Samedi 12 mars 2011

Samedi 12 mars 2011

suite Libération 12/01/2011

Dimanche 10 / Lundi 11 avril 2011

Samedi 12 mars 2011

Lundi 14 mars 2011

Mars 2011

Mars 2011

pages Paris

Vendredi 4 mars 2011

Jeudi 10 mars 2011

La Maison des Arts de Créteil a gagné une reconnaissance internationale

La Gaité Lyrique n'est pas le seul temple de l'art numérique. Un autre est sur les rails depuis longtemps déjà, avec son

festival «Exit», qui ouvre ce jeudi: la Maison des Arts de Créteil, qui accueillera aussi bientôt la cérémonie des Molière. Ecrit par Martine ROBERT Journaliste Festival original, «Exit» associe toutes les disciplines culturelles aux technologies nouvelles. Il s'ouvre jeudi pour sa 21e édition à la Maison des Arts de Créteil (MAC): au beau milieu de cet urbanisme sur dalle peu convaincant, il a su attirer les bobos parisiens et les professionnels de la culture, mais pas seulement. «Exit» tourne désormais à l'international. «"Exit" est repris de Shanghaï à Sao Paulo», se félicite son instigateur, Didier Fusillier, directeur de cette scène nationale depuis 1993 et grand orchestrateur des festivités de «Lille 2004, capitale européenne de la culture» puis de ses déclinaisons biennales «Lille 3000». Soucieux de produire ce festival d'avant-garde à moindre coût, il le présentera ensuite dans le cadre de la manifestation «Via» organisée par le théâtre du Manège de Maubeuge, dont il est également directeur.

Le travail prospectif de Didier Fusillier, repéré à l'étranger, génère aujourd'hui des retombées économiques inattendues. Ainsi l'exposition «Futurotextiles», associant la science, la technologie et l'art au textile, imaginée pour «Lille 3000», a depuis sillonné le monde, avec l'appui du Clubtex qui fédère les entreprises du textile technique du Nord de la France, des élus locaux et régionaux, de l'Europe, de l'Institut français. Après Istanbul, Courtrai, Bangkok, Casablanca, Jakarta, Shanghaï, elle est présentée actuellement à Barcelone avant de mettre le cap sur l'Italie!

110.000 spectateurs par an

Le haut lieu de la culture qu'est devenue la MAC, avec 5.200 abonnés et 110.000 spectateurs, une demi-douzaine de créations annuelles et le célèbre festival des films de femmes, explique probablement pourquoi, les organisateurs des Molière, décidés à jouer leur cérémonie en banlieue pour corriger leur image parisianiste, ont pensé à Créteil.

Outre une programmation théâtrale exigeante, la MAC a contribué à l'émergence de nombreux chorégraphes comme José Montalvo, Frédéric Flamand, ou Blanca Li. Elle a aussi été l'une des premières institutions à valoriser les arts de la rue. Son parti pris: s'adresser aussi à un public qui n'aime pas forcément la culture, notamment en l'éduquant via des conventions passées avec une

trentaine de collèges et lycées. Résultat: «nous sommes quasi-complets pour toute la saison jusqu'en mai», se félicite Didier Fusillier. De quoi satisfaire ses partenaires financiers. Sur un budget de 5,5 millions d'euros, un quart provient de ressources propres, le reste est apporté pour moitié par le ministère de la Culture, pour moitié par la ville de Créteil et le conseil général du Val de Marne.

Studio technologique

L'établissement accueille aussi de jeunes artistes dans un studio technologique créé depuis onze ans, centre de production et de diffusion d'images numériques pour le spectacle vivant, mais aussi lieu de formation et d'insertion professionnelle. Le célèbre ballet Preljocaj y a notamment réalisé les images de certains de ses spectacles. Le studio entend développer un pool de compétences avec des partenaires tels que l'INA, Le Centre des écritures contemporaines numériques, le Centre de formation professionnelle aux techniques du spectacle, des entreprises du secteur, afin de créer des synergies nationales et internationales.

MARTINE ROBERT

site Internet

mise en ligne mars 2011

SEMAINE DU MERCREDI 23 FEVRIER AU 1ER MARS

Mardi 22 février 2011

site Internet

mise en ligne mars 2011

Mise en ligne Samedi 19 mars 2011

Suite La Libre Belgique - 01.04.2011

Jeudi 7 avril 2011

Primeur: zwangerdankzij eierstokweefselvan tweelingzus > D9

WETENSCHAP

> D2

INTERNETSpotify blijft doof voorBelgische uitnodiging

DE STANDAARDMAANDAG 18 APRIL 2011 CULTUUR ! MEDIA ! WETENSCHAP

EXPO

PARANOÏAWETENSCHAP, KUNST EN KITSCH

nen kiezen tussen minivoetbal,badminton of jokari.In de loods moet je eerst door eenscannerpoort, net als in de lucht-haven. De Physiognomic scruti-nizer van Marnix de Nijs verge-lijkt na biometrische analyse jegelaatstrekken met 250 mensen

in een database. Stuk voor stuksujetten die op hun eigenste con-troversiële manier hebben bijge-dragen aan de moderne cultuur.De eerste keer word ik gekoppeldaan kindermoordenaar Gilles deRais. Opnieuw. Met Jim Jones, desekteleider die eind jaren zeven-

tig 909 volgelingen mee de doodin trok, wordt het er niet veelbeter op. Maar het kan nog erger:bij de man na me verschijnt eenfoto van Paris Hilton.Drie wanden vol visuele ruis trek-ken de aandacht. Schoenen uit enmiddenin de digitale sneeuw

VA N O N Z E M E D EW E R K E R

JOHAN FAESLILLE De reis naar de toe-

komst begint gezapig. Met stop-plaatsen in Moeskroen en Tour-coing lijkt het zelfs even alsof jeterugspoort in de tijd. De wijktussen het station Lille-Flandresen de tot cultuurzone omgeturn-de Gare Saint Sauveur doet den-ken aan sciencefiction uit de ja-ren zeventig: enorme kantoor-structuren in bruin spiegelglas,met trappen en wandelbruggenwaar nauwelijks mensen lopen.Sinds 2004, toen Lille zich profi-leerde als Culturele Hoofdstadvan Europa, kijken ze er onbevan-gen vooruit – de motor heet nuLille3000.Twee jaar geleden kreeg de GareSaint Sauveur, een oud treinde-pot, zijn nieuwe bestemming alsvrijzone voor kunst en ontspan-ning. Nu vindt Paranoïa er on-derdak, een verzameling van 29installaties op het kruispunt vanwetenschappelijke research, cy-berpunk en artistieke creatie.Je wandelt de site op via een grootbinnenplein, waar gekleurde lij-nen vreemde patronen vormen.De ideale plek om je ufo neer tezetten. Maar de expo begint bin-nen pas, zegt een vriendelijke me-dewerker. Dit is gewoon een grotespeelplaats waar kinderen kun-

Fictie wordt almaar sneller ingehaalddoor technologie. 29 kunstinstallatiesop ‘Paranoïa’ in Lille werpen een blikop de toekomst. Kinderen toegelaten.

De robotvogels van Christiaan Zwanikken kraaien bewerkte samples uit ‘The good, the bad and the ugly’. © rr

DE TOEKOMST ROEPT WEINIG ONBEHAGEN OP IN WISSELVALLIGE EXPO

D4 HET VERHAAL DE STANDAARDMAANDAG 18 APRIL 2011

De expo zit op het snijvlak tussen wetenschappelijke research, cyberpunk en kunst. © rr

Paranoia voorhet hele gezin

trekken golven van strepen enpunten over, langs en onder jeheen. Alsof je in een testbeeldstaat. Hiroaki Umeda is een dan-seres uit Japan. De Holistic stratainstallation is een kinetischeweergave van bewegingen uit eenvan haar choreografieën.Honderd neonbuizen van ver-schillende lengte en kleur vor-men samen de Nixie mixie ma-trix. Via een laptop kun je er eenboodschap naartoe sturen die let-ter na letter doet oplichten in eenkluwen van tubes. Cyberpunk-communicatie, noemt Boris Pe-trovsky dat. Het heeft zijn char-me, maar paranoïde word je erniet van.Dat gevoel heb je trouwens welmeer. De projecten van Lille3000mikken op de hele familie. Tussenhet speelplein buiten en de kunst-werken binnen mag er geendrempel zijn. Gidsen heten hier‘intermédiateurs’. Het zijn veelaljongeren die een luchtige sfeercreëren. Terwijl ouders een bier-tje drinken in de multifunctione-le bar, krijgen de kids een interac-tieve rondleiding door de hangar,waarna het hele gezin een filmkan meepikken in de cinema ach-teraan.Achteraf vraag ik aan de persver-antwoordelijke of de kunstenaarser gerust in zijn wanneer de af-

stand tussen kunst en publiek zoklein wordt. Hij lacht en zegt dater inderdaad weleens iemandvreest dat zijn werk er niet heel-huids uit komt. Het is ook maarde vraag hoe gezellig het moetworden op een tentoonstelling.Zeker een die Paranoïa heet.

Monsterhysterie

Sommige werken roepen interes-sante vragen op rond aantastingvan privacy of ethische grensver-vaging. Er zijn installaties die in-trigeren, waar het onbehagen ende achterdocht bijna tastbaarworden. Maar er zijn er ook die inhet beste geval ludiek zijn.In Vigilance 1.0 speelt de Frans-man Martin Le Chevalier met hetconcept van de alziende cameradie straten afspeurt naar crimi-

neel gedrag. In een stadsversievan Farmville – daar lijkt het noghet meest op – wemelt het van defiguurtjes. Onder hen een paarmet slechte manieren die je opheterdaad moet betrappen. Eenvideogame die nauwelijks ver-rast, inhoudelijk noch grafisch.Laurent Pernot projecteert eenlieflijk bos waar twee ogen op-blinken in het donkere geblader-te. Kom je dichterbij, dan vliegt ereen plots een witte uil op. Le mon-stre is gebaseerd op het Monstervan Flatwoods, een buitenaardswezen met een hoofd in de vormvan schoppenaas en klauwvormi-ge tentakels, dat opdook in Brax-ton County, West-Virginia. Eenkerkuil op een boomtak, zo klas-seerden nuchtere onderzoekershet fenomeen. Bij deze installatie

voel je bitter weinig van de collec-tieve zinsbegoocheling die leidttot dat soort monsterhysterie.Van Eduardo Kac kennen we Al-ba, het konijn dat fluorescerendgroen oplichtte nadat het was be-handeld met proteïne van eenzeekwal. De Braziliaan gaatverder op dit pad van de transge-nese met een bloem die gemodifi-eerd is met zijn eigen DNA. DeEdunia is een plantimal, dierlijken plantaardig tegelijk, onvind-baar in de natuur. Opmerkelijk,alleen jammer dat ze eruitziet alseen rode begonia.

Digitale dood

Het heikele evenwicht tussen bioen techno prikkelt ook de fantasievan Christiaan Zwanikken. Zijnrobotvogels kraaien een kakofo-nie van bewerkte samples uit Thegood, the bad and the ugly. Ont-dierlijkte wezens die tot leven ko-men door microprocessors, hy-brides in een futuristische zoowaar de technologie even wild isals de natuur.Een onderwaterwereld van glasen staal, waar antennes uit aqua-riums steken en vreemde noiseuit de boxen rolt. EOD 02 is hetkunstlabo van de Belg FrederikDe Wilde, waarin hij de elektri-sche ontlading van bepaalde vis-soorten registreert en omzet in

licht en klank. Een fascinerendeervaring om vissen te horen com-municeren. Nu nog de juistespraaktechnologie om te wetenwat ze zeggen. Jo Lernout?Aan een wand hangen naaktepoppen in een plastic verpakking.De Genpets van de CanadeesAdam Brandejs zijn het huisdiervan de toekomst: humanoïde Ta-magotchi’s die bloeden als je erinsnijdt, doodgaan als je ze slechtverzorgt. Er staat net een school-klasje naar te kijken. Hou dieGenpets nog maar even uit despeelgoedwinkel.Echt top is de samenwerking tus-sen Ryoichi Kurokawa, een audio-visuele kunstenaar uit Japan, enDaniel Demoustier, de Belgischecameraman die voor ITV naarlanden als Afghanistan en Libiëtrekt. Voor Ground moet je de tijdnemen – 18 minuten om precies tezijn. Vergezichten, gebouwen enmensen worden ontbonden inpixels, verliezen hun kleur ofvloeien uiteen als plasma overeen scherm. Alsof ze een tweede,digitale dood sterven in een dooroorlog geteisterd landschap.

Paranoïa loopt nog tot 15 augustusin Gare Saint Sauveur (Lille).

- ONLINEwww.lille3000.com

Sommige werken roepeninteressante vragen oprond privacy of ethischegrensvervaging

De glimmend zwarte dodecaëder van Luque Sanchez duikt op in telkens andere situaties.

D5HET VERHAALDE STANDAARDMAANDAG 18 APRIL 2011

De Spaanse Brusselaar FelixLuque Sanchez is met twee bij-dragen een van de opvallendstedeelnemers aan ‘Paranoïa’. InChapter 1 draait alles rond eengitzwarte dodecaëder, eenruimtelijke figuur met twaalfvijfhoekige vlakken. Op foto’sen in video’s duikt hij op in tel-kens andere, tijdloze contex-ten. Zoals de monoliet in Stan-ley Kubricks 2001. Hij is er,maar hij zou er niet mogen zijn.‘Ik speel met dat spanningsveldtussen het reële en het virtuele’,zegt Luque Sanchez. ‘In Ikplaats het object bijvoorbeeldin een sneeuwlandschap, maardat is helemaal geen bestaandlandschap. Of het tafereel inhet bos: de zon buiten beeld cir-culeert aan een veel te hogesnelheid.’De dodecaëder is zwart en glan-zend, waardoor hij de omge-ving een donkere spiegel voor-

houdt. ‘Ik hou van die angstvoor het andere, zowel in tech-nologische als in antropologi-sche zin, de mystieke dimensierond de werkelijkheid.’ Nihil ex nihilo onderzoekt deparallelle wereld van botnet,spam en cybercrime. Een com-plex van soft- en hardware inhet leven geroepen voor bewer-kingen waar de mens zich tegoed voor voelt. Technologi-sche slavenarbeid. Maar wat alsje ‘in het leven roepen’ letterlijkneemt? ‘Ik ben geïntrigeerddoor uitwassen van artificiëleintelligentie’, zegt Luque San-chez. ‘Machines die slimmerworden en zich verenigen. Ofeen machine die een deliriumkrijgt en aan het ijlen slaat. Hetderde luik is een softwaresimu-latie, een visuele weergave vanwat er in zo’n artificieel breinomgaat wanneer het explo-deert en er chaos ontstaat.’

Angst voor het andere