsescheveuxquiluitombaientdevantlesyeux.Jemesuissimplementtrompée,c'esttout.JevaisallervoirleprofesseurFlitwicketluidirequejesuisdésolée...JevousretrouveraiaucoursdeDivination.
Hermionelesrejoignitvingtminutesplustardaupieddel'échellequimenaitàlasalledeclasseduprofesseurTrelawney.Ellesemblaitexaspérée.
—Jen'arrivepasàcroirequej'aiepumanquerlecoursdessortilègesd'Allégresse!Jesuissûrequ'onvalesavoirauxexamens.LeprofesseurFlitwicknousl'avaitlaisséentendre!
Ilsmontèrentensembledanslapetitesalleétouffante,plongéedanslapénombre.Surchaquetablebrillaitunebouledecristalremplied'unefuméeblanche.Harry,RonetHermiones'assirentensembleàunetabledélabrée.
—Jecroyaisqu'onnedevaitpasfairelesboulesdecristalavantleprochaintrimestre,murmuraRonenjetantuncoupd'œilprudentautourdeluipourvoirsileprofesseurTrelawneynesecachaitpasquelquepart.
—Neteplainspas,çaveutdirequ'onenafiniavecleslignesdelamain,réponditHarry.J'enavaisassezdelavoirs'évanouiràmoitiéchaquefoisqu'elleregardaitmalignedevie.
—Bonjouràvoustous!ditlavoixfamilièreetmystérieuseduprofesseurTrelawneyquiémergeadel'ombrecommeàsonhabitude.
ParvatietLavandefrémirentd'excitation,levisagebaignédelalueurlaiteusequeprojetaitleurbouledecristal.
—J'aidécidédecommencerl'étudedelabouledecristalunpeuplustôtquejenel'avaisprévu,ditleprofesseurTrelawneyens'asseyantdevantlefeuquibrûlaitdanslacheminée.Lessignesdudestinm'ontinforméequevotreexamendefind'annéeporterasurlaSphèreetjetiensàcequevousysoyezbienpréparés.
—Non,maisvraiment...«Lessignesdudestinl'ontinformée...»Quiest-cequidécidedusujetdel'exame?C'estelle!Tuparlesd'uneprédiction!ditHermioneavecunpetitrire,sanssesoucierdebaisserlavoix.
Ilétaitdifficiledesavoirsileprofesseurl'avaitentendue,carsonvisageétaitdissimuléparlapénombre.
—Lirel'avenirdanslecristalestunartparticulièrementraffiné,poursuivitleprofesseurTrelawneycommesiderienn'était.Jenem'attendspasàcequevousdistinguiezquoiquecesoitlorsquevousplongerezpourlapremièrefoisdanslesprofondeursinfiniesdelaSphère.Nousallonscommencerpardétendrenotreperceptionconscienteetnosyeuxexternes.
Ronfutprisd'unfourireetduts'enfoncerlepoingdanslabouchepournepasêtreentendu.
—NouspermettronsainsiànotreTroisièmeŒiletànotreconsciencesupérieuredes'ouvrir.Sinousavonsdelachance,certainsd'entrevousverrontpeut-êtrequelquechoseavantlafinducours.
Laleçoncommença.Harrysesentaitridiculeàcontemplerfixementlabouledecristal.Ilavaitbeauessayerdeseviderl'esprit,ilnepouvaits'empêcherdepenserquetoutcelaétaitparfaitementstupide.LesfousriresétouffésdeRonnel'aidaientpas,pasplusquelessoupirsexaspérésd'Hermione.
—Vousavezvuquelquechose?demanda-t-ilaprèsunquartd'heuredecontemplationsilencieuse.
—Oui,ilyaunetracedebrûluresurcettetable,ditRon,quelqu'unadûrenverserunebougie.
—C'estfoucequ'onperdcommetemps,ici,soufflaHermione.Jepourraisfairequelquechosed'utileàlaplace.Rattrapermonretardsurlessortilègesd'Allégresse,parexemple.
LeprofesseurTrelawneypassaàcôtéd'euxdansunbruissementd'étoffe.
—Quelqu'unveut-ilquejel'aideàinterpréterlesprésagesquisedessinentdanslesombresdesabouledecristal?murmura-t-elleenfaisantcliquetersesbracelets.
—Pasbesoind'aide,murmuraRon.Lasignificationdetoutçaestévidente.Ilyaurabeaucoupdebrouillardcettenuit.
HarryetHermioneéclatèrentderire.
—Allons,voyons!s'indignaleprofesseurTrelawneytandisquetouteslestêtessetournaientverseux.
ParvatietLavandesemblaientscandalisées.
—Voustroublezlesvibrationsdelaclairvoyance!déclaraleprofesseur.
Elles'approchadeleurtableetobservaleurbouledecristal.Harrysavaitdéjàcequiallaitsepasser...
—Ilyaquelquechose,là!murmuraleprofesseurTrelawneyensepenchantsurlabouledontlerefletsedédoubladanssesimmenseslunettes.Quelquechosequibouge...Qu'est-cequec'est?
Harryétaitprêtàpariertoutcequ'ilpossédait,ycomprissonÉclairdeFeu,qu'ilnes'agissaitpasdebonnesnouvelles.Etilavaitraison...
—Monpauvregarçon...murmuraleprofesseurTrelawneydansunsouffleenlevantlesyeuxversHarry.Ilestlà,plusclairquejamais...Ils'avanceversvous,ilapproche...leSini...
—Çasuffit,maintenant!s'exclamaHermione.Vousn'allezpasnousressortirceridiculeSinistros!
LeprofesseurTrelawneytournaversHermionesesyeuximmenses.Parvatichuchotaquelquechoseàl'oreilledeLavandeettoutesdeuxlancèrentégalementàHermioneunregardnoir.LeprofesseurTrelawneyseredressa,sanscesserd'observerHermioned'unairfurieux.
—J'aileregretdevousdirequ'aumomentmêmeoùvousêtesentréepourlapremièrefoisdanscetteclasse,machère,ilm'estapparuavecévidencequevousn'aviezaucundonpourlenobleartdelaDivination.Jedoismêmevousavouerquejenemesouvienspasd'avoirjamaisconnuunélèveaussidésespérémentterreàterre.
Ilyeutuninstantdesilence.Puis...
—Trèsbien!ditsoudainHermione.Elleseleva,rangeasonlivreetmitsonsacsurl'épauleen
manquantdefairetomberRondesachaise.
—Trèsbien!répéta-t-elle.Jelaissetomber!Jem'envais!
Alagrandestupéfactiondetoutelaclasse,Hermiones'avançaverslatrappeàgrandesenjambées,l'ouvritd'uncoupdepiedetdescenditl'échelle.
Ilfallutunlongmomentauxélèvespourretrouverleurcalme.LeprofesseurTrelawneysemblaitavoiroubliéleSinistros.EllesedétournasoudaindelatabledeHarryetdeRon,etresserrasonchâleautourdesesépaulesenrespirantbruyamment.
—Oooooh!s'exclamasoudainLavandeenfaisantsursautertoutlemonde.ProfesseurTrelawney,jeviensdemesouvenir!Vousaviezprévusondépart!N'est-cepas,professeur?AuxalentoursdePâques,quelqu'unparminousvanousquitteratoutjamais.Vousnousaviezprévenusilyadéjàtrèslongtemps,professeur!
LeprofesseurTrelawneyluiadressaunsourireému.
—C'estvrai,machérie,dit-elle.JesavaiseneffetqueMissGrangernousquitterait.Parfois,pourtant,onespèreavoirmalinterprétélessignes...IlarrivequeleTroisièmeŒilsoitunfardeau...
LavandeetParvatiparaissaientbouleversées.EllespoussèrentleurschaisespourfairedelaplaceauprofesseurTrelawneyenespérantqu'elleallaitàprésents'intéresseràleurbouledecristal.
—Elleestdéchaînée,aujourd'hui,Hermione,murmuraRon,impressionné.
—Oui...ditHarry.
Iljetauncoupd'œilàlabouledecristalmaisnedistinguariendeprécisdanslesvolutesdefuméequitournoyaientlentementàl'intérieur.LeprofesseurTrelawneyavait-ellevraimentvuleSinistros,unefoisdeplus?Etlui,allait-illerevoir?AveclafinaledeQuidditchquiapprochait,cen'étaitvraimentpaslemomentd'avoirunnouvelaccident.
LesvacancesdePâquesnefurentpasparticulièrementreposantes.Jamaislesélèvesdetroisièmeannéen'avaienteuautantdedevoirsàfaire.NevilleLondubatétaitprochedelacrisedenerfsetiln'étaitpasleseul.
—C'estréussi,commevacances!rugitSeamusFinniganunaprès-mididanslasallecommune.Lesexamenssontdansuneéternité,àquoiilsjouent?
Maispersonnenepouvaitseplaindred'avoirautantdetravailqu'Hermione.MêmedébarrasséedelaDivination,elleavaitdavantagedematièresàétudierquen'importequid'autre.Lesoir,elleétaitgénéralementladernièreàquitterlasallecommuneet,lelendemainmatin,ellearrivaitlapremièreàlabibliothèque.ElleavaitdescernesaussigrandsqueceuxdeLupinetsemblaittoujourssurlepointdefondreenlarmes.
Rons'occupaitdeladéfensedeBuck.Lorsqu'ilnefaisaitpassespropresdevoirs,ilseplongeaitdansd'énormesvolumesquiavaientpourtitreManueldepsychologiedeshippogriffesouencoreSeigneurousaigneur?Essaisurlabrutalitédeshippogriffes.Sesrecherchesl'absorbaienttantqu'il
enoubliaitmêmed'êtredésagréableavecPattenrond.
Harry,lui,devaits'organiserpourfairesontravailenfonctiondesséancesd'entraînementdeQuidditch,sansparlerdesinterminablesdiscussionstactiquesqueluiinfligeaitDubois.LematchdesGryffondorcontrelesSerpentarddevaitavoirlieulepremiersamediaprèslarentréedePâques.Pourl'instant,Serpentardavaitdeuxcentspointsd'avance.Cequisignifiait(commenemanquaitpasdelerépéterDubois)qu'ilsdevaientabsolumentremporterlematchenmarquantplusdedeuxcentspointspourgagnerlacoupe.CequisignifiaitégalementquelerôledeHarryseraitdéterminantdanscettevictoire,puisqueattraperleVifd'orrapportaitcentcinquantepointsd'uncoup.
—Etdonc,tunedevrasattraperleVifquelorsqu'onauramarquéplusdecinquantepoints,necessaitderépéterDuboisàHarry.Sinon,ongagneralematch,maisonperdralacoupe.Tuascompris,n'est-cepas?TunedevrasattraperleVifque...
—JELESAIS,OLIVIER!hurlaitalorsHarry.
TouslesélèvesdeGryffondornepensaientplusqu'aumatch.Leuréquipen'avaitpasgagnélacoupedepuisletempsoùlelégendaireCharlieWeasley(unfrèredeRon)occupaitleposted'Attrapeur.MaisnulplusqueHarryn'avaitledésirdegagner.L'hostilitéentreMalefoyetluin'avaitjamaisétéaussiintense.Malefoygardaitunsouvenircuisantdelabouequ'ilavaitreçuesurlatêteetilétaitd'autantplusfurieuxqueHarryavaitréussiàsetirerd'affairesansrecevoirdepunition.Harry,desoncôté,n'avaitpasoubliésatentativedesabotagependantlematchcontreSerdaigle,maisc'étaitsurtoutàcausedecequis'étaitpasséavecBuckqu'ilavaitlavolontéfarouchedebattreMalefoydevanttoutel'écoleréunie.
Jamaisonn'avaitattenduunmatchdansuneatmosphèreaussipesante.AlafindesvacancesdePâques,latensionentrelesdeuxéquipesetentrelesdeuxmaisonsétaitàsoncomble.Desincidentséclataientparfoisdanslescouloirset,unjour,unélèvedeGryffondoretunautredeSerpentardseretrouvèrentàl'hôpitalavecdespoireauxquileursortaientdesoreilles.
PourHarry,cettesituationétaitparticulièrementpénible.Ilnepouvaitpasserendred'uneclasseàl'autresansqu'unSerpentardessayedeluifaireuncroche-pied.DuboisavaitdonnédesinstructionspourqueHarrysoittoujoursaccompagné,aucasoùdesélèvesdeSerpentard,notammentCrabbeetGoyle,tenteraientquelquechosepourlemettrehorsd'étatdejouer.LesélèvesdeGryffondorassuraientcettemissionavecenthousiasme,sibienqu'ilétaitdevenuimpossibleàHarryd'arriveràl'heureàsescours,àcausedelafoulebruyanteetbavardequil'entouraitenpermanence.HarryétaitencoreplusinquietpourlasécuritédesonÉclairdeFeuquepourlasiennepropre.Lorsqu'ilnes'enservaitpas,ill'enfermaitdanssavalisesoigneusementverrouilléeetseprécipitaitdansledortoirentrelescourspourvérifierqu'ilétaittoujourslà.
Laveilledumatch,touteactivitécessadanslasallecommunedesGryffondor.MêmeHermionerenonçaàouvrirseslivres.
—Jenepeuxpastravailler,impossibledemeconcentrer,dit-elled'unevoixtendue.
Ilrégnaitunvacarmeinfernal.FredetGeorgeWeasleysedéfoulaientensemontrantplusbruyantsetexubérantsquejamais.Dansuncoin,OlivierDuboisétaitpenchésurunemaquettereprésentantunterraindeQuidditchsurlequelilfaisaitbougerdepetitesfigurinesavecsabaguettemagique,en
marmonnantdesparolesincompréhensibles.Angelina,AliciaetKatieriaientauxplaisanteriesdeFredetdeGeorge.QuantàHarry,assisprèsdeRonetd'Hermione,ilsetenaitàl'écartenessayantdenepaspenseraulendemaincar,lorsqu'illuiarrivaitdelefaire,ilavaitsoudainl'impressiond'avoiravaléquelquechosed'énormequicherchaitpartouslesmoyensàsortirdesonestomac.
—Tuserasenpleineforme,luiditHermione,bienqu'elleeûtl'airterrifié.
—TuasunÉclairdeFeu!ditRon.
—Oui...réponditHarry,l'estomacnoué.
CefutungrandsoulagementlorsqueDuboisselevabrusquementencriant:
—Allez,l'équipe,tousaulit!
Harrydormitmal,cettenuit-là.Toutd'abord,ilrêvaqu'ilavaitoubliédeseréveilleretqueDuboishurlait:«Oùétais-tupassé?OnaétéobligésdeprendreNevillepourteremplacer!»Ensuite,ilrêvaqueMalefoyetlesautresjoueursdel'équipedesSerpentardarrivaientsurleterrainenchevauchantdesdragonsailés.Ilvolaitàtoutevitesseenessayantd'éviterunjetdeflammescrachéparledragondeMalefoyets'apercevaitsoudainqu'ilavaitoubliésonÉclairdeFeu.Ilfaisaitalorsunelonguechutequileréveillaensursaut.
Illuifallutquelquesinstantspourréaliserquelematchn'avaitpasencoreeulieu,qu'ilétaitbienensécuritédanssonlitetquel'équipedesSerpentardn'auraitcertainementpasledroitdevolersurdesdragons.Harryavaittrèssoif.Enessayantdefairelemoinsdebruitpossible,ilsortitdesonlitetallaseverserunpeud'eaud'unecrucheenargentposéedevantlafenêtre.
Leparcétaitdésertetsilencieux.Iln'yavaitpaslemoindresouffledeventpouragiterlacimedesarbres,danslaforêtinterdite.LeSaulecogneurétaitimmobileetparaissaitinoffensif.Apparemment,ilferaituntempsidéalpourlematch.
Harryreposasongobeletets'apprêtaitàretournerdanssonlitlorsqu'ilaperçutquelquechosequiattirasonattention.Unanimalrôdaitsurlapelousequelalunebaignaitd'unelueurargentée.
Harryseprécipitasursatabledechevet,pritseslunettesetlesmitsursonnezavantderetournerprécipitammentdevantlafenêtre.CenepouvaitpasêtreleSinistros!Pasmaintenant,justeavantlematch...
Ilregardaànouveauau-dehors,cherchal'animaldesyeuxetfinitparlerepérer.Aprésent,ilmarchaitàlalisièredelaforêt...Non,cen'étaitpasleSinistros...C'étaitunchat...Harrys'agrippaaureborddelafenêtre:àsongrandsoulagement,ilvenaitdereconnaîtrelaqueuetouffuedePattenrond.
Maisn'yavait-ilquelui?Harryplissalesyeux,lenezcollécontrelavitre.Pattenrondsemblaits'êtrearrêté.Harryétaitsûrd'avoirvuquelquechosed'autrebougerparmilesarbres.
Uninstantplustard,lachoseapparut:unénormechiennoiraupoilhirsutes'avançasurlapelouseàpasfeutrés,accompagnédePattenrondquitrottinaitàcôtédelui.Harryl'observaattentivement.Qu'est-cequecelapouvaitbiensignifier?SiPattenrond,luiaussi,voyaitlechien,enquoipouvait-ils'agird'unprésagedemortuniquementdestinéàHarry?
—Ron!chuchotaHarry.Ron!Réveille-toi!
—Hei?
—Viensmediresituvoislamêmechosequemoi.
—Ilfaittoutnoir,Harry,marmonnaRond'unevoixpâteuse.Qu'est-cequiteprend?
—Là-bas...regarde...
Harryjetaunrapidecoupd'œilparlafenêtre.
Pattenrondetlechienavaientdisparu.Harrygrimpasurlereborddelafenêtrepouravoirunevueplongeantesurlesalentoursimmédiatsduchâteau,maisilsn'étaientpaslànonplus.Oùétaient-ilspassés?UnronflementsonoreluiindiquaqueRons'étaitrendormi.
LorsqueHarryetlesautresjoueursdeGryffondorentrèrentdanslaGrandeSalle,lelendemainmatin,ilsfurentaccueillispardesacclamations.HarryeutunlargesourireenvoyantquelesélèvesdeSerdaigleetdePoufsoufflelesapplaudissaientaussi.LesSerpentard,enrevanche,sifflèrentbruyammentsurleurpassageetHarryremarquaqueMalefoyétaitencorepluspâlequed'habitude.
Duboisnecessad'encouragersesjoueursàmangeralorsquelui-mêmenetouchaitàrien.Puis,illespressadesortiravantquelesautresaientfini,afind'allerserendrecomptedesconditionsmétéorologiques.Lorsqu'ilsquittèrentlaGrandeSalle,lesapplaudissementsretentirentànouveau.
—Bonnechance!criaChoChangàHarryquisesentitrougir.
—Bon,çava...Pratiquementpasdevent...Lesoleilestunpeufort,çapourraitprovoquerquelquesproblèmesdevisibilité,faitesattention...Lesolestplutôtdur,c'estbien,onauraunmeilleurélanaudécollage...
Dubois,suividesonéquipe,arpentaleterrainenjetantdesregardsautourdelui.Enfin,lesportesduchâteaus'ouvrirentetlesélèvessortirentenmassesurlapelouse.
—Danslesvestiaires,ditsèchementDubois.Personneneprononçaunmotpendantqu'ilsrevêtaientleursrobesécarlates.Harrysedemandasilesautresaussiavaientl'impressiond'avoirmangéquelquechosedetrèsremuantpourleurpetitdéjeuner...Enfin,Duboisannonça:
—Allons-y,c'estl'heure...
Leurentréesurleterraindéclenchaunevéritabletempêtesonore.Lestroisquartsdelafoulearboraientdesrosettesécarlatesetagitaientdesdrapeauxdemêmecouleur,ornésduliondeGryffondor.ALLEZGRYFFONDOR!LACOUPEAUXLIONS!lisait-onsurlesbanderoles.DerrièrelesbutsdeSerpentard,enrevanche,deuxcentsélèvesétaienthabillésdevertetleserpentargentédeleuréquipescintillaitsurleursdrapeaux.LeprofesseurRogue,assisaupremierrang,étaitégalementvêtudevertetsouriaitd'unairféroce.
—Voicil'équipedeGryffondor!s'écriaLeeJordanquiassuraitlecommentairedumatch,commeà
l'accoutumée.Potter,Bell,Johnson,Spinnet,WeasleyetWeasley,etDubois.ReconnuecommelameilleureéquipequePoudlardaitjamaiseuedepuisunbonnombred'années...
SoncommentairefutaccueilliparleshuéesdessupportersdeSerpentard.
—Voicimaintenantl'équipedeSerpentard,menéeparlecapitaineFlint.Ilaeffectuéquelqueschangementsparmisesjoueursetilsemblequ'ilaitprivilégiélatailleparrapportàl'intelligence...
NouvelleshuéessurlesgradinsdesSerpentard.Harry,cependant,pensaqueLeen'avaitpastort.Malefoyétaitdetrèsloinlejoueurlemoinsgranddesonéquipe,touslesautresétaientdescolosses.
—Lesdeuxcapitaines,vousvousserrezlamain,ditMadameBibine.
FlintetDuboiss'approchèrentl'undel'autreetseserrèrentlamaincommesichacunessayaitdebriserlesphalangesdel'autre.
—Enfourchezvosbalais,ditMadameBibine.Trois...deux...un...
Soncoupdesiffletfutnoyéparlescrisdelafoulequisaluèrentl'envoléedesquatorzejoueurs.Harrysentitlevents'engouffrerdanssescheveuxetleplaisirqu'iléprouvaitàvolerdissipasontrac.Iljetaunregardautourdelui,vitMalefoyquilesuivaitdeprèsetaccélérabrutalementenquêteduVifd'or.
—Gryffondoràl'attaque,annonçaLeeJordan.AliciaSpinnet,enpossessionduSouafle,descendverslesbutsdeSerpentard.Bravo,Alicia!Argh,non...LeSouafleestinterceptéparWarringtondel'équipedeSerpentard...EtVLAN!GeorgeWeasleydévieunCognardsurWarringtonquilâcheleSouafle,récupérépar...Johnson.Gryffondordenouveauàl'attaque.Vas-y,Angelina...Attention,Angelina,unCognard!ETELLEMARQUE!DIXÀZÉROENFAVEURDEGRYFFONDOR!
AngelinalevalepoingensignedevictoiresouslescrisenthousiastesdessupportersdeGryffondor.
—AÏE!
AngelinafaillitêtrejetéeàbasdesonbalaiparMarcusFlintquivenaitdelaheurterdepleinfouet.
—Désolé,ditFlint,tandisquedeshuéesmontaientdelafoule.Désolé,jenel'aipasvue!
Uninstantplustard,FredWeasleydonnauncoupdebatteàl'arrièreducrânedeFlintquis'écrasalenezcontrelemanchedesonbalaietsemitàsaigner.
—Çasuffitcommeça!s'écriaMadameBibinequivintseplacerentreeuxsursonbalai.UnpenaltyenfaveurdeGryffondorpourattaqueinjustifiéeenversundeleursPoursuiveurs!EtunpenaltyenfaveurdeSerpentardpourcoupdebattedélibéréàl'undeleursPoursuiveurs!
—Arrêtez,madame!s'exclamaFred.
MaisMadameBibineavaitdéjàdonnésoncoupdesiffletetcefutAliciaquitiralepenalty.
—Vas-y,Alicia!hurlaLeedanslesilencequis'étaitsoudainabattusurlestade.
—BRAVO,ELLEAMARQUÉ!VINGTÀZÉROENFAVEURDEGRYFFONDOR!
HarrypritunvirageserrépourregarderFlint,quisaignaittoujours,tirerlepenaltyenfaveurdeSerpentard.Dubois,lesmâchoiresserrées,défendaitsesbuts.
—DuboisestunexcellentGardien,commentaLeeJordantandisqueFlintattendaitlecoupdesiffletdeMadameBibine.
—Vraimentexcellent,poursuivitJordan.Trèsdifficiledemarqueraveclui...trèsdifficile...OUI!INCROYABLE!ILARÉUSSIÀBLOQUER!
Soulagé,HarryrepartitàlarechercheduVifd'or,sanscesserd'écouterattentivementlecommentairedeLeeJordan.Ilétaitvitalqu'iltienneMalefoyàbonnedistanceduVifd'orjusqu'àcequeGryffondorobtienneuneavancedeplusdecinquantepoints...
—Gryffondoràl'attaque,non,Serpentardàl'attaque...Non,Gryffondor,avecKatieBellenpossessionduSouafle,ellefileverslesbuts...OH!ILSL'ONTFAITEXPRÈS!
Montague,unPoursuiveurdeSerpentard,avaitcoupélatrajectoiredeKatiemais,aulieudes'emparerduSouafle,illuiavaitattrapélatêteetKatieavaitfaituntonneauenparvenantd'extrêmejustesseàrestersursonbalai.MaiselleavaitperduleSouafle.
MadameBibinedonnaunnouveaucoupdesiffletetseprécipitasurMontagueenhurlant.Uneminuteplustard,KatieavaitmarquéunnouveaupenaltycontreSerpentard.
—TRENTEÀZÉRO!BIENFAITPOURVOUS,BANDEDESALESTRICHEURS...
—Jordan,soyezmoinspartialdansvoscommentaires!
—Jedisleschosestellesqu'ellessont,professeur!
Harrysesentitsoudaincommeélectrisé.Ilvenaitd'apercevoirleVifd'orquiscintillaitaupieddel'undesbutsdeGryffondor.Maisilétaittroptôtpourl'attraper.EtsijamaisMalefoylevoyait...
Feignantunebrusqueconcentration,HarryvirasurplaceetfonçaverslesbutsdeSerpentard.Sonstratagèmeréussit.Malefoyselançaàsapoursuite,convaincuqueHarryavaitvuleVifd'ordanscettedirection.
SWOOOOOOSHHHHHHH!
UnCognardvenaitdesifflerauxoreillesdeHarry,lancéparDerrick,legigantesqueBatteurdeSerpentard.Uninstantplustard...
SWOOOOOOSHHHHHHH!
LesecondCognardfrôlalecoudedeHarry.Bole,l'autreBatteurdeSerpentard,s'approchaitàtoutevitesse.
HarryvitBoleetDerrickfoncerenmêmetempsverslui,leursbatteslevées...
Autoutderniermoment,iltirasurlemanchedesonbalaiquimontatoutàcoupenchandelletandisqueBoleetDerricks'écrasaientl'uncontrel'autredansuncraquementsinistre.
—Ha!Ha!Ha!s'écriaLeeJordanquiregardaitlesBatteursdeSerpentardzigzaguerensetenantlatête.Pasdechance,lesgars!IlfaudravousleverplustôtqueçapourbattreunÉclairdeFeu!Gryffondordenouveauàl'attaque,Johnsons'empareduSouafle,suivieparFlint...Mets-luiundoigtdansl'œil,Angelina!Non,non,professeur,c'étaitunesimpleplaisanterie.Aïe!FlintareprisleSouafle,FlintfonceverslesbutsdeGryffondor.Vas-y,Dubois,bloque!
MaisFlintmarquaunbut.IlyeutuneexplosiondecrisenthousiastessurlesgradinsdeSerpentardetLeepoussadetelsjuronsqueleprofesseurMcGonagallessayadeluiarracherdesmainsleporte-voixmagique.
—Désolé,professeur!dit-il.Désolé,çanesereproduiraplus!Donc,Gryffondormènepartrentepointsàdixetc'estGryffondorquiestàl'attaque...
CematchétaitentraindedevenirleplusdéloyalqueHarryaitjamaisjoué.FousderagequeGryffondoraitsiviteprisdel'avance,lesjoueursdeSerpentardnereculaientdevantaucunmoyenpours'emparerduSouafle.BolefrappaAliciaavecsabatteenassurantqu'ill'avaitprisepourunCognard.GeorgeWeasleyluidonnauncoupdecoudedanslafigureàtitredereprésailles.MadameBibineaccordaunpenaltyàchaqueéquipeetDubois,dansunbondspectaculaire,parvintàbloquerleSouafle.LescoreétaitàprésentdequaranteàdixenfaveurdeGryffondor.
LeVifd'oravaitànouveaudisparu.MalefoycontinuaitdesuivreHarryquirestaitenaltitude,scrutantlesalentours...dèsqueGryffondorauraitplusdecinquantepointsd'avance...
Katiemarqua.Cinquanteàdix.FredetGeorgel'escortèrent,leursbatteslevéesaucasoùdesjoueursdeSerpentardauraientvoulusevengerd'elle.BoleetDerrickprofitèrentdel'absencedeFredetdeGeorgepourlancerlesCognardsendirectiondeDuboisquilesreçutenpleindansleventreetfituntonneaudanslesairsensecramponnantàsonbalai,larespirationcoupée.
MadameBibineétaitfurieuse.
—Onn'attaquepasleGardientantqueleSouaflenesetrouvepasdanslazonedetir!hurla-t-elleàl'adressedeBoleetdeDerrick.UnpenaltyenfaveurdeGryffondor!
EtAngelinamarqua.Soixanteàdix.Quelquesinstantsplustard,FredWeasleyenvoyaunCognardàWarringtonenluifaisantsauterleSouafledesmains.Alicias'enemparaetmarquaunautrebut.Soixante-dixàdixpourGryffondor.
Surlesgradins,lessupportersdeGryffondorhurlaientàs'encasserlavoix.Leuréquipeavaitsoixantepointsd'avanceetsiHarryattrapaitleVifd'ormaintenant,ilsgagnaientlacoupe.Harrysentaittouslesregardsbraquéssurluitandisqu'ilfaisaitletourduterrain,loinau-dessusdesautresjoueurs,suivideprèsparMalefoy.
Etsoudain,illevit.LeVifd'orétincelaitàquelquesmètresau-dessusdelui.
Harrydonnaunepuissanteaccélérationàsonbalai.Leventluisifflaitauxoreilles.Iltenditlamain
mais,toutàcoup,l'ÉclairdeFeuralentit...
Horrifié,ilregardaautourdelui.Malefoys'étaitjetéenavantetavaitsaisil'extrémitédubalaiqu'iltiraitverslui.
—Espècede...
Harryétaitsifurieuxqu'ilauraitvolontiersfrappéMalefoy,maisilétaithorsdeportée.Malefoy,haletant,secramponnaitàl'ÉclairdeFeu,lesyeuxbrillantd'unelueurnarquoise.Ilavaitobtenucequ'ilvoulait:leVifd'oravaitànouveaudisparu.
—Penalty!PenaltyenfaveurdeGryffondor!Jen'aijamaisvuunetellefaçondejouer!hurlaMadameBibine.
—ESPÈCEDESALETRICHEUR!criaLeeJordandanslemégaphoneensetenantàdistanceduprofesseurMcGonagall.ESPÈCED'ABOMINABLEPETIT...
MaisleprofesseurMcGonagallnes'offusquamêmepasdutermequ'ilvenaitd'employer.ElleétaittropoccupéeàbrandirlepoingendirectiondeMalefoy.Sonchapeauétaittombéetelleaussihurlaitaveccolère.
Aliciatiralepenalty,maiselleétaitsifurieusequ'elleratalebutd'unbonmètre.L'équipedeGryffondorperdaitsaconcentrationtandisquelesSerpentard,ravisdumauvaiscoupdeMalefoy,sesentaientstimulés.
—Serpentardàl'attaque.Serpentarddevantlesbuts,Montaguemarque...grognaLee.Soixante-dixàvingtenfaveurdeGryffondor...
HarryàprésentvolaitsiprèsdeMalefoyqueleursgenouxnecessaientdeseheurter.HarryétaitbiendécidéànepaslaisserMalefoys'approcherduVifd'or.
—Dégage,Potter!lançaMalefoy,agacé,alorsqueHarryluibarraitlechemin.
—AngelinaJohnsons'empareduSouafle,commentaLeeJordan.Vas-y,Angelina,VAS-Y!
Harryjetauncoupd'oeilversleterrain.ApartMalefoy,touslesjoueursdeSerpentard,ycomprisleGardiendebutseprécipitaientversAngelinapourluibloquerlaroute...
Harrychangeadecap.Ilsepenchaenavant,allongésurlemanchedesonÉclairdeFeu,etlelançaàfond,fonçantcommeunbouletdecanonsurlesSerpentard.
—AAAAAAARRRG!
Envoyantl'ÉclairdeFeufondresureux,lesSerpentardsedispersèrentcommeunevoléedemoineaux.LavoieétaitlibrepourAngelina.
—ELLEMARQUE!ELLEMARQUE!Gryffondormèneparquatre-vingtspointsàvingt!
Harry,quiavaitfaillis'écrasercontrelesgradins,parvintàs'arrêterdejustessedanslesairspuisfit
demi-touretfilaànouveauverslemilieuduterrain.
Soncœurfaillitalorss'arrêterdebattre.IlvitMalefoy,l'airtriomphant,quifonçaitenpiqué.Aunpeuplusd'unmètreau-dessusdusolbrillaitunminusculepointdoré.
Harrylibératoutelapuissancedel'ÉclairdeFeu,maisMalefoyluisemblaitavoirdeskilomètresd'avance.
—Vas-y!Vas-y!Vas-y!murmuraitHarryàsonbalai.
IlgagnaitduterrainsurMalefoy...HarrysecouchasurlemanchetandisqueBoleluienvoyaitunCognard..IlsetrouvaitjustederrièreMalefoy,àprésent...Puisilparvintàsahauteur...
Harrysejetaenavant,lâchantsonbalaidesdeuxmains.IlrepoussalebrastendudeMalefoy,et...
—OUAAAAAAIIIIIIS!
Lepoingenl'air,Harryremontaenchandelle.Untonnerred'acclamationsexplosadanslestade.Harrys'élevaau-dessusdelafouledesspectateursetsentitsesoreillestinterétrangement.Iltenaitbienserréedanssonpoinglapetiteballed'orquibattaitvainementdesailescontresesdoigts.
Duboisseprécipitasurlui,ruisselantdelarmes,lepritparlecouetsanglotacontresonépaule.Harrysentitdeuxgrandessecousses:FredetGeorgevenaientdelesrejoindre.Puisilentenditlesvoixd'Angelina,d'AliciaetdeKatiequicriaient:«Onagagnélacoupe!Onagagnélacoupe!»Lesbrasenchevêtrésdansleursétreintes,lesjoueursdeGryffondorselaissèrentdescendreverslesolenhurlantàperdrehaleine.
Desvaguessuccessivesdesupportersvêtusderobesécarlatessubmergèrentlesbarrièresetenvahirentleterrain.Harry,dansunétatsecond,sentaitdescorpsquisepressaientcontrelesiendansunvacarmegrandissant.Puistouslesjoueursdel'équipefurenthisséssurlesépaulesdelafoule.Projetédanslaclartédusoleil,HarryvitHagrid,lesvêtementsparsemésderosettesécarlates.
—Tulesasbattus,Harry!Tulesasbattus!QuandjeraconteraiçaàBuck!
Oublianttoutedignité,Percysautaitsurplacecommeundément,leprofesseurMcGonagallpleuraitàchaudeslarmes,s'essuyantlesyeuxavecungranddrapeaudeGryffondor,etRonetHermionesefrayaientuncheminàgrandscoupsdecoudespourrejoindreHarry.Incapablesdeprononcerunmot,ilssecontentèrentdeluiadresserunsourirerayonnanttandisqu'ilétaitemportéverslesgradinsoùDumbledoreattendaitl'équipeaveclagigantesquecoupedeQuidditch.
Quelquesinstantsplustard,Dubois,toujoursenlarmes,tendaitlacoupeàHarry.SiseulementunDétraqueuravaitpuapparaîtreencetinstant...HarryauraitcertainementproduitleplusmagnifiquePatronusqu'onaitjamaisvu...
16LAPRÉDILECTIONDUPROFESSEURTRELAWNEY
L'étatd'euphoriedanslequellavictoiredelacoupedeQuidditchavaitplongéHarryduraunebonnesemaine.Mêmeletempssemblaitparticiperàlafête:àl'approchedespremiersjoursdejuin,lecielsedégageaitdesesnuages,latempératureaugmentait,etlesélèvesn'avaientplusd'autreenviequedes'allongerdansl'herbeavecquelquespintesdejusdecitrouillebienfraisàportéedemain,oudefaireunepartiedeBavboulesouencorederegarderlecalmargéantémergerparesseusementàlasurfacedulac.
Maisc'étaitmalheureusementimpossible.Lesexamensétaientimminentset,aulieudeparesserausoleil,toutlemondeétaitforcéderesterdanslechâteauàseconcentrersurdegrosvolumes,sanscéderauxappelsdelabriseprintanièrequis'insinuaitparlesfenêtres.MêmeFredetGeorgeWeasleyavaientétésurprisàtravailler.IlsdevaientpasserleurBUSE(BrevetUniverseldeSorcellerieÉlémentaire).Percy,lui,préparaitsonASPIC(AccumulationdeSorcellerieParticulièrementIntensiveetContraignante),leplushautdiplômedélivréàPoudlard.Commeilavaitl'intentiond'entrerauministèredelaMagie,illuifallaitfigurerentêteduclassement.Ildevenaitdoncdeplusenplusirritableetdistribuaitdesévèrespunitionsàquiconquetroublaitlatranquillitédelasallecommune.LaseulepersonnequisemblaitencoreplusanxieusequePercy,c'étaitHermione.
HarryetRonavaientrenoncéàluidemandercommentelles'yprenaitpourassisteràplusieurscoursenmêmetemps,maisilsnepurents'empêcherdereposerunedernièrefoislaquestionlorsqu'ilsvirentleprogrammedesesépreuvesd'examen.Danslapremièrecolonne,onlisait:
LUNDI
9hArithmancie
9hMétamorphose
Déjeuner
13hSortilèges
13hÉtudedesRunes
—Hermione,ditprudemmentRon,sachantqu'elleétaitsujetteauxexplosionsdecolèrequandonladérangeait.Heu...Tuessûrequetunet'espastrompéeencopiantteshoraires?
—Quoi?réponditsèchementHermioneenexaminantsonemploidutemps.Non,biensûrquejenemesuispastrompée.
—Est-cequ'onpeuttedemandercommenttucomptespasserdeuxexamensenmêmetemps?demandaHarry.
—Non,réponditHermione,agacée.Est-cequequelqu'unavumonexemplairedeNumérologieetGrammaire?
—Oui,biensûr,jel'aiempruntépourlireunpeuaulit,réponditRon,àvoixtrèsbasse.
Hermionesemitàdéplacerlespilesdeparcheminsquis'entassaientsursatable,àlarecherchedulivre.Aumêmemoment,ilyeutunbruissementetHedwiges'engouffraparlafenêtre,unelettredanslebec.
—C'estHagrid,ditHarryenouvrantl'enveloppe.L'audienceenappelaétéfixéeau6.
—Ceseraledernierjourdesexamens,ditHermionequicherchaittoujourssonlivred'Arithmancie.
—Etc'esticiquel'audienceauralieu,ditHarryquicontinuaitdelirelalettre.IlyauraundéléguéduministèredelaMagieet...etunbourreau!
Hermionerelevabrusquementlatête.
—Ilsfontvenirlebourreauenappel!Çaveutdirequ'ilsontdéjàprisleurdécision!
—Eneffet,ditlentementHarry.
—Impossible!s'exclamaRon.J'aipasséuntempsfouàliredestrucspourlui,ilsnevontquandmêmepasrefuserd'écoutertoutça!
MaisHarryavaitlaterribleimpressionqueMrMalefoyavaitdéjàréussiàconvaincrelesmembresdelaCommission.Drago,quis'étaitmontréétonnammentréservédepuisletriomphedeGryffondorlorsdelafinaledeQuidditch,avaitreprissesairsbravachesdepuisquelquesjours.D'aprèslescommentairesnarquoisqueHarryl'avaitentendufaire,ilavaitlacertitudequeBuckseraitmisàmortetparaissaitenchantéd'enêtrelacause.Danscesoccasions-là,Harryavaitdumalàseretenird'imiterHermioneetd'allerfrapperMalefoy.Lepire,c'étaitqu'ilsn'avaientniletempsnilapossibilitéd'allervoirHagridenraisondesstrictesmesuresdesécuritétoujoursenvigueur.EtHarryn'osaitpasallerrécupérersacaped'invisibilitésouslastatuedelasorcièreborgne.
Pendantlasemainedesexamens,lechâteauconnutunsilenceinhabituel.Lelundi,lestroisièmeannéeavaientleteintgrisâtreensortantdel'épreuvedeMétamorphose.Parmilesexercicesimposés,ilsavaientdûchangerunethéièreentortueetHermioneexaspératoutlemondeenseplaignantquelasienneavaitl'aird'unetortuemarine,alorsqu'ilauraitfallufaireunetortueterrestre.
Aprèsunrapidedéjeuner,ilspassèrentl'épreuvedesortilèges.Hermioneavaiteuraison:leprofesseurFlitwickavaitchoisipoursujetlessortilègesd'Allégresse.Harry,tropnerveux,eutlamainunpeulourdeetRon,quifaisaitéquipeaveclui,futsaisid'éclatsderiresiviolentsqu'ondutl'emmenerdansunesallevideoùilrestauneheureavantd'êtresuffisammentcalmépourpouvoirjeteràsontourlesortilège.
Lorsqu'ilseurentdîné,lesélèvesseprécipitèrentdansleurssallescommunesrespectives,nonpoursereposer,maispourréviserlesépreuvesdulendemain.
Aumatin,Hagridfitpasserl'examendeSoinsauxcréaturesmagiques.Ilparaissaittrèsinquietetavaitvisiblementlatêteailleurs.IlavaitapportéunebassinerempliedeVeracrassesetannonçaque,pourréussirl'épreuve,ilsuffisaitdemaintenirsonVeracrasseenviependantuneheure.Commecescréaturesseportaientlemieuxdumondedèslorsqu'onleslaissaittranquilles,jamaisexamenn'avaitétéaussifacile.Harry,RonetHermioneeurentmêmetoutletempsdeparleràHagrid.
—Buckestunpeudéprimé,leurdit-ilensepenchantverseuxsousleprétextedevérifierqueleVeracrassedeHarryétaittoujoursvivant.Çafaittroplongtempsqu'ilestenfermé...Onserafixésaprès-demain.
L'après-midi,l'épreuvedepotionstournaaudésastrelepluscomplet.Harryeutbeaudéployertousleseffortspossibles,ilfutincapabledepréparerconvenablementsonphiltredeConfusionetRogue,quileregardaitavecunplaisirvengeur,gribouilladanssoncarnetquelquechosequiressemblaitàunzéro.
Aminuit,cefutl'examend'astronomie,ausommetdelaplushautetour;l'épreuved'HistoiredelamagieeutlieulemercredimatinetHarrygriffonnatoutcequeFlorianFortarômeluiavaitracontésurleschassesauxsorcièresduMoyenAge,maisilauraitdetrèsloinpréférédégusterundesessundaesauchocolat,danscettesalledeclasseétouffante.Lemercrediaprès-midi,lesépreuvesdeBotaniquesedéroulèrentdanslesserressousunechaleurcuisante;lesélèvesrevinrentensuitedanslasallecommune,lanuquebrûléeparlesoleil,songeantavecenviequ'àcettemêmeheurelelendemaintoutseraitenfinterminé.
L'avant-dernierexameneutlieulejeudimatin.C'étaitceluideDéfensecontrelesforcesduMal.LeprofesseurLupinleuravaitpréparél'épreuvelaplusoriginalequ'ilsaientjamaiseueàpasser:unesortedecoursed'obstaclesenpleinairaucoursdelaquelleilsdurenttraverserunemareprofondeoùsecachaientdesstrangulots,parcourirdesornièrespleinesdeChaporouges,sefrayerunchemindansunmarécagesansprêterattentionauxindicationstrompeusesdesPitiponks,puispénétrerdansunevieillemalleoùlesattendaitunnouvelépouvantard.
—Excellent,murmuraLupinlorsqueHarryfutressortidelamalleavecungrandsourire.Vingtsurvingt.
Ravidesonsuccès,HarryrestasurplacepourassisterauxparcoursdeRonetd'Hermione.Ronfutexcellentjusqu'aumomentoùunPitiponkparvintàl'entraîneraumilieudumarécagedanslequelils'enfonçajusqu'àlataille.Hermione,aprèsavoirtoutréussiàlaperfection,entradanslamallequicontenaitl'épouvantard.Uneminuteplustard,ellebonditau-dehorsenpoussantunhurlement.
—Hermione!s'exclamaLupin,surpris.Quesepasse-t-il?
—Lep-p-professeurMcGonagall!haleta-t-elleenmontrantlamalle.El...elleaditquej'avaistoutraté!
Ilfallutuncertaintempspourlacalmer.Quandelleeutenfinretrouvésesesprits,elleretournaauchâteauavecHarryetRon.Cedernieravaitencoreunelégèretendanceàriredesaréactionfaceàl'épouvantardmaisl'apparitiond'unvisiteurinattenduenhautdesmarchescoupacourtàladisputequimenaçait.
Vêtudesonhabituellecapeàrayures,CornéliusFudgetranspiraitlégèrement,leregardfixésurleparc.IlsursautaenreconnaissantHarry.
—Bonjour,Harry,lança-t-il.J'imaginequetuviensdepasserunexamen?C'estpresquefini?
—Oui,réponditHarry.
HermioneetRon,quirefusaientd'adresserlaparoleauministredelaMagie,restèrentenarrière,l'airmalàl'aise.
—Bellejournée,ditFudgeenjetantuncoupd'oeilaulac.Dommage...Dommage...
IlpoussaunprofondsoupiretregardaànouveauHarry.
—Jesuisvenuremplirunemissionbiendésagréable...LaCommissiond'ExamendesCréaturesdangereusesademandéuntémoinpourassisteràlamiseàmortd'unhippogriffeatteintdefolie.CommejedevaismerendreàPoudlardpourvoiroùenestl'affaireSiriusBlack,c'estmoiquiaihéritédelacorvée.
—L'audienceenappeladéjàeulieu?intervintRonens'avançantversleministre.
—Non,elleestprévuecetaprès-midi,réponditFudgequiregardaRond'unairintrigué.
—Danscecas,iln'yaurapeut-êtrepasdutoutdemiseàmort,ditRond'untondécidé.L'hippogriffeserapeut-êtreépargné?
MaisavantqueFudgeaiteuletempsderépondre,deuxsorcierssortirentduchâteau,derrièrelui.L'und'euxétaitsiâgéqu'ildonnaitl'impressiondeseratatineràvued'œil,l'autreétaitgrandetrobuste,avecunefinemoustachenoire.Harrydevinaqu'ils'agissaitdesreprésentantsdelaCommissioncarlevieuxsorcierplissalesyeuxenregardantlacabanedeHagridetditd'unevoixfaible:
—Mondieu,mondieu,jemefaistropvieuxpourcegenredechoses...C'estprévuàquatorzeheures,n'est-cepas,Fudge?
L'hommeàlamoustachenoiretripotaitquelquechoseaccrochéàsaceinture.Harryregardaattentivementetvitqu'ilpassaitsonlargepoucesurletranchantd'unehacheàlalameétincelante.Ronouvritlabouchepourdirequelquechose,maisHermioneluidonnaunvigoureuxcoupdecoudedanslescôtesetfitunsignedetêteendirectionduchâteau.
—Pourquoitun'aspasvouluquejeparle?protestaRonaveccolèrelorsqu'ilsentrèrentdanslaGrandeSallepourallerdéjeuner.Tulesasvus?Lahacheestdéjàprête!C'estçaqu'onappellelajustice?
—Ron,tonpèretravailleauministère.Tunepeuxpasdiredeschosescommeçaàsonpatron,réponditHermione,quiparaissaittoutaussiscandaliséequelui.SiHagridgardesonsang-froid,cettefois-ci,etqu'ildéfendbiensacause,ilsnepeuventtoutdemêmepasexécuterBuck...
Harry,cependant,voyaitbienqu'Hermionenecroyaitpasvraimentàcequ'elledisait.Autourd'eux,lesélèvessurexcitésparlaientavecentraindelafindesexamensdontledernieravaitlieul'après-midi,maisHarry,RonetHermione,trèsinquietspourHagridetpourBuck,neparticipaientpasàl'enthousiasmegénéral.
Pourleurdernierexamen,HarryetRondevaientpasserl'épreuvedeDivinationetHermionecelled'étudedesMoldus.Ilsmontèrentensemblel'escalierdemarbre.HermionelesquittaaupremierétageetHarryetRoncontinuèrentjusqu'auseptièmeoùnombredeleurscamaradesétaientassissurles
marchesdel'escalierencolimaçonquimenaitàlasalledeclasseduprofesseurTrelawney,essayantd'absorberquelquesrévisionsdedernièreminute.
—Ellenousprendunparun,ditNevilleàRonetàHarryquiétaientvenuss'asseoiràcôtédelui.
IlavaitsonexemplairedeLeverlevoiledufuturouvertsurlesgenoux,àlapageconsacréeauxboulesdecristal.
—Vousavezdéjàvuquelquechosedansunebouledecristal,vous?ajouta-t-ild'unairaffligé.
—Non,réponditRon,l'espritailleurs.
Ilnecessaitdeconsultersamontre,attendantlemomentoùdevaitavoirlieulerecoursenappeldeBuck.
Chaquefoisqu'unélèveredescendaitl'échelled'argentaprèsavoirsubil'examen,lesautreschuchotaientd'unairanxieux:
—Alors,ças'estbienpassé?Qu'est-cequ'elleademandé?
Maistoutlemonderefusaitderépondre.
—Elleavudanslabouledecristalquesijevousdisaisquoiquecesoit,j'auraisunhorribleaccident!couinaNevilleenredescendantl'échelle.
—C'estpratique!grognaRon.Jecommenceàpenserqu'Hermioneavaitraison,toutça,c'estdelamystification.
—Oui,ditHarryenregardantsapropremontre.Ilétaitdeuxheuresdel'après-midi.
—J'aimeraisbienqu'ellesedépêcheunpeu,ajouta-t-il.Parvatidescenditl'échelle.Elleavaitl'airtrèscontented'elle.
—Elleaditquej'avaistouteslesqualitésd'unevraievoyante,annonça-t-elleàRonetàHarry.J'aivuénormémentdechoses...Bonnechance!
—RonaldWeasley,ditlavoixfamilièreau-dessusdeleurtête.
Ronfitunegrimaceetmontal'échelle.Harryétaitàprésentlederniercandidat.Ils'assitparterre,ledoscontrelemur,écoutantunemouchequivolaitdevantlafenêtreensoleillée.IlpensaitàHagrid.
Enfin,auboutdevingtminutes,lespiedsdeRonréapparurentsurl'échelle.
—Commentças'estpassé?demandaHarryenserelevant.
—Trèsmal,réponditRon.Jenevoyaisriendutout,alors,j'aiinventéquelquechose,maisjecroisqu'ellen'étaitpasconvaincue...
—Jeteretrouvedanslasallecommune,murmuraHarrytandisqueleprofesseurTrelawneyappelait
sonnom.
Lapetitepièceconfinéeétaitplusétouffantequejamaisetleshabituelsparfumsquiflottaientdansl'airfirenttousserHarrylorsqu'ils'avançad'unpaschancelantversleprofesseurTrelawney,assisedevantunegrossebouledecristal.
—Bonjour,moncher,dit-elleàvoixbasse.SivousvoulezbienplongervotreregarddanscetteSphère...Prenezvotretemps...Vousmedirezensuitecequevousaurezvu...
Harrysepenchasurlabouledecristaletregardaaussifixementquepossible,aveclavolontédevoirautrechosequedesvolutesdefumée,maisrienneseproduisit.
—Alors?demandaleprofesseurTrelawneyd'unevoixdouce.
Lachaleurétaitinsupportableetlessenteursambiantesluipicotaientlesnarines.HarryrepensaàcequeRonluiavaitditetluiaussidécidad'inventerquelquechose.
—Heu...jevoisuneformesombre...prétendit-il.
—Aquoiressemble-t-elle?murmuraleprofesseurTrelawney.Réfléchissezbien...
Harrysautasurlapremièrepenséequiluivintàl'esprit.
—Aunhippogriffe,dit-ild'untonassuré.
—Vraiment?chuchotaleprofesseurTrelawneyengriffonnantrapidementquelquechosesurleparcheminposésursesgenoux.Mongarçon,vousêtessansdouteentraindevoircommentvontseterminerlesennuisdecepauvreHagridavecleministèredelaMagie!Regardezbien...Est-cequel'hippogriffeatoujours...satête?
—Oui,affirmaHarry.
—Vousêtessûr?Vraimentsûr,mongarçon?Vousnelevoyezpasentraindesetordresurlesolavecunesilhouettesombrequibranditunehachederrièrelui?
—Non,réponditHarryquicommençaitànepassesentirtrèsbien.
—Pasdesang?VousnevoyezpasHagridentraindepleurer?
—Non!répétaHarry.
Iln'avaitplusqu'uneidéeentête:fuircettepièceetsachaleurétouffante.
—Aucontraire,ilal'airenpleineforme...Ils'envole...LeprofesseurTrelawneysoupira.
—Ehbien,mongarçon,jecroisquenousallonsenresterlà...C'estunpeudécevant,jenevouslecachepas...Maisjesuissûrequevousavezfaitdevotremieux.
Soulagé,Harryseleva,ramassasonsacets'apprêtaitàs'enallerlorsqu'unevoixdureetsonore
retentitderrièrelui.
—Çasepasseracesoir!
Harryseretourna.LeprofesseurTrelawneys'étaitfigéedanssonfauteuil,leregardvague,lamâchoirependante.
—P...pardon?ditHarry.
Maisleprofesseurnesemblaitpasl'entendre.Sesyeuxsemirentàroulerdansleursorbites.Harry,paniqué,restalààlaregarder.Ellesemblaitsurlepointd'avoirunecrisedequelquechose.Ilhésita,ensedemandants'ildevaitseprécipiteràl'infirmerie.Puisleprofesseurrepritlaparoledecettemêmevoixdure,sidifférentedecellequ'onluiconnaissait.
—LeSeigneurdesTénèbresestlà,solitaire,abandonnédesesamis.Pendantdouzeans,sonserviteuraétéenchaîné.Cesoir,avantminuit,leserviteurbriseraseschaînesetirarejoindresonmaître.Avecl'aidedesonserviteur,leSeigneurdesTénèbressurgiraànouveau,pluspuissantetplusterriblequejamais.Cesoir...avantminuit...leserviteur...ira...rejoindre...sonmaître...
LatêteduprofesseurTrelawneytombasursapoitrine.Ellelaissaéchapperunesortedegrognement,puis,brusquement,elleseredressa.
—Jesuisdésolée,mongarçon,dit-elle,commeperduedansunrêve.Lachaleur,sansdoute...Jemesuisassoupiependantuninstant...
Harry,immobile,continuaitdelaregarder.
—Qu'ya-t-il,mongarçon?
—Vous...vousvenezdemedirequeleSeigneurdesTénèbresvasurgirànouveau...quesonserviteurs'apprêteàlerejoindre...
LeprofesseurTrelawneyeutl'airsurpris.
—LeSeigneurdesTénèbres?Celui-Dont-On-Ne-Doit-Pas-Prononcer-Le-Nom?Mongarçon,cen'estpasunsujetdeplaisanterie...Surgirànouveau,voyez-vousça!
—C'estcequevousvenezdedire!VousavezditqueleSeigneur...
—Vousaussi,vousavezdûvousassoupir,coupaleprofesseurTrelawney.Jamaisjenem'aventureraisàprédirequelquechosed'aussiinvraisemblable!
Harryredescenditl'échelle,puisl'escalier,enseposantdesquestions...LeprofesseurTrelawneyavait-ellefaitunevéritableprédiction?Oubienavait-ellevoulul'impressionnerpourpimenterunpeulafindesexamens?
Cinqminutesplustard,HarrypassaencourantdevantlestrollsquigardaientlatourdeGryffondor,lesparolesduprofesseurTrelawneyrésonnantencoredanssatête.Lesélèvesqu'ilcroisaitriaientetplaisantaientensedirigeantàgrandesenjambéesversleparcoùilsallaientpouvoirprofiterd'une
libertésilongtempsattendue;lorsqu'ileutatteintleportraitetpénétrédanslasallecommune,ils'aperçutqu'elleétaitpresquedéserte.SeulsRonetHermioneétaientlà,assisdansuncoin.
—LeprofesseurTrelawney,ditHarryhorsd'haleine,vientdemeraconterque...
Maisils'interrompitenvoyantl'expressiondeleurvisage.
—Hagridaperdu,ditRond'unevoixfaible.Ilvientdenousenvoyerça.
Cettefois,lemotdeHagridneportaitpasdetracesdelarmesmaissesmainsavaienttellementtrembléquesonécritureétaitàpeinelisible.
Avonsperduenappel.Ilsvontlemettreàmortaucoucherdusoleil.Vousnepouvezplusrienfaire.Nevenezpas.Jeneveuxpasquevousregardiezça.
Hagrid
—Ilfautyaller,ditaussitôtHarry.Onnepeutpaslelaissertoutseulàattendrelebourreau.
—Aucoucherdusoleil,ditRonquiregardaitparlafenêtred'unœiléteint.Onn'aurajamaisledroitdesortir...Surtouttoi,Harry...
—Siseulementonavaitlacaped'invisibilité,ditHarry,l'airsongeur.
—Oùest-elle?demandaHermione.
Harryluiracontaqu'ill'avaitlaisséedanslepassagesecret,souslastatuedelasorcièreborgne.
—SijamaisRoguemevoitencoredanscecoin-là,j'auraidesérieuxennuis,ajouta-t-il.
—C'estvrai,ditHermioneenselevant.Sic'esttoiqu'ilvoit...Commentonfaitpourouvrirlabossedelasorcière?
—Ilfautluidonneruncoupdebaguettemagiqueendisant«Dissendium»,mais...
Hermionen'attenditpasqu'ilaitterminésaphrase.Elletraversalasalleàgrandspas,poussaleportraitdelagrossedameetdisparut.
—Ellenevaquandmêmepasallerlachercherelle-même?ditRon,lesyeuxronds.
Unquartd'heureplustard,cependant,Hermioneétaitderetouraveclacaped'invisibilitésoigneusementpliéesoussarobe.
—Hermione,qu'est-cequit'arrive,cestemps-ci?s'exclamaRon.D'abord,tudonnesunegifleàMalefoy,ensuitetuquitteslecoursduprofesseurTrelawney...
L'airadmiratifdeRonsemblaflatterHermione.
Ilsdescendirentdînermaisàlafindurepas,ilsneretournèrentpasàlatourdeGryffondoravecles
autres.Harryavaitcachélacaped'invisibilitésoussarobeetgardaitlesbrascroiséssursapoitrinepourdissimulerlabossequ'elleformait.Ilssefaufilèrentdansunesallevide,àproximitéduhalld'entrée,tendantl'oreillejusqu'àcequ'ilsaientlacertitudequepluspersonnenesetrouvaitdanslesenvirons.Ilsentendirentencoredeuxpersonnestraverserlehallencourant,puisuneporteclaquer.Hermionepassaalorslatêteau-dehors.
—Çava,dit-elle,onpeutyaller.
Marchantl'uncontrel'autre,ilsserecouvrirentdelacape,traversèrentlehallsurlapointedespiedspuisdescendirentlesmarchesjusqu'àlapelouse.Lesoleilsecouchaitdéjàderrièrelaforêtinterdite,entourantd'unliseréd'orlesplushautesbranchesdesarbres.
Lorsqu'ilsfrappèrentàlaportedelacabane,Hagridmitunlongmomentàvenirleurouvrir.Ilavaitleteintpâleettremblaitdetoutsoncorps.
—C'estnous,chuchotaHarry.Onamislacaped'invisibilité.Laissez-nousentrer,qu'onpuissel'enlever.
—Vousn'auriezpasdûvenir,murmuraHagridens'écartantpourleslaisserpasser.
IlrefermarapidementlaporteetHarryenlevalacape.
Hagridnepleuraitpas,ilneleurtombapasdanslesbras.Ilavaitl'airdeneplussavoiroùilenétaitetsondésarroiétaitbienplusdéchirantquedeslarmes.
—Vousvoulezduthé?demanda-t-il.
Sesmainstremblaientlorsqu'ilpritlabouilloire.
—OùestBuck?demandaHermioned'unevoixhésitante.
—Je...Jel'aisorti,réponditHagridenrenversantdulaitsurlatable.Ilestattachédanslepotager.J'aipenséqu'ilaimeraitbienvoirlesarbresetrespirerunpeud'airfraisavant...
Sesmainstremblaientsiviolemmentquelepotaulaitluiéchappaetsebrisasurlesol.
—Jevaisarrangerça,Hagrid,ditHermionequisedépêchad'essuyerparterre.
—Ilyaunautrepotdanslebuffet,ditHagridens'asseyantetens'essuyantlefrontd'unreversdemanche.
HarryetRonéchangèrentunregarddésolé.
—Est-cequ'onpeutfairequelquechose,Hagrid?demandaHarryd'untondécidé.Dumbledore...
—Ilaessayé,réponditHagrid.Maisiln'apaslepouvoird'annulerunedécisiondelaCommission.IlleuraditqueBuckn'étaitpasdangereux,maisilsontpeur...VousconnaissezLuciusMalefoy...J'imaginequ'illesamenacés.EtMacnair,lebourreau,estunvieilamideMalefoy...Maisaumoins,çairavite...Etjeseraiàcôtédelui...
Hagrid,lagorgenouée,jetaitdesregardsautourdelui,commes'ilcherchaitdésespérémentlemoindreespoirauquelseraccrocher.
—Dumbledorevavenirquand...quandçaseproduira...Ilm'aécritcematin.Ilm'aditqu'ilveut...êtreavecmoi.Ungrandhomme,Dumbledore...
Hermione,quiavaitfouillédanslebuffetpourchercherunautrepotaulait,laissaéchapperunsanglotétouffé.Elleseredressa,lepotàlamain,enseretenantàgrand-peinedepleurer.
—Nousaussi,onvaresteravecvous,dit-elle.MaisHagridhochasatêtehirsute.
—Ilfautquevousretourniezauchâteau,répliqua-t-il.Jevousl'aidit,jeneveuxpasquevousregardiezça.Etdetoutefaçon,vousnedevriezpasêtreici...SiFudgeetDumbledoretevoientdehorssansautorisation,Harry,tuaurasdegrosennuis.
Deslarmessilencieusescoulaientàprésentsurlesjouesd'Hermione,maisellelescachaàHagridens'affairantàpréparerlethé.Soudain,aumomentoùelleprenaitlabouteilledelaitpourremplirlepot,ellepoussauncriperçant.
—Ron!C'est...C'estincroyable!Croûtard!
Ronlaregardabouchebée.
—Qu'est-cequeturacontes?
Hermioneseprécipitaverslatableetretournalepotaulait.Criantetsedébattantfrénétiquement,Croûtardglissaalorsdupotettombasurlatable.
—Croûtard!ditRond'unevoixblanche.Croûtard,qu'est-cequetufabriquesici?
Ilattrapaleratquicontinuaitdesedébattreetleregardaàlalumière.Croûtardétaitdansunétatépouvantable.Plusmaigrequejamais,ilavaitcomplètementpeléparendroits,etsetortillaitdanslesmainsdeRoncommes'ilcherchaitàtoutprixàs'enfuir.
—Ducalme,Croûtard!ditRon.Iln'yapasdechat,ici!Personnenechercheàtefairedumal!
Hagridselevasoudain,lesyeuxfixéssurlafenêtre.Sonteintd'habitudecoloréavaitprislateintejaunâtred'unvieuxparchemin.
—Ilsarrivent...dit-il.
Harry,RonetHermioneseretournèrentetvirentauloinungrouped'hommesquidescendaientlesmarchesduchâteau.Aleurtête,ilsreconnurentAlbusDumbledore,sabarbed'argentscintillantdanslalumièreducrépuscule.CornéliusFudgetrottinaitàcôtédelui.LevieillarddelaCommissionetlebourreaulessuivaient.
—Ilfautquevouspartiez,ditHagridentremblantdespiedsàlatête.Ilnefautpasqu'ilsvoustrouventici...Filezvite...
RonenfonçadeforceCroûtarddanssapocheetHermionepritlacape.
—Jevaisvousfairesortirpar-derrière,ditHagrid.
Ilslesuivirentjusqu'àlaportequidonnaitsurlepotager.Harryavaitl'impressiondevivrequelquechosed'irréel,surtoutlorsqu'ilvitBuckattachéàlaclôture,unpeuplusloin,derrièrelesplantsdecitrouilles.L'hippogriffesemblaitdevinerquequelquechosesepréparait.Iltournaitlatêteentoussensetsespattesmartelaientnerveusementlesol.
—Net'inquiètepas,Bucky,ditHagridd'unevoixdouce.Net'inquiètepas...
IlsetournaversHarry,RonetHermione.
—Allez-y,dit-il.Partez...Maisilsnebougèrentpas.
—Hagrid,onnepeutpas...
—Onvaleurdirecequis'estvraimentpassé...
—Ilsnepeuventpasletuer...
—Filez!ditHagridd'untonféroce.C'estdéjàsuffisammentdifficile,inutiledechercherlesennuis!
Ilsn'avaientpaslechoix.Tandisqu'HermionejetaitlacapesurlatêtedeHarryetdeRon,ilsentendirentdesvoixàl'entréedelacabane.
—Dépêchez-vous,leurditHagrid.N'écoutezpas...
Etilretournaàgrandspasverssacabanepourallerouvrirlaporteàlaquelleonvenaitdefrapper.
Lentement,dansunesortedetranseangoissée,Harry,RonetHermione,àprésentinvisibles,contournèrentsilencieusementlacabane.Lorsqu'ilsfurentpassésdel'autrecôté,ilsentendirentlaported'entréeserefermeravecunclaquementsec.
—Dépêchez-vous,s'ilvousplaît,chuchotaHermione.Jen'enpeuxplus,jen'enpeuxplus...
Ilsremontèrentlapentedoucequimenaitauchâteau.Lesoleilplongeaitàl'horizon.Lecielavaitprisuneteintegrisemêléedelueurspourpres,tandisqu'àl'ouestscintillaitunhalorougecouleurderubis.
Rons'immobilisasoudain.
—Ron,jet'enprie...murmuraHermione.
—C'estCroûtard,ditRon.Ilneveutpasresterenplace.
Ronétaitpenchéenavant,essayantdemaintenirCroûtarddanssapoche,maislerats'agitaitcommeundiable.Ilpoussaitdepetitscrisetsetortillaitfrénétiquement,donnantdescoupsdepattesentoussens.IltentamêmedemordrelesmainsdeRon.
—Croûtard,c'estmoi,espèced'idiot,soufflaRon.
Ilsentendirentuneportes'ouvrirderrièreeux,puisdesvoixd'hommes.
—Ron,allons-y,ilss'apprêtentàletuer!murmuraHermione.
—D'accord...Croûtard,tiens-toitranquille.
Ilsreprirentleurmarche.Harry,toutcommeHermione,essayaitdenepasentendrelarumeurdesvoix,dansleurdos.Rons'arrêtaànouveau.
—Jen'arrivepasàletenir,dit-il.Croûtard,arrête,toutlemondevanousentendre...
Leratpoussaitdepetitscrisféroces,maispasassezpuissantspourcouvrirlesbruitsquiprovenaientdujardindeHagrid.Ilyeutunmélangedevoixindistinctes,unmomentdesilence,puis,brusquement,lesifflementcaractéristiqued'unehachequis'abattaitdansunchocsourd.
Hermionevacilla.
—Ilsl'ontfait!murmura-t-elle..Jen'arrivepasàycroire...Ilsl'ontfait!
17CHAT,RATETCHIEN
Harryeutl'impressionquelechocluiavaitvidélatête.Toustroisrestèrentfigésd'horreursouslacaped'invisibilité.Lesultimesrayonsdusoleilcouchantprojetaientunelumièresanglantesurlesombresquis'étiraientàterre.Puis,derrièreeux,ilsentendirentunelongueplaintedéchirante.
—Hagrid,murmuraHarry.
Sansréfléchir,ilamorçaungestepourrevenirenarrière,maisRonetHermioneleretinrentchacunparunbras.
—Impossible,ditRon,blanccommeunlinge.Ilauraencoreplusd'ennuiss'ilssaventqu'onestalléslevoir...
Larespirationd'Hermioneétaitsaccadée,irrégulière.
—Comment...ont-ils...pu?sanglota-t-elle.Commentont-ilspu?
—Viens,ditRon,quisemblaitclaquerdesdents.
Ilsreprirentladirectionduchâteau,marchantlentementpourresterbienserréssouslacape.Lalumièrebaissaitrapidement,àprésent.
—Croûtard,restetranquille!chuchotaRonenserrantlamaincontresapoitrine.
Leratcontinuaitdesedébattrecommeundément.Rons'arrêtaànouveauets'efforçademaintenirCroûtardaufonddesapoche.
—AÏE!ilm'amordu!s'exclama-t-il.
—Ron,tais-toi,murmuraprécipitammentHermione.Fudgepeutarriverd'unmomentàl'autre...
—Ilrefuse...de...restertranquille...
Detouteévidence,Croûtardétaitterrorisé.Ilsetortillaitentoussens,essayantpartouslesmoyensd'échapperàRon.
—Maisqu'est-cequ'ila?
Harryfutlepremieràlevoir:soupleetsilencieux,lecorpsrasantlesol,sesgrandsyeuxjaunesbrillantd'unelueurinquiétante,Pattenronds'avançaitverseux.Arrivait-ilàlesvoirmalgrélacapeoubienselaissait-ilguiderparlescrisdeCroûtard,Harryn'auraitsuledire.
—Pattenrond,gémitHermione.Non,va-t'en!Va-t'en!Maislechats'approchait.
—Croûtard!NON!
Troptard.LeratavaitréussiàseglisserentrelesdoigtsdeRon.Ilsautasurlesoletfila.Pattenrond
selançaàsapoursuiteetavantqueHarryouHermioneaientpul'arrêter,Ronrejetalacaped'invisibilitéetcourutaprèssonratquifuyaitdansl'obscurité.
—Ron!selamentaHermione.
ElleéchangeaunregardavecHarry,puistousdeuxselancèrentsursestalonsmaisilétaitimpossibledecouriràtoutesjambessouslacapeetilspréférèrentl'enlever.Harrylatenaitparuncoinetl'étoffeargentéeflottaitderrièreeuxcommeunebannièretandisqu'ilsessayaientderattraperRon.
Ilsentendaientlebruitdesespasquimartelaientlesolàbonnedistancedevanteuxetlescrisfurieuxqu'illançaitàPattenrond.
—Laisse-letranquille!Allez,va-t'en!Croûtard,viensici!
Ilyeutunbruitsourd.
—Jet'aieu!Filed'ici,salechat!
HarryetHermionefaillirenttombersurRon.Ilsparvinrentdejustesseàs'arrêteràquelquescentimètresdelui.Ronétaitétaléparterre,maisCroûtardsetrouvaitànouveaudanssapocheetilleserraitdesdeuxmainscontresapoitrine.
—Ron...Revienssous...lacape...haletaHermione.Dumbledore...leministre...ilspeuventarriveràtoutmoment...
Maisavantqu'ilsaienteuletempsdesecouvrirdelacape,ilsentendirentcommeunbruitdegalop.Unénormechiend'unnoirdejais,auxyeuxdélavés,surgitalorsdel'obscurité.
Harryessayadesortirsabaguettemagique,maistroptard...Lechienfitunbondgigantesqueetatterritsursapoitrine.Harryfutprojetéenarrièredansuntourbillondepoils.Ilsentitlesoufflebrûlantdel'animal,aperçutseslonguescanines...
Maislapuissancedesonélanemportalechientroploinetilroulasurlui-mêmeàplusieursmètresdeHarry.Étourdi,lescôtesdouloureuses,Harrys'efforçadeserelever.Ilentenditlechiengrognerenfaisantdemi-tourpourrepartiràl'assaut.
Ronétaitdebout,àprésent.IltenditlamainpourécarterHarrydelatrajectoireduchienet,lorsquecelui-cibonditànouveau,sesmâchoiresserefermèrentsurlebrasdeRon.Harryplongeasurl'animaletsaisitunetouffedepoils,maislechienemportaRonaussifacilementques'ilavaittraînéunepoupéedechiffon.
Surgissantdenullepart,quelquechosefrappaalorsHarryenpleinvisageetleprojetaànouveauparterre.IlentenditHermionepousserunhurlementdedouleurettomberàsontour.Harrycherchaàtâtonssabaguettemagique,aveugléparlesangquicoulaitsursonvisage.
—Lumos!murmura-t-il.
Lerayondelumièredelabaguetteéclairaletroncd'ungrosarbre.LafuitedeCroûtardlesavaitamenéstoutprèsduSaulecogneurquiagitaitsesbranchesdansuncraquementsinistrepourles
empêcherd'approcher.
Etlà,aupieddutronc,lechientiraitRonàtraversungrandtrouquis'ouvraitentrelesracines.Ronsedébattaitdetoutessesforces,maissatêteetsontorsedisparaissaientpeuàpeu.
—Ron!hurlaHarryenessayantdelesuivre,maisunegrossebranchesifflaàsesoreillesetl'obligeaàreculer.
Ilsnevoyaientplusàprésentqu'unejambedeRonqu'ilavaitaccrochéeàuneracinedansunultimeeffortpourempêcherlechiendel'emporter.Unhorriblecraquementretentitalorscommeuncoupdefeu.LajambedeRons'étaitcasséeet,uninstantplustard,sonpieddisparutàl'intérieurdel'arbre.
—Harry,ilfautallerchercherdusecours!s'exclamaHermione.
Elleaussisaignait.LeSaulecogneurl'avaitblesséeàl'épaule.
—Non!Onn'apasletemps,cemonstreestsuffisammentgrandpourledévorer...
—Onn'arriverajamaisàpassersansaide...
Uneautrebranches'abattitsureux,sesrameauxserréscommeunpoing.
—Sicechienapupasser,nousaussi,ondevraityarriver,ditHarry,lesoufflecourt,enessayantdesefaufilerentrelesbranchesdéchaînéesquis'agitaiententoussens.
Maisilétaitimpossibledes'approcherdesracinesdel'arbresansrecevoiruncoupdanslafigure.
—Ausecours,ausecours...murmuraprécipitammentHermioneendansantsurplace,sanssavoirquoifaire.S'ilvousplaît...
Pattenrondseprécipitaalorsversl'arbre.Ilondulaentrelesbranchescommeunserpentetposasespattesavantsurlenœudd'uneracineàlabasedutronc.
Soudain,l'arbres'immobilisa,commepétrifié.Plusuneseulefeuilleneremuait.
—Pattenrond!murmuraHermione,décontenancée.ElleserralebrasdeHarrysifortqu'elleluifitmal.
—Commentsavait-il...?
—Ilestamiaveccechien,réponditsombrementHarry.Jelesaivusensemble.Viens...Etsorstabaguettemagique...
Ilsseprécipitèrentsurletroncdel'arbremais,avantmêmequ'ilsaientatteintl'ouvertureentrelesracines,Pattenronds'yétaitdéjàglisséetavaitdisparuàl'intérieur.Harrylesuivit,latêtelapremière,etglissaàplatventresurunesurfaceinclinéequilemenaàl'entréed'untunnelauplafondbas.Pattenrondsetrouvaitunpeuplusloin,lesyeuxbrillantdanslerayondelumièrequeprojetaitlabaguettemagique.Quelquesinstantsplustard,Hermionearrivaàsontour.
—OùestRon?murmura-t-elle,terrifiée.
—Parici,réponditHarryens'avançantdansletunnel,ledoscourbé.
—Oùmènecepassage?
—Jen'ensaisrien...IlestindiquésurlacarteduMaraudeur,maisFredetGeorgedisentquepersonnenes'yestjamaisaventuré.Lacartenemontrepasoùildébouchemaisildoitsûrementallerjusqu'àPré-au-lard...
Ilsprogressaientaussivitequ'ilslepouvaient,presquepliésendeux.Devanteux,laqueuetouffuedePattenrondapparaissaitparinstants.LetunnelsemblaitaussilongqueceluiquimenaitchezHoneydukes.Harry,horsd'haleine,necessaitdepenseràRonensedemandantcequel'énormechienavaitbienpufairedelui...
Enfin,lesolremontaenpentedouce,puisletunneldécrivitunecourbe.Pattenrondavaitdisparu,maisHarryvitunelueurquifiltraitàtraversunepetiteouverture.
Hermioneetluis'arrêtèrentuninstantpourreprendreleursouffle,puisilspoursuivirentleurcheminenavançantprudemment,leurbaguettemagiqueàlamain.
Derrièrel'ouvertureéclairée,ilsdécouvrirentunepiècepoussiéreusedanslaquellerégnaitundésordreindescriptible.Lesolétaitcouvertdetaches,touslesmeublesétaientcasséscommesiquelqu'uns'étaitamuséàlesfracasseretlesfenêtresétaientobstruéespardesplanches.
HarrylançaunregardàHermione.Ellesemblaitterrifiée,maiselleluifitunpetitsignedetêtepourl'encourageràentrer.
Harryseglissaàtraversl'ouvertureetregardaautourdelui.Lapièceétaitdéserte,maisilyavaitàsadroiteuneporteouvertequidonnaitsuruncouloirsombre.HermionesaisitsoudainlebrasdeHarry.Sesyeuxgrandsouvertscontemplaientlesfenêtresobstruées.
—Harry,murmura-t-elle.JecroisquenoussommesdanslaCabanehurlante.
Harrymontraunechaiseenboisdontilmanquaitplusieursmorceaux,notammentl'undespiedsquiavaitétéarraché.
—Lesfantômesnecassentpasleschaises,dit-illentement.
Aumêmeinstant,ilyeutuncraquementau-dessusdeleurtête.Quelquechoseavaitbougéaupremierétage.Tousdeuxlevèrentlesyeuxversleplafond.HermioneserraitlebrasdeHarryavecunetelleforcequ'ilcommençaitàavoirdesfourmisdanslesdoigts.Ilsetournaverselleethaussalessourcilsd'unairinterrogateur;ellefitalorsunnouveausignedetêteetlelâcha.
Leplussilencieusementpossible,ilsfranchirentlaporteouverte,avancèrentdanslecouloiretmontèrentunescalierdélabré.Uneépaissecouchedepoussièrerecouvraittout,àl'exceptiond'unelonguetracebrillantesurlesol,indiquantqu'onavaittraînéquelquechoseouquelqu'unaupremierétage.
Ilsatteignirentunpalierplongédansl'obscurité.
—Nox,murmurèrent-ilsd'unemêmevoixetlesrayonsdelumièrequeprojetaientleursbaguettess'éteignirentaussitôt.
Uneporteétaitentrouverte.Ilsentendirentalorsunbruitderrièrelepanneau.Unfaiblegémissementsuivid'unronronnementsonore.HarryetHermioneseregardèrent,puiséchangèrentunsignedetêteapprobateur.
Brandissantsabaguettemagique,Harrydonnaungrandcoupdepieddanslaportequis'ouvritàlavolée.
Pattenrondétaitallongésurunmagnifiquelitaubaldaquinpoussiéreuxetsemitàronronnerdeplusbelleenlesvoyantapparaître.Acôtédelui,Ronétaitrecroquevillésurlesolettenaitsajambequiformaitunangleinquiétant.
HarryetHermioneseprécipitèrentsurlui.
—Ron...Commenttutesens?
—Oùestlechien?
—Cen'estpasunchien,gémitRon,lesmâchoiresserréesparladouleur.Harry,c'estunpiège...
—Quoi?
—Lechien,c'estlui...C'estunAnimagus...
RonfixaitquelquechosederrièreHarry.Celui-ciseretourna.L'hommequisetenaitdansl'ombreclaqualaportederrièrelui.
Unemassedecheveuxsalesetemmêlésluitombaitsurlesépaules.Sanssesyeuxquibrillaientaucreuxdesesorbitessombresetprofondes,onauraitpupenserqu'ils'agissaitd'uncadavre.Sapeaucireuseétaittellementtenduesurlesosdesonvisagequ'oncroyaitvoirunetêtedemort.Unrictusdécouvraitsesdentsjaunes.C'étaitSiriusBlack.
—Expelliarmus!lança-t-ild'unevoixrauqueenpointantverseuxlabaguettemagiquedeRon.
HarryetHermionefurentaussitôtdésarmés.LeursbaguettesmagiquesleursautèrentdesmainsetBlacklesattrapaauvol.Puisils'avançaenfixantHarry.
—Jepensaisbienquetuviendraisaidertonami,lança-t-ildesavoixgutturale.
Onauraitditqu'ilavaitperdudepuislongtempsl'habitudedeparleretquesavoixavaitdumalàretrouveruntimbrenormal.
—Tonpèreauraitfaitlamêmechosepourmoi.Trèscourageuxdetapartdenepasêtrealléchercherunprofesseur.Jet'ensuisreconnaissant...Çavarendreleschosesbeaucoupplusfaciles...
L'allusionironiqueàsonpèrerésonnaauxoreillesdeHarrycommesiBlackl'avaithurlée.Ilsentitunehaineviolentebouillonnerenlui,unehainequinelaissaitplusaucuneplaceàlapeur.Pourlapremièrefoisdesavie,ilauraitvoulubrandirsabaguettemagiquenonpaspoursedéfendre,maispourattaquer...etmêmepourtuer.Sansavoirconsciencedecequ'ilfaisait,ils'avançad'unpas,maisilsentitaussitôtdeuxmainsluisaisirlesbrasetletirerenarrière.
—Non,Harry,soufflaHermione,commepétrifiée.Ron,quis'étaitrelevétantbienquemalpouraiderHermioneàretenirHarry,vacillasurplace,leteintencorepluspâle.Iltrouvacependantlaforcedes'adresseràBlack.
—SivousvouleztuerHarry,ilfaudranoustueraussi!dit-ilsuruntondedéfi.
UnelueurbrilladanslesyeuxsombresdeBlack.
—Allonge-toi,dit-ilàRond'unevoixdouce.Tuvastefaireencoreplusmalàlajambe.
—Vousm'avezentendu?insistaRonensecramponnantàHarrypournepastomber.Vousdevreznoustuertouslestrois.
—Iln'yauraqu'unseulmeurtre,cesoir,ditBlack.Sonsourires'élargit.
—Etpourquoiça?lançaHarryenessayantdesedégagerdeRonetd'Hermionequiletenaienttoujours.Vousn'avezpaseucegenredescrupule,ladernièrefois.Vousn'avezpashésitéàtuertouscesMolduspourassassinerPettigrow...Qu'est-cequisepasse,vousvousêtesramolli,àAzkaban?
—Harry!gémitHermione.Tais-toi!
—ILATUÉMONPÈREETMAMÈRE!rugitHarry.
Dansunbrusquemouvement,ilparvintàs'arracheràl'étreintedeRonetd'HermioneetbonditsurBlack.
Ilavaitoubliélamagie,oubliéaussiqu'ilétaitpetit,maigreetqu'iln'avaitquetreizeans,alorsqueBlackétaitunadultedegrandetaille.Harryn'avaitplusqu'uneidéeentête:faireleplusdemalpossibleàBlacketpeuluiimportaientlesconséquencespourlui-même...
SansdoutesurprisparlaréactionstupidedeHarry,Blacknelevapassesbaguettesmagiquesàtemps.Harryluisaisitlepoignetetfitdévierlapointedesbaguettes.Desonautremain,illuidonnauncoupdepoingsurlatempeetilstombèrenttouslesdeuxcontrelemur.
HermioneetRons'étaientmisàhurler.UnéclairaveuglantjaillitdesbaguettesmagiquesqueBlacktenaittoujoursdanssamain.Unjetd'étincellespassaàquelquescentimètresduvisagedeHarry.Celui-cisentitlebrasdécharnésetordreentresesdoigtspouressayerd'échapperàsaprise,maisiltintbonet,desonautremain,frappaBlackpartoutoùilpouvaitl'atteindre.
LamainlibredeSiriusBlacks'agrippaalorsàlagorgedeHarry...
—Non...dit-ildansunsifflement.J'aiattendutroplongtemps...
LesdoigtsdeBlackseresserrèrent.Harry,leslunettesdetravers,suffoquait.
Soudain,ilvitjaillirlepiedd'Hermione.Avecungrognementdedouleur,BlacklâchaHarry.Rons'étaitjetésurlamaindanslaquelleiltenaitlesbaguettesmagiquesetHarrylesentendittombersurlesol...
Ilselibéradescorpsenchevêtrésetvitsaproprebaguetteroulersurlesol.Ilplongeadessus,mais...
—Arg!
Pattenronds'étaitjointàlamêlée.Sesgriffess'enfoncèrentdanslebrasdeHarryquiparvint,d'unesecousse,àluifairelâcherprise,maisPattenrondseruaalorssursabaguettemagique.
—NETOUCHEPASÀÇA!rugitHarry.
Illançauncoupdepiedauchatquifitunbonddecôtéencrachantférocement.Harrysaisitsabaguetteetseretourna.
—Écartez-vous!cria-t-ilàRonetàHermione.Hermione,haletante,lalèvreensang,s'éloignadeSiriusBlackenattrapantaupassagesabaguettemagiqueetcelledeRon.Celui-cisetraînajusqu'aulitets'ylaissatomber,horsd'haleine,leteintverdâtre,lesmainscrispéessursajambecassée.
Blackétaitparterre,aupieddumur,lesbrasencroix.Lesoufflesaccadé,ilregardaHarrys'approcherdelui,labaguettemagiquepointéesursapoitrine.
—Tuvasmetuer,Harry?murmura-t-il.
Harrys'immobilisadevantluietleregardaenlemenaçantdesabaguette.Uneecchymoseseformaitpeuàpeuautourdel'œilgauchedeBlacketsonnezsaignait.
—Vousaveztuémesparents,ditHarry,lavoixlégèrementtremblante,maislamainquitenaitlabaguettenetremblaitpas.
Blacklevaversluisesyeuxprofondémentenfoncésdansleursorbites.
—Jeneleniepas,dit-il,trèscalme.Maissituconnaissaistoutel'histoire...
—Toutel'histoire?répétaHarry,quisentaitlesangbattreàsesoreilles.VouslesavezvendusàVoldemort,c'esttoutcequejesais!
—Ilfautquetum'écoutes,ditBlack,d'unevoixsoudaintendue.Tuleregretterassitunelefaispas...Tunecomprendspas...
—Jecomprendsbeaucoupmieuxquevousnelecroyez,ditHarryd'unevoixquitremblaitdeplusenplus.Vous,vousnel'avezjamaisentendue,mamère...mamèrequiessayaitd'empêcherVoldemortdemetuer...Etc'estvousquiavezfaitça...C'estvous...
Avantd'avoireuletempsdeprononcerunmotdeplus,Harryvitpasserunéclairorangé.Pattenrondsautad'unbondsurlapoitrinedeBlackets'yallongeaàlaplaceducœur.Blackcillaetregardale
chat.
—Va-t'en,murmura-t-ilenessayantderepousserPattenrond.
MaislechatenfonçasesgriffesdanslarobedeBlacketrefusadebouger.IltournaalorssonhorribletêteécraséeversHarryetleregardadesesyeuxjaunes.Hermionelaissaéchapperunsanglot.
Harry,sabaguettemagiquefermementserréeentresesdoigts,regardaBlacketPattenrond.Aprèstout,s'illuifallaitaussituerlechat,quelleimportance?IlétaitdemècheavecBlack...S'ilétaitdisposéàmourirenleprotégeant,cen'étaitpasl'affairedeHarry...EtsiBlacktenaitàlesauver,c'étaitsimplementqu'ilattachaitplusd'importanceàunchatqu'àsesparents...
Harrylevasabaguette.Lemomentétaitvenudepasseràl'acte.Devengersamèreetsonpère.IlallaittuerBlack.Ilfallaitqu'illetue.Iln'auraitpasd'autreoccasiondelefaire.
Lessecondess'écoulaientetHarryrestaittoujourslà,immobile,labaguettelevée.Blackleregardait,Pattenrondtoujourssursapoitrine.OnentendaitlarespirationhaletantedeRon,étendusurlelit.Hermione,elle,restaitsilencieuse.
Ilyeutalorsdesbruitsdepasétouffésaurez-de-chaussée.Quelqu'unétaitentrédanslamaison.
—ONESTICI!hurlasoudainHermione.ONESTICIAVECSIRIUSBLACK!VITE!
BlackeutunsursautquifaillitfairetomberPattenrond.Harrycrispalesdoigtssurlabaguettemagique.Maintenant!C'estmaintenantquetudoislefaire!luidisaitunevoixdanssatête.Maisdesbruitsdepasprécipitésretentissaientdansl'escalieretHarrynebougeaittoujourspas.
Laportes'ouvritàlavoléedansunepluied'étincellesrougesetHarryseretournaaumomentoùleprofesseurLupinseprécipitaitdanslapièce,leteintlivide,brandissantsabaguettemagique.D'unregardrapide,ilvitRonallongésurlelit,Hermionerecroquevilléeprèsdelaporte,HarryquimenaçaitBlackdesabaguetteetBlacklui-même,affaléauxpiedsdeHarry,levisageensanglanté.
—Expelliarmus!criaLupin.
LabaguettedeHarryluisautaànouveaudesmains.CellesquetenaitHermiones'envolèrentégalementetLupinlesattrapatouteslestroisd'ungestevif.Ils'approchaensuitedeBlack,Pattenrondtoujoursallongésursapoitrinedansuneattitudeprotectrice.
Harryrestaimmobile.Ilsesentaitcommevidédetoutesubstance.Ilnel'avaitpasfait...Iln'enavaitpaseulecourage.BlackallaitêtrelivréauxDétraqueurs.
Alors,Lupinparlad'unevoixétrange,unevoixquitrahissaituneémotioncontenue.
—Oùest-il,Sirius?dit-il.
HarryregardaLupin.Ilnecomprenaitpascequ'ilvoulaitdire.Dequoiparlait-il?IlregardaànouveauBlackdontlevisageétaitdépourvud'expression.Pendantquelquesinstants,ilnefitpaslemoindregeste.Puis,lentement,illevalamainetmontraRon.Déconcerté,HarrytournalesyeuxversRonquiparaissaitstupéfait.
—Mais,danscecas...murmuraLupinenobservantBlackavecunetelleintensitéqu'ilsemblaitvouloirliredanssespensées...Pourquoines'est-ilpasmontréavant?Amoinsque...
LesyeuxdeLupins'agrandirentcommes'ilvoyaitsoudainquelquechosederrièreBlack,quelquechosequepersonned'autrenepouvaitvoir.
—Amoinsquecesoitluiqui...Amoinsquevousayezchangéde...sansmeledire?
Lentement,sansquitterLupindesyeux,Blackhochalatêteensigned'approbation.
—ProfesseurLupin,intervintHarryd'unevoixforte.Qu'est-cequi...
Maisiln'achevapassaquestion,carcequ'ilvitlestupéfia.Lupinabaissasabaguettemagique,puisils'approchadeBlack,luipritlamainetl'aidaàserelever,obligeantPattenrondàsauteràterre.LorsqueBlackfutdebout,Lupinl'étreignitcommeunfrère.
Harryeutalorsl'impressionquesoncœurtombaitdanssapoitrine.
—CEN'ESTPASVRAI!hurlaHermione.LupinlâchaSiriusBlacketsetournaverselle.
—Vous...Vous...balbutiaitHermione,lesyeuxexorbités,enpointantledoigtsurLupin.
—Hermione...
—Vousetlui!
—Hermione,calmez-vous...
—Jen'airienditàpersonne!s'écriaHermioned'unevoixaiguë.J'aigardélesecret...
—Hermione,écoutez-moi,jevousenprie!s'exclamaLupin.Jevaisvousexpliquer...
Harrysesentaittrembler,nonpasdepeur,maisd'unnouvelaccèsdefureur.
—Jevousaifaitconfiance!hurla-t-ilàLupin,lavoixfrémissanted'indignation.Etenfait,vousétiezsonami!
—Vousvoustrompez,ditLupin.Pendantdouzeans,jen'aipasétél'amideSirius,maismaintenant,jelesuis...Laissez-moivousexpliquer...
—NON!s'exclamaHermione.Harry,necroispascequ'iltedit,c'estluiquiaaidéBlackàs'introduiredanslechâteau,luiaussiveuttetuer...C'estunLoup-garou!
Ilyeutunsilencepesant.Touslesregardss'étaienttournésversLupinquisemblaitétonnammentcalme,malgrélapâleurdesonvisage.
—D'habitude,vousêtesplusbrillantequeça,Hermione,dit-il.Là,vousn'avezqu'uneseulebonneréponsesurtrois.Jen'aipasaidéSiriusàpénétrerdanslechâteauetjen'aipaslamoindreintentiondetuerHarry...
Unétrangefrémissementagitasonvisage.
—Enrevanche,reprit-il,jereconnaisquejesuisunloup-garou.
Ronfituneffortméritoirepourserelever,maisilretombaavecungémissementdedouleur.Lupins'avançaverslui,l'airinquiet,maisRonbalbutia:
—Arrière,loup-garou!
Lupins'immobilisa.Puis,auprixd'uneffortmanifeste,ilsetournaversHermioneetdemanda:
—Depuisquandsavez-vous?
—Depuislongtemps,murmuraHermione.DepuisqueleprofesseurRoguenousadonnécedevoiràfaire...
—Ilenseraitravi,réponditLupin,glacial.Ill'adonnéenespérantquequelqu'uncomprendraitlasignificationdemessymptômes.Avez-vousconsultélecalendrierlunaireetconstatéquej'étaistoujoursmaladeaumomentdelapleinelune?Ouavez-vouscomprisquel'épouvantardsechangeaitenlunechaquefoisqu'ilmevoyait?
—Lesdeux,réponditHermioneàvoixbasse.Lupineutunrireforcé.
—Jen'aijamaisrencontréunesorcièredevotreâgeaussiintelligentequevous,Hermione.
—Cen'estpasvrai,murmuraHermione.Sij'avaisétéunpeuplusintelligente,j'auraisracontéàtoutlemondequivousétiez!
—Maisilslesaventdéjà,réponditLupin.Lesprofesseursentoutcas.
—Dumbledorevousaengagéensachantquevousétiezunloup-garou?ditRon,suffoqué.Ilestfou?
—Certainsprofesseursl'ontpensé,ditLupin.Ilaeubeaucoupdemalàconvaincrecertainsdemescollèguesqu'onpouvaitmefaireconfiance...
—ETILAVAITTORT!s'écriaHarry.VOUSL'AVEZAIDÉDÈSLEDÉBUT,ajouta-t-ilenmontrantSiriusBlackdudoigt.
Celui-ciavaittraversélapièceets'étaitjetésurlelitàbaldaquin,levisageenfouidanssesmainstremblantes.Pattenrondsautaàcôtédeluietvintseblottirsursesgenouxenronronnant.Rons'écartad'eux,lesmainstoujourscrispéessursajambe.
—Jen'aipasaidéSirius,ditLupin.Sivousvoulezbienmelaisserunechancedem'expliquer...Tenez...
IlséparalesbaguettesmagiquesdeHarry,deRonetd'Hermioneetleslançachacuneàsonpropriétaire.Harry,stupéfait,attrapalasienne.
—Voilà,poursuivitLupinenglissantsaproprebaguettedanssaceinture.Vousêtesarmés,nousnelesommespas.Vousallezm'écouter,maintenant?
Harrynesavaitplusquepenser.Était-ceuneruse?
—Sicen'estpasvousquil'avezaidé,dit-ilenlançantunregardfurieuxàBlack,commentsaviez-vousqu'ilétaitici?
—Lacarte,réponditLupin.LacarteduMaraudeur.J'étaisentraindel'étudierdansmonbureau...
—Voussavezvousenservir?demandaHarryd'unairsoupçonneux.
—Biensûrquejesaism'enservir,répliquaLupinavecungested'impatience.J'ensuisundesauteurs.Lunard,c'estmoi,c'estcommeçaquemesamismesurnommaientquandj'étaisélèveàPoudlard.
—Vousêtesundesauteursde...
—Cesoir,jel'aiobservéeattentivementcarj'étaissûrquevoustenteriezdesortirduchâteauavecRonetHermionepourallervoirHagridavantl'exécutiondel'hippogriffe.Etj'avaisraison,n'est-cepas?
Ils'étaitmisàfairelescentpasdanslapièceenlesregardantalternativement.Sespiedssoulevaientdepetitsnuagesdepoussièresurleplancher.
—Jepensaisquevousaviezdûvouscachersouslacapedevotrepère,Harry...
—Commentsefait-ilquevousconnaissiezl'existencedecettecape?
—Sivoussaviezcombiendefoisj'aivuJamesdisparaîtredessous...Maismêmedissimuléssousunecaped'invisibilité,vousapparaissiezsurlacarteduMaraudeur.JevousaivustraverserleparcetentrerdanslacabanedeHagrid.Vingtminutesplustard,vousavezquittéHagridetvousêtesrevenusverslechâteau.Maisquelqu'und'autrevousaccompagnaitàcemoment-là.
—Quoi?ditHarry.Pasdutout!
—Jen'encroyaispasmesyeux,repritLupinquicontinuadefairelescentpassansprendregardeàl'interruptiondeHarry.J'aicruquelacartesetrompait.Commentpouvait-ilsetrouveravecvous?
—Iln'yavaitpersonneavecnous!s'exclamaHarry.
—Etpuisj'aivuunautrepointnoirquiseprécipitaitversvous.LapetiteétiquetteindiquaitSiriusBlack...Jel'aivuquivousheurtaitdepleinfouet.Jel'aivutraînerdeuxd'entrevoussousleSaulecogneur...
—Unseulement!s'écriaRonaveccolère.
—Non,Ron,ditLupinensetournantverslui.Deux.Est-cequejepourraisvoirlerat?
—Quoi?Qu'est-cequeCroûtardvientfairelà-dedans?
—Tout,réponditLupin.Est-cequejepourraislevoir?Ronhésita,puisilplongealamaindanssapoche.
Croûtardapparutensedébattantdetoutessesforces.Rondutl'attraperparlaqueuepourl'empêcherdefuir.PattenrondsedressasurlesgenouxdeBlackenlançantunesortedesifflement.Lupins'approchaalorsdeRonetregardafixementCroûtardenretenantsarespiration.
—Quoi?répétaRon,l'aireffaré,enserrantCroûtardcontrelui.Qu'est-cequemonratvientfairelà-dedans?
—Cen'estpasunrat,ditSiriusBlackdesavoixrauque.
—Biensûrquesi,c'estunrat.
—Non,ditLupinàvoixbasse.C'estunsorcier.
—UnAnimagus,ajoutaBlack.Ils'appellePeterPettigrow.
18LUNARD,QUEUDVER,PATMOLETCORNEDRUE
Ilfallutunbonmomentpourquel'absurditédecetteaffirmationpénètrelesesprits.RonfutlepremieràexprimercequeHarrypensait.
—Vousêtescomplètementcingléstouslesdeux,dit-il.
—Ridicule!ditHermioned'unevoixfaible.
—PeterPettigrowestmort,c'estluiquil'atuéilyadouzeans,ditHarryenmontrantBlackdontlevisageétaitagitédetics.
—J'avaisl'intentiondelefaire,grogna-t-ilendécouvrantsesdentsjaunes.MaislepetitPeteraréussiàm'avoir...Etcesoir,ilnem'aurapas!
BlacksejetaalorssurCroûtardenfaisanttomberPattenrond.RonpoussaunhurlementdedouleurlorsqueSiriusBlacktombasursajambecassée.
—Sirius!NON!hurlaLupinenseprécipitantsurBlackqu'iltiraenarrière.ATTENDS!Tunepeuxpasfaireçacommeça...Ilfautqu'ilscomprennent...Nousdevonsleurexpliquer...
—Onleurexpliqueraaprès!grondaBlackenessayantderepousserLupin.
IltendaitvainementlamainversCroûtardquipoussaitdepetitscrisdegoretengriffantlecouetlevisagedeRondansseseffortspours'enfuir.
—Ils...ont...le...droit...detout...savoir,haletaLupinquiretenaitBlackdetoutessesforces.PourRon,c'étaituncompagnon!Ilyamêmecertaineschosesquejen'aipasencorecomprises!EtHarry...TudoislavéritéàHarry,Sirius!
Blackcessadesedébattre,sesyeuxcavestoujoursfixéssurCroûtardqueRonimmobilisaitentresesmainsgriffées,mordues,sanglantes.
—Trèsbien,réponditBlacksansquitterleratdesyeux.Dis-leurcequetuvoudras.Maisdépêche-toi,Remus.Jeveuxenfincommettrelemeurtrepourlequelonm'amisenprison...
—Vousêtesfousàlier,touslesdeux,ditRond'unevoixtremblanteenregardantHarryetHermione.Çasuffitcommeça,jem'envais.
Ilessayadesereleverens'appuyantsursajambevalide,maisLupinrepritsabaguettemagiqueetlapointasurCroûtard.
—Vousallezm'écouter,Ron,dit-ilcalmement.MaistenezbienPeterpendantquejevousparle.
—ILNES'APPELLEPASPETER,ILS'APPELLECROÛTARD!hurlaRonenessayantderemettreleratdanssapoche,maiscelui-cisedébattaittropfort.Ronchancela,perditl'équilibreetHarryseprécipitapourl'aideràserasseoirsurlelit.SansaccorderunregardàBlack,HarrysetournaalorsversLupin.
—IlyadestémoinsquiontvuPettigrowmourir,dit-il.Larueétaitpleinedemonde...
—Ilsn'ontpasvucequ'ilsontcruvoir!lançaBlackd'untonféroce,leregardtoujoursfixésurCroûtardquisetortillaitentrelesmainsdeRon.
—ToutlemondeacruqueSiriusavaittuéPeter,ditLupinenhochantlatête.Moi-même,jel'aicru,jusqu'àcequejevoielacarte,cesoir.CarlacarteduMaraudeurnementjamais...Peterestvivant.C'estluiqueRontiententresesmains,Harry.
HarrysetournaversRonetilséchangèrentunregardéloquent:BlacketLupinétaientfous.Leurhistoiren'avaitaucunsens.CommentCroûtardpouvait-ilêtrePeterPettigrow?Finalement,sonséjouràAzkabanavaitdûdétraquerlecerveaudeBlack.MaispourquoiLupinjouait-ilsonjeu?
Hermionepritalorslaparoled'unevoixtremblantequ'elles'efforçaitdemaîtriser,commesielleessayaitderaisonnerleprofesseurLupin.
—ProfesseurLupin,dit-elle,CroûtardnepeutpasêtrePettigrow...C'estimpossible,vouslesavezbien...
—Pourquoiserait-ceimpossible?réponditLupind'untontrèscalme,commes'ilétaitenclasseetqu'ilrépondaitàlaquestiond'uneélève.
—Parceque...parcequ'onl'auraitsusiPeterPettigrowavaitétéunAnimagus.OnaétudiélesAnimagiavecleprofesseurMcGonagall.Etj'aivérifiéenfaisantmesdevoirs:leministèrepossèdelalistedessorcièresetdesmagesquiontlafacultédesetransformerenanimaux.Ilexisteunregistrequiindiquedequelanimalilspeuventprendrelaforme,avecleurssignesparticuliersettoutcequipermetdelesreconnaître.J'aiconsultéceregistreetj'yaitrouvéleprofesseurMcGonagall,maisiln'yaeuqueseptAnimagidepuisledébutdusiècleetPettigrownefigurepasdanslaliste...
Harryadmiraintérieurementleseffortsqu'Hermionedéployaitpourfairesesdevoirs,maisLupinéclataderire.
—Vousavezraison,Hermione!dit-il.Maisleministèren'ajamaissuqu'ilexistaitàPoudlardtroisAnimagiquin'ontjamaisétérépertoriés.
—Situveuxvraimentleurracontertoutel'histoire,dépêche-toi,Remus,lançaBlackquicontinuaitd'observerchaquegestequefaisaitCroûtardpourtenterdes'enfuir.J'aiattendudouzeans,jen'aipasenvied'attendrepluslongtemps.
—Trèsbien,maisilfaudraquetum'aides,Sirius,ditLupin.Jeneconnaisqueledébutdel'histoire...
Lupins'interrompit.Ungrincementsoudainvenaitderetentirderrièreeux.Laportes'étaitouvertetouteseule.Toutlemondeseretourna,puisLupins'avançaetregardasurlepalier.
—Iln'yapersonne...
—Cettemaisonesthantée,rappelaRon.
—Pasdutout,ditLupinquiregardaittoujourslaported'unairintrigué.LaCabanehurlanten'a
jamaisétéhantée...Lescrisquelesvillageoisentendaient,c'étaitmoiquilespoussais.C'estd'ailleursiciquetoutcommence.Al'époqueoùjesuisdevenuunloup-garou.Sijen'avaispasétémordu...etsijen'avaispasétésitéméraire...
Sonvisageparaissaitgraveetfatigué.Ronvoulutdirequelquechose,maisHermionelefittaired'ungeste.EllefixaitLupind'unregardintense.
—J'étaisencoreunpetitgarçonquandj'aiétémordu.Mesparentsonttoutessayé,maisàl'époque,iln'existaitpasdetraitement.Lapotionquem'apréparéeleprofesseurRogueestunedécouverterécente.Ellemepermetdemecontrôler.Sijelaprendsdanslasemainequiprécèdelapleinelune,jerestelucidependantletempsdematransformation...Jemeréfugiedansmonbureauetjenesuisplusqu'unloupinoffensif.Ilmesuffitalorsd'attendrelafindelapleinelune.MaisavantquelapotionTue-loupaitétédécouverte,jedevenaisunvéritablemonstreunefoisparmois.IlsemblaitimpossiblequejepuisseétudieràPoudlard.Lesautresparentsrefuseraientcertainementqueleursenfantssoientexposésaudangerquejereprésentais.Maisàcetteépoque,Dumbledoredevintdirecteurdel'écoleetiléprouvapourmoidelacompassion.Ilassuraqu'enprenantcertainesprécautions,iln'yavaitpasderaisonsquejenepuissepasfairemesétudesnormalement...
LupinsoupiraetregardaHarry.
—JevousaiditilyaplusieursmoisqueleSaulecogneuraétéplantél'annéeoùjesuisarrivéàPoudlard.Lavérité,c'estqu'ilaétéplantéàcausedemoi.Cettemaison,poursuivitLupinenregardantautourdeluid'unairaccablé,etletunnelquiymèneontétéspécialementbâtisàmonintention.Unefoisparmois,onmefaisaitsortirduchâteauetonm'enfermaiticipendantletempsqueduraitmamétamorphose.L'arbreaétéplantéàl'entréedutunnelpourempêcherquiconquedes'yaventurerquandj'étaisdangereux.
Harrynevoyaitpasàquoipouvaitbienaboutirtoutecettehistoire,maisill'écoutaitavecpassion.ApartlavoixdeLupin,onn'entendaitquelescouinementsterrifiésdeCroûtard.
—Acetteépoque,mestransformationsétaient...étaientépouvantables.C'esttrèsdouloureuxdesemétamorphoserenloup-garou.Jenepouvaismordrepersonne,puisquej'étaisseul,jememordaisdoncmoi-même.Lesvillageoisentendaientlebruitquejefaisais,leshurlementsquejepoussaisetilspensaientqu'ils'agissaitdefantômesparticulièrementagressifs.Dumbledoreencourageaitcetterumeuretmêmemaintenant,alorsquelamaisonestrestéesilencieusependantdesannéesetdesannées,leshabitantsdePré-au-lardn'osentpasenapprocher...Maisendehorsdemespériodesdemétamorphose,jamaisjen'avaisétéaussiheureux.Pourlapremièrefoisdemavie,j'avaisdesamis,troisexcellentsamis,SiriusBlack...PeterPettigrow...et,biensûr,votrepère,Harry...JamesPotter.Bienentendu,mesamiss'apercevaientquejedisparaissaisunefoisparmois.J'inventaistoutesorted'histoirespourexpliquermonabsence.Jeleurracontaisquemamèreétaitmaladeetquej'allaislavoiràlamaison...J'étaisterroriséàl'idéequ'ilsmelaissenttombersijamaisilsapprenaientcequej'étaisvraiment.Bienentendu,toutcommevous,Hermione,ilsontfinipardécouvrirlavérité...Maisilsnem'ontpasdutoutlaissétomber.Aucontraire,ilsontfaitquelquechosequirendaitmesmétamorphosestrèssupportablesetquienfaisaitmêmelesmeilleursmomentsdemavie.IlssontdevenusdesAnimagi.
—Monpèreaussi?ditHarry,stupéfait.
—Eneffet,réponditLupin.Illeurafallutroisanspouryparvenir.VotrepèreetSiriusiciprésentétaientlesélèveslesplusbrillantsdetoutel'écoleetc'estheureuxcarlatransformationenAnimaguspeutavoirdesconséquencesterribles.C'estpourcelaqueleministèresurveilledeprèsceuxquiessayentdeledevenir.Petereutbesoindetoutel'aidedeJamesetdeSiriuspouryarriver.Etfinalement,aucoursdenotrecinquièmeannéed'études,ilsontenfinréussi.Désormais,chacund'euxpouvaitàvolontésetransformerenanimal.
—Maisenquoicelavousaidait-il?demandaHermione,déconcertée.
—Illeurétaitimpossibledemetenircompagniesouslaformed'êtreshumains,maissousformed'animaux,ilsnerisquaientplusrien,réponditLupin.Unloup-garounereprésenteundangerquepourleshumains.Chaquemois,ilssortaientduchâteauenseservantdelacaped'invisibilitédeJames.Etilssetransformaient...Peterétaitlepluspetit,ilarrivaitàseglissersouslesbranchesduSaulecogneursansprendredecoupsetàappuyersurlenœuddelaracinequiimmobilisel'arbre.Touslestroisdescendaientalorsdansletunneletmerejoignaient.Sousleurinfluence,jedevenaismoinsdangereux.Moncorpsétaittoujoursceluid'unloup,maismonespritrestaitdeplusenplushumainlorsquej'étaisaveceux.
—Dépêche-toi,Remus,grognaBlackquicontinuaitdecontemplerCroûtardavecunesorted'aviditéquidéformaitsestraits.
—J'yviens,Sirius,j'yviens...Aprésentquenouspouvionsnoustransformertouslesquatre,nousavionstouteslespossibilitésdenousamuser...Lanuit,nousquittionslaCabanehurlantepourrôderdanslevillageetdansleparcdePoudlard.LesanimauxdontJamesetSiriusprenaientl'aspectétaientsuffisammentgrandspourneutraliserunloup-garouencasdebesoin.Jenecroispasqued'autresélèvesdel'écoleaientjamaiseul'occasiond'explorerplusendétailleparcdePoudlardoulevillagedePré-au-lard.Etc'estainsiquenousavonspuétablirlacarteduMaraudeurenlasignantdenossurnoms.Sirius,c'estPatmol,àcausedeladouceurdesespattesdechien,Peter,c'estQueudver,àcausedelaqueuederatquiressembleàunlombric,etJames,c'étaitCornedrue.
—Enquelanimalse...?commençaHarry,maisHermionel'interrompit.
—C'étaitquandmêmedangereux!fit-elleremarquer.Sepromenerlanuitencompagnied'unloup-garou!Queseserait-ilpassésivousaviezréussiàleurfaussercompagnieetquevousayezmorduquelqu'un?
—Unepenséequimehantetoujours,ditLupind'untongrave.Souvent,celaafailliseproduire.Après,nousenplaisantions.Nousétionsjeunes,insouciants...Nousavionsuneconfianceéperduedansnotrehabiletéetnotreintelligence...Parfois,jemesuissenticoupabled'avoirtrahilaconfiancedeDumbledore...Ilm'avaitacceptéàPoudlardalorsqu'aucunautredirecteurd'écolenel'auraitfaitetilnesedoutaitpasquejeviolaistouteslesrèglesqu'ilavaitétabliespourmapropresécuritéetpourcelledesautres.Iln'ajamaissuquej'avaisamenétroisdemescamaradesàdevenirdesAnimagi,cequiétaittotalementinterdit.Maisj'oubliaismonsentimentdeculpabilitéchaquefoisquenousnousréunissionspourpréparernosescapadesdumoissuivant.Etjen'aipaschangé...
LestraitsdeLupins'étaientdurcis.Ilyavaitcommeundégoûtdelui-mêmedanssavoix.
—Toutaulongdecetteannée,jemesuislivréunvéritablecombatenmedemandantsijedevais
révéleràDumbledorequeSiriusétaitunAnimagus.Etfinalement,jeneluiairiendit.Pourquoi?Parcequejesuistroplâchepourcela.Ilauraitfalluquejeluiavouequej'avaistrahisaconfiancequandj'étaisélève,quej'avaisentraînélesautresavecmoi...EtlaconfiancedeDumbledoreestceàquoijetiensleplus.Ilm'aacceptécommeélèveetilm'adonnédutravailalorsquej'aitoujoursétérejetédepartoutetquejen'aijamaisréussiàgagnermavieàcausedecequejesuis.J'aifiniparmeconvaincremoi-mêmequeSiriuss'introduisaitdansl'écoleenutilisantdesprocédésdemagienoireapprisauprèsdeVoldemortetquelefaitd'êtreunAnimagusn'avaitaucunrapportaveccesintrusions...Aussi,dansunsens,Rogueavaitraisondeseméfierdemoi.
—Rogue?s'exclamaBlackendétachantpourlapremièrefoissonregarddeCroûtard.Qu'est-cequeRogueadoncàvoirlà-dedans?
—Ilestici,Sirius,réponditLupind'untonaccablé.Luiaussiestprofesseurdanscetteécole.
IlregardaHarry,RonetHermione.
—LeprofesseurRogueétaitundenoscondisciplesdePoudlard,reprit-il.Ils'estbattuavecacharnementpourquelepostedeprofesseurdeDéfensecontrelesforcesduMalnemesoitpasconfié.Toutaulongdel'année,ilarépétéàDumbledorequ'onnepouvaitpasmefaireconfiance.Ilasesraisons...Unjour,Siriusluiafaitunefarcequiafailliletuer,etàlaquellej'aiparticipémalgrémoi...
Blacklaissaéchapperuneexclamationméprisante.
—C'étaitbienfaitpourlui,dit-ilavecdédain.Ilétaittoujoursentrainderôderautourdenousàessayerdesavoircequenouspréparions...enespérantqu'ilparviendraitànousfairerenvoyer...
—Severusauraitbienvoulusavoirpourquoijedisparaissaischaquemois,ditLupinensetournantversHarry,RonetHermione.Nousétionsdanslamêmeclasseet...heu...nousnenousaimionspasbeaucoup.IldétestaitparticulièrementJames.Jecroisqu'ilétaitjalouxdesontalentcommejoueurdeQuidditch...Entoutcas,unsoir,Roguem'avutraverserleparcavecMadamePomfreshquim'accompagnaitjusqu'auSaulecogneuravantmatransformation.Siriusapenséqu'ilserait...heu...amusantdedireàRoguequ'ilsuffisaitd'appuyersurlaracinedel'arbreavecungrandbâtonpourpouvoirmesuivre.Bienentendu,Rogueaessayéet,s'ilétaitparvenujusqu'àcettemaison,ilseseraittrouvénezànezavecunloup-garoudéchaîné.Maisvotrepère,quiavaiteuventdelafarcedeSirius,arejointRoguejusteàtempsetaréussiàlerameneraupérildesaproprevie.Rogueavaitdéjàatteintleboutdutunneletilavaiteuletempsdem'apercevoir.Dumbledoreluiaformellementinterditderévélerlesecretàquiconquemais,àpartirdecemoment,ilasuquij'étaisvraiment...
—C'estpourçaqueRoguenevousaimepas,ditlentementHarry.Parcequ'ilacruquevousétiezcomplicedelafarce?
—Exactement,lançaunevoixglacialederrièreLupin.SeverusRoguesedébarrassadelacaped'invisibilitésouslaquelleils'étaitcaché,etpointasabaguettemagiquesurLupin.
19LESERVITEURDEVOLDEMORT
Hermionepoussaunhurlement.Blackselevad'unbond.Harrysursautacommes'ilavaitreçuunedéchargeélectrique.
—J'aitrouvéceciaupiedduSaulecogneur,ditRogueenjetantlacaped'invisibilitéparterre,sabaguettemagiquetoujourspointéesurLupin.C'esttrèspratique,Potter.Jevousremercie...
Rogueétaitlégèrementessoufflé,maissonvisageexprimaitunsentimentdetriomphequ'ilavaitpeineàdissimuler.
—Vousvousdemandezsansdoutecommentj'aisuquevousétiezici?dit-il,lesyeuxétincelants.Jesuisalléfaireuntourdanstonbureau,Lupin.Tuavaisoubliédeprendretapotion,cesoir.Alorsjet'enaiapportéungobelet.Etc'estunechance...Unechancepourmoi,biensûr.Surtonbureau,j'aitrouvéunecertainecarte.Ilm'asuffid'yjeteruncoupd'oeilpourapprendretoutcequejevoulaissavoir.Jet'aivucourirlelongdecetunnel,puisdisparaître...
—Severus...commençaLupin,maisRoguenelelaissapaspoursuivre.
—J'airépétéaudirecteurquec'esttoiquiasaidétonvieilamiBlackàs'introduiredanslechâteau,Lupin,etenvoicilapreuve.Jen'auraisjamaispenséquetuauraisl'audacederevenirtecacherdanscetendroit...
—Severus,tuesentraindecommettreuneerreur,ditprécipitammentLupin.Tunesaispastout...Jevaist'expliquer...Siriusn'estpasvenuicipourtuerHarry...
—IlyauradeuxpensionnairesdeplusàAzkaban,cesoir,ditRogue,leregardflamboyant.JeseraiscurieuxdesavoircommentDumbledorevaréagirenapprenanttoutça...Ilétaitconvaincuquetuétaisinoffensif,Lupin...Unloup-garouapprivoisé...
—Espèced'idiot,ditLupind'unevoixdouce.Est-cequ'unevieillerancunedecollégienvautlapeinederenvoyeruninnocentàAzkaban?
BANG!DepetitescordessemblablesàdesserpentsjaillirentdelabaguettemagiquedeRogueets'enroulèrentautourdeschevilles,despoignetsetdelabouchedeLupinquiperditl'équilibreettombasurlesol,immobilisé.Avecunrugissementderage,Blacks'élançaversRogue,maiscelui-ciluipointasabaguetteentrelesdeuxyeux.
—Donne-moiunebonneraison,murmuraRogue,uneseulebonneraisondelefaire,etjetejurequejeleferai.
Blacks'immobilisa.Ilauraitétéimpossiblededirelequeldesdeuxexprimaitlaplusgrandehaine.
Harryrestaitlà,paralysé,sanssavoirquefaireniquicroire.IljetaunregardàRonetàHermione.Ron,quiparaissaitaussiindécisquelui,s'efforçaittoujoursderetenirCroûtardquicontinuaitdesedébattrecommeundément.Hermione,elle,s'avançaversRogued'unpasmalassuréetditd'unevoixhaletante:
—ProfesseurRogue,nous...nouspourrionspeut-êtreécoutercequ'ilsontànousdire?
—MissGranger,ilsepeutquevoussoyezexcluedecetteécole,répliquasèchementRogue.Vous,PotteretWeasley,vousvoustrouvezhorsdel'enceinteduchâteausansautorisation,encompagnied'uncriminelenfuiteetd'unloup-garou.Alors,pourunefoisdansvotrevie,vousferiezbiendevoustaire.
—Maissi...s'ilyavaitunmalentendu...
—TAISEZ-VOUS,IDIOTE!s'écriaRoguequiavaitsoudainl'aird'undément.NEPARLEZPASDECEQUEVOUSIGNOREZ!
Quelquesétincellesjaillirentdel'extrémitédesabaguettemagiquetoujourspointéeversBlack.Hermionegardalesilence.
—Quelledoucevengeance,murmuraRogueenregardantBlack.J'espéraistellementêtreceluiquit'attraperait...
—Tunet'esjamaisremisdecetteblague,grognaBlack.Sicegarçonemmènesonratjusqu'auchâteau–ildésignaRond'unsignedetête–,jetesuivraisansfaired'histoires...
—Jusqu'auchâteau?ditRogued'unevoixdoucereuse.Jenecroispasquenousauronsbesoind'alleraussiloin.Ilmesuffirad'appelerlesDétraqueursdèsquenousseronssortisduSaulecogneur.Ilsserontravisdetevoir,Black...tellementravis,qu'ilstedonnerontsûrementunbaiser...
LepeudecouleurquidemeuraitsurlesjouesdeBlacks'effaçaaussitôt.
—Il...Ilfautquetum'écoutes,dit-ildesavoixrauque.Lerat...Regardecerat...
LeregarddeRoguebrillaitd'unelueurdémentequeHarryneluiconnaissaitpas.Ilsemblaitperdrelaraison.
—Veneztous,dit-il.
Ilclaquadesdoigts.L'extrémitéd'unedescordesquiliaientLupinsedressaalorsdanslesairsetvintatterrirentresesmains.
—J'emmèneleloup-garou.Peut-êtrequelesDétraqueursaurontenviedel'embrasser,luiaussi...
Sansprendreletempsderéfléchir,Harrytraversalapièceenquelquesenjambéesetseplaçadevantlaporte.
—Dégagez,Potter,vousavezsuffisammentd'ennuiscommeça,lançaRogue.Sijen'étaispasarrivéàtempspourvoussauverlapeau...
—LeprofesseurLupinauraiteuletempsdemetuercentfois,cetteannée,ditHarry.Jemesuistrouvéseulavecluitrèssouventquandilm'apprenaitàmedéfendrecontrelesDétraqueurs.S'ilétaitvraimentuncomplicedeBlack,pourquoin'ena-t-ilpasprofitépourmetuer?
—L'espritd'unloup-garouestinsondable,répliquaRoguedansunsifflement.Allons,dégagezlepassage,Potter!
—VOUSÊTESLAMENTABLE!s'écriaalorsHarry.SIMPLEMENTPARCEQU'ILSSESONTMOQUÉSDEVOUSQUANDVOUSÉTIEZDANSLAMÊMECLASSE,VOUSREFUSEZD'ÉCOUTER...
—SILENCE!JEVOUSINTERDISDEMEPARLERSURCETON!hurlaRoguequiparaissaitdeplusenplusdément.Telpère,telfils,Potter!Jeviensdevoussauverlamise,vousdevriezmeremercieràgenoux!Vousauriezétébienavancés'ilvousavaittué!Vousseriezmortcommevotrepère,troparrogantpourcroirequevousauriezpuvoustrompersurBlack...Etmaintenant,écartez-vous,oubienc'estmoiquivousrèglevotrecompte!DÉGAGEZ,POTTER!
Harrysedécidaenunefractiondeseconde.AvantmêmequeRogueaiteuletempsdefaireunpasverslui,illevasabaguettemagique.
—Expelliarmus!s'exclama-t-il.
Maisilnefutpasleseulàprononcerlaformule.Ilyeutunedétonationquifittremblerlaportesursesgonds.Roguefutprojetéenl'air,s'écrasacontrelemuretglissasurleplancher,unfiletdesangcoulantsursonvisage.Ilétaitassommé.
Harryjetaunregardautourdelui.RonetHermioneavaientdésarméRogueaumêmemomentquelui.LabaguettemagiquedeRoguedécrivitunarcdecercleetallaatterrirsurlelit,àcôtédePattenrond.
—Tun'auraispasdûfaireça,ditBlackenregardantHarry.Tuauraisdûmelelaisser...
HarryévitaleregarddeBlack.Mêmeàprésent,iln'étaitpassûrd'avoirfaitcequ'ilfallait.
—Onaattaquéunprofesseur...Onaattaquéunprofesseur...gémitHermionequifixaitRogue,toujoursinconscient,avecdesyeuxterrifiés.Onvaavoirdesennuisépouvantables...
Lupinessayaitdedéfairesesliens.Blacksepenchaversluietlelibéra.
—Merci,Harry,ditLupinensefrottantlespoignets,làoùlescordesl'avaientserré.
—Jenesaistoujourspassijedoisvouscroire,répliquaHarry.
—Alors,ilesttempsqu'ontedonnedespreuves,ditBlack.Toi,donne-moiPeter.
RonserraCroûtardcontresapoitrine.
—Çasuffit,dit-ild'unevoixfaible.Vousn'allezquandmêmepasmefairecroirequevousvousêtesévadéd'AzkabansimplementpourvenirchercherCroûtard?
IlregardaHermioneetHarryenquêted'approbation.
—AdmettonsquePettigrowaitlafacultédesechangerenrat.Ilyadesmillionsderats...Comment
pouvez-vousêtresûrqu'ils'agissedecerat-là,aprèsavoirpassétoutcetempsenferméàAzkaban?
—C'estunebonnequestion,Sirius,admitLupinensetournantversBlack,lessourcilslégèrementfroncés.Commentas-tufaitpoursavoiroùilsetrouvait?
Blackplongeaunedesesmainsdécharnéesdansunepochedesarobedesorcieretensortitunmorceaudepapierchiffonnéqu'ildéfroissapourlemontrerauxautres.
C'étaitlaphotodeRonetdesafamillequiavaitparudansLaGazettedusorcierl'étéprécédent.Surl'épauledeRon,ondistinguaitnettementCroûtard.
—Commentas-tueucettephoto?demandaLupin,stupéfait.
—GrâceàFudge,réponditBlack.QuandilestvenuinspecterAzkaban,l'annéedernière,ilm'adonnésonjournal.Etlà,j'aireconnuPeter,àlapremièrepage...Surl'épauledecegarçon...J'aitoutdesuitesuquec'étaitlui...Combiendefoisnes'est-ilpasmétamorphosédevantmesyeux?Etlalégendeindiquaitquecejeunehommes'apprêtaitàretourneràPoudlardoùilsuivaitsesétudes...EtoùHarrysetrouvaitaussi...
—Mondieu,murmuraLupinenregardantalternativementCroûtardetlaphotodujournal.Sapatteavant...
—Qu'est-cequ'ellea,sapatteavant?lançaRonsuruntondedéfi.
—Illuimanqueundoigt,réponditBlack.
—Biensûr,ditLupindansunsouffle.C'étaitsimple...Etremarquablementintelligent...Ilsel'esttranchélui-même?
—Justeavantdesetransformer,poursuivitBlack.Quandjel'aiimmobilisédansuncoin,ils'estmisàhurlerquej'avaistrahiJamesetLilypourquetoutlemondel'entendeautourdenous.Etavantquej'aieeuletempsdeluijeterunsort,iladévastélarueentenantsabaguettemagiquederrièresondos.Ilatuétouslespassantsdansunrayondecinqousixmètres.Etpuis,ils'esttransforméetilaprislafuiteparleségouts,aveclesautresrats...
—Onnevousajamaisracontéça,Ron?ditLupin.Toutcequ'onaretrouvédePeter,c'estundoigtdesamain.
—Croûtards'estsansdoutebattuavecunautreratetilaperduundoigtdanslabagarre!répliquaRon.Çafaituneéternitéqu'ilestdanslafamille...
—Douzeans,ditLupin.Vousnevousêtesjamaisdemandécommentilsefaitqu'ilaitvécuaussilongtemps?
—On...Ons'estbienoccupésdelui...réponditRon.
—Iln'apastrèsbonneminepourlemoment,vousnetrouvezpas?fitremarquerLupin.Jepensequ'iladûperdredupoidsdepuislejouroùilaapprisqueSiriuss'étaitévadé...
—C'estcechatcingléquiluiafaitpeur!s'exclamaRonendésignantd'unsignedetêtePattenrondquicontinuaitderonronnersurlelit.
Maislesdatesneconcordaientpas,pensasoudainHarry...CroûtardavaitsemblémaladebienavantdeconnaîtrePattenrond...Ilétaitenmauvaisesantédepuisleretourd'EgyptedeRon...depuislemomentoùBlacks'étaitévadé...
—Cechatn'estpascinglédutout,ditBlack.
IltenditsamaindécharnéeetcaressalatêtetouffuedePattenrond.
—C'estmêmelechatleplusintelligentquej'aiejamaisrencontré.IlatoutdesuitecomprisquePetern'étaitpasunrat.Ilaaussicomprisquejen'étaispasunchiendèslapremièrefoisqu'ilm'avu.Ilafalludutempsavantqu'ilmefasseconfiance.Finalement,j'airéussiàluifairecomprendrecequejecherchaisetilm'aaidé...
—Quevoulez-vousdire?demandaHermionedansunsouffle.
—Ilaessayédem'amenerPeter,maisiln'apasréussi.Alors,ilavolélalistedesmotsdepassequipermettaientd'accéderàGryffondoretmel'aapportée...D'aprèscequej'aicompris,ilatrouvélepapiersurlatabledechevetd'undesélèves...
Harrynesavaitpluscequ'ilfallaitcroire...Toutcelaparaissaittellementabsurde...etpourtant..
—MaisPeteracompriscequisepassaitetils'estenfui...poursuivitBlack.Cechat–Pattenrond,c'estça?–m'aditqu'ilavaitlaissédestracesdesangsurlesdraps.J'imaginequ'iladûsemordrelui-même...Ilavaitdéjàréussiàfairecroireàsamortunepremièrefois...
Harryretrouvaalorssesesprits.
—Etpourquoia-t-ilfaitsemblantd'êtremort?s'écria-t-ilavecfureur.Parcequ'ilsavaitquevousvouliezletuercommevousaveztuémesparents!
—Non,ditLupin.Harry...
—Etmaintenant,vousavezdécidédel'achever!
—Eneffet,ditBlackenjetantauratunregardassassin
—Danscecas,j'auraisdûlaisserRoguevouscapturers'exclamaHarry.
—Harry,ditprécipitammentLupin.Vousnecomprenezdoncpas?Pendanttoutcetemps,nousavonscruqueSiriusavaittrahivosparentsetquePeterl'avaitpoursuivipourlesvenger,maisc'étaitlecontraire.Essayezdecomprendre:c'estPeterquiatrahivotremèreetvotrepère!Etc'estSiriusquiavoululesvengerenpoursuivantPeter...
—CEN'ESTPASVRAI!hurlaHarry.ILÉTAITLEURGARDIENDUSECRET!ETILL'ADITAVANTQUEVOUSARRIVIEZ,ILADITQU'ILLESAVAITTUÉS!
Iltendaitl'indexversBlackquihochaitlentementlatête.Sesyeuxcavesparaissaientsoudainétincelants.
—Harry...C'estcommesijelesavaistués,dit-ildesavoixrauque.Auderniermoment,j'aiconvaincuJamesetLilydeprendrePeteràmaplace,defairedeluileurGardienduSecret,aulieudemoi...C'estmafaute,jelesais...Lesoiroùilsontététués,j'aivouluvérifierquePeterétaittoujoursensécurité,maisquandjesuisarrivédanssacachette,ilétaitparti.Iln'yavaitaucunetracedelutte,cependant.C'étaitbizarre.J'aieupeuretjemesuisprécipitédanslamaisondetesparents.Lorsquej'aivulamaisondétruiteetleurscadavres,j'aicompriscequePeteravaitfait.Cequemoi,j'avaisfait,d'unecertainemanière...acheva-t-il,lavoixbrisée.
—Çasuffit,ditLupin.
Ilavaitparléd'unevoixdure,métallique,queHarryneluiconnaissaitpas.
—Iln'yaqu'uneseulefaçondeprouvercequis'estvéritablementpassé,poursuivit-il.Ron,donnez-moicerat.
—Qu'est-cequevousallezluifairesijevousledonne?demandaRon,tendu.
—L'obligeràsemontrer,ditLupin.Sic'estvraimentunrat,ilnesentirariendutout.
RonhésitapuisilfinitpardonnerCroûtardàLupinquilepritentresesmains.Croûtardsemitàcouinerensetortillantdésespérément,sespetitsyeuxnoirsexorbités.
—Prêt,Sirius?ditLupin.
Black,quiavaitdéjàprislabaguettemagiquedeRoguesurlelit,s'approchadeLupinetduratquisedébattait.LesyeuxdeBlacksemblèrentsoudains'enflammerdansleursorbites.
—Ensemble?dit-ilàvoixbasse.
—Oui,réponditLupinquitenaitfermementCroûtarddansunemainetsabaguettemagiquedansl'autre.Atrois...Attention,un...deux...TROIS!
Unéclairbleujaillitdesdeuxbaguettesmagiques.Pendantuninstant,Croûtardsemblafigédanslesairs,sonpetitcorpsnoiragitédeconvulsions.Ronpoussauncri.Lerattombasurleplancher.Ilyeutalorsunautreéclairaveuglant,puis...
Onauraitditlacroissanced'unarbredansunfilmenaccéléré.Unetêtesortitdusol,puisdesbraspoussèrent,etdesjambes...Uninstantplustard,unhommesetenaitdeboutàl'endroitoùCroûtardétaittombé.L'homme,recroquevillésurlui-même,setordaitlesmains.Surlelit,Pattenronds'étaitmisàcracher,lespoilsdresséssursonéchine.
L'hommeétaitpetit,àpeineplusgrandqueHarryetHermione.Lesommetdesoncrâneétaitchauve,entourédecheveuxfinsenbataille,àlacouleurindéfinissable.Ilavaitl'aspectflétrid'unhommerepletquiauraitperdubeaucoupdepoidsenpeudetemps.Sapeauparaissaitsaleetterne,commelespoilsdeCroûtard,etilavaitconservéquelquechoseduratdanssonnezpointuetsespetitsyeuxhumides.Larespirationsaccadée,ilregardaautourdelui.Harryvitsesyeuxsetournerbrièvement
verslaporte,puischangerànouveaudedirection.
—Bonjour,Peter,ditLupind'untonjoyeux,commes'ilétaittoutnatureldevoirunratsetransformerenunvieuxcamaraded'école.Çafaitlongtempsqu'onnes'estpasvus.
—S...Sirius...R...Remus...
Pettigrowavaitunepetitevoixcouinante,semblableàdescrisderat.Pendantuninstant,sesyeuxsetournèrentunenouvellefoisverslaporte.
—Mesamis...Meschersvieuxamis...
Blacklevasabaguette,maisLupinluiattrapalepoignetenluilançantunregardnoirets'adressaànouveauàPettigrowd'untonlégeretdésinvolte.
—Nousavonseuunepetiteconversation,Peter,ausujetdecequis'estpassélanuitoùJamesetLilysontmorts.Ilestpossiblequequelquesdétailst'aientéchappépendantquetupoussaistespetitscrisenessayantdet'enfuir...
—Remus,ditPettigrowd'unevoixhaletantetandisquedesgouttesdesueurperlaientàsonfront.Tunevaspaslecroire,quandmême...Ilaessayédemetuer,Remus...
—C'estcequ'onaentendudire,réponditLupind'untonplusfroid.J'aimeraisquetum'aidesàéclaircirquelquespointsobscurs,Peter,situveuxbien...
—Ilveutencoreessayerdemetuer!glapitPettigrowenmontrantBlackdudoigt.
Harryremarquaqu'ilpointaitsonmédiuscariln'avaitplusd'index.
—IlatuéLilyetJames,etmaintenant,c'estmoiqu'ilveuttuer...Ilfautquetum'aides,Remus...
LevisagedeBlack,sonregardinsondablebraquésurPettigrow,ressemblaitplusquejamaisàunetêtedemort.
—Personnen'essaieradetetuertantquenousn'auronspastiréquelquespetiteschosesauclair,ditLupin.
—Deschosesauclaire?
Pettigrowrecommençaàjeterdesregardsautourdelui.Sesyeuxseposèrentsurlesfenêtresobstruées,puisànouveausurlaporte.
—Jesavaisqu'ilmepoursuivrait!Qu'ilessaieraitàtoutprixdemeretrouver!Çafaitdouzeansquejem'yattends!
—TusavaisqueSiriusarriveraitàs'évaderd'Azkaban?s'étonnaLupin.Alorsquepersonned'autren'yétaitarrivéavantlui?
—Ilconnaîtdesprocédésdemagienoiredontnousn'avonsaucuneidée!s'écriaPettigrowdesa
petitevoixsuraiguë.Sinon,commentaurait-ilpusortirdelà?J'imaginequeCelui-Dont-On-Ne-Doit-Pas-Prononcer-Le-Nomluiaenseignéquelquessecrets!
Blackéclataderire,d'unhorribleriresansjoiequiretentitlonguementdanslapièce.
—Voldemort,m'apprendredessecrets?dit-il.Pettigrowserecroquevilla,commesiBlackl'avaitmenacéd'unfouet.
—Tuaspeurd'entendrelenomdetonmaître?ditBlack.Jetecomprends,Peter.Sesamisnedoiventpasêtretrèscontentsdetoi,j'imagine?
—Jenevoispas...cequetuveuxdire,Sirius...marmonnaPettigrow,larespirationdeplusenplussaccadée,levisageluisantdesueur.
—Cen'estpasdemoiquetut'escachépendantdouzeans,Peter,ditBlack.Tut'escachédesancienspartisansdeVoldemort.J'aientendubeaucoupdechosesàAzkaban...Ilspensenttousquetuesmort,sinon,ilstedemanderaientdescomptes...J'enaientenduquicriaienttoutessortesdechosesdansleursommeil.Alesencroire,letraîtrelesatrahis,euxaussi.VoldemortaretrouvélesPottergrâceauxrenseignementsquetuluiasdonnés...MaislepouvoirdeVoldemortaétédétruitcejour-là.Sespartisansn'ontpastousfiniàAzkaban.Ilyenaencorebeaucoupquisontenliberté,ilsattendentleurheureenfaisantsemblantderegretterleurserreurspassées...Etsijamaisilsapprenaientquetuestoujoursvivant,Peter...
—Jenecomprendspasdequoituparles,répétaPettigrowd'unevoixplusaiguëquejamais.
Ils'essuyalevisaged'unreversdemancheetsetournaversLupin.
—Tunecroispastoutes...toutescesfolies,n'est-cepas,Remus?
—Jedoist'avouer,Peter,quej'aidumalàcomprendrepourquoiuninnocentpasseraitvolontairementdouzeannéesdanslapeaud'unrat,ditLupind'untonégal.
—Innocentmaisterrifié!couinaPettigrow.SilespartisansdeVoldemortmecherchaient,c'estparcequej'aienvoyéundeleursmeilleursamisàAzkaban.L'espionSiriusBlack!
LestraitsdeBlacksecontractèrentenunrictus.
—Commentoses-tu?lança-t-ildansungrognementquirappelaitl'énormechiendontilavaitprislaformeauparavant.Moi,unespiondeVoldemort?Quandm'a-t-onjamaisvumemettredanslesbonnesgrâcesdegensplusfortsetpluspuissantsquemoi?Maistoi,Peter...Jenecomprendraijamaispourquoijenemesuispastoutdesuiterenducomptequec'étaittoi,l'espion.Tuastoujoursaiméavoirdesamisplusfortsquetoiquiteprotégeaient,n'est-cepas?Aunmoment,c'étaitnous...Remusetmoi...etJames...
Pettigrows'essuyaànouveaulevisage.Ilavaitdumalàrespirer.
—Moi,unespion...Tuesfououquoi?Jamais...Jemedemandecommenttupeuxdireunechosepareille...
—LilyetJamesontfaitdetoileurGardienduSecretparcequejeleleuraiconseillé,sifflaBlackavectantdehargnequePettigrowreculad'unpas.J'aipenséquec'étaitlemeilleurplan...Uncoupdebluff...J'étaissûrqueVoldemortcroiraitquec'étaitmoi.Iln'auraitjamaispenséqu'ilspuissentconfierleursecretàunêtrefaibleetsanstalentcommetoi...Pourtoi,c'étaitsansdouteleplusbeaumomentdetamisérablevie,n'est-cepas,depouvoirdireàVoldemortquetusavaisoùsetrouvaientlesPotter?
Pettigrowmarmonnaitmachinalementdesparolesincompréhensibles.Harrysaisitquelquesmots:«exagéré»,«démence»,maiscequilefrappasurtout,cefutleteintgrisâtredePettigrowetlafaçondontiljetaitdescoupsd'oeilendirectiondesfenêtresetdelaporte.
—ProfesseurLupin,murmuratimidementHermione.Est-ceque...est-cequejepeuxdirequelquechose?
—Certainement,Hermione,réponditLupind'untoncourtois.
—Ehbien,Croûtard...jeveuxdire...ce...cethomme...IladormidanslemêmedortoirqueHarrypendanttroisans.S'ilestvraimentauservicedeVous-Savez-Qui,commentsefait-ilqu'ilnes'ensoitjamaisprisàHarryjusqu'àmaintenant?
—Etvoilà!s'exclamaPettigrowenmontrantHermionedesamainmutilée.Merci!Tuvoisbien,Remus?Jen'aijamaistouchéàuncheveudeHarry!Pourquoil'aurais-jefait,d'ailleurs?
—Jevaistedirepourquoi,répliquaBlack.Parcequetun'asjamaisrienfaitpourpersonnetantquetun'étaispassûrqueçaterapporteraitquelquechose.Voldemorts'estcachépendantdouzeans,onditqu'ilestàdemimort.Tun'allaistoutdemêmepascommettreunmeurtresouslenezd'AlbusDumbledorepourlecompted'unsorciermoribondquiavaitperdutoussespouvoirs.Avantdeteremettreàsonservice,tuvoulaisêtresûrqu'ilsoitànouveauleplusfort.Etc'estpourcetteraisonquetut'esfaitadopterparunefamilledesorciers,commeça,tuétaisaucourantdesdernièresnouvelles,n'est-cepas,Peter?Aucasoùtonancienprotecteurauraitretrouvésapuissanceetqu'ilredevienneavantageuxdelerejoindre...
Pettigrowouvritetrefermalaboucheàplusieursreprises.Ilsemblaitavoirperdulafacultédeparler.
—Heu...MrBlack...Sirius?ditHermionetimidement.Blacksursautaenl'entendants'adresseràluidecettemanièreetfixaHermioned'unairstupéfait,commes'ilavaitoubliéqu'onpuisseànouveauluiparlerpoliment.
—Sijepeuxvousposerlaquestion...Comment...commentavez-vousfaitpourvousévaderd'Azkabansivousn'avezpaseurecoursàlamagienoire?
—Merci!balbutiaPettigrowenhochantfrénétiquementlatête.C'estexactementcequejevoulais...
Lupinlefittaired'unregard.BlackregardaHermioneavecunfroncementdesourcils,maissonvisagen'exprimaitaucunagacement.Ilsemblaitplutôtréfléchiràsaréponse.
—Jenesaispascommentj'aifait,dit-illentement.Jecroisquelaseuleraisonpourlaquellejenesuispasdevenufou,c'estquejemesavaisinnocent.Etcommecen'étaitpasunepenséeheureuse,les
Détraqueursn'ontpaspuladétruireenmoi...Maisc'estgrâceàcelaquej'aigardélaraison...Cettepenséem'apermisdeconservermespouvoirs...Etquandleschosesdevenaienttrop...insupportables...jemetransformaisdansmacellule...jedevenaisunchien.LesDétraqueurssontaveugles,comprenez-vous?Ilsserendentcomptedelaprésencedesgensenpercevantleursémotions...Etilssentaientquemesémotionsétaientmoins...moinshumaines...moinscomplexeslorsquej'étaisunchien...Alors,ilspensaientquej'étaisentraindedevenirfoucommelesautresetn'avaientdoncaucunsoupçon.Maisj'étaisfaible,trèsfaible...etsansbaguettemagique,jenepouvaispasespérerlesrepousser.Etpuisunjour,j'aivuPetersurcettephoto...Jemesuisrenducomptequ'ilétaitàPoudlardavecHarry...Dansuneexcellentesituationpouragir,sijamaisilapprenaitqueleSeigneurdesTénèbresavaitretrouvésapuissance...
Pettigrowhochalatêteenremuantleslèvres,lesyeuxfixéssurBlackcommes'ilétaithypnotisé.
—...prêtàfrapperaumomentoùilsesentiraitsoutenu...prêtàlivrerauxforcesduMalledernierdesPotter.S'ildonnaitHarry,quipourraitaffirmerqu'ilavaittrahiLordVoldemort?Ilseraitaccueilliavecleshonneurs...Ilfallaitdoncquejefassequelquechose.J'étaisleseulàsavoirquePeterétaittoujoursvivant...
HarryserappelacequeMrWeasleyavaitracontéàMrsWeasley:«Lesgardiensluiontditquedepuisuncertaintemps,Blackparlaitdanssonsommeiletqu'ilrépétaittoujourslamêmechose:"IlestàPoudlard...IlestàPoudlard..."»
—C'étaitcommesiquelqu'unavaitalluméunfeudansmatête,poursuivitBlack.UnfeuquelesDétraqueursn'avaientpaslepouvoird'éteindre...Cen'étaitpasunsentimentheureux...C'étaituneobsession...Maisellemedonnaitdelaforce,ellerendaitmonespritplusclair.Alors,unsoir,quandilsontouvertlaportedemacellulepourm'apporteràmanger,jemesuisfaufilédanslecouloirsousmaformedechien...Ilesttellementplusdifficilepoureuxdesentirlesémotionsd'unanimalqu'ilsnesesontrenducomptederien...J'étaismince,trèsmince...Suffisammentmincepourmeglisseràtraverslesgrilles...Toujourssousmonapparencedechien,j'aiquittél'îleetj'ainagéjusqu'àlariveopposée...Ensuite,jesuisremontéverslenordetjemesuisintroduitàPoudlardsouslaformed'unchien...Depuis,jesuisrestécachédanslaforêtinterdite...SaufquandjesuisvenuassisteraumatchdeQuidditch,biensûr...Tuvolesaussibienquetonpère,Harry...
IlregardaHarryquinedétournapaslesyeux.
—Crois-moi,repritBlack.Crois-moi,jen'aijamaistrahiJamesetLily.J'auraispréférémourirplutôtquedelestrahir.
Etfinalement,Harrydécidadelecroire.Lagorgetropserréepourparler,ilhochalatêteensigned'approbation.
—Non!
Pettigrowétaittombéàgenoux,commesilesignedetêtedeHarryavaitsignifiésaproprecondamnationàmort.Ils'avançaentraînantlesgenouxsurleplancheretseprosterna,lesmainsjointesdevantluicommeenprière.
—Sirius...C'estmoi...C'estPeter...Tonami...tunevasquandmêmepas...
BlackfitminedeluidonneruncoupdepiedetPeterserecroquevilla.
—Marobeestsuffisammentsale,nelatouchepasenplus!
—Remus!couinaPettigrowensetournantversLupin.Tunevaspascroiretoutça...Siriustel'auraitdits'ilsavaientchangédeGardienduSecret...
—Ilnemel'auraitpasdits'ilavaitpenséquec'étaitmoi,l'espion,fitremarquerLupin.C'estbienpourcetteraisonquetunem'asriendit,Sirius?demanda-t-il.
—Pardonne-moi,réponditBlack.
—Biensûr,Patmol,monvieilami,ditLupinquiétaitentraindereleversesmanches.Ettoi,tumepardonnesd'avoircruquec'étaittoi,l'espion?
—Évidemment,réponditBlack.
Etl'ombred'unsourirepassasursonvisage.Luiaussirelevasesmanches.
—Onletueensemble?dit-il.
—Oui,ditsombrementLupin.
—Non...Vousn'allezpasfaireça...haletaPettigrow.IlsetraînaalorsversRon.
—Ron,est-cequejenet'aipasétéfidèle?N'ai-jepasétéunboncompagnon?Tunevaspasleslaissermetuer,Ron...Tuesdemoncôté,n'est-cepas?MaisRoncontemplaitPettigrowavecrépulsion.
—Quandjepensequejet'ailaissédormirdansmonlit!
—Gentilgarçon...gentilmaître...gémitPettigrowenrampantversRon.Tunevaspasleslaisserfaire...J'étaistonrat...Unanimalfidèle...
—Situétaismeilleursousl'aspectd'unratquesousceluid'unhomme,iln'yapasdequoiêtrefier,Peter,ditBlackd'unevoixdure.
Ron,queladouleurrendaitdeplusenpluspâle,ramenasajambecasséecontreluipourlatenirhorsd'atteintedePettigrow.Celui-ci,toujoursàgenoux,setraînaalorsversHermioneetsaisitlebasdesarobe.
—Doucejeunefille...brillanteélève...tunevaspasleslaisserme...Aide-moi...
HermionearrachasarobedesmainsdePettigrowetreculacontrelemur,l'airhorrifié.Alors,PettigrowsetournaversHarry.
—Harry...Harry...Turessemblestellementàtonpère...Tuessonportrait...
—COMMENTOSES-TUT'ADRESSERÀHARRY?rugitBlack.COMMENTOSES-TULE
REGARDERENFACE?COMMENTOSES-TUPARLERDEJAMESDEVANTLUI?
—Harry,murmuraPettigrowensetraînantversluilesmainstendues.Harry,Jamesn'auraitpasvouluqu'onmetue.Jamesauraitcompris,Harry.Ilauraiteupitiédemoi.
BlacketLupinsaisirentalorsPettigrowparlesépaulesetlerejetèrentenarrière.Ilretombaassissurlesol,lesyeuxlevésverseux,levisageconvulsédeterreur.
—TuaslivréLilyetJamesàVoldemort,ditBlack,quitremblaitaussi.Tuoseraislenier?
Pettigrowfonditenlarmes.C'étaitunspectaclerépugnant:onauraitditungrosbébéchauvequisetortillaitparterre.
—Sirius,Sirius,pleurnicha-t-il,quepouvais-jefaire?LeSeigneurdesTénèbres...Tuneterendspascompte...Ilpossèdedesarmesdonttun'aspasidée...J'avaispeur,Sirius,jen'aijamaisétécourageuxcommetoi,oucommeRemusetJames.Jenevoulaispasça...Celui-Dont-On-Ne-Doit-Pas-Prononcer-Le-Nomm'aforcéà...
—NEMENSPAS!hurlaBlack.TUL'ASRENSEIGNÉPENDANTTOUTEUNEANNÉEAVANTQUELILYETJAMESNEMEURENT!TUETAISSONESPION!
—Il...ilralliaittoutlemonde!bredouillaPettigrow.Qu'avait-onàgagnerens'opposantàlui?
—Qu'avait-onàgagnerencombattantlesorcierleplusmaléfiquequiaitjamaisexisté?ditBlack,animéd'uneterriblefureur.Onavaitàgagnerdesviesinnocentes,Peter!
—Tunecomprendspas!gémitPettigrow.Ilm'auraittué!
—ALORS,TUAURAISDÛMOURIRPLUTÔTQUETRAHIRTESAMIS,MOURIRCOMMENOUSSERIONSMORTSPOURTOIS'ILL'AVAITFALLU!
BlacketLupinsetenaientcôteàcôte,leursbaguettesmagiqueslevées.
—Tuauraisdûcomprendre,ditLupind'unevoixpaisible,quesiVoldemortnetetuaitpas,c'estnousquileferions.Adieu,Peter.
Hermionesetournaverslemur,levisagedanslesmains.
—NON!criaHarry.
IlseprécipitadevantPettigrow,faceauxbaguettesmagiques.
—Vousnepouvezpasletuer,dit-il,larespirationprécipitée.Vousnepouvezpas!
—Harry,c'estàcausedecetteverminequetun'asplusdeparents,grondaBlack.Celamentabledétritust'auraitmêmetué,toiaussi,sanslemoindrescrupule.Tul'asentendu.Sarépugnantepetitepersonneavaitbeaucoupplusdevaleuràsesyeuxquetoutetafamille.
—Jesais,ditHarry.Maisilfautl'amenerauchâteau.NouslelivreronsauxDétraqueurs.Iliraà
Azkaban...neletuezpas...
—Harry!balbutiaPettigrowenluiserrantlesgenoux.Merci...C'estplusquejenemérite...Merci...
—Lâchez-moi,lançaHarryquisedégageadel'étreintedePettigrowavecunegrimacededégoût.Jenefaispasçapourvous.Jelefaisparcequejepensequemonpèren'auraitpasvouluquesesmeilleursamissetransformententueurs...simplementàcausedevous.
Toutlemonderestaimmobileetsilencieux,saufPettigrow,dontonentendaitlarespirationsifflante.BlacketLupinéchangèrentunregard.Puis,d'unmêmemouvement,ilsabaissèrentleursbaguettes.
—Tueslaseulepersonnequiaitledroitdedécider,Harry,ditBlack.Maispense...penseàcequ'ilafait...
—IliraàAzkaban,répétaHarry.Siquelqu'unmérited'êtreenfermélà-bas,c'estbienlui...
—Trèsbien,ditLupin.Écartez-vous,Harry.Harryhésita.
—Jevaissimplementleligoter,ditLupin.Jevousprometsquejeneluiferairiend'autre.
Harrys'écarta.DefinescordesjaillirentdelabaguettedeLupinet,uninstantplustard,Pettigrowsetrémoussaitsurlesol,ficeléetbâillonné.
—Maissijamaistutetransformesenrat,Peter,grognaBlack,saproprebaguettepointéesurPettigrow,cettefois,noustetuerons.Tuesd'accord,Harry?
Harryregardalapitoyablesilhouettequigigotaitsurleplancheretapprouvad'unsignedetêteens'assurantquePettigrowl'avaitvu.
—Trèsbien,ditLupin.Ron,jenepeuxpassoignerlesfracturesaussibienqueMadamePomfresh,alors,lemieux,c'estquenousvousmettionsuneattelleenattendantdepouvoirvousemmeneràl'infirmerie.
IlsepenchasurRon,tapotasajambed'uncoupdebaguettemagiqueetmurmura:«Ferula».Aussitôt,desbandagess'enroulèrentautourdelajambedeRonenlafixantétroitementàuneattelle.Ronposaprudemmentsajambeparterreetnesemblaressentiraucunedouleur.
—C'estbeaucoupmieuxcommeça,dit-il.Merci.
—EtleprofesseurRogue?ditHermioned'unepetitevoixenregardantRoguequiétaittoujoursévanouiparterre.
—Iln'ariendegrave,ditLupinquisepenchapourluiprendrelepouls.Vousavezsimplementfaitpreuved'unpeutropd'enthousiasme.Toujoursinconscient.Ilvautpeut-êtremieuxnepasleranimeravantd'êtrerevenuauchâteau.Onval'emmenercommeça...
—Mobilicorpus,murmura-t-il.
Commesionluiavaitattachédesfilsinvisiblesauxpoignets,aucouetauxgenoux,Roguese
retrouvadebout,latêteballottante,telleunemarionnettegrotesque.Ilflottaitàquelquescentimètresau-dessusdusol,lespiedspendants.Lupinpritlacaped'invisibilitéetlaglissadanssapoche.
—Ilfaudraitquedeuxd'entrenouss'enchaînentàcettechose,ditBlackentouchantPettigrowduboutdupied.Parmesuredeprécaution.
—Moi,ditLupin.
—Etmoiaussi,ajoutaRond'untonféroce.
Ilboitait,maisparvenaitàtenirdeboutsanstropdemal.
D'uncoupdebaguettemagique,Blackfitapparaîtredeuxgrossespairesdemenottes.Bientôt,Pettigrowfutànouveaudebout,enchaînéd'uncôtéàLupinetdel'autreàRonquiavaitlevisagefermé.IlsemblaitconsidérercommeuneinsultepersonnellelarévélationdelavéritableidentitédeCroûtard.D'unbondléger,Pattenrondsautadulitetsortitlepremierdelapièce,ouvrantlavoieauxautres,lepanachedesaqueuetouffuefièrementdressé,commeunsignederalliement.
20LEBAISERDUDÉTRAQUEUR
JamaisHarrynes'étaittrouvéauseind'ungroupesiétrangementcomposé.Pattenronddescendaitl'escalierlepremier.Lupin,PettigrowetRonlesuivaient.Ilsavaientl'airdeparticiperàunedecescoursesoùlesconcurrentssontattachéstroispartrois.Derrièreeux,leprofesseurRogueflottaitdanslesairs,telunspectre,leboutdesespiedseffleurantlesmarchesdel'escalier.C'étaitSiriusquilefaisaitavancerainsienpointantsurluilaproprebaguettedeRogue.Enfin,HarryetHermionefermaientlamarche.
S'engagerdansletunnelnefutpasuneminceaffaire.Lupin,PettigrowetRondurents'yglisserdecôté.LupincontinuaitdepointersabaguettemagiquesurPettigrowetHarrylesvoyaitprogresseravecdifficultéenmarchantencrabe.Pattenrondouvraittoujourslavoie.HarrysetrouvaitjustederrièreSiriusquifaisaitavancerRoguedevantlui.SatêtequiballottaitsursesépaulessecognaitsanscessecontreleplafondbasetHarryeutl'impressionqueSiriusnefaisaitaucuneffortpouréviterceschocsrépétés.
—Tusaiscequeçasignifie,delivrerPettigrow?ditsoudainSiriusàHarry.
—Vousêteslibre,réponditHarry.
—Oui...maisjesuisaussi...jenesaispassiquelqu'untel'ajamaisdit...jesuistonparrain.
—Jelesavais,ditHarry.
—Tesparentsm'ontdésignépourm'occuperdetoisijamaisilleurarrivaitquelquechose...déclaraSiriusd'untonunpeuraide.
Harryattendit.Siriuspensait-ilàlamêmechosequelui?
—Bienentendu,jecomprendraistrèsbienquetupréfèresresteravectononcleettatante,poursuivitSirius.Mais...penses-y...Lorsquej'auraiétéréhabilité...Sijamais...tuveuxchangerdemaison...
Harryeutl'impressionquequelquechoseexplosaitenlui.
—Vousvoulezdire...Habiterchezvous?EtquitterlesDursley?
Souslecoupdel'émotion,satêteheurtaunmorceauderocquidépassaitduplafond.
—Jepensaisbienquetun'accepteraispas,ditprécipitammentSirius.Jecomprendstrèsbien.Jevoulaissimplement...
—Vousplaisantez?coupaHarry,lavoixsoudainaussirauquequecelledeSirius.BiensûrquejeveuxquitterlesDursley!Vousavezunemaison?Quandest-cequejepeuxm'yinstaller?
Siriusseretournaetleregardadanslesyeux.LatêtedeRogueraclaitleplafond,maisSiriusnesemblaitpass'ensoucierlemoinsdumonde.
—Tuveuxvraiment?dit-il.
—Oui,jeveuxvraiment!assuraHarry.
SurlevisageémaciédeSiriusBlacksedessinaalorslepremiervraisourirequeHarryluiaitjamaisvu.Ladifférenceétaitsaisissante:onauraitditqu'unêtrededixansplusjeunevenaitd'apparaîtresouslemasquedécharné.Pendantuninstant,Harryreconnutl'hommequiriaitsurlaphotodemariagedesesparents.
Ilsnedirentplusunmotjusqu'àcequ'ilsaientatteintleboutdutunnel.Pattenrondescaladalapentelepremier.Ilavaitdûappuyerlapattesurlenœuddelaracinequipermettaitd'immobiliserleSaulecogneurcarLupin,PettigrowetRonsehissèrentau-dehorssansdéclencherlafureurdesbranches.
SiriusfitpasserRogueparl'ouverture,puisils'effaçapourlaissersortirHarryetHermione.Enfin,ilseglissadehorsàsontour.
Leparcétaitplongédansl'obscurité.Ilsavancèrentensilenceendirectionduchâteaudontonvoyaitlesfenêtresbrillerauloin.Detempsàautre,Pettigrowlaissaitéchapperungémissement.LespenséessebousculaientdanslatêtedeHarry.IlallaitquitterlesDursleypourhabiterchezSiriusBlack,lemeilleuramidesesparents...Ilsesentaittoutétourdi...Qu'arriverait-ilquandilannonceraitauxDursleyqu'ilallaitvivreavecleprisonnierévadéqu'ilsavaientvuàlatélévision?
—Ungestesuspect,Peter,et...menaçaLupin,sabaguettemagiquepointéesurlapoitrinedePettigrow.
Ilstraversèrentleparcsilencieusement.Leslumièresduchâteauserapprochaient.RoguecontinuaitdeflottercommeunfantômedevantSirius,lementonrebondissantsursapoitrine.
Soudain,ilyeutuneéclairciedansleciel,defaiblesombressedessinèrent.Aprésent,lalueurduclairdelunebaignaitlesalentours.
RogueheurtaLupin,PettigrowetRonquis'étaientbrusquementimmobilisés.Siriussefigea,unbrastenduderrièreluipourfairesigneàHarryetàHermionedes'arrêterégalement.
HarryvitlasilhouettedeLupinquisemblaitpétrifiéetremarquaquesesjambessemettaientàtrembler.
—Oh,là,là...bredouillaHermione.Iln'apasprissapotion,cesoir!Ilvadevenirdangereux!
—Fuyez!murmuraSirius.Fuyez!Immédiatement!MaisHarrynepouvaits'yrésoudre:RonétaitenchaînéàPettigrowetàLupin.Ilseprécipitaverslui,maisSiriuslesaisitparlesépaulesetlerejetaenarrière.
—Laisse-moifaire...COURS!
Unterriblegrognementretentit.LatêtedeLupins'allongeait.Soncorpségalement.Sesépaulessevoûtaient.Despoilsapparaissaientsursonvisageetsesmainsquiserecourbaientpourformerdespattesdotéesdegriffes.Pattenrondrecula,safourruredresséesursonéchine.
Leloup-garousecabraenfaisantclaquerseslonguesmâchoires.Siriusavaitdisparu.Ils'étaitmétamorphosé.L'énormechienseprécipitad'unbond.Lorsqueleloup-garouselibéradelamenotte
quil'attachait,lechienl'attrapaparlecouetletiraenarrière,loindeRonetdePettigrow.Ilsétaientàprésentaccrochésl'unàl'autre,mâchoirecontremâchoire,leursgriffessedéchirantférocement...
Harryrestaitimmobile,saisiparl'incroyablespectacle,tropabsorbéparlecombatpourremarquerquoiquecesoitd'autre.Cefutlecrid'Hermionequil'alerta.
PettigrowavaitplongésurlabaguettemagiquedeLupin.Ron,vacillantsursajambecassée,tomba.Ilyeutunedétonation,unéclairetRonrestaimmobilesurlesol.Uneautredétonation:Pattenrondfutprojetéenl'airetretombaparterreenunpetittasinforme.
—Expelliarmus!criaHarry,sabaguettemagiquepointéesurPettigrow.
LabaguettedeLupinluisautadesmainsets'envolaendisparaissantdansl'obscurité.
—Restezoùvousêtes!criaHarry.
Ilseruasurlui,maistroptard.Pettigrows'étaittransformé.SaqueuederatglissadelamenotteattachéeaupoignetdeRonetHarryl'entenditdétalerdansl'herbe.
Ilyeutunhurlementmêléàungrognement.Leloup-garous'enfuyaitendirectiondelaforêt.
—Sirius,ils'estéchappé!Pettigrows'esttransformé!criaHarry.
Siriussaignait.Onvoyaitdesplaiessursondosetsonmuseau,maisilserelevaets'élança.Lebruitdesespattesquimartelaientlesols'évanouitauloin.
HarryetHermioneseprécipitèrentsurRon.
—Qu'est-cequ'illuiafait?murmuraHermione.
Ronavaitlesyeuxmi-clos,laboucheouverte.Ilétaitvivant,sansaucundoute–ilsl'entendaientrespirer–,maisilnesemblaitpaslesreconnaître.
—Jenesaispas.
Harryregardadésespérémentautourdelui.BlacketLupinpartis,iln'yavaitplusqueRogue,quicontinuaitdeflotter,inconscient,au-dessusdusol.
—Ilvautmieuxlesamenerauchâteauetprévenirquelqu'un,ditHarry.Viens...
Ilsentendirentalorsunaboiement,puislegémissementd'unchienquisouffre...
—Sirius,murmuraHarryenscrutantl'obscurité.
Ileutunmomentd'hésitation,maisilsnepouvaientrienfairepourRondansl'immédiatet,detouteévidence,Blackavaitdesennuis.
Harryseprécipita,Hermionesursestalons.L'aboiementsemblaitprovenirduborddulac.Harrycourutàtoutesjambes.Iléprouvaalorsunesensationdefroidsanscomprendretoutdesuiteceque
celasignifiait.
L'aboiements'interrompitbrusquement.Lorsqu'ilsatteignirentlarivedulac,HarryetHermionecomprirentpourquoi:Siriusavaitreprissaformehumaine.Ilétaitprostréparterreetseprotégeaitlatêtedesesmains.
—Non,gémissait-il.Noooon...S'ilvousplaît...
Alors,Harrylesvit.LesDétraqueurs,aunombred'unecentaine,sedéployaientenunemassenoireautourdulacens'approchantd'eux.Ilfitaussitôtvolte-face.Lefroidglacialpénétraitsesentrailles,unbrouillardcommençaitàluiobscurcirlavue.Detouslescôtés,d'autresDétraqueurssurgissaientdel'obscuritéetlesencerclaient...
—Hermione,penseàunsouvenirheureux!hurlaHarryquilevasabaguette,battantdespaupièrespouressayerdes'éclaircirlavue,secouantlatêtepourfairetairelefaiblecriquicommençaitàs'éleverenlui...
—Jevaisallerhabiterchezmonparrain.JequittelesDursleyàtoutjamais.
IlseforçaàpenseràSirius,uniquementàSiriusetsemitàscander:
—Speropatronum!Speropatronum!
Blackfutsecouéd'unfrisson.Ilroulasurlui-mêmeetrestaétendusurlesol,pâlecommelamort.
—Toutvas'arranger.Jevaisallervivrechezlui.
—Speropatronum!Hermione,aide-moi!Speropatronum!
—Spero...murmuraHermione.Spero...Spero...Maiselleneparvintpasàprononcerlaformule.LesDétraqueursserapprochaient,ilsn'étaientplusqu'àquelquesmètresetformaientunmursolideautourdeHarryetd'Hermione...
—SPEROPATRONUM!hurlaHarryenessayantdenepasentendrelecriquirésonnaitàsesoreilles.SPEROPATRONUM!
Unmincefiletd'argentjaillitdesabaguettemagiqueetflottacommeunebrumedevantsesyeux.Aumêmemoment,ilsentitqu'Hermionetombaitévanouieàcôtédelui.Ilétaitseul...Complètementseul...
—Spero...speropatronum...
Harrysentitsesgenouxheurterl'herbefroide.Unbrouillards'épaississaitdevantsesyeux.Dansuneffortsurhumain,ilseconcentrasurcetteuniquepensée:Siriusestinnocent...Innocent...Toutirabien...Jevaisallerhabiterchezlui...
—Speropatronum!haleta-t-il.
AlafaiblelueurdesonPatronusinforme,ilvitunDétraqueurs'arrêtertoutprèsdelui.Iln'arrivait
pasàtraverserlenuaged'argentqueHarryavaitfaitsurgirdesabaguettemagique.Unemainmorte,putréfiée,sortitdelacapenoireetfitungeste,commepourécarterlePatronus.
—Non...Non...balbutiaHarry.Ilestinnocent...Spero...speropatronum...
Ilentendaitleursoufflerauquequil'enveloppaitcommeunespritmaléfique.LeDétraqueurquisetrouvaitdevantluilevaalorssesmainsauxchairsdécomposéesetsoulevasacagoule.
Làoùauraientdûsetrouversesyeux,iln'yavaitqu'unepeaufineetgrise,couvertedecroûtes,tenduesurdesorbitesvides.Enrevanche,ilyavaitunebouche...Untroubéant,informe,quiaspiraitl'airdansunrâledemort.
Harrysesentitparalysédeterreur.Ilétaitincapabledefaireungeste,incapabledeprononcerunmot.SonPatronusvacillacommelaflammed'unebougieetdisparut.
Unbrouillardblancl'aveuglait.Ilfallaitlutteràtoutprix...speropatronum...Ilnevoyaitplusrien...Ilentenditalorslehurlementfamilier,encorelointain...speropatronum...IlcherchaSiriusàtâtons,ettrouvasonbras...Ilneleslaisseraitpaslecapturer...
MaisdeuxmainsmoitesentourèrentsoudainlecoudeHarryetl'obligèrentàreleverlatête...IlsentitlesouffleduDétraqueur...Lescrisdesamèrerésonnaientàsesoreilles...Ceseraitlederniersonqu'ilentendrait...
Alors,danslebrouillardquil'engloutissait,ileutl'impressiond'apercevoirunelueurargentéequidevenaitdeplusenplusbrillante...etilsesentittomberenavantsurl'herbe...Facecontreterre,tropfaiblepourbouger,maladeettremblant,Harryouvritlesyeux.Unelumièreaveuglanteilluminaitl'herbeautourdelui...Lescriss'étaienttus,lasensationdefroiddisparaissait...
QuelquechoserepoussaitleDétraqueur...Quelquechosequilesenveloppait,lui,SiriusetHermione...LerâledesDétraqueurss'éloignait.Ilss'enallaient...Lachaleurétaitrevenue...
Rassemblanttouteslesforcesquiluirestaient,Harrylevalatête.Danslalumièreargentée,ilvitunanimalquis'éloignaitengalopantàlasurfacedulac.Lavuebrouilléeparlasueurquiruisselaitsursonfront,Harryessayadereconnaîtrel'animal...Ilavaitlepelagebrillantcommeceluid'unelicorne.S'efforçantdedemeurerconscient,Harrylevits'immobilisersurlariveopposée.Pendantuninstant,ildistinguaquelqu'unquilevaitlamainpourlecaresser...Quelqu'unquiluisemblaétrangementfamilier...maisc'étaitimpossible...
Harrynecomprenaitplusrien.D'ailleurs,iln'arrivaitplusàréfléchir.Ilsentitsesdernièresforcesl'abandonneretsatêteretombasurlesol.Ils'étaitévanoui.
21LESECRETD'HERMIONE
—Unehistoirestupéfiante...Vraimentstupéfiante...Unmiraclequ'iln'yaitpaseudemort...Jamaisrienentendudesemblable...Unechancequevousayezétélà,Rogue...
—Merci,MonsieurleMinistre.
—Voilàquivousvaudral'OrdredeMerlin,deuxièmeclasse.Etmêmepremièreclassesijepeuxarrangerça!
—Mercibeaucoup,MonsieurleMinistre.
—Vilainecoupurequevousavezlà...L'œuvredeBlack,j'imagine?
—Enfait,jeladoisàPotter,WeasleyetGranger,MonsieurleMinistre...
—Non!
—Blacklesavaitensorcelés,jel'aitoutdesuitevu.UnsortilègedeConfusion,àenjugerparleurcomportement.Ilssemblaientconsidérerqu'ilétaitpeut-êtreinnocent.Ilsn'étaientpasresponsablesdeleursactes.Maistoutdemême,leurconduiteauraitpupermettreàBlackdes'enfuir...Detouteévidence,ilsétaientpersuadésqu'ilspourraientlecaptureràeuxtoutseuls.Jusqu'àprésent,ilsonttoujoursréussiàs'entireràboncompte...J'aipeurquecelaleuraitdonnéuneopinionexcessivementflatteused'eux-mêmes...Etbienentendu,Potteratoujoursbénéficiéd'uneextraordinaireindulgencedelapartdudirecteurdel'école...
—Ah,Potter...Quevoulez-vous,Rogue,nousavonstousunfaiblepourlui.
—Pourtant...Est-cevraimentunserviceàluirendrequedeluiaccorderunteltraitementdefaveur?Encequimeconcerne,j'essayedeleconsidérercommen'importequelautreélève.Etn'importequelautreélèveseraitàtoutlemoinssuspendupendantuncertaintempspouravoirentraînésescamaradesdansunesituationaussipérilleuse.Rendez-vouscompte,MonsieurleMinistre,auméprisdetouslesrèglements...Aprèstouteslesprécautionsquiontétémisesenplacepoursaprotection...Sepromenerainsihorsdel'enceintedel'écoleenpleinenuit...Secompromettreavecunloup-garouetunassassin...Etj'aiégalementdesraisonsdecroirequePotters'estrenduàPré-au-lardentouteillégalité...
—Ehbien,nousverronscela,Rogue,nousverronscela...Cegarçons'estconduitd'unemanièreinconsidérée,celanefaitaucundoute...
Harrycontinuaitd'écouter,lesyeuxfermés.Ilsesentaitcomplètementétourdietlesparolesqu'ilentendaitétaientsilentesàatteindresoncerveauqu'ilavaitdumalàensaisirlesens.Ilavaitl'impressionquesesmembress'étaientchangésenplomb.Sespaupièresétaienttroplourdesàsoulever...Ilauraitvouluresterallongéàtoutjamaissurcelitdouillet...
—Cequimestupéfieleplus,c'estlecomportementdesDétraqueurs...Vousn'avezaucuneidéedecequilesafaitreculer,Rogue?
—Non,MonsieurleMinistre.Lorsquej'aireprisconscience,ilsétaiententrainderetourneràleurspostes,auxentréesduparc...
—Extraordinaire.Etpourtant,Black,Harryetcettejeunefille...
—Ilsétaientévanouisàcemoment-là.Bienentendu,j'ailigotéetbâillonnéBlack,j'aifaitapparaîtredesbrancardsetjelesaiaussitôtramenésauchâteau.
Ilyeutunmomentdesilence.Amesurequesoncerveauretrouvaitunpeudesesfacultés,Harryéprouvaitunesensationdésagréableaucreuxdel'estomaccommesiquelquechoselerongeaitdel'intérieur...
Ilouvritlesyeux.
Toutluisemblaunpeuflou.Ilétaitallongédansl'obscuritédel'infirmerieetquelqu'unluiavaitôtéseslunettes.Al'autreboutdelasalle,ildistingualasilhouettedeMadamePomfreshquiluitournaitledos,penchéesurunlit.Enplissantlesyeux,HarryaperçutlescheveuxrouxdeRon,souslebrasdeMadamePomfresh.
Harrytournalatête.Hermioneétaitallongéesurlelitàcôtédelui.Unrayondeluneéclairaitsonvisage.Elleaussiavaitlesyeuxouverts.Elleparaissaitpétrifiéeetlorsqu'ellevitqueHarryavaitreprisconscience,elleposaundoigtsurseslèvrespourluiindiquerdefairesilenceenpointantl'indexdesonautremainverslaportedel'infirmerie.LaporteétaitentrouverteetonentendaitlesvoixdeCornéliusFudgeetdeRoguequiparlaientdanslecouloir.
MadamePomfreshs'avançad'unpasdécidéverslelitdeHarry.Iltournalatêteverselleetvitqu'elletenaitàlamainleplusgrosmorceaudechocolatqu'onpuisseimaginer.Onauraitditunvéritablerocher.
—Ah,vousêtesréveillés,touslesdeux!lança-t-elled'untonbrusque.
ElleposalechocolatsurlatabledechevetdeHarryetentrepritdelecasserenmorceauxàl'aided'unpetitmarteau.
—CommentvaRon?demandèrentHarryetHermioned'unemêmevoix.
—Ilsurvivra,réponditsombrementMadamePomfresh.Etvousdeux,vousallezrestericijusqu'àceque...Potter,qu'est-cequevousfaites?
Harrys'étaitredressé.Ilremitseslunettesetpritsabaguettemagique.
—Jedoisabsolumentvoirledirecteur,dit-il.
—Potter,ditMadamePomfreshd'unevoixapaisante,toutvabien,ilsontcapturéBlack.Ilestenfermélà-haut.LesDétraqueursvontluidonnerunbaiserd'unmomentàl'autre...
—Quoi?
Harrysautaàbasdulit.Hermionel'avaitimité.Maissoncriétaitparvenujusqu'aucouloiret,un
instantplustard,CornéliusFudgeetRoguefirentirruptiondanslasalle.
—Harry,Harry,qu'ya-t-il?ditFudge,inquiet.Tudoisresteraulit.Est-cequ'ilaprissonchocolat?demanda-t-ilàMadamePomfreshd'untonanxieux.
—MonsieurleMinistre,écoutez-moi!s'exclamaHarry.SiriusBlackestinnocent!PeterPettigrowafaitcroireàsapropremort!Onl'avucesoir!IlnefautpaslaisserlesDétraqueursfaireçaàSirius,ilest...
MaisFudgehochalatêteavecunpâlesourire.
—Harry,Harry,tuasl'espritunpeuembrouillé,tuassubiuneterribleépreuve.Allonge-toietrepose-toi,nousavonslasituationbienenmain...
—VOUSNEL'AVEZPASDUTOUTENMAIN!hurlaHarry.VOUSAVEZARRÊTÉUNINNOCENT!
—MonsieurleMinistre,écoutez-moi,s'ilvousplaît,ditHermioneenregardantFudged'unairimplorant.Moiaussi,jel'aivu.C'étaitleratdeRon,c'estunAnimagus,Pettigrow,jeveuxdire,et...
—Vousvoyez,MonsieurleMinistre?intervintRogue.Ilsnesaventplusoùilsensont,nil'unnil'autre...Blackafaitdubontravailavecsonsortilège...
—NOUSSAVONSTRÈSBIENOÙNOUSENSOMMES!rugitHarry.
—MonsieurleMinistre!Professeur!s'écriaMadamePomfreshaveccolère.Jedoisvousdemanderdesortir.Potterestmonmaladeetilnefautpaslebrusquer!
—Jenesuispasbrusquédutout,j'essayedeleurdirecequis'estpassé!répliquaHarryfurieux.Siseulementilsvoulaientbienm'écouter...
MaisMadamePomfreshluifourrasoudaindanslaboucheungrosmorceaudechocolatquil'étouffaàmoitiéetelleenprofitapourleforceràseremettreaulit.
—S'ilvousplaît,MonsieurleMinistre,cesenfantsontbesoindesoins...Allez-vous-en,jevousenprie...
Laportes'ouvritànouveau.Cettefois,c'étaitDumbledore.Harryavalaàgrand-peinesabouchéedechocolatetselevaànouveau.
—ProfesseurDumbledore,SiriusBlack...
—Pourl'amourduCiel!s'exclamaMadamePomfresh,follederage.C'estuneinfirmerie,ici!MonsieurleDirecteur,ilfautabsolument...
—Toutesmesexcuses,Pompom,maisj'aibesoindedireunmotàMrPotteretàMissGranger,réponditDumbledore,trèscalme.JeviensdeparleràSiriusBlack...
—J'imaginequ'ilvousaracontélemêmecontedeféesqu'ilafourrédanslatêtedePotter?dit
sèchementRogue.UnehistoirederatetdePettigrowquiseraitvivant...
—C'esteneffetl'histoirequem'aracontéeBlack,admitDumbledoreenregardantattentivementRogueàtraversseslunettesendemi-lune.
—Montémoignagen'adoncaucuneimportance?répliquaRogue.PeterPettigrownesetrouvaitpasdanslaCabanehurlante,etjen'aipasvutracedeluidansleparc.
—C'estparcequevousétiezévanoui,professeur!ditgravementHermione.Vousn'êtespasarrivéàtempspourentendre...
—MissGranger,JEVOUSPRIEDEVOUSTAIRE!
—Allons,Rogue,ditFudge,surpris.Cettejeunefilleasubiunchoc,nousdevonsnousmontrerindulgents...
—J'aimeraisparleràHarryetàHermioneenparticulier,ditDumbledored'untonbrusque.Cornélius,Severus,Pompom,laissez-nous,jevousprie.
—MonsieurleDirecteur!balbutiaMadamePomfresh.Ilsontbesoindesoins!Ilsontbesoinderepos!
—Désolé,maisçanepeutpasattendre,j'insiste,répliquaDumbledore.
MadamePomfresheutunemoueindignéeetretournadanssonbureau,àl'autreboutdelasalle,enclaquantlaportederrièreelle.Fudgeconsultalagrossemontreenordontlachaînependaitsursongilet.
—LesDétraqueursontdûarriver,àprésent,dit-il.Jevaisalleràleurrencontre.Dumbledore,jevousretrouverailà-haut.
IltraversalasalleettintlaporteouverteàRogue,maiscelui-cinebougeapas.
—J'imaginequevousnecroyezpasunmotdel'histoiredeBlack?murmuraRogueenregardantfixementDumbledore.
—JesouhaiteparleràHarryetàHermioneenparticulier,répétaDumbledore.
Roguefitunpasverslui.
—SiriusBlackamontrédèsl'âgedeseizeansqu'ilétaitcapabledecommettreunmeurtre,dit-ildansunsouffle.J'espèrequevousnel'avezpasoublié,MonsieurleDirecteur?Vousn'avezpasoubliéqu'unjour,ilaessayédemetuer?
—Mamémoireesttoujoursaussifidèle,Severus,réponditDumbledored'unevoixpaisible.
RoguetournalestalonsetfranchitlaportequeFudgetenaittoujoursouverte.Lorsqu'ellesefutreferméesureux,DumbledoresetournaversHarryetHermionequisemirentaussitôtàparlerenmêmetemps.
—Professeur,Blackditlavérité,nousavonsvuPettigrow...
—Ils'estenfuiquandleprofesseurLupins'estchangéenloup-garou...
—C'estunrat...
MaisDumbledorelevalamainpourlesfairetaire.
—Avousd'écouter,maintenant,etjevoudraisquevousmelaissiezallerjusqu'auboutsansm'interrompre,carnousn'avonspasbeaucoupdetemps,dit-ilaveccalme.Iln'yapasl'ombred'unepreuvequipuisseconfirmerl'histoiredeBlack,àpartvotretémoignage,etletémoignagededeuxjeunessorciersdetreizeansneconvaincrapersonne.Desdizainesdetémoinsontjuréqu'ilsavaientvuSiriustuerPettigrow.J'aimoi-mêmecertifiéauministèrequeSiriusavaitétéleGardienduSecretdesPotter...
—LeprofesseurLupinpourravousraconter...l'interrompitHarry,incapabledegarderlesilencepluslongtemps.
—LeprofesseurLupinsetrouveactuellementenpleincœurdelaforêtetilestbienincapablederaconterquoiquecesoitàquiconque.Quandilseraredevenuunêtrehumain,ilseratroptard,Siriusserapirequemort.J'ajoutequelesloups-garousinspirentunetelleméfianceàlaplupartd'entrenousquesadépositionnecompterapasbeaucoup...Enplus,Siriusetluisontdevieuxamis...
—Mais...
—Écoute-moi,Harry.Ilesttroptard,tucomprends?TudoisadmettrequelaversionduprofesseurRogueestbeaucoupplusconvaincantequelatienne.
—IldétesteSirius,ditHermioned'untondésespéré.Toutçaàcaused'unefarcestupidequeSiriusluiafaite...
—Siriusn'apaseulecomportementd'uninnocent.Souvenez-vousdel'attaquedelagrossedame...EtpuisilapénétrédanslatourdeGryffondorarméd'uncouteau...SansPettigrow,nousn'avonsaucunechancedemodifierlejugementquicondamneSirius.
—Mais,vous,vousnouscroyez!
—Oui,jevouscrois,ditDumbledore.Maisjen'aipaslepouvoirdeconvaincrelesautresdelavérité,nid'annulerlesdécisionsduministèredelaMagie...
HarryobservalevisagegravedeDumbledoreeteutl'impressionquelesolsedérobaitsoussespieds.IlavaittoujourscruqueDumbledorepouvaittoutrésoudreet,cettefoisencore,ils'étaitattenduàcequ'iltrouveunesolution...Maisleurdernierespoirs'évanouissait.
—Cequ'ilnousfaudrait,poursuivitlentementDumbledore,c'estunpeuplusdetemps...
SesyeuxbleusseposèrentalternativementsurHarryetsurHermione.
—Mais...commençaHermione.HO!s'exclama-t-ellesoudain,enouvrantdesyeuxronds.
—Maintenant,écoutez-moibien,ditDumbledoreàvoixbasseenarticulanttrèssoigneusement.SiriusestenfermédanslebureauduprofesseurFlitwickauseptièmeétage.Latreizièmefenêtreàdroitedelatourouest.Sitoutsepassebien,vouspourrezsauverplusd'uninnocent,cesoir.Maisrappelez-vousceci,touslesdeux:ilnefautpasquel'onvousvoie.MissGranger,vousconnaissezlaloi,vousconnaissezl'enjeu...Ilnefautsurtoutpasquel'onvousvoie.
Harryn'avaitaucuneidéedecequisepassait.Dumbledores'approchadelaporteetsetournaverseux.
—Jevaisverrouillerlaporte.Ilestminuitmoinscinq,dit-ilenconsultantsamontre.MissGranger,troistoursdevraientsuffire.Bonnechance.
—Bonnechance?répétaHarrytandisquelaporteserefermaitsurDumbledore.Troistours?Qu'est-cequ'ilavouludire?Qu'est-cequ'ondoitfaire?
MaisHermioneavaitpassélamaindanslecoldesarobeetelleenretiraunetrèslongueettrèsfinechaîned'orqu'elleportaitautourducou.
—Viensici,Harry,dit-elleprécipitamment.Vite!Abasourdi,Harrys'avançaverselle.Hermionetenaitlachaînedevantelle.Ilvitalorsunminusculesablierquiyétaitaccroché.
—Viens...
Elleluipassaégalementlachaîneautourducou.
—Prêt?dit-elle,lesoufflecourt.
—Qu'est-cequ'onvafaire?demandaHarry,complètementdéboussolé.
Hermionefittournerlesabliertroisfois.
Lasalledel'infirmeries'effaçasoudain.Harryeutl'impressionqu'ils'étaitmisàvolerenarrièreàunevitessevertigineuse.Ilvituntourbillondecouleursetdeformespasserdevantsesyeux.Lesangluibattaitauxoreilles.Ilessayadecrier,maisiln'arrivaitpasàentendresaproprevoix.
Toutàcoup,ilsentitànouveaulesolsoussespiedsetsavisionredevintnormale.
Ilsetrouvaitdanslehalld'entrée,deboutàcôtéd'Hermione.L'endroitétaitdésertetunflotdelumièredoréeinondaitlesoldallé.IlregardaHermioned'unaireffaré.Lachaînedusabliers'enfonçaitdanslachairdesoncou.
—Hermione,qu'est-ceque...?
—Là!
HermionepritHarryparlebrasetl'entraînaverslaported'unplacardàbalais.Ellel'ouvrit,lepoussaàl'intérieur,aumilieudesseauxetdesserpillières,etrefermalaportederrièreelle.
—Hermione...Est-cequetuvasenfinm'expliquer?
—Onaremontéletemps,murmuraHermioneenenlevantlachaîneducoudeHarry.Onestrevenustroisheuresenarrière...
Harrytrouvasajambeàtâtonsetlapinçaavecforce.Ilsefittrèsmal,cequisemblaitexclurequ'ilpuisses'agird'unrêveparticulièrementbizarre.
—Mais...
—Chut!Écoute!Quelqu'unvient!Jecrois...Jecroisquec'estnous!
Hermionecollal'oreillecontrelaporteduplacard.
—Despasdanslehall...Oui,jecroisquec'estnousquiallonsvoirHagrid!
—Tuveuxdirequenoussommesàlafoisdansceplacardetdanslehall?murmuraHarry.
—Oui,réponditHermione.Jesuissûrequec'estnous...Iln'yapasplusdetroispersonnesetnousmarchonstrèslentementparcequenoussommessouslacaped'invisibilité...
Elles'interrompit,l'oreilletoujourscolléecontrelaporte.
—Onvientdedescendrel'escalier...
Hermiones'assitsurunseaurenversé.Harry,foud'inquiétude,avaitquelquesquestionsàposer...
—Oùest-cequetuaseucesablier?
—Ças'appelleunRetourneurdeTemps,chuchotaHermione.C'estleprofesseurMcGonagallquimel'adonnélepremierjourdelarentrée.Jem'ensuisservietoutel'annéepourpouvoirassisteràtousmescours.LeprofesseurMcGonagallm'afaitjurerden'enparleràpersonne.Ilafalluqu'elleécrivepleindelettresauministèredelaMagiepourm'enobtenirun.Elleleuraditquej'étaisuneélèvemodèleetquejenem'enserviraisquepourmesétudes...Chaquefoisquejeretournaislesablier,jerevenaisenarrièred'uneheureetc'estcommeçaquejepouvaisassisteràplusieurscoursenmêmetemps,tucomprends?Mais...Harry,jenecomprendspascequeDumbledoreattenddenous!Pourquoinousa-t-ilditderevenirtroisheuresenarrière?Enquoiest-cequeçapeutaiderSirius?
HarryregardaHermionedontlevisageétaitplongédanslapénombre.
—Ilyasansdoutequelquechosequis'estproduitàcemoment-làetqu'ilveutqu'onchange,dit-illentement.Ilyatroisheures,onestallésvoirHagriddanssacabane...EtDumbledoreadit...iladitqu'onpourraitsauverplusd'uninnocentcesoir...
Harrycompritsoudain.
—Hermione,onvasauverlaviedeBuck!
—Mais...enquoicelapeut-ilaiderSirius?
—Dumbledorenousaditoùsetrouvaitlafenêtre...LafenêtredubureaudeFlitwick!Làoùilest
enfermé!Ilfautquenousvolionsjusqu'àcettefenêtresurledosdeBuckpoursauverSirius!Siriuspourras'échappergrâceàBuck...Ilspourronts'échappertouslesdeux!
Hermioneparaissaitterrifiée.
—Sinousarrivonsàfairetoutçasansêtrevus,ceseraunmiracle!
—Ilfautqu'onessaye,ditHarry.
Ilcollaàsontoursonoreillecontrelaporte.
—Jecroisqu'iln'yapersonne...Viens,onyva...Harryouvritlaporteduplacard.Lehalld'entréeétaitdésert.Ilssortirentleplusvitepossibledeleurcachette,sansfairedebruit,puisdescendirentlesmarchesquimenaientdansleparc.Anouveau,unliseréd'orentouraitlacimedesarbresdelaforêtinterditeetlesombress'allongeaientautourd'eux.
—Sijamaisquelqu'unregardeparlafenêtre...ditHermioned'unepetitevoixaiguëenjetantuncoupd'oeilàlafaçadeduchâteau.
—Onvacourir,ditHarryd'untondécidé.Droitdanslaforêt,d'accord?Onsecacheraderrièreunarbreetonregarderacequisepasse...
—D'accord,maisonvapasserderrièrelesserres.Ilnefautsurtoutpasqu'onpuisseêtrevusdepuislacabanedeHagrid,sinon,nousnousverronsnous-mêmes!OnadûarrivertoutprèsdechezHagrid,maintenant!
Harrys'élançaàtoutesjambes,suivid'Hermione.Ilscoupèrentparlepotagerjusqu'auxserres,firentunehalteensecachantderrière,puisrepartirentàtoutevitessejusqu'àlaforêt...
Parvenuàl'abridesarbres,Harryseretourna.Uninstantplustard,Hermionearrivaàsontour,horsd'haleine.
—Bon,maintenant,dit-elle,lesoufflecourt,ilfautqu'ons'approchedechezHagrid.Faisattentionqu'onnetevoiepas,Harry...
Ilsavancèrentsilencieusementparmilesarbres,ensuivantlalisièredelaforêt.Puis,aumomentoùilsjetaientuncoupd'oeilàlacabanedeHagrid,ilsentendirentdescoupsfrappésàsaporte.Ilssecachèrentaussitôtderrièreungrandchêneetregardèrentprudemment,chacund'uncôtédutronc.Hagridvenaitd'apparaîtreàsaporte,pâleettremblant,jetantdesregardsautourdeluipourvoirquiavaitfrappé.Harryentenditalorssaproprevoix.
—C'estnous.Onamislacaped'invisibilité.Laissez-nousentrer,qu'onpuissel'enlever.
—Vousn'auriezpasdûvenir,murmuraHagridens'écartantpourleslaisserpasser.
—C'estlachoselaplusétrangequ'onaitjamaisfaite,ditHarry,impressionné.
—Allonsunpeuplusloin,murmuraHermione.IlfautserapprocherdeBuck!
Ilss'avancèrentderrièrelesarbresjusqu'àcequ'ilsaperçoiventl'hippogriffeattachéàlaclôturequientouraitlepotageroùHagridfaisaitpoussersescitrouilles.
—Maintenant?murmuraHarry.
—Non,réponditHermione.Sionl'emmènetoutdesuite,lesgensdelaCommissionvontcroirequec'estHagridquil'alibéré.Ilfautqu'onattendequ'ilsl'aientvuattaché.
—Çavanousdonneruneminutepouragir,pasplus,ditHarry.
Ilcommençaitàsedemandersil'opérationseraitpossible.Acetinstant,ilyeutunbruitdevaissellebriséeàl'intérieurdelacabane.
—Ça,c'estHagridquicassesonpotaulait,chuchotaHermione.Dansuninstant,jevaistrouverCroûtard.
Eneffet,quelquesminutesplustard,ilsentendirentHermionepousseruncridesurprise.
—Hermione,ditsoudainHarry.EtsionseprécipitaitdanslacabanepourattraperPettigrow...
—Non!répliquaHermione,apeurée.Tunecomprendsdoncpas?Onestentraindeviolerunedesloislesplusimportantesdumondedelasorcellerie!Personnen'aledroitdechangerlecoursdutemps!Personne!TuasentenduDumbledore?Sionnousvoit...
—Iln'yaquenousetHagridquinousverront!
—Harry,qu'est-cequetuferaissitutevoyaisbrusquementsurgirdanslacabanedeHagrid?demandaHermione.
—Je...Jecroisquejedeviendraisfou,réponditHarry,oualorsjepenseraisqu'ilyadelamagienoirelà-dessous...
—Exactement!Tunecomprendraispasetpeut-êtremêmequetut'attaqueraistoi-même.LeprofesseurMcGonagallm'aracontédeschoseshorriblesquisontarrivéesàdessorciersparcequ'ilsavaientcherchéàmodifierletemps...Certainssesonttuéseux-mêmesparerreurdansleurpasséouleurfutur!
—D'accord,ditHarry.C'étaitsimplementuneidéeenl'air...
Hermioneluidonnaalorsuncoupdecoudeetluimontralechâteaududoigt.Dumbledore,Fudge,levieillarddelaCommissionetMacnairlebourreaudescendaientl'escalier.
—Onnevapastarderàsortir,murmuraHermione.
Eneffet,uninstantplustard,laportes'ouvritàl'arrièredelacabaneetHarrysevitsortirencompagniedeRon,d'HermioneetdeHagrid.C'étaitsansaucundoutelaplusétrangesensationqu'ileûtjamaiséprouvéedanssavie.
—Net'inquiètepas,Bucky,ditHagrid.Net'inquiètepas...
PuisilsetournaversHarry,RonetHermione.
—Allez-y,dit-il.Partez...
—Hagrid,onnepeutpas...
—Onvaleurdirecequis'estvraimentpassé...
—Ilsnepeuventpasletuer...
—Filez!C'estdéjàsuffisammentdifficile,inutiledechercherlesennuis!
Harryregardal'Hermionedupotagerjeterlacaped'invisibilitésurlui-mêmeetsurRon.
—Dépêchez-vous.N'écoutezpas...
Ilsentendirentdescoupsfrappésàlaportedelacabane.Lesexécuteursétaientarrivés.Hagridfitvolte-faceetretournadanssacabaneenlaissantlaportedederrièreentrouverte.Harryvitl'herbes'aplatirsousleurspiedsinvisiblestandisqu'ilss'éloignaientàl'abridelacape.Ron,Hermioneetluiavaientdisparu...MaisleHarryetl'Hermionecachésderrièrelesarbresentendaientàprésentparlaporterestéeentrouvertecequisedisaitàl'intérieurdelacabane.
—Oùestl'animal?demandalavoixglacéedeMacnair.
—De...dehors...réponditHagridd'unevoixrauque.
Harrysecachaderrièrel'arbreenvoyantMacnairapparaîtreàlafenêtrepourregarderBuck.IlsentendirentalorslavoixdeFudge.
—Nous...heu...nousdevonsvouslireladéclarationofficielleconcernantl'exécution,Hagrid.Jeseraibref.Ensuite,vouslasignerezconjointementavecMacnair.Macnair,vousdevezégalementécouterletextedeladéclaration,questiondeprocédure...
LevisagedeMacnairdisparutdelafenêtre.C'étaitmaintenantoujamais.
—Attends-moiici,murmuraHarryàHermione.J'yvais.Harrycourutàtoutesjambes,sautapar-dessuslaclôturequientouraitlepotageretseprécipitasurBuck.Pendantcetemps,Fudgelisaitsonpapierofficiel.
PardécisiondelaCommissiond'ExamendesCréaturesdangereuses,l'hippogriffeappeléBuck,ci-aprèsdénommélecondamné,seraexécutéàladatedu6juin,aucoucherdusoleil...
Enfaisantattentiondenepasciller,HarryfixalesyeuxorangedeBuckets'inclina.Bucks'agenouillaaussitôtpuissereleva.Harryessayaalorsdedénouerlacordequil'attachaitàlaclôture.
...condamnéàladécapitation,dontlamiseenœuvreseraconfiéeaubourreaudésignéparlaCommission,MrWaldenMacnair...
—Viens,Buck,murmuraHarry.Viens,onvat'aider.Doucement...Doucement...
...attestéparlessignataires.Hagrid,voussignezici...
Harrytirasurlacordedetoutessesforces,maisBuck,lespattesavantbienplantéesdanslesol,semblaitdécidéànepasbouger.
—Bien,nousallonsprocéderàl'acte,ditlavoixchevrotantedumembredelaCommission,àl'intérieurdelacabane.Hagrid,ilseraitpeut-êtrepréférablequevousrestiezici...
—Non,je...jeveuxêtreaveclui...Jeneveuxpasqu'ilrestetoutseul...
Desbruitsdepasretentirentdanslacabane.
—Buck,viens!chuchotaHarry.
Iltiraencoreplusfortsurlacordeetl'hippogriffeconsentitenfinàavancer,enagitantsesailesavecmauvaisehumeur.Ilsavaientencoretroismètresàparcourirpouratteindrelaforêtetonpouvaitlesvoirtrèsfacilementdel'arrièredelacabane.
—Uninstant,Macnair,ditalorslavoixdeDumbledore.Vousaussi,vousdevezsigner.
Lesbruitsdepass'interrompirent.Harrytirasurlacorde.Buckfitclaquersonbecetavançaunpeuplusvite.
Levisagelivided'Hermioneapparutderrièreletroncd'unarbre.
—Dépêche-toi,Harry!dit-elleenremuantsimplementleslèvres.
HarryentendaittoujourslavoixdeDumbledore,àl'intérieurdelacabane.IltiralacordeunboncoupetBucksemitàcouriràcontrecœur.Ilsavaientenfinatteintlecouvertdesarbres...
—Vite!Vite!gémitHermioneensaisissantlacordeàsontourpouraiderHarryàtirerplusfort.
Harryregardapar-dessussonépaule.Onnepouvaitpluslesvoiràprésent.Lui-mêmen'arrivaitplusàvoirlepotagerdeHagrid.
—Arrête!chuchota-t-ilàHermione.Ilsrisquentdenousentendre...
Ungrincementleurindiquaquequelqu'unvenaitd'ouvrirlaportedederrière.Harry,HermioneetBuckrestèrentparfaitementimmobiles.Mêmel'hippogriffesemblaitécouteravecattention.
Ilyeutunsilence,puis...
—Oùest-il?ditlavoixchevrotantedumembredelaCommission.Oùestl'animal?
—Ilétaitattachéici!ditlebourreauavecfureur.Jel'aivu!Ilétaitlà!
—C'estextraordinaire,ditDumbledoreavecunenuanced'amusementdanslavoix.
—Buck!appelaHagridd'unevoixrauque.
Ilyeutunsifflementetlebruitd'unehachequis'abat.Dedépit,lebourreausemblaitavoirjetésoninstrumentdetravailcontrelaclôture.IlsentendirentalorslecrideHagridet,cettefois,ilspercevaientsesparolesàtraverssessanglots
—Parti!Ilestparti!MonpetitBuck,c'estmerveilleux,ilestparti!Iladûréussiràselibérer!Bravo,Buck,magnifique!
BucktirasurlacordepouressayerderejoindreHagrid.HarryetHermione,lespiedssolidementplantésdanslesol,tiraientdel'autrecôtéenconjuguantleursforcespourlemaintenirimmobile.
—Quelqu'unl'adétaché!grognalebourreau.Nousdevrionsfouillerleparcetlaforêt...
—Macnair,siBuckavraimentétéemmenéparquelqu'un,croyez-vousquelevoleurserapartiavecluiàpied?ditDumbledored'untontoujoursamusé.Ilvaudraitmieuxfouillerleciel.Hagrid,jeprendraisbienunetassedethé.Ouungrandcognac.
—B...b...biensûr,professeur,réponditHagridquisemblaitnepascroireàsonbonheur.Venez,entrez...
HarryetHermioneentendirentdesbruitsdepas,unjuronprononcéparlebourreau,leclaquementdelaporte,puislesilencerevint.
—Etmaintenant?murmuraHarryenregardantautourdelui.
—Onvarestercachésici,ditHermione,visiblementbouleversée.Ilfautd'abordqu'ilsretournentauchâteau.Ensuite,nousattendronslemeilleurmomentpourfairevolerBuckjusqu'àlafenêtredeSirius.Ilneseralà-hautquedansdeuxheures...Çavaêtretrèsdifficile...
Ellejetaunregardanxieuxdanslesprofondeursdelaforêt.Lesoleilsecouchaitàprésent.
—Ilfaudraitallerunpeuplusloin,ditHarry.Sinousvoulonssavoiroùnousensommesdansledéroulementdutemps,nousdevronsattendredansunendroitd'oùnouspourronsnousvoirentrersousleSaulecogneuretensortir.
—Tuasraison,approuvaHermione.Maisilfautquenousrestionshorsdevue,souviens-toi...
Ilssuivirentlalisièredelaforêt,éclairésparlesdernièreslueursdujour.Enfin,ilss'arrêtèrentàl'abrid'unbouquetd'arbresd'oùilspouvaientvoirleSaulecogneur.
—VoilàRon!ditsoudainHarry.
Sasilhouettesombrecouraitsurlapelouseetsescrisserépercutaientenéchodanslesilence.
—Laisse-letranquille!Allez,va-t'en!Croûtard,viensici!
Deuxautressilhouettessurgirentdansl'obscurité.HarryseregardacouriraprèsRonencompagnied'Hermione.PuisilvitRonplongerparterre.
—Jet'aieu!Filed'ici,salechat!
—VoilàSirius,ditHarry.
L'énormechienvenaitdebondirduSaule.IlslevirentrenverserHarry,puisattraperRon...
—Çaparaîtencorepirevud'ici,tunetrouvespas?ditHarryenregardantlechientirerRonentrelesracinesdel'arbre.Aïe,regarde,jeviensdeprendreunebranchedanslafigure...ettoiaussi...C'estvraimentbizarredesevoircommeça...
IlsregardèrentleSaulecogneurdonnerdegrandscoupsdebranchesqu'ilsessayaientd'éviter.Puis,soudain,l'arbres'immobilisa.
—Ça,c'estPattenrondquiappuiesurlaracine,ditHermione.
—Çayest,onentre...
Dèsqu'ilseurentdisparudansletronc,l'arbreseremitàgesticuleravecfureur.Quelquesinstantsplustard,ilsentendirentdesbruitsdepasquiserapprochaient.Dumbledore,Macnair,FudgeetlevieuxmembredelaCommissionretournaientauchâteau.
—Justeaprèsqu'onestdescendusdanslepassage,ditHermione.SiseulementDumbledoreétaitvenuavecnous...
—MacnairetFudgeseraientvenusaussi,ditHarryd'untonamer.EtjetepariecequetuveuxqueFudgeauraitordonnéàMacnairdetuerSiriussur-le-champ...
Ilsregardèrentlesquatrehommesmonterl'escalieretdisparaîtreàl'intérieurduchâteau.Lesenvironsétaientdésertsàprésent.Maisquelquesminutesplustard...
—VoilàLupin,ditHarry.
Unesilhouettevenaitdedescendrel'escalieretcouraitversleSaule.Harryregardaleciel.Lesnuagescachaiententièrementlalune.
IlsvirentLupinramasserunebranchemorteets'enservirpourappuyersurlenœuddelaracine,aupieddutronc.L'arbres'immobilisaetLupindisparutàsontourdansl'ouverture.
—Siseulementilavaitprislacape,ditHarry.Elleestlà,parterre.
IlsetournaversHermione.
—Etsijemeprécipitaispourlaramasser?suggéra-t-il.Roguenelatrouveraitpaset...
—Harry,Ilnefautpasqu'onnousvoie!
—Commentpeux-tusupporterça?dit-ild'untonabrupt.Resterlààregarderleschosessepassersansintervenir...Jevaischercherlacape!ajouta-t-ilaprèsuninstantd'hésitation.
—Harry,non!
HermionerattrapaHarryparlepandesarobejusteàtemps.Aumêmemoment,ilsentendirentquelqu'unchanter.C'étaitHagridquisedirigeaitverslechâteauenchantantàtue-tête,ladémarcheincertaine.Ilavaitunegrandebouteilleàlamain.
—Tuvois?chuchotaHermione.Tuvoiscequiauraitpusepasser?Nousdevonsabsolumentrestercachés!Non,Buck!
L'hippogriffetiraitfrénétiquementsurlacordepouressayerderejoindreHagrid.Harrytiraàsontoursurlacordepourleretenir.IlsregardèrentHagridavancerenzigzagverslechâteaupuisentreràl'intérieur.Buckcessadesedébattreetbaissalatêted'unairtriste.
Deuxminutesplustard,environ,laporteduchâteaus'ouvritunenouvellefoisetRogueseprécipitaau-dehors,courantendirectionduSaule.
HarryserralespoingsenvoyantRogues'arrêterdevantl'arbre,regarderautourdelui,puisramasserlacaped'invisibilité.
—Enlèvetessalespattesdemacape,grognaHarrydansunsouffle.
—Chut!
RoguepritlabranchequeLupinavaitutiliséepourimmobiliserl'arbre.Ilappuyaàsontoursurlenœuddelaracineetdisparutsouslacape.
—Etvoilà,ditHermione,onesttousdescendus...Etmaintenant,ilfautattendrequenoussoyonsressortis...
Ellepritl'extrémitédelacordeàlaquelleBuckétaitattachéetlanouaautourdel'arbreleplusproche.Puiselles'assitparterre,lesbrasautourdesgenoux.
—Harry,ilyaquelquechosequejenecomprendspas...dit-elle.PourquoilesDétraqueursn'ont-ilspascapturéSirius?Jemesouviensdelesavoirvusarriveretpuisjemesuisévanouie...Ilsétaientsinombreux...
Harrys'assitàcôtéd'elleetluiracontacequ'ilavaitvu.LorsqueleDétraqueurquisetrouvaitdevantluiavaitapprochésabouche,unelonguesilhouetteargentéeétaitarrivéeaugalopetavaitobligéleDétraqueuràreculer.
—Qu'est-cequec'était?demandaHermione,stupéfaite.
—Iln'yaqu'uneseulechosequiauraitpufairefuirlesDétraqueurs,ditHarry.UnPatronussuffisammentpuissant...
—Maisquil'auraitfaitapparaître?
Harryneréponditrien.Ilrepensaitàlapersonnequ'ilavaitvuesurlariveopposéedulac.Unepersonnedontilcroyaitconnaîtrel'identité...Maiscommentétait-cepossible?
—Unprofesseur,peut-être?suggéraHermione.
—Non,cen'étaitpasunprofesseur,réponditHarry.
—IlfallaitunsorcierauxpouvoirstrèspuissantspourchassertouscesDétraqueurs...SilePatronusbrillaitàcepoint,tuauraisdûvoirquil'a...
—Jel'aivu,ditlentementHarry.Maispeut-êtrequejel'aiimaginé...Jen'avaispasl'esprittrèsclair...Jemesuisévanouijusteaprès...
—C'étaitqui,àtonavis?
—Jecrois...
Harrys'interrompit.Ilsavaitquecequ'ilallaitdireparaîtraitabsurde.
—Jecroisquec'étaitmonpère,murmura-t-ilenfin.Hermionerestabouchebée.Elleleregardaitavecunmélanged'inquiétudeetdecompassion.
—Harry,tonpèreest...Ilestmort,dit-elleàvoixbasse.
—Jelesais,réponditprécipitammentHarry.
—Tucroisquetuasvusonfantôme?
—Jenesaispas...Non,ilavaitl'airbienvivant...
—Maisalors...
—Peut-êtrequej'aieuunehallucination,ditHarry...Mais,d'aprèscequej'aivu...Illuiressemblait...J'aidesphotosdelui...
Hermionecontinuaitdel'observercommesielles'inquiétaitpoursasantémentale.
—Jesaisqueçasembledément,repritHarry.
IlsetournaversBuckquicreusaitlesolavecsonbec,àlarecherchedeversdeterre.Maiscen'étaitpasàl'hippogriffequ'ilpensait,c'étaitàsonpère,sonpèreetsestroisamis...Lunard,Queudver,Patmol,Cornedrue...Est-cequetouslesquatres'étaienttrouvésdansleparc,cettenuit?Queudveravaitréapparualorsquetoutlemondelecroyaitmort...Était-ildoncimpossiblequesonpèreaitfaitdemême?Avait-ileuunevision?Lasilhouetteétaittroplointainepourlavoirdistinctement...Pourtant,ilavaiteucettecertitudedansl'instantquiavaitprécédésonévanouissement...
Labriseagitalesfeuillesau-dessusdeleurtête.Laluneapparaissaitetdisparaissaitderrièrelesnuagesquifilaientdansleciel.Hermioneattendait,leregardfixésurleSaule.
Enfin,aprèsplusd'uneheure...
—Onarrive!murmuraHermione.
Ilsserelevèrent.Buckdressalatête.IlsvirentLupin,RonetPettigrows'extrairemaladroitementde
l'ouverture,aupieddel'arbre.Cefutensuiteletourd'Hermione...puisdeRogue,inconscient,quiflottaitdanslesairs.Enfin,HarryetBlacksortirentégalement.Ilssedirigeaientverslechâteau.
LecœurdeHarrysemitàbattreàtoutrompre.Illevalesyeuxauciel.Atoutmoment,laluneallaitapparaîtrederrièrelenuage...
—Harry,murmuraHermionecommesielleavaitdevinésespensées.Nousnedevonssurtoutpasbouger.Ilnefautpasqu'onnousvoie.Detoutefaçon,nousnepouvonsrienfaire...
—Alors,onvalaisserPettigrows'échapperunefoisdeplus...ditHarryàvoixbasse.
—Commentpourrait-onretrouverunratdanslenoir?réponditHermione.Onnepeutrien!NoussommesrevenuspouraiderSirius,nousnedevonsrienfaired'autre!
—D'accord!
Lenuagedévoilalalune.Ilsvirentlesminusculessilhouettess'arrêterauloin.
—Lupinestentraindesetransformer,murmuraHermione.
—Hermione!ditsoudainHarry.Nousnepouvonspasresterici!
—Ilnefautsurtoutpasbouger,jetelerépète!
—MaisLupinvaseprécipiterverslaforêt,droitsurnous!
Hermionelaissaéchapperuncrideterreur.
—Vite!dit-elleenseprécipitantpourdétacherBuck.Vite!Oùpeut-onsecacher?LesDétraqueursnevontpastarderàapparaître...
—OnretournechezHagrid!ditHarry.Iln'estpaschezluiencemoment...Viens!
IlscoururentàtoutevitesseentirantBuckderrièreeux.Ilsentendaientàprésentleshurlementsduloup-garou...
Lacabaneétaitenvue.Harryseprécipitasurlaporte,l'ouvritàlavoléeetlaissapasserHermioneetl'hippogriffe.Puisilseruaàl'intérieuretverrouillalaportederrièrelui.Crockdur,lemolossedeHagrid,semitàaboyerbruyamment.
—Tais-toi,Crockdur,c'estnous!ditHermioneenlecaressantderrièrelesoreillespourlecalmer.Onl'aéchappébelle...
—Oui...
Harryregardaparlafenêtre.D'ici,ilétaitbeaucoupplusdifficiledevoircequisepassait.Bucksemblaitravideseretrouverdanslamaisondesonmaître.Ils'allongeadevantlacheminée,repliaparesseusementsesailesetsepréparaàfaireunsomme.
—Jeferaismieuxderetournerdehors,ditHarry.D'ici,onnevoitrien,onrisquedenepasarriveràtemps...
Hermionesetournaverslui,l'airsoupçonneux.
—Jeteprometsquejenetenterairien,ditprécipitammentHarry.Maissinousnevoyonspascequisepasse,commentsaurons-nousqu'ilesttempsd'allerchercherSirius?
—Bon,d'accord,j'attendsiciavecBuck...Maisfaisattention...Ilyaunloup-garoudanslecoin...EtdesDétraqueurs...
Harryressortitetcontournalacabane.Ilentendaitdesaboiementsauloin.CelasignifiaitquelesDétraqueurss'approchaientdeSirius...Dansuninstant,Hermioneetluiallaientseprécipiteràsonsecours...
Harryregardaendirectiondulac.Ilavaitl'impressionquesoncœurbattaitletambourdanssapoitrine.CeluiquiavaitcréélePatronusallaitapparaîtred'unmomentàl'autre.
Pendantuninstant,ilrestalà,indécis,devantlacabanedeHagrid.Ilnefautpasqu'onnousvoie.Maisilnevoulaitpasêtrevu.C'étaitluiquivoulaitvoir...Ilfallaitqu'ilsache...
LesDétraqueursapparurent.Ilsarrivaientdepartout,surgissantdesténèbres,glissantlelongdesrivesdulac...Ilss'éloignaientdel'endroitoùsetrouvaitHarry,endirectiondelariveopposée...Iln'auraitpasbesoindes'approcherd'eux.
Harrysemitàcourir.Ilnepensaitplusàriend'autrequ'àsonpère...Sic'étaitlui...Sivraimentc'étaitlui...Ilfallaitqu'illesache,illefallaitàtoutprix...
Ilserapprochaitdulac,maisiln'yavaitpersonne.Surlarived'enface,ilvoyaitdeminusculesvolutesd'argent:lerésultatdesespropreseffortspourcréerunPatronus...
Harrysecachaderrièreunbuissontoutauborddel'eau,scrutantl'obscuritéàtraverslesfeuilles.Surl'autrerive,leslueursargentéess'étaientbrusquementéteintes.Ilsentaitenluiunmélangedeterreuretd'excitation.D'unmomentàl'autre...
—Viens...murmura-t-il,lesyeuxgrandsouverts.Oùes-tu?Papa...viens...
Maispersonnenesemontra.HarrylevalatêtepourvoirlecercledesDétraqueursquiserefermaitdel'autrecôtédulac.L'und'euxrelevaitsacagoule.C'étaitlemomentoùsonsauveurdevaitapparaître...Maiscettefois,personnenevenaitàsonsecours...
Cefutàcetinstantqu'ilcomprit.Cen'étaitpassonpèrequ'ilavaitvu...C'étaitlui-même...
Harrysurgitdederrièrelebuissonetsortitsabaguettemagique.
—SPEROPATRONUM!hurla-t-il.
Desabaguettejaillitalorsnonpasunnuageinforme,maisunanimalargentéquiétincelaitd'unelumièreaveuglante.Ébloui,ilplissalesyeuxpouressayerdevoircequec'était.Onauraitditun
chevalquigalopaitsilencieusementàlasurfacesombredulac.IllevitbaisserlatêteetchargerlesDétraqueursquigrouillaientsurlarive...Aprésent,ilgalopaittoutautourdesformesnoiresallongéesparterreetlesDétraqueursreculaient,sedispersaientendésordre,disparaissaientdansl'obscurité...Ilsétaientpartis.
LePatronusfitvolte-face.IlrevenaitversHarry,galopantàlasurfaceimmobiledulac.Cen'étaitpasuncheval.Cen'étaitpasnonplusunelicorneC'étaituncerfquiresplendissaitàlalumièredelalune...
L'animals'arrêtasurlarive.Sessabotsnelaissaientaucunetracesurlesol.IlfixaHarrydesesgrandsyeuxd'argent.Puis,lentement,ilinclinasaramure.EtHarrycompritalors...
—Cornedrue,murmura-t-il.
Maisaumomentoùiltenditunemaintremblanteverslacréature,celle-cisevolatilisa.
Harryrestaimmobile,lamaintoujourstenduedevantlui.Puisilsursautaenentendantdesbruitsdesabots.IlseretournaetvitHermionequicouraitversluientraînantBuckderrièreelle.
—Qu'est-cequetufabriques?dit-elleaveccolère.Tuasditquetuallaissimplementjeteruncoupd'oeil.
—Jeviensdenoussauverlavie...ditHarry.Viensderrièrecebuisson,jevaist'expliquer.
Hermione,lesyeuxronds,écoutalerécitdecequivenaitdesepasser.
—Est-cequequelqu'unt'avu?
—Biensûr,tunem'aspasécouté?Jemesuisvumoi-même,maisj'aicruquej'étaismonpère!
—Harry,jen'arrivepasàycroire.TuasréussiàcréerunPatronusquiafaitfuirtouslesDétraqueurs!C'estunactedemagied'untrèshautniveau...
—Cettefois,jesavaisquejeréussiraisàlefaire,ditHarry.Toutsimplementparcequejel'avaisdéjàfait...Est-cequetucomprends?
—Jenesaispas...Oh,Harry,regardeRogue!
Ilstournèrentlesyeuxversl'autrerive.Rogueavaitreprisconscience.IlfitapparaîtredesbrancardssurlesquelsilallongealessilhouettesinaniméesdeHarry,d'HermioneetdeBlack.UnquatrièmebrancardsurlequelRonétaitétenduflottaitdéjààcôtédelui.Puis,sabaguettemagiquetenduedevantlui,ilfitavancerlesbrancardsendirectionduchâteau.
—C'estpresquel'heure,ditHermione,lavoixinquiète,enregardantsamontre.Nousavonstroisquartsd'heurepouragiravantqueDumbledorenousenfermedansl'infirmerie.NousdevonssauverSiriusetretournerdansnoslitsavantquequelqu'uns'aperçoivedenotreabsence.
Ilsattendirentenregardantlesnuagesserefléterdanslelac.Bucks'ennuyait.Ilavaitrecommencéàchercherdesversdeterredanslesol.
—Tucroisqu'ilestdéjàlà-haut?ditHarryenconsultantsamontre.
Ilregardalafaçadeduchâteauetcommençaàcompterlesfenêtresàpartirdelatourouest.
—Regard!murmuraHermione.Quiest-ce?Quelqu'unvientdesortirduchâteau!
Harryscrutal'obscurité.L'hommetraversaitleparcencourant.Quelquechosebrillaitàsaceinture.
—Macnair!ditHarry.Lebourreau!IlestalléchercherlesDétraqueurs!Çayest,Hermione...
HermionepritappuisurledosdeBucketHarryluifitlacourteéchelle.Puisilposalepiedsurunebranchedubuissonetgrimpadevantellesurl'hippogriffe.Ilattachaensuitel'extrémitédelacordedel'autrecôtéducollierdel'animalpourformerdesrênes.
—Prête?murmura-t-ilàHermione.Tuferaisbiendeteteniràmoi...
IldonnaunpetitcoupdetalonsurlesflancsdeBuck.
L'hippogriffes'élevaalorsdanslanuit.Harryleserraitentresesgenouxetsentaitsesgrandesailesbattrepuissamment.Hermiones'étaitcramponnéeàlatailledeHarryquil'entendaitmurmurer:
—Oh,non...Jen'aimepasça...Pasdutout...
Ilsplanaientsilencieusementverslesétagessupérieursduchâteau...HarrytirasurlecôtégauchedelacordeetcomptalesfenêtresquidéfilaientdevantluitandisqueBuckchangeaitdocilementdedirection.
—Holà!ditHarryentirantdetoutessesforcessurlesrênes.
Buckralentitets'immobilisadanslesairs.Parmoments,l'hippogriffeperdaitunpeud'altitudequ'ilregagnaitaussitôtenaccélérantlerythmedesesbattementsd'ailes.
—Ilestlà!ditHarryquivenaitdevoirSiriusderrièrelafenêtre.
Ilsepencha,tenditlebrasetparvintàtapercontrelecarreau.
BlacklevalatêteetHarrylevitouvrirdesyeuxronds.Ilselevad'unbond,seprécipitasurlafenêtreetessayadel'ouvrir,maiselleétaitverrouillée.
—Reculez!luicriaHermione.
Ellesortitsabaguettemagique,sonautremaintoujourscramponnéeàlarobedeHarry.
—Alohomora!
Lafenêtres'ouvritaussitôt.
—Comment?...Comment...balbutiaBlackenregardantl'hippogriffe.
—Vite,montez!Onn'apasbeaucoupdetemps,ditHarryquitenaitfermementlecoudeBuckpour
essayerdelemainteniràlabonnehauteur.Ilfautsortird'ici,lesDétraqueursarrivent.Macnairestalléleschercher.
Blacks'accrochaauxmontantsdelafenêtreetsehissasurlerebord.Parchance,ilétaitsuffisammentmincepourseglisseràtraversl'ouverture.Uninstantplustard,ilavaitréussiàmontersurledosdel'hippogriffe,derrièreHermione.
—Vas-y,Buck!ditHarryensecouantlacorde.Monteausommetdelatour...allez!
L'hippogriffeagitasesailespuissantes,parvintàprendredel'altitudeetseposasurlescréneauxdelatourouest.HarryetHermionemirentaussitôtpiedàterre.
—Ilfautpartir,maintenant,Sirius.Vite!ditHarry,larespirationhaletante.IlsvontarriverdanslebureaudeFlitwickd'unmomentàl'autre.
D'unepatte,Buckfrappaitlesoletsecouaitlatêtecommepourexprimersonimpatience.
—Qu'est-cequiestarrivéàl'autregarçon?Ron?demandaprécipitammentSirius.
—Ilvaguérir.Iln'apasencorereprisconnaissance,maisMadamePomfreshditqu'elleparviendraàleremettresurpied.Vite,allez-y!
MaisBlackcontinuaitdefixerHarry.
—Commentpourrai-jejamaisteremercier?...
—Allez-y!crièrentensembleHarryetHermione.
—Nousnousreverronsunjour,ditBlack.Tues...Tuesledignefilsdetonpère,Harry...
Ilserralesflancsdel'hippogriffeentresestalons.Anouveau,lesailesimmensessemirentenmouvementtandisqueHarryetHermionereculaientd'unpas.Bucks'élevadanslesairs,emportantsoncavalier...Harrylesregardas'éloigner.Bientôt,leursilhouettenefutplusqu'unpointminusculedansleciel,puisunnuagemasqualaluneetilsdisparurentdanslanuit.
22ENCOREDUCOURRIER
—Harry!
Hermioneletiraitparlamanche,l'oeilfixésurlecadrandesamontre.
—Onaexactementdixminutespourreveniràl'infirmeriesansqu'onnousvoie...avantqueDumbledoreneverrouillelaporte...
—D'accord,ditHarryendétournantsonregardduciel.Allons-y...
Ilsfranchirentlaportequisetrouvaitderrièreeuxetdescendirentunpetitescalierdepierreencolimaçon.Arrivésaubasdesmarches,ilsentendirentdesvoix.Ilsseplaquèrentaussitôtcontrelemuretécoutèrent.C'étaientlesvoixdeFudgeetdeRoguequiavançaientàgrandspaslelongducouloir.
—J'espèresimplementqueDumbledorenevapasfairededifficultés,disaitRogue.Lebaiservaêtredonnétoutdesuite?
—DèsqueMacnairseraderetouraveclesDétraqueurs.L'affaireBlackaétéextrêmementembarrassante.Inutiledevousdirequej'attendsavecimpatiencedepouvoirannonceràLaGazettedusorcierquenousl'avonsenfincapturé...Jeneseraispasétonnéqu'ilssouhaitentvousinterviewer,moncherRogue...EtdèsquelejeunePotterauraretrouvésesesprits,jepensequ'ilaurahâtederaconteràLaGazettecommentvousluiavezsauvélavie...
Harryserralesdents.IlaperçutlesouriresatisfaitdeRoguelorsqu'ilpassadevantleurcachetteencompagniedeFudge.Lebruitdeleurspass'évanouitauboutducouloir.HarryetHermioneattendirentuninstantpours'assurerqu'ilsétaientvéritablementpartis,puisilscoururentdansladirectionopposée.Ilsdescendirentunescalier,puisunautre,suivirentuncouloir...etentendirentalorsuncaquètementunpeuplusloin.
—Peeves!murmuraHarryensaisissantlepoignetd'Hermione.Vite!
Ilss'engouffrèrentjusteàtempsdansuneclassedéserte.Peevesgambadaitdanslesairsenriantauxéclats.
—Ilestvraimentabominable,murmuraHermione,l'oreillecolléecontrelaporte.IldoitêtretoutexcitéparcequelesDétraqueurss'apprêtentàenfiniravecSirius...
Elleregardasamontre.
—Onn'aplusquetroisminutes,Harry!
IlsattendirentquelesricanementsdePeevessesoientévanouisauloin,puisilssortirentdelaclasseetseremirentàcourir.
—Hermione,qu'est-cequisepasserasionn'estpasderetouravantqueDumbledoreverrouillelaporte?demandaHarry,larespirationhaletante.
—Jepréfèrenepasypenser!gémitHermioneenregardantànouveausamontre.Plusqu'uneminute!
Ilsétaientarrivésdanslecouloirquimenaitàl'infirmerie.
—Çava,j'entendsDumbledore,ditHermione.Vite,Harry!
Ilss'avancèrentsilencieusementdanslecouloir.Laportedel'infirmeries'ouvrit.Dumbledoreapparutdedos.
—Jevaisverrouillerlaporte.Ilestminuitmoinscinq,dit-ilenconsultantsamontre.MissGranger,troistoursdevraientsuffire.Bonnechance.
Dumbledoresortitdel'infirmerie,fermalaporteets'apprêtaàlaverrouilleràl'aidedesabaguettemagique.Prisdepanique,HarryetHermionecoururentàtoutesjambes.Dumbledoresetournaverseuxetunlargesouriresedessinasoussalonguemoustacheargentée.
—Alors?demanda-t-ilàvoixbasse.
—Onaréussi!réponditHarry,horsd'haleine.Siriuss'estenfuiens'envolantavecBuck.
Dumbledoreeutunregardrayonnant.
—Bravo.Jecroisque...–iltenditl'oreilleendirectiondel'infirmerie–oui,jecroisquevousêtesdéjàpartis.Allezvousrecoucher,jevaisvousenfermer.
HarryetHermioneseglissèrentdanslasalleoùiln'yavaitpersonneendehorsdeRon,toujoursendormidanssonlit.Lorsquelaserrurecliquetaderrièreeux,HarryetHermioneserecouchèrentdansleurspropreslits.Uninstantplustard,MadamePomfreshsortitdesonbureauets'avançaverseuxàgrandspas.
—Ledirecteurestparti?Jevaisenfinpouvoirm'occuperdemespatients,maintenant?
Elleétaitd'unehumeurmassacranteetHarryetHermioneprirentdocilementleurchocolat.MadamePomfreshrestaauprèsd'euxpours'assurerqu'ilslemangeaientjusqu'àladernièremiette.MaisHarryavaitdumalàavaler.Hermioneetluiattendaient,l'oreilleauxaguets,lesnerfstendus...Enfin,alorsqu'ilsprenaientlequatrièmemorceaudechocolatqueMadamePomfreshleurtendait,ilsentendirentdeshurlementsdecolèrequiserépercutaientenéchoquelquepartau-dessusdeleurtête.
—Qu'est-cequec'estqueça?ditMadamePomfreshd'unairinquiet.
Ilsentendaientàprésentdesvoixfurieusesquiserapprochaient.MadamePomfreshsetournaverslaporte.
—Ilsvontréveillertoutlemonde!Oùest-cequ'ilssecroient?
Harryessayadecomprendrecequedisaientlesvoix.
—Iladûtransplaner,Severus.Ilauraitfallulaisserquelqu'unavecluidanslapièce.Quandçavasesavoir...
—ILN'APASTRANSPLANÉ!rugitRoguequisemblaittoutproche,àprésent.ILESTIMPOSSIBLEDETRANSPLANERÀL'INTÉRIEURDECECHÂTEAU!JESUISSÛRQUEPOTTERESTDANSLECOUP!
—Severus...soyezraisonnable...Harryétaitenfermé...
BANG!
Laportedel'infirmeries'ouvritàlavolée.
Fudge,RogueetDumbledorefirentirruptiondanslasalle.SeulDumbledoresemblaitparfaitementcalme.Ilavaitmêmel'airdes'amuser.Fudgeparaissaitencolère.MaisRogueétaitvéritablementhorsdelui.
—ÇASUFFIT,MAINTENANT,POTTER!cria-t-il.QU'EST-CEQUEVOUSAVEZFABRIQUÉ?
—ProfesseurRogue!s'indignaMadamePomfresh.Contrôlez-vous,jevousprie!
—Allons,Rogue,soyezraisonnable,ditFudge.Cetteporteétaitverrouillée,nousl'avonsbienvu...
—ILSL'ONTAIDÉÀS'ENFUIR,JELESAIS!hurlaRogueenpointantl'indexsurHarryetHermione.
Lestraitsdesonvisageétaientconvulsésetsesvociférationss'accompagnaientd'unnuagedepostillons.
—Allons,calmez-vous!lançaFudge.Cequevousditesn'apasdesens!
—VOUSNECONNAISSEZPASPOTTER!s'écriaRogue.C'ESTLUIQUIAFAITÇA,JESAISQUEC'ESTLUI!
—Çasuffit,Severus,dittranquillementDumbledore.Réfléchissezunpeu.Cetteporteaétéverrouilléedepuisquej'aiquittél'infirmerieilyadixminutes.MadamePomfresh,avez-vousvucesélèvesquitterleurslits?
—Biensûrquenon,répliquaMadamePomfresh,exaspérée.Jenelesaipasquittésdepuisquevousêtesparti!
—Vousvoyezbien,Severus,ditDumbledore.AmoinsquevousnevoulieznousfairecroirequeHarryetHermioneontlafacultédesetrouverenmêmetempsdansdeuxendroitsdifférents,jenevoispasderaisondelesimportunerdavantage.
Roguerestaimmobile,bouillantderage,enregardantalternativementFudgequiparaissaitoutréparsaconduiteetDumbledoredontlesyeuxpétillaientderrièreseslunettes.Roguetournasoudainlestalons,lespansdesarobetourbillonnantdanssonsillage,etquittal'infirmerieàgrandspasfurieux.
—Cebonhommenemesemblepastrèséquilibré,ditFudgeenleregardantsortir.Sij'étaisvous,Dumbledore,jelesurveilleraisdeprès.
—Oh,iln'estpasdéséquilibré,ditDumbledored'untontrèscalme.Jecroissimplementqu'ilasubiunetrèsprofondecontrariété...
—Iln'estpasleseul!soupiraFudge.LaGazettedusorciervas'endonneràcœurjoie!NousavionscapturéBlacketilaréussiànousfilerentrelesdoigts,unefoisdeplus!Ilnemanqueraitplusqu'onapprennelafuitedecethippogriffeetjeserailariséedetoutlemonde!Enfin...Jeferaisbienderetournerauministèrepourexpliquercequis'estpassé...
—EtlesDétraqueurs?demandaDumbledore.J'imaginequevousn'allezpasleslaisserauxabordsdel'école?
—Eneffet,ilsn'ontplusrienàfaireici,désormais,ditFudgeensepassantmachinalementlesdoigtsdanslescheveux.Jamaisjen'auraispenséqu'ilsessaieraientdedonnerunbaiseràungarçoninnocent...Impossibledelescontrôler...JevaislesrenvoyeràAzkabandèscesoir.Nouspourrionspeut-êtreposterdesdragonsauxentréesdel'école...
—Hagridenseraitenchanté,ditDumbledoreenadressantunsourirecompliceàHarryetàHermione.
Lorsqu'ilsortitdelasalleencompagniedeFudge,MadamePomfreshsehâtadeverrouillerànouveaulaporte.Enmarmonnantdesparolesincompréhensiblesd'unairfurieux,elleretournaensuitedanssonbureau.
Ilyeutalorsungémissementàl'autreboutdelasalle.Ronvenaitdeseréveiller.Ilseredressadanssonlitetregardaautourdeluiensemassantlatête.
—Qu'est-cequi...Qu'est-cequis'estpassé?grogna-t-il.Harry?Qu'est-cequ'onfaitlà?OùestSirius?EtLupin?
HarryetHermioneéchangèrentunregard.
—C'esttoiquiracontes,ditHarryenreprenantunpeudechocolat.
Lorsqu'ilsquittèrentl'infirmerielelendemainàmidi,Harry,RonetHermioneretrouvèrentunchâteaupresquedésert.Lachaleurétouffanteetlafindesexamensavaientincitétoutlemondeàprofiterd'unedernièresortieàPré-au-lard.MaisniRon,niHermionen'avaientenvied'allerrejoindrelesautres,préférantsepromenerdansleparcencompagniedeHarry.Assisauborddulac,ilssedemandaientoùpouvaientbienêtreSiriusetBuck,àprésent.Harryperditlefildelaconversation:ilregardaitlariveopposée,làoùilavaitvulecerfgaloperlanuitprécédente...
UneombrelesenveloppasoudainetilsvirentapparaîtreHagridquis'essuyaitlevisageavecunmouchoirdelatailled'unenappe.Ilavaitleregardunpeuvitreux,maisarboraitungrandsourire.
—Jesaisquejenedevraispasêtretrèscontentdecequis'estpasséhiersoir,dit-il.LafuitedeBlackettoutça...Maisdevinezunpeucequiestarrivé?
—Quoi?demandèrent-ilsenfaisantsemblantd'avoirl'aircurieux.
—Buck!Ils'estéchappé!Ilestlibre!J'aifêtéçatoutelanuit!
—C'estmerveilleux!s'exclamaHermioneenjetantunregardnoiràRonquisemblaitsurlepointd'éclaterderire.
—Oui,jen'aipasdûl'attacherassezsolidement,repritHagrid.Cematin,j'avaisunpeupeurqu'ilsoittombésurleprofesseurLupin,maisLupinaffirmequ'iln'ariendévorélanuitdernière...
—Quoi?ditaussitôtHarry.
—Vousn'êtespasaucourant?réponditHagriddontlesourires'effaçaunpeu.
Bienqu'iln'yeûtpersonneauxalentours,ilbaissalavoixetpoursuivit:
—RogueatoutracontéauxSerpentard,cematin...Jecroyaisquetoutlemondelesavaitàl'heurequ'ilest...LeprofesseurLupinestunloup-garou.Ethiersoir,ilétaitenlibertédansleparc.Maintenant,biensûr,ilfaitsesvalises.
—Sesvalises?s'exclamaHarry.Pourquoi?
—Ils'enva,biensûr,ditHagrid,surprisqueHarryaitposélaquestion.Iladonnésadémissionàlapremièreheurecematin.Iladitqu'ilnevoulaitpasprendrelerisquequeçasereproduise.
Harryserelevad'unbond.
—Jevaisallerlevoir,dit-ilàRonetàHermione.
—Maiss'iladémissionné?
—Jenecroispasqu'onpuissefairegrand-chose...
—Çam'estégal,jeveuxquandmêmelevoir.Jevousretrouveici.
LaportedubureaudeLupinétaitouverte.Ilavaitpresquefiniderangersesaffaires.L'aquariumvidedustrangulotétaitposéàcôtédesavieillevaliseouverte.Lupinétaitpenchésursonbureauetnerelevalatêtequ'enentendantHarryfrapperàlaporte.
—Jevousaivuarriver,ditLupinavecunsourire.
Ilmontralemorceaudeparcheminsurlequelilétaitrestépenché:c'étaitlacarteduMaraudeur.
—JeviensdevoirHagrid,ditHarry.Ilm'aditquevousaviezdémissionné.C'estvrai?
—J'aibienpeurqueoui...réponditLupin.
Ilouvritlestiroirsdesonbureauetcommençaàlesviderdeleurcontenu.
—Maispourquoi?ditHarry.LeministèredelaMagien'apascruquevousavezaidéSirius,n'est-ce
pas?
Lupinallafermerlaportedubureau.
—Non,répondit-il.LeprofesseurDumbledorearéussiàconvaincreFudgequej'aiessayédevoussauverlavie.C'étaitlecomblepourSeverus.Jecroisqu'ilareçuunrudecoupenvoyantqu'ilallaitperdrel'OrdredeMerlin.Etdonc,cematin,aupetitdéjeuner,ila...heu...accidentellementrévéléquejesuisunloup-garou.
—Vousn'allezquandmêmepaspartirsimplementàcausedeça!s'exclamaHarry.
Lupineutunsourirelas.
—Demainmatinàcetteheure-ci,leshibouxenvoyésparlesparentsvontcommenceràarriver.Ilsnevoudrontjamaisqueleursenfantsaientunloup-garoucommeprofesseur.Etaprèscequis'estpasséhiersoir,jelescomprends,Harry.J'auraispumordren'importelequeld'entrevous...Ilnefautpasquecelapuissesereproduire.
—VousêteslemeilleurprofesseurdeDéfensecontrelesforcesduMalqu'onaitjamaiseu!ditHarry.Nepartezpas!
Lupinhochalatêteensilenceetcontinuadevidersestiroirs.
—D'aprèscequem'aditledirecteurcematin,reprit-il,vousavezsauvélaviedeplusieurspersonnes,hiersoir,Harry.S'ilyaunechosedontjesuisfier,c'estdesprogrèsquevousavezfaits.Parlez-moiunpeudevotrePatronus.
—Commentsavez-vousquej'enaicrééun?s'étonnaHarry.
—Sinon,commentauriez-vousfaitreculerlesDétraqueurs?
HarryracontaàLupincequis'étaitpassé.Lorsqu'ileutterminé,Lupineutunnouveausourire.
—Oui,votrepèresetransformaittoujoursencerf,dit-il.Vousavezbiendeviné...C'estpourçaqu'onl'appelaitCornedrue.
Lupinjetasesdernierslivresdanslavalise,refermalestiroirsdesonbureauetsetournaversHarry.
—Tenez...J'airapportéçadelaCabanehurlantehiersoir,dit-ilentendantàHarrysacaped'invisibilité.
Ilhésita,puisluidonnaégalementlacarteduMaraudeur.
—Jenesuisplusvotreprofesseur,jepeuxdoncégalementvousrendrececisansmesentircoupable...Jen'enaipasl'usage,maisj'imaginequ'ellevousserautile...
Harrypritlacarteavecunsourire.
—Vousm'avezditqueLunard,Queudver,PatmoletCornedruevoulaientm'attireràl'extérieurde
l'école...Vousdisiezqu'ilstrouveraientçadrôle.
—C'estvrai,réponditLupinenfermantsavalise.Jen'hésitepasàaffirmerqueJamesauraitétésingulièrementdéçusisonfilsn'avaitjamaisdécouvertaucundespassagessecretsquipermettentdesortirduchâteau.
Quelqu'unfrappaàlaporte.HarryfourraprécipitammentlacarteduMaraudeuretlacaped'invisibilitédanssapoche.
C'étaitleprofesseurDumbledore.IlnesemblapassurprisdetrouverHarrydanslebureaudeLupin.
—Votrefiacreestàlaporte,Remus,dit-il.
—Merci,MonsieurleDirecteur.Lupinpritsavaliseetl'aquariumvide.
—Bon,ehbien...aurevoir,Harry,dit-ilensouriant.C'étaitvraimentunplaisirdevousavoircommeélève.Jesuissûrquenousnousreverronsunjour.MonsieurleDirecteur,inutiledem'accompagner,jetrouverailechemin...
Harryeutl'impressionqueLupinvoulaitpartirleplusvitepossible.
—Alors,aurevoir,Remus,ditsobrementDumbledore.
L'aquariumsouslebras,LupinserralamaindeDumbledore.PuisiladressaunsignedetêteetunbrefsourireàHarryetquittalebureau.
Harrys'assitetregardaparterred'unairsombre.Lorsqu'ilentenditlaporteserefermer,ilrelevalatête.Dumbledoreétaittoujourslà.
—Pourquoias-tul'airsiaccablé,Harry?demanda-t-il.Tudevraisaucontraireêtretrèsfierdetoiaprèscequis'estpassélanuitdernière.
—Çanechangerien,réponditHarryd'untonamer.Pettigrowaréussiàs'échapper.
—Çanechangerien?Aucontraire,çachangetout.Tuasaidéàrévélerlavéritéettuaspermisàuninnocentd'échapperàunsortterrible.
Terrible.QuelquechoseremuadanslamémoiredeHarry.Pluspuissantetplusterriblequejamais...LaprédictionduprofesseurTrelawney!
—ProfesseurDumbledore,dit-il.Hier,quandj'aipassémonexamendeDivination,leprofesseurTrelawneyestdevenuetrès...trèsbizarre.
—Vraiment?Tuveuxdireplusbizarrequed'habitude?
—Oui...Savoixétaitgrave,toutd'uncoup,elleroulaitlesyeuxetelleadit...elleaditqueleserviteurdeVoldemortpartiraitrejoindresonmaîtreavantminuit...Elleaditquesonserviteurl'aideraitàretrouversapuissance.Ensuite,elleestredevenuenormaleetellenesesouvenaitplusdutoutdecequ'elleavaitdit.Est-ceque...Est-cequ'elleafaitunevéritableprédiction?
Dumbledoreneparutpastrèsimpressionné.
—C'estpossible,Harry,dit-ild'unairsongeur.Quiauraitpulepenser?Voilàquiportelenombredesesprédictionsvérifiéesàuntotaldedeux.Jedevraisluidonneruneaugmentation...
—Mais...
HarryregardaDumbledored'unaireffaré.Commentpouvait-ilprendreleschosesaussicalmement?
—J'aiempêchéSiriusetleprofesseurLupindetuerPettigrow!dit-il.CeseramafautesiVoldemortrevient!
—Non,réponditDumbledored'untonpaisible.L'expériencequetuasvécueavecleRetourneurdeTempsnet'adoncrienappris?Lesconséquencesdenosactionssonttoujourssicomplexes,sidiverses,queprévoirl'avenirestuneentreprisebiendifficile...LeprofesseurTrelawneyenestlapreuvevivante.TuasfaitquelquechosedetrèsnobleensauvantlaviedePettigrow.
—Maiss'ilaideVoldemortàreprendrelepouvoir!
—Pettigrowtedoitlavie.TuasenvoyéàVoldemortquelqu'unquiaunedetteenverstoi.Lorsqu'unsorciersauvelavied'unautresorcier,ilsecréeuncertainlienentreeux...EtjeseraistrèsétonnéqueVoldemortveuilled'unserviteurquiaunedetteenversHarryPotter.
—Etmoi,jeneveuxpasavoirdelienavecPettigrow!ditHarry.Ilatrahimesparents!
—Ils'agitlàdemagieàsonniveauleplusprofond,leplusimpénétrable,Harry.Maiscrois-moi...Unjourviendrapeut-êtreoùtuserastrèscontentd'avoirsauvélaviedePettigrow.
Harryneparvenaitpasàimaginerqu'unteljourpuissearriver.Dumbledoresemblaitavoirludanssespensées.
—J'aitrèsbienconnutonpère,Harry,àPoudlardetplustard,dit-ilavecdouceur.LuiaussiauraitépargnéPettigrow,j'ensuispersuadé.
HarryregardaDumbledore.Ilsavaitqu'ilneparlaitpasàlalégère.
—Hiersoir,ditHarry,j'aicruquec'étaitmonpèrequiavaitcrééunPatronuspourmoi.Quandjemesuisvusurl'autrerivedulac...j'aicruquec'étaitluiquejevoyais.
—Uneerreurqu'onpeutcomprendre,ditDumbledore.J'imaginequetuenasassezd'entendreça,maisturessemblesàJamesd'unemanièreextraordinaire.Apartlesyeux...Tuaslesyeuxdetamère.
Harryhochalatête.
—J'aiétébêtedepenserquec'étaitlui,murmura-t-il.Jesavaisbienqu'ilétaitmort.
—Tucroisdoncquelesmortsquenousavonsaimésnousquittentvraiment?Tucroisquenousnenoussouvenonspasd'euxplusclairementquejamaislorsquenoussommesdansladétresse?Tonpèrevitentoi,Harry,etilsemontredavantagelorsquetuasbesoindelui.Sinon,commentaurais-tu
pucréercePatronusenparticulier?Cornedrueestrevenulanuitdernière.
IlfallutquelquesinstantsàHarrypourcomprendrelesensdesparolesdeDumbledore.
—Hiersoir,Siriusm'aracontécommentilsétaientdevenusdesAnimagi,ditDumbledoreavecunsourire.Unexploitextraordinaire...cequiestencoreplusextraordinaire,c'estdel'avoirfaitàmoninsu.Jemesuisalorsrappelélaformetrèsinattenduequ'avaitprisetonPatronuslorsqu'ils'estattaquéàMrMalefoydéguiséenDétraqueur,lejourdumatchcontreSerdaigle.C'estdoncbientonpèrequetuasvulanuitdernière,Harry...Etc'estentoiquetul'asdécouvert.
Dumbledoresortitalorsdubureau,laissantHarryàsespenséesquisebrouillaientdanssatête.
Harry,Ron,HermioneetleprofesseurDumbledoreétaientlesseulsàsavoircequis'étaitpassélanuitoùSirius,BucketPettigrows'étaientenfuis.Amesurequ'approchaitlafindesclasses,Harryentendaitdeplusenplusdethéoriesquiprétendaientexpliquerlesévénements,maisaucuneneressemblaitsipeuquecefûtàlavérité.
MalefoyétaitfurieuxqueBucksesoitenfui.IlavaitlacertitudequeHagrids'étaitarrangépourlemettreàl'abrietparaissaitoutréquesonpèreetluiaientpuselaisserbernerparungarde-chasse.PercyWeasley,poursapart,avaitbeaucoupdechosesàdiresurlafuitedeSirius.
—Sijamaisj'arriveàentrerauministère,j'auraibeaucoupdechosesàproposerpourfairerespecterlaloi!affirmait-ilàlaseulepersonnequiconsentaitàl'écouter,c'est-à-direPénélope,sapetiteamie.
Letempsétaitidéal,l'atmosphèrejoyeuse,etilsavaitqu'ilavaitréussil'impossiblepouraiderSiriusàretrouverlaliberté.Pourtant,Harrynes'étaitjamaissentiaussidépriméencettepériodedel'année.
Iln'étaitpasleseulàregretterledépartduprofesseurLupin.TouslesélèvesducoursdeDéfensecontrelesforcesduMalétaientattristésparsadémission.
—Jemedemandequiilsvontnousmettrel'annéeprochaine,ditsombrementSeamusFinnigan.
—Unvampire,peut-être,suggéraDeanThomasavecunenuanced'espoir.
Cen'étaitpasseulementledépartduprofesseurLupinquipréoccupaitHarry.Ilnepouvaits'empêcherdepensertrèssouventàlaprédictionduprofesseurTrelawneyetsedemandaitsanscesseoùpouvaitbiensetrouverPettigrow,àprésent.Était-ildéjàensûretéauprèsdeVoldemort?Maiscequil'accablaitencoredavantage,c'étaitlaperspectivededevoirretournerchezlesDursley.Pendantenvironunedemi-heure,unemagnifiquedemi-heure,ilavaitcruqu'iliraitvivrechezSirius,désormais...Lemeilleuramidesesparents...C'étaitpresqueaussibienquederetrouversonpère.Iln'avaitpasdenouvellesdeSirius,cequiétaitbonsigne,carcelasignifiaitqu'ilavaitréussiàsecacherquelquepart.MaisHarrynepouvaits'empêcherderessentiruneprofondetristesseenpensantàcettemaisonqu'ilauraitpuavoiretquin'étaitplusqu'unrêve,maintenant.
Lesrésultatsdesexamensfurentaffichésledernierjourdutrimestre.Harry,RonetHermioneavaientréussitouteslesépreuves.Harryétaitstupéfaitd'avoirpassésonexamendePotions.IlsoupçonnaitDumbledored'êtreintervenupourempêcherRoguedelerecalervolontairement.LecomportementdeRogueenversHarryaucoursdecettedernièresemaineluiavaitparuinquiétant.Harryn'aurait
jamaispenséqueRoguepûtledétesterencoredavantage,maisc'étaitpourtantlecas.ChaquefoisqueRogueleregardait,unticagitaitlecoindesaboucheetilnecessaitderemuerlesdoigtscommes'ilavaitrêvédelesserrerautourdesoncou.
PercyavaitobtenusonASPIC,FredetGeorgeleurBUSE.Parsurcroît,Gryffondor,grâcenotammentàsesprouessessurleterraindeQuidditch,avaitgagnélacoupedesQuatreMaisonspourlatroisièmeannéeconsécutive.LaGrandeSallefutdoncdécoréeauxcouleursrougeetordeGryffondorpourlebanquetdefind'annéeetlatabledesvainqueurssemontradetrèsloinlaplusbruyante.Cesoir-là,Harryparvintmêmeàfairelafêteenoubliantque,lelendemain,illuifaudraitretournerchezlesDursley.
LorsquelePoudlardExpressquittalagare,lelendemainmatin,HermioneannonçaàRonetàHarryunenouvellesurprenante.
—JesuisalléevoirleprofesseurMcGonagallcematin,justeavantlepetitdéjeuner,dit-elle.Etj'aidécidéd'abandonnerl'étudedesMoldus.
—Maistuaseutonexamenavectroiscentvingtpourcentdebonnesréponses!ditRon.
—Jesais,soupiraHermione,maisjenepourraipassupporteruneautreannéecommecelle-ci.CeRetourneurdeTempsmerendaitfolle.Jel'airendu.Sansl'étudedesMoldusetlaDivination,j'auraidenouveauunemploidutempsnormal.
—Jenecomprendstoujourspasquetunenousaiesriendit,ronchonnaRon.Normalement,noussommestesamis!
—J'avaispromisdeneriendireàpersonne,réponditHermioned'unairsévère.
EllesetournaversHarryquiregardaitlechâteaudisparaîtrederrièreunemontagneenpensantqu'ilfaudraitattendredeuxmoisavantdelerevoir...
—Nesoispastriste,Harry,ditHermione.
—Jepensaisauxvacances,réponditHarry.
—Moiaussi,j'yaipensé,ditRon.Harry,ilfautquetuviennesàlamaison.J'arrangeraiçaavecmesparentsetjet'appellerai.Jesaiscommentmeservird'unfêlétone,maintenant.
—Untéléphone,Ron,rectifiaHermione.TudevraisétudierlesMoldus,l'annéeprochaine...
Ronneluiréponditpas.
—C'estlacoupedumondedeQuidditch,cetété!dit-il.Qu'est-cequetuendis?Viensàlamaisonetoniraensemble!Monpères'arrangetoujourspouravoirdesbilletsparleministère.
CettepropositioneutpoureffetderemontersensiblementlemoraldeHarry.
—J'imaginequelesDursleyserontravisdemelaisserpartir...Surtoutaprèscequej'aifaitàlatanteMarge...
Verslafindel'après-midi,Harryeutenfinuneexcellenteraisonderetrouvertoutesagaieté.
—Harry,luiditHermione,leregardtournéverslafenêtre,qu'est-cequec'estqueça?
Harryjetauncoupd'oeilau-dehors.Unepetiteboulegrisevenaitd'apparaîtrederrièrelavitre.Ilselevapourmieuxvoir:c'étaitunminusculehibouquiportaitunelettrebeaucouptropgrandepourlui.Lehibouétaitsipetitqu'ilavaitpeineàvolerdanslesremousd'airprovoquésparlavitessedutrain.Harrysehâtad'ouvrirlafenêtre,tenditlebrasetattrapal'oiseau.OnauraitditunVifd'orenpeluche.Lehiboulaissatomberlalettresurlabanquetteetsemitàvoleterd'unairjoyeuxdanslecompartimentcommes'ilétaittrèsfierd'avoiraccomplisamission.Hedwigefitclaquersonbecensignededésapprobation.Pattenrondselevaetsuivitl'oiseaudesesgrandsyeuxjaunes.Ronattrapaalorslehiboupourleprotéger.
LalettreétaitadresséeàHarry.Ilouvritl'enveloppeets'exclama:
—C'estSirius!
—Quoi?s'écrièrentRonetHermioned'unemêmevoix.Lis-nousça!
CherHarry,
J'espèrequecettelettreteparviendraavantquetun'arrivescheztononcleettatante.J'ignores'ilsontl'habitudederecevoirducourrierparhiboupostal.
Bucketmoi,nousnouscachons.Jenetediraipasoù,aucasoùcettelettretomberaitendemauvaisesmains.Jenesaispassionpeutfaireconfianceàcehibou,maisc'estleseulquej'aietrouvéetilavaitl'airtrèscontentdefairecetravail.
JecroisquelesDétraqueursmecherchenttoujours,maisilsnemetrouverontjamaisici.Jevaism'arrangerpourquedesMoldusm'aperçoiventbientôttrèsloindePoudlardafinquelesmesuresdesécuritéduchâteausoientlevées.
Ilyaquelquechosequejen'aipaseuletempsdetedirequandnousnoussommesvus.C'estmoiquit'aienvoyél'ÉclairdeFeu...
—Ah!ditHermioned'unairtriomphant.Tuvois,jetel'avaisditquec'étaitlui!
—Oui,maisilnel'avaitpasensorcelé,fitremarquerRon.Aïe!
LeminusculehibouquihululaitallègrementdanslamaindeRonluiavaitmordilléundoigtdanscequ'ilpensaitêtreungested'affection.
C'estPattenrondquiaapportélebondecommandeàlapostedePré-au-lard.J'aiindiquétonnom,maisjeleuraiditdeprendrel'ordanslecoffrenuméro711deGringotts.C'estlemien.Considèrequ'ils'agitd'uncadeaudetonparrainpourtestreizeans.
Jevoudraisaussitedemanderpardonpourlafrayeurquej'aidûtefairelesoiroùtuasquittélamaisondetononcle.Jevoulaissimplementt'apercevoirunbrefinstantavantdecontinuermarouteverslenord,maisjecroisbienquetuaseupeurenmevoyant.
Jet'envoieégalementquelquechosequidevraittefaciliterlavieàPoudlard,l'annéeprochaine.
Sijamaistuasbesoindemoi,écris-moi,tachouettesauraoùmetrouver.
Jet'écriraibientôtuneautrelettre.
Sirius
Harrys'empressaderegarderdansl'enveloppeetytrouvaunautremorceaudeparchemin.Lorsqu'ill'eutparcouru,iléprouvalamêmesensationdechaleurques'ilavaitbud'uncouptouteunebouteilledeBièraubeurre.
Je,soussigné,SiriusBlack,parraindeHarryPotter,donneparlaprésentel'autorisationàmonfilleuldeserendreàPré-au-lardleweek-end.
—ÇasuffirapourDumbledore!ditHarryd'untonjoyeux.IlyaunP.-S...
J'aipenséquetonamiRonauraitpeut-êtreenviedegardercehibou,puisquec'estàcausedemoiqu'iln'aplusderat.
Ronécarquillalesyeux.Leminusculehiboucontinuaitdehululeravecardeuraucreuxdesamain.
—Legarder?ditRon,indécis.
Ilexaminaattentivementl'oiseaupendantunmomentpuis,àlagrandesurprisedeHarryetd'Hermione,illetenditàPattenrondpourquecelui-cipuisseleflairer.
—Qu'est-cequetuenpenses?demandaRonauchat.Unhibou,çateva?
Pattenrondsemitalorsàronronner.
—Pourmoi,c'estd'accord,ditRon,d'unairravi.Cehibouestàmoi.
HarrylutetrelutlalettredeSiriusjusqu'àl'arrivéedutrainàlagaredeKing'sCross.Illatenaittoujoursbienserréedanssamainlorsqu'ilfranchitencompagniedeRonetd'Hermionelabarrièremagiqueduquai93/4.Harryrepéraaussitôtl'oncleVernon.IlsetenaitàbonnedistancedeMretMrsWeasleyqu'ilregardaitd'unairsoupçonneuxet,quandilvitMrsWeasleyserrerHarrydanssesbras,sespiresappréhensionssemblèrentconfirmées.
HarryditaurevoiràRonetàHermione.
—Jet'appelleraipourlacoupedumonde!lançaRon,tandisqueHarrypoussaitendirectiondel'oncleVernonlechariotsurlequelilavaitposésavaliseetlacaged'Hedwige.
Sononclel'accueillitàsamanièrehabituelle.
—Qu'est-cequec'estqueça?grogna-t-ilenregardantl'enveloppequeHarrytenaittoujoursserréedanssamain.Sic'estuneautorisationàmefairesigner,tupeuxtoujours...
—Cen'estpasça,l'interrompitHarryd'untonjoyeux.C'estunelettredemonparrain.
—Tonparrain!s'exclamal'oncleVernon.Tun'aspasdeparrain!
—Si,j'enaiun,réponditHarry.C'étaitlemeilleuramidemonpèreetdemamère.C'estunassassincondamnéàperpétuité,maisils'estévadédelaprisondessorciersetilestenfuite.Ilm'écritquandmême,detempsentemps...Ilprenddemesnouvelles...poursavoirsijesuisheureux...
Avecunlargesouriredevantl'expressionhorrifiéedel'oncleVernon,ilsedirigeaverslasortiedelagare,enpoussantHedwigesursonchariot.L'étés'annonçaitbienmeilleurqueceluidel'annéedernière!
Top Related