KA

LYE

Ano kaya ang mapapala mo kung lagi ka na lamang takot na humarap sa hamon ng buhay? Ayaw mo bang maranasan ang mga pagbabago na kalakip ng pagtira mo dito sa lupa.

Sabi nga nila, hindi naman yung makakamit mong gantimpala pag nakarating ka na sa finish line ang mahalaga, mas importante yung mga natutunan mo sa paglalakbay. Nakatala sa alaala ang bawat pagliko mo dyan sa may kanto, pagtawid sa interseksyon, pagdadalawang isip mo na magtago doon sa eskinita, pagmartsa mo paikot ng ro-tonda at ang pagtigil mo sa saydwok upang pagmasdan ang mga larawang nakapinta sa dingding. Saan ka man dalhin ng iyong mga paa, ang KALYE ang magsisilbing larawan ng iyong paglalakbay.

DON’T BLOCK THE DRIVEWAY

PA

SA

Gising na! Alisin ang mga balakid at simulan mo ang pagtahak sa iba’t ibang landas. Bawat hakbang patungo sa iyong pangarap ay may katumbas na aral.

PLUMATHE REGINA LITERARY AND ARTISTIC FOLIO

P.A. 103, University of the AssumptionDel Pilar, City of San Fernando,

Pampanga

Ang aklat na ito ay hindi maaring gamitin o kopyahin upang ipamahagi o ipagbili ninuman sa ano mang anyo at hugis

nang walang nakasulat na pahintulot ng mgamay-akda at mga patnugot ng REGINA.

Sarili Lahat ng Karapatan.

©Copyright 2009

Ang volyum na ito ng Pluma ay naghahatid sa inyo ng iba’t ibang kwentong lansangan. Mga tula, prosa, maiikling kwento at maging mga obra na may kaugnayan sa mga karanansang maaari lamang tayong magkaroon kung tayo ay lalabas mula sa ating mga lungga patungo sa malaya at malawak na daan. Ito ang tolgeyt. Marahil iniisip mo kung paano magiging simbolo ng kalayaan ang literaturang ito kung may tolgeyt, eh alam naman natin na ang tol-geyt ay kung saan ka bumibili ng ticket para makadaan sa hi-way na napakaraming mga batas trapikong kailangan sundin. Hmmm…isipin mo kasi yung isa pang tolgeyt dun sa kabilang dulo, diba yun ang signo na malapit ka nang makarating sa paroroonan mo. Simbo-lo na matatapos na ang mahaba at nakakainip na pagmamaneho mo. Palibhasa sa hi-way puro diretso ang daan, smooth-sailing ang biyahe at wala kang nararanasang bako: boring! Napakalayo sa tunay na buhay ‘di ba, sapagkat ang ating buhay ay puno ng twists and turns. Kung kaya ngayon excited ka sa iyong pag-uwi dahil sasalubong na sa’yo ang kalye.

Ang KALYE, kung saan nagaganap ang pinakamatatapang na sandali, ay ang napagkasunduang maging konsepto ng Regina para sa taong ito. Bakit? Hindi ba parang pakiramdam mo kapag nasa daan ka ay siga ka, walang aagrabyado sa ‘yo kasi may sarili kang mundo. Naranasan mo ang maglakad ng nakatapak, naka-shorts at naka-sando, kung minsan pa nga ang mga lalaki ay nagaga-wang tumambay sa kanto ng walang saplot pang-itaas, nag-iinu-man, nagkekwentuhan. Wala namang magbabawal sa’yo kung wala ka ring inaagrabyado. Walang namang nagmamay-ari ng daan.

Ang literary foliong ito ay handog namin sa iyo. Binuo ito ng mga lathalain na ibinahagi ng mga estudyante na nagnanais na ipahayag ang kani-kanilang saloobin. Ipagdiwang natin ang talen-to ng bawat Asumpsyonista na hindi nahihiyang ipaalam sa lahat kung anuman ang kanyang nasa puso at isipan. Pakinggan mo ang mga istorya na may aral sapagkat base ito sa mga tunay na karanasan. Namnamin mo ang kalayaan na hindi naglalayong makapanakit at sa halip ay makapagbigay ng inspirasyon sa mga mambabasa. Halika, sabay tayo sa ating unang hakbang patungo sa KALYE ng buhay.

Luz Nathasha D. Korionoff IIPunong Patnugot S.Y. ’09-‘10

TOLGEYT

KANTO...........................................1 Isn’t it Wonderful?....................2 Hindi ka Nag-iisa......................3 Like a Hammer..........................4 Cassandra’s Fate........................5 Sweet Dance...............................6 Gaano Kasakit ang Minsan Kang Masaktan?.....7 Dreaming of Roehl....................8 A Daughter’s Poem...................9 Estranias...................................10 Untitled.....................................11 I’m in Love with a Nurse.......12 Tsinelas.....................................13 Untitled ii.................................14 Student’s Life & Success....... 15 Ok lang noh!............................17 Stranded ii................................20INTERSEKSYON........................25 Sanctuary..................................26 Path...........................................27 The Latecomer.........................28 Sorry, I’m Late.........................29 I Was Missed............................30 Still Holding On......................31 Ennui.........................................32 .beter.dan.me...........................33 The Only in my Heart............34 Ang Lihim Kong Pagsinta.....35 Kapilan......................................36 Umbrage...................................37 What’s With You?...................38 Infinity......................................39 Bully..........................................40 D’yan Lang..............................46 Geek..........................................49ESKINITA....................................57 A Democrat’s Perspective......58 Alexandra of the Rose............59 Pagtangis sa Kawalan.............60

He Captures Stars.....................61 Kid’s Talk...................................62 Tao..............................................63 Tainted.......................................64 Questions...................................65 Pera.............................................66 Narding......................................67 Hero............................................68 Lipatan.......................................69 Enigma.......................................70 Ouroboros..................................71 Azure..........................................72 Let Me Be...................................73 In the Eyes of Darkness...........74ROTONDA....................................75 Kakung Pengari........................76 Ing Manasan..............................76 Kapatad......................................77 Alak............................................77 Buri.............................................78 Matalik Kung Kaluguran........79 Feasib..........................................80 Manukan....................................81 Ima at Tatang............................82 Kasakitang Milabas..................82 Kakung Kaluguran...................83 Enaku Bisang Lugud Pasibayu.....................84 Darang Cory..............................84 Bludgeon of Democracy..........85 Sino ba ang Pinoy?...................86 I am a Filipino...........................88 24 Hours Open..........................90SAYDWOK....................................91 Juan, Laban!...............................92 Simple & Clean.........................93 Yesterday, Today and Tomorrow..............94 Justice & Democracy................95 Kagat ng Kalye..........................96

“...sa kalyeng ito tayo nagkatagpo,sa kalyeng ito tayo nagkasabay,sa kalyeng ito tayo nagkakilala,

sa kalyeng ito tayo magpapatuloy...”

KantoSa pagliko mo sa bawat kanto,

iba’t - ibang istorya ang iyong matatanto.Maaaring sa buhay mo dala nito’y pagbabago,

na siyang huhubog sa iyong pagkatao.

Isn’t It Wonderful?Through the windy days and the lonely nightsLove flows, love becomes usOur blood is one, our hearts meld steadfastThat even in my tears- your name it cries.

Do you see the fireflies in summer?They glow like little stars nearI hope our future gleam with moonbeams brighterTo love each other at times we can’t hear.

Isn’t it wonderful?This passion we share, the careless empathy;To sway in the touches of hope,At the stroke of our fingertips we lull;In the blindness of distance we see;And at every movement, our minds elope.

Suteki da ne?Words we divide unto our faithful kiss,An act of unsparing affection.Deeper senses of each other unmissed,Throwing ourselves into ecstasyWhispers into the ears of obsessionUntil the lady sings our elegy...We’ll hold hands in the heat of fervor

Geek 9269

2

Hindi ka Nag-iisaImulat mo ang iyong mga mata,

sa tinatahak mong landas, ikaw ba’y handa na?Ihakbang mo ang iyong mga paa,

sige lang, hanapin ang nais mong makita.

Parating na ang mga pagbabagong ‘di inaasahanupang ang iyong kakayahan ay masubukan.

Mga hirap ba ay kaya mong matagalan?Ang tatag mo kaya ay hanggang saan?

Huwag kang mangamba, hindi ka nag-iisa,Ang Diyos ay lagi mong kasa-kasama.

‘di dapat indahin ang sakit at problema,‘pagkat kaginhawaan ay iyo ring matatamasa.

Lucci

3

Like a HammerOne night of summermy heart's beating like a hammer.I had encountered a monster,and no, he was not a sober.

I trembled, he's gonna eat me alive.How can I survive?The bees already hid in a hive,My heart's broken, can't be revived.

Now it's autumn, and I fellfor an angel, I can tell.My heart's beating like a hammer,Finally, I already found a lover.

Jade

4

Cassandra’s FateTime has separated us for quite a while;

have we forgotten each other? Hopefully not.

We've known each other for like forever nowand the silence brought by our absence

just strengthens our bond, ironically.

Our paths once crossedand fate found a way to make us walk on different roads.

For so long I sought for measures for usto have even a single, precious minute togetherbut sadly, my seeking skills weren't that good.

Maybe it wasn't time yet.

It's sad to say but reality bites hard.We hardly know each other now; in spite of all the years.

All I know is that you're slowly climbingthe ladder to your dreams and I'm so happy for you.

Grab that star of yoursand don't worry about falling down,

I'll catch you if ever that happens.When you're up there, smile on me.

When you feel alone, lonely and left-out, remember me. You're a page of my life now that will never be erased,

torn or burned.

ilyena astralis

5

You stood by me and held my handsWhy you stared at me, I didn’t understand.I followed you and we started to dance,so flattering, you’re in front of me at last.

I wish this moment will never stop.This feeling for you just popped.Now that I’m with you and dancing,please let me hear you talking.

I only knew this in my fantasy, but now it becomes a reality.You’re finally close to me,whispering words I’d love to hear.

Jinky Catampatan

Sweet Dance

6

Gaano kasakitang minsan kang masaktan?

Minsan nangangarap tayo na sanaMay taong magmamahal sa atin ng wagas.

Aalagaan ka hanggang sa huling hininga,Buong puso't-isip niya ay para sa iyo.

Hanggang isang araw, matagpuan mo siya;higit pa sa nais at inaasahan mo.

Nagtiwala ka ng sobra,ibinigay ang buong puso't kaluluwa.

Naisip mo na may pagpapahalaga pala sa'yo.Inalagaan mo ang pagsasamahan ninyo.

Kung kailan minahal mo na siya,Nalaman mong ito'y isa lamang palang laro.

Gaano kasakit ang minsan kang masaktanKung saan ibinigay ang pag-ibig na hindi dapat?

Nagtiwala sa hindi dapat pagkatiwalaan,at naghangad na sa buhay niya'y ikaw lamang.

Sa bawat sakit may aral na matututunan.Sa lungkot, may kaligayahang naghihintay.

Hindi man siya para sa'yo, ang mahalaganaranasan mo kung gaano

kasaya ang minsan kang nagmahal.

Diane_BSE

7

Dreaming of RoehlIn a corner I was seated,Thinking and glancing,Hoping to see you by my side;Sharing your stories with mine.

In just a second, everything changed;You’re here with me to linger.You held my hand and walked along,And I had no reason to ask you why.

We talked all the time,And giggled with our humorous jokes.You brought my energy back,And those long, lost smiles on my face.

The sky was getting darker,We forgot the time was running.We were enjoying each other’s company,As if there’s no tomorrow.

Before going on our way, you hugged me tight,I closed my eyes and you whispered:“I love you BUNSO qoh!”When I opened my eyes I was surprised.

I was in my cradle and everything was just a dream.

Jaymie Muli

8

A Daughter’s PoemI looked at you and my world changed its hue,

I gasped for a breath and I saw you within the depth.A voice so melancholic, a melody to my ears,

a touch so warm, yet gentle through all these years.

You are the sunshine in my darkest days,The woman I admire, so full of grace.

The virtue, the patience and the charm,all I learned from you, and it creates no harm.

I'll cherish the days that we're togetherand will live with the happy memories forever.

The mother that God sent me from heaven, the one that gives reason for my existence.

Pamela CalmaFMA 3A

9

EstraniasThe calm in your stare brings me to surrender And your voice is a music that lingers on;How can someone so fine exists?The pretty little smile on your face, In my mind, I cannot erase. I wish I could have your eyes Because I'm already blinded and I can't see anyone else ...but you.

ilyena astralis

10

UntitledLong ago I fell in love with a man

He’s a friend, a brother, a helping handHe promised to love me forever

We’ll be together and leave me never

But then came a day he left the landTo follow his dreams was his plan…

Every pirate of the water respects his nameEvery little peasant knows his dirty game

His maiden voyage is to gain treasureTo see bags of money is his pleasure

He is now a bandit, a rebel, a thief…A criminal as what they believe…

With his crew, they conquered the seaSailing on his ship, wide and sturdy,Containing those cargoes full of gold

Reason to make the ship unfold

Its woods are no longer strengthenedDeep down the water, the ship sank then

It might have been long ago,The last time I’ve been with him so,

He’ll still stay in my heart,Even we’re now worlds apart…

Inah Fronda

11

Please establish rapport with me,Please do it gently.You make my heart palpitate,Talking to me increases my respiratory rate,I don’t know why I can’t help myself from thinking,When I know that I’m just dreaming.You caught the attention of my hypothalamus,My optic nerve still follows your movement.Cover me when I do experience chills,Provide me even with just your presence,Diagnose me with“Anxiety related to missing you.”Stay on my bedside...when I’m cyanotic and blue. Will you be my perfect nursing care plan?And please hold firmly my hand.Maintain my body temperature in your arms.Cover me and protect me from any harm.Be my side rails.Inject me even with 1 cc of your attention‘Coz I know that your loveis my best medication.Render me with your healthand affectionate teachings,Then be my queen and I’ll be your king.Talk to me in an intimate distance,Assist me in my ambulation then we’ll dance.You are the best caretaker ever,Like I want to be your patient forever.And be my very significant other. And this is not a STAT order.

Samboy Musngi

I’m in Love with a Nurse

12

TsinelasWag kang tatakbo, baka mapigtas

Kung nagkataon ay malas.Hayan, pudpod na ang aking swelas;

sira na silang parehas.

Gusto ko sana umabot sa dulo; maglakad kasama mo.

Kung sanang iningatan mo 'ko,'di na kailangan ng bago.

Jade

13

Untitled iiThings already happened,Unexpected had occurred,I was blinded by your innocence,I’ve been deaf and mute for a while,My world stopped for a minute,Skipped a beat for a minute,My body was left unmoved,Since you went out of my life.And now the way you look at meI guess I’m back to reality...The reality that made my heart sad,Is the fact that I can lose what I never had

Inah Fronda

14

Student Life & Success

“Student’s life is the beginning of life itself.”

Sweet-talks of young people about their present achievements and how they attained them as well as the but-ter ups on their future ambitions and how they will realize them often make me think that the youth is still alive!

Success is the word I personally regard as the wheel of my youthful travel in life. As for my habit, I’m reflecting every night before I finally snooze. I usually read books or magazines or simply think and sense my memory so that I would recall the activities I did for the day – both those which made me stronger and weaker as a person. Perhaps, this si-lent activity is the only way I can be with myself after an oc-cupied day.

One night, I was thinking whether my fellow youth are doing the same things I do. Or would they rather toss off a bottle of beer to fall asleep at night. I was collecting my thoughts on things that makes my young life hard indeed – I must study my lessons with double efforts to maintain my academic standing; I must attend to my part time job because I believe I must earn money as early as today to sustain my student life without depending much on the allowance given by my parents and my Lola; and I must participate with socio-civic and extra-curicular activities because my heart demands me to render service to me fellow students and men. I guess, I am now a prepared captain to launch my future ship.

15

I am thankful to every person who considers me as a friend and who keeps me on the ground. However, I am more thankful to those who, in spite of not knowing me personally, considers me as an inspiration. “Cheezy” as it may sound, behind my every struggle as a student is my desire to fuel the minds and hearts of people of my age to start acting as alive individuals. Life is waiting for us to realize it. We must live and not merely breathe.

It is great to note that more and more students are getting conscious of the fact that they study because studying in the first place is part of the long process to achieve a goal. Goals which are not only monetary but also fulfilling in the sense that a person will arrive to success which is only found when you do something about it.

A friend of mine shared with me about his love of reading a book focused on how to discover success. He said that every page of the book makes him realize that he needs to grow now. That there is a bountiful of tasks he must first work with as a student. He has the making of a great man in the future.

How will you be a successful man? First, you must be a successful student. That is the only way now.

Nielsen Salazar Ocampo

16

Ok lang noh!

“Ang harot mo!”

…’yan lang ang nasabi ni Tsukoy sa ‘kin nu’ng sabi-hin ko sa kanya na may crush ako. Si Tsukoy ay isang matalik na kaibigan na isa sa mga taong pinagkakatiwalaan ko kahit papaano. Top secret ‘to pero sinabi ko sa kanya. Ang gaan-gaan ng loob ko sa kanya. Siya nga ang madalas kong kasa-mang kumain, maglibot, at mag-aral. Pero ‘wag kang kiligin, hindi siya ang crush ko. At hindi kami talo nito. Anyway, siya si Angel. Sa araw-araw na pagsasa-ma siguro namin sa loob ng classroom nabuo ang lihim na pagtingin ko sa kanya. Oo. Magkaklase kami. Hindi ko nga akalain na siya’y magiging isang espesyal na babae sa bu-hay ko. Simple lang siya, walang arte sa katawan. Pero ang ganda niya. Sobra. Hindi siya yung tipo ng babae na parang farmville na ang mukha at dahil sa sobrang kapal ng kolorete niya, pwede ka nang magtanim. O di kaya nama’y dinaig pa si Drakula sa paglalagay ng eyeliner at pwede nang gawing pansalok ng rice ang eyelashes sa sobrang haba. Sobrang sim-ple n’ya. Kaya nga siguro nahulog ang loob ko sa kanya. Para siyang sarsarap na nagbibigay lasa sa kanin ko at magic sarap sa ulam ko. She adds spice to my life (inglis daw o!). She is really an angel.

17

Ako naman si Tims, ang lalaking may super lihim na pagtingin sa anghel ko. ‘Wag niyo nang itanong kung sino ako. Basta gwapo daw ako. Lalo na ‘pag brownout. Nagsimula ang lahat ng gumawa kami ng project. Kami lang dalawa. Sinumpong kasi nang katamaran ang mga groupmates namin. ‘Yun, mas naging malapit kami sa isa’t isa. Lagi na kaming magkatext. Cheesy nga namin, e. Pero dati ‘yun. Iba na kasi ngayon. Araw-araw, hindi ako nagmimintis na magpadala ng text sa kanya. Kung susumahin, malulugi ang network pro-vider ko sa ‘kin. (sulit ang unli oy!). Pero sa miyun-milyong texts na ipinapadala ko sa kanya, minsan lang siya magreply. Minsan “hi“ nga lang. Pero masaya na ko dun. Madalas ni-yang dahilan, walang load o kung meron man, nakaimmor-tal text naman siya. Kainis na ang immortal na ‘yan, minsan gusto kong jombagin ng bonggang bongga ang nakaisip ng ideyang yun e, kagaya ng nararamdaman ko sa nakaimbento ng Algebra. Dati kasi, lagi siyang unli. Ngayon immortal na lang. Tsk! Kaasar. Minsan tinext nya ko, nag-aya siyang ma-nood ng kung ano. Ayun, punta naman ako. Pagdating ko dun, tinext ko sya kung nasaan siya e di naman siya nagreply nun. Nanuod tuloy akong mag-isa. Pero ok lang. Naintindi-han ko naman e. Piso lang kasi talaga halaga ko (haha bitter daw?). Ganun ako araw-araw. Pasulyap-sulyap kunwari. Pinipiksuran ko siya palagi. Oo, mahilig ako sa photography. Madalas, siya ang subject ko. Nahuli ko nga siya minsan, na-nunundot. Oo, nanunundot. Kinakalikot nya ang ilong niya habang nagkaklase kami sa Econ. Tapos after niya makaga-wa ng half-centimeter in diameter na Christmas clay ball, pa-simple niyang ididikit sa buhok ng katabi niya. E kulot pa na-man ‘yun kaya ang daling dumikit. Parang christmas garland na may clay na ball. Haha Mahilig talaga akong kumuha ng mga stolen pictures. Pero hindi totoo ‘yung sinabi ko tungkol

18

sa kulangot. Chena lang ba. Pampahaba, ganun.

Madalas kong dinadaan sa biro ang mga nararamda-man ko. Ang korni naman kasi kung magpapakaemo-emo ako. Masagwa, promise. Mahal ko siya, ‘yun ang alam ko. At hindi niya ‘yun malalaman. Wala talaga akong balak na ipaalam sa kanya ‘to. Baka kasi yung pagsasama namin araw-araw, yung pasimple-simpleng pagtabi ko sa kanya, kun-wari aksidente pero sinasadyang paghawak sa kamay niya, pagsama sa mga lakad niya, mga kwentuhan. Ang sarap kasi niyang kausap kahit wala kayong pinag-uusapan. Baka kasi lahat ng mga simpleng bagay na ‘to na nagbibigay ng kahit kaunti man lamang na kasiyahan sa aking puso ay biglang bawiin at maglaho pa. (O, ‘di ba? Ang sagwa pag nag-emote ako! Iw!) Pero totoo di ba?

Masaya na ‘ko sa ganito, ayos na rin sa kin yung gani-to. Sabi nung isang tall, dark and happy na kaibigan ko, hope-less romantic daw ako. Weh..’di nga?

Pero ok lang na hindi niya ‘ko mahal. Mahal ko na-man siya.

Tims Smith

19

Stranded ii:Walking the Storm

“I’m here, in the middle of the night, the piercing rain and the cold gusts of wind in my cute green dress; We’re in the eye of the fiercest storm, and all I want to do now is walk by your side, hold your hand, kiss your lips and just forget everything since I know this will never happen again. Never again.” - Phoebe 11:15 pm

The rain is pouring hard on my skin, and it’s sharp as blades. It’s 9pm and I’m stuck in the school premises with the people in the convention. We’re not even delegates for the convention. We weren’t even invited for the convention. We’re just passers-by who were in the right time, the right place to be trapped in the eye of the most powerful storm in the history of the Philippines.

I’m waiting for Phoebe. She’s somewhere in the hotel, representing her organization for some reason. I passed waist deep flood waters with two of my good friends – Ike and Yuri. Being out of place has never become this cute, since the two have been somewhat of a couple for a while now. I look at their faces and see their happiness. Not just delight, but HAPPINESS. They walked the muddy streets with me before we got here, being happy for getting all soaked and wet to the bones. They smiled at each other, patted each others’ noses and savored their moments together. I was their historian for the moment, and I was more than happy to oblige. I read their microexpressions – something I love doing in people. They acted with no hesitations, no qualms, and no resistance to what the world has to offer.

At last! We reached the convention grounds – the last safe place around since this was the only place accessible. It could serve as a refuge site for the three of us. “Let’s rest for a while in this office guys.” Ike said, sitting in the chair inside the currently abandoned office. The

20

whole place was run down with water, with the electricity bound to fail in a few…ok the power’s down.

“Yih! The power has been cut off!” exclaimed Yuri in her usual high pitched tone. She sat beside Ike, seeing their silhouette even in the advanced darkness that we were expe-riencing. Then, there was silence…and a singleness of the two silhouettes a while ago. I wasn’t sure what was happening. I don’t want to know what’s happening.

“I’ll be looking for Phoebe guys. Stick around so I can get you people something.” I said while ignoring the lack of sound in the air and the romantic air I have been catching.

It’s a dark orange sky – a normalcy when a storm comes around. The waters are steadily rising and the shadi-ness of the surrounding structures gives me the creeps. I stepped into the convention grounds, staying at the 2nd floor lobby with a big number of people. My hands begin to sweat, my feet are stomping like crazy and I was cold. My enochlo-phobia and xenophobia are starting to kick in. I’m generally afraid of crowds and of strangers, but they only trigger when I have nobody around. I had it under control for quite some time, but it’s more likely to kick in now that my emotions are very high. I felt a slight tap on my shoulder, then a strong slap at my back.

“Oh hi Phoebe! I’ve been looking all over for you.” I said. Phoebe wore a cute basic black shirt together with her denim pants. Typical. She gestured me to come with her, to which I obliged. We went to the ground floor lobby and sat there. “And why the hell are you looking for me?” she said, catching my shirt’s collar and showing me a fist. “I’m a del-egate here so you can expect me to be around. What are you doing here?” “We’re stranded here, gonna spend the night to rest until the storm subsides.” “Really? That’s nice.”

21

“Yeah.” I still felt cold, and then began to cry. Tears welled down my face, and I can’t seem to stop them. My fears saw an outlet, and I need to calm myself. “Hey crybaby, are you ok?” said Phoebe, thumping my back. “My phobias kicked in a while ago. You know what I feel when I’m in crowds right? I thought I got it all under con-trol, but I think I’m too tired to even suppress my emotions.”

“You want to go out for a while? The concert’s go-ing to start in an hour, so I need to change my clothes later.” We went out the convention’s premises, prancing around and trying to initiate a little adventure on the school buildings. We ran up the stone stairs to the 2nd floor of the Engineer-ing Building, sat there and talked. We talked and talked and talked like we knew each other for the first time. We talked of many things. Our parents, our different religions, our fu-tures. She opened up to me and we’re like peas and carrots yet again.

“It’s dark in here.” Phoebe said, sitting down at the second top step near the metal railings.

“I know. So this is what the center looks like at night. I always wondered if it will be beautiful when it’s darker more than its original state in the morning.” I answered.

“Can I hold your hand? I’m kinda cold. “Here.” “It’s colder than mine you schmuck! *smiles*”“Well sorry, I have been exposed to the rain for quite some time and…”

I stopped talking. My lips are sealed against hers. Phoebe’s ardent passion was enough for me to shut my trap and hope some stillness of time. My mind went blank, our souls locked up. It went on and on and on and on, until we fell into temporary amnesia, or maybe ignorance of the glar-ing reality. We can be caught by some person, or even asked

22

for our guardians, but we didn’t care. We’re sharing the most beautiful moment of our lives together, and I should be look-ing for a reason to get out of it. At last, we separated. It felt like a long time, and she cuddle her arms around me. She was always strong; maybe she’s stronger than I am. But she will always be that girl: loving, fragile and unforgettable.

We walked hand in hand through the waters in the first floor. I carried her on my back in the silver lining, like those scenes found in the movies. We laughed hard, we held each other in the cold fear of the dark halls and we sneaked around the sentries. It was an adventure of sorts.

“It’s time for the concert. We need to change.” Said Phoebe. I nodded, agreed to a sense. It was some formal en-gagement so I can’t come in. All I had for a spare dress was my basketball uniform. I wore it in the comfort room and stepped out, waiting for my fair queen. I’m simply a jester to her majesty, ready to make her happy. Then there she was.

“How do I look?” she asked. She was wearing a green tube dress which flowed down to her knees.

“You look great!” I answered, and then followed her. We came to the venue, everyone was wearing formal and there were cutlery, like a prim ball inside a castle. Phoebe grouched.

“I never liked things like these.” She thwarted.

“Do you want to go someplace else?”

“You have something in mind?”

I took her hand and guided her. We were walking across a long alley, then to a corridor. We reached the pool. We sat in the tables nearby, talked and spoke of our aspira-tions.

23

“I hope someday, I get accepted by those who love you.” I said.

“Someday. Believe me, or they’ll get a fist from Phoe-be. Yeah!” she replied.

We sat by the pool, dipped our feet and sat beside each other. She assured me that even if somebody is look-ing, it won’t matter. We shared the moment, held each other. The feel of her feet against mine, the rush of the moment, the seemingly dancing trees around us and the North Wind, it felt like Alice in Wonderland. As we walked to a corridor with slippers in our hands, it rained, and rained hard. I embraced her, protected her from the sharp raindrops that were falling from the sky. It hurt, but the pain simply flushes down. I had her in my arms.

“I’m here, in the middle of the night, the piercing rain and the cold gusts of wind in my cute green dress; We’re in the eye of the fiercest storm, and all I want to do now is walk by your side, hold your hand, kiss your lips and just forget everything since I know this will never happen again. Nev-er again.” Phoebe exclaimed. She whispered three words, I whispered four more.

It was time to sleep, and the four of us - me, Phoebe, Ike and Yuri - went to sleep altogether. We were a family, we were friends. I felt Phoebe under me, watched her serene face as she slept.

Somebody came in, I heard it. It was one of the orga-nizers.

“The storm has subsided! Everyone get up. Guys get up!” he said. I gave him a ‘lazy thumbs up’, I don’t want Phoebe to get caught. I gave her a kiss on the forehead, she smiled back at me. We stood up, together with our friends. There are sunrays from the windows.

Geek9269

24

INTERSEKSYONMay mga bagay na kahit anong pilit

ay 'di maiiwasan dumarating sa puntongdi ka sigurado kung didiretso, kakaliwa o kakanan.

Biglaan ang pagdating kung kaya'tnagdudulot ng pagkalito, 'di mo batid ang pipiliin

'pagkat di mo alam kung sa'n ka patungo.

SanctuaryI know you can never be mine,our feelings can never intertwine.My love for you is out of line,and it will just be cursed by time.In this dark and dim roomlying are all my dreams and imaginations.Of yesterday that never happenedof tomorrow’s faceless direction.Lying awake in my bed,laughing at my daydreams that I can’t forget.Could it be infatuation?Or just a fool’s imagination?

Jinky Catampatan

26

PathTwo roads of different destinations,

confused and lost with no sense of direction,How would I know which way to go,

if all that’s inside me is the fear that won’t go?

If I choose one path,would it lead me to freedom and prosperity?

If I choose the other, would it be safe for me to go?And if I choose to stay, is there any good that I could get?

Would someone give me an answer?

I guess I should be strong and face my fears, and promise not to shed a tear.

Not knowing what’s beyond these two roads,I must choose one and make myself broad.

Only God knows what lies beyond,

a mystery only I myself could unfold.Whatever path I choose, I must give all my best, and must know what’s right for me and the rest.

Joseph “Phath_17” MercadoBS Architecture 4A

27

The LatecomerYou’re thirty minutes late,and that’s the thing I most hate.To wait for you ‘til past eight,a matter that isn’t my fate.

People come and go.Cars to and from.But still, no shadow of you,and this makes me feel blue.

When will you learn to be on time?I’m tired of saying “I’m no more fine!” One more moment and you’ll come,but I tell you, it’s too late, I’m gone.”

Pamela S. CalmaFMA 3A

28

Sorry, I'm LateIsang gabing maulan,babaha sa lansangan,

lulubog pati sasakyansobrang hirap dumaan.

Lilipad nalang, kung sanang magaan,F.A na kasi, isang late na lang.

Itatanong na naman ni sir ang dahilan,and sisishin ko ay ang daan

Dapat daw magising ako ng maaga,oo nga't kaninang madaling araw pa.

Wala naman akong date kagabi ah!Pag-usad ng dyip, mabagal lang talaga.

Jade

29

I Was MissedI am a missing passion,needing to find my directionIn this world of illusion,I have to know my reason

I am missing what I should have. lost, empty, out of real love.I lack the grace from up above,and opportunities to grab.

I am a missing young sleuth,wandering, searching for truth.Forwardly, must step a foot,to affably reach life’s fruit.

So I was missing someone,before I soul-searched and ran.I am back to have some fun,I am found to do the undone.

Inah Fronda

30

Still Holding OnIt’s already midnight and I can’t sleep,

your face lingers on my mind, it’s making me weak.Now tears started to roll on my weary face,

as I remember those wonderful days.

Your sweet melodious voice that utters my name,your passionate kisses that made me go insane,

and your gentle caress that sends tingles on my spine,oh sweet boy, how I wish you are still mine!

The way you touch my lips and nuzzle my nose,as you say “I love you”, then hold me close.

But now I know it’s just a part of the past,a part of the love that I thought would last.

The blissful memories I still have in my head,and the dreamy times that we happily spent.Make it harder for me to let go of your hand,

and allow the scrapes of my heart to mend.

Rose Anne AngelesAB Comm

31

EnnuiI’m having a little confusion inside,and it’s ecstatically bugging my mind.Dig deep within me and you’ll see,any count of solace will never be.

Drown in this melancholic victory,morbid in the broken harmony.Dreaming of what happiness should be,but only succumb in this blanket, sadly.

Driven away to a drastic abyss,so lost, can’t find any bliss.Obviously there’s nothing but trauma,but to whom can I find great nirvana?Being helpless is what I am,liberty is out of hand.Forgotten memory shall be found;when I’m already six feet below the ground.

Jinky Catampatan

32

.beter.dan.me.I never knew i am going to feel this way,

never thought i’m going to want to see you everyday.It is crazy for me feeling like this,

didn’t expect you’re going to be someone i can’t resist.

I tried to convince myself this means nothing,I told myself am merely infatuating,

but seeing you every day in your perfectly nice smile,takes away all my burdens even for just a while.

Your innocent face inspires me most,the way you twist your hair drives me lost.

When your cold hands touches mine,it is really taking me out of my mind.

But something inside me is telling me,to go and tell you and set this feeling free,

but one side of me tells me not to,because i am not really meant for you.

It is twisting me on what i would choose,I’m too shy to ask, yet to afraid to lose.Thinking of the wall that’s dividing us,

tells me to stop, although I know I must.

I’ll try to fight this feeling as long as I can,I don’t know how to take this to an end.

But one thing, I know, is certain and sure,you deserve better than me,someone who’s much more.

wesil

33

The Only in my HeartSince the day that we crossed paths,my life was filled with glee.It seemed as if my world’s complete,with the joy you gave to me.You linger in my mind’s content,my heart screams out your name.From dawn to dusk this goes as thoughwith me it will remain.Oh, what is it that you may havewhich made me fond of you?That quickly took my heart to love,which I believe is true.I have no clue if you’d like me,or if you know me too.I hope one day you will respond,to me who yearns for you.Expecting’s hard, that’s what they say,but I’ll wait in your part.For I won’t find someone like you,the only in my heart.

Ainse

34

Kaibigang matalik kung ika’y ituring,sa lungkot at saya ikaw ay kasama,

sa pagsubok tayo’y sabay humarap,walang inilihim sa isa’t isa.

Sa bawat araw na kita’y kasama,hindi inaasahan ang pagkahulog sa’yo.

Patawad kung naging mahina ang puso ko,tao lang na nagmamahal.

Gaano kasaya ang bawat araw na ika’y kasama,sa bawat oras na ika’y tumatakbo sa isip ko,hindi mawari ang nararamdaman ng puso,

Pagkat ikaw ang pintig nito.

Ano ba talaga ang nararamdaman ko,ito ba ay pagkakaibigan lang?

O baka ako’y lihim na umiibig sa’yo?Ngayon, umaasa ako na mapansin mo

ang lihim kong pagsinta.

Diane_BSE

Ang Lihim Kong Pagsinta

35

KapilanAnyang dinatang ka king bie kuMilako ing takut kung lugud pasibayuIng balang aldo a akikilala dakaMas lalu kung araramdamanKung pakananu ka kaulaga kanaku

Eku balu kung makananu meg-umpisaBasta ing balu ku, ika ing memye sala King madalumdum kung bieKing balang aldo a akakit da kaIng pusu ku luluksu ya king tula

Pero anggang kapilan ku salikut ing daramdaman kuAnggang kapilan ya manenaya ing pusu kuBaski na balu ku na atin kang aliwang luluguranAt ya atin ya namang aliwang lalawan.

Anggang kapilan ku masaBan pansinan mu ing lugud ku keka?Anggang kapilan ku manasakit potang akakit dakaAtin kang aliwang abeng lelele keka.

Pero tandanan mu ing pusu ku eya sumawang manenaya.Angga king mitauhan nakaApansinan at abalu mu sanaNa atyu ku pala keni, manenaya’t lulugud keka.

Leana_coed

36

UmbrageHelp me out for I’m in a confused state of mind

Too much of the light had left me blind.Reach out for me, I can’t help but cry,

Is this really the way I would die?

Should life really be this cruel?Does it need to be emphasized how I’ve been a fool?

Looks like the misery will linger much longer,could it still be any harder?

Imprisoned by darkness, I lay here alone.The injustice of life, indeed, he has shown.

Resentment I can contain no more,‘coz it has long been the butler of my heart’s door.

Lucci

37

What’s With You?What’s with you that keeps me hurting,even in my dreams you make me go hunting.I know you’re the kind of guy worth keeping,but I don’t know, you made my heart start aching.

What’s with you that keeps me hurting,when all this time, you and I were laughing,But look at us now, we are both crying,you made me feel weak and dying.

What’s with you that keeps me hurting,The good times we had, I’ll be reminiscing.Same with trials that made us freaking,to be stronger and better, I’ll be living.

I hope you, too, will start moving.from this pain we are both recovering.You’re still special to me and that won’t be changing,and that’s what keeps me from hurting.

Pamela S. CalmaFMA 3-A

38

InfinityRejection starts it burning,

imperfection keeps it going.Solace and joy will I ever find,

in this unfair journey of life?

Until when will I wait for you here,‘coz I’m fed up waiting for long, my dear.

I’m starting to ask myself why,how I couldn’t love another guy?

All I want from you is a simple “hi,”but you’re always giving me “goodbye.”

Could you be the man that I adore?I’m insane, what’s my heart for?

Jinky Catampatan

39

Bully

Madalas akong makakuha ng suntok at sipa, at na-kakatawang isipin na puro lang ako tawa kapag ganoon ang ginagawa sakin ni Phoebe. Hampas dito, hampas doon, kuha ng ballpen at saksak bigla sa kamay ko. Buti na lang at mati-bay ang balat ko, kundi baka kamukha na’ko ni Spongebob ngayon sa dami ng butas ko sa katawan. Sabi nga sa barkada-han, “Physical Bully” siya. Kumbaga, kung ang bully ay nang – aasar lang, siya nananakit.

“Happy monthsary Phoebs!” sabi ko, sabay bigay sa regalo ko sa kanya. Isang photo mosaic ‘yon ng litrato niya na nasa pitaka ko, na ako pa mismo ang nagprogram sa software at ako pa ang gumawa ng picture frame na gawa sa mga ma-teryales na nakita ko sa gift shop ni Tita Mich. Masayang ma-saya kong pinakita ‘yon sa kanya, kung gaano ang pawis at hirap ko para lang matapos ang pinakaiingatan kong regalo niya. Ngumiti siya, mabuti naman. Mukha pa siyang kinikilig sa dating niya at kita ko ang sobrang gandang dimple niya sa

40

kaliwang pisngi niyang natatakpan ng pink na blush – on at konting foundation.

PAAAAAAAKKKK!!!!

Hinampas niya ako sa leeg sa sobrang saya niya, at tinusok – tusok niya ako ng hawak niyang perdible dahil wala raw siyang mapagsidlan ng sobrang galak niya. Pati si Ainse hinampas niya sa kanang braso dahil pinagmalaki niya yung litrato niyang pagkalaki – laki.

“Grabe ‘to eh.” Sabi ni Ainse. “Tignan mo oh, nag-marka pa yung kamay niya sa braso ko. Tignan mo yung pagkabrutal ng girlfriend mo. Parang laging may masasak-tan, may mamamatay at mawawalan ng mata tuwing tatabi sila sa kanya eh.” “Kaunting pasensya naman, dude.” Sabi ko kay Ai-nse. WAPPAAAAAK! Hinampas na naman ni Phoebe ang likuran ko, tapos binatukan niya ako.

“:-D Alam mo nakakatawa ka.” Sabat ni Phoebe sa akin. “Sa tingin mo masaya ako at binigyan mo’ko nito?”

“Hindi ba?” sagot ko.

Ngumiti na lang siya ulit. Itinaas niya ang ballpen niya, iminuwestra niya na parang isasaksak sa ‘kin ang matu-lis na .3 G-Tech pen.

“Hay ibaba mo nga yan,” sambit ko habang kinuku-ha ang nakakatakot na sandata sa kanyang kamay. “Kapag ako natusok niyan, tignan mo lang ah.”

41

Ibinaba niya iyon, umupo na lang sa tabi at sinimu-lang isulat ang asignatura niya sa Statistics. Bihira ko siyang makitang nasa isang lugar lang. Sabi ko nga sa isip ko, parang kiti – kiti talaga si Binibining Phoebe Anathea Lazaro Fernan-do. Kapag kasama ko siya, parang hindi siya mauubusan ng lakas. Para siyang malaking “Poring!”

Lagi siyang tumatalbog, lagi siyang lumulundag at lagi siyang tumatawa. Hindi lang basta tawang hihihi, kundi tawang BWAHAHAHAH!

“Patabi nga ako.” sabi ko. *upo* “Ba’t nagpapaalam ka pa sa akin?”

“May masama ba kung magpaalam?” “Wala! Sabi ko nga d’yan ka lang. Wag ka aalis dyan ah?! Kapag umalis ka dyan sasamain ka sakin akala mo.”

Ngumisi na lang ako, napatawa nang kaunti at umu-po na lang sa lugar ko. Ganito nga siguro siyang maglambing. Kunwari mananakit pero ang totoo, saksakan siya ng sweet. AYYYYYY… Hinugot niya ang upuan ko palapit sa kanya. Iniyakap niya ang mga braso niya paikot sa’kin, pinahinga ang ulo niya sa balikat ko at natulog. Kahit nakatakip ang buhok niyang makapal na amoy cherry sa maganda niyang tan na mukha, kita ko pa rin kung gaano siya kapayapa. Hindi na lang ako gumalaw. Ayoko na lang gumalaw. Sana tumigil na ang oras at ganito na lang muna kami kahit isang oras, 30 minuto o kahit 15 minuto lang. Ramdam ko ang paghinga niya, ang balbon niya sa braso at ang maliit niyang ngiti kapag nawawala nang paunti – unti ang pagod niya sa

42

maghapong paggawa niya ng kung ano – anong review para sa mga subjects niya. “Ba’t ka tumatawa ha? Sinabi ko bang tumawa ka?” sabi ni Phoebe habang ginagawa na naman niyang punching bag ang likod ko.

“Wala kaya.” Matipid kong sagot. Madalas na akong matawag na masokista kapag hindi ako natitinag sa mga kapisikalan niya. Hindi naman masakit. Hindi naman masya-dong masakit.

Dumaan ang ilang araw at linggo na ng huling pag-mamarka.

“Alam mo bang bumaba ang mga marka mo?” sabi ng propesor ko sa Pisika. “Para kang lulubog – lilitaw sa oras ko ah.”

“Sana naman abutan mo pa ang remedials mo sa’kin. Ganyan ba tinuro ko sayo?” dagdag ng propesor ko sa Me-kanika. “Nasaan na yung ginagawa nating software?” sabad ng isa kong kaklase sa mataas na antas ng pagprograma.

“Oh yung mga artikulo mo nasaan na? Ang tagal nang tapos ng deadline.” Bati sa’kin ng mga nakatataas sa’kin sa publikasyon.

“Bakit lagi kang ginagabi? Hindi ka na nga nakaktu-long sa bahay dahil pumapasok ka, karagdagan ka pa sa mga alalahanin namin ng mga lola mo!” sigaw ng tita ko. “Ikaw may flash drive, ikaw na magprint.” Dagdag

43

pang alienic kong kasama.

“Alam mo, problema lang si Phoebe sa’yo eh.”

Kainis. Ano bang alam nila? Hindi ba nila makuha na mahina ako sa matematika kaya hindi ko masyadong makuha ang mekanika? Hindi ba nila maarok na hindi ako matututo kung madalas akong makakuha ng trashtalk dahil lang sa hindi ko masyadong magets ang komplikadong mga prob-lema na binibigay nila? Hindi ba nila maintindihan na ang software ang gawa sa isang laksang dami ng mga scripts at codes na hindi ko naman lahat maiisip sa loob lang ng isang gabi? Humihingi narin siguro ako ng pasensya sa mga patnu-got ko sa publikasyon. Mahirap pagsabayin ang pinal na mga pagsusulit sa pagiisip ng mga ideya at pagsubok manood sa mga laro ng varsity habang conflict sila sa schedule ko. Hindi na ba maiintindihan ng mga tao sa bahay na ako’y estudyante at patnugot, liban pa sa paggawa ko ng halos walang katapu-sang codes at paglayo ko sa paninigaw ng tita kong minsan nakakaasar na. Tumutulong naman ako sa mga gawaing ba-hay eh. Hindi lang nila kinecredit yun dahil halos gusto na nilang maging full time child ako. At kailan pa nagkaroon ng karapatan ang mga alien na utusan ako?! Kailan?! Sabihin niyo!!!

Umupo ako sa Cleopatra chair ng opisina ng pub-likasyon. Masakit ang ulo ko. May sore throat akong nakaka-gigil at halos bumigay na ang katawan ko sa dami ng Gawain. Gusto ko lang matulog. Gusto ko lang matu…

WAAAAPAAAAAKKK!

“Hoy ba’t mo’ko binatukan?” sabi ko, habang kala-hati pang tulog. Si Phoebe pala.

44

“Bakit lalaban ka?” sabi niya. Niyakap niya ako, nag-pahinga sa likuran ko at kinamot iyon. Madami ka nang nagawa.

Tulog ka pa. Hayaan mo sila.

Isang araw maiintindihan ka rin nila.

Hindi ako aalis sa tabi mo.

Ako na ang bahala sa’yo.

Nakatulog ako sa pagkamot niya sa likuran ko. Nai-sip ko na ang dapat kong gawin. Bully nga siya, at ako ang geek niya. Hindi na siguro mahalaga kung ano ang sasabi-hin nila. Hindi siya mabuti para sa’kin? Kasinungalingan. Hindi naman nila alam, hindi naman sila ang minamahal. Adik na kung adik. Baliw na kung baliw. Ang sa akin na la-mang, nandiyan siya, ginagawa ko ang kaya ko, at alam kong walang nasasaktang iba.

Ang ano mang nasulat dito ay pawing kathang isip lamang. Kahit mukhang makatotohanan ang mga pinagsasa-bi ko, nagkakamali kayo. Kung duda kayo, problema niyo na yun. :D peace! Biro lang. Ang disclaimer na ito ay kasama pa-rin sa kwentong ito. Kung bakit binabasa mo, yun ang hindi ko alam.

Geek9269

45

D’yan lang Maingay sa labas. Nagising ako na mataas na ang araw. Marahil ay dahil na rin sa ingay kaya ako nagising. Hin-di naman ako ganito madalas gumising e, kadalasan, hapon na kung bumangon ako. Hindi ko kasi masyadong gusto ang araw. Masyadong maraming tao, magulo, nakakarindi, kaya ganoon ang ginagawa ko. Nasanay na ‘ko sa ganitong klase ng buhay. Hari ako ng kalsada, masarap ang ganito. Malaya.

Bata pa lang ako nang simulan ko ang kakaibang bi-yahe ng aking masalimuot na buhay. Musmos pa lang nang tuluyan akong lisanin ng aking mga magulang. Sa murang edad ko na ‘yon, natuto na kong tumayong mag-isa. Mura pa kung titingnan ang aking pisikal na pangangatawan, ngunit sa mga napagdaanan ko na mga bagay, tila daig ko pa ang isang lalakeng nakaamerikana at nakaupo lamang maghapon. Maaga akong namulat sa mga sampal ng mundo. Hinarap ko ito nang ako lang mag-isa. Patuloy ang biyaheng hindi ko alam kung may patutunguhan nga ba. Araw-araw iba-iba ang mga nakakaharap ko. Kakaiba din ang mga dagok ng buhay na aking nararanasan. Mahirap kung titingnan ngunit sa maagang pagbanat ng aking mga buto’t kalamnan, hindi ko na alintana ang pagod at hirap. Natural na lamang ang mga ganitong eksena. Minsan naiisip ko, bakit nga ba ganito ang buhay ko? Naiisip ko minsan kung totoo nga ba na pantay-pantay ang lahat. Madalas akong magalit sa mga magulang ko, bakit maaga nila akong iniwan? Napakadaya nila, bumaba sila sa paglalakbay na ito na buong akala ko ay kasama ko sila sa pagtahak nitong landas.

Wala akong permanenteng tirahan, kung saan na la-mang ako dalhin ng mga paa ko at abutan ng dilim, dun na lamang ako. Minsan dahil na rin sa katamaran, pero kadala-san, kahit gaano ko pilitin na bumalik sa kung saan ang aking

46

pinanggalingan, hindi na kayang gumalaw pa ng aking mga paa. Pero wala ito. Mahirap kapag nadadatnan ka pa ng ulan. Habang komportableng nakahiga ang iba sa kani-kanilang mga malalambot na kama, nandito ako, nakalatag ang li-kuran sa tila yelong sahig na tumatagos hanggang sa buto. Kung sinuswerte, makakita ng papag o karton man lamang na mapaglalatagan ko ng aking hapong katawan. Haay... bu-hay nga naman.

Nabubuhay ako sa pamamagitan ng pasabitsabit na raket. Iba-iba. Nasubukan ko na ang lahat, pero pinakapabori-to ko ang pagbabarter, lakas lamang ng boses ang puhunan. Tapos yun na, instant kwarta. Makakabili na ko ng pagkain na mapantatawid ko ng gutom. Sunod dito yung pagtatrapik, ang pagkaway sa mga sasakyan para tumigil o hindi. Para silang timang, pero gustong-gusto ko na pinakikinggan nila ang isang katulad ko. Sinusunod nila ang mga direksyong binibigay ko samantalang hindi ko man lamang mabigyan ng direksyon ang sariling buhay ko. Nakakaasar din kung minsan ang mga iba, tinutulungan mo na nga, hindi ka pa mabigyan ng kahit piso. Bibigyan ka man, ibabato pa sa iyo. Nakakainsulto. Pero sabi nga nila, buhay ‘to, ano’ng laban mo.

Isang ordinaryong gabi, naglalakad ako sa isang ma-sikip na eskinita. May nadaanan akong mga grupo ng mga binata, halos kaedad ko lang, na tila umuusok ang mga bun-ganga. Hindi na ko nagaksaya pa ng oras na tingnan pa sila dahil alam ko naman kung ano ang ginagawa nila. Naintindi-han ko sila. Minsan, may mga bagay talaga sa mundo na hin-di mo maipaliwanag. May mga pangyayari na maguudyok sa ‘yo na tumira ng kahit anong bisyo. Ganyan lang ang buhay, parang eskinita kung minsan. Masikip at kailangan mong ipagsiksikan ang sarili mo para makadaan. Mapipilitan ka minsan na lumihis ng landas para hindi mo maranasan ang

47

masikip na lagusan at iwasan ang pagkakabuhul-buhol ng mga problemang parang trapik sa EDSA.

Malayo na rin ang nalakbay ko. Malawak na rin ang daan na natahak ko. Ngunit hindi ko pa rin alam kung saan patungo ang biyaheng ito. D’yan lang siguro. Sasakay, tapos bababa. Paulit-ulit. Nakakapagod. Pero mahaba-haba pa ang tatahakin ko. Mas maraming dagok pa ng buhay ang kakaha-rapin ko. Ano pa ba ang magagawa ko? Nakikidaan lang ako dito, dapat akong sumunod sa batas trapiko.

Pero masarap ang buhay dito. Malaya. Masaya. Hari ako ng kalsada.

Kung makakarating man ako sa dulo ng pupuntahan ko, makita ko sana kung ano talaga ang hinahanap ko.

Ikaw, san ang punta mo?

Weslee Dizon

48

Geek 5:45 pm na at huling araw na ng pasok ko para sa semester na ito. Walang masyadong nangyari sa araw na ito kundi maghintay sa mga prof ko, magtest, magpa-sign ng clearance at magpa-check ng iba pang requirements nila. Eto ako ngayon naglalakad mag-isa sa gilid ng gym, pauwi na. Nasaan nga ba kasi yung alalay ko? Ang boring naman ng huling araw na ito nang… ARAYY! Nahulugan ako ng mal-aki at matigas na kung anong bunga ng puno. Bakit ba kasi kapag may nami-miss kang tao lagi ka na lang naaaksidente o tinatamaan ng kung anu-ano? Tingnan mo naman kasi wala man akong taga-dala ng bag, walang ka-holding hands, wala akong kinukurot-kurot at hinahampas-hampas. Wala man akong kausap, walang makabiruan. Nagmake-up pa man din ako para sa araw na ito. Si Papa Germs talaga…

Hindi ko na matandaan kung kailan ba talaga ako unang kinausap ni Papa Germs, kasi kung tutuusin ayaw ko talaga siyang maging kaibigan. Sino ba naman kasi ang gustong lumapit sa iyo at makipagkilala kung unang pasok mo pa lang sa loob ng kwarto hindi ka ngumingiti. At nang buksan mo pa yang bibig mo puro English ang lumalabas na salita. Idagdag mo pa yang pagyayabang na dati kang editor-in-chief ng kung ano mang school paper iyon at na member ka ng Dota All-Stars. Ang dami mo pang sinabi na kung anu-ano para gumanda yung imahe mo sa harap ng mga staff. Malamang ito yung taong gagawa at gagawa ng usapan at hindi magpapatalo sa debate. Devil’s advocate. Pwede rin Devil’s right hand geek. Tapos sa susunod na meeting ma-syado ka nang komportable sa office na parang hindi naasar sa iyo yung iba sa litanya ng mga achievements mo. Kaya tinandaan ko ang pangalan niya. Geronimo Reña Cipriano.

Ang nakakaasar pa doon, dahil lagi ko siyang na-dadatnan sa opisina, kinakausap niya ako. Pero minsan ng kaming dalawa lang sa opisina tinabihan niya ako sa tapat ng computer habang tinitignan ko ang mga pictures. Nang-

49

okray ako ng mga tao at nang sinamahan niya ko sa pang-ookray, naging OK na siya sa akin. Pinakita pa nga niya sa akin yung picture ng girlfriend at ng crush niya. Ang ganda nila. Natawa ako dahil nakita kong mahilig pala itong geek na ito sa maganda at maputi. Kaya lang dahil dun naging close kami at lagi na lang kami ang niloloko nila: “love team” daw. At huwag ko daw siyang tinatawag na Papa Germs, Ron daw kasi ang nickname niya. Pero aangal pa ba siya kung nakiki-ta naman niyang nakaamba na ang libro ko ng Statistics sa mukha niya?

2:00am. Dzzztttt… Good Morning Phoebe!

Gising pa ko, masakit ang ulo kaya hindi makatulog. Nakatitig lang sa kisame. At bakit naman kaya gising pa si Papa Germs?

Anong ginagawa mo? Programming. kw bkt gcing ka pa?

Ah..kk.cant sleep.huy try software engnnrng w/o ur own computr.nsa netshop ka lng.dun ka na ovrnyt.u wont sleep & mgpapahatd ka lng ng fud in the mornn.

Phoebe…adik!smahan mo ko?

Adik daw. Napahagalpak ako sa tawa noon. Buti na lang mag-isa lang ako sa kwarto nun at walang magigising sa pagtawa ko. Mula noon kung anu-ano na ang nakuha kong mga tawag mula sa kanya. Adik, baliw, antukin, fur… Pero ang nakakatawa dun tinatawag niya kong honey. “Honey ang mga bata,” “Honey, uwi ka ng maaga,” “Honey ingat ka pag-uwi,” yun ang madalas kong makuha sa kanya kapag iiwan ko siya sa opisina, kahit marami pang tao, sasabihin at sasabihin niya iyon.

50

6:00pm. Dzzzttt…

Phoebe! Phoebe!

Papa Germs! Papa Germs!

Tabi tau 2mrw sa bus ha?

Ok.excited ka?adik ka papa Germs.

Oo honey.hintayin mo ko.sabay tayo sasakay sa bus.Pinagdala ko na tayo ng maraming pagkain.

Papunta kami ng staff noon sa Baguio para sa isang conference. Natapos ang conference na mag-kasama kaming tatlo nina Papa Germs at Ainse. Umalis sila Papa Germs ng gabing iyon para bumili ng merienda sa labas. At saka ako in-ambush ng mga tanong ng mga taong kasama namin.

“Phoebe, don’t you really feel anything for Ron? The guy keeps going out of his way for you.”

“Ano ba talaga kayo ni Ron? Kasi parang iba talaga ang sweetness niya sayo.”

“Wala ba talagang spark, Ate Phoebe?”

“Honey pa nga tawagan niyo…”

“Para sa iyo biro-biro lang, pero kay Ron totoo na. Sige kayo rin. Ayaw lang naming may masasaktan sa inyo sa bandang huli. Alam mo ba pag nagpapasama ka sa kanya, na-le-late siya sa klase namin. Konting aya mo lang napapasama mo siya.”

“Kasi kung laro lang, laro lang diba? Kung gusto niyo naman totohanin, go! Mas masaya di ba? Pero ayaw lang namin masaktan si Ron dahil diyan. Saka isa pa, para saan ba

51

kasi yang laro niyo na yan?”

“Alam mo kausapin mo yang Papa Germs mo kung ano ba talaga siya sayo. Dahil ang alam ko kabe-break lang nila ng girlfriend niya. Ganun bang kabilis yun? Kami nakiki-ta namin na may feelings siya sayo pero sayo kami nagugu-luhan. Ayusin mo yan Phoebe. Hindi maganda yung ganyan. Maapektuhan yung buong staff kapag nagkaproblema kayo.”

Ang hirap sagutin nung mga tanong nila. Kahit ako mismo napaisip dun. May iba sa kanila, tatadtarin ka ng tanong tapos biglang tatahimik. Tititigan ka nila hanggang hindi ka sumasagot. At alam ko namang na ayaw nilang may mangyaring hindi maganda kay Ron. Alam kong isa siya sa magagaling na writer ng paper, matalino at masipag na estudyante at problema ito pag bigla kaming hindi nagka-sundo. Distraction ba ako sa kanya? Pakiramdam ko ito yung iniisip nila.

Paano ako? Hindi ba nila naisip na baka mawalan ako ng best friend? Siya lang yung taong matiyagang nagte-text sa akin kahit hindi ako mag-reply. Kapag gutom na gutom na ako at nadatnan kong susubo na siya ng ulam, sasamahan pa niya ko para bumili ng pagkain ko. Kapag tahimik ako dahil sa sakit ng ulo ko, andyan siya para maglitanya ng lahat ng jokes na alam niya, corny man yun o hindi. Pinapahiram niya ako ng kung anu-anong mga libro at magazines. Hinahayaan niya kong sandalan ko siya pag antok na ko. Hinihimas pa niya ang likod ko pag alam niyang masama ang pakiramdam ko hanggang sa nakatulog na naman pala ako. Inalagaan pa nga niya ako ng magkasakit ako dahil sa boarding house lang ako tumutuloy. Kahit hatinggabi pa yan, sasamahan niya ko para maghanap ng tubig na maiinom. Hindi kasi nila alam na naging masayahin na ako ulit mula ng maging magkaibi-gan kami. Hindi na ako nagdududa sa mga tao at naging pal-akaibigan na muli ako.

Ano, mahal ko nga ba si Papa Germs? Ang hirap na-man nito. Masarap siyang kasama, hinahanap ko siya lagi

52

pag nawawala siya. Masaya ako dahil kahit na sinasabi ko sa kanya ang mga problema ko hindi niya sa akin ipapaalala yun kinabukasan. Hindi siya mareklamong tao. Masaya ako sa kanya, komportable. Pero ano ba talaga? “Phoebe! I’m back, honey! Gusto mong fries? Salo tayo sa burger…”

Biglang nagbalikan sa dating mga posisyon ang mga kasama namin na parang wala kaming pinag-uusapan kani-na. Pero alam kong nakikinig sila at sumusulyap-sulyap.

Nang gabing iyon nakihiga siya sa kama ko, mukhang problemado.

“Phoebe, I need your opinion. May dalawang special girls sa buhay ko. Si girl number one, alam ko mahal ko na siya noon. Kaya lang baka dumating yung araw na maloko ko siya. Hindi ko kasi siya kayang panindigan sa mga tao. At nakikita ko yung ugali niya na masyado siyang maluwag. Maluwag na baka kahit lokohin ko siya ng harapan, hindi pa rin siya kikibo. Pero si girl number two, hindi pa kami ganun katagal magkakilala. Pero kaya ko siya ipaglaban. Gusto ko ang ugali niya. Hindi ako mahihirapan sa kanya. Alam ko hindi siya lalamunin ng masama kong mga ugali at tanggap niya ko.”

Hindi ko alam kung bakit, pero nalungkot ako ng tinanong niya sa akin ito. May one and two siya.

“Bakit mahal ka ba nila? Magpapakasal ka na ba? Ang bata-bata mo pa yan na pinoproblema mo…,” bara ko sa kanya. Nakakaasar. Bakit sabi nila special daw ako kay Ron? Bakit ngayon may one and two siya? “Gawin mo? Maghintay ka. Malay mo dumating si number three…” Ako yun Ron, ako si three. “Basta hintay ka lang. Baka magbago si one or si two, pero tingin ko may number three…”

Umalis siya sa kama ko noon at parang hindi nakun-tento sa sagot ko. Bumalik siya sa kama niya at saka natulog.

53

9:00pm pa lang at gising ang buong staff, nakasindi ang la-hat ng ilaw, lahat kami nag-iingay, nagtatawanan at nagke-kwentuhan. Siya naman nakabaluktot na parang bata sa kama at hindi ko alam kung nagtutulog-tulugan. Hindi nila napapansin ang dalas ng pagsulyap ko kay si Papa Germs. May ginawa ba ko? Mali ba ang sagot ko?

“Anong problema ni Ron? Bakit natulog siya ng maa-ga? Wala ba siyang sinabi sayo? Hoy tabihan mo kaya…,” tanong nila sa akin. Ewan. Mali lang kami ng basa sa kanya. May sarili siyang mundo. O baka pagod lang talaga siya.

Umuwi na kami kinabukasan at pagbaba ng bus sa Kennon Road, bumalik ang dating sigla ni Papa Germs. Ba-lik na kami sa dating mga usapan namin na kung anu-ano. Tawanan, alok ng pagkain… Hinahayaan niya kong matu-log sa braso niya pag antok na ko at hihimasin pa yung likod ko. Ganun lang talaga siya. Sweet na kaibigan. Walang one, walang two. Best friend lang.

Pagdating ko sa boarding house, binuksan ko ang bag ko para ilabas ang mga gamit ko. Unang tumambad sa akin ang folder mula sa conference. Binuksan ko at iniisa-isa ang souvenir program, certificate namin ni Ainse, notes ko… at isang papel na may tula at mga notes. Teka hindi akin ito. binasa ko yung tula at tungkol iyon sa isang babaeng binaban-tayan niya sa seminar. Walang pangalan pero halatang nag-seselos siya sa mga lalaking lumalapit sa babae. Hay…sulat kamay ni Papa Germs. Nakita na kaya niya si number three sa seminar? Binasa ko pa yung isang papel…

Phoebe, you are girl number two. The girl I’m willing to love and fight for. Wala naman talagang girl number one. I was just looking for confirmation last night and I wanted to see your reaction. You may think it’s too fast but really, I used up to level 10 logic to think this through. I can never deny the impact one Phoebe Anathea Lazaro Fernando has in my life.

54

When I first saw you, I was afraid to talk to you. When I first talked to you, I thought you were cool and I was afraid I liked you. When I liked you, I was afraid I love you. But now that I love you, I’m afraid to lose you. When you rest your head on me, I wish time will stand still. When you stare at me, I want to cry because I might never have you as a part of me. And I love holding hands with you. Sometimes I just catch myself saying I’m a total loser if “we” or “us” never happens, so I just sleep and resign myself to imagination. The fact is, honey,behind every litany I say, I’m just a guy, a knight, who is willing to protect his princess from everything, just because... All I can offer you is my heart, honey. It’s the last sacred thing about me.

Hindi ko na malaman kung anong nangyari sa akin pagkatapos kong basahin yun. Kinilig ba ako? Siguro. Hini-matay ba ako? Hindi naman siguro. Nagulat? Slight… Nakat-ulog? Malamang. Basta ang alam ko hindi ako nagparamdam sa kanya ng dalawang araw na walang pasok.

Bakit ang ibang tao nakukuntento na lang sa pag-yakap sa unan o sa teddy bear nila? Anu bang meron sa mga bagay na ito? Kapag ba niyakap mo sila, yayakapin ka rin nito? Kapag ba masama pakiramdam mo, hihimasin nila ang likod mo? Hahalikan ka ba nito sa pisngi sa oras na hindi mo inaasahan? Kapag gising mo sa umaga, sigurado ka bang ang ngiti nito ay para nga sayo? Sasagot ba siya ng “I love you honey” kapag binulong mo sa kanya kung gaano mo siya ka-mahal? Iiyak ka sa kanya pero hindi naman niya papahirin ang mga luha mo. Bakit nakukuntento na lang sila sa mga bagay na ito na wala naman buhay o pakiramdam? Dzzzztttt… dhl nd lht ng pgm2hal nsu2klian.,lht ng tao,umaasang mhalin at mgmhal.,pro s dulo ng pgasa.,pocbleng ang lht ay mging pntasya nlng.,at dpt mkuntento nlng s unan

Diyos ko po! (at gaya nga ng sabi ni Ainse, huwag ko

55

raw idamay dito ang Diyos…)Hindi pa man din ako masya-dong gising, may reply na sa akin si Papa Germs. At sinagot pa niya ang tanong ko ng kasentihan din. Medyo natamaan pa yata ako sa sinabi niya.

Lagot ka skn mmy.sapakn kt.

Wag po! Wag po! Hnd ko na nga mtndaan kng kln mo q unang hnampas pro honey lg aq tntmaan sau.

Banat un ha. Cg kt nlng tau l8r.tc!

Siguro nga lagi ko siyang nasasaktan. Lagi na lang akong may pinapagawa sa kanya. Lagi na lang siyang nan-dyan para sa akin. Lagi ko siyang niloloko ng kung anu-ano. Minsan nasisira ko rin ang mood niya, pero mahal ko nga siya. Nagsisimula naman talaga ang lahat sa pagiging mag-kaibigan hindi ba? At kahit tinatawag ko pa siya na geek, kung ako naman yung bully niya, bagay na bagay nga kami. Ang geek, habang nasa paligid niya ang bully at hindi ito ini-iwasan, lagi at lagi siyang guguluhin nito. Ang geek ay ta-tahimik lamang sa takot na baka lalong mapasama, pero sa huli nasa kanya pa rin ang paraan para baguhin ang isip ng bully. Ang bully, kadalasan hindi niya alam kung ano na ang ginagawa niya sa geek. Hindi niya ito mamamalayan hanggat hindi siya ginigising ng ibang tao at ng mismong geek. Sa huli pahahalagahan din niya ang geek.

Disclaimer: Sabi nga nung isang writer na bawat na-kasulat dito ay kathang isip lamang. Pero alam niyo ba, pag-pasok nung bully sa loob ng office nung 2nd semester biglang tumambad sa kanya ang isang napakalaking picture niya na ginawa ng geek? Kinabahan si bully kasi nakalimutan niyang first monthsary nila ang November 11 at wala man siyang regalo sa geek niya. Pero kathang isip nga lang ito kaya ayos lang iyon.

Bully10299

56

EskinitaEskinitang madilim, masikip at kay kitid,maikukumpara sa buhay na puno ng balakid.

Kay hirap nga namang intindihin kung bakit, may mga pagkakataong

mas nais mo pang manatiling nakapikit.

A Democrat’s Perspective

Every luminary, a tread.The darkness comes behind the twirl flight of stairs of the nightfall.The gentle wind passes by so extremely close as if a name just happened to converse of affection.

Within the terrace,the foliages are engrossed refugeesembroidering maps of comeback on the heavens.Through the wings of freedom.

On top of the covering, the moon - affectionately, munificently -be whirling the starskeening on a sand of sheen.

From every corner, dark-green shadowsin ripples come toward me.At any flash they may smash over mesimilar to the bearing of pain each moment I remember,this division from my democracy.

This idea keeps consoling me:though tyrants may control that lamps be shatteredin a world where democracy is destined to be found,they cannot slaughter out the moon, so in the present day,nor tomorrow, no tyranny will succeed,

no venom of torment can make me bitter,if just one nightfall in penitentiarycan be so extraordinarily engaging,if just single moment anyplace on this world.

Joseph “Phath_17” Mercado BS Architecture 4A

58

You haven't changed since we first met, still wearing the same smile when I pass by.

I badly want you here by my side ,but your nearness remains unreachable .

Everyday I see you and always, i dream. Each day our eyes meet and each day it's over ,

for every single tomorrow i patiently wait ,so a second's glimpse of you i can catch again .

I know one day you'll be replaced by something, or someone, or maybe none at all,

still, in my thoughts you are and will stay the star of my not-so-distant sky .

"you're still the same. how can something that doesn't move be so moving?"

ilyena astralis

Alexandra of the Rose

59

Kay hirap tanggapinna ang buhay ay sadyang malupit,wala kang magawakung 'di tanggapin ang bawat hagupit.Bakit nga kaya hindi maiiwasangika'y makulong ng ilang saglit,sa mga alaala ng nakaraanna ang pagbalik ay pinipilit?

Magawa ko kayang pigilanang pagpatak ng luha sa iyong mga mata?Sabihin kung paano ko sisimulankung maging ako ay tumatangis pa.Ang pananatili ko sa ilalim ng gulongay hanggang kailan pa kaya?Maaari bang matupad ang aking dasalna sana'y matapos na mamaya?

Kung ang dahilan ng mga pasakitay hindi ko mabatid sa ngayon,bukas kaya, may pag-asa pa bana magbago ang panahon?Sa kalungkutan na bumabalotako'y wala nang pag-asang makabangon,mukhang ang pag-iisang itoay nariyan na hanggang sa lumaon.

Ilang dasal ang nararapatupang maging malaya ako sa sumpa?Malalampasan ko pa baang aking pagiging isang kawawa?Ang sugat ng kahapon habambuhayna bang mananatiling sariwa?Ang pagtangis sa kawalan,mayroon pa bang ibang magagawa?

Lucci

Pagtangis sa kawalan

60

The way he keeps his silence may make him seem not to give a damn about

anything. In the first place, does he?

At times, he may act foolish. Sometimes, childish. Sometimes, gay.

There are instances when he would isolate himself in rage. He won’t

throw a single word, no, not one – even to me.

Yes, he’s mysterious. True, he’s unpredictable.

But in case you haven’t noticed – he’s my friend.

He’s talented in every way and has the potential of becoming whoever he wants.

This, my friends, is an understatement. Believe me.

But what sets him apart from others is his unending passion for the journey;

his undying will to grab the sky.

Though he might have found his brightest star here on earth, I doubt that he would cease to capture those that are dangling

all over the boundless canvass above, painted-midnight blue.

“He will always bethe one who brightens the dead daylight.”

ilyena astralis

He Captures Stars

61

Happy hours have come to an endAnd now I’m back to where I came.This moment, once cherished my lifeFor this experience made me alive.

I know I can’t have youBut what’s this I’m going through?Is this the fruit of loving you,or the curse of having you?

Now all I have to do is mournBecause my heart is broken and torn.I can never be too happy againFor so long, I’ll be waiting in vain.

Jinky Catampatan

K i d’s T a l k

62

Sabi nila, ikaw ang sanhi ng lahat ng kasamaan;na kinakalimutan ng tao ang kanilang tunay na sarili

para lang makahawak na kahit piraso mo.Hayaan mo, hindi ako naniniwala sa kanila.

Sadyang magulo lang malamang ang taoat pilit na humahanap ng pwedeng sisihin

sa mga bagay na nawawala sa kanilaat mga bagay na hindi nila makukuha.

Kung talagang napakasama mo, eh bakit?Bakit sila nagpapakamatay at nagpapatayan

para lang maangkin ka?Dahil gusto nila ng kasamaan?

Marahil dahil napakaganda mo.

Wala kang kasalanan dahil wala kang ginagawa.Dapat nga mahalin ka pa nila sapagkat

binibigay mo ang lahat ng gustuhin nila.Hayaan mo, andito ako, mahal kita.

Lennex

T A O

63

Sometimes I want to break free ‘Coz I am no longer happyIn this place I can see clearlyBeing with you is not I want to be.

I’m just powerless to make things right,I can’t refrain from having sleepless nights.I will never have the chance to see the light,I’m tired; I can’t seem to win this fight.

I’m senseless, I didn’t noticeYou were walking away and leaving.Bottomless gulf, please take me inIn this miserable life, I was tormented and ruined.

Jinky Catampatan

T a i n t e d

64

Who are you, stranger?You impose rules on me

But what you say, I don’t seeYou can’t correct what is out there

Why do you let constant war?In your own confidence, innocence you ignore

Hypocrisy and dictatorshipIs this the world that is in your leadership?

You ask me to leave what I haveTo follow you and to have selfless love

But why do you punish us?Is this the cross, the burden of returning to dust?

You cry your words, you say you are unityBut what is once humanity,

in you it became a divided categoryIsn’t it enough that you try to trick us?

Trick us into fighting in your name so vast

You take credit for what was hereTry to explain with magic that which is near

You subdued your children for a fruitYou cast them away, you burned them to soothe

But here I am! I doubt all of youI will not tie myself to your truth

I choose to be free, my life you can’t lootYour influence will not make me blue

Even if you imprisoned my loved onesEven if you limit them in fear

I know someday I’ll liberate them in leerBut now, I’ll stand in loneliness’ frowns

Here I am! I shall live my life!I will not hear your merciless cries

For I live with freedom, in happiness without liesYou are imaginary, You are my strife`

Jerome Castro

Q u e s t i o n s

65

Ewan ko nga ba't ako'y mistulangbagsakan ng sisi ng bawat nakakahawak sa akin.Teka, ano bang ginawa ko? Papel lang ako.Walang kamuwang-muwang,kung ayaw niyo, lubayan niyo ako.

Nilikha ako upang magbigay ligaya sasangkatauhan at kahit na pagpasa-pasahan aywala kayong makikitang simangot sa aking mukha.kaya mama at ale, ngiti lang. Ako nga kaya ko,kayo pang may bibig?

At sana lang, hindi maging dahilan ngkalungkutan o galit ang paglisan ko sa inyong kamay,Dahil sa inyo'y ibabalik ako ng hangin.Pangako yan. pakiusap lang, walang gahaman.

Lennex

P e r a

66

Masarap magmahal, hindi ka makikintalLahat ibibigay, “Lafang” man o “kuray.”

Tagapaghatid ng saya, sa kalungkutang walang palyaPati itlog ay lulunukin, Huwag ka lamang aantukin.

Oh, kay sarap kasama, hindi ka mapapasamaAno mang trip na naisin, siguradong hindi mambibitin.

Buka pa lang ng bibig, ika’y mapapaibigMga salitang lumalabas, never kang ibubutas.

Pagkatao’y tapakan man ng iba,mananatiling mapagkumbaba,

Gulpihin man ni Itay, ika’y walang kapantay.

Sa beauty parlor siya’y makikita, hawak ang buhok ni lola.Sa pagrerebond siya’y posturang postura

Hapit na blouse nitong kay gara at nakahanging pa.

Minsan nama’y nasa kalsada,lupon ng mga kauri niya

Nagkukumpulan at pinagchichismisanmga kalalakihang B.I. naman.

Sa okrayan ay hindi magpapatalo,ngunit iyon ay joke lamang po,

pagkat itong si Narding,tanging kasiyahan lamang ang bring!

May damdaming marunong masaktan,may mga pangarap na gustong makamtan.

Hayaan mo siyang mamuhay,sa mundo kung saan siya’y kabilang

Tos_025

N A R D I N G

67

Will I ever findthe fruit of my sweetest victory,or just stay on groundand escape not in this misery?

There’s no true love meant for me,solace and joy, it’ll never be.Pain in my heart is all I can feel,being a cipher is what I’ll be.

If somebody comes, please take my hand,get me out of here, from this trackless sound.allow me to walk with you in the rainbow,‘coz I can’t take yesterday’s pain and sorrow.

Jinky Catampatan

H E R O

68

L I P A T A N

Kapitangan ning bengi,lipatan, 'yang sinabi...

'Tat makanyan la reni,taung balamu babi,

edana inintindi,anak dadalan keni.

Basura dang mamawu,kalawang atiyu kaku,

bakal karelang leko,kamate mu ing tetano.

Bukas mulit na naman,ika, kaku dumalan,

bukas mulit na naman,bukas mulit na naman...

HYDE

69

E n i g m a

Harlot is your name,seducing guys is your game,acting innocently is your mastery,luscious deadly words are your specialty.A girl full of hidden desire,attacking people like satireA mystery with no real identity, doing everything because she has liberty.I’ll wait for the right time to come,for you to realize, that it’s no more fun,to giggle, to play and flirt around.Time would come and you’ll fade,but not the dirty memories you’ve made.

Pamela S. CalmaFMA 3A

70

O u r o b o r o s

You dare drop a challenge then exit doors close,expect hurt, a bleeding overdose.

Never do I lose nor take a hikeand you do know I’ll just block each strike.

If you come closer to try and grab, waiting’s a beating you didn’t expect to have.

In a blink I’ll have you up in the air, forty-plus hits, I know I’m unfair.

In this battle, there’s no room for mercy, but still, struggling to beg; it amuses me. Once the final blow I’m ready to convey,

Crawl after me, while with your life I play.

When you’re down, out and slain, I’ll wish I didn’t cause you much pain.

If you decided to give it another go,I’ll just slay you again, easy yet slow.

Keep in mind, my blade is no blunt knife,I can eliminate your soul and your every afterlife.

ilyena astralis

71

Darkness, that’s all I can seeI am now struggling hopelessly andIt’s hard to find my own happinessIn this world of mere foolishness

Gray clouds are all formedI guess true love can never foundThe pain is still here to feel That only proves it’s hard to conceal

To ease this heartache, I pray, For nothing is really here to stay, And so if you think I was moved,I’m sorry there’s still a lot to prove

I once decided not to fall againAfraid of meeting frivolous menAfraid of being a prisoner of loveAfraid of losing what I only have

I hoped gray clouds turn blue And rainy days be throughA new morning awaits meThe sun’s smile, I long to see

Azure will soon flicker in the darkIt’ll surely leave me a survivor mark,It’s time for me to feel the lightAnd again, be able to see things right

Inah Fronda

A Z U R E

72

your strings just prove too tightyou control my every day and night

why is it too hard for you to see?just leave me alone, let me be.

my neck you have been stranglingi'm sick and tired of this choking!does it somehow make you mad,

that i'm getting what you never had?

maybe it's real, maybe it's true.maybe the problem is with you?

what you'll never be is what i've becomeadmit it, ‘coz i'm not dumb.

listen, heed my complainti want none; no more of your pain.

Lennex

let me be

73

Darkness fell, i ran the roads,my soul fears the wails up ahead.An endless search for my abode,can i return bloodless in my bed?

My feet are cold, chilly from the rain,I cannot gaze what lurks around.A shadow, a mimic of my pain,my imagination holds me abound.

A corner has passed - what awaits me?Grave chills, nervousness in my spine,that eerie emotion i fail to see,it's like an entity that keeps me aligned.

Twigs tap on my step, good heavens!A creature of total ambiguity,the night curtains his identity,his reality is that of pitch black ravens.

The ground weeps, my oneness wreaked,now i write my tale with my leaking life.Beware! I perished of strife,in the eyes of darkness - you will be weak!

Geek9269

In the eyes of darkness

74

RotondaPilitin mong lumaban at harapin,

ang ikot ng buhay ay matutunan mo sanang tanggapin.Salubungin ang liwanag na dulot ng kalayaan,

'pagkat pangako nito ay tunay na kaligayahan.

Deng kekaming pengariEla magbayu ‘gang nang malyariIng lugud da kekamiAla kung asabi

Pangaras kareng kasalananEdakami palampasanUling eyu kami buring dagul tampalasanParusa kekaming tanggapan

Lugud, oras, lingapKekami ngan tinggapPeparagul yu kamiAting respeto sarili

Raiza Jelicer S. DavidFMA 3B

Kakung Pengari

Karakal ku adakap a asanKing pamanyilo king baklad king kailugan.

Pasalubung la reng dala kung asanKareng pamilya kung danupan.

A pipapaten da reng manyaliuling makanyan mu ing niye kung lati.

Pisali kung asan ban ating panyaliKasakit ing biya manasan.

Brian Patrick Velasco

Ing Manasan

76

Angga ngeni ika pa rinIng sasaup anti mu rin

Balu ku masakit ka delananPara mu ikami apagaral

Salamat pane mu kaming intindyanAnggang minsan emi balu kung bakit makanyan

Emu kami agyung lakwan anggang kamatayanKaya puspusan kung pasalamat kapilan pa man

Uling keka kaya adanasanIng manyaman a kabilyanan

Sinopan mu kami keng kasakitanKaya naman dapat ming ablasan

Aiko DungoBSBA/BM 4A

Kapatad

Siguru ika balu mu ne ing alak,Ing tama na potang keka ya misalampak,potang gumulis ya talagang mipasabak,minsan pa pin paulyan na kang makatapak.

Oneng ini ing eku buri king alak,agyu nalang paadikan anggang ding anak,potang atakman de ing kayang halimuyak,dapat bagya bagya mu bang eka mabatak.

Jayson Ray Lazatin

Alak

77

Buri ku mang aminan keka tune kung daramdamaning midinang sikan lub, ala kung piyandaman.Masakit keng puso ku na ali ku agyung agulisaking eku asabing kaluguran daka, tune kakung sasaksak

Balang akakit daka, buri dakang kawlankeng panimanman ku'y edanaka buring pakawalanIng bawat segundu keka kumu buring ilaankasu ing daramdaman mu para kaku'y masakit aulan.

Ali ku balu nung kaluguran mu ku rin.O kaya, kapatad mu ing kanaku mu turing.Atsu na ngan ata keka...kaya ku lubusang me-akitkasu mu alang kasiguraduan ing kekang papakit.

Ikamu ing mamye sigla't saya kanakukareng pagkukulang dareng aliwa, ika ing mamakukaya eka migaganaka, oyni ing kakung pangakuangga na keng mate ku, ikamung luguran ku.

Chungz/Bubbles

Buri

78

Masaya ku potang kayabe dakaKakarug at lulungkut potang mikakawani tana

Ala kung alwang buring abe nung aliwa ikaUling buri ku at kaluguran daka

Alang oras at aldo na edaka aganakaBengi-bengi mamasa ku na sana apaninap daka

Mipapakyak at luluksu king tula istung mikit tanaUling kaluguran dakang talaga

Mangalulu ku pag atin kang kayabeng aliwaIsipan ku na akalingwan muna ing kekatamung adwa

Patse mikit kata anginag ala kang sabyan kakuIng pusu ku balu na mikaluguran tamu

Buri kung abalu muAngga ngeni alang magbayu (kaku)

Ika, ing liguran kung anting kapatadNa buri kung akayabe (angga king) bayu ku mapatad

Arjay S. PinedaBSBA FMA 3B

Matalik Kung Kaluguran

79

Feasib a makasirang kabuntukanTutu kang masakit gagawan‘Gang nanu pang klasing piintindyanYa pa mu rin at talagang misakitan

Talaga ke man pagtiyaganMigastus man at milako kapanaunanKeng sarili at king kaluguranMayari ya sang alang probleman

Abe ngan ing kasakitanKeng kakung tatahakanIng kaku sang anyaranDatang yang kayaryan

Hazel Anne QuiambaoBSBA 4-A

Feasib

80

Neng umpisa eku talaga balu,kung nukarin ya ing Manukan

Tau ka kasing bunduk!Sabi da ring kakung kaluguran

Anya neng minsan a bengi,ikami mipanagkatan

Sinake kaming pang San Matias,migpa-atad king Manukan

Dakal a tau’t maasuking kekaming disnan

Samu’t saring dederanging makayungi king apagan

Dapo’t abe, pumila na kaagad king danggutan

Mamili na kang kekang paderangna kekayung ulaman

Siguradong mipasabak kukanini king tsibugan

Mapalyaring metung kalderong nasiini magkulangan

Sabayan me pang maparas a tiltilaning kekang kakanan

Sigurado abe! Lalong mipanyamaning kekang pamangan

Michael Mercado BSBA 4A

Manukan

81

Ima at TatangManibat anyang mikaisip kuEku tinuknang pasalamat kekayuUli na ning bibye yung suporta kakuKapilan man ekayu mawala king pusu ku

Ikayu ing inspirasyon kuKareng anggang gagawan kuAnya pakikwanan kung mayari kuBang apagmaragul yuku karing balang tawu

Heather LugtuBSBA MM3A

Ima at Tatang

Ing bie anti ya mong tanamanKuntoru lalabung, titibe at sisikan

Muran, kidlat, maldo, tune yang palabanE susuku, nanu man ing karanasan

Kalupa kung dadanas kasakitanMamasang midinang kapasnawan

Balang aldo ing kakung tenamanAkit da at kakung pupulan

Tune makasikan dadanas kasakitanDati makalalam, ngeni kakariktan

Manyaman sasaup, pamilya luguranUling ila ing kekang sikanan

Villanueva MilarosaBSBA 4A

Kasakitang Milabas

82

King kakung bie, atin kung buring pasalamatanIya ing kakung kayabe at pakamalan

Taung memye sikan lub kareng kakung kasakitanEke pagpalit anggyang kaninuman

Iyang memye sala keng madalumdum kung delananMamantabe anggang akwa ke ing kakung pakikwanan

Tiru naku nung nanu ing dapat kung daptanBan akit ke ing tagumpe, at e magsisi kapilan man

O bat ngeni makanyan ing kakung panamdamanMaybug kung gumaga, gulisak keng kakung abalitan

Eku buring panwalan, kung bakit makanyanNukarin ka, ng milyari, ot bigla mu kung likwan?

Makanyan man,o bat kailangan kung danasan iting kasakitan

Ot bigla kang meko, mewala keng kakung panimanmanAtin ku bang agawang emu aburyan?

Makanyan ka, ot eka mibalik? Kekatang pisabyan.

Siguru makanyan talaga ing kakung kapalaranMapait, masakit at laging lalakwan

Makanyan man, isundu ku ing tiru mung kapursigyanSalamat namu keka, o tune kung kaluguran.

Rhus 18

Kakung Kaluguran

83

Queng quecang pangamateginaga langan ding Filipinu.

Pati aku mipagaga uling quecaqueng demokrasyang binye mu melaya la ding Filipinu.

Queng quecang gewa keti PilipinasPelayaan mu quami queng marok a batas.

Dacal a salamat queqa tutu man,salamat queca darang Cory.

Aiza Suarez

Darang Cory

Enaku bisang lugud pasibayuKeka man o maski adyang kaninuTirwanan me ing pusu kung maging batuOt makanyan ing diptan mu kanaku!

Enaku bisang lugud pasibayuUling eku na buri ing manasakit kuBinye ku ngan ing anggang agyu kuOneng e pa rin sapat, niloko muku mu

Enaku bisang lugud pasibayuAdyang ikanamu ing tau king yatuEdaka pangarapang maging kanakuUling alub ku namu miras naka king impyernu

Kimberly LugtuBSBA/BM 4A

Enaku Bisang Lugud Pasibayu

84

Inside a brave man lies the integrity,Who fights for what is right and aims for democratic system.

A passionate man with a tough heart,whom dictators are anxious to have a collision with.

A prisoner of the unreasonable world,smashed by the hammering stones of wickedness.Trampled through the ways of unnecessary laws,

Fearless men will never cease on skirmishingfor their freedom.

Look into his eyes; flamed, fierce, gutsy,You’ll feel the bursting courage of a brave man.

listen to his words; passionate, truthful, ingenuousYou’ll hear the song of independence.

This brave heart just knows what do,being true to himself and defends the weak.

His heart will never be fragile,as long as there is love and compassion for others.

Joseph “Phath_17” Mercado BS Architecture 4A

Bludgeon of Democracy

85

Kayumanggi ang balat at kulot na buhok,HIndi katangkaran at may pagka-bansot,

Taas noo kahit kanino,Yan ang tunay na Pilipino.

Sila'y matiyaga, likas na matalino,May takot sa Diyos, sadyang relihiyoso,

Kaya't ang mundo'y sa kanila umasaludo,Yan ang lahing pinagmamalaki ko!

Magaling makisama at makipagkapwa tao,Hindi ipapahiya ang bisita mo,

Kung magturingan ay parang magkapamilya,Tiyak na mamahalin ang isa't-isa.

Maging ibang lahi tayo'y kilala,Dahil sa mga inuuwing mga medalya,

Sa larangan ng boxing si Pacman ang bida,Lea Salonga naman pagdating sa musika.

Tayo'y may angking tapang,Dayuha'y di natin inuurungan,Likas na talino ating pinaiiral,

Kaya ang kalayaa'y ating nakamtan.

Kulturang Pinoy y sadyang kakaiba,Pero hindi maiwasang ikumpara sa iba,

Kahit na gaano ito kaganda,Nahuhuli pa rin pagdating sa iba.

Sino ba ang Pinoy?

86

Kastila't Amerikano tayo'y sinakop,Inalipin hanggang sa napagod,

Pero kultura nila'y ating minana,Ibig sabihin ba nito'y bilib tayo sa kanila?

Hindi maiwasan ang pagkahilig sa sining,Naipanganak ba tayong sadyang malikhain,

Maraming mga bagay ang kayang gawin,Pero hind masulusyunan kahirapan natin.

Sagana ang bansa sa likas na yaman,At hindi rin tayo nagkulangang sa kakayahan,

Pero bakit gobyerno natin ay lugmok pa rin sa kahirapan,Ito ba'y kasalanan ng ilan?

Pero kung minsa'y mga Pilipino'y tuso,Kapwa Pinoy ay niloloko,

Paanp ba aasenso,Kng maglalamangan tayo?

Alam naman natin na walang perpekto,Kahit sinong tao ay may depekto,

Mga Pinoy man ay medyo maloko,Pinagmmalaki ko p rin ang lahing ito!

Khat Gutierrez

87

I am ( a poem for our homeland)I am the color of the fields on harvest,

I am the tree known to be the strongest,I am the ripe, sweet, yellow fruit

From the whole world I gained saluteI am the eagle that soars up highAmidst the struggles of life, I fly

I am the bright sun of a summer day,

While children laugh their heart in playI am the raindrop of early May,

As the dry fields slowly become clayI am the footsteps of Tirad Pass,

As heroes fight for our freedom last.I am the blood from flesh spilled,

Honor and freedom from thee we builtI am the cry from which we shout.

Filipino Culture, rich and abundantNorth to South, East to West, flaunt!

Wherever seem to be Filipinos stand outPINOY AKO! as they shout

I am a Filipino

88

With no more shame, I bleed it outI am the pride of my homeland

A Filipino, I have a dignity in my handFor we have built this paradise,

With tears and blood we paid the price

A Filipino is not made of looks to exhibitNor makes him honorable to fit

A true Filipino is all about heart to respondCitizenship call of the paradise land

It is not how we look likeRather how our love radiates from spike

Filipino hospitality is what we gotAround the world we spread the dot

Culture, I learned need to preserveSo youth like me in generation X reached it to serve

Filipino - people worth dying forProud to say I AM A FILIPINO in the inner core!

Anne Katherine SunglaoBS Accountancy 3A

89

Sa bagal noong jeep,Ito ang naging trip,Lampas nang alas-d'yis,Kailangang magtiis...

Kumakalam ang t'yan,'Di pa naghapunan,Malapit na trailer,Buy one take one offer...

Kay ate'y umorder,Mainit na burger...Ilan pang sandali,Gutom ay napawi...

Sa pagdaan ng jeep,Tapos na rin ag trip,Thank you sir, come again,24 hours open...

HYDE

24 Hours Open

90

SaydwokSisirin ang ipinapahiwatig ngmga larawan sa dingding.Masdan ang mga obrasa gilid ng daan at iyong intindihin.Ang mga ito'y nagbibigayng kakaibang interpretasyonsa mga pangyayari,naghihintay na iyong tuklasinat iugnay sa iyong sarili.

Juan, Laban!

May Ann Asis

92

Nice & Clean

Lorelie Bamba

93

Al-Zen Pauline Hilario

Yesterday, Today and Tomorrow

94

95

Joseph Patrick Anthony Mercado

Justice & Democracy

Kagat ng Kalye

Jan Philippe Cortes

96

Mam Mel Kapamilya at kapuso ng School of Arts and Sciences na nagnanais maging isang full-time mother sa kanyang dalawang anak, (kung afford lang). Isang mabuti at maaalahaning ina at kaibigan, kaya ni-yang ilabas ang kakahayan ng mga taong nakapalibot sa kanya.

Sir Dan An expert in the English language. He sees mistakes anyone cannot easily observe. A great grammarian, he doesn’t let any errors pass by him. In addition, he’s an excellent conversationalist and he’s very willing to share his talent for the learning of many, (ang hirap i-translate!).

Lucci Ang punong patnugot ng “R” na gusto ay laging malinis at nasa ayos ang lahat. Minsa’y hindi mo mawari kung galit o sadya lamang tahimik. Kapag tahimik ang lahat, bigla-bigla na lamang siyang kumak-anta.

Nielsen Ang pinakaseryoso sa “R” na pinaka-is-trikto din sa oras. Magaling sa academics at may poten-syal na maging pangulo ng Pilipinas.

ReginaS.Y. 2009-2010

97

Kyrby Magaling sa lahat ng bagay na alam niya. Para sa kanya, ang mundo ay kanyang palaruan. Pero mas pipiliin niyang matulog na lang sa kwarto niya. Ka-hit laging huli, tinatapos niya lahat ng inaatas sa kanya.

Adon Ang talentadong tambay ng “R” na ma-hilig kumuha ng stars. Matalino kaya lang tamad. Ma-galing sumulat ng kanta at laging nanlilibre sa pama-sahe.

Lorelie Ang pinaka-interesanteng kausapin tungkol sa computer games. Mahilig sa animé at mag-aling gumuhit. Maliban sa pagiging mabait, maganda talaga siya.

Jerome Ang pinaka-cheesy at pinaka-korning taong pwede mong makilala. Tall, dark and well, sini-siguro niyang nasa lupa lagi ang paa niya.

Al-Zen Ang pinakamaingay sa “R.” Kaya niyang gawing katatawanan ang ano mang bagay na hindi na-kakatawa. Maganda, mabait at maliit. Ayon sa kanya, matangkad siya.

Rionel Ang taong dapat mong tanungin kung hindi mo alam kung nasaan ang office na hinahanap mo. Palakaibigan at hindi nambibitin sa joke.

Josh Ang kutyon na pwede mong bagsakan kapag magulo ang isip mo. Magaling magbigay ng payo at isang tunay kaibigan.

98

Phath Ang may pinakamahabang pangalan na may pinaka-wirdong ispeling ng palayaw. Mahilg sa sports, lalo na sa “skatERbording.” Kapag sumayaw na, mahirap ng pigilan.

Jplip Ang lider ng ARKIDS na laging busy sa pagkolekta ng RSO fees. Medyo nakakatakot pero sady-ang mabait. Malupit sa banat at ayaw sa mga nerd.

Alden Ang pinakaresponsableng staff. Laging nagpapasa ng article sa oras. Minsan nga mas maaga pa. Mukhang seryoso pero hindi naman.

Aprille Ang babaeng pisikal. Magugulatin at medyo ma-trip. Mahilig siya sa pizza, lalo na ‘yung cheesy.

Sean Ang artist na naging writer. Ang taong tinatakbuhan ng magugulo ang isip. Isa pang mukhang seryoso pero hindi naman.

Samboy Ang dahilan ng katatawanan. Wala sa timing mag-joke at kinatatakutan dahil wala siyang pinalalampas na free taste.

Milo Isa ring artist turned writer. Isang buhay na bersyon ni Michael Jackson. Sa galaw at sa kulay.

Weslee Ang staff na mahilig sumabit. Mahilig imbitahan ang sarili at parang multo na bigla na lamang lilitaw sa kung saan.

99

Luz Nathasha D. Korionoff II Punong PatnugotNielsen S. Ocampo Pangalawang Punong PatnugotPaul Kyrby V. Balingit Tagapangasiwang PatnugotAdon Henrik L. Dizon Patnugot sa LarawanLorelie B. Bamba Patnugot sa SiningAl-Zen Pauline G. Hilario Pangalawang Patnugot sa SiningJerome R. Castro Patnugot sa PalakasanRionel U. Lazatin Patnugot sa PamamahagiMark Joshua C. Lansangan Pangalawang Patnugot sa Pamamahagi

Joseph Patrick Anthony Y. Mercado Mga TagaguhitJan Philippe N. CortesMay Ann Asis

Alden P. Canlas Mga KagawadSean Aurelio C. GarciaAprille L. FloresSamboy S. MusngiMichael Angelo CalupeWeslee DizonVann Aronne TolentinoSarah Jade LayugJohn Leonard BatongbakalDeogenes AngelesRudolph MusngiMarc LegutanAron NunagKeith Andrew Prado

G. Michael Sibug Panauhing Patnugot sa Kapampangan

G. Danilo T. Maglaqui Konsultant

Gng. Melanie Viloria-Briones Modereytor

ReginaLupon ng Patnugot at mga Kagawad